SOS Wioski Dziecięce w Ugandzie
Transkrypt
SOS Wioski Dziecięce w Ugandzie
SOS Wioski Dziecięce w Ugandzie SOS Wioski Dziecięce w Ugandzie rozpoczęły swoją misję w 1988 roku na mocy porozumienia międzyrządowego. Pierwsza wioska powstała w małym miasteczku Kakiri niedaleko stolicy kraju Kampali. Lokalizacja ta została specjalnie wybrana, ponieważ obszar ten został dotknięty w roku 1985 działaniami wojennymi. W skład wioski weszło przedszkole, szkoła podstawowa i średnia i centrum medyczne, co miało na celu pomóc w poprawie warunków życiowych w tym regionie. W czerwcu 1997 roku, po wielu latach nieprzerwanych starań, SOS Wioski Dziecięce zostały uznane przez rząd Ugandy. Pierwsza dama Ugandy, Pani Museveni, od roku 2007 jest patronem SOS Wioski Dziecięce u Ugandzie. W wyniku ogromnego zapotrzebowania i chęci niesienia pomocy dzieciom opuszczonym i osieroconym, powstała druga Wioska Dziecięca w mieście Entebbe. Nowa umowa z Republiką Ugandy została podpisana 14 marca 2002 roku. Gwarantowała ona pomoc i wsparcie rządowe w realizowaniu celu i misji Wiosek Dziecięcych. W czerwcu 2002 roku, SOS Wioski Dziecięce rozpoczęły wdrażanie programu szybkiej pomocy w Gulu, aby poprawić ciężką sytuację uchodźców na północy kraju. Od tego czasu zadania związane z udzielaniem szybkiej pomocy weszły na stałe do działalności stowarzyszenia. W kwietniu 2009 roku, połączone SOS Wioski Dziecięce i przedszkola SOS przestały funkcjonować w tym kształcie, a SOS rodziny, które spędziły sześć lat w prowizorycznych warunkach wprowadziły się do swojego nowego domu. Każdy oddział na własny program umacniania rodzin. Zapobiega to separowaniu dzieci od rodzin z których pochodzą. Jest to osiągane dzięki ścisłej współpracy SOS Wioski Dziecięce z rodzinami, respektowaniu praw danej społeczności i wierze, że rodzice mogą zapewnić dziecku najlepsze warunki. Takie działania są podejmowane przy współpracy w lokalnymi autorytetami i innymi partnerami. W Ugandzie funkcjonują obecnie trzy SOS wioski dziecięce, ośrodek pomocy młodym, trzy SOS przedszkola, szkoła SOS Hermana Gmeiner’a, trzy SOS centra socjalne i dwa SOS centra medyczne. Dodatkowo, kolejna SOS wioska dziecięca jest w trakcie budowy.