Tydzień 2: Nie lękajcie się!

Kryzys szansą od Boga
Rekolekcje Radiowe 2012
Tydzień 2: Nie lękajcie się!
Dzień 6 (5 marca 2012, poniedziałek)
Tekst do rozważania na dzisiejszy dzień: Ps 27
Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim
mam się trwożyć? Gdy na mnie nastają złośliwi, by zjeść moje ciało, wtenczas oni, wrogowie
moi i nieprzyjaciele, chwieją się i padają. Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz, moje serce
bać się nie będzie; choćby wybuchła przeciw mnie wojna, nawet wtedy będę pełen ufności.
O jedno proszę Pana, tego poszukuję: bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni
mego życia, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią. Albowiem On
przechowa mnie w swym namiocie w dniu nieszczęścia, ukryje mnie w głębi swego przybytku,
wydźwignie mnie na skałę. Już teraz głowa moja się podnosi nad nieprzyjaciół, co wokół
mnie stoją. Złożę w Jego przybytku ofiary radości, zaśpiewam i zagram Panu. Usłysz, Panie,
głos mój – wołam: zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie! O Tobie mówi moje serce: «Szukaj
Jego oblicza!» Szukam, o Panie, Twojego oblicza; swego oblicza nie zakrywaj przede mną,
nie odpędzaj z gniewem swojego sługi! Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj
i nie opuszczaj mnie, Boże, moje Zbawienie! Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to
jednak Pan mnie przygarnie. Panie, naucz mnie Twojej drogi, prowadź mnie ścieżką prostą,
ze względu na mych wrogów! Nie wydawaj mnie na łaskę moich nieprzyjaciół, bo przeciw
mnie powstali kłamliwi świadkowie i ci, którzy dyszą gwałtem. Wierzę, iż będę oglądał dobra
Pańskie w ziemi żyjących. Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu!
Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim
rozmawiać. On jest teraz obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go
o łaskę skupienia na modlitwie, aby to Duch Święty ją prowadził i usuwał wszelkie
przeszkody, oraz aby Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej
chwale Boga.
Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go
jeszcze raz przeczytać), a następnie wyobraź sobie rozważaną scenę. Spróbuj wyobrazić sobie bezpieczne dla Ciebie miejsce: dom, krajobraz, może grupę przyjaznych
osób. Co sprawia, że możesz tam czuć się bezpiecznie?
Poproś teraz Pana o to, czego pragniesz. Dziś poproś szczególnie o łaskę ufności
Bogu, o świadomość, że On nieustannie Ci towarzyszy.
„Choćby wybuchła przeciw mnie wojna, nawet wtedy będę pełen ufności”. Prośba
o ufność Bogu, o zawierzenie Mu wszystkich spraw niech będzie Twoją modlitwą
dzisiaj. Świat bywa źródłem wielu zagrożeń: materialnych, zdrowotnych, może być
zagrożona Twoja rodzina albo kraj, a może boisz się rozmowy z kimś. Czy obawiasz
się pewnych osób lub sytuacji? Jeśli jest coś, co napawa Cię niepokojem, to spróbuj
to nazwać bardzo konkretnie. Opisz Bogu swój lęk, tak jak potrafisz. Co czujesz, gdy
słyszysz o zaufaniu Bogu niezależnie od wszystkiego? Nie wmawiaj sobie na siłę, że
„musisz zaufać”, ale powiedz Bogu po prostu, z czym jest Ci trudno. Poznasz to po
uczuciach, które się w Tobie rodzą.
Czasem w momencie zagrożenia chcemy się gdzieś schować, przeczekać – i nieraz
może to być dobra decyzja. Psalmista pragnie, by Bóg „przechował go w swym
namiocie”. Ufanie Bogu to postawa wiary, że taki niewidzialny namiot opieki otacza
Cię i możesz się w nim schronić. Pomyśl, co konkretnie dla Ciebie może być takim
schronieniem na czas strapienia? W jaki sposób zwykle przeżywasz taki okres? Co
się w Tobie odzywa, gdy słyszysz stwierdzenie: „Nie zawsze tak będzie”?
„Panie, naucz mnie Twojej drogi, prowadź mnie ścieżką prostą”. Życie toczy się
nieustannie i trzeba zająć się różnymi sprawami, wyjść ze swojego schronu. Bóg
często zachęca: „Idź prostą drogą”. Oznacza to postępowanie i działanie zgodne z tym,
co się głosi, zgodne z wyznawanymi wartościami. Może przypominasz sobie swoje
zachowanie w jakiejś sytuacji, które wywołało Twój niepokój. Jak według Ciebie
należało wówczas postąpić? Do pójścia za Bogiem „ścieżką prostą” potrzeba odwagi
przekraczającej lęk, obawę. Wezwanie psalmisty: „Ufaj Panu, bądź mężny” wskazuje,
jak bardzo ta odwaga wiąże się z ufnością. Proś Pana, aby uczył Cię tej odwagi
i prostoty!
Na koniec porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod
wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju,
bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz
Mu podziękować za to, co odkryłeś lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz.
Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.
Na zakończenie pomódl się słowami modlitwy „Ojcze nasz”.
© Trójmiejska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego www.wzch-trojmiasto.pl