czy to sie oplaca - WAGARY - problem ucznia czy szkoły

Transkrypt

czy to sie oplaca - WAGARY - problem ucznia czy szkoły
m
••
•
will)(w
W agary - czy to się opłaca?
: scenariusz lekcji wychowawczej dla klasy II
gimnazjum
Cele:
Uczeń
♦ wie, jakie negatywne skutki powo­
duje opuszczanie lekcji,
♦ rozumie, że wagary nie są skutecz­
nym środkiem rozwiązywania pro­
blemów szkolnych,
♦ potrafi dokonywać racjonalnych
wyborów.
Metody: pogadanka, metody aktywizu­
jące (rybi szkielet, drzewo decyzyjne).
Formy pracy: indywidualna, grupowa,
zbiorowa.
Środki dydaktyczne: duży plakat z na­
rysowanym „rybim szkieletem”, kartki,
kółeczka wycięte z kolorowego samo­
przylepnego papieru, plakaty z naryso­
wanym schematem drzewa decyzyjnego,
mazaki, kartki z narysowaną walizką
i koszem do ewaluacji lekcji
Literatura:
Krzyżewska J.: Aktywizujące m etody
i techniki w edukacji wczesnoszkolnej,
Suwałki: Wydawnictwo AVOMEGA,
1998; Mizerka H.: Ewaluacja w szko­
le, Olsztyn : [b.w.], 1997.
Przebieg lekcji
N auczyciel p rzedstaw ia te m a t
i cele lekcji.
Uczniowie kolejno kończą zdanie
„Wagary kojarzą mi się z ...”. Nauczy­
ciel podawane wyrazy - hasła zapisuje
na tablicy. Następnie uczniowie klasy­
fikują je (np. podkreślając dwoma ko­
lorami kredy) na „zależne ode mnie”
i „niezależne ode m nie”. Nauczyciel
przeprowadza pogadankę, w wyniku
której młodzież dochodzi do wniosku,
że pierwszy krok w kierunku wagarowania robimy sami.
Nauczyciel przyczepia w widocz­
nym miejscu plakat z narysowanym
„rybim szkieletem", w głowie, które­
go wpisany je s t p ro b lem - MŁO­
DZIEŻ W AGARUJE. JAKIE SĄ
TEGO PRZYCZYNY?
♦ Uczniowie za pomocą „burzy mó­
zgów” ustalają główne przyczyny wagarowania (najlepiej 4-5 przyczyn; je­
śli uczniowie wymienią więcej można
zastosow ać ra n k in g ) i w p isu ją je
w „ości” duże na plakacie.
♦ Nauczyciel dzieli klasę na tyle grup
ile je st dużych „ości”. Każda grupa
„otrzymuje jedną „ość” (główny powód
wagarów) i próbuje odnaleźć przyczy­
ny (ości małe), które maja wpływ na
główny powód wagarów.
♦ Liderzy grup na plakacie przycze­
pionym przez nauczyciela dopisują
„ości” małe do dużych, np.
♦ Uczniowie otrzymują po jednym kó­
łeczku samoprzylepnym, które przykle­
jają na plakacie przy „ości” (małej lub
dużej), którą uważają za najczęstszy po­
wód wagarów gimnazjalistów. Kółeczka
(głosy) przyklejone przy każdej ości są
zliczane. Po czym następuje dyskusja
i omówienie wyników głosowania.
Nauczyciel rozdaje grupom (ucznio­
wie pracują w tych samych grupach)
plakaty z narysowanymi schematami
drzewa decyzyjnego (załącznik nr 1)
Przydziela każdej grupie jedną z najczę­
ściej pojawiających się przyczyn waga­
rów i poleca sformułować problem, któ­
ry następnie mają spróbować rozwiązać
za pomocą drzewa decyzyjnego, np.:
Adam nie przygotował się do lekcji.
Z astanaw ia się czy pójść na waga­
ry, aby uniknąć oceny niedostatecz­
nej.
♦ Nauczyciel określa czas pracy i po­
daje wskazówki dotyczące wypełniania
„drzewa decyzyjnego”:
♦ w „pniu drzewa” uczniowie wpisu­
ją sytuację problemową, która wyma­
ga podjęcia decyzji,
♦ „w gałęziach” umieszczają możliwe
rozwiązania problemu,
♦ nad każdą propozycją rozwiązania
problem u w pisują jego pozytywne
i negatywne skutki,
♦ w „koronie drzewa” wpisuj decyzję,
którą wspólnie podjęliście oraz powo­
dy, jakimi się kierowaliście.
♦ Po zakończeniu pracy liderzy po­
szczególnych grup przedstawiają swo­
je prace.
W podsumowaniu uczniowie odpo­
wiadają na pytania i dokonują wspól­
nej refleksji.
♦ Czy wagary są skutecznym środ­
kiem rozwiązywania problemów szkol­
nych?
♦ Czy uczestnictwo w wagarach opła­
ca się?
♦ Co uczniowie mogą zrobić, aby rza­
dziej wagarować?
Ewaluacja zajęć
Uczniowie otrzymują kartki z na­
rysowanym koszem i walizką (załącz­
nik nr 2). Zadaniem uczniów jest wy­
pisanie w walizce pozytywnych uwag
o lekcji (np. co mi się podobało), a w
koszu negatywnych (co mi się nie po­
dobało, co należałoby zmienić).
■ Urszula JANKOWSKA
■ Jolanta GŁOWACKA
Szczytno
Autorki pracują w Gimnazjum z Oddzia­
łami Integracyjnymi Nr 2 w Szczytnie.
ZAŁĄCZNIK NR 1
Schemat drzewa decyzyjnego
ZAŁĄCZNIK NR 2
Ewaluacja zajęć
Wypisz w walizce pozytywne uwagi
o lekcji (np. co Ci się podobało), a w
koszu negatywne (co Ci się nie podo­
bało, co należałoby zmienić).
Ulegają namowom
kolegów
WAGARUJE
Jakie są tego
przyczyny?
15
UZYWANIE KOPII TYLKO W ZAKRESIE WLASNEGO UZYTKU OSOBISTEGO - Weronika Barczak, [email protected]
Załącznik nr 1
CELE I W ARTOŚCI
Sięgaj po to, czego
chcesz, nie roniqc
innych
: konspekt lekcji
wychowawczej dlo klasy II
gimnazjum
T em at: R ozw ijanie a serty w n o ści
u m łodzieży. Sięgaj po to, czego
chcesz, nie raniąc innych.
C ele d y d a k ty c z n o -e d u k a c y jn e :
kształcenie umiejętności wypowiada­
nia się w mowie, obrony swoich praw,
wzmacnianie pozytywnego myślenia
0 sobie, kształcenie empatii i umiejęt­
ności komunikowania się (wprowadze­
nie do rozwiązywania konfliktów), roz­
poznawanie i nazywanie uczuć.
M O Ż L IW E R O Z W IĄ Z A N IA
Przebieg lekcji:
Wprowadzenie do zajęć - słucha­
nie muzyki relaksacyjnej, wyciszenie.
Zapoznanie uczniów z tem atem
lekcji.
Odnalezienie w słownikach i odczy­
tanie znaczenia słowa - asertywność.
Scenki dramowe ukazujące różne
rodzaje zachowań (załącznik nr 1).
Nauczyciel: Czy zauważyliście róż­
nicę w zachowaniu się poszczególnych
osób? Która scenka podobała wam się
najbardziej i dlaczego? (Odpowiedzi
uczniów na zadane pytania).
Wywieszenie na tablicy napisu „Nie chodzi o to, co mówisz, ale jak to
robisz!”.
Pogadanka nauczyciela na tem at
zachow ań uleg ły ch , aserty w n y ch
1 agresywnych.
SYTUACJA WYMAGAJĄCA
PODJĘCIA DECYZJI
Załącznik nr 2
Zachow anie ulegle.
Nadawca rezygnuje z autoekspresji i powstrzymuje się przed okazywa­
niem uczuć. Ludzie, którzy zachowują
się w ten sposób, czują się zrażeni
i zalęknieni, ponieważ pozwalają in­
nym, by wybierali za nich. Takie oso­
by rzadko osiągają pożądane cele.
Lęcę, bo muszę jeszcze napisać
do „Wszystko dla Szkoły”
[email protected]
www.vulcan.edu.pl/wds
Zachow anie asertyw ne.
Oznacza akceptowanie własnych
uczuć, postaw, życzeń, opinii i praw
16
UZYWANIE KOPII TYLKO W ZAKRESIE WLASNEGO UZYTKU OSOBISTEGO - Weronika Barczak, [email protected]