Góralski śpiew

Numer 5 2005/2006
Góralski śpiew
W górach żyją górale. Jednym z nich był chłopiec Macek Barcny. Jego mama Macela
była zadowolona z syna i kochała go, ale jedno ją w nim martwiło. To, że Macek nie lubił
śpiewu góralskiego. Mama Macka nigdy nie wspominała – a raczej nie próbowała wspomnieć
– o góralskim śpiewie, aż do pewnego dnia, gdy w Zakopanem miał się odbyć
Międzynarodowy Turniej Śpiewu Góralskiego. Polskę reprezentowała grupa taneczna
„Gralacki”. Tata Macka, Frozyk, uwielbiał śpiew górali i niewiele odzywał się do syna.
Oglądał właśnie, jak co roku, relację z konkursu w Zakopanem. Wcześniej planował się tam
wybrać, ale zabrakło biletów. Macek, chociaż zamykał się w swoim pokoju, ciągle słyszał
śpiew: „Za gólami iiiii lasami! Rośnie krzewy potlatany!”
Mama Macka też lubiła śpiew górali i dlatego oglądała konkurs na żywo. Macek
siedział sam w pokoju. Położył się. Myślał, że w ten sposób zaśnie i nie będzie słyszał tych
piosenek, teraz śpiewanych przez górali węgierskich. Macek zasnął. Śniło mu się, że jest
członkiem zespołu „Mali górale!”, który prowadziła pani nauczycielka z jego szkoły. Gdy sam
śpiewał, wydawało mu się, że słyszy śpiew ptaka góralskiego. A na dodatek, że góralki tańczą
przy piosence góralskich dzieci i Macka. I na koniec snu wszyscy bili im brawa.
Rano, gdy się obudził, poszedł do szkoły. Zgłosił się do zespołu „Mali górale!” i
dowiedział się, że jutro i pojutrze będą próby, bo w sobotę jadą na występ do Domu Starców
„ Klecko”. Mama Macka zdziwiła się, a tata Frozyk codziennie gadał ze swoim synem o tym,
że „Jolicki’ mają szanse przegonić „Grzeckoki”. W dniu występu Macek był bardzo
zadowolony i nie mógł się doczekać, kiedy nadejdzie jego kolej. Pani wspierała przed
występem każdego śpiewaka. Do Macka powiedziała, że jest utalentowany, już ona coś o tym
wie. Myślę, że powiedziała tak nie dlatego, że chłopiec występuje, ale dlatego, że naprawdę
ładnie śpiewa po góralsku. Na koniec występu było słychać wiwaty i krzyki staruszków:
- Jeszcze raz! Hip! Hip! Hura!
Marek Generowicz kl. III b