Programowanie II

Kod ECTS
Nazwa przedmiotu:
Programowanie II
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek:
Wydział Chemii UG
Nazwa kierunku:
Chemia
Nazwa specjalności:
ChI,Ch,ChB,ChNM,ChN
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących):
Cezary Czaplewski, Adam, Liwo, Artur Giełdoń (KChT)
Liczba godzin zajęć, w tym: wykładów, ćwiczeń,
konwersatoriów, laboratoriów, seminariów: 15W+30L
Liczba punktów ECTS:
4
Rodzaj studiów (stacjonarne, niestacjonarne, I, II
stopnia): stacjonarne II stopnia
Rok i semestr studiów:
I rok, 2 semestr
Status przedmiotu (obligatoryjny/fakultatywny):
obligatoryjny dla ChI, fakultatywny dla innych spec.
Język wykładowy:
polski
Metody dydaktyczne:
wykłady, praca w lab. komputerowym, konsulatcje
Formy i warunki zaliczania przedmiotu:
egzamin; ocena z ćw.lab. na podstawie sprawozdań
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymaganiami wstępnymi:
Technologia informacyjna (studia I stopnia):: znajomość systemu Unix w zakresie podstawowym.
Założenia i cele przedmiotu (umiejętności i kompetencje):
Umiejętność rozumienia kodów źródłowych oraz pisania prostych programów w języku FORTRAN 77;
uruchamiania programów; wykorzystywania dostępnych procedur bibliotecznych oraz procedur napisanych
przez innych programistów.
Treści programowe:
Hierarchiczne i modularne języki programowania. Historia języka FORTRAN od FORTRANu I do
FORTRANu 2000. FORTRAN 77. Struktura programu w języku FORTRAN 77. Kompilacja programu.
Moduły źródłowe, półskompilowane oraz moduł wykonywalny. Struktura źródła programu w FORTRAnie:
format ustalony i format swobodny. Instrukcje i dyrektywy. Podstawowe typy danych w FORTRANie. Stałe i
zmienne. Deklaracje typów (rozszerzenie FORTRANu 77). Nadawanie wartości początkowych zmiennych na
etapie ich deklaracji. Podstawowe instrukcje wejścia/wyjścia. Dyrektywa FORMAT. Wyrażenia w
FORTRANie. Instrukcja przypisania. Instrukcje warunkowe (prosta, arytmetyczna, złożona). Instrukcje skoku
(prosta, obliczona i wyznaczona). Instrukcje pętli. Rozszerzenia FORTRANu 77: instrukcja CASE, instrukcja
FORALL i instrukcja WHERE. Zaawansowane operacje wejścia/wyjścia oraz operacje na plikach. Dyrektywy
preprocesora. Użycie programu make do składania programu wykonywalnego z modułów. Posługiwanie się
debuggerem przy uruchamianiu programu. Pogramy w językach mieszanych; dołączanie procedur napisanych
w języku C do programu w FORTRANie i odwrotnie.
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej:
Programowanie w języku FORTRAN, Jacek Bańkowski, Konrad Fiałkowski, PWN 1972
Fortran: kurs programowania, Edward James, Jowita Koncewicz, Fergus O'Brien, Peter Whitehead, WNT 1974
Fortran 77. Podręczna pamięć programisty, Ryszard Kott, WNT 1989
Fortran. Praktyka programowania, Dariusz Chrobak, Mikom 2003
GNU Fortran z elementami wizualizacji danych, Wojciech Sobieski, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski 2008
Numerical Recipes in FORTRAN 77: The Art of Scientific Computing, William H. Press, Brian P. Flannery,
Saul A. Teukolsky, William T. Vetterling, Cambridge University Press 1992