Stylistyka języka polskiego
Transkrypt
Stylistyka języka polskiego
Lp. 1 2 3 4 5 6 7 Element Nazwa modułu Instytut Kod przedmiotu Kierunek, poziom i profil kształcenia Forma studiów Rok studiów, semestr Rodzaj i liczba godzin dydaktycznych wymagających bezpośredniego udziału nauczyciela i studentów Punkty ECTS Pracochłonność w godzinach 8 9 10 11 12 13 st. stacjonarne Suma st. niestacjon. Suma Razem Prowadzący zajęcia Egzaminator/ Zaliczający Wymagania (kompetencje) wstępne Założenia i cele przedmiotu Efekty kształcenia SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA Opis Stylistyka języka polskiego 1 i 2 Humanistyczny PPWSZ-FA-1-323t-s PPWSZ-FA-1-322t-n Filologia, specjalność filologia angielska, studia pierwszego stopnia, profil praktyczny stacjonarne i niestacjonarne Rok I i II, semestr II-III (specjalność tłumaczeniowa) Stacjonarne: Niestacjonarne: 55 godz. ćwiczeń: (25 – II sem. + 30 – III sem.) 40 godz. ćwiczeń: (20 – II sem. + 20 – III sem.) 4 (2 II sem. + 2 III sem.) Zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczyciela Wykłady - Ćwiczenia/ seminaria 55 Konsultacje obowiązkowe - Egzaminy 2 Praca własna studenta Projekty/ opracowania - 57 40 Nauka własna 25 Inne 20 45 - 2 42 - 40 20 60 102 Dr Anna Mlekodaj Dr Anna Mlekodaj Podstawowa wiedza z zakresu komunikacji językowej, znajomość stylów funkcjonalnych współczesnej polszczyzny oraz zasad poprawności językowej w zakresie ortografii, leksyki, składni. Wyrobienie sprawności językowej w zakresie tworzenia spójnych tekstów realizujących określone wzorce gatunkowe Odniesienie do Odniesienie do Efekt (Wiedza, Umiejętności, Kompetencje efektów efektów społeczne) kierunkowych obszarowych WIEDZA potrafi: określić przedmiot stylistyki praktycznej oraz podstawowe dla niej pojęcia; docenić i ocenić jej wkład w kształtowanie kompetencji specjalistycznej studenta i absolwenta polonistyki; K_W02 H1P_W02 uzasadnić z przekonaniem, po co potrzebna jest K_W09 H1P_W08 współczesnemu człowiekowi jako aktywnemu uczestnikowi życia społecznego umiejętność swobodnego posługiwania się językiem, stylem oraz gatunkiem wypowiedzi. potrafi: za pośrednictwem znanych sobie i zweryfikowanych pod kątem przydatności ćwiczenia, skutecznie doskonalić w ramach samokształcenia własny warsztat pisarski oraz kierować działaniami K_W09 H1P_W08 uczniów mającymi podobny cel, tj. osiągnięcie sprawności i poprawności stylistycznej. zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności intelektualnej, technologii informacyjnej i prawa autorskiego UMIEJĘTNOŚCI umie samodzielnie zdobywać wiedzę, doskonalić umiejętności profesjonalne związane z wybranym obszarem działalności zawodowej odnoszącej się do specjalności studiów umiejętnie komunikuje się przy użyciu różnych technik ze specjalistami w zakresie wybranej specjalności zawodowej, zarówno w języku polskim jak i angielskim K_W11 H1P_W10 K_U02 H1P_U02 K_U11 H1P_U11 K_K01 H1P_K01 K_K02 H1P_K02 KOMPETENCJE SPOŁECZNE rozumie konieczność rozwoju zawodowego i osobistego przez całe życie potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role Efekt kształcenia 14 Forma i warunki potwierdzenia efektu kształcenia K_W02, K_W11, K_W09 K_U02, K_K01 K_U11 K_K02 Sposób potwierdzenia (weryfikacji) Samodzielne wykonywanie różnorodnych ćwiczeń stylistycznych w trakcie zajęć i w ramach pracy własnej; Przygotowanie teczki prac własnych i ich ocena Recenzowanie prac innych studentów w czasie ćwiczeń Stosowane metody dydaktyczne Ćwiczenia, dyskusja, zajęcia praktyczne, pokaz, twórcze naśladowanie wzorów. 16 Treści merytoryczne przedmiotu Styl i norma stylistyczna (wzorcowa i użytkowa); style funkcjonalne współczesnej polszczyzny: styl potoczny, artystyczny, naukowy, urzędowo-kancelaryjny, informacyjno-publicystyczny; cechy dobrego stylu i problem uniwersalnych dyrektyw stylistycznych; pojęcie błędu stylistycznego. Stylistyczne przekształcanie tekstów (styl naukowy – styl potoczny); charakterystyczne cechy stylu potocznego; tworzenie tekstów w określonym stylu funkcjonalnym: dobór środków językowych ze względu na odbiorcę tekstu (list nieoficjalny – list oficjalny). Organizacja tekstu (zdanie i akapit, wstęp, rozwinięcie, zakończenie), spójność tekstu; segmentacja tekstu: wyznaczanie granicy zdań, podział na akapity, wprowadzanie znaków interpunkcyjnych, doskonalenie poprawności ortograficznej. Rozwijanie tekstu: od krótkiego zdania pojedynczego do rozbudowanej, zwartej wypowiedzi (spójność tekstu, logika wywodu, związki przyczynowo-skutkowe między poszczególnymi fragmentami, rola zdań pojedynczych i złożonych, szyk wyrazów w zdaniu, strategiczne pozycje tekstowe). 17 Forma i warunki zaliczenia modułu, w tym zasady dopuszczenia do egzaminu/ zaliczenia Zaliczenie z oceną po semestrze II Egzamin po semestrze III Aktywne uczestnictwo w zajęciach, wykonywanie wszystkich zadanych i omówionych w czasie ćwiczeń prac pisemnych. 15 18 Wykaz literatury podstawowej 1. 2. 3. 4. 5. H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa 1959. M. Kuziak, S. Rzepczyński, Jak pisać, Bielsko-Biała 2003. A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000. Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk, Warszawa 2003. A. Wierzbicka, P. Wierzbicki, Praktyczna stylistyka, wyd. 3, Warszawa 1970 i nast. wyd. 1. 19 Wykaz literatury uzupełniającej (pomocniczej) 2. 3. 4. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, t. 1: Zagadnienia poprawności gramatycznej, Warszawa 1986; t. 2: Zagadnienia poprawności leksykalnej (słownictwo rodzime), Warszawa 1987. B. Dunaj, Kategoria oficjalności [w:] Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), red. Z. Kurzowa, W. Śliwiński, Kraków 1994, s. 23-31. S. Grabias, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2012