docPL - Europa.eu
download 
Reklamacja Transkrypt
PL - Europa.eu
PL RADA U II EUROPEJSKIEJ 9542/14 (OR. en) PRESSE 270 PR CO 24 KOMU IKAT PRASOWY 3312. posiedzenie Rady Sprawy zagraniczne Bruksela, 12 maja 2014 r. Przewodnicząca Catherine Ashton wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa PRASA Rue de la Loi 175 B – 1048 BRUKSELA Tel.: +32 (0)2 281 9442 / 6319 Faks: +32 (0)2 281 8026 [email protected] http://www.consilium.europa.eu/press 9542/14 1 PL 12 maja 2014 r. Główne wyniki posiedzenia Rady Ukraina Rada przeprowadziła dogłębną dyskusję na temat sytuacji na Ukrainie. Wyraziła swój niepokój wywołany ciągłymi usiłowaniami, by zdestabilizować wschodnią i południową Ukrainę. Catherine Ashton, wysoka przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, powiedziała: „Unia Europejska nie uzna żadnych bezprawnych i nielegalnych »referendów«. Uważamy za bardzo ważne, by wszystkie strony skupiły się na realizacji porozumienia z Genewy, którego zasadniczymi elementami są dialog oraz zakończenie przemocy i prowokacji”. Rada zdecydowanie poparła także przeprowadzenie na Ukrainie wolnych i uczciwych wyborów prezydenckich. Zapoznała się z ostatnimi oświadczeniami prezydenta Rosji na ten temat i oczekuje wsparcia w przeprowadzeniu tych wyborów zaplanowanych na 25 maja. Rada przeprowadziła wymianę poglądów na temat sytuacji na Ukrainie i na temat specjalnej misji obserwacyjnej OBWE z Didierem Burkhalterem, urzędującym przewodniczącym OBWE, i z zadowoleniem przyjęła przedstawienie jego propozycji dotyczących Ukrainy. W związku z ostatnimi wydarzeniami i w obliczu braku jakichkolwiek działań zmierzających do deeskalacji Rada uzgodniła, że poszerzy sankcje UE: Poszerzyła kryteria zezwalające na nałożenie na osoby fizyczne i podmioty zakazu wydawania wiz oraz zamrożenie ich aktywów, a także objęła tymi środkami 13 kolejnych osób i dwa podmioty. Rada trwa w gotowości do wspomagania Ukrainy w dziedzinie reformy sektora bezpieczeństwa cywilnego, w tym wsparcia policji i praworządności. Rada powierzyła Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych zadanie pracowania nad elementami ewentualnej cywilnej misji WPBiO w tej dziedzinie, z myślą o podjęciu decyzji co do kolejnych działań na kolejnym posiedzeniu Rady. Uprowadzenia w igerii Rada stanowczo potępiła masowe zabójstwa setek cywilów oraz uprowadzenie ponad 200 uczennic w stanie Borno w :igerii. Wysoka przedstawiciel, Catherine Ashton, powiedziała: „Apelujemy o ich natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie oraz o postawienie przed sądem osób odpowiedzialnych za ich uprowadzenie”. UE i jej państwa członkowskie zaoferowały także :igerii swoje wsparcie w rozwiązaniu tej nikczemnej zbrodni oraz w nieustających wysiłkach na rzecz ochrony swoich obywateli: można udostępnić 10 milionów euro, by pomóc :igerii w działaniach służących zwalczaniu terroryzmu. 9542/14 2 PL 12 maja 2014 r. SPIS TREŚCI1 UCZEST ICY ................................................................................................................................... 4 OMAWIA E PU KTY Ukraina................................................................................................................................................. 6 Proces pokojowy na Bliskim Wschodzie........................................................................................... 11 Uprowadzenia w Nigerii .................................................................................................................... 12 Europejska polityka sąsiedztwa ......................................................................................................... 12 I E ZATWIERDZO E PU KTY SPRAWY ZAGRA:ICZ:E – Dialog dotyczący praw człowieka z Mjanmą/Birmą ............................................................................................. 13 – Polityka UE wobec regionu Arktyki ..................................................................................................................... 14 – Kompleksowe podejście UE.................................................................................................................................. 17 – Stosunki z Albanią................................................................................................................................................. 22 – Stosunki z Gruzją .................................................................................................................................................. 22 – Stosunki z Algierią ................................................................................................................................................ 22 – Wytyczne dotyczące wolności wypowiedzi w internecie i poza nim.................................................................... 22 – Środki ograniczające wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej ..................................................................... 22 – Umowa o wolnym handlu z Republiką Korei ....................................................................................................... 23 – Unia dla Śródziemnomorza – posiedzenie ministerialne dotyczące środowiska i zmiany klimatu ....................... 23 EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY – 41. posiedzenie Rady Europejskiego Obszaru Gospodarczego ............................................................................. 23 1 Ÿ Jeżeli deklaracje, konkluzje lub rezolucje zostały przez Radę formalnie przyjęte, jest to zaznaczone w tytule danego punktu, a tekst jest umieszczony w cudzysłowie. Ÿ Dokumenty, do których odesłano w tekście, są dostępne na internetowej stronie Rady (http://www.consilium.europa.eu). Ÿ Gwiazdką oznaczono akty przyjęte wraz z oświadczeniami do protokołu Rady przeznaczonymi do wiadomości publicznej; oświadczenia te można znaleźć na wyżej wspomnianej internetowej stronie Rady lub uzyskać z biura prasowego. 9542/14 3 PL 12 maja 2014 r. UCZEST ICY Wysoki Przedstawiciel Catherine ASHTON Belgia: Didier REYNDERS wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa wicepremier oraz minister spraw zagranicznych, handlu zagranicznego i spraw europejskich Bułgaria: Kristian WIGENIN minister spraw zagranicznych Republika Czeska: Lubomir ZAORÁLEK minister spraw zagranicznych Dania: Martin LIDEGAARD minister spraw zagranicznych iemcy: Frank-Walter STEINMEIER federalny minister spraw zagranicznych Estonia: Urmas PAET minister spraw zagranicznych Irlandia: Paschal DONOHOE wiceminister do spraw europejskich (Kancelaria Premiera i Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Handlu) Grecja: Evangelos VENIZELOS wicepremier i minister spraw zagranicznych Hiszpania: José Manuel GARCÍA-MARGALLO MARFIL minister spraw zagranicznych i ds. współpracy Francja: Harlem DÉSIR sekretarz stanu do spraw europejskich Chorwacja: Vesna PUSIĆ pierwsza wicepremier i minister spraw zagranicznych i europejskich Włochy: Federica Mogherini minister spraw zagranicznych Cypr: Ioannis KASOULIDES minister spraw zagranicznych Łotwa: Edgars RINKĒVIČS minister spraw zagranicznych Litwa: Linas A. LINKEVIČIUS minister spraw zagranicznych Luksemburg: Jean ASSELBORN minister spraw zagranicznych Węgry: János MARTONYI minister spraw zagranicznych Malta: George VELLA minister spraw zagranicznych iderlandy: Frans TIMMERMANS minister spraw zagranicznych Austria: Sebastian KURZ Polska: Radosław SIKORSKI 9542/14 federalny minister do spraw Europy, integracji i spraw zagranicznych minister spraw zagranicznych 4 PL 12 maja 2014 r. Portugalia: Bruno MAÇÃES sekretarz stanu do spraw europejskich Rumunia: Titus CORLĂȚEAN minister spraw zagranicznych Słowenia: Karl ERJAVEC wicepremier, minister spraw zagranicznych Słowacja: Miroslav LAJČÁK wicepremier i minister spraw zagranicznych i europejskich Finlandia: Erkki TUOMIOJA minister spraw zagranicznych Szwecja: Carl BILDT minister spraw zagranicznych Zjednoczone Królestwo: William HAGUE Komisja: Štefan FÜLE 9542/14 pierwszy minister, minister spraw zagranicznych i minister ds. Wspólnoty Narodów członek 5 PL 12 maja 2014 r. OMAWIA E PU KTY Ukraina Ministrowie przeprowadzili wymianę poglądów z Didierem Burkhalterem, urzędującym przewodniczącym OBWE, na temat sytuacji na Ukrainie i na temat pracy specjalnej misji obserwacyjnej OBWE. Rada przyjęła następujące konkluzje: „1. Unia Europejska niezmiennie popiera jedność, suwerenność, niezależność i integralność terytorialną Ukrainy i wzywa Rosję, by postępowała tak samo. UE jest bardzo zaniepokojona ciągłymi działaniami prorosyjskich separatystów zmierzającymi do destabilizacji wschodniej i południowej Ukrainy. Ciągłe zajmowanie budynków publicznych, uprowadzenia, zabójstwa i naruszenia wolności mediów dokonywane przez nielegalne grupy zbrojne są nie do przyjęcia i muszą się skończyć. UE nie uzna żadnych – ani wcześniejszych, ani przyszłych – bezprawnych i nielegalnych „referendów”. Tragiczne wydarzenia w Odessie 2 maja, w których wyniku wiele osób poniosło śmierć lub zostało rannych, muszą być przedmiotem szczegółowego dochodzenia, a wszystkie osoby odpowiedzialne muszą stanąć przed sądem. Rada zachęca, by dochodzenie to nadzorował międzynarodowy zespół doradczy Rady Europy, co zapewni jego niezależny i przejrzysty przebieg. 2. UE zdecydowanie popiera przeprowadzenie na Ukrainie 25 maja wolnych i uczciwych wyborów prezydenckich i wzywa wszystkie strony, by uczyniły to samo; pozwoli to przezwyciężyć kryzys i da ludności Ukrainy możliwość zdecydowania o jej przyszłości. Rada przyjmuje do wiadomości ostatnie oświadczenia prezydenta Federacji Rosyjskiej w sprawie wyborów prezydenckich na Ukrainie i oczekuje poparcia dla ich przeprowadzenia 25 maja 2014 r. Urzędnicy ukraińscy i wyborcy powinni być w stanie bez zakłóceń przygotowywać wybory, a wszyscy kandydaci na stanowisko prezydenta powinni mieć zapewnione bezpieczeństwo podczas kampanii i swobodę jej prowadzenia w całym kraju. W związku z tym Rada zachęca kandydatów na stanowisko prezydenta do osiągnięcia porozumienia w sprawie przebiegu procesu wyborczego. Rada z zadowoleniem przyjmuje wysłanie misji obserwacyjnej OBWE/ODIHR, w której państwa członkowskie UE będą aktywnie uczestniczyć. Rada zachęca władze Ukrainy, by kontynuowały działania zmierzające do włączenia wszystkich regionów ukraińskich w ramy planowanego dialogu krajowego, który zaproponował rząd Ukrainy; działania te to m.in. kroki podjęte przez rząd w celu rozpoczęcia dialogu w sprawie reformy konstytucyjnej obejmującego wszystkie grupy ukraińskiego społeczeństwa. Prawa osób należących do mniejszości narodowych muszą być w pełni gwarantowane zgodnie z odnośnymi standardami Rady Europy. 9542/14 6 PL 12 maja 2014 r. 3. UE potwierdza swoje pełne poparcie dla wspólnego oświadczenia z Genewy z 17 kwietnia dotyczącego pierwszych konkretnych działań na rzecz zmniejszenia napięć i przywrócenia bezpieczeństwa wszystkim obywatelom oraz wzywa wszystkie strony zaangażowane w spotkanie w Genewie 17 kwietnia, by w pełni zrealizowały to oświadczenie. Rada z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte dotychczas w tym celu przez władze Ukrainy, w tym prace nad reformą konstytucyjną i decentralizacją, prowadzone w ramach kompleksowego dialogu krajowego i zaproponowanie ustawy o amnestii dla tych, którzy w sposób pokojowy opuszczą budynki, które zajęli we wschodniej Ukrainie. Rada zachęca do prowadzenia dalszych działań w tym celu. Rada wzywa także Federację Rosyjską do podjęcia skutecznych kroków w zakresie wypełnienia zobowiązań podjętych w Genewie. Rada popiera szybkie zwołanie kolejnego posiedzenia na szczeblu ministrów w formacie już zastosowanym w Genewie, którego celem byłoby zapewnienie pełnej realizacji oświadczenia, przy wsparciu OBWE. 4. W tym kontekście Rada przeprowadziła dzisiaj owocną wymianę poglądów z Urzędującym Przewodniczącym OBWE, Didierem Burkhalterem. Rada z zadowoleniem przyjmuje przedstawienie przez kierownictwo OBWE propozycji dotyczących Ukrainy, a także wyjaśnienia przewodniczącego odnoszące się do ich realizacji. W ramach działań UE związanych z kryzysem Rada z aprobatą przyjmuje dzisiejszą wizytę przewodniczącego Hermana Van Rompuya w Kijowie. Ponadto wysoka przedstawiciel i państwa członkowskie będą nadal podejmować niezbędne kontakty ze wszystkimi zainteresowanymi stronami w celu wypracowania politycznego rozwiązania tego kryzysu. 5. Unia Europejska ponawia swoje żądanie, by Rosja wycofała swoje wojska znad ukraińskiej granicy i natychmiast odwołała wydane przez Radę Federacji upoważnienie do używania siły na ziemi ukraińskiej. Potępia również oświadczenia i wizyty wysokich urzędników zaangażowanych w popieranie nielegalnych prób działań separatystycznych, co przyczynia się do wzrostu napięć na Ukrainie i w innych państwach tego regionu. Rada potępia wszelkie próby ominięcia systemu sankcji. UE wzywa wszystkie strony do zachowania powściągliwości oraz położenia kresu przemocy i prowokacjom. UE zachęca władze Ukrainy do utrzymania wyważonego podejścia podczas prowadzenia operacji służących utrzymaniu porządku publicznego; wzywa również wszystkie strony konfliktu, by wniosły dalszy wkład w złagodzenie napięć. 6. UE z uznaniem odnotowuje prace, które OBWE i jej Specjalna Misja Monitorująca już przeprowadziły; zachęca także OBWE, by zapewniła skuteczne działania w całej Ukrainie, w tym wsparcie realizacji wspólnego oświadczenia z Genewy. Rada odnotowuje plan działania OBWE i w pełni popiera wysiłki podejmowane przez OBWE i jej Urzędującego Przewodniczącego mające na celu przyczynienie się do złagodzenia napięć i stabilizacji sytuacji przez konkretne kroki, w tym przez organizowanie rozmów przy okrągłym stole, przy zapewnieniu odpowiedzialności Ukrainy. UE i jej państwa członkowskie będą nadal zapewniać wsparcie Specjalnej Misji Monitorującej oraz wzywają wszystkie inne państwa uczestniczące OBWE, by uczyniły to samo. Rada z zadowoleniem przyjmuje szybki rozwój misji pozwalający na osiągnięcie maksymalnej, dozwolonej jej mandatem liczby obserwatorów, wzywa do jej szybkiego wysłania oraz oczekuje na szybkie wejście w życie protokołu ustaleń. Zachęca OBWE do dalszego wspierania działań władz Ukrainy służących doprowadzeniu do krajowego dialogu. Rada przypomina o obawach wyrażonych przez przedstawicieli OBWE i Rady Europy w związku z tym, że obecnie ich możliwości obserwowania sytuacji na Krymie w zakresie praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości narodowych, są ograniczone. Rada zachęca również Ukrainę do bezzwłocznego opracowania – wraz ze specjalistami z OBWE – krajowego programu rozbrojeniowego ukierunkowanego na wszystkie nielegalnie uzbrojone grupy w całym kraju oraz doprowadzenia do pełnego zakończenia nielegalnego okupowania budynków i placów publicznych. 9542/14 7 PL 12 maja 2014 r. 7. UE z zadowoleniem przyjmuje uwolnienie ośmiu nieuzbrojonych międzynarodowych obserwatorów wojskowych, wysłanych na mocy dokumentu wiedeńskiego OBWE, oraz towarzyszących im ukraińskich wojskowych, którzy zostali uwięzieni w Słowiańsku na ponad tydzień, a także wyraża wdzięczność wszystkim osobom, które przyczyniły się do tego pozytywnego rozwoju wypadków. Teraz powinno nastąpić uwolnienie wszystkich innych zakładników wciąż przetrzymywanych przez nielegalne grupy zbrojne we wschodniej Ukrainie. 8. Rada przypomina o swojej gotowości do wspomagania Ukrainy w dziedzinie reformy sektora bezpieczeństwa cywilnego, w tym wsparcia policji i praworządności. W tym kontekście Rada z zadowoleniem przyjmuje polityczne ramy podejścia do kryzysu na Ukrainie, przedstawione przez wysoką przedstawiciel w odpowiedzi na konkluzje Rady z 14 kwietnia. W następnej kolejności Rada zleca ESDZ przygotowanie koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej cywilnej misji WPBiO w tej dziedzinie, z myślą o podjęciu decyzji co do kolejnych działań na najbliższym posiedzeniu Rady. Rada podkreśla znaczenie koordynacji i komplementarności działań z działaniami podejmowanymi przez OBWE i inne podmioty międzynarodowe. 9. W świetle ostatnich wydarzeń i z uwagi na brak działań na rzecz złagodzenia sytuacji Rada postanowiła dokonać rozszerzenia kryteriów poddawania osób i podmiotów zakazowi wydawania wiz i zamrażaniu aktywów. Umożliwi to w szczególności ewentualne umieszczenie w wykazie osób fizycznych odpowiedzialnych za aktywne popieranie lub realizację działań lub polityk, które podważają integralność, suwerenność i niezależność terytorialną Ukrainy lub stabilność lub bezpieczeństwo na Ukrainie bądź utrudniają prace organizacji międzynarodowych na Ukrainie, a także osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów związanych z tymi osobami lub osób prawnych, podmiotów lub organów na Krymie lub w Sewastopolu, których własność została przeniesiona wbrew ukraińskiemu prawu, lub osób prawnych, podmiotów lub organów, które odniosły korzyści w związku z takim przeniesieniem własności. Rada podjęła decyzję o dodaniu nowej grupy osób i podmiotów do wykazu osób, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi. Rada odnotowuje, że Komisja i państwa członkowskie – zgodnie z prośbą Rady Europejskiej wyrażoną na marcowym posiedzeniu – prowadzą prace przygotowawcze nad ewentualnymi ukierunkowanymi środkami, tak aby można było podjąć dalsze kroki, jeżeli wymagać tego będzie rozwój wydarzeń. Unia Europejska, kiedy będzie podejmować decyzję o ewentualnych przyszłych środkach, zwróci szczególną uwagę na podejście i zachowanie wszystkich stron w odniesieniu do przeprowadzenia wolnych i uczciwych wyborów prezydenckich. 10. 9542/14 UE ponownie zdecydowanie potępia nielegalną aneksję Krymu i Sewastopola przez Federację Rosyjską i nie uzna tego działania. UE z żalem odnotowuje fakt, że prezydent Władimir Putin był obecny na paradzie wojskowej w Sewastopolu 9 maja. Rada z zadowoleniem przyjmuje dokonaną przez Komisję ocenę konsekwencji prawnych aneksji Krymu oraz oczekuje, że Rada i Komisja będą prowadzić dalsze prace z myślą o szybkiej realizacji wniosków zawartych w tej ocenie. Konsekwencje te mogą między innymi obejmować środki gospodarcze, handlowe i finansowe. Rada wzywa państwa będące członkami ONZ do rozważenia podobnych środków zgodnie z rezolucją ZO ONZ 68/262. 8 PL 12 maja 2014 r. Rada wyraża najwyższe zaniepokojenie pogarszaniem się sytuacji w zakresie praw człowieka na Krymie, w tym odmówieniem przywódcy Tatarów krymskich Mustafie Dżemilewowi wjazdu na Krym, a także ostrzeżeniem wydanym przez de facto prokuratora Krymu, że narodowy organ przedstawicielski Tatarów krymskich Medżlis może zostać uznany za nielegalny w związku z „działaniami ekstremistycznymi”. 11. Rada potwierdza, że UE jest zdecydowana podpisać pozostałe postanowienia układu o stowarzyszeniu z Ukrainą, w tym postanowienia o pogłębionej i kompleksowej strefie wolnego handlu, możliwie najszybciej po wyborach prezydenckich 25 maja. Rada potwierdza znaczenie autonomicznych preferencji handlowych, które weszły w życie w kwietniu, jako tymczasowego środka wsparcia dla Ukrainy i kroku prowadzącego do podpisania, tymczasowego stosowania i wdrożenia postanowień DCFTA. 12. Rada z zadowoleniem przyjmuje rozmowy trójstronne dotyczące energii prowadzone przez Rosję, Ukrainę i UE, zapoczątkowane w Warszawie 2 maja, zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw i przesyłu gazu ziemnego na Ukrainę i przez jej terytorium w ramach przejrzystego systemu. Mimo dzielących je różnic obie strony wyraziły chęć omówienia wszelkich nierozstrzygniętych kwestii, tak by znaleźć ich rozwiązanie przed końcem bieżącego miesiąca. Rada wzywa Ukrainę i Rosję, by wynegocjowały kompleksowe porozumienie zapewniające dostawę energii na Ukrainę po sprawiedliwej i przejrzystej cenie rynkowej. W tym kontekście Rada podkreśla znaczenie dalszego prowadzenia reform sektora energetycznego Ukrainy. Rada z zadowoleniem przyjmuje również podpisanie przez Eustream i Ukrtransgaz protokołu ustaleń i umowy ramowej w sprawie połączeń – dokumentów umożliwiających przesył gazu ze Słowacji na Ukrainę, co uzupełnia już istniejące zdolności Węgier i Polski w zakresie zwrotnego przepływu i pokazuje zdecydowane zaangażowanie UE we wsparcie ukraińskiego sektora bezpieczeństwa energetycznego. Jest to ważny pierwszy krok do dywersyfikacji ukraińskich źródeł dostaw gazu i przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego we wschodniej Europie oraz skutecznych połączeń wzajemnych w całej Unii Europejskiej. Rada przypomina o konkluzjach z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 20–21 marca 2014 r. wzywających Komisję do przeprowadzenia szczegółowej analizy bezpieczeństwa energetycznego UE. 9542/14 9 PL 12 maja 2014 r. 13. 9542/14 Unia Europejska z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady Wykonawczej MFW o zatwierdzeniu dwuletniej promesy kredytowej dla Ukrainy w wysokości 17,1 mld dolarów. Program gospodarczy władz, wsparty przez fundusz, ma przywrócić stabilność makroekonomiczną, wzmocnić zarządzanie gospodarcze i przejrzystość oraz doprowadzić do silnego i trwałego wzrostu gospodarczego, chroniąc jednocześnie najbardziej wrażliwe grupy. Zatwierdzenie tej promesy kredytowej oraz przeprowadzenie wcześniejszych działań umożliwia natychmiastową wypłatę 3,19 mld dolarów, z czego około 2 mld dolarów przeznaczone jest na wsparcie budżetowe. Przypominając o swoim zdecydowanym wsparciu dla gospodarczej i finansowej stabilizacji Ukrainy, Rada z zadowoleniem przyjmuje również podpisanie przez Komisję Europejską protokołu ustaleń dotyczącego kolejnego programu pożyczkowego dla Ukrainy, opiewającego na 1 mld EUR pomocy makrofinansowej. Rada oczekuje wypłaty pierwszej transzy z obu programów pożyczkowych MFW wartych 600 mln EUR, gdy rząd ukraiński i Komisja Europejska podejmą wszystkie pozostałe do wykonania działania. Rada powtarza, że rząd Ukrainy musi wdrożyć reformy, do których się zobowiązał, obejmujące walkę z korupcją. Rada z zadowoleniem przyjmuje zawarcie nowego kontraktu wspierania konsolidacji państwa, wartego 355 mln EUR, któremu towarzyszy 10 mln EUR z programu na rzecz wsparcia społeczeństwa obywatelskiego, oraz oczekuje podpisania umowy finansowej przy okazji wizyty przedstawicieli rządu Ukrainy w Komisji Europejskiej 13 maja”. 10 PL 12 maja 2014 r. Proces pokojowy na Bliskim Wschodzie Rada omówiła sytuację na Bliskim Wschodzie i przyjęła następujące konkluzje: „1. UE jest w najwyższym stopniu zaniepokojona ostatnimi wydarzeniami związanymi z procesem pokojowym. UE w pełni popiera i pochwala starania Stanów Zjednoczonych na rzecz pokoju, jakie podejmuje sekretarz stanu John Kerry i jego zespół. Nie wolno zmarnować szeroko zakrojonych starań ostatnich miesięcy. 2. Wynegocjowanie rozwiązania dwupaństwowego pozostaje najlepszym sposobem definitywnego zakończenia tego konfliktu. UE wyraża ubolewanie z powodu faktu, że pomimo starań Stanów Zjednoczonych strony nie poczyniły do tej pory większych postępów w rozmowach. UE apeluje do stron, by wykorzystały nadchodzące tygodnie na znalezienie wspólnej płaszczyzny porozumienia i siły politycznej potrzebnych do wznowienia tego procesu i podjęcia niezbędnych odważnych decyzji. UE nie ustaje w determinacji, by podjąć wszelkie dostępne jej działania na poparcie tego celu, w tym poprzez zaoferowanie partnerstwa szczególnego uprzywilejowania, które w przypadku porozumienia w sprawie ostatecznego statusu zapewni obu stronom bezprecedensowe wsparcie gospodarcze, polityczne i w dziedzinie bezpieczeństwa. 3. Unia Europejska przywołuje poprzednie konkluzje Rady, w których nakreślono wizję dwupaństwowego rozwiązania umożliwiającego osiągnięcie porozumienia co do wszystkich kwestii ostatecznego statusu, zakończenie wszelkich roszczeń i urzeczywistnienie uzasadnionych aspiracji obydwu stron. Rzeczywistości jednopaństwowej nie dało by się pogodzić z takimi aspiracjami. 4. UE wzywa wszystkie strony, by wykazały się jak najwyższą powściągliwością i unikały wszelkich działań jednostronnych (takich jak stała rozbudowa osiedli), które mogłyby jeszcze bardziej podważyć starania na rzecz pokoju i możliwość urzeczywistnienia rozwiązania dwupaństowego. Unia Europejska będzie nadal ściśle monitorować sytuację i jej szersze implikacje oraz podejmie stosowne działania. 5. UE konsekwentnie popiera pojednanie wewnątrzpalestyńskie oparte na jasnych i pewnych warunkach. UE nadal chętnie będzie udzielać wsparcia – również bezpośredniej pomocy finansowej – na rzecz ewentualnego nowego rządu palestyńskiego, składającego się z osób niezależnych, który zobowiąże się do uznania zasad przedstawionych w kairskim przemówieniu prezydenta Mahmuda Abbasa z 4 maja 2011 r. Rząd taki powinien przestrzegać zasady powstrzymywania się od przemocy i nadal działać na rzecz rozwiązania dwupaństwowego oraz na rzecz wynegocjowanego pokojowego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego, wiążącego się z zaakceptowaniem poprzednich porozumień i zobowiązań, w tym uzasadnionego prawa Izraela do istnienia. Podstawą zaangażowania UE w stosunki z nowym rządem palestyńskim będzie przestrzeganie tych polityk i zobowiązań. Pojednanie na tych warunkach jest ważne dla jedności przyszłego państwa palestyńskiego oraz dla osiągnięcia rozwiązania dwupaństwowego i trwałego pokoju. UE z zadowoleniem przyjmuje perspektywę prawdziwych demokratycznych wyborów dla wszystkich Palestyńczyków. 6. UE podkreśla, że Mahmud Abbas, jako przewodniczący Organizacji Wyzwolenia Palestyny, ma w dalszym ciągu pełną odpowiedzialność za proces negocjacji i jest upoważniony do negocjowania w imieniu wszystkich Palestyńczyków oraz że negocjacje pokojowe można i trzeba wznowić”. 9542/14 11 PL 12 maja 2014 r. Uprowadzenia w igerii Rada przyjęła następujące konkluzje: „Unia Europejska jest poważnie zaniepokojona niedawnymi atakami terrorystycznymi, do których doszło w północnej Nigerii, i zbulwersowana cierpieniem, jakie zadano ludności tego kraju. Rada stanowczo potępia masowe zabójstwa setek cywilów oraz uprowadzenie ponad 200 uczennic w stanie Borno. Czyny te stanowią zamach na prawa człowieka i na godność ludzką. Unia Europejska apeluje o natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie uczennic oraz o postawienie przed sądem osób odpowiedzialnych za ich uprowadzenie. Unia Europejska oraz jej państwa członkowskie są gotowe wesprzeć Nigerię w rozliczaniu tej nikczemnej zbrodni oraz w nieustających wysiłkach tego kraju na rzecz ochrony swoich obywateli i zwalczania wszelkich form terroryzmu, przy pełnym poszanowaniu praw człowieka. UE będzie dążyć do położenia kresu bezkarności za stosowanie przemocy seksualnej, zarówno jako narzędzia, jak i ubocznego skutku konfliktów na całym świecie. UE popiera zamiar Rady Bezpieczeństwa ONZ, by rozważyć wprowadzenie właściwych środków wobec Boko Haram”. Europejska polityka sąsiedztwa Podczas obiadu ministrowie omówili przyszłość europejskiej polityki sąsiedztwa zarówno z państwami sąsiadującymi na południu, jak i na wschodzie. 9542/14 12 PL 12 maja 2014 r. I E ZATWIERDZO E PU KTY SPRAWY ZAGRA ICZ E Dialog dotyczący praw człowieka z Mjanmą/Birmą Rada przyjęła następujące konkluzje w sprawie nawiązania z Mjanmą/Birmą dialogu dotyczącego praw człowieka: „1. Rada przypomina, że w 2001 roku przyjęte zostały europejskie wytyczne w sprawie dialogów dotyczących praw człowieka, które zostały zmienione w 2008 roku. 2. Rada przyznaje, że należy dalej wzmacniać stosunki między Unią Europejską a Mjanmą/Birmą, nawiązując dialog dotyczący praw człowieka między UE a tym państwem, jak przewidziano w konkluzjach Rady z dnia 22 lipca 2013 r. w sprawie kompleksowych ram polityki i wsparcia Unii Europejskiej na rzecz Mjanmy/Birmy i w myśl ustaleń z prac grupy zadaniowej UE–Mjanma/Birma w dniach 13–15 listopada 2013 r. 3. Rada zatwierdza nawiązanie z Mjanmą/Birmą dialogu dotyczącego praw człowieka na wspólnie uzgodnionych warunkach przedstawionych w załączniku do niniejszych konkluzji” Wszystkie informacje na ten temat można znaleźć, klikając tutaj. 9542/14 13 PL 12 maja 2014 r. Polityka UE wobec regionu Arktyki Rada przyjęła następujące konkluzje w sprawie kształtowania polityki UE wobec regionu Arktyki: „1. Rada z zadowoleniem przyjmuje wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela z czerwca 2012 r. pt. „Kształtowanie polityki realizowanej przez Unię Europejską w regionie Arktyki”, który wyznacza drogę dla większego zaangażowania UE w regionie Arktyki. Rada odnotowuje również ważne uwagi Parlamentu Europejskiego zawarte w jego rezolucji z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie strategii UE na rzecz Arktyki. Arktyka jest regionem o rosnącym znaczeniu strategicznym i Rada zgadza się, że UE powinna obecnie zwiększyć swój wkład we współpracę w regionie Arktyki. Szybka zmiana klimatu, która jest poważnym problemem i przyczyną zasadniczych zmian w Arktyce, w połączeniu z rosnącymi perspektywami rozwoju gospodarczego w regionie Arktyki, wymagają aktywnej współpracy UE z partnerami z regionu Arktyki, aby wspomóc ich w sprostaniu wyzwaniom zrównoważonego rozwoju osiąganego w ostrożny i odpowiedzialny sposób. 2. Przypominając o konkluzjach z dnia 8 grudnia 2009 r., Rada z zadowoleniem przyjmuje znaczny zakres działań już podejmowanych przez UE w tym regionie w całym spektrum polityki UE, w szczególności cenny wkład we współpracę na rzecz Arktyki poprzez badania naukowe (20 mln EUR rocznie w latach 2007–13), inwestycji regionalnych i transgranicznych (1,14 mld EUR w latach 2007–13), jak i współpracy z naszymi partnerami w dziedzinie środowiska, transportu, energii i bezpieczeństwa na morzu. Rada popiera pogląd, że działania UE należy obecnie wzmocnić poprzez: wspieranie badań naukowych i odpowiednie kierowanie wiedzy, co jednocześnie umożliwi podejmowanie wyzwań związanych ze zmianami środowiskowymi i klimatycznymi w Arktyce; odpowiedzialne działanie i dbałość o to, aby rozwój gospodarczy w Arktyce oparty był na zrównoważonym wykorzystaniu zasobów i wiedzy fachowej na temat środowiska; intensyfikacja konstruktywnego zaangażowania UE z państwami regionu Arktyki, ludnością autochtoniczną i innymi partnerami w celu znalezienia wspólnych rozwiązań dla wyzwań, które wymagają międzynarodowej reakcji. UE powinna dążyć do zwiększenia wsparcia dla ochrony środowiska Arktyki poprzez polityki dotyczące na przykład zmiany klimatu, zanieczyszczeń powietrza – w tym sadzy – różnorodności biologicznej i rybołówstwa. 3. Rada potwierdza, że UE powinna wzmocnić swój wkład we współpracę w regionie Arktyki zgodnie z międzynarodowymi instrumentami, w szczególności z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza. 4. Rada popiera zamiar Komisji i Wysokiego Przedstawiciela dotyczący intensyfikacji dialogu na temat kwestii Arktyki ze wszystkimi partnerami UE w regionie Arktyki. 9542/14 14 PL 12 maja 2014 r. 5. Rada uznaje Radę Arktyczną za główny organ współpracy regionalnej w obszarze okołobiegunowym. Rada potwierdza swoją zgodę i swoje zdecydowane poparcie dla statusu obserwatora UE w Radzie Arktycznej i zwraca uwagę, że UE jest zdecydowana aktywnie działać w charakterze obserwatora w Radzie Arktycznej oraz wnosić wkład w jej działalność. Rada wzywa Kanadę do wykorzystania obecnej pozytywnej dynamiki w stosunkach UE–Kanada na rzecz rozstrzygnięcia utrzymującej się kwestii, tak aby umożliwić pełne wdrożenie decyzji z Kiruny dotyczącej statusu obserwatora UE w możliwie najkrótszym terminie, przed następnym szczytem UE–Kanada. Rada zgadza się, że ułatwiłoby to jeszcze skuteczniejszy udział UE we współpracy na rzecz regionu Arktyki. Rada podkreśla również ważną rolę odgrywaną przez państwa członkowskie UE w Radzie Arktycznej jako członków i obserwatorów w promowaniu współpracy w Arktyce, stosownie do ich odpowiedniego statusu. 6. Rada uznaje wysiłki państw Arktyki mających na celu wypracowanie wspólnego podejścia i najlepszych praktyk w zakresie rozwiązywania problemów dotyczących potencjalnego oddziaływania na środowisko i bezpieczeństwa wynikających ze zwiększonej działalności prowadzonej w regionie. W tym kontekście należy wzmocnić współpracę UE i jej agencji z organami Rady Arktycznej w podejmowaniu wspólnych wyzwań Arktyki. 7. Rada wspiera starania UE na rzecz intensywniejszego dialogu z ludnością autochtoniczną regionu Arktyki oraz przyjmuje z zadowoleniem doroczne posiedzenia dialogu UE z ludnością autochtoniczną Arktyki. UE powinna również zbadać odpowiednie sposoby zapewnienia, by przedstawiciele arktycznej ludności autochtonicznej byli informowani o politykach UE, które mogą ich dotyczyć, oraz by konsultowano się z nimi w tych kwestiach. 8. Lepsze zrozumienie przemian zachodzących w regionie Arktyki ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia zrównoważonej przyszłości regionu i jego ludności. Rada popiera zatem zwiększenie wkładu UE w realizację badań naukowych dotyczących Arktyki, w tym działań w zakresie monitorowania i obserwacji, oraz wymiany i rozpowszechniania informacji o Arktyce. Rada oczekuje na wyniki działań przygotowawczych w celu przeprowadzenia strategicznej oceny rozwoju w regionie Arktyki koordynowanych przez Centrum Arktyczne Uniwersytetu Lapońskiego z siecią europejskich ośrodków badawczych dysponujących wiedzą fachową na temat Arktyki. Rada zwraca się do Komisji o rozważenie opcji przedstawionych przez ten projekt dotyczących ustanowienia w UE ośrodka informacji o Arktyce, który miałby promować sprawny dostęp do informacji o Arktyce, ułatwiać dialog i informować o kwestiach dotyczących Arktyki. Rada podkreśla znaczenie, jakie ma dostosowanie programów badań arktycznych realizowanych w UE w dialogu z innymi partnerami zaangażowanymi w badania arktyczne. Dalszym krokiem w tym kierunku jest oświadczenie z Galway dotyczące współpracy badawczej w dziedzinie Oceanu Atlantyckiego i Arktycznego między UE, Stanami Zjednoczonymi i Kanadą z dnia 24 maja 2013 r. 9542/14 15 PL 12 maja 2014 r. 9. Rada zachęca Komisję i państwa członkowskie do kontynuowania wysiłków mających na celu osiągnięcie szybkiego porozumienia w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej w sprawie obligatoryjnego „kodeksu polarnego”. W kodeksie tym zostałby określony szereg środków i wymogów mających poprawić i wzmocnić współpracę morską i bezpieczeństwo oraz zapobiegać zanieczyszczeniu, w tym w odniesieniu do wycieczkowych statków pasażerskich. Rada odnotowuje podpisane przez państwa członkowskie Rady Arktycznej porozumienia w sprawie współpracy w zakresie lotniczych i morskich akcji poszukiwawczo-ratunkowych w Arktyce oraz współpracy w zakresie zanieczyszczenia mórz ropą naftową, gotowości i reagowania w Arktyce. Rada zachęca również państwa członkowskie i Komisję, aby przy technicznej i naukowej pomocy ze strony Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu wspierały prace Rady Arktycznej dotyczące gotowości na wypadek sytuacji wyjątkowych, zapobiegania takim sytuacjom oraz środków reagowania w takich sytuacjach, jak również dotyczących działań następczych w odniesieniu do zaleceń dotyczących bezpieczeństwa na morzu pochodzących z oceny żeglugi morskiej w Arktyce z 2009 r. 10. W odniesieniu do stopniowego otwierania w nadchodzących latach arktycznych szlaków transoceanicznych dla żeglugi i nawigacji Rada ponownie podkreśla znaczenie poszanowania prawa międzynarodowego, w tym zasad wolności żeglugi oraz prawa nieszkodliwego przepływu. 11. Rada odnotowuje rozwój sytuacji w polityce państw regionu Arktyki dotyczącej zasobów, w tym w odniesieniu do regionu Morza Barentsa. UE powinna realizować długoterminowe partnerstwa i dialogi polityczne, przyczyniając się do zapewnienia dostępu do surowców i odnawialnych zasobów naturalnych oraz promowania ich bezpiecznego i zrównoważonego wykorzystywania oraz zarządzania nimi. 12. Rada potwierdza swoje poparcie dla dalszego rozwoju prac partnerstw wymiaru północnego w europejskiej części Arktyki, w szczególności w odniesieniu do działań w zakresie ochrony środowiska, jak również dla rozwoju połączeń transportowych w regionie, w tym nowych szlaków morskich. Rada ceni w tym względzie praktyczne prace przeprowadzone przez Euro-arktyczną Radę Morza Barentsa. 13. Rada popiera wzmocnienie partnerstwa między Unią Europejską, z jednej strony, a Grenlandią i Królestwem Danii, z drugiej strony, mającego na celu propagowanie zrównoważonego rozwoju Grenlandii oraz dywersyfikacji gospodarki. Partnerstwo to zachęca również do pogłębionego dialogu i współpracy w zakresie kwestii globalnych i dotyczących Arktyki. 14. Rada zwraca się do Komisji o zapewnienie, by programy dotyczące Arktyki finansowane przez UE na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 spełniały potrzeby społeczności lokalnych dotyczące rozwoju i oferowały lepsze możliwości współpracy i badań naukowych w regionie okołobiegunowym, a także rozwoju gospodarczego Arktyki. 15. Rada zwraca się do Komisji i do Wysokiego Przedstawiciela, by regularnie informowały ją o postępach w realizacji komunikatu z czerwca 2012 r. Rada zwraca się ponadto do Komisji i do Wysokiego Przedstawiciela, by do grudnia 2015 r. przedstawili wnioski dotyczące dalszego rozwoju zintegrowanej i spójnej polityki arktycznej. W ramach tego działania Rada zachęca Komisję, by zapewniła efektywne synergie między poszczególnymi instrumentami finansowania UE w regionie Arktyki”. 9542/14 16 PL 12 maja 2014 r. Kompleksowe podejście UE Rada przyjęła następujące konkluzje w sprawie kompleksowego podejścia UE: „1. Unia Europejska i jej państwa członkowskie mogą wnieść na scenę międzynarodową wyjątkową umiejętność spójnego i konsekwentnego łączenia szerokiego wachlarza polityk i narzędzi – od dyplomacji, bezpieczeństwa i obronności po finanse, handel, rozwój i prawa człowieka, jak również wymiar sprawiedliwości i migrację. Fakt ten w wielkim stopniu przyczynia się do tego, że Unia może odgrywać pozytywną i transformacyjną rolę w swoich stosunkach zewnętrznych oraz jako podmiot działający na arenie światowej. W grudniu 2013 r. Rada Europejska wezwała do podjęcia dalszych działań w celu poprawy efektywności i skuteczności kompleksowego podejścia UE. Rada z aprobatą przyjmuje wspólny komunikat Wysokiego Przedstawiciela i Komisji Europejskiej pt. „Kompleksowe podejście UE do zewnętrznych konfliktów i sytuacji kryzysowych”1 jako ważny krok w tym procesie. W tym kontekście Rada przywołuje konkluzje Rady z listopada 2007 r. w sprawie bezpieczeństwa i rozwoju2, konkluzje Rady z grudnia 2011 r.3 i z listopada 2013 r.4 w sprawie WPBiO oraz konkluzje z posiedzenia Rady Europejskiej z grudnia 2013 r.5 2. Rada podkreśla, że kompleksowe podejście jest zarówno ogólną metodą działania, jak i zestawem konkretnych środków i procesów mających usprawnić sposoby, w jakie UE – w oparciu o wspólną wizję strategiczną i z wykorzystaniem szerokiego wachlarza istniejących narzędzi i instrumentów, którymi dysponuje – może wspólnie opracowywać, uwzględniać i realizować spójniejsze i skuteczniejsze polityki, praktyki pracy i działania, a także osiągać lepsze wyniki. Jego podstawowe zasady mają zastosowanie do szerokiego spektrum działań zewnętrznych UE. Takie kompleksowe podejście jest najpilniej potrzebne w przypadku kryzysów i sytuacji konfliktowych w państwach niestabilnych: umożliwia szybką i skuteczną reakcję UE, w tym przez zapobieganie konfliktom. 3. Rada odnotowuje że praktyczne zastosowanie zasad i propozycji zawartych we wspólnym komunikacie i niniejszych konkluzjach Rady stanowi wspólne przedsięwzięcie i wspólną odpowiedzialność dla instytucji i służb UE, jak i dla państw członkowskich w stolicach i w terenie. W tym kontekście Rada przypomina również o postanowieniach Traktatu UE dotyczących spójności działań zewnętrznych oraz spójności tych działań z innymi politykami, a także o zobowiązaniu Rady i Komisji Europejskiej do współpracy w tym zakresie. W tym względzie Rada podkreśla rolę Wysokiego Przedstawiciela, który jest też jednym z wiceprzewodniczących Komisji Europejskiej. 1 2 3 4 5 Dok. JOIN(2013) 30 final. Dok. 15097/07. Dok. 17991/11. Dok. 15992/13. Dok. EUCO 217/13. 9542/14 17 PL 12 maja 2014 r. 4. Rada zauważa, że punktem wyjścia kompleksowego podejścia UE musi być wczesna, skoordynowana i wspólna analiza specyficznej sytuacji każdego kraju lub regionu, dynamiki konfliktu oraz przyczyn sytuacji kryzysowej. Wczesna wspólna analiza powinna w szczególności opierać się na istniejących mechanizmach i procesach oraz powinna w sposób systematyczny skupiać wszystkie odnośne domeny działań zewnętrznych UE, w tym dyplomację, bezpieczeństwo, rozwój oraz, w stosownych przypadkach, pomoc humanitarną, wymiar sprawiedliwości i migrację, zarówno w centralach, jak i w terenie. Delegatury UE, przedstawicielstwa państw członkowskich i specjalni przedstawiciele UE odgrywają kapitalną rolę w sporządzaniu tej wspólnej analizy i opracowywaniu zaleceń dotyczących działań UE, także w dziedzinie zapobiegania konfliktom. W szczególności delegatury UE są niezwykle ważne – korzystają ze swojego doświadczenia w szeregu kwestii, także, w stosownych przypadkach, w zakresie bezpieczeństwa i obrony, oraz współpracują z przedstawicielstwami państw członkowskich. 5. Polityki i priorytety UE powinny wynikać ze wspólnych celów strategicznych i z jasnej wspólnej wizji tego, co UE wspólne pragnie osiągnąć w dziedzinie swoich stosunków zewnętrznych lub w danym konflikcie lub sytuacji kryzysowej. Rada odnotowuje, że strategie regionalne opracowane dla Rogu Afryki, Sahelu i ostatnio dla Zatoki Gwinejskiej w znacznym stopniu przyczyniły się do ustrukturyzowania zaangażowania UE w wielu obszarach polityki. Podobnie postępują prace tematyczne w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego i bezpieczeństwa morskiego. Rada z aprobatą przyjęłaby stałe proaktywne przygotowywanie takich regionalnych i tematycznych strategii w celu dostosowania kompleksowej reakcji UE do nowych wydarzeń i wyzwań politycznych, zwłaszcza w odniesieniu do sąsiedztwa UE. Analogicznie należy bezzwłocznie poczynić postępy w pracach nad wspólnymi dokumentami ramowymi zawierającymi szeroki zakres unijnych interesów i priorytetów w poszczególnych krajach i regionach, w tym w państwach niestabilnych i dotkniętych konfliktem. 6. Rada podkreśla, że wczesne ostrzeganie i zapobieganie konfliktom mają kluczowe znaczenie dla zmniejszenia ryzyka wybuchu konfliktu wiążącego się z użyciem siły i pociągającego za sobą ludzkie cierpienie lub powtórzenia się takich sytuacji, także w świetle Programu UE dotyczącego zapobiegania konfliktom z użyciem siły oraz konkluzji Rady z 2011 r. w sprawie zapobiegania konfliktom. Rada z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione do tej pory pod względem lepszego integrowania zdolności UE w zakresie wczesnego ostrzegania, między innymi dzięki opracowaniu systemu wczesnego ostrzegania. Oczekuje wdrożenia tego procesu w skali globalnej przed końcem 2014 r. i zachęca do stosowania sprawozdawczości w zakresie wczesnego ostrzegania we wszystkich instytucjach. Przejście od wczesnego ostrzegania do wczesnego działania ma kapitalne znaczenie w zmniejszaniu ryzyka wybuchu i powtórzenia się konfliktu, dlatego musi się dokonywać szybko i zdecydowanie. Rada przywołuje także „Koncepcję zwiększenia potencjału dialogu i mediacji UE” z 2009 r. i z zadowoleniem przyjmuje prace podjęte przez instytucje i państwa członkowskie w dziedzinie mediacji, jak również inne niedawne inicjatywy mające zwiększyć zdolności lub zintensyfikować zaangażowanie UE w tym względzie. Rada z aprobatą odnotowuje również utworzenie Europejskiego Instytutu Pokoju – dodatkowej organizacji międzynarodowej zajmującej się mediacjami w konfliktach. Zasoby, które zapewnia w elastyczny sposób Europejski Instytut Pokoju, powinny jeszcze zwiększyć zdolności, którymi w tym względzie dysponuje UE. Rada zachęca także do ściślejszej współpracy i koordynacji działań różnych unijnych centrów zarządzania sytuacyjnego i zarządzania sytuacjami wyjątkowymi, jak i takich organów w państwach członkowskich. 9542/14 18 PL 12 maja 2014 r. 7. Rada akcentuje, że UE powinna lepiej, wcześniej i bardziej systematycznie łączyć swoje zaangażowanie polityczne, misje i operacje w ramach WPBiO, współpracę i pomoc na rzecz rozwoju oraz inne stosowne domeny działań UE, w szczególności w krajach lub sytuacjach konfliktowych, tam gdzie UE wysyła różne podmioty, stosuje różne instrumenty i podejmuje interwencje. Rada podkreśla, że spójne pod względem strategicznym stosowanie unijnych instrumentów i polityk – jednocześnie lub kolejno – jest niezbędne do skutecznego eliminowania przyczyn konfliktu lub kryzysu. W kontekście zarządzania kryzysowego Rada potwierdza, że WPBiO odgrywa istotną rolę, w tym poprzez zgromadzoną w ramach tej polityki cywilną i wojskową wiedzę fachową oraz synergie między działaniami cywilnymi a wojskowymi jako kluczowy element kompleksowego podejścia UE. Rada podkreśla, że należy wykorzystać pełny potencjał podejścia w zakresie ram politycznych w sytuacjach kryzysowych zgodnie z istniejącymi propozycjami dotyczącymi procedur zarządzania kryzysowego. Kompleksowe podejście powinno także umożliwiać w razie potrzeby podjęcie przez UE szybkiego działania. Rada akcentuje także potrzebę dalszego wzmacniania powiązań między WPBiO a przestrzenią wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz skuteczniejszego osiągania synergii między działaniami w ramach WPBiO, działaniami w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz działaniami podejmowanymi w innych obszarach aktywności UE. 8. Rada zauważa, że wpływ misji i operacji w ramach WPBiO jest większy, gdy stanowią one część szerszej strategii UE. Informacje dotyczące kontekstu danego konfliktu i kryzysu oraz analiza tego kontekstu, w tym aktualnego ogólnego zaangażowania UE, powinny być wykorzystywane w planowaniu, przygotowywaniu, realizacji i przeglądzie poszczególnych etapów misji i operacji w ramach WPBiO. Rada podkreśla również, że potrzebne jest wcześniejsze i lepiej skoordynowane planowanie w zakresie sprawnego przechodzenia z jednej formy unijnego zaangażowania do drugiej, zwłaszcza przechodzenia z działań krótko- lub średnioterminowych do współpracy na rzecz rozwoju prowadzonej w dłuższej perspektywie oraz z misji i operacji w ramach WPBiO do innych form unijnego zaangażowania, tak aby zapewnić trwały charakter osiągnięć w ramach działań UE. Dlatego też zintensyfikowanie prowadzonych obecnie prac nad strategiami takiej transformacji należy potraktować priorytetowo. W tym kontekście Rada akcentuje także główną zasadę dotyczącą lokalnej odpowiedzialności i potrzebę osiągnięcia trwałych wyników. Rada podkreśla również wagę wykorzystania wniosków wyciągniętych z poprzednich operacji, misji i programów. 9. Rada akcentuje fakt, że kompleksowe podejście ma zastosowanie do wszystkich etapów cyklu konfliktu, w tym do zapobiegania, wczesnego ostrzegania, zarządzania kryzysowego, stabilizacji i budowania pokoju w dłuższej perspektywie oraz współpracy na rzecz rozwoju. Jego rezultaty są często osiągane i utrwalane dopiero w perspektywie długoterminowej. Rada przywołuje konkluzje Rady z 2007 r. w sprawie bezpieczeństwa i rozwoju, a także przypomina o znaczeniu pokoju i bezpieczeństwa dla rozwoju oraz wadze rozwoju dla osiągnięcia pokoju i bezpieczeństwa. Odnotowuje także fakt, że brak stabilności i konflikty zakłócają trwały rozwój i ograniczanie ubóstwa, wywołują lub zaostrzają kryzysy humanitarne i mogą tworzyć warunki sprzyjające niestabilności, a także mogą powodować przepływy migracyjne. 9542/14 19 PL 12 maja 2014 r. 10. Rada zauważa, że celami unijnej współpracy na rzecz rozwoju są nadal cele określone w Traktacie z Lizbony, Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju i Programie działań na rzecz zmian. Z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione w kontekście unijnego programowania na lata 2014–2020 w celu dalszego wzmocnienia synergii między programowaniem w zakresie rozwoju a ogólnymi politykami UE; odnotowuje również, że w państwach niestabilnych lub dotkniętych konfliktem programowanie i wspólne programowanie należy prowadzić zgodnie z m.in. zasadami Nowego ładu na rzecz państw niestabilnych, korzystając także ze stosownych ocen niestabilności. Zauważa, że trzeba jeszcze bardziej zwiększyć skuteczność unijnych polityk i programów w dziedzinie rozwoju i ugruntować ich wyniki, także zgodnie z zasadami światowego partnerstwa w sprawie skutecznej współpracy na rzecz rozwoju. Rada odnotowuje również dyskusje toczące się na forum OECD/DAC oraz w kontekście ram na okres po roku 2015 dotyczących finansowania na rzecz rozwoju, w tym oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA). 11. Rada przypomina o konkluzjach Rady Europejskiej z grudnia 2013 r., jeśli chodzi o znaczenie osiągnięcia jak największej spójności między działaniami Unii i państw członkowskich służących wspieraniu krajów partnerskich i organizacji regionalnych, również w kontekście reformy sektora bezpieczeństwa, przez zapewnianie – w stosownych przypadkach – szkoleń, doradztwa, sprzętu i zasobów, tak by podmioty te mogły coraz bardziej samodzielnie zapobiegać kryzysom lub nimi zarządzać. 12. Rada potwierdza też, że pomoc humanitarną należy świadczyć zgodnie z zasadami humanitarnymi i międzynarodowym prawem humanitarnym, wyłącznie na podstawie potrzeb dotkniętej ludności, w zgodzie z Konsensusem europejskim w sprawie pomocy humanitarnej. 13. Punktem wyjścia unijnej polityki i działania musi być zawsze sytuacja danego kraju lub regionu, z uwzględnieniem procesów prowadzonych przez dany kraj lub region, jak również realia polityczne i potrzeby na miejscu. Tutaj właśnie stajemy przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa, sytuacjami kryzysowymi i wyzwaniami w dziedzinie rozwoju i rozwiązujemy te problemy. Delegatury UE wraz z przedstawicielstwami państw członkowskich UE mają do odegrania kluczową rolę we wspieraniu spójnego, skoordynowanego, kompleksowego i skutecznego podejścia UE, w szczególności w kwestiach związanych ze wspólną analizą, realizacją skoordynowanego programu oraz przygotowaniem i wspólnym wykorzystywaniem sprawozdawczości politycznej. Należy również rozważyć wspólne rozmieszczanie unijnych podmiotów w terenie, tam gdzie jest to możliwe. Postępy poczynione pod względem kontynuacji prac nad wspólnym programowaniem w obrębie unijnej współpracy na rzecz rozwoju stanowią dobry przykład łączenia wysiłków instytucji UE i działań państw członkowskich w ramach kompleksowego podejścia na szczeblu krajowym. 14. Rada zauważa, że UE powinna zacieśnić współpracę z innymi podmiotami i koordynować swoje kompleksowe podejście z działaniami i zaangażowaniem kluczowych partnerów międzynarodowych, takich jak ONZ, NATO, OBWE, UA, inne organizacje regionalne i partnerzy dwustronni zaangażowani w dany konflikt lub sytuację kryzysową, tak aby zwiększyć skuteczność operacji, z należytym poszanowaniem ram instytucjonalnych i autonomii decyzyjnej UE. Rada podkreśla znaczenie lokalnej odpowiedzialności i partnerów lokalnych. Rada akcentuje także wartość wiedzy i wkładu społeczeństwa obywatelskiego, np. organizacji pozarządowych, ośrodków analitycznych oraz ośrodków akademickich, jak również sektora prywatnego. 9542/14 20 PL 12 maja 2014 r. 15. Aby kompleksowe podejście mogło funkcjonować, te polityki i ta wspólna wizja strategiczna powinny przekładać się na konkretne działania, ulepszone praktyki działania różnych instytucji i służb UE oraz państw członkowskich, a także na wymierne rezultaty. W kontekście kompleksowego podejścia UE Rada zobowiązuje się zatem do zintensyfikowania swoich wysiłków w ramach wdrażanych obecnie procesów i inicjatyw, w tym przez realizację kluczowych działań określonych we wspólnym komunikacie i niniejszych konkluzjach Rady; wzywa także Komisję i ESDZ do podjęcia podobnego zobowiązania. 16. W szczególności Rada podkreśla potrzebę realizacji planu działania na rzecz odporności, odniesienia się do luk w finansowaniu między pomocą w sytuacjach nadzwyczajnych a zasobami w zakresie długoterminowego rozwoju, szczególnie w przypadku przedłużających się kryzysów, konfliktów i sytuacji pokonfliktowych, dalszego wywiązywania się z unijnych zobowiązań dotyczących polityki wspólnego programowania, realizacji inicjatywy w zakresie wspierania państw trzecich i organizacji regionalnych w sytuacjach kryzysowych, tak by mogły one coraz bardziej samodzielnie zapobiegać kryzysom lub nimi zarządzać, stawienia czoła wyzwaniom związanym ze sprawną transformacją misji i operacji w ramach WPBiO, a także dalszej realizacji zobowiązań w ramach spójności polityki na rzecz rozwoju. Rada wzywa również do dalszego wzmacniania podejścia opartego na prawach obejmującego wszystkie prawa człowieka, do zintensyfikowania prac dotyczących kwestii związanych z ochroną ludności cywilnej, kobiet i dzieci w konfliktach zbrojnych oraz z walką z przemocą seksualną w konfliktach zbrojnych, do utrzymania zaangażowania w wysiłki na rzecz ambitnych ram na okres po roku 2015, z należytym uwzględnieniem kwestii pokoju i bezpieczeństwa, a także do korzystania z konkluzji Rady z grudnia 2013 r. w sprawie niedawnego przeglądu ESDZ w celu doskonalenia naszych metod działania, wykorzystania zasobów i wspólnego osiągania wyników. 17. W tym kontekście Rada zwraca się także do Wysokiego Przedstawiciela i Komisji, by niezwłocznie podjęli prace w celu przedstawienia państwom członkowskim planu działania przed końcem pierwszego kwartału 2015 r. W tym planie działania należy nakreślić sposoby opracowywania i wdrażania kluczowych działań przedstawionych we wspólnym komunikacie i niniejszych konkluzjach Rady oraz stosowne metody sprawozdawczości, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi UE i w oparciu o sytuacje poszczególnych krajów i regionów, z określonymi strukturami kierowniczymi. Ten plan działania będzie poddawany regularnym przeglądom, a postępy będą oceniane z myślą o regularnych sprawozdaniach z postępu prac; pierwsze takie sprawozdanie ma zostać sporządzone w 2015 r.” 9542/14 21 PL 12 maja 2014 r. Stosunki z Albanią Rada przyjęła stanowisko Unii Europejskiej na szóste posiedzenie Rady Stabilizacji i Stowarzyszenia z Albanią (12 maja 2014 r. w Brukseli). Rada przyjęła także decyzje mające na celu dostosowanie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między UE i Albanią, tak aby uwzględnić przystąpienie Chorwacji do Unii Europejskiej. Stosunki z Gruzją Rada zgodziła się na zawarcie Protokołu do Umowy o partnerstwie i współpracy z Gruzją w sprawie umowy ramowej między Unią Europejską a Gruzją dotyczącej ogólnych zasad uczestnictwa Gruzji w programach unijnych. Stosunki z Algierią Rada przyjęła stanowisko UE na ósme posiedzenie Rady Stowarzyszenia UE – Algieria, które ma odbyć się 13 maja 2014 r. w Brukseli. Wytyczne dotyczące wolności wypowiedzi w internecie i poza nim Rada przyjęła wytyczne UE w sprawie praw człowieka dotyczące wolności wypowiedzi w internecie i poza nim. Więcej informacji można znaleźć w komunikacie prasowym oraz w wytycznych. Środki ograniczające – Somalia Rada dokonała technicznych zmian środków ograniczających UE wobec Somalii, by uwzględnić rezolucję nr 2142 (2014) Rady Bezpieczeństwa ONZ. Środki ograniczające wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej Rada zatwierdziła coroczny przegląd środków ograniczających UE wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej. Zaktualizowano informacje dotyczące dwóch wskazanych osób i uzgodniono, że nie ma już powodów, by jedna z osób nadal w figurowała w wykazie osób objętych sankcjami. 9542/14 22 PL 12 maja 2014 r. Umowa o wolnym handlu z Republiką Korei Rada, w imieniu Unii Europejskiej, zatwierdziła zawarcie umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Republiką Korei. W dniu 16 kwietnia 2014 r. zgody na to udzielił Parlament Europejski. Unia dla Śródziemnomorza – posiedzenie ministerialne dotyczące środowiska i zmiany klimatu Rada przyjęła stanowisko UE i jej państw członkowskich w sprawie projektu oświadczenia Unii na posiedzenie ministerialne Unii dla Śródziemnomorza dotyczące środowiska i zmiany klimatu (13 maja 2014 r. w Atenach). Więcej informacji na temat posiedzenia można uzyskać, klikając tutaj. EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY 41. posiedzenie Rady Europejskiego Obszaru Gospodarczego Rada opracowała wspólne stanowisko Unii Europejskiej na 41. posiedzenie Rady Europejskiego Obszaru Gospodarczego (13 maja 2014 r. w Brukseli). 9542/14 23 PL
