Projekt ustawy - Krajowe Centrum Innowacji Chłodnictwa i

Transkrypt

Projekt 22.10.2008
Ustawa z dnia…o substancjach zubożających warstwę ozonową
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady postępowania z substancjami zubożającymi warstwę ozonową, zwanymi
dalej "substancjami kontrolowanymi", oraz produktami, urządzeniami, systemami
ochrony przeciwpożarowej i gaśnicami, a także systemami klimatyzacji
samochodowej, zawierającymi te substancje;
2) obowiązki podmiotów prowadzących działalność związaną z substancjami
kontrolowanymi
oraz
produktami,
urządzeniami,
systemami
ochrony
przeciwpożarowej i gaśnicami, a także systemami klimatyzacji samochodowej,
zawierającymi te substancje;
3) organy i jednostki właściwe w sprawach postępowania z substancjami
kontrolowanymi
oraz
produktami,
urządzeniami,
systemami
ochrony
przeciwpożarowej i gaśnicami, a także systemami klimatyzacji samochodowej,
zawierającymi te substancje;
wynikające z rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 20 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (Dz.
Urz. WE L 244 z 29.09.2000 z późn. zm.)1, zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) nr
2037/2000”.
Art. 2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów:
1) ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251)
2) ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o pojazdach wycofanych eksploatacji (Dz. U. z
2005 r. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.)2,
3) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
(Dz. U. z 2005 Nr 180, poz. 1495).
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o produktach, urządzeniach, systemach
klimatyzacji samochodowej, systemach ochrony przeciwpożarowej i gaśnicach
zawierających substancje kontrolowane, należy przez to rozumieć także produkty,
1
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały wprowadzone: rozporządzeniem (WE) nr 2038/2000
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2000 r. (Dz. Urz. WE L 244 z 29.09.2000),
rozporządzeniem (WE) nr 2039/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2000 r. (Dz. Urz. WE
L 244 z 29.09.2000), decyzją Komisji nr 2003/160/WE z dnia 7 marca 2003 r. (Dz. Urz. WE L 65 z 8.03.2003),
L 265 z 16.10.2003), decyzją Komisji nr 2004/232/WE dnia 3 marca 2004 r. (Dz. Urz. WE L 71 z 10.03.2004),
rozporządzeniem Komisji nr (WE) 2077/2004 dnia 3 grudnia 2004 r. (Dz. Urz. WE L 359 z 4.12.2004),
rozporządzeniem Komisji nr (WE) 29/2006 dnia 10 stycznia 2006 r. (Dz. Urz. WE L 6 z 11.06.2006),
L 264 z 25.09.2006), rozporządzeniem Komisji nr (WE) 1784/2006 dnia 4 grudnia 2006 r. (Dz. Urz. WE L 337
z 5.12.2006), rozporządzeniem Komisji nr (WE) 899/2007 dnia 27 lipca 2007 r. (Dz. Urz. WE L 196 z
28.07.2007) i decyzją Komisji nr 2007/540/WE dnia 30 lipca 2007 r. (Dz. Urz. WE L 198 z 11.07.2007).
2
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 175, poz. 1458 i Nr 176, poz. 1236.
1
urządzenia, systemy klimatyzacji samochodowej, systemy ochrony przeciwpożarowej
i gaśnice, zaprojektowane tak, aby mogły zawierać substancje kontrolowane.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
certyfikacie – rozumie się przez to oficjalny dokument wydany przez
akredytowaną jednostkę spełniającą wymagania określone w ustawie, który
zawiera potwierdzenie, że osoba lub przedsiębiorstwo spełnia wymagania
zawarte w ustawie dotyczące, odpowiednio, wykonywania określonej czynności
lub prowadzenia określonej działalności związanej z substancjami
kontrolowanymi.
hermetycznie zamkniętym układzie czynnika chłodniczego – rozumie się przez to
układ, w którym wszystkie części zawierające czynnik chłodniczy są szczelnie
zamknięte za pomocą spawania, lutowania twardego lub innej podobnej metody
trwałego łączenia, które może obejmować także zabezpieczone zawory i
zabezpieczone miejsca dostępu dla celów serwisowania, które umożliwiają
prawidłową naprawę lub unieszkodliwianie i których zbadany poziom wycieków
jest mniejszy niż 3 gramy na rok przy ciśnieniu wynoszącym co najmniej jedną
czwartą najwyższego dopuszczalnego ciśnienia.
ilości substancji kontrolowanych zawartych w:
a) urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła – rozumie się
przez to nominalne napełnienie pojedynczego obiegu czynnika chłodniczego;
b) systemach ochrony przeciwpożarowej – rozumie się przez to nominalne
napełnienie całego systemu zdefiniowanego w pkt. 5;
c) gaśnicach - rozumie się przez to nominalne napełnienie gaśnicy.
instalowaniu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła - rozumie się
przez to łączenie dwóch lub większej liczby elementów lub obiegów
zawierających, bądź mających zawierać czynnik chłodniczy w postaci substancji
kontrolowanej, w celu zmontowania układu w miejscu jego eksploatacji, w tym
łączenie przewodów czynnika chłodniczego układu w celu zamknięcia obiegu
czynnika chłodniczego, niezależnie od konieczności napełnienia układu po
zakończeniu montażu.
instalowaniu systemów ochrony przeciwpożarowej - rozumie się przez to łączenie
po raz pierwszy jednego lub większej liczby zbiorników zawierających lub
mających zawierać czynnik gaśniczy w postaci substancji kontrolowanej z
przynależnymi elementami w miejscu eksploatacji tych zbiorników i przynależnych
elementów, z wyłączeniem tych elementów, które nie mają wpływu na
przechowywanie czynnika gaśniczego przed jego uwolnieniem w celu ugaszenia
pożaru.
konserwacji lub serwisowaniu systemów ochrony przeciwpożarowej - rozumie się
przez to wszystkie czynności związane z pracami prowadzonymi na zbiornikach
zawierających lub mających zawierać czynnik gaśniczy w postaci substancji
kontrolowanej lub na przynależnych elementach, z wyłączeniem tych elementów,
które nie mają wpływu na przechowywanie czynnika gaśniczego przed jego
uwolnieniem w celu ugaszenia pożaru.
konserwacji lub serwisowaniu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp
ciepła - rozumie się przez to wszystkie czynności, z wykluczeniem dokonywania
odzysku i kontroli szczelności, związane z dostaniem się do obiegów czynnika
chłodniczego zawierających lub mających zawierać substancje kontrolowane,
zwłaszcza wypełnianie układu substancjami kontrolowanymi, usuwanie jednego
lub większej ilości elementów urządzenia lub obiegu czynnika chłodniczego,
2
ponowny montaż dwóch lub większej ilości elementów urządzenia lub obiegu
czynnika chłodniczego oraz naprawy nieszczelności.
8) operatorze – rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej, sprawująca faktyczną kontrolę nad
technicznym działaniem urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej objętych
niniejszą ustawą
9) sprawowaniu faktycznej kontroli nad technicznym działaniem urządzenia lub
systemu ochrony przeciwpożarowej – rozumie się przez to:
a) pełny dostęp do urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej
umożliwiający nadzorowanie jego elementów i ich funkcjonowania oraz
możliwość przekazania prawa dostępu do urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej osobom trzecim,
b) codzienną kontrolę funkcjonowania/działania urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej, w tym podjecie decyzji o jego włączeniu/wyłączeniu),
c) prawo do podejmowania decyzji w sprawach finansowych i technicznych
dotyczących modyfikacji urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej
takich, jak wymiana poszczególnych elementów, zainstalowanie detektora
wycieków, decyzji w sprawie modyfikacji ilości fluorowanych gazów
cieplarnianych
zawartych
w
urządzeniu
lub
systemie
ochrony
przeciwpożarowej oraz decyzji dotyczących kontroli, w tym kontroli
szczelności,
bądź
naprawy
urządzenia
lub
systemu
ochrony
przeciwpożarowej.
10) pompie ciepła – rozumie się przez to urządzenie wymuszające przepływ ciepła z
obszaru o niższej temperaturze (z powietrza, wody lub ziemi) do obszaru o
wyższej temperaturze, dzięki energii dostarczonej z zewnątrz.
11) produkcji urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej – rozumie się przez
to wytwarzanie z poszczególnych elementów urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej dostosowanego do pracy z substancją kontrolowaną
niespełniające warunków zawartych w definicji instalowania urządzenia lub
definicji instalowania systemu ochrony przeciwpożarowej określonych
odpowiednio w pkt 4 i 5. Za produkcję urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej uważa się zarówno produkcję seryjną, jak i produkcję na
indywidualne zamówienie użytkownika.
12) przedsiębiorstwie – rozumie się przez to podmiot prowadzący działalność
gospodarczą bez względu na jego formę prawną.
13) ruchomych urządzeniach, systemach ochrony przeciwpożarowej i gaśnicach –
rozumie się przez to urządzenia, systemy ochrony przeciwpożarowej lub gaśnice
zwykle przemieszczające się w trakcie eksploatacji, z wyłączeniem urządzeń
stanowiących systemy klimatyzacji samochodowej.
14) systemie ochrony przeciwpożarowej – rozumie się przez to stacjonarny lub
przemieszczający się w czasie eksploatacji zbiornik lub szereg połączonych
zbiorników wraz z elementami towarzyszącymi, zainstalowanymi ze względu na
określone zagrożenie przeciwpożarowe na określonej przestrzeni.
15) systemie wykrywania wycieków – rozumie się przez to skalibrowane
mechaniczne, elektryczne lub elektroniczne urządzenie do wykrywania wycieków
substancji kontrolowanych, które w momencie wykrycia alarmuje operatora.
16) systemach klimatyzacji samochodowej – rozumie się przez to urządzenia
klimatyzacyjne zawierające substancje kontrolowane znajdujące się w pojazdach
silnikowych, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 307/2008 z dnia 2
kwietnia 2008 r. ustanawiającego na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006
3
Parlamentu Europejskiego i Rady minimalne wymagania w zakresie programów
szkoleniowych oraz warunki wzajemnego uznawania zaświadczeń o odbytym
szkoleniu dla personelu w odniesieniu do wykorzystywanych w niektórych
pojazdach silnikowych systemów klimatyzacyjnych zawierających niektóre
fluorowane gazy cieplarniane (Dz. U. L 92 z 3.4.2008, str. 25-27).
17) urządzeniu – rozumie się przez to każde, stacjonarne lub ruchome urządzenie
chłodnicze i klimatyzacyjne, urządzenie będące pompą ciepła lub urządzenie
zawierające
rozpuszczalniki,
z
wyłączeniem
systemów
klimatyzacji
samochodowej. W każdym przypadku, gdy w ustawie jest mowa o urządzeniu
oznacza to również instalację rozumianą jako urządzenie podstawowe wraz z
elementami towarzyszącymi, takimi, jak zewnętrzne obiegi substancji
kontrolowanych, zawory, złączki, przyrządy pomiarowe.
18) zaświadczeniu – rozumie się przez to potwierdzenie o ukończeniu szkolenia w
zakresie odzysku substancji kontrolowanych z systemów klimatyzacji
samochodowej.
Rozdział 2
Obowiązki podmiotów prowadzących działalność związaną z substancjami
kontrolowanymi oraz produktami, urządzeniami, systemami ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnicami, zawierającymi substancje kontrolowane
Art. 5.1. W przypadku braku możliwości jednoznacznego określenia operatora
urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej, o którym mowa w art. 4 pkt 8, za
wszystkie zobowiązania operatora tego urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej wynikające z ustawy odpowiada jego właściciel.
2. Operator urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej, o którym
mowa w art. 4 pkt 8 może przenieść swoje wszystkie zobowiązania wynikające z
ustawy na osobę trzecią w formie umowy cywilno-prawnej.
3. W przypadku określonym w ust. 2 osoba trzecia przejmuje
odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków operatora.
Art. 6.1. Podmioty importujące, eksportujące, przywożące z terytorium
Wspólnoty Europejskiej, wywożące na terytorium Wspólnoty Europejskiej substancje
kontrolowane, stosujące substancje kontrolowane, a także prowadzące ich odzysk,
recykling, regenerację lub unieszkodliwianie są zobowiązane do prowadzenia
ewidencji substancji kontrolowanych na formularzach ewidencji substancji
kontrolowanych oraz do przekazywania informacji zawartych w tej ewidencji, drogą
elektroniczną, raz w roku, do dnia 30 kwietnia, za rok poprzedni, wyspecjalizowanej
jednostce.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wyznaczy, w drodze rozporządzenia, wyspecjalizowaną
jednostkę upoważnioną do gromadzenia danych z ewidencji substancji
kontrolowanych oraz dokonywania analizy tych danych, biorąc pod uwagę
konieczność gromadzenia tych danych łącznie z danymi z ewidencji fluorowanych
gazów cieplarnianych, o której mowa w ustawie z dnia…o niektórych fluorowanych
4
gazach cieplarnianych.
3. Prowadzenie ewidencji substancji kontrolowanych w odniesieniu do
importu, eksportu, przywozu z terytorium Wspólnoty Europejskiej, wywozu na
terytorium Wspólnoty Europejskiej i stosowania, o których mowa w ust. 1, dotyczy
substancji występujących samodzielnie lub w mieszaninach, znajdujących się w
pojemnikach do transportowania lub magazynowania, a nie w produktach,
urządzeniach, systemach klimatyzacji samochodowej, systemach ochrony
przeciwpożarowej, czy gaśnicach.
4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
l) rodzaj substancji kontrolowanych oraz ich nazwy chemiczne i handlowe;
2) ilość substancji kontrolowanych wykorzystywanych w danym roku kalendarzowym
do prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1;
3) źródło pochodzenia i przeznaczenie substancji kontrolowanych;
4) rodzaj prowadzonej działalności.
5. Ewidencja, o której mowa w ust. 1 dostępna jest do kontroli sprawowanej
przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska oraz organy Państwowej Straży
Pożarnej, we wszystkich jednostkach organizacyjnych i podległych przedsiębiorstwa,
w których prowadzona jest działalność, o której mowa w ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji substancji kontrolowanych, o której mowa w ust.1,
uwzględniając potrzebę prowadzenia tej ewidencji w systemie informatycznym;
2) szczegółowy tryb i sposób przekazywania informacji zawartych w ewidencji
substancji
kontrolowanych, uwzględniając konieczność sprawnego przekazywania tych informacji drogą elektroniczną, a także konieczność
zharmonizowania tych przepisów z przepisami ustawy z dnia…o niektórych
fluorowanych gazach cieplarnianych;
3) wzory formularzy ewidencji substancji kontrolowanych, uwzględniając charakter
prowadzonej działalności.
7. Wzory formularzy minister właściwy do spraw gospodarki umieści w
Biuletynie Informacji Publicznej.
Art. 7.1. Stosowanie bromometanu do wykonywania zabiegów
kwarantannowych lub przedwysyłkowych jest możliwe wyłącznie po spełnieniu przez
podmiot stosujący bromometan określonych warunków dotyczących autoryzacji tych
zabiegów, terminu ich wykonywania oraz zwalczanych szkodników.
2. Stosowanie bromometanu do celów krytycznych jest możliwe wyłącznie na
podstawie decyzji Komisji Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa, kierując się zaleceniami Stron Protokołu
montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową,
sporządzonego w Montrealu dnia 16 września 1987 r.( Dz. U. Z 1992 r. Nr 98, poz.
490 oraz z 2001 r. Nr 44, poz. 490, 492 i 494), zwanego dalej „Protokołem
montrealskim”, zawartymi w decyzjach stron, określi w drodze rozporządzenia
warunki, jakie muszą być spełnione, aby bromometan mógł być stosowany do
zabiegów kwarantannowych i przedwysyłkowych.
Art. 8.1. Podmiot wprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produkty zawierające substancje kontrolowane oraz urządzenia, systemy ochrony
przeciwpożarowej i gaśnice zawierające substancje kontrolowane, a także pojemniki
zawierające te substancje, jest zobowiązany do umieszczania na nich odpowiedniej
5
etykiety oraz dołączenia instrukcji dotyczącej ich przeznaczenia i funkcjonowania.
2. Personel wykonujący czynności polegające na instalowaniu, konserwacji
lub serwisowaniu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, a także
systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających substancje kontrolowane, jest
zobowiązany do umieszczenia na nich etykiety, o której mowa w ust. 1.
3. Etykiety oraz instrukcje, o których mowa w ust. 1 są sporządzane w języku
polskim.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób
etykietowania
produktów,
urządzeń,
systemów
ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnic zawierających substancje kontrolowane, a także
pojemników zawierających takie substancje, uwzględniając konieczność ich
jednoznacznej identyfikacji;
2) wzór etykiety, o której mowa w ust. 1, uwzględniając zróżnicowanie etykiety w
zależności od rodzaju substancji kontrolowanej oraz stopnia zagrożenia dla
warstwy ozonowej, składu chemicznego, pochodzenia i przeznaczenia danej
substancji kontrolowanej.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, Minister uwzględni konieczność
zharmonizowania wymagań dotyczących etykietowania z wymaganiami dotyczącymi
etykietowania produktów, urządzeń, systemów ochrony przeciwpożarowej i
pojemników zawierających fluorowane gazy cieplarniane określonymi w
rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1494/2007 z dnia 17 grudnia 2007 r., określającym
zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady,
formę etykiet oraz dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania produktów i urządzeń
zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane.
6. W zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą do etykietowania
pojemników zawierających substancje kontrolowane stosuje się przepisy ustawy z
dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11,
poz. 84, z późn. zm.)3
Art. 9.1. Operatorzy urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych, zainstalowanych lub, w
przypadku urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej, dla których nie
nastąpiło instalowanie spełniające definicję instalowania, o której mowa w art.4 pkt
4, dostarczonych do miejsca użytkowania po dniu wejścia w życie ustawy, są
zobowiązani do zapewnienia założenia dla każdego z nich karty urządzenia lub karty
systemu ochrony przeciwpożarowej, zwanych dalej „Kartą Urządzenia” lub „Kartą
Systemu Ochrony Przeciwpożarowej” oraz wprowadzenia do nich danych
określonych w ust. 5, w okresie do 10 dni od zakończenia, odpowiednio, ich
instalowania lub dostarczenia do miejsca użytkowania.
2. Określenia ilości substancji kontrolowanych, zawartych w urządzeniu lub
systemie ochrony przeciwpożarowej, dokonuje się na podstawie obliczenia ilości
nominalnej, możliwej do wprowadzenia do urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej, z zastrzeżeniem art. 4 pkt 3.
3
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w. Dz.U. z 2001 r. Nr 100,poz. 1085, Nr 123, poz.1350, Nr
125, poz. 1367,z 2002 r. Nr 135, poz.1145, Nr 142, poz. 1187,z 2003 r. Nr 189, poz.1852, z 2004 r. Nr 11,poz.
94, Nr 96, poz. 959,Nr 121, poz. 1263, z 2005 r. Nr 179, poz.1485, z 2006 r. Nr 171,poz. 1225, z 2007 r. Nr 176,
poz. 1238.
6
3. Operatorzy urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych, są zobowiązani do
zapewnienia wprowadzenia do Karty Urządzenia lub Karty Systemu Ochrony
Przeciwpożarowej w okresie do 10 dni od zakończenia odzysku substancji
kontrolowanych, a także kontroli szczelności, konserwacji lub serwisowania lub
demontażu urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej, danych określonych
w ust. 5.
4. Karta Urządzenia i Karta Systemu Ochrony Przeciwpożarowej zawiera
informacje umożliwiające identyfikację urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej oraz operatora tego urządzenia lub systemu.
5. Do Karty Urządzenia lub Karty Systemu Ochrony Przeciwpożarowej
wprowadzane są następujące dane:
a) ilość i typ zainstalowanych substancji kontrolowanych,
b) wszelkie ilości substancji kontrolowanych dodanych do urządzenia lub systemu
ochrony przeciwpożarowej,
c) wszelkie ilości substancji kontrolowanych odzyskanych, w tym podczas
konserwacji lub serwisowania, a także demontażu urządzenia lub systemu
ochrony przeciwpożarowej,
d) nazwa przedsiębiorstwa, które przeprowadziło instalowanie, konserwację lub
serwisowanie, kontrolę szczelności albo demontaż urządzenia lub systemu
ochrony przeciwpożarowej, a także odzysk substancji kontrolowanych z tego
urządzenia lub systemu oraz numery certyfikatów tego przedsiębiorstwa i osoby,
która wykonywała te czynności, a także data wykonywania tych czynności,
e) wynik kontroli szczelności, o której mowa w art. 11 ust. 4 i 6.
6. Kartę Urządzenia lub Kartę Systemu Ochrony Przeciwpożarowej mogą
zakładać i wypełniać osoby posiadające odpowiedni dla danego urządzenia lub
systemu ochrony przeciwpożarowej oraz rodzaju wykonywanych czynności certyfikat
dla personelu w zakresie substancji kontrolowanych, zwany dalej „certyfikatem dla
personelu” .
7. Karta Urządzenia lub Karta Systemu Ochrony Przeciwpożarowej jest
przechowywana w miejscu funkcjonowania urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej i jest udostępniana, odpowiednio, organom Inspekcji Ochrony
Środowiska lub organom Państwowej Straży Pożarnej.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
wzory Karty Urządzenia i Karty Systemu Ochrony Przeciwpożarowej, uwzględniając:
1) specyfikę danego rodzaju urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej
2) konieczność zapewnienia kompleksowej informacji o danym urządzeniu lub
systemie ochrony przeciwpożarowej oraz jego operatorze;
3) sposób wprowadzenia do Karty Urządzenia lub Karty Systemu Ochrony
przeciwpożarowej odpowiednich danych, zgodnie z ust. 5,
biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia możliwości wprowadzania tych
danych w systemie elektronicznym oraz konieczność zharmonizowania tych
przepisów z przepisami ustawy z dnia… o niektórych fluorowanych gazach
cieplarnianych.
9. Wzory Karty Urządzenia i Karty Systemu Ochrony Przeciwpożarowej
minister właściwy do spraw gospodarki umieści w Biuletynie Informacji Publicznej.
10. Operatorzy wszystkich urządzeń, zawierających substancje kontrolowane,
są zobowiązani do udostępniania organom Inspekcji Ochrony Środowiska wykazu
tych urządzeń, zawierającego informacje o rodzaju urządzenia oraz rodzaju i ilości
substancji kontrolowanych w nim zawartych.
7
11.
Operatorzy
wszystkich
systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierających substancje kontrolowane, są zobowiązani do udostępniania organom
Państwowej Straży Pożarnej wykazu tych systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierającego informacje o rodzaju każdego systemu ochrony przeciwpożarowej
oraz rodzaju i ilości fluorowanych gazów cieplarnianych w nim zawartych.
Art. 10.1. Tworzy się Centralny Rejestr Operatorów urządzeń i systemów
ochrony przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych,
zwany dalej „Centralnym Rejestrem Operatorów”.
zainstalowanych lub, w przypadku urządzeń lub systemów ochrony
przeciwpożarowej, dla których nie nastąpiło instalowanie spełniające definicje
instalowania, o których mowa w art. 4 pkt 4 i 5, dostarczonych na miejsce
użytkowania, zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych, są
zobowiązani do przekazania informacji zawartych w Karcie Urządzenia lub Karcie
Systemu Ochrony Przeciwpożarowej, drogą elektroniczną, do Centralnego Rejestru
Operatorów w terminie do 30 dni od zakończenia instalowania lub, w przypadku
urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej, dla których nie nastąpiło
instalowanie spełniające definicje instalowania, o których mowa w art. 4 pkt 4 i 5,
dostarczenia na miejsce użytkowania.
zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych, są zobowiązani do
przekazania informacji zawartych w Karcie Urządzenia lub Karcie Systemu Ochrony
Przeciwpożarowej, drogą elektroniczną, do Centralnego Rejestru Operatorów, w
terminie do 30 dni od zakończenia odzysku, konserwacji lub serwisowania, a także
kontroli szczelności i demontażu urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi w drodze rozporządzenia
sposób gromadzenia danych w Centralnym Rejestrze Operatorów, zasady
przekazywania informacji do tego rejestru oraz dostępu do tych informacji i ich
wykorzystywania, biorąc pod uwagę potrzebę dokonywania ich okresowej analizy dla
potrzeb organów administracji publicznej i Komisji Europejskiej, a także konieczność
zapewnienia ochrony danych osobowych operatorów, osób i podmiotów
przekazujących dane do tego rejestru, uwzględniając konieczność zharmonizowania
tych przepisów z przepisami ustawy z dnia…w sprawie niektórych fluorowanych
gazów cieplarnianych.
5. Minister właściwy do spraw środowiska wyznaczy w drodze rozporządzenia
wyspecjalizowaną jednostkę upoważnioną do prowadzenia Centralnego Rejestru
Operatorów oraz dokonywania analizy danych w nim zawartych.
Art. 11.1. Operatorzy urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej
zawierających substancje kontrolowane, a także użytkownicy pojemników
zawierających substancje kontrolowane są zobowiązani do ich użytkowania w
sposób zapobiegający emisji substancji kontrolowanych do środowiska.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do procesów i technologii
wykorzystujących substancje kontrolowane.
3. Personel wykonujący czynności związane z kontrolą szczelności,
instalowaniem, konserwacją lub serwisowaniem, odzyskiem, recyklingiem,
regeneracją, uniszkodliwianiem, przyjmowaniem dostaw i dystrybucją substancji
kontrolowanych oraz demontażem urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej
lub gaśnic jest zobowiązany do zapobiegania emisji substancji kontrolowanych do
8
środowiska.
4. Operatorzy urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej
zawierających substancje kontrolowane w ilości:
1) 3 kg lub więcej w pojedynczym obiegu czynnika chłodniczego w urządzeniu lub 3
kg lub więcej w systemie ochrony przeciwpożarowej - są zobowiązani do
przeprowadzania raz na 12 miesięcy kontroli szczelności tych urządzeń lub
systemów. Ten przepis nie obowiązuje dla urządzeń z hermetycznie zamkniętym
układem czynnika chłodniczego zawierającym poniżej 6 kg substancji
kontrolowanych;
2) 30 kg lub więcej w pojedynczym obiegu czynnika chłodniczego w urządzeniu lub
30 kg lub więcej w systemie ochrony przeciwpożarowej - są zobowiązani do
przeprowadzania raz na 6 miesięcy kontroli szczelności tych urządzeń lub
systemów;
3) 300 kg lub więcej w pojedynczym obiegu czynnika chłodniczego w urządzeniu lub
300 kg lub więcej w systemie ochrony przeciwpożarowej - są zobowiązani do
przeprowadzania raz na 3 miesiące kontroli szczelności tych urządzeń lub
systemów.
5. Operatorzy urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej wymienionych
w ust. 4 pkt 3 są zobowiązani do zainstalowania systemu wykrywania wycieków
podczas instalowania urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej i
zapewnienia, aby co najmniej raz na 12 miesięcy był on kontrolowany w celu
zapewnienia właściwego funkcjonowania.
6. Operator ruchomego urządzenia chłodniczego lub pompy ciepła, a także
ruchomego urządzenia klimatyzacyjnego, niespełniającego definicji systemu
klimatyzacyjnego zawartej w art. 4 pkt 16, zawierającego substancje kontrolowane w
ilości 3 kg lub więcej, zamontowanego w pojeździe silnikowym, w terminie do 30 dni
przed uzyskaniem wymaganego odrębnymi przepisami wpisu do dowodu
rejestracyjnego pojazdu silnikowego, jest zobowiązany do zapewnienia dokonania
kontroli szczelności wymienionego urządzenia chłodniczego, klimatyzacyjnego lub
pompy ciepła i uzyskania pisemnego zaświadczenia od podmiotu, który dokonał
kontroli szczelności potwierdzającego szczelność.
7. Podmiot dokonujący kontroli szczelności wydaje pisemne zaświadczenie o
szczelności urządzeń, o których mowa w ust. 8, uwzględniając: nazwę podmiotu lub
imię i nazwisko, adres, NIP i numer telefonu.
8. Wymaganego odrębnymi przepisami wpisu do dowodu rejestracyjnego
pojazdu silnikowego, w którym zamontowane jest ruchome urządzenie chłodnicze,
klimatyzacyjne lub pompa ciepła, zawierające substancje kontrolowane w ilości 3 kg
lub więcej, potwierdzającego zdolność pojazdu do ruchu, dokonuje się na podstawie
pisemnego zaświadczenia, o którym mowa w ust. 7.
9. Kontrolę szczelności urządzeń i systemów, o których mowa w ust. 4 i 6,
mogą przeprowadzać wyłącznie osoby posiadające odpowiedni certyfikat dla
personelu, o którym mowa w art. 15 ust.1, lub odpowiedni certyfikat tymczasowy dla
personelu.
10. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania, jakie muszą być spełnione przy przeprowadzaniu kontroli
szczelności urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej zawierających 3 kg lub
więcej substancji kontrolowanych, a także szczegółowe wymagania odnośnie
systemów wykrywania wycieków, o których mowa w ust. 5, uwzględniając parametry
techniczne tych urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej oraz bezpieczeństwo podczas przeprowadzania kontroli szczelności.
9
Art. 12. 1. Operatorzy urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła lub
systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej substancji
kontrolowanych, są zobowiązani zapewnić, że instalowanie takich urządzeń, pomp
ciepła lub systemów ochrony przeciwpożarowej jest wykonywane pod nadzorem
osoby o kwalifikacjach określonych odpowiednio w ust. 2 i 3 na podstawie projektu
zatwierdzonego przez osobę o takich kwalifikacjach.
2. Nadzór nad instalowaniem urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp
ciepła, o których mowa w ust. 1, a także zatwierdzanie projektów na podstawie
których prowadzona jest instalowanie takich urządzeń i pomp ciepła może
wykonywać osoba z wyższym wykształceniem technicznym w kierunku zgodnym z
zakresem wykonywanej czynności oraz z co najmniej pięcioletnią udokumentowaną
praktyką w projektowaniu i instalowaniu takich urządzeń i pomp ciepła, posiadająca
certyfikat dla personelu Kategorii I, o którym mowa w art. 16 pkt 1, lub odpowiedni
certyfikat tymczasowy dla personelu.
3. Nadzór nad instalowaniem systemów ochrony przeciwpożarowej, o
których mowa w ust. 1, a także zatwierdzanie projektów na podstawie których
prowadzona jest instalowanie takich systemów może wykonywać osoba z wyższym
wykształceniem technicznym w kierunku zgodnym z zakresem wykonywanej
czynności oraz z co najmniej pięcioletnią udokumentowaną praktyką w projektowaniu
i instalowaniu takich systemów, posiadająca certyfikat dla personelu, o którym mowa
w art. 19, lub odpowiedni certyfikat tymczasowy dla personelu.
Art. 13.1. Operatorzy urządzeń oraz systemów ochrony przeciwpożarowej
zawierających substancje kontrolowane są zobowiązani zapewnić, aby substancje w
nich zawarte były odzyskiwane, w celu recyklingu, regeneracji lub zniszczenia, przez
osoby posiadające odpowiedni certyfikat dla personelu, w trakcie prowadzenia ich
konserwacji lub serwisowania oraz demontażu, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Użytkownicy pojemników oraz gaśnic zawierających substancje
kontrolowane są obowiązani zapewnić, aby substancje w ich zawarte były
odzyskiwane, w celu recyklingu, regeneracji lub zniszczenia, przez osoby
posiadające odpowiedni certyfikat dla personelu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3.
Odzysk
chlorofluorowęglowodorów
i
mieszanin
zawierających
chlorofluorowęglowodory jest możliwy wyłącznie w celu zapewnienia ich zniszczenia
lub w celu zapewnienia ich recyklingu, regeneracji lub zniszczenia po uprzednim
dokonaniu ich eksportu.
Art. 14.1. Zakazuje się składowania urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła, elementów systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic
zawierających substancje kontrolowane i będących odpadami, a także odpadów
zawierających substancje kontrolowane, wytworzonych w procesie demontażu tych
urządzeń.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pojemników do transportowania
lub magazynowania, zawierających substancje kontrolowane i będących odpadami.
3. Podmiot wytwarzający odpady zawierające substancje kontrolowane lub
podmiot przyjmujący te odpady są obowiązani do postępowania z tymi odpadami w
sposób zapobiegający emisji substancji kontrolowanych do środowiska.
4. Podmiot prowadzący składowisko odpadów jest obowiązany odmówić
przyjęcia na składowisko odpadów, o których mowa w ust. 1 i 2.
10
Rozdział 3
Certyfikaty dla personelu
Art. 15.1. Personel wykonujący następujące czynności:
1) kontrola szczelności:
a) urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, zawierających 3 kg
lub więcej substancji kontrolowanych oraz 6 kg lub więcej substancji
kontrolowanych dla hermetycznie zamkniętych systemów, odpowiednio
oznakowanych,
b) systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej
substancji kontrolowanych.
2) odzysk substancji kontrolowanych z:
a) urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła,
b) systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic,
3) instalowanie:
a) urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, zawierających
substancje kontrolowane,
b) systemów ochrony przeciwpożarowej zawierających substancje kontrolowane.
4) konserwacja lub serwisowanie:
substancje kontrolowane,
b) systemów ochrony przeciwpożarowej zawierających substancje kontrolowane.
5) przyjmowanie
dostaw
oraz
dystrybucja
substancji
kontrolowanych
przeznaczonych do wykorzystania w urządzeniach, systemach ochrony
przeciwpożarowej i gaśnicach,
6) demontaż urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej oraz gaśnic,
zawierających substancje kontrolowane, a także ich odpadów
jest zobowiązany do posiadania odpowiedniego certyfikatu, zwanego dalej
„certyfikatem dla personelu”.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1 wykonuje się z wykorzystaniem
odpowiedniego wyposażenia technicznego.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi minimalne wyposażenie
techniczne odpowiednie dla wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, biorąc
pod uwagę zasady dobrej praktyki przy wykonywaniu tych czynności oraz
konieczność zharmonizowania tego przepisu z przepisami ustawy z dnia …. o
niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych.
Art. 16. W odniesieniu do urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp
ciepła certyfikaty dla personelu dzieli się na następujące kategorie:
1) kategoria I - dotyczy wszystkich czynności wykonywanych z substancjami
kontrolowanymi, wymienionych w art. 15;
2) kategoria II - dotyczy:
a) kontroli szczelności urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła,
zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych oraz zawierających
6 kg lub więcej substancji kontrolowanych dla hermetycznie zamkniętych
systemów zawierających substancje kontrolowane jako czynniki chłodnicze,
odpowiednio oznakowanych, bez ingerencji w układ chłodniczy;
11
b) czynności wymienionych w art. 15 ust.1 pkt 2, 3 i 4 w odniesieniu do urządzeń
chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła zawierających poniżej 3 kg
substancji kontrolowanych lub poniżej 6 kg substancji kontrolowanych dla
hermetycznie zamkniętych systemów zawierających substancje kontrolowane
jako czynniki chłodnicze, odpowiednio oznakowanych;
3) kategoria III
- dotyczy odzysku substancji kontrolowanych w odniesieniu do
urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła zawierających poniżej 3
kg fluorowanych substancji kontrolowanych lub poniżej 6 kg substancji
kontrolowanych dla hermetycznie zamkniętych systemów zawierających
substancje kontrolowane jako czynniki chłodnicze, odpowiednio oznakowanych;
4) kategoria IV
- dotyczy kontroli szczelności urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych i pomp ciepła, zawierających 3 kg lub więcej substancji
kontrolowanych oraz zawierających 6 kg lub więcej substancji kontrolowanych
hermetycznie zamkniętych systemów zawierających substancje kontrolowane
jako czynniki chłodnicze, odpowiednio oznakowanych, bez ingerencji w układ
chłodniczy.
Art. 17. Personel przyjmujący dostawy oraz prowadzący dystrybucję
substancji kontrolowanych przeznaczonych do wykorzystania w urządzeniach
chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła jest zobowiązany do posiadania
certyfikatu jednej z trzech kategorii: Kategorii III, albo Kategorii II lub I, wskazanych w
art.16.
Art. 18.1. Personel dokonujący demontażu urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych i pomp ciepła lub demontażu odpadów urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych i pomp ciepła, zawierających:
1) 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych oraz
2) 6 kg lub więcej substancji kontrolowanych. dla hermetycznie zamkniętych
systemów, odpowiednio oznakowanych,
jest zobowiązany do posiadania certyfikatu dla personelu Kategorii I, wskazanego w
art. 16.
2. Personel dokonujący demontażu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła lub demontażu odpadów urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła, zawierających:
1) poniżej 3 kg substancji kontrolowanych oraz
2) poniżej 6 kg substancji kontrolowanych, dla hermetycznie zamkniętych systemów,
odpowiednio oznakowanych,
jest zobowiązany do posiadania jednego z trzech certyfikatów dla personelu:
Kategorii III, albo Kategorii II lub I, wskazanych w art. 16.
Art. 19. Personel prowadzący kontrole szczelności, instalowanie, konserwację
lub serwisowanie w odniesieniu do systemów ochrony przeciwpożarowej
zawierających substancje kontrolowane, dokonujący demontażu systemów ochrony
przeciwpożarowej i gaśnic zawierających substancje kontrolowane oraz ich odpadów
lub odzysku substancji kontrolowanych z systemów ochrony przeciwpożarowej i
gaśnic, a także przyjmujący dostawy oraz prowadzący dystrybucję substancji
12
kontrolowanych, wykorzystywanych w tych systemach oraz gaśnicach jest
zobowiązany do posiadania jednego certyfikatu dla personelu.
Art. 20.1. Certyfikat dla personelu uzyskuje osoba pełnoletnia, która spełnia
następujące warunki:
1) posiada co najmniej wykształcenie zasadnicze zawodowe;
2) nie została prawomocnie skazana za przestępstwo przeciwko środowisku;
3) ukończyła szkolenie dla personelu w zakresie zasad postępowania z
substancjami kontrolowanymi oraz
przepisów dotyczących substancji
kontrolowanych, a także fluorowanych gazów cieplarnianych, o których mowa w
ustawie z dnia… o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, zwane dalej
„szkoleniem”;
4) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed komisją egzaminacyjną
powoływaną przez podmiot, o którym mowa w art. 21 ust. 2.
2. Certyfikat dla personelu wydaje podmiot, o którym mowa w art. 21 ust. 3 na
podstawie zdanego z wynikiem pozytywnym egzaminu, o którym mowa w ust. 1
punkt 4 oraz sprawdzenia, czy egzamin przeprowadziła komisja powołana przez
podmiot, który wypełnił odpowiednie wymagania.
3. W przypadku stwierdzenia niewypełnienia przez podmiot przeprowadzający
egzaminy wymagań, o których mowa w ust. 2, podmiot, o którym mowa w art. 21 ust.
3, jest zobowiązany do udostępnienia osobie, która zwróciła się z wnioskiem o
wydanie certyfikatu, listy innych podmiotów przeprowadzających egzaminy, które
według oceny podmiotu, o którym mowa w art. 21 ust. 3 wypełniły te wymagania
oraz do powiadomienia ministra właściwego do spraw gospodarki o niewypełnieniu
tych wymagań.
4. Na podstawie otrzymanego powiadomienia o niewypełnieniu przez podmiot
przeprowadzający egzaminy wymagań, o których mowa w ust. 2, minister właściwy
do spraw gospodarki, w drodze decyzji administracyjnej, skreśla z listy, którą ogłasza
w Biuletynie Informacji Publicznej, podmiot, który przeprowadził egzamin, ale nie
wypełnił wymagań, a także powiadamia o tym skreślony z listy podmiot.
5. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w odniesieniu do konieczności
ukończenia szkolenia, nie stosuje się do osób posiadających udokumentowane
doświadczenie zawodowe określone w art. 27 w branży, której dotyczy certyfikat dla
personelu, o jaki się ubiega.
6. Certyfikat dla personelu może być wycofany lub zawieszony w drodze
decyzji kierownika jednostki, która wydala certyfikat, jeśli wystąpiły przyczyny
wycofania lub zawieszenia certyfikatu, wymienione w procedurze wydawania,
wycofywania i zawieszania certyfikatów dla personelu ustanowionej w tej jednostce
zgodnie z art. 23
Art. 21.1. Prowadzić szkolenie mogą jednostki organizacyjne szkół
wyższych, placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty naukowobadawcze, jednostki badawczo-rozwojowe lub inne placówki naukowe oraz
stowarzyszenia naukowo-techniczne Naczelnej Organizacji Technicznej, do zakresu
działania których należy kształcenie lub prowadzenie badań w zakresie substancji
kontrolowanych oraz fluorowanych gazów cieplarnianych, o których mowa w
ustawie z dnia …. o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, w odniesieniu
do czynności, których dotyczy szkolenie, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Jednostkami oceniającymi personel mogą być podmioty, o których mowa
w ust. 1, w odniesieniu do czynności, których dotyczy egzamin, spełniające ogólne
13
wymagania dla jednostek oceniających personel oraz wymagania dotyczące
przeprowadzania egzaminów.
3. Jednostkami certyfikującymi personel mogą być podmioty, o których mowa
w ust. 1, akredytowane na zgodność z wymaganiami normy PN-EN 17024 „Ocena
zgodności. Ogólne wymagania dla jednostek certyfikujących osoby”, w
odpowiednim zakresie działalności określonej w certyfikacie akredytacji,
spełniające ogólne wymagania dla jednostek certyfikujących personel.
4. Ten sam podmiot może prowadzić szkolenie i być jednostką oceniającą
personel, a także jednostką certyfikującą personel, jeśli spełnia wymagania dla
podmiotów prowadzących szkolenie oraz jednostek oceniających personel i
jednostek certyfikujących personel, określone odpowiednio w ust. 1 lub 5 oraz ust. 2
i 3.
5. Szkolenie mogą prowadzić również inne podmioty niż wymienione w ust.
1, jeżeli ich zakres działania obejmuje prowadzenie działalności w zakresie
substancji kontrolowanych oraz fluorowanych gazów cieplarnianych, o których
mowa w ustawie z dnia …. o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, w
odniesieniu do czynności, których dotyczy szkolenie.
6. Szkolenie oraz egzaminy dla osób ubiegających się o certyfikat dla
personelu obejmują zasady postępowania z substancjami kontrolowanymi oraz z
fluorowanymi gazami cieplarnianymi o których mowa w ustawie z dnia …. o
niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, przy wykonywaniu czynności, o
których mowa w art. 15, w szczególności zasady dobrej praktyki dotyczące
zapobiegania emisji i odzysku substancji kontrolowanych oraz fluorowanych gazów
cieplarnianych, w tym, w odniesieniu do czynności instalowania, konserwacji lub
serwisowania zawierających substancje kontrolowane i fluorowane gazy
cieplarniane urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej odpowiedniego typu i
wielkości, ze szczególnym naciskiem na procedury kontroli szczelności.
1) ogólne wymagania dla jednostek oceniających personel, uwzględniając
konieczność zapewnienia ich niezależności i bezstronności;
2) wymagania dotyczące przeprowadzania egzaminów, w tym:
a) skład oraz regulamin działania komisji egzaminacyjnej;
b) sposób organizowania i regulamin przeprowadzania egzaminów, w
tym egzaminu poprawkowego;
c) szczegółowy zakres tematów egzaminacyjnych, zapewniając, że obejmie on
zagadnienia dotyczące zarówno substancji kontrolowanych, jak i
fluorowanych gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia …. o
niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych oraz zagadnienia dotyczące
zarówno stacjonarnych, jak i ruchomych urządzeń i systemów ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnic.
3) ogólne wymagania dla jednostek certyfikujących personel, uwzględniając
konieczność zapewnienia ich niezależności i bezstronności
4) wzór certyfikatu dla personelu oraz certyfikatu tymczasowego dla personelu
wraz z wyszczególnieniem zakresu oraz wzór wniosku o przedłużenie ważności
certyfikatu dla personelu .
uwzględniając konieczność zharmonizowania tych przepisów z odnośnymi
przepisami dotyczącymi fluorowanych gazów cieplarnianych, o których mowa w
ustawie z dnia …. o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych.
14
Art. 22.1. Podmioty zamierzające prowadzić szkolenie, przeprowadzać
egzaminy dla osób ubiegających się o certyfikat dla personelu, wydawać certyfikaty
dla personelu, a także zamierzające zaprzestać prowadzenia szkolenia, albo
przeprowadzania egzaminów, albo wydawania certyfikatów, są zobowiązane do
poinformowania o tym, w formie pisemnego zgłoszenia, ministra właściwego do
spraw gospodarki w terminie 30 dni przed rozpoczęciem prowadzenia szkolenia lub
przeprowadzania egzaminów lub rozpoczęciem wydawania certyfikatów, albo
zaprzestaniem prowadzenia szkolenia, przeprowadzania egzaminów lub wydawania
certyfikatów.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi i ogłasza w Biuletynie
Informacji Publicznej listę podmiotów prowadzących szkolenie personelu oraz
jednostek oceniających personel i jednostek certyfikujących personel.
Art. 23. Jednostki certyfikujące personel są zobowiązane do:
1) ustanowienia procedury wydawania, wycofywania i zawieszania certyfikatów
dla personelu i wydawania certyfikatów tymczasowych dla personelu i ogłoszenia jej
na swojej stronie internetowej. Procedura ta podlega zatwierdzeniu przez ministra
właściwego do spraw gospodarki;
2) poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnej, o
zamiarze wydawania certyfikatów dla personelu lub certyfikatów tymczasowych
dla personelu, lub zamiarze zaprzestania wydawania tych certyfikatów, w
terminie 30 dni przed dniem wydania pierwszego certyfikatu lub dniem
zaprzestania wydawania certyfikatów;
3) poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnego
zgłoszenia, o wydanych, zawieszonych lub wycofanych
certyfikatach dla
personelu i wydanych certyfikatach tymczasowych dla personelu w terminie 14
dni od dnia wydania, zawieszenia bądź wycofania certyfikatu dla personelu lub
wydania certyfikatu tymczasowego dla personelu;
4) prowadzenia
ogólnodostępnego
elektronicznego
rejestru
wydanych
zawieszonych i wycofanych certyfikatów dla personelu i wydanych certyfikatów
tymczasowych dla personelu.
Rozdział 4
Certyfikaty tymczasowe dla personelu
Art. 24.1. Wprowadza się certyfikaty tymczasowe dla personelu wykonującego
czynności, o których mowa w art. 15 ust. 1:
2. Wydawać certyfikaty tymczasowe dla personelu mogą jednostki
certyfikujące personel, o których mowa w art. 21 ust. 3.
Art. 25.1. Personel posiadający doświadczenie zawodowe określone w art. 27
nabyte do 4 lipca 2008 r., dla czynności, o których mowa w art. 15 ust. 1,
odnoszących się do urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, może
uzyskać certyfikat tymczasowy dla personelu, o którym mowa w art. 24 ust. 1 na
okres do 4 lipca 2011 r., dla kategorii I, II, III i IV określonych w art. 16.
2. Do przyjmowania dostaw oraz prowadzenia dystrybucji substancji
kontrolowanych przeznaczonych do wykorzystania w urządzeniach chłodniczych,
15
klimatyzacyjnych i pompach ciepła upoważnia jeden z trzech certyfikatów
tymczasowych dla personelu: Kategorii III, albo Kategorii II lub I.
3. Do dokonywania demontażu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
1) 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych oraz
2) 6 kg lub więcej substancji kontrolowanych, dla hermetycznie zamkniętych
systemów, odpowiednio oznakowanych,
upoważnia certyfikat dla personelu Kategorii I.
4. Do dokonywania demontażu urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
1) poniżej 3 kg substancji kontrolowanych oraz
2) poniżej 6 kg substancji kontrolowanych, dla hermetycznie zamkniętych systemów,
odpowiednio oznakowanych,
upoważnia jeden z trzech certyfikatów tymczasowych dla personelu: Kategorii III,
albo Kategorii II lub I.
Art. 26. Personel posiadający doświadczenie zawodowe określone w art. 27,
nabyte do 4 lipca 2008 r., dla czynności, o których mowa w art. 15 ust. 1,
odnoszących się do systemów ochrony przeciwpożarowej oraz gaśnic, może
uzyskać certyfikat tymczasowy dla personelu na okres do 4 lipca 2010 r., dla
wykonywania tych czynności.
Art. 27. Za doświadczenie zawodowe uważa się:
1) wykształcenie wyższe techniczne, średnie techniczne lub zasadnicze zawodowe,
wszystkie w kierunku zgodnym z zakresem wykonywanych czynności, połączone
z co najmniej jednoroczną udokumentowaną praktyką w branży, której dotyczy
certyfikat dla personelu, certyfikat tymczasowy dla personelu lub zaświadczenie,
o które osoba się ubiega, lub
2) co najmniej 3 letnią udokumentowaną praktykę w branży, której dotyczy certyfikat
dla personelu certyfikat tymczasowy dla personelu lub zaświadczenie, o które
osoba się ubiega.
Rozdział 5
Certyfikaty dla przedsiębiorstw i certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw
Art. 28. Przedsiębiorstwa prowadzące następujące rodzaje działalności:
1) instalowanie oraz konserwacja lub serwisowanie:
substancje kontrolowane
b) systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających substancje
kontrolowane.
2) przyjmowanie dostaw oraz dystrybucja substancji kontrolowanych przeznaczonych
do wykorzystania w:
a) urządzeniach,
16
b) systemach ochrony przeciwpożarowej i gaśnicach.
3) demontaż urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej oraz gaśnic
zawierających substancje kontrolowane i ich odpadów,
są obowiązane posiadać odpowiedni certyfikat, zwany dalej „certyfikatem dla
przedsiębiorstw”
Art. 29.1. Certyfikat dla przedsiębiorstw uzyskuje przedsiębiorstwo
spełniające następujące warunki:
1) zatrudnia w pełnym wymiarze godzin, w ciągu całego okresu ważności certyfikatu
dla przedsiębiorstw, co najmniej 1 osobę z certyfikatem dla personelu lub
certyfikatem tymczasowym dla personelu, dotyczącym czynności wykonywanej w
zakresie działalności, której ma dotyczyć certyfikat dla przedsiębiorstw, w każdej
jednostce organizacyjnej lub podległej bezpośrednio zaangażowanej w
prowadzenie działalności wymienionych w art. 28;
2) posiada, w każdej jednostce organizacyjnej lub podległej i stosuje odpowiednio
udokumentowane procedury prowadzenia działalności, o których mowa w art. 28;
3) posiada, w każdej jednostce organizacyjnej lub podległej, wdrożony system
dokumentowania wykonywanych przez odpowiedni personel czynności w zakresie
działalności, o których mowa w art. 28;
4) posiada, w każdej jednostce organizacyjnej lub podległej, minimalne
wyposażenie techniczne, odpowiednie do zakresu prowadzonej działalności;
5) złoży wniosek o wydanie certyfikatu dla przedsiębiorstw do jednostki
certyfikującej przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31;
6) uzyska pozytywną opinię jednostki certyfikującej przedsiębiorstwa, o której mowa
w art. 31.
2. Certyfikaty dla przedsiębiorstw wydaje jednostka certyfikująca
przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31, na okres 5 lat.
3. Przedłużenia ważności certyfikatu dla przedsiębiorstw dokonuje jednostka
certyfikująca przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31, po złożeniu przez
przedsiębiorstwo wniosku o przedłużenie ważności certyfikatu dla przedsiębiorstw
oraz spełnieniu wymogów, o których mowa w ust. 1.
4. Wycofania lub zawieszenia wydanego certyfikatu dla przedsiębiorstw
dokonuje jednostka certyfikująca przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31, która
wydała certyfikat, w ciągu 14 dni po stwierdzeniu, w wyniku kontroli niewypełnienia
przez przedsiębiorstwo w okresie trwania ważności certyfikatu jednego lub więcej
wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 do pkt. 4.
5. Przedsiębiorstwo może odwołać się od decyzji jednostki certyfikującej
przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31, w sprawie wydania, przedłużenia, bądź
wycofania certyfikatu dla przedsiębiorstw w trybie wynikającym z ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087).
6. Każda z osób zatrudnionych w siedzibie przedsiębiorstwa i w każdej
jednostce organizacyjnej lub podległej wykonująca określoną czynność objętą
obowiązkiem posiadania certyfikatu dla personelu ma posiadać odpowiedni certyfikat
dla personelu, o którym mowa w art. 15, lub certyfikat tymczasowy dla personelu,
chyba że wykonuje tę czynność pod nadzorem osoby posiadającej odpowiedni
certyfikat dla personelu, o którym mowa w art. 15, lub certyfikat tymczasowy dla
personelu, uprawniający do jej wykonywania, ale ten wyjątek ma zastosowanie tylko
w okresie do dnia 4 lipca 2009 r.
1) wzór certyfikatu dla przedsiębiorstw i certyfikatu tymczasowego dla
17
przedsiębiorstw wraz z wyszczególnieniem zakresu;
2) wzór wniosku o wydanie certyfikatu dla przedsiębiorstw i certyfikatu
tymczasowego dla przedsiębiorstw oraz wzór wniosku o przedłużenie ważności
certyfikatu dla przedsiębiorstw;
3) tryb przeprowadzania i zakres okresowych kontroli przedsiębiorstwa
posiadającego certyfikat dla przedsiębiorstw lub certyfikat tymczasowy dla
przedsiębiorstw dokonywanych przez jednostkę certyfikującą przedsiębiorstwa, o
której mowa w art. 31;
4) ogólne wymagania dla jednostek certyfikujących przedsiębiorstwa uwzględniając
konieczność zapewnienia ich niezależności i bezstronności
5) minimalne wyposażenie techniczne dla prowadzenia działalności, której dotyczy
certyfikat dla przedsiębiorstw i certyfikat tymczasowy dla przedsiębiorstw,
Art. 30.1 Wprowadza się certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw
prowadzących działalność, o której mowa w art. 28.
2. Certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw są wydawane przez jednostkę
certyfikującą przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 31, dla przedsiębiorstw
zatrudniających w pełnym wymiarze godzin, w każdej jednostce organizacyjnej i
podległej, w ciągu całego okresu ważności certyfikatu dla przedsiębiorstw, co
najmniej jedną osobę posiadającą certyfikat dla personelu lub certyfikat tymczasowy
dla personelu dotyczący czynności wykonywanej w zakresie działalności objętej
wnioskowanym certyfikatem tymczasowym dla przedsiębiorstw.
3. Certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw prowadzących działalność
określoną w art. 28 w odniesieniu do urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła mogą być wydane na okres do 4 lipca 2011 r.
4. Certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw prowadzących działalność
określoną w art. 28 w odniesieniu do systemów ochrony przeciwpożarowej oraz
gaśnic mogą być wydane na okres do 4 lipca 2010 r.
Art. 31. Jednostkami certyfikującymi przedsiębiorstwa mogą być podmioty
akredytowane na zgodność z wymaganiami normy PN-EN
PN-EN 45011
„Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji
wyrobów”, w odpowiednim zakresie działalności określonej w certyfikacie akredytacji,
spełniające ogólne wymagania dla jednostek certyfikujących przedsiębiorstwa.
Art. 32.1. Jednostki certyfikujące przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 31
są zobowiązane do:
1) ustanowienia procedury wydawania, zawieszania i wycofywania certyfikatów dla
przedsiębiorstw i certyfikatów tymczasowych dla przedsiębiorstw i ogłoszenia jej
na swojej stronie internetowej. Procedura ta podlega zatwierdzeniu przez
ministra właściwego do spraw gospodarki;
2) poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnej, o
zamiarze wydawania certyfikatów dla przedsiębiorstw lub certyfikatów
tymczasowych dla przedsiębiorstw, lub zamiarze zaprzestania wydawania tych
certyfikatów, w terminie 30 dni przed dniem wydania pierwszego certyfikatu lub
dniem zaprzestania wydawania certyfikatów;
3) poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnej o
18
wydanych, zawieszonych i wycofanych certyfikatach dla przedsiębiorstw oraz o
przedłużeniu ich ważności, a także o wydanych, zawieszonych i wycofanych
certyfikatach tymczasowych dla przedsiębiorstw w terminie 14 dni odpowiednio
od dnia wydania, zawieszenia lub wycofania certyfikatu dla przedsiębiorstw albo
przedłużenia jego ważności, a także od dnia wydania, zawieszenia lub
wycofania certyfikatu tymczasowego dla przedsiębiorstw;
4) prowadzenia
ogólnodostępnego
elektronicznego
rejestru
wydanych,
zawieszonych i wycofanych certyfikatów dla przedsiębiorstw oraz certyfikatów
tymczasowych dla przedsiębiorstw.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi i ogłasza w Biuletynie
Informacji Publicznej listę jednostek certyfikujących przedsiębiorstwa, listę
podmiotów posiadających certyfikaty dla przedsiębiorstw oraz certyfikaty
tymczasowe dla przedsiębiorstw, a także listę podmiotów, którym został zawieszony
lub wycofany wydany wcześniej certyfikat dla przedsiębiorstw lub certyfikat
tymczasowy dla przedsiębiorstw.
Rozdział 6
Wymagania dotyczące systemów klimatyzacji samochodowej zawierających
Art. 33. W przypadku wycieku substancji kontrolowanych z systemu
klimatyzacji samochodowej w ilości odbiegającej od normalnej, zabrania się
napełniania tego systemu klimatyzacji przed dokonaniem naprawy zapewniającej
odpowiednie uszczelnienie zapobiegające wyciekom.
Art. 34. Personel dokonujący odzysku substancji kontrolowanych z systemów
klimatyzacji samochodowej jest zobowiązany do posiadania odpowiedniego
zaświadczenia.
Art. 35.1. Prowadzić szkolenie personelu w zakresie odzysku substancji
kontrolowanych z systemów klimatyzacji samochodowej, którego celem jest
uzyskanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 34, zwane dalej „szkoleniem w celu
uzyskania zaświadczenia”, mogą jednostki organizacyjne szkół wyższych, placówki
naukowe Polskiej Akademii Nauk, instytuty naukowo-badawcze, jednostki badawczorozwojowe lub inne placówki naukowe oraz stowarzyszenia naukowo-techniczne
Naczelnej Organizacji Technicznej, do zakresu działania których należy kształcenie
lub prowadzenie badań w zakresie substancji kontrolowanych oraz fluorowanych
gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia …. o niektórych
fluorowanych gazach cieplarnianych, lub w zakresie systemów klimatyzacji
samochodowej.
2. Szkolenie w celu uzyskania zaświadczenia mogą prowadzić również inne
podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli ich zakres działania obejmuje prowadzenie
działalności w zakresie substancji kontrolowanych oraz fluorowanych gazów
cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia …. o niektórych fluorowanych
gazach cieplarnianych, lub w zakresie systemów klimatyzacji samochodowej.
3. Jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2 są uprawnione do wydawania
odpowiednich zaświadczeń osobom, które ukończyły szkolenie w celu uzyskania
19
zaświadczenia i są zobowiązane do prowadzenia rejestru wydanych, wycofanych i
zawieszonych zaświadczeń oraz umieszczania tego rejestru na swojej stronie
internetowej.
4. Jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazują wykaz wydanych,
wycofanych i zawieszonych zaświadczeń raz w roku, do końca lutego za rok
poprzedni, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz ministrowi właściwemu
do spraw transportu.
5. Jednostki, o których mowa w ust. 1 i 2 ustanawiają procedurę wydawania,
wycofywania i zawieszania zaświadczeń podlegającą zatwierdzeniu przez ministra
właściwego do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu.
6. Zaświadczenie może być wycofane lub zawieszone w drodze decyzji
administracyjnej kierownika jednostki, która wydała zaświadczenie, jeśli wystąpiły
przyczyny wycofania lub zawieszenia zaświadczenia, wymienione w procedurze
wydawania, wycofywania i zawieszania zaświadczeń ustanowionej w tej jednostce
zgodnie z ust. 5.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu w drodze rozporządzenia:
a) minimalny zakres programu szkolenia celu uzyskania zaświadczenia,
b) szczegółowe wymagania dla jednostek prowadzących szkolenie w celu uzyskania
zaświadczenia i wydających zaświadczenia,
c) wzór zaświadczenia wraz z wyszczególnieniem zakresu,
Rozdział 7
Ograniczenia we wprowadzaniu do obrotu substancji kontrolowanych oraz
produktów i urządzeń, a także elementów systemów ochrony przeciwpożarowej
i gaśnic zawierających substancje kontrolowane.
Art. 36.1. Zakazuje się:
1) wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów,
urządzeń, systemów klimatyzacji samochodowej oraz systemów ochrony
przeciwpożarowej i gaśnic, a także ich elementów, zawierających substancje
kontrolowane, z wyjątkiem:
a) produktów zawierających chlorofluorowęglowodory i przeznaczonych do
zastosowań nieodzownych w rozumieniu Protokołu montrealskiego,
b) systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic przeznaczonych do zastosowań
krytycznych, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000;
2) wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spienionych
tworzyw sztucznych, wyrobów je zawierających oraz półproduktów do
wytwarzania spienionych tworzyw sztucznych, wyprodukowanych przy użyciu
substancji kontrolowanych;
2. Zakazuje się instalowania i rozbudowy urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych i pomp ciepła oraz systemów ochrony przeciwpożarowej z
wykorzystaniem substancji kontrolowanych.
3. Zakazu, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się w przypadku przyznania
20
przez Komisję Europejską ograniczonego czasowo wyłączenia na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej dotyczących substancji kontrolowanych.
Rozdział 8
Zakaz produkcji substancji kontrolowanych.
Art. 37.1. Na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakazuje się produkcji
substancji kontrolowanych.
2. Za produkcję substancji kontrolowanych nie uważa się wytwarzania
mieszanin zawierających substancje kontrolowane z wykorzystaniem substancji
wcześniej wyprodukowanych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
3. Za produkcję substancji kontrolowanych nie uważa się recyklingu lub
regeneracji substancji odzyskanych z pojemników, produktów, urządzeń, systemów
klimatyzacji samochodowej, systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic.
Rozdział 9
Opłata za wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancji
kontrolowanych
Art. 38.1. Podmioty wprowadzające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1)
wodorochlorofluorowęglowodory, z wyjątkiem wykorzystywanych do produkcji
innych substancji,
2)
tetrachlorek węgla,
3)
bromometan,
zarówno nowe, odzyskane, jak i po regeneracji, są zobowiązane do ponoszenia z
tego tytułu opłaty za substancje kontrolowane.
2. Opłata za wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancji
kontrolowanych jest opłatą niezależną od opłat za korzystanie ze środowiska
wnoszonych na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150).
Art. 39.1. Podstawę obliczenia wysokości opłaty stanowi ilość substancji
kontrolowanych wprowadzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku odzysku substancji kontrolowanych i przekazania ich
jednostce prowadzącej działalność w zakresie regeneracji lub niszczenia takich
substancji, ilość substancji kontrolowanych wprowadzonych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w danym roku kalendarzowym można pomniejszyć o ilość
przekazaną tej jednostce w tym samym roku.
3. Podstawą do pomniejszenia ilości substancji kontrolowanych,
wprowadzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest pisemne potwierdzenie
jednostki, o której mowa w ust. 2, o ilości i rodzaju otrzymanych przez tę jednostkę
substancji kontrolowanych, zawierające: nazwisko lub nazwę, adres, numer telefonu i
NIP tej jednostki oraz podmiotu, który przekazał jej substancje kontrolowane.
21
4. Maksymalna wysokość stawki opłaty za substancje kontrolowane wynosi
50 zł za 1 kg tych substancji.
5. Podmiot wprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancje
kontrolowane po regeneracji obowiązany jest posiadać dokument potwierdzający, kto
i kiedy dokonał ich regeneracji.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość jednostkowej stawki opłaty za substancje kontrolowane.
Art. 40.1. Obowiązek wniesienia opłaty za substancje kontrolowane powstaje
na koniec roku kalendarzowego.
2. Opłata za substancje kontrolowane jest wnoszona na odrębny rachunek
bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego do dnia 31 marca roku
następującego po roku, którego dotyczy ta opłata.
Art. 41.1. Podmioty, o których mowa w art. 38 są zobowiązane do składania
marszałkowi województwa, właściwemu ze względu na siedzibę albo miejsce
zamieszkania tych podmiotów, rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty
za substancje kontrolowane.
2. Jeżeli podmioty, o których mowa w art. 38, nie mają siedziby albo miejsca
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są zobowiązane do złożenia
sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Marszałkowi Województwa Mazowieckiego.
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając zakres niezbędnych danych
oraz konieczność rzetelnego udokumentowania podstawy obliczenia wysokości
opłaty za substancje kontrolowane.
Art. 42.1. Jeżeli podmioty, o których mowa w art. 38, nie dokonały wpłaty
opłaty za substancje kontrolowane w terminie określonym w art. 40 ust. 2 lub wpłaciły
ją w wysokości niższej od należnej, marszałek województwa ustala, w drodze
decyzji:
a) wysokość należnej opłaty za substancje kontrolowane,
b) dodatkową opłatę za substancje kontrolowane, w wysokości odpowiadającej 50%
niewpłaconej kwoty z tytułu opłaty za substancje kontrolowane.
2. Termin płatności opłat, o których mowa w ust. 1, wynosi 14 dni od dnia, w
którym decyzja ustalająca wysokość opłat stała się ostateczna.
Art. 43. W sprawach opłat za substancje kontrolowane
stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.)4, z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.
Art. 44.1. Marszałek województwa jest obowiązany do przesyłania ministrowi
właściwemu do spraw środowiska oraz Narodowemu Funduszowi Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej sprawozdania zawierającego informację o
wpływach z tytułu opłaty za substancje kontrolowane w terminie do dnia 30 kwietnia
roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.
4
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86,
poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz.
1590 i Nr 225, poz. 1635.
22
2. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór
sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, mając na względzie ujednolicenie
przesyłanych informacji.
Art. 45.1. Urzędy marszałkowskie gromadzą na odrębnych rachunkach
bankowych wpływy z tytułu opłaty za substancje kontrolowane.
2. Wpływy z tytułu opłaty za substancje kontrolowane w wysokości 0,5%
stanowią dochód budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty
egzekucji należności z tytułu opłaty za substancje kontrolowane i obsługę
administracyjną systemu tej opłaty.
3. Wpływy z tytułu opłaty za substancje kontrolowane powiększone o
przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody
urzędów marszałkowskich, o których mowa w ust. 2, urzędy marszałkowskie
przekazują w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, którego
dotyczy obowiązek wpłaty, na odrębny rachunek bankowy Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
4. Wpływy z tytułu dodatkowych opłat za substancje kontrolowane
powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o
dochody urzędów marszałkowskich, urzędy marszałkowskie przekazują w terminie
do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, którego dotyczy obowiązek wpłaty,
na odrębny rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i
Gospodarki Wodnej.
Art. 46.1. Środki, o których mowa w art. 45 ust. 3 i 4, Narodowy Fundusz
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przeznacza na zadania realizowane przez
gminy i podmioty związane:
l) ze zbieraniem odpadów zawierających substancje kontrolowane;
2) z odzyskiem substancji kontrolowanych z urządzeń, systemów ochrony
przeciwpożarowej, pojemników i gaśnic, zwłaszcza w celu ich zniszczenia;
3) z unieszkodliwianiem substancji kontrolowanych.
4) z wykonywaniem obowiązków nałożonych na państwa członkowskie i
wynikających z rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 z dnia 29 czerwca 2000 r. w
sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, z późn. zm.;
5) z tworzeniem i obsługą bazy danych o substancjach kontrolowanych;
6) z tworzeniem i obsługą Centralnego Rejestru Operatorów.
właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i kryteria
gospodarowania przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej środkami pochodzącymi z opłaty za substancje kontrolowane oraz tryb ich
przekazywania do budżetów gmin oraz podmiotom, o których mowa w ust. 1,
uwzględniając konieczność uproszczenia procedur przyznawania tych środków i
ułatwienia korzystania z nich przez zainteresowane gminy i podmioty oraz stopień
negatywnego oddziaływania na środowisko poszczególnych rodzajów substancji
kontrolowanych.
23
Rozdział 10
Organy właściwe w sprawie substancji kontrolowanych
Art. 47.1. Jeżeli przepisy prawa Unii Europejskiej, dotyczące substancji
kontrolowanych, stanowią o wykonywaniu czynności przez właściwe organy państwa
członkowskiego, czynności te wykonuje minister właściwy do spraw środowiska, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, odpowiednio wykonują:
1) minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego
do spraw gospodarki oraz ministra właściwego do spraw zdrowia - w zakresie
dotyczącym zastosowań nieodzownych chlorofluorowęglowodorów w rozumieniu
Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową,
sporządzonego w Montrealu dnia 16 września 1987 r.;
do
spraw
gospodarki
w
pozostałym
zakresie
dotyczącym
chlorofluorowęglowodorów;
do spraw gospodarki - w zakresie dotyczącym wodorobromofluorowęglowodorów
i bromochlorometanu;
do spraw wewnętrznych - w zakresie dotyczącym halonów;
do spraw rolnictwa - w zakresie dotyczącym bromometanu;
6) minister właściwy do spraw gospodarki - w zakresie dotyczącym tetrachlorku
węgla i wodorochlorofluorowęglowodorów.
3. W zakresie czynności dotyczących opiniowania wniosków kierowanych do
Komisji Europejskiej w sprawie wydania decyzji o możliwości stosowania, importu lub
eksportu substancji kontrolowanych lub produktów, urządzeń, systemów ochrony
przeciwpożarowej lub gaśnic zawierających te substancje, właściwym organem jest
minister właściwy do spraw środowiska, chyba że wniosek dotyczy substancji
kontrolowanej, która pozostaje zgodnie z zapisami ust. 2 w gestii ministra właściwego
do spraw gospodarki. W takim przypadku właściwym organem jest minister właściwy
do spraw gospodarki.
4. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki może w drodze rozporządzenia upoważnić
wyspecjalizowaną jednostkę do wykonywania obowiązków wynikających z ust. 1 oraz
ust. 2.
właściwym do spraw gospodarki może w drodze rozporządzenia upoważnić
wyspecjalizowaną jednostkę do opiniowania wniosków o pozwolenia, o których mowa
w ust. 3.
Art. 48. Minister właściwy do spraw środowiska jest organem właściwym w
sprawie notyfikacji informacji między Rzeczpospolita Polska a Komisją Europejską w
zakresie spraw objętych przepisami prawa Unii Europejskiej dotyczącymi substancji
kontrolowanych.
Art. 49. Minister właściwy do spraw środowiska jest organem właściwym w
sprawie uznawania certyfikatów i zaświadczeń wydanych w innych państwach
24
członkowskich Unii Europejskiej. Certyfikat lub zaświadczenie wydane w innych
państwach członkowskich Unii Europejskiej mogą zostać uznane tylko wtedy, gdy
ministrowi właściwemu ds. środowiska przedstawione zostanie tłumaczenie
przysięgłe certyfikatu lub zaświadczenia na język polski.
Rozdział 11
Nadzór i kontrola
Art. 50.1. Nadzór w zakresie postępowania z substancjami kontrolowanymi,
produktami, urządzeniami, systemami ochrony przeciwpożarowej i gaśnicami oraz
systemami klimatyzacji samochodowej, zawierającymi substancje kontrolowane,
sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
2. Kontrolę przestrzegania przepisów ustawy oraz rozporządzenia (WE)
2037/2000 dotyczących substancji kontrolowanych, w odniesieniu do systemów
ochrony przeciwpożarowej oraz gaśnic, sprawują organy Państwowej Straży
Pożarnej.
3. Kontrolę przestrzegania pozostałych przepisów ustawy oraz rozporządzenia
(WE) 2037/2000 sprawują organy Inspekcji Ochrony Środowiska.
Art. 51.1. W zakresie sprawowanej kontroli, o której mowa w art. 50 ust. 3,
organy Inspekcji Ochrony Środowiska są zobowiązane do:
1) przeprowadzania kontroli postępowania z substancjami kontrolowanymi oraz
kontroli postępowania z produktami i urządzeniami zawierającymi substancje
kontrolowane;
2) dokonywania okresowych ocen stanu przestrzegania przepisów dotyczących
substancji kontrolowanych, poza przepisami odnoszącymi się do halonów oraz
systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic, zawierających halony.
2. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, w związku ze sprawowaną kontrolą,
o której mowa w ust. 1, mogą żądać informacji i okazania dokumentów związanych z
postępowaniem przez dany podmiot z substancjami kontrolowanymi, a także
produktami i urządzeniami oraz systemami klimatyzacji samochodowej,
zawierającymi te substancje. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, w związku ze
sprawowana kontrolą, mogą też żądać okazania do wglądu pojemników
zawierających substancje kontrolowane oraz ich udostępnienia w celu sprawdzenia
zgodności ich zawartości z dokumentacją, przy pomocy identyfikatora substancji
kontrolowanych lub pobrania próbki w celu przeprowadzenia odpowiedniej analizy
laboratoryjnej.
3. W zakresie sprawowanej kontroli, o której mowa w art. 50 ust. 2, organy
Państwowej Straży Pożarnej są zobowiązane do:
1) przeprowadzania kontroli postępowania z halonami, a także systemami ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnicami, zawierającymi halony;
2) dokonywania okresowych ocen stanu przestrzegania przepisów dotyczących
halonów oraz systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic, zawierających
halony.
4. Organy Państwowej Straży Pożarnej, w związku ze sprawowaną kontrolą, o
której mowa w art. 50 ust. 2, mogą żądać informacji i okazania dokumentów związanych z postępowaniem przez dany podmiot z halonami, a także systemami ochrony
25
przeciwpożarowej oraz gaśnicami, zawierającymi halony. Organy Państwowej Straży
Pożarnej, w związku ze sprawowaną kontrolą, mogą też żądać okazania do wglądu
pojemników, a także systemów ochrony przeciwpożarowej oraz gaśnic zawierających
halony oraz ich udostępnienia w celu sprawdzenia zgodności ich zawartości z
dokumentacją, przy pomocy identyfikatora halonów lub pobrania próbki w celu
przeprowadzenia odpowiedniej analizy laboratoryjnej.
5. Główny Inspektor Ochrony Środowiska przedstawia ministrowi właściwemu
do spraw środowiska oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do dnia 31
marca każdego roku kalendarzowego, raport w sprawie oceny stanu przestrzegania
przepisów dotyczących substancji kontrolowanych w roku poprzednim.
6. Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej przedstawia ministrowi
właściwemu do spraw środowiska oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki,
do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego, raport w sprawie oceny stanu
przestrzegania przepisów dotyczących substancji kontrolowanych w roku
poprzednim.
Art. 52.1. Organy celne są zobowiązane do sporządzenia harmonogramu
wyrywkowych kontroli importu i eksportu substancji kontrolowanych i ich substytutów
wdanym roku kalendarzowym, przeprowadzania tych kontroli i przekazywania
sprawozdania z kontroli przeprowadzonych w danym roku kalendarzowym ministrowi
właściwemu do spraw środowiska do dnia 31 marca roku następnego.
2. Organy celne niezwłocznie informują Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska o stwierdzonych przypadkach naruszenia przez podmiot przepisów
dotyczących substancji kontrolowanych lub warunków określonych w pozwoleniu
wydanym przez Komisję Europejską, dotyczącym substancji kontrolowanej.
właściwym do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia wzór
sprawozdania z kontroli, o których mowa w ust. 1.
Art. 53.1. Substancje kontrolowane zatrzymane przez organ celny w związku
z nielegalnym wprowadzeniem na obszar celny Wspólnoty Europejskiej podlegają
cofnięciu poza ten obszar, a w przypadku gdy cofnięcie nie jest możliwe, substancje
te są traktowane jak odpady i podlegają unieszkodliwieniu w trybie określonym w
ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, na koszt osoby, na której ciążą
obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku braku możliwości unieszkodliwienia substancji kontrolowanej
na koszt osoby, o której mowa w ust. 1, koszty unieszkodliwienia ponosi Narodowy
Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Organ celny, o którym mowa w ust. 1, składa niezwłocznie ministrowi
właściwemu do spraw środowiska pisemną informację o ilości zatrzymanej substancji
kontrolowanej oraz terminie przekazania jej do unieszkodliwienia z podaniem nazwy i
adresu podmiotu, któremu ta substancja została przekazana do unieszkodliwienia.
Rozdział 12
Przepisy karne
Art. 54. Kto, wbrew przepisowi art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000
26
wprowadza do obrotu wymienione substancje kontrolowane, z wyjątkami zawartymi
w ust. 4 i 5, podlega karze grzywny nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 55. Kto, wbrew przepisowi art. 5 ust. 1 i 4 rozporządzenia (WE) nr
2037/2000 stosuje wodorofluorowęglowodory, podlega karze grzywny nie niższej,
niż 10 000 zł.
Art. 56. Kto, postępuje wbrew zakazom, o których mowa w art. 8, art. 9 ust. 1,
art. 11, art. 16 ust. 4, art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) 2037/2000, podlega karze
grzywny nie niższej, niż 10 000 zł.
Art. 57. Kto, wbrew przepisowi art. 6 ust. 1 niniejszej ustawy, nie prowadzi
ewidencji substancji kontrolowanych, podlega karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
Art. 58. Kto, wbrew przepisowi art. 6 ust. 1 niniejszej ustawy, nie przekazuje
lub nie przekazuje w terminie, wyspecjalizowanej jednostce, danych zawartych w
prowadzonej przez siebie ewidencji substancji kontrolowanych, podlega karze
grzywny nie niższej, niż 500 zł.
Art. 59. Kto, wbrew przepisowi art. 7 ust. 1 niniejszej ustawy, stosuje
bromometan do wykonywania zabiegów kwarantannowych lub przedwysyłkowych
bez spełnienia określonych warunków wynikających z Protokołu montrealskiego w
sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, podlega karze grzywny, nie
niższej, niż 10 000 zł.
Art. 60. Kto, wbrew przepisowi art. 7 ust. 2 niniejszej ustawy, stosuje
bromometan do celów krytycznych bez decyzji Komisji Europejskiej, podlega karze
grzywny, nie niższej, niż 10 000 zł.
Art. 61. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 8 ust. 1 i 2 niniejszej ustawy wprowadza
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produkty, urządzenia, systemy ochrony
przeciwpożarowej lub gaśnice zawierające substancje kontrolowane, a także
pojemniki zawierające te substancje, bez odpowiedniej etykiety sporządzonej w
języku polskim lub bez instrukcji dotyczącej ich przeznaczenia i obsługiwania
sporządzonej w języku polskim, podlega karze grzywny, nie niższej, niż 500 zł.
2. Takiej samej karze podlega również ten, kto wbrew przepisowi art. 10 ust. 1
ustawy z dnia …. o wprowadzeniu ustawy o niektórych fluorowanych gazach
cieplarnianych i ustawy w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową oraz o
zmianie niektórych ustaw, będąc operatorem urządzeń lub systemów ochrony
przeciwpożarowych, istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, nie
zapewni umieszczenia na nich odpowiedniej etykiety, w terminie 30 dni od wejścia w
życie niniejszej ustawy.
Art. 62. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 9 ust. 1 i 2 niniejszej ustawy, będąc
operatorem, nie założy w terminie Karty Urządzenia lub Karty Systemu Ochrony
Przeciwpożarowej,
odpowiednio
dla
urządzeń
lub
systemów
ochrony
przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych, podlega
karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
27
ustawy z dnia….o wprowadzeniu ustawy o niektórych fluorowanych gazach
zmianie niektórych ustaw, będąc operatorem urządzeń lub systemów ochrony
przeciwpożarowej, istniejących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, nie zapewni
założenia dla nich w terminie Karty Urządzenia lub Karty Systemu Ochrony
Przeciwpożarowej.
Art. 63. Kto, wbrew przepisowi art. 9 ust. 3 niniejszej ustawy, będąc
operatorem, nie zapewni wprowadzenia w terminie do Karty Urządzenia lub Karty
Systemu Ochrony Przeciwpożarowej, odpowiednich danych, podlega karze grzywny
nie niższej, niż 500 zł.
Art. 64. Kto, wbrew przepisowi art. 9 ust. 6 niniejszej ustawy, zakłada lub
wypełnia Kartę Urządzenia lub Kartę Systemu Ochrony Przeciwpożarowej bez
wymaganego certyfikatu, podlega karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
operatorem urządzeń zawierających substancje kontrolowane, nie udostępnia
organom Inspekcji Ochrony Środowiska wykazu tych urządzeń, zawierającego
informacje o rodzaju każdego urządzenia oraz rodzaju i ilości substancji
kontrolowanych w nim zawartych, podlega karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
operatorem systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających substancje
kontrolowane, nie udostępnia organom Państwowej Straży Pożarnej wykazu tych
systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierającego informacje o rodzaju każdego
systemu ochrony przeciwpożarowej oraz rodzaju i ilości substancji kontrolowanych w
nim zawartych, podlega karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
Art. 67. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 10 ust. 1, 2 i 3 niniejszej ustawy, będąc
operatorem, nie przekazuje lub nie przekazuje w terminie informacji zawartych w
Karcie Urządzenia lub Karcie Systemu Ochrony Przeciwpożarowej, drogą
elektroniczną, do Centralnego Rejestru Operatorów podlega karze grzywny, nie
niższej, niż 500 zł.
ustawy z dnia….o wprowadzeniu ustawy o niektórych fluorowanych gazach
zmianie niektórych ustaw, będąc operatorem, nie przekazuje lub nie przekazuje w
terminie informacji zawartych w Karcie Urządzenia lub Karcie Systemu Ochrony
Przeciwpożarowej, drogą elektroniczną, do Centralnego Rejestru Operatorów.
Art. 68. Kto, wbrew przepisowi art. 11 ust. 1 i 2 niniejszej ustawy, będąc
operatorem lub użytkownikiem, nie zapobiega emisji substancji kontrolowanych do
środowiska, podlega karze grzywny, nie niższej, niż 500 zł.
Art. 69. Kto, wbrew przepisowi art. 11 ust. 3 niniejszej ustawy, wykonując
czynności związane z kontrolą szczelności, instalowaniem, konserwacją lub
serwisowaniem, odzyskiem, recyklingiem, regeneracją, unieszkodliwianiem,
przyjmowaniem dostaw i dystrybucją substancji kontrolowanych oraz demontażem
urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej lub gaśnic nie zapobiega emisji
28
substancji kontrolowanych do środowiska, podlega karze grzywny, nie niższej, niż
500 zł.
operatorem, nie zapewni, aby dla:
1) urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, w tym ich obiegów,
2) systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierających substancje kontrolowane, była prowadzona kontrola szczelności,
zgodnie z założonym harmonogramem, przez personel posiadający odpowiednie
certyfikaty, podlega karze grzywny, nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 71. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 11 ust. 5, będąc operatorem, nie
zainstaluje systemu wykrywania wycieków podczas instalowania urządzenia lub
systemu ochrony przeciwpożarowej, zawierających 300 kg lub więcej substancji
kontrolowanej, lub nie zapewni, aby co najmniej raz na 12 miesięcy był on
kontrolowany w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania, podlega karze
2. Takiej samej karze podlega ten, kto, wbrew przepisowi art. 10 ust. 2 ustawy
z dnia….o wprowadzeniu ustawy o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych i
ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o zmianie niektórych
ustaw, będąc operatorem urządzenia lub systemu, o którym mowa w ust. 1,
istniejącego w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, nie zainstaluje systemu
wykrywania wycieków, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, lub nie zapewni, aby co najmniej raz na 12 miesięcy był on kontrolowany w
celu zapewnienia właściwego funkcjonowania.
operatorem ruchomego urządzenia chłodniczego lub pompy ciepła, a także
ruchomego urządzenia klimatyzacyjnego, niespełniającego definicji systemu
klimatyzacji samochodowej, zawierającego substancje kontrolowane w ilości 3 kg lub
więcej, zamontowanego w pojeździe silnikowym, w terminie do 30 dni przed
uzyskaniem wymaganego odrębnymi przepisami wpisu do dowodu rejestracyjnego
pojazdu silnikowego, nie zapewni dokonania kontroli szczelności wymienionego
ruchomego urządzenia chłodniczego, klimatyzacyjnego lub pompy ciepła i uzyskania
pisemnego zaświadczenia od podmiotu, który dokonał kontroli szczelności
potwierdzającego szczelność, podlega karze grzywny nie niższej, niż 500 zł.
Art. 73. Kto, wbrew przepisowi art. 11 ust. 8 niniejszej ustawy, dokonuje bez
pisemnego zaświadczenia o kontroli szczelności, o którym mowa w art. 11 ust. 7,
potwierdzenia o zdolności pojazdu do ruchu, podlega karze grzywny nie niższej, niż
5 000 zł.
Art. 74. Kto, wbrew przepisowi art. 11 ust. 9 niniejszej ustawy, dokonuje
kontroli szczelności bez posiadania odpowiedniego certyfikatu, podlega karze
Art. 75. Kto, wbrew przepisowi art. 12 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 niniejszej ustawy,
będąc operatorem nie zapewni, aby instalowanie urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych i pomp ciepła oraz systemów ochrony przeciwpożarowej,
zawierających 3 kg lub więcej fluorowanych gazów cieplarnianych, było wykonywane
29
pod nadzorem osoby o określonych kwalifikacjach, na podstawie projektu
zatwierdzonego przez osobę o takich kwalifikacjach, podlega karze grzywny nie
niższej, niż 10 000 zł.
Art. 76. Kto, wbrew przepisowi art. 13 ust. 1, będąc operatorem urządzeń oraz
systemów ochrony przeciwpożarowej, zawierających substancje kontrolowane, nie
zapewni, aby substancje w nich zawarte były odzyskiwane, w celu recyklingu,
regeneracji lub zniszczenia, przez osoby posiadające odpowiedni certyfikat, podlega
karze grzywny, nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 76. Kto, wbrew przepisowi art. 13 ust. 2, będąc użytkownikiem
pojemników lub gaśnic zawierających substancje kontrolowane, nie zapewni, aby
substancje w ich zawarte były odzyskiwane, w celu recyklingu, regeneracji lub
zniszczenia, przez osoby posiadające odpowiedni certyfikat, podlega karze grzywny,
nie niższej, niż 500 zł.
Art. 77. Kto, wbrew przepisowi art. 14 ust. 1 składuje urządzenia chłodnicze,
klimatyzacyjne i pompy ciepła, elementy systemów ochrony przeciwpożarowej i
gaśnic zawierające substancje kontrolowane i będące odpadami, a także odpady
zawierające substancje kontrolowane, wytworzone w procesie demontażu tych
urządzeń, oraz pojemniki, zawierające substancje kontrolowane i będące odpadami
podlega karze grzywny, nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 78. Kto, wbrew przepisowi art. 14 ust. 4, prowadząc składowisko
odpadów, nie odmawia przyjęcia na składowisko odpadów, o których mowa w art. 12
ust. 1, podlega karze grzywny, nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 79. Kto, wbrew przepisowi art. 15, wykonując wymienione w nim
czynności, nie posiada właściwych certyfikatów lub wykonuje te czynności bez
odpowiedniego wyposażenia technicznego, podlega karze grzywny nie niższej, niż 5
000 zł, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do jednego
roku.
Art. 80. Kto prowadzi szkolenie nie spełniając wymogów określonych w art. 21
niniejszej ustawy, podlega karze grzywny nie niższej, niż 10 000 zł
Art. 81. Kto przeprowadza egzaminy nie spełniając wymogów określonych dla
jednostek oceniających personel w art. 21 niniejszej ustawy, podlega karze grzywny
nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 82. Kto wydaje certyfikaty dla personelu nie spełniając warunków
określonych dla jednostek certyfikujących personel w art. 21 niniejszej ustawy,
podlega karze grzywny nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 83. Kto, wbrew przepisowi art. 22 ust. 1 niniejszej ustawy, zamierzając
prowadzić szkolenie, albo przeprowadzać egzaminy dla osób ubiegających się o
certyfikat dla personelu, albo wydawać certyfikaty dla personelu, a także zamierzając
zaprzestać prowadzenia tych szkoleń albo przeprowadzania egzaminów, albo
wydawania certyfikatów dla personelu nie poinformuje o tym, w formie pisemnego
30
zgłoszenia, ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie 30 dni przed
rozpoczęciem pierwszego szkolenia lub egzaminu lub rozpoczęciem wydawania
certyfikatów albo zaprzestaniem prowadzenia szkolenia lub przeprowadzania
egzaminów lub wydawania certyfikatów, podlega karze grzywny nie niższej, niż 10
000 zł.
Art. 84. Kto, wbrew przepisom art. 23 niniejszej ustawy, wydając certyfikaty
dla personelu lub certyfikaty tymczasowe dla personelu:
1) nie ustanowi procedury wydawania, wycofywania i zawieszania certyfikatów dla
personelu lub wydawania certyfikatów tymczasowych dla personelu, lub nie
ogłosi jej na swojej stronie internetowej;
2) nie poinformuje ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnej, o
zamiarze wydawania certyfikatów dla personelu lub certyfikatów tymczasowych
dla personelu, lub zamiarze zaprzestania wydawania tych certyfikatów, w
terminie 30 dni przed dniem wydania pierwszego certyfikatu lub dniem
zaprzestania wydawania certyfikatów;
3) nie poinformuje ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnego
zgłoszenia, o wydanych, zawieszonych i wycofanych certyfikatach dla personelu
lub wydanych certyfikatach tymczasowych dla personelu w terminie 14 dni
odpowiednio od dnia wydania, zawieszenia bądź wycofania certyfikatu dla
personelu lub wydania certyfikatu tymczasowego dla personelu;
4) nie prowadzi ogólnodostępnego elektronicznego rejestru wydanych,
zawieszonych i wycofanych certyfikatów dla personelu lub wydanych certyfikatów
tymczasowych dla personelu,
podlega karze grzywny nie niższej, niż 10 000 zł.
Art. 85. Kto, wbrew przepisowi art. 24 ust.1 niniejszej ustawy, wykonując
wymienione w nim czynności, w odniesieniu do urządzeń, systemów ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnic, nie posiada właściwych certyfikatów tymczasowych,
podlega karze grzywny nie niższej, niż 5 000 zł, karze ograniczenia wolności albo
karze pozbawienia wolności do jednego roku.
Art. 86. Kto, wbrew przepisowi art. 28 niniejszej ustawy, prowadząc
wymienione w nim działalności, nie posiada właściwych certyfikatów, podlega karze
grzywny nie niższej, niż 50 000 zł.
Art. 87. Kto, wbrew przepisowi art. 30 niniejszej ustawy, prowadząc
działalności wymienione w art. 28, nie posiada właściwych certyfikatów
tymczasowych, podlega karze grzywny nie niższej, niż 50 000 zł.
Art. 88. Kto, wydając certyfikaty dla przedsiębiorstw, nie spełnia wymogów
określonych dla jednostek certyfikujących przedsiębiorstwa w art. 29 niniejszej
ustawy, podlega karze grzywny nie niższej, niż 20 000 zł.
Art. 89. Kto, wbrew przepisowi art. 29 ust. 1 niniejszej ustawy, wydając
certyfikaty dla przedsiębiorstw lub certyfikaty tymczasowe dla przedsiębiorstw,
1) nie ustanowi procedury wydawania, wycofywania i zawieszania certyfikatów dla
przedsiębiorstw lub wydawania certyfikatów tymczasowych dla przedsiębiorstw,
lub nie ogłosi jej na swojej stronie internetowej
2) nie poinformuje ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnej, o
31
zamiarze wydawania certyfikatów dla przedsiębiorstw lub certyfikatów
tymczasowych dla przedsiębiorstw, lub zamiarze zaprzestania wydawania tych
certyfikatów, w terminie 30 dni przed dniem wydania pierwszego certyfikatu lub
dniem zaprzestania wydawania certyfikatów;
3) nie poinformuje ministra właściwego do spraw gospodarki, w formie pisemnego
zgłoszenia, o wydanych, zawieszonych lub wycofanych certyfikatach dla
przedsiębiorstw oraz o przedłużeniu ich ważności, a także o wydanych,
certyfikatach tymczasowych dla przedsiębiorstw w terminie 14 dni odpowiednio
od dnia wydania, zawieszenia lub wycofania certyfikatu dla przedsiębiorstw albo
przedłużenia jego ważności, a także od dnia wydania certyfikatu tymczasowego
dla przedsiębiorstw;
4) nie prowadzi ogólnodostępnego elektronicznego rejestru wydanych,
zawieszonych i wycofanych certyfikatów dla przedsiębiorstw oraz wydanych
certyfikatów tymczasowych dla przedsiębiorstw,
podlega karze grzywny niższej, niż 10 000 zł.
Art. 90. Kto, wbrew przepisowi art. 33 niniejszej ustawy, napełnia system
klimatyzacji samochodowej przed dokonaniem naprawy zapewniającej odpowiednie
uszczelnienie zapobiegające wyciekom substancji kontrolowanych z tego systemu, w
ilości odbiegającej od normalnej, podlega karze grzywny nie niższej, niż 5 000 zł.
Art. 91. Kto, wbrew przepisowi art. 34 niniejszej ustawy, dokonuje odzysku
substancji kontrolowanych z systemów klimatyzacji samochodowej, bez uzyskania
odpowiedniego zaświadczenia, podlega karze grzywny, nie niższej niż 500 zł.
Art. 92. Kto prowadzi szkolenie w celu wydania zaświadczenia nie spełniając
wymogów określonych w art. 35 ust. 1 lub 2 niniejszej ustawy lub wydaje
zaświadczenia nie spełniając tych wymogów, podlega karze grzywny nie niższej, niż
10 000 zł.
Art. 93. Kto, wbrew przepisowi art. 36 niniejszej ustawy wprowadza na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produkty, urządzenia oraz systemy ochrony
przeciwpożarowej i gaśnice, a także ich elementy, zawierające substancje
kontrolowane, podlega karze grzywny, nie niższej niż 20 000 zł.
Art. 94. Kto, wbrew przepisowi art. 37 niniejszej ustawy produkuje na
terytorium Rzeczpospolitej Polskiej substancje kontrolowane, podlega karze grzywny,
nie niższej, niż 20 000 zł lub karze ograniczenia wolności .
Art. 95. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w
ustawie z dnia…o wprowadzeniu ustawy o niektórych fluorowanych gazach
cieplarnianych i ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o
zmianie niektórych ustaw.
32
Projekt 22.10.2008
Uzasadnienie
do projektu ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową
1.
Wstęp
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę
ozonową (Dz. U. Nr 121, poz. 1263 oraz z 2005 r. Nr 175, poz. 1458), zwana dalej
„ustawą o SZWO”, weszła w życie bezpośrednio po akcesji Polski do UE i w zakresie
ochrony warstwy ozonowej jest podstawowym aktem prawnym krajowym, łącznie z
obowiązującym Polskę bezpośrednio rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji
zubożających warstwę ozonową (Dz. U. WE nr L 244 z 29.09.2000 r.), z
późniejszymi zmianami, zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000”.
Dotychczas do ustawy o SZWO ukazało się 10 rozporządzeń wykonawczych, w tym
6 rozporządzeń Ministra Gospodarki i Pracy i 4 rozporządzenia Ministra Środowiska
oraz jedno obwieszczenie Ministra Środowiska. Akty te są wymienione poniżej w
Tabeli 1 wraz z odniesieniem do artykułów ustawy o SZWO, na podstawie których
zostały wydane.
Tabela 1. Lista aktów wykonawczych do ustawy o SZWO
L.p.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
Tytuł aktu wykonawczego
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 11 sierpnia
2004 r. w sprawie ewidencji substancji kontrolowanych
2004 r. w sprawie sposobu oznakowania produktów, urządzeń i
instalacji zawierających substancje kontrolowane, a także
pojemników zawierających te substancje
2004 r. w sprawie wzoru karty urządzenia i instalacji
zawierających substancje kontrolowane
2004 r. w sprawie kontroli szczelności urządzeń i instalacji
Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 2 września
2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla wyposażenia
technicznego stosowanego przy wykonywaniu działalności
związanej z substancjami kontrolowanymi
2004 r. w sprawie programów kursów, przeprowadzania
egzaminów oraz wzoru świadectwa kwalifikacji w zakresie
substancji kontrolowanych
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 stycznia 2005 r.
w sprawie wysokości stawki opłaty za substancje kontrolowane
w sprawie wzoru rocznego sprawozdania o wysokości należnej
opłaty za substancje kontrolowane
w sprawie wzoru sprawozdania o wpływach z tytułu opłaty za
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 września 2005
r. w sprawie szczegółowego sposobu i kryteriów
gospodarowania środkami pochodzącymi z opłat za substancje
kontrolowane
Ogłoszenie Ministra Środowiska o upoważnieniu
wyspecjalizowanej jednostki na podstawie ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę
ozonową
1
Miejsce
opublikowania
Dz. U. Nr 185
poz.1911
Dz. U. Nr 195
poz. 2007
Data wejścia
w życie
2004-09-10
Podstawa
wydania
Art. 5 ust. 3
2004-09-22
Art. 6 ust. 3
Dz. U. Nr 184
poz.1903
2004-09-09
Art. 7 ust. 3
Dz. U. Nr 195
poz. 2008
2004-09-22
Art. 8 ust. 5
Dz. U. Nr 202
poz. 2071
2004-10-01
Art. 9 ust. 5
Dz. U. Nr 195
poz. 2009
2004-09-22
Art. 12 ust. 4
Dz. U. Nr 13
poz. 107
Dz. U. Nr 17
poz. 157
2005-02-05
Art. 19 ust. 3
2005-02-15
Art. 20 ust. 3
Dz. U. Nr 13
poz. 108
2005-02-05
Art. 24 ust. 2
Dz. U. Nr 200
poz. 1657
2005-02-05
Art. 26 ust. 2
Strona
internetowa MŚ
Podczas praktycznego stosowania ustawy o SZWO i aktów wykonawczych
wystąpiły trudności związane z niedostatecznie jasnym sformułowaniem niektórych
przepisów lub brakiem definicji niektórych pojęć. Okazało się też, że w ustawie o
SZWO brakuje odniesienia do niektórych problemów związanych z wycofywaniem
SZWO, a jednocześnie niektóre przepisy zawarte w tej ustawie są zbędne.
Jednocześnie zaistniała potrzeba zharmonizowania przepisów dotyczących SZWO z
przygotowywanymi niezależnie przepisami dotyczącymi niektórych fluorowanych
gazów cieplarnianych (F-gazów), wykorzystywanych w wielu przypadkach w tych
samych zastosowaniach, co SZWO. Zagadnienia dotyczące zastosowania F-gazów
reguluje rozporządzenie (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych, zwanym
dalej „rozporządzeniem (WE) nr 842/2006”.
Jak wynika z powyższego niezbędne jest wprowadzenie wielu zmian do
obowiązującej ustawy o SZWO i w celu jej zharmonizowania z ustawą
dotyczącą F-gazów oraz zapewnienia jednocześnie odpowiedniej przejrzystości
obu aktom prawnym, zachodzi potrzeba wydania nowej ustawy, zamiast tylko
nowelizacji obecnie obowiązującej.
2. Analiza ustawy o SZWO i rozporządzeń wykonawczych pod kątem
identyfikacji niezbędnych do wprowadzenia zmian i uzupełnień
2.1. Rozdział 1- przepisy ogólne
Art. 1 ustawy o SZWO określa zagadnienia objęte ustawą i ze względu na
potrzebę wprowadzenia zmian do projektu nowej ustawy, w przepisach ogólnych
projektu należy zawrzeć stosowne zapisy określające zagadnienia obejmowane
nową ustawą i wynikające z analizy poszczególnych rozdziałów.
2.1.2. Rozdział 1 - art. 2 - Definicje pojęć
W art. 2 ustawy o SZWO zawarte są definicje, które wymagają zmian w celu
skorelowania z definicjami obowiązującymi bezpośrednio z rozporządzenia (WE) nr
2037/2000, wprowadzenia definicji nowych pojęć wymagających wyjaśnienia oraz
zharmonizowania z definicjami wprowadzonymi rozporządzeniem (WE) nr 842/2006.
Ponadto definicje powinny być zharmonizowane z odpowiednimi rozporządzeniami
Komisji Europejskiej, stanowiącymi regulacje dodatkowe do rozporządzenia (WE) nr
842/2006.
„Obrót”
W obecnym tekście ustawy o SZWO wprowadzone zostało i zdefiniowane w
art. 2 pojęcie „obrotu” substancjami kontrolowanymi. Definicja ta jest praktycznie
tożsama z definicją „wprowadzania do obrotu” substancji kontrolowanych, zawartą w
rozporządzeniu (WE) 2037/2000, która nie może być przeniesiona do legislacji
krajowej, gdyż rozporządzenie (WE) 2037/2000 obowiązuje Polskę bezpośrednio.
Sytuacja ta spowodowała wiele problemów w praktycznym stosowaniu zapisów
ustawy o SZWO, gdyż obok „obrotu” występuje w niej „wprowadzanie do obrotu”, a
jak to wyjaśniono wyżej oba te pojęcia oznaczają to samo.
2
W związku z powyższym proponuje się usunięcie pojęcia „obrotu” z tekstu
ustawy o SZWO. Odpowiednie zmiany należy wprowadzić w art. 1 ust. 1, art. 2, art. 9
ust. 1 oraz art. 16 ust. 1. Zmienione pod tym katem musi również zostać
rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 2 września 2004 r. w sprawie
szczegółowych wymagań dla wyposażenia technicznego stosowanego przy
wykonywaniu działalności związanej z substancjami kontrolowanymi oraz
rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie
programów kursów, przeprowadzania egzaminów oraz wzoru świadectwa kwalifikacji
w zakresie substancji kontrolowanych.
W art. 17 ustawy o SZWO użyto pojęcia „obrotu”, ale tym razem w odniesieniu
do produktów, urządzeń i instalacji, a w art. 2 nie zamieszczono jednak odpowiedniej
definicji takiego obrotu. Tym niemniej, podobnie jak dla substancji kontrolowanych,
również i w tym przypadku proponuje się zastąpienie „obrotu” „wprowadzaniem do
obrotu”. Definicja „wprowadzania do obrotu” zawarta w rozporządzeniu (WE)
2037/2000 dotyczy wprawdzie tylko „substancji kontrolowanych i produktów
zawierających substancje kontrolowane”, ale ze względu na to, iż Protokół
montrealski określa pojęcie „produktu”, jako obejmujące również urządzenia i
instalacje, można uznać, iż definicja ta odnosi się również do urządzeń i instalacji1.
Odpowiednią zmianę należy więc wprowadzić w art. 17 ust. 1.
„Używanie”
W obecnym tekście ustawy o SZWO wprowadzone zostało i zdefiniowane w
art. 2 pojęcie „używania” substancji kontrolowanych oraz produktów, urządzeń i
instalacji zawierających substancje kontrolowane. Pojęcie to obejmuje pod jedną
wspólną nazwą szereg czynności związanych z wykorzystywaniem substancji
kontrolowanych lub produktów, urządzeń i instalacji zawierających substancje
kontrolowane. W opinii podmiotów, których dotyczą przepisy ustawy o SZWO takie
rozwiązanie budziło i nadal budzi kontrowersje, gdyż „używanie” było i jest mylone z
„użytkowaniem” (zwłaszcza w przypadku urządzeń i instalacji), a także ze
„stosowaniem”, zdefiniowanym w rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000 oraz
„zużyciem” zdefiniowanym w Protokole montrealskim. Pozostawienie pojęcia
„używanie” wiązałoby się ponadto z koniecznością wprowadzenia go do
przygotowywanych równolegle przepisów dotyczących niektórych fluorowanych
gazów cieplarnianych, co spowodowałoby trudności w ich stosowaniu w praktyce.
W związku z tym proponuje się usunięcie pojęcia „używanie” z tekstu ustawy
o SZWO, co oznacza usunięcie obu definicji „używania” zawartych w artykule 2 oraz
zastąpienie „używania” poszczególnymi czynnościami, z uwzględnieniem uwag do
niektórych spośród tych czynności przedstawionych poniżej. Odpowiednie zmiany
należy wprowadzić też w art. 1 ust. 1, art. 5 ust.1, 2 i 3 oraz art. 47. Zmienione pod
tym kątem musi również zostać rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia
11 sierpnia 2004 r. w sprawie ewidencji substancji kontrolowanych.
„Urządzenie”, „Instalacja”, „System”, „Pompa ciepła”
W ustawie o SZWO użyte zostały pojęcia „urządzenie” i „instalacja” bez
podania ich definicji. Brak definicji jest szczególnie istotny w przypadku pojęcia
1
Taka jest również nieoficjalna interpretacja Komisji Europejskiej pojęcia „produkt” zawartego w definicji
„wprowadzania do obrotu” występującej w Rozporządzeniu 2037/2000.
3
„instalacji”, gdyż w art. 7 i art. 8 mówi się o „urządzeniach lub instalacjach”
zawierających powyżej 3 kg czynnika chłodniczego, dla których są przewidziane w
ustawie określone ograniczenia. Sprawa ta budzi szereg kontrowersji, gdyż nie jest
oczywiste, czy w przypadku zespołu kilku urządzeń, który mógłby być (w sytuacji
braku dodatkowych wyjaśnień w ustawie) zrozumiany jako stanowiący „instalację”,
ilość 3 kg odnosi się do całej instalacji, czy do pojedynczego urządzenia.
W rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000 występują w wielu miejscach pojęcia
„urządzenie” oraz „system” (w kilku miejscach angielskie słowo „system” zostało
przetłumaczone alternatywnie jako „układ”), natomiast pojęcie „instalacja” występuje
tylko raz – w art. 16 ust. 3. W rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 pojęcie „instalacja”
występuje jedynie w znaczeniu czynności (instalowania) i prawidłowe tłumaczenie
angielskiego słowa „installation” oznaczającego czynność powinno brzmieć właśnie
„instalowanie”. Czynność „instalowania” nie występuje jednak w rozporządzeniu (WE)
nr 2037/2000 i – co za tym idzie – w ustawie o SZWO. W rozporządzeniu (WE) nr
842/2006 pojęcie „system” występuje tylko w kontekście systemu ochrony
przeciwpożarowej.
W ustawie o SZWO pojęcie „pompa ciepła” występuje tylko raz (w art. 17), co
budzi kontrowersje, gdyż wymagania dotyczące urządzeń i instalacji chłodniczych i
klimatyzacyjnych zawarte w innych artykułach tej ustawy niewątpliwie powinny się
odnosić także do pomp ciepła. W rozporządzeniu (WE) 2037/2000 oraz
rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 pojęcie „pompa ciepła” jest używane i w
rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 zostało ono zdefiniowane.
W związku z tym proponuje się wprowadzenie następujących zmian do ustawy
o SZWO:
- potwierdzenie, że obowiązek sprawdzania szczelności dotyczy zarówno urządzeń
chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła, jak i systemów ochrony
przeciwpożarowej, oraz że w przypadku urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych
i pomp ciepła chodzi o pojedynczy obieg substancji kontrolowanej. Jeśli zatem
urządzenie chłodnicze, klimatyzacyjne lub pompa ciepła zawiera dwa lub więcej
obiegów substancji kontrolowanej, limit 3 kg dotyczy pojedynczego obiegu.
- wprowadzenie definicji „pompy ciepła” – takiej samej, jak analogiczna definicja
zawarta w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006.
- wprowadzenie odrębnej definicji „urządzenia”, gdzie zaznaczyłoby się, że termin
urządzenie obejmuje dla potrzeb ustawy o SZWO również „instalację”.
- wprowadzenie odrębnej definicji „systemu ochrony przeciwpożarowej” - takiej
samej, jak analogiczna definicja jaka ma zostać zawarta w rozporządzeniu
Komisji Europejskiej wydanym na podstawie rozporządzenia (WE) 842/2006.
„Instalowanie”, „Konserwacja”, Obsługa techniczna”, „Naprawa”,
„Serwisowanie” i „Demontaż”
W ustawie o SZWO są używane pojęcia: ”obsługa techniczna” i „naprawa”,
podczas gdy w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 występują pojęcia: „instalacja”
(instalowanie) oraz „konserwacja lub serwisowanie”. Pojęcia: „konserwacja” lub
„serwisowanie” odnoszą się praktycznie do tych samych czynności, co ”obsługa
techniczna” i „naprawa”. Należy dodać, że pojęcia: „instalacja” (instalowanie) oraz
„konserwacja lub serwisowanie” zostały zdefiniowane, w odniesieniu do urządzeń
chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła oraz systemów ochrony
przeciwpożarowej, w rozporządzeniach Komisji Europejskiej, wydanych na podstawie
rozporządzenia (WE) nr 842/2006. Żadne z ww. pojęć nie występuje w
4
rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000, a pojęcie „demontaż”, używane w ustawie o
SZWO nie występuje w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006, gdyż Komisja Europejska
uznała, ze personel podmiotów dokonujących demontażu, jak również same
podmioty nie podlegają obowiązkowi certyfikacji. Tym niemniej proponuje się
pozostawienie w nowej ustawie o SZWO, oraz wprowadzenie w przygotowanej
równolegle ustawie o niektórych gazach fluorowanych takiego obowiązku dla osób i
podmiotów dokonujących demontażu urządzeń i systemów zawierających te gazy.
W celu ujednolicenia terminologii proponuje się wprowadzenie do ustawy o
SZWO następujących zmian:
zdefiniowanie pojęć: „instalowanie urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła”, „instalowanie systemów ochrony przeciwpożarowej”, „konserwacja lub
serwisowanie urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła”, „konserwacja
lub serwisowanie systemów ochrony przeciwpożarowej”- na podstawie definicji
zawartych w odpowiednich rozporządzeniach Komisji Europejskiej wynikających z
rozporządzenia (WE) nr 842/2006.
odpowiednie zmodyfikowanie art. 9 oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki
i Pracy z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla
wyposażenia technicznego stosowanego przy wykonywaniu działalności związanej z
substancjami kontrolowanymi i rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16
sierpnia 2004 r. w sprawie programów kursów, przeprowadzania egzaminów oraz
wzoru świadectwa kwalifikacji w zakresie substancji kontrolowanych
„Użytkownik” i „operator” (urządzeń lub systemów)
W ustawie o SZWO nałożono szereg obowiązków na użytkownika urządzeń i
instalacji, nie definiując użytkownika. Brak jest też takiej definicji w rozporządzeniu
(WE) nr 2037/2000. Natomiast w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 występuje
pojęcie „operatora” urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła,
zawierających rozpuszczalniki oraz operatora systemów ochrony przeciwpożarowej i
gaśnic oraz rozdzielnic wysokiego napięcia. W rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000
pojęcie „operatora” nie występuje, ale występuje w wielu innych regulacjach Unii
Europejskiej.
W celu ujednolicenia terminologii w nowej ustawie o SZWO i
przygotowywanej równolegle ustawie o niektórych fluorowanych gazach
cieplarnianych, wydaje się niezbędne wprowadzenie pojęcia „operatora” do ustawy o
SZWO i zdefiniowanie go analogicznie, jak w przygotowywanej ustawie w sprawie
niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych oraz przypisanie mu obowiązków
analogicznych do obowiązków określonych w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006.
„Hermetycznie zamknięty układ zawierający czynnik chłodniczy”
W ustawie o SZWO nie wyróżnia się hermetycznie zamkniętych układów
zawierających czynnik chłodniczy, podczas gdy układy takie są zdefiniowane i
odrębnie potraktowane w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006.
Proponuje się zatem dodanie w ustawie o SZWO definicji takiego układu
(przenosząc tekst definicji z rozporządzenia (WE) nr 842/2006) oraz zmodyfikowanie
odpowiednio art. 8 oraz następujących rozporządzeń wykonawczych: rozporządzenia
Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobu
oznakowania produktów, urządzeń i instalacji zawierających substancje
5
kontrolowane, a także pojemników zawierających te substancje, rozporządzenia
Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 sierpnia 2004 r. w sprawie wzoru karty
urządzenia i instalacji zawierających substancje kontrolowane oraz rozporządzenia
Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie kontroli szczelności
urządzeń i instalacji zawierających substancje kontrolowane.
„System wykrywania wycieków”
W związku z tym, że w art. 8 ustawy o SZWO wprowadza się obowiązek
zainstalowania systemu wykrywania wycieków dla urządzeń i systemów ochrony
przeciwpożarowej zawierających 300 kg i więcej substancji kontrolowanej wydaje się
konieczne zdefiniowanie systemu wykrywania wycieków, podobnie jak został on
zdefiniowany w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006.
„Zabiegi kwarantannowe”, „Zabiegi przedwysyłkowe”, „Zastosowania
krytyczne bromometanu”
W ustawie o SZWO nie zdefiniowano pojęć: „zastosowania kwarantannowe i
zastosowania przedwysyłkowe”, pomimo że zgodnie z art. 5 ustawy na podmiotach
stosujących SZWO (w tym przypadku bromometanu) w wymienionych
zastosowaniach ciąży obowiązek ewidencji i w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i
Pracy z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie ewidencji substancji kontrolowanych
określony został wzór sprawozdania z ewidencji takich zabiegów.
Z uwagi na to, iż Komisja Europejska wymaga przekazywania corocznego
sprawozdania z wykonywania takich zabiegów, sprawa ta powinna być uregulowana
w Polsce w ustawie o SZWO. W związku z powyższym:
- proponuje się zmianę rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 11
sierpnia 2004 r. w sprawie ewidencji substancji kontrolowanych tak, aby wzór
sprawozdania podmiotu z ewidencji tych zabiegów był jak najbardziej zbliżony do
wzoru określonego przez Komisję Europejską dla sprawozdania sporządzanego dla
całego obszaru kraju oraz;
- dodanie w rozdziale 2 nowych artykułów zawierających ogólne zasady stosowania
bromometanu do wykonywania zabiegów kwarantannowych i przedwysyłkowych
oraz do celów krytycznych, a także ustanowienie w drodze odrębnego
rozporządzenia Ministra Środowiska warunków, jakie muszą zostać spełnione, aby
zabieg z wykorzystaniem bromometanu można było uznać za kwarantannowy lub
przedwysyłkowy.
„Certyfikat”
Proponuje się wprowadzić do ustawy o SZWO definicję terminu „certyfikat” na
podstawie definicji tego terminu, jaka została zawarta w projekcie rozporządzenia
Komisji Europejskiej dotyczącego niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych.
2.2. Rozdział 2
Ze względu na usunięcie terminu „używanie” proponuje się zmianę tytułu
rozdziału 2 na następujący:
„Obowiązki podmiotów prowadzących działalność
kontrolowanymi oraz produktami, urządzeniami
kontrolowane”.
6
związaną z substancjami
zawierającymi substancje
2.2.1. Rozdział 2 - art. 5 - Obowiązek prowadzenia ewidencji i przekazywania
danych z ewidencji
W związku z proponowaną zmianą terminologii stosowanej dotychczas w
ustawie o SZWO (usunięcie kontrowersyjnego pojęcia „używanie”) należy określić w
nowej ustawie rodzaje działalności, jakie będą podlegać obowiązkowi ewidencji.
Proponuje się, aby ewidencji podlegały podmioty dokonujące importu,
eksportu, przywozu z terytorium Unii Europejskiej oraz wywozu na terytorium Unii
Europejskiej substancji kontrolowanych, a także stosujące te substancje.
Proponuje się ponadto zmienić termin przekazywania danych z ewidencji z 28
lutego na 30 kwietnia w związku z proponowanym wprowadzeniem w zmienionym
rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie
ewidencji substancji kontrolowanych obowiązku sporządzania i przekazywania
danych z ewidencji substancji kontrolowanych w formie elektronicznej.
Zapobiegnie to nawarstwieniu się przekazywanych elektronicznie danych w
krótkim okresie czasu, czego skutkiem mogłoby być permanentne blokowanie
serwera lub komputera, na którym jest zamieszczona baza danych. Zapobiegnie to
również przynajmniej częściowo opóźnieniom w przekazywaniu danych z ewidencji i
będzie ułatwieniem dla podmiotów sporządzających ewidencję. Elektroniczne
formularze ewidencji będą tak skonstruowane, że nie będzie można uzyskać
automatycznego potwierdzenia wysłania formularza wypełnionego nieprawidłowo.
Dzięki wprowadzeniu elektronicznych formularzy ewidencji zostanie także
wyeliminowana/zredukowana do minimum liczba błędnie wypełnianych formularzy
oraz zostanie ułatwiony kontakt z podmiotami, od których np. niezbędne będzie
uzyskanie wyjaśnień lub dodatkowych informacji. Aktualnie te kontakty są
przeważnie telefoniczne i w większości przypadków nie są skuteczne - osoby są
nieosiągalne telefonicznie lub nie przysyłają poprawionych formularzy zgodnie z
uwagami przekazanymi w rozmowie telefonicznej.
W ww. rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy należy wprowadzić też
szereg zmian niezbędnych ze względu na konieczność uproszczenia formularzy
ewidencji.
Z rozporządzenia należy usunąć formularz dotyczący produkcji substancji
kontrolowanych, gdyż proponuje się wprowadzenie zakazu produkcji tych substancji.
Zmieniony zostanie formularz dotyczący zabiegów kwarantannowych i
przedwysyłkowych – proponuje się wprowadzenie dwóch odrębnych formularzy
zamiast jednego i zmianę ich treści tak, aby zawierała informacje wymagane przez
Komisję Europejską oraz dodanie formularza zabiegów krytycznych. Szczegółowe
uzasadnienie proponowanych zmian w formularzach ewidencji przedstawiono
poniżej.
2.2.2. Rozdział 2 - art. 6 - Obowiązek oznakowania produktów, urządzeń
Ze względu na to, że proponuje się wprowadzenie całkowitego zakazu
wprowadzania na terytorium RP produktów, urządzeń i systemów ochrony
przeciwpożarowej oraz gaśnic zawierających substancje kontrolowane lub
7
zaprojektowanych tak, aby mogły zawierać substancje kontrolowane (poza
produktami przeznaczonymi do zastosowań nieodzownych oraz systemów ochrony
przeciwpożarowej i gaśnic przeznaczonych do zastosowań krytycznych), obowiązek
oznakowania, występujący w art. 6 ust. 1 ustawy o SZWO, będzie ograniczony do
produktów przeznaczonych do zastosowań nieodzownych, systemów ochrony
przeciwpożarowej i gaśnic przeznaczonych do zastosowań krytycznych oraz
pojemników.
Zapisy ustawy o SZWO dotyczących oznakowania produktów, urządzeń oraz
pojemników zawierających substancje kontrolowane powinno się dostosować do
zapisów dotyczących oznakowania2 zawartych w art. 7 rozporządzenia (WE) nr
842/2006 w celu ujednolicenia w legislacji krajowej obowiązków dotyczących SZWO i
niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych.
W związku z tym proponuje się dodać do ogólnych wymagań dotyczących
oznakowania zawartych w art. 6 ust. 3 ustawy o SZWO, że minister właściwy do
spraw gospodarki powinien także uwzględnić zróżnicowanie między hermetycznie
zamkniętym i nie-hermetycznym układem zawierającymi czynnik chłodniczy.
Proponuje się także wprowadzenie zmian do rozporządzenia Ministra Gospodarki i
Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobu oznakowania produktów,
urządzeń i instalacji zawierających substancje kontrolowane, a także pojemników,
które umożliwią wprowadzenie do tego aktu wykonawczego wszystkich wymagań
dotyczących oznakowania zawartych w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 842/2006 i
uwzględnienie proponowanych zmian opisanych wyżej.
2.2.3. Rozdział 2 - art. 7 - Obowiązek zakładania „karty urządzenia”
Obowiązek zakładania karty urządzenia zawarty w ustawie o SZWO jest w
zasadzie równoważny obowiązkowi prowadzenia przez operatora dokumentacji
dotyczącej urządzeń i systemów, zawartemu w art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr
842/2006. Odpowiednie zmiany, jakie należałoby wprowadzić w ustawie o SZWO
powinny dotyczyć przede wszystkim:
objęcia tym obowiązkiem operatorów, a nie użytkowników, rozszerzenia tego
obowiązku na wszystkie urządzenia i systemy ochrony przeciwpożarowej oraz
gaśnice3 zawierające 3 kg i więcej substancji kontrolowanej (dotychczas jest to
„powyżej 3 kg czynnika chłodniczego”) oraz utworzenia Centralnego Rejestru
Operatorów, do którego operatorzy przekazywaliby drogą elektroniczną dane
dotyczące takich urządzeń i systemów. W związku z tym niezbędne jest także
dokonanie zmian w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 sierpnia
2004 r. w sprawie wzoru karty urządzenia i instalacji zawierających substancje
kontrolowane oraz upoważnienie Ministra właściwego do spraw ochrony środowiska
do wydania odrębnego rozporządzenia określającego zasady utworzenia
Centralnego Rejestru Operatorów i zasady przekazywania danych do tego rejestru
oraz do wskazania wyspecjalizowanej jednostki, która będzie taki rejestr prowadzić.
2
W polskim tłumaczeniu rozporządzenia (WE) 842/2006 przyjęto termin „etykietowanie”
Kwestia objęcia gaśnic tym obowiązkiem jest dyskusyjna, więc w proponowanych zmianach tekstu Ustawy o
SZWO nie została uwzględniona
3
8
2.2.4. Rozdział 2 - art. 8 - Obowiązek sprawdzania szczelności urządzeń i
systemów
W związku z wprowadzeniem do ustawy o SZWO pojęcia operatora niezbędne
jest dokonanie zamiany „użytkownika” na „operatora”.
Proponuje się użycie w ustawie o SZWO wyrażenia „kontrola szczelności”, wg
rozporządzenia (WE) nr 842/2006, zamiast: „sprawdzanie szczelności”.
Ponadto należy:
(1) zmienić „powyżej 3kg”, „powyżej 30 kg” i powyżej 300 kg”, odpowiednio na: „3 kg
lub więcej”, „30 kg lub więcej” i „300 kg lub więcej”
(2) wprowadzić odstępstwa dla hermetycznie zamkniętych układów zawierających
poniżej 6 kg czynnika chłodniczego będącego substancją kontrolowaną oraz
(3) objąć obowiązkiem sprawdzania szczelności także systemy ochrony
przeciwpożarowej zawierające 3 kg lub więcej środka gaśniczego będącego
substancją kontrolowaną,
(4) umieścić wyjaśnienie, że w przypadku urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i
pomp ciepła zapisy związane z ilością czynnika chłodniczego dotyczą pojedynczego
obiegu czynnika chłodniczego zawartego w danym urządzeniu oraz
(5) wprowadzić obowiązek zainstalowania systemu wykrywania wycieków dla
urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i będących pompami ciepła oraz systemów
ochrony przeciwpożarowej zawierających 300 kg lub więcej substancji kontrolowanej.
Należy także odpowiednio zmodyfikować Rozporządzenie Ministra Gospodarki i
Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie kontroli szczelności urządzeń i instalacji
zawierających substancje kontrolowane.
2.2.5. Obowiązek dokonywania odzysku substancji
produktów, urządzeń i systemów (nowy artykuł)
kontrolowanych
z
W ustawie o SZWO nie umieszczono obowiązku dokonywania odzysku
substancji kontrolowanych z produktów i urządzeń, choć nałożenie takiego
obowiązku na odpowiednie podmioty zostało narzucone państwom członkowskim w
art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000. Proponuje się uzupełnić tę lukę w
ustawie o SZWO poprzez dodanie odrębnego artykułu.
2.2.6. Rozdział 2 - art. 9 - Obowiązek posiadania świadectwa kwalifikacji
(certyfikatu w nowej ustawie) oraz wyposażenia technicznego przy
prowadzeniu określonej działalności
Zmiany, jakie są proponowane wynikają automatycznie z przyjętych założeń
dotyczących terminologii, poza tym przy dokonywaniu zmian należy uwzględnić fakt
wprowadzenia do ustawy o SZWO obowiązku posiadania certyfikatu także przez
przedsiębiorstwa prowadzące określoną działalność.
Przez analogię do rozporządzenia (WE) nr 842/2006 proponuje się
wprowadzenie certyfikatu dla personelu i przedsiębiorstw na nabywanie substancji
kontrolowanych i dodatkowo na dystrybucję.
W związku z koniecznością wprowadzenia zmian terminologicznych należy też
odpowiednio zmodyfikować rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 2
9
września 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla wyposażenia technicznego
stosowanego przy wykonywaniu działalności związanej z substancjami
kontrolowanymi.
2.2.7. Rozdział 2 art. 10 - Sposób postępowania z produktami, urządzeniami
zawierającymi substancje kontrolowane mającymi charakter odpadów
Zmiany wynikają automatycznie z przyjętych założeń dotyczących terminologii,
a ponadto proponuje się objęcie zakazem zawartym w tym artykule także gaśnic i
pojemników zawierających substancje kontrolowane i będących odpadami.
2.3.
Rozdział 3 art. 11 – Świadectwo kwalifikacji (certyfikacja)
W związku z proponowaną zmianą terminologii, pojęcie „świadectwa
kwalifikacji” należy zastąpić pojęciem „certyfikatu”. Ponadto ze względu na
wielokrotnie zgłaszane zastrzeżenia przez osoby ubiegające się o świadectwo
kwalifikacji zasadne wydaje się również:
-
zastąpienie dotychczasowego pojęcia „kurs początkowy” pojęciem „szkolenie”.
Pojęcie „kursu początkowego” często kojarzono z kursem przygotowującym do
zawodu od podstaw, a nieuzupełniającym lub potwierdzającym dotychczasowe
kwalifikacje personelu.
Zamiast wymaganego co najmniej średniego wykształcenia technicznego
proponuje się wprowadzić wymóg dotyczący udokumentowanego doświadczenia
zawodowego w branży w jakiej wydawany jest certyfikat.
Średnie wykształcenie techniczne według przemysłu i oceny doświadczonych
ośrodków szkoleniowych nie jest wystarczającym kryterium do zwolnienia ze
szkolenia, w szczególności, jeśli wykształcenie to nie miało związku z branżami
przemysłu, których dotyczy ustawa o SZWO.
Proponuje się dodać, że operator ma zagwarantować, że stosowny personel
będzie posiadał odpowiednie kwalifikacje potwierdzone certyfikatem. Dalsze zmiany
proponowane w rozdziale 3 dotyczące certyfikacji osób wynikają bezpośrednio z
ujednolicenia wymogów dla osób ubiegających się o certyfikaty w zakresie SZWO i
osób ubiegających się o certyfikaty w zakresie fluorowanych gazów cieplarnianych4.
Proponuje się wprowadzić trzy odrębne podmioty biorące udział w procesie
certyfikacji:
a)
jednostki szkolące,
b)
jednostki oceniające oraz
c)
jednostki wydające certyfikaty, przy czym szczególne wymogi zostaną
postawione jednostkom oceniającym (organizującym egzamin) i wydającym
certyfikaty. Tym samym zmianie ulegną zapisy ust. 2 art. 11.
Zakłada się, że:
4
Praktycznie będzie to przypuszczalnie ten sam certyfikat dla danej kategorii
10
wymogi dla jednostek oceniających (organizujących egzamin) i wydających
certyfikaty będą identyczne jak te zdefiniowane przez Komisję Europejską w zakresie
niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych. Jednocześnie podmioty wydając
certyfikaty będą jednostkami akredytowanymi w Polskim Centrum Akredytacji (PCA)
zgodnie z normą PN-EN 17024 „Ocena zgodności. Ogólne wymagania dla jednostek
certyfikujących osoby”.
Tak rygorystyczny wymóg pozwoli na uzyskanie kontroli nad wydawanymi
certyfikatami, której brak był jednym z podstawowych zarzutów stawianych wobec
dotychczasowego systemu wydawania świadectw kwalifikacji. Akredytacja jednostki
wydającej certyfikaty gwarantuje i jednocześnie wymusza bezstronność i
niezależność takiej jednostki, gwarantuje też postępowanie zgodnie ze ściśle
określonymi procedurami. Ponadto nad jednostką akredytowaną sprawowany jest
stały nadzór przez jednostkę akredytującą, także merytoryczny, ponieważ w
corocznych kontrolach takiej jednostki bierze udział bezstronny ekspert z dziedziny,
jaką zajmuje się jednostka akredytowana. Polityka jakości jednostki akredytowanej
wymusza, aby jednostka taka prezentowała wszystkie zainteresowane strony – w
radzie zarządzającej takiej jednostki zasiadają osoby pochodzące ze wszystkich
zainteresowanych stron (np. klient, producent urządzeń, przedstawiciel jednostki
naukowej i jednostki akredytowanej).
Akredytowana jednostka wydając certyfikat bierze odpowiedzialność za jego
jakość. Ponieważ uzyskanie certyfikatu będzie zależne od pozytywnie złożonego
egzaminu jednostka wydająca certyfikaty będzie jednocześnie sprawowała kontrolę
nad jednostkami oceniającymi, w szczególności nad przebiegiem egzaminów i ich
merytoryczną stroną.
Proponuje się uszczegółowić jakie najistotniejsze zagadnienia związane z
zasadami postępowania z substancjami kontrolowanymi powinny być w
szczególności poruszane na szkoleniach. W tym celu należy:
- dodać zapis mówiący o tym, że szkolenia dotyczące działalności w szczególności
powinny dotyczyć zapobiegania emisji i odzysku substancji kontrolowanych, a także
zagadnień mówiących o technicznych aspektach instalowania, konserwowania lub
serwisowania urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowych odpowiedniego typu
i wielkości, ze szczególnym naciskiem na metodologię przeprowadzania kontroli
szczelności.
Proponuje się dodatkowo wprowadzić obowiązek prowadzenia przez jednostki
wydające certyfikaty ogólnodostępnego rejestru tych certyfikatów, co ułatwiłoby ich
kontrolę. W tych samych artykułach proponuje się zobowiązać ministra właściwego
do spraw gospodarki do ogłoszenia w formie elektronicznej listy podmiotów:
prowadzących szkolenie, szkolenie uzupełniające, organizujących egzaminy oraz
wydających certyfikaty.
2.4. Nowy rozdział - certyfikacja przedsiębiorstw
Nowe zapisy powinny uwzględniać wszystkie wymogi określone wobec
przedsiębiorstw podlegających certyfikacji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr
842/2006 w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych oraz wymogi
zdefiniowane przez Komisję Europejską wobec podmiotów certyfikujących
przedsiębiorstwa.
11
- Proponuje się zobowiązać ministra właściwego do spraw gospodarki do ogłoszenia
w formie elektronicznej listy przedsiębiorstw posiadających certyfikat uprawniający do
prowadzenia określonej działalności.
2.5. Rozdział 4 - proponowany nowy tytuł
Ze względu na usunięcie pojęcia „obrót” i zastosowanie
„wprowadzenie do obrotu”, powinien ulec zmianie tytuł rozdziału.
pojęcia
- Proponuje się pozostawienie zakazów (obecnie obrotu) z niewielkimi modyfikacjami
wynikającymi z konieczności ujednolicenia terminologii. Proponuje się też
wprowadzenie analogicznego zakazu dla wprowadzania do obrotu urządzeń,
produktów, systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic, a także ich elementów,
zaprojektowanych tak, aby zawierały substancje kontrolowane. Jest to spełnienie
postulatu przemysłu, który domagał się wprowadzenia takiego przepisu w obronie
przed napływającymi do Polski z innych państw członkowskich UE urządzeniami
chłodniczymi i klimatyzacyjnymi zaprojektowanymi tak, aby zawierały substancje
kontrolowane, zwłaszcza HCFC-22.
2.6. Nowy rozdział - Ograniczenia produkcji substancji kontrolowanych
Proponuje się wprowadzenie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakazu
produkcji substancji kontrolowanych. Należy zaznaczyć, że za produkcję substancji
kontrolowanych nie uważa się wytwarzania mieszanin zawierających substancje
kontrolowane przy wykorzystaniu tych substancji wyprodukowanych wcześniej.
Należy też dodać, ze za produkcję substancji kontrolowanych nie uważa się także
recyklingu lub regeneracji substancji odzyskanych z urządzeń, produktów lub
systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic. Należy zauważyć, ze wprowadzenie
zakazu produkcji substancji kontrolowanych zdecydowanie uprości zapisy art. 27
oraz spowoduje usunięcie art. 28-31, które dotychczas budziły wiele kontrowersji,
gdyż jedyny rodzaj pozwolenia, jaki mógł na mocy rozporządzenia (WE) 2037/2000 i
ustawy o SZWO wydawać minister właściwy do spraw gospodarki było pozwolenie
na produkcje substancji kontrolowanych.
2.7. Rozdział 5 - Opłata za wprowadzanie do obrotu na terytorium RP substancji
kontrolowanych
W celu zharmonizowania zaleceń ustawy o SZWO z ustawą o F-gazach
należy zrezygnować z odnoszenia się do pojęcia „wprowadzania do obrotu”,
ponieważ pojęcie to jest różnie definiowane w rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000 i
rozporządzeniu (WE) nr 842/2006. Należy wprowadzić opłaty za wprowadzenie
substancji na terytorium RP, co będzie rozwiązaniem jednoznacznym.
Ponadto w związku z coraz powszechniejszym stosowaniem substytutów
substancji kontrolowanych oraz wprowadzaniem instrumentów ograniczających ich
emisję istnieje potrzeba rozszerzenia zakresu opłat na wszystkie substancje, które
mogą być wprowadzane na terytorium RP. Należy zatem wprowadzić opłaty za
tetrachlorek węgla i jednocześnie usunąć opłatę za substancje CFCs, których
stosowanie zabronione, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000. Proponuje
się również
wprowadzenie opłat za bromometan wykorzystywany w celach
kwarantannowych i przedwysyłkowych. Należałoby również rozważyć możliwość
12
zwiększenia stawki opłaty za substancje HCFCs, czego przede wszystkim domagał
się przemysł.
Odrębną kwestią jest określenie celów, na jakie przeznacza się środki z opłat
za substancje kontrolowane. Obecny zakres tych celów (art. 26) wydaje się
niewystarczający, a w ust. 1 punkt 2 zapomniano dodać, że chodzi o gromadzenie
odzyskanych substancji kontrolowanych, zwłaszcza przeznaczonych do
unieszkodliwienia.
W związku z tym proponuje się:
- w art. 18 – usunięcie punktu 2, usunięcie wyjątków w punkcie 3 i dodanie nowego
punktu dotyczącego tetrachlorku węgla,
- w art. 26 dodanie w ust. 1 punkt 2, ze chodzi o substancje odzyskane, zwłaszcza
przeznaczone do unieszkodliwienia.
Ponadto niezbędne jest wprowadzenie odpowiednich zmian i uzupełnień do
rozporządzeń w stosunku do obecnie obowiązujących, tj.: rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 11 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości stawki opłaty za
substancje kontrolowane i rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 września
2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu i kryteriów gospodarowania środkami
pochodzącymi z opłat za substancje kontrolowane.
2.8. Rozdział 6 - Postępowanie administracyjne w sprawie substancji
kontrolowanych oraz produktów i urządzeń zawierających te substancje
Należy wprowadzić zmiany w tytule Rozdziału 6, w obowiązującej ustawie o
SZWO, wynikające automatycznie z zaproponowanych zmian w terminologii.
Jednocześnie należy zauważyć, iż w związku z proponowanym wprowadzeniem
zakazu produkcji substancji kontrolowanych na terytorium RP władze RP nie będą
wydawały pozwoleń, a zatem należy:
-
2.9.
z art. 27 ust.3 wykreślić fragment dotyczący wydawania pozwoleń przez władze
państwa członkowskiego pozostawiając opiniowanie pozwoleń wydawanych
przez organy Komisji Europejskiej;
zmodyfikować art. 27 ust. 4, 5 i 6 w taki sposób, aby organem właściwym w
sprawie opiniowania pozwoleń wydawanych przez Komisję Europejską był
minister właściwy do spraw środowiska, chyba że pozwolenie dotyczy
substancji będącej zgodnie z art. 27 ust. 2 w gestii ministra właściwego do
spraw gospodarki.
wykreślić artykuły 28-31;
Rozdział 7 - Nadzór i kontrola
W związku z zawartym w rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000 obowiązkiem
przeprowadzania wyrywkowych kontroli importu substancji kontrolowanych przez
państwa członkowskie i związanym z tym obowiązkiem przekazywania przez ministra
właściwego do spraw środowiska odpowiedniego raportu rocznego do Komisji
Europejskiej,
13
- proponuje się wprowadzenie dodatkowego przepisu, w którym organy celne
zostałyby zobowiązane do przeprowadzania takich kontroli i przekazywania
sprawozdania ministrowi właściwemu do spraw środowiska, a minister właściwy do
spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
zostałby zobowiązany w nowym ustępie nowego artykułu do wydania rozporządzenia
określającego wzór sprawozdania z takich kontroli.
Wydaje się też, że organy Inspekcji Ochrony Środowiska powinny
powiadamiać ministra właściwego do spraw środowiska, a nie gospodarki, o
przypadkach naruszenia przepisów dotyczących substancji kontrolowanych.
- Odpowiedni zapis w art. 33 ust. 2 powinien więc zostać zmieniony.
Ponadto organy Inspekcji Ochrony Środowiska nie będą już informować
ministra właściwego do spraw gospodarki, jak to zostało zapisane w art. 33 ust. 2
ustawy o SZWO, gdyż pozwolenia (na produkcję substancji kontrolowanych), o
których mowa w tym ustępie nie będą już wydawane. W związku z tym należy:
-
zmodyfikować art. 33 ust.2;
zmodyfikować art. 32 i 35 w związku z proponowaną nową terminologią
(usunięcie terminów „instalacja” i „używanie” z ustawy o SZWO)
Ponadto, proponuje się rozszerzenie uprawnień organów Inspekcji Ochrony
Środowiska zawartych w art. 35 ust. 2 na możliwość żądania okazania będących w
posiadaniu kontrolowanego podmiotu pojemników zawierających substancje
kontrolowane, a także ich substytuty oraz ich udostępnienia tym organom w celu
dokonania sprawdzenia zgodności zawartości pojemników z dokumentacją.
2.10. Rozdział 8 i 9 - sankcje
W nowej ustawie proponuje się wprowadzenie wszystkich sankcji w formie
przepisów karnych, które w większym stopniu wymuszają proekologiczne postawy u
korzystających ze środowiska.
- Należy dostosować przepisy karne do nowej proponowanej terminologii oraz
proponowanych zmian w poszczególnych przepisach ustawy o SZWO. W
szczególności należy zwrócić uwagę na nowe ograniczenia lub zakazy, jakie
proponuje się wprowadzić i jakie muszą mieć odzwierciedlenie w postaci nowych
artykułów w przepisach karnych.
2.11. Rozdział 10 - Zmiany w przepisach obowiązujących
Proponuje się wykreślenie art.: 49, 50 i 52, zawartych w obecnej ustawie o
SZWO, jako zrealizowanych.
Proponuje się dodanie zapisów dotyczących:
1)
zmiany art. 401 ust. 13 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr
113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr
80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865, Nr 217,
poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 49, poz. 464) w następujący sposób:
14
„13. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat ustalonych na
podstawie przepisów ustawy z dnia…o substancjach zubożających warstwę
ozonową (Dz. U. Nr …, poz. …).”.
2)
zmiany art. 1 pkt 1a ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243 z późn. zm.) w
następujący sposób:
„1a. odpowiednio przepisy art. 5, art.: 7-22 i art.: 24-38 ustawy z dnia…o
substancjach zubożających warstwę ozonową w zakresie eksploatacji na statkach
urządzeń i instalacji zawierających substancje kontrolowane, w przypadku gdy
niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.
3)
zmiany art. 62 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z
2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.) w art. 62:
1)
w ust. 1 pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje:
„…przy czym pierwsza ocena następuje w chwili instalowania.”
2)
w ust. 4 usuwa się kropkę dodając:
„…i certyfikat właściwej kategorii, określony w przepisach w sprawie substancji
zubożających warstwę ozonową oraz w sprawie niektórych fluorowanych gazów
cieplarnianych, jeśli urządzenie chłodnicze w systemie klimatyzacji zawiera
substancje zubożające warstwę ozonową, określone w rozporządzeniu (WE) nr
2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie
substancji zubożających warstwę ozonową lub fluorowane gazy cieplarniane,
określone w rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych.
2.12. Rozdział 12 - Przepisy przejściowe i końcowe
Proponuje się usunąć artykuły 53-58, jako nieaktualne.
Proponuje się dodanie nowych przepisów stwierdzających, że dotychczasowe
świadectwa kwalifikacji wydane na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia o
substancjach kontrolowanych (Dz. U. Nr 121. poz. 1263) są uznawane jako
certyfikaty tymczasowe, zastępujące certyfikaty dla osób w zakresie substancji
kontrolowanych. Certyfikaty tymczasowe powinny zastąpić certyfikaty dla osób
wydane na podstawie art. 15 niniejszej ustawy.
15
Projekt 22.10.2008
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
do projektu ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową
1. Cel wprowadzenia ustawy
Obowiązująca obecnie ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. substancjach
zubożających warstwę ozonową (Dz. U. Nr 121, poz. 1263), zwana dalej „ustawą o
SZWO”, dostosowuje polskie prawo i uzupełnia je w stosunku do rozporządzenia
(WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie substancji
zubożających warstwę ozonową, zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr
2037/2000”.
Jak wykazuje doświadczenie stosowanie wymienionej ustawy sprawia
trudności z wdrażaniem niedostatecznie jasno sformułowanych niektórych przepisów
lub brakiem definicji niektórych pojęć.
Okazało się też, że w „ustawie o SZWO” brakuje odniesienia do niektórych
problemów związanych z wycofywaniem substancji zubożających warstwę ozonową
(SZWO), a niektóre przepisy zawarte w tej ustawie są zbędne. Jednocześnie
zaistniała potrzeba zharmonizowania przepisów dotyczących SZWO z
przygotowywanymi niezależnie przepisami dotyczącymi niektórych fluorowanych
gazów cieplarnianych (F-gazów), wykorzystywanych w wielu przypadkach w tych
samych zastosowaniach, co SZWO. Zagadnienia dotyczące zastosowania F-gazów
reguluje rozporządzenie (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych, zwanym
dalej w niniejszym raporcie „rozporządzeniem (WE) nr 842/2006”.
2. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
a)
b)
c)
d)
e)
f)
g)
Zalecenia ustawy będą dotyczyć:
podmiotów wykorzystujących SZWO oraz produkty, urządzenia i instalacje
zawierające SZWO,
podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie produkcji i
usług związanych ze stosowaniem SZWO,
podmiotów prowadzących szkolenia, oceniających i wydających certyfikaty,
marszałków województw zbierających opłaty za SZWO,
gmin odpowiedzialnych za gospodarowanie odpadami SZWO,
NFOŚiGW gromadzącego środki pochodzące z opłat za SZWO,
organów administracji rządowej.
3. Konsultacje społeczne
Należy zauważyć, że podczas dyskusji nad projektem ustawy w sprawie
fluorowanych gazów cieplarnianych z przedstawicielami zainteresowanych sektorów
1
proponowano również zharmonizowanie tej ustawy z regulacjami w sprawie
substancji zubożających warstwę ozonową.
Projekt ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową został
przygotowany z uwzględnieniem uwag wstępnych i zostanie formalnie skonsultowany
z poniższymi organami, instytucjami i organizacjami pozarządowymi, potencjalnie
zainteresowanymi przepisami dotyczącymi substancji kontrolowanych.
1) Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego
ul. Stefana Batorego 5-02-591 Warszawa
2) wojewodowie,
3) marszałkowie województw,
4) Główny Inspektor Ochrony Środowiska,
5) Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – ul.
Konstruktorska 3a, 02-673 Warszawa,
6) Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”- ul. Wały Piastowskie 24, 80-855 Gdańsk,
7) Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych – ul. Kopernika 26/40, 00328 Warszawa,
8) Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych – ul. Klonowa 6, 00-591
Warszawa,
9) Centrum Prawa Ekologicznego – ul. Uniwersytecka 1, 50-951 Wrocław,
10) Centralny Ośrodek Chłodnictwa – ul. J. Lea 116, 30-133 Kraków,
11) Instytut Chemii Przemysłowej – Biuro Ochrony Warstwy Ozonowej – ul.
Rydygiera 8, 01-793 Warszawa,
12) Stowarzyszenie Serwisantów Polskich Chłodnictwa –Klimatyzacji – ul.
Krasińskiego 4, 60-830 Poznań,
13) Unia Polskiego Przemysłu Chłodniczego – Al. Piłsudskiego 84, 90-202 Łódź,
14) Krajowe Forum Chłodnictwa – ul. Zamieniecka 25, 04-158 Warszawa,
15) Krajowa Izba Gospodarcza Chłodnictwa i Klimatyzacji – ul. Astronomów 3 lok.
218, 01-450 Warszawa,
16) Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Chłodnictwa i Klimatyzacji
ul. Astronomów 3 lok. 216, 01-450 Warszawa,
17) Fundacja Ochrony Warstwy Ozonowej „PROZON” – ul. Bukowiecka 71, 03-893
Warszawa,
18) Instytut Warzywnictwa – ul. Konstytucji 3 Maja 1/3, 96-100 Skierniewice.
19) Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno -Spożywczego - Al. Marszałka
Piłsudskiego 84, 90-202 Łódź
20) Unia Polskiego Przemysłu Chłodniczego – ul. Traktorowa 17, 091-203 Łódź
21) Związek Prywatnych Przetwórców Mleka – ul. Nowogrodzka 31, 00-511
Warszawa
22) Polska Organizacja Handlu i Dystrybucji – ul. Krzywickiego 34, 02-078
Warszawa
23) Polska Izba Handlu – ul. Grażyny 15/110, 02-548 Warszawa
24) Naczelna Rada Zrzeszeń Handlu i Usług – ul. Oboźna 8, 00-332 Warszawa
25) Polska Rada Centrów Handlowych - Al. Jana Pawła II 27, 00-867 Warszawa
26) Krajowy Związek Spółdzielni Mleczarskich - ul. Hoża 66/68, 00-950 Warszawa
27) Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej – ul. Nadwiślańska
213, 05-240 Józefów
28) Ośrodek Certyfikacji Usług Przeciwpożarowych – ul. Norwida 14, 60-867 Poznań
29) PSE – Operator S.A. – ul. Mysia 2, 00-496 Warszawa
30) ENEA Operator Sp. z o.o. ul. Strzeszyńska 58, 60-479 Poznań
2
31) Stowarzyszenie Polskich Energetyków - ul. Stępińska 60, 00-739 Warszawa
32) Instytut Transportu Samochodowego - ul. Jagiellońska 80, 03-301 Warszawa
33) Przemysłowy Instytut Motoryzacji – ul. Jagiellońska 55, 03-301 Warszawa
34) Polski Rejestr Statków S.A. – Al. Gen. Józefa Hallera 126, 80-416 Gdańsk
35) Polskie Koleje Państwowe S.A. – ul. Szczęśliwicka 62, 00-973 Warszawa
36) Zarząd Transportu Miejskiego – ul. Senatorska 37, 00-099 Warszawa
4. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym na budżet państwa i
budżety jednostek samorządu terytorialnego
Realizacja przepisów projektowanej ustawy będzie powodować koszty dotyczące:
• utworzenia centralnych, elektronicznych systemów gromadzenia danych,
• obsługi centralnych, elektronicznych systemów gromadzenia danych i analizy
danych gromadzonych w tych systemach,
• zobowiązań dla jednostek należących do sektora finansów publicznych w
odniesieniu do elektronicznego przekazywania informacji oraz kontroli ruchomych
urządzeń i systemów,
Ponadto należy zauważyć, że realizacja przepisów projektowanej ustawy
umożliwi gromadzenie opłat za wprowadzanie na terytorium RP substancji
kontrolowanych.
4.1. Koszty utworzenia centralnych systemów gromadzenia danych
Art. 6 ust. 2. projektu ustawy przewiduje, że minister właściwy do spraw
środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wyznaczy,
w drodze rozporządzenia, wyspecjalizowaną jednostkę upoważnioną do
gromadzenia danych z ewidencji substancji kontrolowanych oraz do dokonywania
analizy tych danych, biorąc pod uwagę konieczność gromadzenia tych danych
łącznie z danymi z ewidencji fluorowanych gazów cieplarnianych, o której mowa w
projekcie ustawy z dnia … o fluorowanych gazach cieplarnianych.
Z kolei art. 10 ust. 5. projektu ustawy przewiduje, ze minister właściwy do
spraw środowiska wyznaczy w drodze rozporządzenia wyspecjalizowaną jednostkę
upoważnioną do prowadzenia Centralnego Rejestru Operatorów oraz do
dokonywania analizy danych w nim zawartych.
a)
Koszty związane z utworzeniem elektronicznego, centralnego systemu do
gromadzenia danych z ewidencji substancji kontrolowanych od
użytkowników w wyspecjalizowanej jednostce
Centralny, elektroniczny system gromadzenia danych z ewidencji substancji
kontrolowanych powinien być prowadzony łącznie z centralnym systemem ewidencji
fluorowanych gazów cieplarnianych.
Koszty związane z utworzeniem elektronicznego systemu do gromadzenia
danych z ewidencji, powiększone o zakup odpowiedniego sprzętu komputerowego,
szacuje się na 50 tys. zł – przy założeniu że nie będzie konieczne tworzenie nowej
bazy danych od podstaw, a tylko wykorzystana zostanie istniejąca baza w Instytucie
Chemii Przemysłowej (IChP) w Warszawie, który pełni obecnie funkcję
3
wyspecjalizowanej jednostki w ramach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o
substancjach zubożających warstwę ozonową. Istniejąca baza danych z ewidencji
substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) może być zmodyfikowana i
poszerzona tak, aby objęła również dane z ewidencji fluorowanych gazów
cieplarnianych. W innym przypadku koszty utworzenia nowej bazy byłyby znacznie
(co najmniej kilkakrotnie) wyższe.
b)
Koszty utworzenia Centralnego Rejestru Operatorów Urządzeń i Systemów
Ochrony Przeciwpożarowej
Elektroniczny, Centralny Rejestr Operatorów Urządzeń i Systemów Ochrony
Przeciwpożarowej, zwany „Centralnym Rejestrem Operatorów”, zawierających 3 kg
lub więcej substancji zubożających warstwę ozonową, powinien być prowadzony
łącznie z Centralnym Rejestrem Urządzeń i Systemów Ochrony Przeciwpożarowej,
zawierających 3 kg lub więcej fluorowanych gazów cieplarnianych.
Byłoby zasadne, aby Centralny Rejestr Operatorów prowadziła ta sama
jednostka, tj. Instytut Chemii Przemysłowej - Biuro Ochrony Warstwy Ozonowej,
która obsługuje już obecnie bazę danych z ewidencji substancji zubożających
warstwę ozonową. W takim przypadku można założyć, iż koszt utworzenia
Centralnego Rejestru Operatorów (CRO) wyniesie ok. 100 tys. zł (łącznie dla obu
rejestrów operatorów urządzeń i systemów wykorzystujących fluorowane gazy
cieplarniane i substancje zubożające warstwę ozonową).
Zakłada się, że koszty wymienione w punktach a) i b) powyżej będą
pokryte ze środków Nrodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej (NFOŚiGW), pochodzące z opłat za wprowadzanie na terytorium RP
substancji kontrolowanych i fluorowanych gazów cieplarnianych.
4.2. Koszty obsługi centralnych systemów gromadzenia danych oraz analizy
zgromadzonych danych
a)
Koszty obsługi i analizy danych związanych z utworzeniem elektronicznego,
centralnego systemu do gromadzenia danych z ewidencji substancji
kontrolowanych
Zakładając, że centralne systemy do gromadzenia danych z ewidencji
substancji zubożających warstwę ozonową oraz fluorowanych gazów cieplarnianych
będą prowadzone przez tę samą jednostkę, szacuje się, że łączny koszt obsługi tych
systemów i analizy danych wyniesie 100 tys. zł rocznie.
b)
Koszty obsługi i analizy danych związanych z utworzeniem Centralnego
Rejestru Operatorów Urządzeń i Systemów Ochrony Przeciwpożarowej
Przy założeniu, że Centralny Rejestr Operatorów Urządzeń i Systemów
Ochrony Przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej substancji zubożających
warstwę ozonową, będzie prowadzony łącznie z Centralnym Rejestrem Urządzeń i
Systemów Ochrony Przeciwpożarowej, zawierających 3 kg lub więcej fluorowanych
4
gazów cieplarnianych, szacuje się, że łączny koszt obsługi oraz analizy danych
wyniesie 100 tys. zł rocznie.
Środki wymienione w punktach a) i b) mogą pochodzić z opłat za
wprowadzanie na terytorium RP substancji kontrolowanych i fluorowanych gazów
cieplarninych.
4.3. Zobowiązania dla jednostek należących do sektora finansów publicznych
w odniesieniu do elektronicznego przekazywania informacji oraz kontroli
wycieków substancji kontrolowanych z ruchomych urządzeń i systemów
1)
Elektroniczne przekazywanie informacji
Zobowiązania ustawowe dla jednostek należących do sektora finansów
publicznych, wykorzystujących
urządzenia i systemy zawierające substancje
kontrolowane będą głównie dotyczyć zadań związanych ze zbieraniem i
przekazywaniem określonych informacji, wynikających z:
a)
art. 6 - prowadzenie ewidencji substancji kontrolowanych i elektronicznego
przekazywania informacji zawartej w tej ewidencji wyspecjalizowanej
jednostce;
b)
art. 9 i 10 – zakładanie kart urządzeń i przekazywanie informacji do
Centralnego Rejestru Operatorów.
Należy założyć, że ze względu na powszechny obecnie dostęp do
komputerów zadania te nie będą generować specjalnych kosztów dla przekazujących
dane.
2)
Koszty
kontroli
wycieków
substancji
stacjonarnych i ruchomych urządzeń i systemów
kontrolowanych
ze
Niektóre jednostki należące do sektora finansów publicznych mogą posiadać
stacjonarne i ruchome urządzenia chłodnicze i klimatyzacyjne oraz systemy ochrony
przeciwpożarowej zawierające 3 kg lub więcej substancji kontrolowanych i na mocy
ustawy powinny dokonywać odpowiedniej kontroli wycieków tych gazów.
Należy zauważyć, że kontrola urządzeń i instalacji zawierających czynnik
chłodniczy powyżej 3 kg substancji kontrolowanych obowiązuje na podstawie ustawy
o SZWO.
Projekt nowej ustawy obniża nieco granicę ilości substancji kontrolowanych
zawartych w urządzeniach: „z powyżej 3 kg” do 3kg, podlegających kontroli i nie
powinno to powodować dodatkowych kosztów. Nowe koszty mogłyby natomiast
powstać w przypadku posiadania przez jednostki należące do sektora finansów
publicznych systemów przeciwpożarowych zawierających 3kg lub więcej substancji
kontrolowanych.
Zauważyć należy, że w Polsce w systemach gaśniczych używa się halonów,
które mogą być stosowane w tzw. zastosowaniach krytycznych i dostępne dane nie
wskazują na to, aby halony były stosowane przez jednostki należące do sektora
finansów publicznych.
5
Reasumując, należy założyć, że nowa ustawa nie generowałaby dodatkowych
kosztów związanych z zalecanymi kontrolami urządzeń i systemów zawierających
3kg lub więcej substancji kontrolowanych.
4.4.
Wpływy z opłat
kontrolowanych
za
wprowadzanie
na
terytorium
RP
substancji
W realizacji zaleceń obowiązującej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o
substancjach zubożających warstwę ozonową uczestniczą urzędy marszałkowskie,
które zbierają opłaty za wprowadzenie po raz pierwszy do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej substancji kontrolowanych. Zebrane środki przekazywane
są przez urzędy marszałkowskie do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i
Gospodarki Wodnej i należy zauważyć, że za 2006 r. zebrano około 3 mln zł.
Wpływy z tytułu opłaty w wysokości 0,5% stanowią dochód budżetu
samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu
opłaty za substancje kontrolowane i obsługę administracyjną systemu tej opłaty.
Projekt nowej ustawy zawiera również zobowiązanie do ponoszenia opłat, ale
w systemie zmodyfikowanym. Projekt przewiduje, że opłaty mają dotyczyć substancji
kontrolowanych wprowadzanych na terytorium RP, a nie wprowadzanych po raz
pierwszy do obrotu na terytorium RP, z zachowaniem identycznych procedur
zbierania i gromadzenia środków.
4.5. Zbiorcze zestawienie oszacowania kosztów i korzyści realizacji przepisów
zawartych z projekcie ustawy dla sektora finansów publicznych
Zobowiązania
1.
Utworzenie centralnych systemów gromadzenia danych
2.
Obsługa centralnych systemów gromadzenia danych
3.
Elektroniczne przekazywanie danych
Koszty
150 tys. zł jednorazowo łącznie z systemem dla
F-gazów - NFOŚiGW
200 tys. zł rocznie łącznie z obsługą dla Fgazów - NFOŚiGW
W ramach kosztów własnych
Razem koszty dla sektora finansów publicznych
1.
150 tys. zł jednorazowo łącznie z systemem
dla F-gazów -NFOŚiGW
200 tys. zł rocznie łącznie z obsługą dla Fgazów - NFOŚiGW
Korzyści
Opłaty za wprowadzanie na terytorium RP niektórych substancji Ok. 3 mln zł rocznie - dla urzędów
kontrolowanych dla podmiotów gospodarczych
marszałkowskich, przekazywane do NFOŚiGW
5. Wpływ regulacji na rynek pracy
5.1. Opłaty za wprowadzanie na terytorium RP substancji kontrolowanych
Zgodnie z art. 38 projektu ustawy podmioty wprowadzające na terytorium RP
niektóre substancje kontrolowane będą ponosić opłaty tworzące fundusz, który może
być wykorzystywany przez rożne podmioty do pomocy przy odpowiednim
zarządzaniu substancjami kontrolowanymi. Zobowiązanie do wnoszenia opłat jest
kontynuacją obecnych zaleceń ustawowych.
6
Ze względu na zakaz stosowania nowych substancji HCFCs od 2010 r. ilość
wprowadzanych substancji na terytorium RP ulegnie znacznemu ograniczeniu.
5.2. Przekazywanie informacji do centralnych systemów gromadzenia danych
Art. 6 projektu ustawy ograniczy liczbę podmiotów, które podlegałyby
obowiązkowi ewidencji, w stosunku do obowiązującej ustawy, o podmioty
nabywające i odstępujące innym podmiotom SZWO na terenie Polski.
(1)
Ograniczenie liczby podmiotów prowadzących ewidencję, tylko do przypadków
koniecznych z punktu widzenia wymagań środowiskowych będzie miało pozytywne
skutki, gdyż pozwoli na zmniejszenie objętości bazy danych w ewidencji i będzie
korzystne dla firm pośredniczących w obrocie SZWO, które unikną konieczności
wypełniania formularzy ewidencji i ich przekazywania do wyspecjalizowanej
jednostki.
(2)
Pozytywne skutki będzie mieć wprowadzenie obowiązku wypełniania
elektronicznej wersji formularzy ewidencji i ich przesyłania drogą elektroniczną:
■ w bardzo znaczącym stopniu zmniejszy ilość czasu i pracy, niezbędnych do
corocznego opracowania danych pochodzących z ewidencji SZWO,
■ wyeliminuje/zredukuje do minimum ilość błędnie wypełnianych formularzy,
■ ułatwi kontakt z podmiotami, od których np. niezbędne będzie uzyskanie wyjaśnień
lub dodatkowych informacji. Aktualnie te kontakty są przeważnie telefoniczne i w
wielu przypadkach są trudności ze zdobywaniem wymaganych danych.
(3) Elektroniczne przekazywanie danych będzie się wiązać z posiadaniem komputera
i nie wydaje się, aby w dobie powszechnej komputeryzacji i dostępu do Internetu
stanowiło to jakikolwiek problem dla podmiotów gospodarczych.
(4) Utworzenie sytemu odbioru danych wymagać będzie jednak modyfikacji
(przeprogramowania) istniejącej w Instytucie Chemii Przemysłowej w Warszawie Biurze Ochrony Warstwy Ozonowej (BOWO) bazy danych dotyczących ewidencji.
Projekt nowej ustawy przewiduje elektroniczne przekazywanie danych
dotyczących ewidencji substancji kontrolowanych oraz danych do Centralnego
Rejestru Operatorów, dla operatorów urządzeń i systemów zawierających 3 kg lub
więcej substancji kontrolowanych. Mogą zatem powstać pewne skutki finansowe
związane z koniecznością posiadania komputera, ale wydaje się, że w dobie
powszechnej komputeryzacji nie powinno to stanowić problemów.
5.3. Instalowanie systemów do wykrywania wycieków dla urządzeń i systemów
zawierających 300 kg
Art. 11 ust. 5 projektu ustawy wprowadza obowiązek zainstalowania systemu
wykrywania wycieków dla urządzeń i systemów zawierających 300 kg lub więcej
substancji kontrolowanych, co spowoduje koszty w wysokości kilku tysięcy złotych i
dotyczyć może około 500 podmiotów. Pozytywnym efektem dla firm serwisowych
będą korzyści związane z zainstalowaniem systemów wykrywania wycieków, jakie
będą musieli pokryć operatorzy, co powinno ograniczyć emisję i wyeliminować opłaty
za emisję.
7
5.4. System certyfikacji
Wprowadza się zmieniony system szkoleń, który spowoduje poszerzenie
części praktycznej egzaminu, w związku z czym ośrodki szkolące będą musiały
zakupić odpowiedni sprzęt demonstracyjny. Przewiduje się w związku z tym, że
opłaty za szkolenia mogą wzrosnąć do 2 000 zł od uczestnika, a koszt egzaminu
może wynieść ok. 500 zł (łącznie z kosztem wydania certyfikatu). Koszty te poniosą
przede wszystkim firmy serwisowe, ale zostanie on im zrekompensowany
zwiększonymi zleceniami sprawdzania szczelności uzyskanymi od operatorów.
Jednostki certyfikujące będą musiały ponieść koszty założenia elektronicznego
rejestru certyfikatów, ale zostanie on zrekompensowany wpływami za certyfikaty.
Niezależnie od kosztów certyfikacji personelu, firmy serwisowe będą musiały
dodatkowo ponieść koszty uzyskania certyfikatu dla przedsiębiorstw. Można sądzić,
iż koszt wydania takiego certyfikatu nie powinien przekroczyć średnio kwoty 3 000 zł.
Należy też uwzględnić koszty uzyskania akredytacji przez podmioty organizujące
egzaminy i wydające certyfikaty. Koszty te mogą wynieść (dla jednego podmiotu)
minimum 3 000 zł/rok.
5.5. Zbiorcze zestawienie oszacowania kosztów i efektów realizacji projektu
ustawy dla podmiotów gospodarczych
Zobowiązania
Koszty
1.
Elektroniczne przekazywanie danych.
2.
Instalacja systemu do wykrywania wycieków dla urządzeń i systemów
zawierających 300 kg substancji kontrolowanych.
Opłaty za wprowadzenie substancji kontrolowanych na terytorium RP
4.
W ramach kosztów własnych
Razem koszty dla podmiotów gospodarczych
ok. 5 mln zł (ok. 500 podmiotów)
ok. 3 mln rocznie
ok. 8 mln zł
Ponadto należy zauważyć, że wymienione w tabeli w pkt. 2 zobowiązanie
ograniczy emisję po montażu systemów do wykrywania wycieków, co spowoduje
zmniejszenie opłat za emisję substancji kontrolowanych. Zobowiązanie do montażu
systemów do wykrywania wycieków zwiększy też przychody firm produkujących i
instalujących takie systemy, a tym samym powstaną przychody z budżetu państwa z
podatku VAT.
Opłaty za wprowadzenie substancji kontrolowanych na terytorium RP będą
kontynuacją obecnie obowiązujących opłat.
6. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym
na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wprowadzenie przejrzystych regulacji dla pomiotów gospodarczych poprawi
ich konkurencyjność, także w odniesieniu do podmiotów z terenu UE. Sprawi to
również system certyfikatów opartych na regulacjach unijnych w odniesieniu do
systemów wprowadzonych dla niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych.
8
7. Wpływ regulacji na sytuację gospodarczą i rozwój regionalny
Projektowana ustawa w niewielkim stopniu wpłynie na sytuację gospodarczą
podmiotów, które będą pod nią podlegać. Nie będzie mieć też wpływu na rozwój
regionalny.
8. Wskazanie źródeł finansowania (obciążenie budżetu państwa)
Jak wynika z analizy przedstawionej w punkcie 4 realizacja zaleceń
projektowanej ustawy będzie wymagać środków na utworzenie centralnych
systemów zbierania danych, ich obsługi oraz analizy tych danych. Środki te
oszacowane na około 350 tys. zł (łącznie na utworzenie sytemu dla F-gazów) mogą
pochodzić z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, z
subfunduszu gromadzącego środki pochodzące z opłat za wprowadzanie na
terytorium Polski substancji kontrolowanych i fluorowanych gazów cieplarnianych.
Zobowiązania do ograniczania emisji oraz kontroli wycieków nie powinny
generować specjalnych środków dla jednostek należących do sektora finansów
publicznych w stosunku do zobowiązań wynikających z realizacji obowiązującej
obecnie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę
ozonową.
9. Opinia o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej
Projektowana ustawa ma zastąpić obecnie obowiązującą ustawę w celu
pełniejszej realizacji zaleceń rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających
warstwę ozonową i ma być zharmonizowana z projektem ustawy w sprawie
niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych.
W związku z powyższym należy założyć, że projekt opiniowanej ustawy jest
zgodny z prawem Unii Europejskiej.
9

Projekt ustawy - Krajowe Centrum Innowacji Chłodnictwa i

Transkrypt

Podobne dokumenty

W dniu 10 lipca 2015 r. weszła w życie Ustawa z dnia 15 maja 2015

DZIENNIK USTAW

Wolą dołek od sieci - Straż Miejska Włocławek

„Substancje Kontrolowane” gr. II

F-gazy: ustawa jest, bałagan powoli się kończy

16. Gospodarstwa rolne

Wniosek - Kursyzawodowe.pl

13. Usuwanie odpadów stałych, ze szczególnym