Interpelacja nr 13696 do ministra spraw wewnętrznych i

Interpelacja nr 13696 do ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie powołania w MSWiA zespołu ds. zwalczania przestępstw seksualnych popełnianych na szkodę dzieci przez pedofilów, w tym pedofilów homoseksualistów Szanowny Panie Ministrze! Miesiąc temu Wielką Brytanią wstrząsnęła afera pedofilska, w której główną rolę odgrywał powszechnie znany aktywista homoseksualny J. R. Był on szefem finansowanej przez państwo organizacji, która zajmowała się udzielaniem porad nastolatkom. Jak się okazało, dopuszczał się on razem z kolegami gejami brutalnych gwałtów na niemowlętach. W mediach jest ujawnianych wiele tego typu afer, przeważnie jednak pomijane są informacje o orientacji homoseksualnej pedofilów. Tymczasem badania nad udziałem homoseksualistów w procederze wykorzystywania dzieci są prowadzone od wielu lat przez wiarygodnych naukowców i nie powinny być ukrywane przed opinią publiczną z powodu poprawności politycznej. Według danych statystycznych z różnych lat od 23 do 43% przestępstw seksualnych popełnianych na dzieciach było sprawką gejów. Zważywszy, że stanowią oni 1%, góra 2%, społeczeństwa, wydaje się to być niepokojącą nadreprezentacją. Badacze ujawniający te statystyki zgodnie twierdzą, że lobby homoseksualne nie dopuszcza, by takie dane wychodziły na jaw. Środowiska homoseksualne są bardzo aktywne również w Polsce. Organizacje homoseksualne często korzystają z dofinansowania z budżetu państwa lub budżetu samorządów, np. w Warszawie. Próbują także wchodzić ze swoimi kampaniami do szkół, prowadzić zajęcia z dziećmi i młodzieżą itp. Homoseksualiści często działają na granicy prawa, starają się obchodzić przepisy, które chronią dzieci na przykład przed adopcją homoseksualną. Głośna w ostatnim czasie była opisana przez dziennik ˝Rzeczpospolita˝ sprawa aktywisty gejowskiego A. K., który w Internecie zamieszczał porady, jak adoptować dziecko, będąc homoseksualistą. Porady te były w gruncie rzeczy nakłanianiem do przestępstwa, oszukiwaniem organów państwa oraz nosiły znamiona handlu dziećmi. Wiele amerykańskich badań, na przykład prowadzonych przez Judith Stacey i Timothy˝ego Biblarza w 2001 r., pokazało, że dzieci wychowywane w związkach homoseksualnych trudniej dostosowują się do tradycyjnych ról społecznych, a młodzi ludzie wychowujący się w takich ˝rodzinach˝ są bardziej podatni na zachowania homoseksualne. Bardzo niepokojące jest to, iż pedofile wykorzystują coraz nowsze i trudniejsze do wykrycia mechanizmy działania, za którymi nie nadążają służby policyjne. Ostatnio największym problemem wydaje się być sieć TOR. Jest to sieć służąca szyfrowaniu informacji. Technologia rozpowszechniła się w ostatnim czasie. Dziś z TOR może korzystać praktycznie każdy. Jest to miejsce, które od razu upodobali sobie przestępcy, głównie przestępcy seksualni. W sieci można znaleźć mnóstwo materiałów z pornografią dziecięcą. Pedofile wymieniają się tam informacjami, gdzie szukać dzieci, jak je omamić, jak zastraszać, by nie skarżyły się rodzicom, i wiele innych. Przestępcy czują się bezkarni. W związku z powyższym proszę Pana Ministra o odpowiedź na następujące pytania: 1. Czy jest możliwe w ramach przyznanego Policji budżetu zwiększenie środków na monitoring Internetu, mam na myśli strony z pornografią homoseksualną, blogi homoseksualistów, strony aktywistów homoseksualnych, strony propagatorów homoideologii, w tym intensyfikacja badań sieci TOR i opracowanie programów identyfikujących użytkownika? 2. Czy policja prowadzi działania rozpoznawcze polegające na identyfikacji i monitoringu lokali rozrywkowych, klubów, melin odwiedzanych przez homoseksualistów? 3. Czy prowadzone są szkolenia dla policjantów w kierunku ujawniania wśród osobników homoseksualnych pedofilów? 4. Czy prowadzone są działania pozwalające na identyfikację i rozpracowanie ośrodków i osób propagujących ˝pozytywną pedofilię˝? 5. Czy mogę otrzymać informację na temat danych z lat 1999‐2009 dotyczących ujawnionych pedofilów w Polsce z uwzględnieniem przypadków homoseksualnych? 6. Czy mogę otrzymać informacje pozyskane przez MSWiA z urzędów stanu cywilnego z lat 1999‐2009 na temat ˝gejowskich adopcji˝ ‐ przypadków zrzeczenia się przez matkę dziecka na rzecz ˝ojca˝ ‐ homoseksualisty? 7. Czy w MSWiA są prowadzone prace legislacyjne w zakresie zmiany art. 73 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w kierunku wprowadzenia obligatoryjnych badań DNA ojca uznającego dziecko w przypadku zrzeczenia się praw rodzicielskich przez matkę? 8. Czy w MSWiA są prowadzone prace legislacyjne w zakresie zmiany dotyczącej przepisów w K.k., K.p.k., K.k.w. w kierunku wprowadzenia obowiązkowego informowania przez sąd penitencjarny i zakład karny rady miasta, rady gminy oraz rady osiedla lub sołtysa o zamieszkaniu na terenie danej miejscowości osoby skazanej za pedofilię? 9. Czy MSWiA opracowuje przy udziale pedagogów, psychologów i seksuologów procedury informacyjne ostrzegające dzieci przed kontaktem z pedofilami? 10. Czy MSWiA zamierza wystąpić z inicjatywą powołania ogólnopolskiej sieci placówek dla dzieci ‐ ofiar pedofilów, obejmującej poradnie psychologiczno‐pedagogiczne, centra interwencji kryzysowej, placówki pomocowe prowadzone przez organizacje pozarządowe i samorządowe? 11. Czy w MSWiA zostanie powołany zespół do spraw zwalczania przestępstw seksualnych popełnianych na szkodę dzieci obejmujący także przestępców homoseksualnych? Poseł Stanisław Pięta oraz grupa posłów Warszawa, dnia 17 grudnia 2009 r. Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji ‐ z upoważnienia ministra ‐ na interpelację nr 13696 w sprawie powołania w MSWiA zespołu ds. zwalczania przestępstw seksualnych popełnianych na szkodę dzieci przez pedofilów, w tym pedofilów – homoseksualistów Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do pisma z dnia 5 stycznia 2010 r. (sygn. SPS‐
023‐13696/10) przekazującego interpelację posła na Sejm RP pana Stanisława Pięty i grupy posłów z dnia 17 grudnia 2009 r., w sprawie powołania w MSWiA zespołu ds. zwalczania przestępstw seksualnych popełnianych na szkodę dzieci przez pedofilów, w tym pedofilów ‐ homoseksualistów, uprzejmie przedstawiam następujące informacje. Na wstępie podkreślenia wymaga, że Policja działa na gruncie obowiązujących przepisów prawnych i zgodnie z nimi, a ocena faktów i okoliczności przez pryzmat inny niż prawnokarny (na przykład z punktu widzenia zasad etyki, religii, moralności itp.) w czynnościach Policji jest niedopuszczalna. Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 2 Konstytucji RP niedopuszczalne jest dyskryminowanie kogokolwiek w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Wolność i prawa człowieka jako uniwersalne zasady demokratycznego państwa prawa znalazły swoje odzwierciedlenie m.in. w treści art. 5, art. 30 czy art. 31 ustawy zasadniczej. Wolności i prawa człowieka są również przedmiotem szeregu aktów prawa międzynarodowego, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Zgodnie z tymi aktami wszystkie prawa człowieka są powszechne, współzależne i niepodzielne. Orientacja seksualna i tożsamość płciowa są integralną częścią godności i człowieczeństwa każdej istoty ludzkiej i nie mogą być przyczyną dyskryminacji albo nadużyć. Tak więc sam fakt bycia osobą o orientacji homoseksualnej nie stanowi podstawy do podejmowania przez Policję przewidzianych prawem działań. Policja nie gromadzi także z mocy prawa tego rodzaju danych osobowych. Odnosząc się do kwestii monitoringu treści dostępnych w Internecie, wyjaśnienia wymaga, że Policja prowadzi bieżący monitoring stron internetowych pod kątem zawartości, które naruszałyby przepisy prawa. Dodatkowo weryfikowane są zgłoszenia i sygnały od stowarzyszeń, fundacji czy też osób prywatnych, które przekazują informacje na temat stron internetowych z treściami zakazanymi prawem. Podkreślić także należy, że Komenda Główna Policji w celu zdiagnozowania potencjalnych możliwości ustalania użytkowników końcowych popełniających przestępstwa z wykorzystaniem sieci TOR nawiązała współpracę z Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz CERT NASK. W zakresie wykorzystania nowych technologii służących do zwalczania pedofilii i pornografii dziecięcej Policja od 2008 r. dysponuje specjalnymi oprogramowaniami umożliwiającymi monitoring Internetu pod kątem rozpowszechniania i ściągania pornografii dziecięcej w sieci. Zasada ich funkcjonowania sprowadza się do ujawniania w sieciach peer2peer (służących do bezpośredniej wymiany plików) użytkowników udostępniających lub rozpowszechniających pliki zawierające treści o charakterze niedozwolonym, w tym pornografię dziecięcą. Dlatego też kolejne operacje ogólnokrajowe będą realizowane cyklicznie, wraz z wynikami ustaleń poczynionych na podstawie użycia ww. programów. Dotyczyć to będzie zarówno ustaleń obejmujących użytkowników krajowych, jak i zagranicznych, wobec których materiały będą systematycznie przekazywane właściwym obcym organom ścigania zgodnie z właściwością miejscową ‐ np. w ramach operacji SIMONE (przeprowadzonej w skali całego kraju w dniu 3 września i 14 października 2008 r.) ustalonych zostało kilkuset użytkowników Internetu rozpowszechniających pedofilię z kilkunastu państw z obszaru całego świata, do których organów ścigania przekazano poprzez Interpol stosowną dokumentację wraz z zabezpieczonym materiałem dowodowym. Policja nie realizuje natomiast działań rozpoznawczych polegających na identyfikacji i obserwacji lokali rozrywkowych i klubów odwiedzanych przez homoseksualistów. W programach szkolenia i doskonalenia zawodowego nie przewiduje się celów polegających na kształtowaniu umiejętności ujawniania pedofilów wśród osób homoseksualnych. Należy podkreślić, że w programie szkolenia zawodowego i podstawowego znalazły się treści z obszaru problematyki antydyskryminacyjnej, nakładające na policjanta obowiązek przeciwdziałania wszelkim aktom dyskryminacji oraz kształtujące postawy i zachowania policjantów pozwalające zwalczać uprzedzenia i stereotypy, które stanowią podłoże przestępstw na tle nienawiści. W kwestii prowadzenia przez Policję działań pozwalających na identyfikację i rozpracowywanie ośrodków i osób propagujących ˝pozytywną pedofilię˝ pragnę wyjaśnić, że w obecnym stanie prawnym brak jest podstaw do uznania działań osób propagujących ˝pozytywną pedofilię˝ jako niezgodnych z prawem. Policja w przypadku ewentualnego wejścia w życie w przyszłości nowych kodyfikacji karnych nie gromadzi bowiem ˝zawczasu˝ dowodów popełnienia przestępstwa, gdyż jest to niezgodne z zasadą lex retro non agit. Poinformować nadto należy, że w systemie statystyki przestępczości Temida nie są zbierane dane o orientacji seksualnej podejrzanych, gdyż Konstytucja RP nie zezwala na gromadzenie danych o preferencjach seksualnych osób, w tym także sprawców przestępstw o charakterze seksualnym. W związku z powyższym przedstawione dane statystyczne dotyczące przestępstw z art. 200 § l, art. 202 § 2 i art. 202 § 4 Kodeksu karnego nie zawierają wyszczególnienia homoseksualnej orientacji podejrzanych: 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
art. stwierdzone 1659 1506 1448 1453 1786 1904 1697 1687 1882 1683 1657
200 § 1 podejrzani 808 812 827 842 957 1052 1053 1101 1148 1082 1004
K.k. art. stwierdzone 22 202 § 2 podejrzani 16 K.k. art. stwierdzone 202 § 4 podejrzani K.k. 65 67 48 104 128 158 209 242 235 276 11 18 26 39 43 25 54 91 90 121 11 100 356 222 345 1279
7 40 91 132 180 210 Podkreślenia wymaga, że przemoc seksualna stosowana wobec dzieci i młodzieży wymaga szczególnej uwagi organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Ujawnianie przypadków nadużyć seksualnych wobec dzieci jest jednym z najtrudniejszych zadań, jakie stoi przed resortem spraw wewnętrznych i administracji. Bardzo często sprawca wykorzystywania seksualnego osoby małoletniej pochodzi bowiem z jej rodziny lub najbliższego otoczenia, co prowadzi do bardzo złożonej sytuacji, gdyż obowiązek zgłoszenia przestępstwa należy do osoby dorosłej (rodzica, opiekuna prawnego), która niejednokrotnie związana jest emocjonalnie lub materialnie ze sprawcą. Statystyki policyjne wskazują, że skala przestępczości godzącej w wolność seksualną i obyczajowość w ciągu ostatnich lat utrzymuje się na podobnym poziomie, jednakże niepokojący jest fakt, że niemal połowę pokrzywdzonych we wszystkich kategoriach przestępstw na tle seksualnym stanowią małoletni. Dowodzi to tezy, że dzieci i młodzież są grupą szczególnie narażoną na stanie się ofiarą tego rodzaju przestępstwa. Zjawisko wykorzystywania seksualnego małoletnich jest niezwykle złożone i nie ma jednoznacznych i skutecznych w każdym przypadku sposobów przeciwdziałania, dlatego też zadania dotyczące przeciwdziałania, wykrywania, prowadzenia postępowań w sprawach o seksualne wykorzystywanie dzieci traktowane są w resorcie spraw wewnętrznych i administracji priorytetowo. Ministerstwo SWiA inicjuje wiele działań na rzecz pomocy dzieciom krzywdzonym, lecz dla osiągnięcia korzystnych rezultatów w postaci ograniczenia zjawiska przemocy seksualnej wobec dzieci konieczne jest skoordynowane działanie wielu organizacji i instytucji niosących pomoc, np. socjalną, medyczną, prawną, psychologiczną, terapeutyczną, oraz deklarujących gotowość do współpracy z organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Wskazać należy również na wieloletnią ścisłą współpracę z fundacjami i organizacjami pożytku publicznego w zakresie profilaktyki zagrożeń, w tym także w obszarze wykorzystywania seksualnego dzieci w Internecie. Efektem podejmowanych działań jest zwiększanie świadomości dzieci i rodziców w zakresie bezpieczeństwa poprzez między innymi udział w kampaniach realizowanych przez Fundację Dzieci Niczyje i Kidprotect: ˝Dziecko w sieci˝, ˝Safer Internet˝, ˝Dzień Bezpiecznego Internetu˝, ˝Jestem Wojtek˝. Celem podejmowanych działań jest ochrona dzieci przed szkodliwymi treściami w Internecie, a także wskazanie wzorów bezpiecznych zachowań, udostępnienie adresów organizacji i osób mogących pomóc ofiarom przestępstw ‐ także tych o charakterze seksualnym i godzących w obyczajność. Bardzo dużą wagę przywiązuje się do działań edukacyjnych w aspekcie technicznej ochrony przed szkodliwymi treściami i kontaktami w Internecie. Dodać należy, że funkcjonariusze Policji podejmują szereg działań na rzecz pomocy dzieciom krzywdzonym, m.in. ukierunkowanych na: ‐ inspirowanie i współuczestniczenie w realizacji inicjatyw na rzecz pomocy ofiarom przemocy, np. policyjne telefony zaufania, świetlice socjoterapeutyczne, punkty konsultacyjne, centra interwencji kryzysowej; ‐ rozpoznanie skali zjawiska poprzez ujawnianie rodzin patologicznych i osób mogących stanowić zagrożenie; ‐ wnioskowanie przez specjalistów ds. nieletnich do sądu rodzinnego o podjęcie działań w przypadku stwierdzenia zaniedbywania obowiązków opiekuńczo‐wychowawczych lub nadużywania władzy rodzicielskiej; ‐ działalność informacyjną z wykorzystaniem mediów, poprzez które przekazywano informacje na temat niebezpieczeństw związanych ze zjawiskiem przemocy, konsekwencji nadużyć seksualnych oraz sposobów reagowania, a także adresów i telefonów do instytucji i placówek, w których osoby dotknięte takim problemem mogą szukać pomocy; ‐ prowadzenie szkoleń dla funkcjonariuszy zajmujących się na co dzień problematyką nieletnich i patologii społecznych. Policjanci informują rodziców, nauczycieli, pedagogów o zagrożeniach związanych z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i możliwościach uzyskiwania pomocy. Podczas spotkań z młodzieżą zwracają uwagę na zagrożenia związane z wykorzystywaniem seksualnym i zachęcają do zgłaszania takich przypadków. Podejmują również czynności wobec sprawców przemocy seksualnej, mające na celu przede wszystkim odizolowanie ich od ofiar i zapewnienie pokrzywdzonym poczucia bezpieczeństwa. Policjanci nieustannie podnoszą kwalifikacje i umiejętności w zakresie prowadzenia postępowania z ofiarami przestępstw o charakterze seksualnym. Przykładami takich działań są między innymi szkolenia na temat rozpoznawania i zasad pracy z ofiarą przemocy seksualnej prowadzone w ramach projektu unijnego DAPHNE II ˝Posłuchaj mnie ‐ krzywdzone dziecko pod specjalną ochroną˝. Podkreślenia wymaga, że poszczególne jednostki Policji na terenie kraju podejmują także inne, zainicjowane przez siebie przedsięwzięcia. Komenda Miejska Policji w Poznaniu przystąpiła do ogólnopolskiej koalicji ˝Dziecko ‐świadek szczególnej troski˝. Zorganizowała też konferencję ˝Pomoc dzieciom ‐ ofiarom przestępstw˝, która poświęcona była w znacznej części problematyce przemocy seksualnej wobec dzieci. Przedstawiciel Wydziału Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu uczestniczył w międzynarodowej konferencji ˝Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w Internecie˝. Zachodniopomorska Policja prowadziła natomiast działania w ramach kampanii pod hasłem ˝Molestowanie ‐ gwałt na miłości˝, gdzie wspólnie z rzecznikiem praw dziecka i ośrodkiem interwencji kryzysowej wypracowywano najskuteczniejsze metody przeciwdziałania przemocy seksualnej wobec dzieci. Policjanci z Komendy Miejskiej Policji w Płocku i Komendy Wojewódzkiej Policji w Radomiu realizują działania polegające na udzielaniu wsparcia dzieciom krzywdzonym w ramach programu ˝Ocalić dzieciństwo˝. Wyjaśnić należy, że niezależnie od powyższych działań Ministerstwo SWiA podejmuje także działania na skalę krajową. Wymienić można rządowy program ograniczenia przestępczości i aspołecznych zachowań ˝Razem bezpieczniej˝, który ustanowiony został na mocy uchwały Rady Ministrów nr 218/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. Wykonanie zadań realizowanych w ramach programu koordynuje minister spraw wewnętrznych i administracji. Realizacja programu została zaplanowana na lata 2007‐2015. W budżecie państwa corocznie w ramach rezerwy celowej na realizację programu ˝Razem bezpieczniej˝ zabezpieczono kwotę 3 mln zł na aktywizację społeczności lokalnych. Kwota ta jest przekazywana do budżetów wojewodów na zadania realizowane przez organizacje pozarządowe i jednostki samorządu terytorialnego. Głównym założeniem programu jest ograniczenie skali zjawisk i zachowań, które budzą powszechny sprzeciw i poczucie zagrożenia. Program łączy działania Policji, administracji rządowej i samorządowej oraz partnerów społecznych zainteresowanych poprawą bezpieczeństwa i porządku publicznego. Jednym z podstawowych założeń programu jest przekonanie obywateli do nawiązania trwałego, stałego i naturalnego partnerstwa z Policją oraz innymi instytucjami ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Obszary działania programu to m.in.: ‐ bezpieczeństwo w miejscach publicznych i w miejscu zamieszkania, ‐ przemoc w rodzinie, ‐ bezpieczeństwo w szkole. W banku dobrych praktyk programu ˝Razem bezpieczniej˝ można zapoznać się ze sprawdzonymi i rekomendowanymi projektami, które mogą być wykorzystywane i propagowane w społecznościach lokalnych na rzecz poprawy bezpieczeństwa, z zaznaczeniem przeprowadzenia rzetelnej oceny (dokonania ewaluacji) ‐ niezbędnego warunku dalszej realizacji i wykorzystania na terenie innych województw. W ramach programu dofinansowywane są projekty na poziomie lokalnym we wskazanych wyżej obszarach. Z ogólnej kwoty 3 mln zł dofinansowano: ‐ w roku 2008 ‐ 41 projektów na łączną kwotę 2 991 591,67 zł. Na obszar: bezpieczeństwo w miejscach publicznych i miejscu zamieszkania przekazano łącznie kwotę 307 400 zł, na bezpieczeństwo w szkole przekazano łącznie 824 180 zł, natomiast na obszar: przemoc w rodzinie przekazana została kwota 878 626 zł; ‐ w roku 2009 ‐ 33 projekty na kwotę 2 799 900 zł. Na obszar: bezpieczeństwo w miejscach publicznych i miejscu zamieszkania przekazano łącznie kwotę 755 597,48, na obszar: bezpieczeństwo w szkole przekazano łącznie 938 234,5 zł, natomiast na obszar: przemoc w rodzinie przekazana została kwota 337 814,2 zł. Jednym z istotnych elementów działań systemowych, których celem jest przeciwdziałanie prostytucji wśród dzieci i młodzieży, jest opracowany przez rządowy zespół przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Administracji, przyjęty przez Radę Ministrów w roku 2003, ˝Program zapobiegania niedostosowaniu społecznemu i przestępczości wśród dzieci i młodzieży˝. MSWiA koordynuje realizację programu, przygotowując coroczne sprawozdania z jego wdrażania. Realizację programu rozłożono na 10 lat, jednym z jego elementów są m.in. procedury postępowania nauczycieli i metody współpracy szkół z Policją w sytuacjach zagrożenia dzieci i młodzieży przestępczością i demoralizacją. W ramach programu realizowane są także działania w ramach m.in. strategii informacyjnych (tj. działania koncentrujące się głównie na dostarczeniu informacji na temat skutków zachowań ryzykownych) oraz strategii powstrzymujących (tj. działania polegające na zwiększaniu dostępności do poradnictwa psychologiczno‐pedagogicznego, punktów informacyjnych, telefonów zaufania oraz realizacji programów prewencyjnych). Dodać należy, że w 2008 r. MSWiA ogłosiło konkurs na realizację w 2009 r. zadania publicznego w obszarze wzmacniania poczucia bezpieczeństwa wśród dzieci oraz zapobiegania przemocy w rodzinie pn. ˝Prowadzenie telefonu zaufania dla dzieci˝, na które przeznaczono 200 000 zł. Po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert decyzją ministra spraw wewnętrznych i administracji realizacja tego zadania powierzona została Fundacji Dzieci Niczyje. Zadanie dotyczyło prowadzenia ogólnopolskiego telefonu zaufania dla dzieci oraz prowadzenia działań informacyjnych i promocyjnych skierowanych do społeczeństwa na terenie Polski dotyczących funkcjonowania telefonu zaufania dla dzieci. Zadanie miało na celu wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa wśród dzieci poprzez umożliwienie im korzystania z telefonu zaufania oraz przeciwdziałanie przemocy w rodzinie. W styczniu 2010 r. ogłoszone zostały przez MSWiA dwa otwarte konkursy ofert na realizację zadań publicznych pn.: ˝Prowadzenie telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży˝ oraz ˝Prowadzenie interwencyjnego telefonu w sytuacji zaginięcia dziecka˝. Obecnie do MSWiA wpływają oferty od organizacji pozarządowych na realizację wskazanych zadań. Podkreślenia wymaga, że w ocenie ministra SWiA nie ma potrzeby powołania zespołu ds. zwalczania przestępstw seksualnych popełnianych na szkodę dzieci, gdyż w strukturach Policji od lat z powodzeniem istnieją komórki zajmujące się tym zagadnieniem. Ponadto decyzją nr 488 komendanta głównego Policji z dnia 5 września 2006 r. w Komendzie Głównej Policji powołany został Centralny Zespół do Walki z Handlem Ludźmi, Pedofilią i Pornografią Dziecięcą. Do jego zadań w przedmiotowym zakresie należy m.in. koordynacja i nadzór nad działalnością zespołów do walki z pedofilią i pornografią dziecięcą powołanych w KWP/KSP w obszarze zwalczania przestępczości pedofilskiej (w postaci bieżącego nadzoru nad formami pracy operacyjnej prowadzonymi przez zespoły wojewódzkie czy udzielania niezbędnej pomocy, zwłaszcza w wymiarze międzynarodowym), prowadzenie działań prewencyjnych zmierzających do ograniczenia zjawisk pedofilii i pornografii dziecięcej (udział w kampaniach medialnych, konferencjach i spotkaniach mających na celu przybliżenie przedmiotowej problematyki oraz uświadomienie skali zagrożeń) czy udział w organizowaniu międzynarodowych operacji mających na celu zwalczanie przestępczości związanej z pedofilią i pornografią dziecięcą. Analogiczne struktury, tj. wojewódzkie zespoły do wlki z handlem ludźmi, pedofilią i pornografią dziecięcą powołane zostały w komendach wojewódzkich Policji oraz w Komendzie Stołecznej Policji. Do ich najważniejszych zadań należy zaliczyć: prowadzenie rozpoznania w zakresie zjawisk i zdarzeń dotyczących zagadnienia pedofilii i pornografii dziecięcej, prowadzenie postępowań przygotowawczych i spraw operacyjnych w przedmiotowym zakresie z wykorzystaniem istniejącego funduszu operacyjnego, prowadzenie rozpoznania w środowisku internetowym ‐ komunikatory, czaty, forum i listy dyskusyjne, oraz udział w międzynarodowych operacjach związanych z pedofilią i pornografią dziecięcą. Powołanie ww. zespołów podyktowane zostało potrzebą zintensyfikowania i skoordynowania walki z przestępczością pedofilii i pornografii dziecięcej. Odnośnie do kwestii przypadków zrzekania się przez matkę dziecka na rzecz ojca homoseksualisty wyjaśnić należy, że urzędy stanu cywilnego nie gromadzą tego rodzaju informacji. Jednocześnie uprzejmie informuję, że kwestie związane z pracami legislacyjnymi nad nowelizacją Kodeksu karnego, Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie należą do zakresu właściwości ministra spraw wewnętrznych i administracji. W przedmiotowej kwestii zasadne wydaje się, aby stanowisko zajął minister sprawiedliwości. Z poważaniem Podsekretarz stanu Adam Rapacki Warszawa, dnia 29 stycznia 2010 r.