Pobierz - Wydawnictwo Buk Rower

Od autora
Dziesięć lat, które minęły od ukazania się pierwszej części Przyspieszenia, były
dla motocyklistów ekscytującym czasem. Ta książka to moja pierwsza próba
stworzenia i opisania techniki jazdy; wiedziałem, że takowa istnieje, trzeba było
ją tylko odkryć. Przyspieszenie cieszyło się dużą popularnością na całym świecie
– głównie dlatego, że przedstawiłem motocyklistów jako rozumnych odkrywców postępujących w sposób przemyślany; to był dobry pierwszy krok. Przyspieszenie II zawiera więcej konkretów na temat techniki jazdy i porusza typowe
problemy, z którymi spotykają się motocykliści. Pozwól, że wyjaśnię, czym dla
mnie są konkrety dotyczące techniki jazdy.
Konkrety kontra dobre rady
Chcę jasno określić różne typy informacji na temat jazdy motocyklem, które
mogą do ciebie docierać. Są cztery kategorie – zapamiętaj je, każda informacja
należy do jednej z nich.
Rady szkodliwe:
„Nie wiesz, jak szybko możesz pojechać, dopóki nie zaliczysz wywrotki”.
„Zaczekaj, aż facet przed tobą zacznie hamować, i policz do dwóch”.
Rady przyjazne:
„Trzymaj gumy na asfalcie”.
„Prowadź płynnie”.
10
Przyspieszenie II
Rady przydatne:
„Omiń ten garb”.
„Spróbuj przejechać ten odcinek na wyższym biegu”.
Konkrety:
„Na zakrętach o promieniu malejącym należy wybrać późniejszy punkt wejścia”.
„Naprzemienne zamykanie i otwieranie przepustnicy na zakrętach źle wypływa na
pracę zawieszenia, zmniejsza przyczepność i wypycha motocykl ku zewnętrznej”.
Prawdziwe rozwiązania
Prawdziwa technika jazdy motocyklem ma szerokie zastosowanie i rozwiązuje
problemy motocyklistów. Opiera się na zrozumieniu zadania motocyklisty oraz
na konstruktywnej więzi między wymaganiami motocyklisty a dynamiką maszyny. Doskonałym przykładem jest przeciwskręt (więcej na temat przeciwskrętu
w rozdziale 12).
Praktycznie każdy uczy się jeździć bez zrozumienia fenomenu przeciwskrętu, ale kiedy tylko zaczynamy go pojmować i stosować, otwierają się przed
nami nieograniczone możliwości doskonalenia techniki jazdy motocyklem.
Przeciwskręt to przykład idealnej równowagi między tym, czego chce motocyklista, a tym, czego wymaga maszyna. To właśnie nazywam techniką jazdy.
Dostrzegasz różnicę pomiędzy tym a przydatnymi lub przyjaznymi radami
znajomych?
Nie twierdzę, że nie ma w ogóle miejsca na rady i wskazówki – pod warunkiem, że udzielający ich rozumieją zastosowanie technik jazdy w praktyce.
Wówczas rada drugiej osoby staje się przydatnym narzędziem. Ja na przykład
słyszałem już setki „dobrych” rad, które były całkowicie bezużyteczne.
Odkrywanie
Dla entuzjastów świat motocykli to teren ciekawych odkryć i wyzwań. Nie zmieniło się to przez ponad sto lat istnienia motocykli i nie zmieni się, dopóki motocykle będą istnieć. Czas spędzony w siodle nadal uważa się za doświadczenie
wyjątkowe: przygoda kryje się na każdym zakrzywieniu drogi, na każdym odcinku autostrady, w każdym przyspieszeniu. I w przeciwieństwie do wielu innych
rzeczy, które zaczynają nas nudzić, gdy tylko dobrze je zrozumiemy i poznamy,
z motocyklistą, który zaczyna pojmować, a następnie wykorzystywać prawdziwe techniki jazdy dzieje się coś wręcz przeciwnego. Technika jazdy nie zamyka
drzwi motocyklowym odkrywcom, lecz je otwiera.
Od autora
Uznana technika jazdy
Niemiecki filozof Schopenhauer powiedział: „Każda prawda przechodzi przez
trzy etapy: najpierw jest wyśmiewana, potem zaprzeczana, a w końcu uznana za
oczywistą”. Technika jazdy motocyklem przeszła przez te same etapy. Przykład?
Jadąc po serii esek na ducati 200cc w 1960 roku, odkryłem przeciwskręt. Przeraziłem się. Nie widziałem w tym żadnego sensu i nie przyznałem się nikomu aż
do kolejnej dekady, bo bałem się, że zostanę wyśmiany. Zasada przeciwskrętu nie
była dla nikogo jasna aż do 1973 roku, kiedy w San Francisco odbyła się międzynarodowa konferencja dotycząca bezpieczeństwa jazdy motocyklem. Wówczas
to dr Harry Hurt oraz grupa naukowców z Hondy przedstawili dokumenty potwierdzające, w jaki sposób działa przeciwskręt i jak jego świadome użycie przez
motocyklistów może ułatwić kierowanie pojazdem oraz zapobiegać kolizjom.
Badacze techniki przeciwskrętu otworzyli drogę do doskonalenia jazdy motocyklem. Choć do dziś pamiętam, jakie wzburzenie i dyskusję wywołała moja
próba wyjaśnienia przeciwskrętu niedowierzającemu weteranowi motocyklowemu z dwudziestoletnim doświadczeniem.
Podobnie przez lata wierzono, że używanie przedniego hamulca jest w oczywisty sposób niebezpieczne. Taką przestrogę słyszał każdy początkujący motocyklista, głównie od dilerów w salonach motocyklowych. W niektórych kręgach
ludzie byli nawet gotowi bronić tego przekonania, używając pięści. Teraz oczywiście „wszyscy wiedzą”, że hamuje się głównie przednim hamulcem.
W 1976 roku twierdziłem, że można jeździć lepiej, rozumiejąc lepiej techniki jazdy. Napisałem kilka krótkich artykułów zawierających wskazówki, które
sprawdzały się zarówno w moim przypadku, jak i innych motocyklistów. Kiedy
wydało się, że swoim uczniom kazałem sprawdzać słowa w słowniku i ilustrować
przedstawiane im pomysły za pomocą rysunków lub drobnych przedmiotów,
wielu znajomych kierowców motocyklowych zaczęło mnie otwarcie krytykować.
Ale ci uczniowie zaczęli robić znaczące postępy. Poprawiali się średnio o siedem
sekund na okrążeniu. Jednak moje metody zyskały uznanie w światku wyścigowym dopiero wówczas, gdy młody odważny dziennikarz i kierowca wyścigowy
John Ulrich przeszedł moje szkolenie i opisał swoje odkrycia. Resztę tej historii
już znacie.
W tej części książki znajdziesz kolejne elementy układanki.
Keith Code
PS: Definicje słów oznaczonych gwiazdką, znajdują się na końcu rozdziałów.
11