Stanowisko ZO W-M ZNP

ZWIĄZEK NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO
ROK ZAŁOŻENIA 1905
OKRĘG WARMIŃSKO-MAZURSKI
Stanowisko Warmińsko - Mazurskiego Okręgu ZNP
z dnia 7.02.2017r.
w sprawie listu Przewodniczącej Sekcji Regionalnej NSZZ „Solidarność”
Pracowników Oświaty w Olsztynie
Zarząd Warmińsko-Mazurskiego Okręgu ZNP traktuje list Przewodniczącej Sekcji Regionalnej
NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty w Olsztynie, jako inicjatywę sprzeczną z ideą solidarności
zawodowej i związkowej. Ochrona miejsc pracy oraz postulaty płacowe są wpisane w działalność
związków zawodowych i wynikają z przepisów prawa pracy oraz statutów poszczególnych organizacji.
Podważanie legalności działań Związku Nauczycielstwa Polskiego w ramach prowadzonego sporu
zbiorowego, przez działaczkę Solidarności Oświatowej traktujemy jaką zastraszanie środowiska
oświatowego i działania czysto polityczne
Przypominamy, że w roku 2008 Związek Nauczycielstwa Polskiego razem z „Solidarnością”
domagał się od dyrektorów szkół wzrostu wynagrodzeń nauczycieli i pracowników niepedagogicznych
poprzez zwiększenie nakładów na oświatę publiczną oraz utrzymania dotychczasowego zakresu praw
i obowiązków nauczycielskich wynikających z Karty Nauczyciela. Jednocześnie wspólnie deklarowano
udział w jednodniowym strajku w dniu 27.05.2008r. W 2015 roku decyzja Rady Sekcji Krajowej
zobowiązywała organizacje zakładowe i międzyzakładowe do wejścia w spór zbiorowy w szkołach
i placówkach oświatowych. W komunikacie Krajowej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ ”Solidarność”
z nadzwyczajnych obrad Rady z 18 marca 2015r. czytamy:
„[…] w świetle obowiązujących przepisów NSZZ ”Solidarność” nie może wejść w spór zbiorowy
bezpośrednio z rządem. Aby przeprowadzić legalny strajk w szkole (placówce) konieczne jest
przeprowadzenie procedury sporu zbiorowego określonego w ustawie o rozwiązywaniu sporów
zbiorowych. Organizacje związkowe działające w szkołach, oprócz postulatów Sekcji Krajowej, mogą
zgłaszać do pracodawcy inne żądania”.
Dlaczego w latach 2008 i 2015 działacze „solidarności oświatowej”, wysuwając podobne
postulaty jak ZNP w roku 2017, uznawali działania w ramach sporu zbiorowego za legalne, a teraz
natomiast diametralnie zmienili zdanie? Czy jest to autonomiczna inicjatywa Przewodniczącej Sekcji,
czy też dyspozycje zostały wydane gdzie indziej.
Przewodnicząca Sekcji w piśmie skierowanym do Koleżanek i Kolegów związkowców przytacza
artykuły ustawy, której nie przywołuje. Z kontekstu można się jedynie domyślać, że chodzi o ustawę
o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Powoływanie się na art.1 i 7 powyższej ustawy, jednoznacznie
wskazuje, że Pani Przewodnicząca nie rozumie zapisów tego aktu prawnego. Trudno za wiarygodną
uznać tą część listu dotyczącą analizy prawnej statutu ZNP dokonanej przez Panią Przewodniczącą.
Warto przypomnieć że zapisy Statutu ZNP w przytoczonych artykułach nie zmieniły się od 1988r.
Od tego okresu ZNP kilkakrotnie wchodził w spory zbiorowe i nikt nie podważał stosowanych
przez naszą organizację procedur wewnątrzzwiązkowych.
Ze zdziwieniem należy potraktować konstatacje, że ochrona miejsc pracy nie mieści się
w katalogu postulatów określonych w art. 1 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych i „pozostaje
w sprzeczności z systemem prawa pracy”. Należy przypomnieć Pani Przewodniczącej, że
niejednokrotnie pracodawcy z różnych branż w porozumieniach podpisywanych ze związkami
zawodowymi zobowiązywali się do utrzymania miejsc pracy przez konkretny okres.
Odnosząc się do fragmentu listu dotyczącego kształtowania wynagrodzeń pracowników
oświaty należy podkreślić, że tytuł rozporządzenia płacowego MEN mówi o minimalnym
wynagrodzeniu zasadniczym. Mamy niewątpliwie w tym zakresie możliwości prawne podwyższenia
wynagrodzeń, przy dobrej współpracy organów prowadzących i dyrektorów placówek oświatowych.
Koleżanki i Koledzy pracownicy oświaty
nie dajmy się zastraszyć administracji oświatowej i działaczom „Solidarności”
Działania Związku Nauczycielstwa Polskiego są zgodne z obowiązującym prawem. Trybunał
Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 lutego 1997r. w orzeczeniu stwierdził, że stroną sporu zbiorowego
może stać się tylko konkretny (bezpośredni) pracodawca. W roku 2009 Sejm jednogłośnie przyjął
sprawozdanie Głównego Inspektora Pracy za rok 2008r , w którym można przeczytać, że wejście w spór
zbiorowy umożliwiło związkom zawodowym pracowników oświaty zastosowanie legalnej formy
nacisku, jakim jest strajk (str. 24 sprawozdania za rok 2008 Głównego Inspektora Pracy Tadeusza
Zająca).
Od tego czasu przepisy prawa w tym zakresie nie zostały zmienione, zmieniła się jedynie interpretacja
przepisów dokonana przez Panią Przewodniczącą. Apelujemy o wnikliwą analizę pisma Prezesa ZNP
Sławomira Broniarza do nauczycieli i pracowników oświaty z 19 stycznia 2017r.
Od 1991 roku Związek Nauczycielstwa Polskiego kilkakrotnie podejmował akcje strajkowe
w ramach przepisów ustawy o rozwiązywanie sporów zbiorowych. We wszystkich tych działaniach
zawsze pojawiały się postulaty związane z ochroną miejsc pracy i wzrostem wynagrodzeń. Do tej pory
nikt nie podważał legalności naszych działań. Tym bardziej bulwersuje fakt że, działaczka Solidarności
Oświatowej poddaje w wątpliwość legalność działań Związku Nauczycielstwa Polskiego, w sytuacji gdy
jej organizacja wielokrotnie współdziałała z naszym związkiem w ramach sporów zbiorowych
prowadzonych w minionych latach. Można tez odnieść wrażenie, że pismo podpisane przez
Przewodniczącą Bożenę Kowalską w swojej treści, w wielu fragmentach jest powieleniem pisma
Kuratora do dyrektorów szkół.
Zwracamy uwagę Pani Przewodniczącej, że dotychczasowe działania ZNP, w tym spór
zbiorowy, to nie tylko walka o utrzymanie miejsc pracy i podwyżki dla pracowników oświaty. Jest to
także kategoryczny sprzeciw wobec dewastacji polskiego systemu oświaty i obrona ogromnego
dorobku dziesiątek tysięcy pracowników oświaty zatrudnionych w likwidowanych gimnazjach.
Sugerujemy Pani Przewodniczącej zapoznanie się z krytycznymi uwagami dotyczącymi
reformy systemu oświaty m.in. korporacji samorządowych, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry
Kierowniczej Oświaty, Rządowego Centrum Legislacji, Polskiej Izby Książki, Rzecznika Praw Dziecka,
Rzecznika Praw Obywatelskich, Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, środowisk
naukowych, licznych stowarzyszeń oświatowych. Zwracamy także uwagę na powszechną krytykę
proponowanych podstaw programowych, jako propozycji nieprzygotowanych z licznymi błędami
merytorycznymi (służymy stosownymi materiałami w obu kwestiach).
Jako organizacja o ponad 110 letniej historii, dla której wzajemne wspieranie się i pomoc
jest istotną wartością, nigdy nie podjęlibyśmy próby podważania i dyskredytowania działań organizacji
związkowej funkcjonującej w sferze edukacji.
Pani Przewodnicząca, czy swoim działaniem nie przekreśla Pani ogromnego dorobku
swoich poprzedników i nie sprzeniewierza się Pani idei solidarności zawodowej?
Olsztyn 7 lutego 2017 r.
ZWIĄZEK NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO
ROK ZAŁOŻENIA 1905