Materialy_4_v1_1

PLAN KONSPEKT
do przeprowadzenia zajęć z przedmiotu
Technika światłowodowa
TEMAT:
Elementy światłowodowej sieci LAN
CEL:
Zapoznanie uczniów z podstawami konfiguracji urządzeń dostępowych
ZAGADNIENIA:
1. Rozpoczęcie zajęć
5’
2. Sprawdzenie obecności i podanie tematu zajęć
10’
3. Sprawy organizacyjne
10’
4. Sprawdzenie wiedzy uczących
15’
5. Elementy światłowodowej sieci LAN
140’
1|Strona
Kable światłowodowe
Głównym kryterium klasyfikacji okablowania światłowodowego jest rodzaj
zastosowanego włókna światłowodowego. Wyróżniamy światłowody jednomodowe
SM oraz wielomodowe MM. Dla współcześnie produkowanych światłowodów
najczęściej średnica rdzenia wynosi 9 μm dla światłowodów jednomodowych oraz
50 μm lub 62,5 μm dla światłowodów wielomodowych. Średnica powłoki wynosi 125
μm. Światłowody jednomodowe charakteryzują się mniejszą tłumiennością i
większym zasięgiem w porównaniu do wielomodowych. Obok świetłowodów SM i
MM występują jeszcze światłowody plastikowe POF.
Współczesne kable optyczne stosowane w sieciach to w zdecydowanej
większości kable ze światłowodem gradientowym, który wytwarza się nanosząc
kolejne warstwy szkła o różnych współczynnikach załamania. Transmisja w
światłowodzie prowadzona jest w trzech podstawowych oknach określających
stosowaną długość fali. Kolejne okna odpowiadają następującym długościom fali:
okno I - 850nm, okno II - 1300nm, okno III - 1550nm. Poniżej znajduje się zestawienie
światłowodów różnych typów i odpowiadająca im tłumienność w poszczególnych
okanch:
Okno transmisyjne
Wielomodowy
Wymiary
włókna/rdzeń/płaszcz
[μm]
850nm
50/125
<2,7
0,8
62.5/125
<3,2
1
nie
się
<0,4
0,2
Jednomodowy 9/125
1300nm 1550nm
Tłumienność[dB/km]
nie
się
stosuje
stosuje
Oczywiście wielkości tłumienności mogą się w niewielkim stopniu różnić dla różnych
producentów wykonujących światłowody.
Kable światłowodowe zbudowane są z wielu włókien światłowodowych. Ze względu
na konstrukcje kabla wyróżnia się:
 luźne konstrukcje tubowe (LT), zawierające włókna światłowodowe
umieszczone luźno w tubach w ilości od 1 do 10 włókien. Kabel dodatkowo
wzmacniany jest elementem wytrzymałościowym i wypełniony jest żelem
zabezpieczającym przed wilgocią,
 ścisłe konstrukcje tubowe (ST), w których włókna chronione są nanoszoną na
nie tubą polimerową. Następną warstwą chroniącą tubę z włóknem
optycznym są włókna wzmacniające z włókien szklanych i z poliamidów
aromatycznych.
Powłoka zewnętrzna to np. tworzywo PCV. Powłoka ta może spełniać dodatkowe
funkcje w zależności od zastosowania. Wyróżniamy kable zewnętrzne i wewnętrzne.
Kable zewnętrzne przeznaczone są do układania w kanalizacji lub zakopywania w
ziemi (kable opancerzone). Kable wewnętrzne stosuje się wewnątrz budynków.
Kabel te nierozprzestrzeniają płomieni lub wykonane są z tworzyw nie wydzielających
przy spalaniu halogenów i dymu (HFFR). Dla płaszczy kabli łączeniowych (tzw.
2|Strona
patchcordów) szczególnie istotna jest giętkość. Natomiast w kablach narażonych na
ataki gryzoni stosuje się wzmocnioną powłokę. Osobną grupę stanowią kable
napowietrzne: samonośne lub podwieszone. Kable te narażone są na działanie
wilgoci, słońca i temperatury. Zakres temperatur pracy powinien być jak najszerszy,
dlatego wszystkie kable zewnętrzne i uniwersalne mogą pracować od temperatury 40°C do +75°C. Z drugiej strony kable muszą być odporne na działanie słońca i
promieni UV, które mogą odbarwiać materiał płaszcza kabla i degradować strukturę
materiału.
Rynek kabli światłowodowych w Polsce jest zdominowany przez firmę TELE-FONIKA
Kable S.A., która kontroluje nieco ponad połowę rynku. Oprócz tego zakłady
produkcyjne TELE-FONIKI w Polsce eksportują swoje produkty do 50 krajów.
Konkurencją dla lidera może być grupa NKT Cables S.A., która ma w Polsce dwie
fabryki. Pozostałą część rynku stanowią głównie kable renomowanych firm takich
jak: Pirelli Włochy, Draka Holandia, ABB, Molex, Reichle & De-Massari, Belden czy
Alcatel, które mają w Polsce swoje przedstawicielstwa lub autoryzowanych
dealerów.
Większość z wymienionych wcześniej złączek (oprócz VF-45) posiada jeden wspólny
element, którym jest ferrula. Jest to ceramiczna (plastikowa w przypadku złączki MTRJ) tulejka służąca do zamontowania w jej wnętrzu włókna światłowodowego.
Większość złączek ma ferrulę o średnicy 2,5 mm, jednak w złączkach typu SFF ma
ona średnicę 1,25 mm. Ferrula ma za zadanie chronić przed mechanicznymi
uszkodzeniami włókno światłowodowe oraz pomóc w jak najdokładniejszym
ułożeniu względem siebie powierzchni czołowych łączonych włókien.
Czoła włókien światłowodowych mogą być polerowane na dwa sposoby: PC
oraz APC. W przypadku łączenia włókien światłowodu metodą PC (Phisycal
Contact) wypolerowane pod kątem prostym powierzchnie są umieszczanie
naprzeciwko siebie w jak najmniejszej odległości, aby zminimalizować tłumienność
złącza. W złączkach kątowych oznaczonych symbolem APC czoło światłowodu jest
polerowane pod kątem 7-8 stopni, co sprawia, że tłumienność odbiciowa takiego
połączenia jest mniejsza niż dla złącz typu PC. Na rynku można spotkać również
złączki typu Super PC oraz Ultra PC. Są to odmiany połączenia PC, poprawiające
tłumienność odbiciową, której przybliżone wartości przedstawia poniższa tabela:
PC
Super PC
Ultra PC
APC
-35 dB
-45 dB
-55 dB
-65 dB
Wszystkie typy złączek mogą pracować dość szerokim zakresie temperatur i można
przyjąć, że jest to przedział od -35 do +70 stopni Celsjusza. Chociaż specyfikacje
niektórych producentów mogą podawać trochę węższy lub szerszy zakres
temperatur,
w
których
mogą
być
używane
te
elementy.
Szybki rozwój techniki światłowodowej sprawił, że parametr, który kiedyś mógł
dyktować wybór danego typu złączki przestał być decydujący. Mowa oczywiście o
tłumienności złącza. Różnica w jego wartości zatarła się i dla złączek, które są
tematem tego opracowania jest niemal identyczna, co przedstawia poniższa
tabela.
3|Strona
typowa tłumienność złącza [dB]
typowa tłumienność odbiciowa [dB]
jednodomowe
0.1-0.17
-45
wielomodowe
0.1-0.33
-35
Złącze ST
Do niedawna było to jedno z najczęściej stosowanych złączy w instalacjach
komercyjnych. Zostało ono zaprojektowane przez firmę AT&T i obecnie jest
produkowane przez bardzo wielu producentów. Zewnętrzna osłona złącza jest
podobna do złącza koncentrycznego BNC (podobny sposób montowania wtyczki w
gnieździe). Połączenie dwóch włókien światłowodowych wykonane przy użyciu
złączy ST jest niewystarczająco stabilne, aby móc je wykorzystywać do kabli
jednodomowych, dlatego złącza te wykorzystuje się przeważnie do łączenia
światłowodów wielodomowych. Dodatkowo do założenia złącza na adapter
potrzebna jest pewna swoboda ruchów, co powoduje, że złącza te nie mogą być
zbyt gęsto upakowywane na urządzeniach aktywnych.
Najważniejsze cechy złącza:
 Prosty i szybki sposób mocowania złącza światłowodowego,
 Tylko transmisja simplex,
 Wysokiej jakości ceramiczna profilowana ferrula,
 Niezbyt stabilne,
 Łączenie dwóch złączek za pomocą adapterów,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej.
Złącze FC.
Złącze dające bardzo stabilne połączenie, które nawet podczas dotykania go lub
przenoszenia, nie traci swoich parametrów. Dzięki temu do niedawna było ono
najczęściej
stosowanym
złączem
do
łączenia
włókien
światłowodów
jednodomowych.
4|Strona
Najważniejsze cechy złącza:
 Wysokiej jakości ceramiczna profilowana ferrula,
 Gwintowany sposób mocowania zwiększający bezpieczeństwo połączenia ,
 Zastosowanie klucza przeciwdziałającego niepożądanym obrotom ferruli
wewnątrz wtyku ,
 Łączenie dwóch złączek za pomocą adapterów,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej.
Złącze SC
Jest to złącze dużo stabilniejsze niż złącze ST. Małe wymiary i łatwy sposób łączenia z
adapterem powodują, że możliwe jest dość gęste upakowanie na urządzeniach
aktywnych. Złącze SC w wykonaniu dupleksowym gwarantuje wymaganą
polaryzację i pewne, stałe połączenie. Zamiana kanału nadawczego z odbiorczym
jest niemożliwa.
Najważniejsze cechy złącza:
 Złącze w wersjach simplex i duplex,
 Wygoda i pewność połączenia złączy światłowodowych dzięki zastosowaniu
mechanizmu zatrzaskowego,
 Wymiary otworów w panelu identyczne jak dla standardu E2000,
 Adaptery światłowodowe montowane w panelach na dwóch śrubach lub na
zatrzask,
 Łączenie dwóch złączek za pomocą adapterów,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej.
Złącze E2000
Złącze E2000 charakteryzuje się sposobem łączenia push & pull, dodatkowo ma tzw.
"klapkę" zabezpieczającą ferrulę przed zabrudzeniem i redukującą poziom
emitowanej mocy w przypadku rozłączenia złącza (dla zabezpieczenia oczu
instalatora).
5|Strona
Najważniejsze cechy złącza:
 Łatwa instalacja złącza światłowodowego w panelu typu "push & pull"
dająca gwarancje symetryczności połączenia,
 Adaptery światłowodowe montowane w panelach na dwóch śrubach lub na
zatrzask,
 Automatyczne zamknięcie czoła złącza światłowodowego chroniące wzrok
oraz zapobiegające zabrudzeniu ferruli,
 Łączenie dwóch złączek za pomocą adapterów,
 Długie prowadnice złącza światłowodowego w adapterze,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej,
 Możliwość kodowania złączy światłowodowych kolorem.
Złącze MT-RJ
Złącze zostało opracowane przez Konsorcjum MT-RJ, które rozpoczęło pracę nad
nim w 1997 roku. W skład konsorcjum wchodziły między innymi takie firmy jak: Siecor,
Fujikura, US Connec, AMP, HP oraz Molex-Fiberoptic Systems. Konsorcjum
równocześnie z pracami nad złączem, rozpoczęło również pracę nad urządzeniami
aktywnymi wykorzystującymi ten tym złączki. Sprawiło to, że obecnie, kiedy prace
nad złączem są już zakończone, ma ono bardzo silne zaplecze w postaci dużej
różnorodności urządzeń, To powoduje, że złącze to stało się obecnie niejako
standardem wykorzystywanym w sieciach LAN i WAN.
O popularności tego złącza decydują również jego liczne zalety. Po pierwsze jest to
system niedrogi, pewny w działaniu i oferujący znaczną oszczędność miejsca,
ponieważ złącza występują tylko w wersji duplexowej. Dzięki temu stworzenie
połączenia duplexowego zajmuje dwa razy mniej miejsca niż takie samo połączenie
wykonane na złączkach ST lub SC. Gęstość upakowania złącza MT-RJ jest taka sama
jak złączy RJ-45 w technologii miedzianej. Dodatkowo czas zarabiania gniazda MTRJ wynosi około 2 minut (2 włókna) oraz nie wymaga żadnego polerowania ani
klejenia. To sprawia, że mogą one być używane wielokrotnie. W złączu MT-RJ ferrula
została dostosowana do mini-MT ferruli (1,25 mm), w której umieszczono dwa włókna
w odstępie 750µm. Precyzja połączenia została uzyskana dzięki umieszczeniu w
gnieździe i stacji nadawczo-odbiorczej dwóch pinów pełniących rolę prowadnic.
6|Strona
Najważniejsze cechy złącza:
 Dwukrotnie większą gęstość upakowania w stosunku do dupleksowych złączy
światłowodowych SC,
 Wymiary otworów w panelu identyczne jak dla standardu SC,
 Posiadają zatrzaskowy mechanizm łączenia,
 Typowo występują w konfiguracji gniazdo-wtyk, przy czym istnieje również
możliwość ich łaczenia przy pomocy adapterów, analogicznie do złączy
światłowodowych innych rodzajów,
 Koncepcja oparta na ferruli mini-MT 1,25 mm (ang. Mass Termination),
 Dostępny w wersji wielomodowej i jednodomowej.
Złącze LC
Bardzo małe złącze z ferrulą o średnicy 1,25 mm. Stosowany przede wszystkim w
sytuacji, gdy potrzebna bardzo gęstego upakowania złączy. Bardzo stabilne
połączenie dzięki mechanizmowi zatrzaskowemu.
Najważniejsze cechy złącza:
 Wygoda i pewność połączenia złączy światłowodowych dzięki zastosowaniu
mechanizmu zatrzaskowego,
 Małe wymiary złącza światłowodowego pozwalające na uzyskanie dużej
gęstości upakowania,
 Złącza w wersjach simplex i duplex,
 Koncepcja oparta na ferruli 1,25mm,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej.
7|Strona
Złącze VF-45
Złącze VF-45 składa się z dwóch elementów łączeniowych (gniazda i wtyku)
umożliwiających wykonanie połączenia duplexowego. Zasada połączenia
światłowodów w złączu VF-45 opiera się na wykorzystaniu technologii V-rowków do
prowadzenia i pozycjonowania włókien optycznych. Złącze zostało stworzone na
podstawie analogii do złącza RJ-45 (taki sam sposób łączenia gniazda i wtyku).
Dodatkowo standard VF-45 posiada zabezpieczenie w postaci samoczynnie
zamykających się osłonek w gnieździe i we wtyku, które chronią włókno
światłowodowe przed zabrudzeniami oraz redukują emisję mocy w przypadku
rozłączenia złącza.
Najważniejsze cechy złącza:
 Dwukrotnie większa gęstość upakowania w stosunku do dupleksowych złączy
światłowodowych SC,
 Zastosowanie V-rowków zamiast ferrul,
 Zatrzaskowy mechanizm łączenia,
 Konfiguracja gniazdo-wtyk,
 Automatycznie zamykające się osłony gniazda i wtyku,
 Dostępne w wersji wielomodowej i jednodomowej.
Jednomodowe optyczne bezstykowe łącze obrotowe
Optyczne łącza obrotowe przystosowane są do współpracy z plastikowymi kablami
światłowodowymi typu APF (wykonanie specjalne - wspópraca z kablami z rdzeniem
szklanym typu PCF). Połączenie światłowodów z łączem nie wymaga specjalnych
wtyków i wykonywane może być przez użytkownika. Odległość transmisji bez
dodatkowych wzmacniaczy wynosi - 15m z każdej ze stron łącza. Prędkość
obrotowa łącza wynosi 1000 obr/min. Ilość MTBF > 10 milionów obrotów.
Częstym przypadkiem w dziedzinie pomiarów i sterowania jest konieczność transmisji
sygnałów z elementów wirujących. Zastosowanie prostych stykowych złącz
obrotowych posiada wiele wad, do których należy zaliczyć podatność na
8|Strona
zakłócenia, zużywanie się elementów przekazujących
możliwość wystąpienia iskrzenia, masa i gabaryty.
sygnały
elektryczne,
1 - Światłowód , 2 - Część obrotowa , 3 - Część stacjonarna , 4 - Światłowód
Zalety:
- łącza pasywne (odległość min 15m z każdej strony)
- absolutna izolacja elektryczna
- transmisja sygnałów cyfrowych o dowolnych protokołach komunikacyjnych
- wysoka szybkość transmisji
- brak wpływu zakłóceń elektromagnetycznych
- kierunek transmisji - dwukierunkowa
- możliwość zastosowania w środowiskach wybuchowych
- małe gabaryty
- możliwość zintegrowania ze złączem stykowym (pierścienie ślizgowe)
Szafy krosownicze
Szafy krosownicze są stosowane w punktach rozdzielczych, czyli miejscach, w których
znajdują się wszystkie elementy łączące okablowanie pionowe z poziomym oraz
elementy aktywne sieci. W szafach umieszcza się sprzęt aktywny (przełączniki,
koncentratory), serwery oraz UPS’y. Dodatkowo istnieje możliwość zamontowania
paneli krosowniczych, oświetlenia czy wentylatorów chłodzących. Wymiary szafy
określa się dwoma charakterystycznymi wielkościami. Pierwszą z nich jest szerokość
urządzeń montowanych w szafie, która wyrażona jest w calach. Standardowe
wymiary to 10” oraz 19” (częściej stosowana). Drugą wielkością jest wysokość szafy
wyrażona w jednostkach U (1U = 45mm). Szafy mogą mieć różne wysokości z
przedziału od 4U do 45U. Urządzenia, które możemy umieszczać w szafie również są
charakteryzowane za pomocą tych dwóch wielkości (standardowe wielkości
urządzeń to 1U, 2U lub 3U).
Umieszczenie urządzeń aktywnych w szafie krosowniczej sprawia, że okablowanie w
punkcie rozdzielczym jest uporządkowane i zabezpieczone np. przed wyrwaniem z
urządzeń. Istnieją szafy stojące ustawiane na podłodze lub wiszące montowane na
ścianach. Podobne zastosowanie do szaf krosowniczych mają ramy rozdzielcze.
Ramy w przeciwieństwie do szaf nie mają ścian bocznych i są to jakby stelaże, do
9|Strona
montowania urządzeń. Plusem takiego rozwiązania jest na pewno lepsza cyrkulacja
powietrza, a co za tym idzie szybsze odprowadzanie ciepła wytwarzanego przez
urządzenia aktywne.
Niektóre firmy produkują szafy z pewnymi elementami, mającymi pomóc w jeszcze
lepszym uporządkowaniu okablowania w punkcie rozdzielczym. Np. firma Reichle &
de-Massari w swoich szafach i ramach rozdzielczych dobudowuje specjalną
przestrzeń do prowadzenia dużej ilości kabli pionowo w szafie oraz elementy
pozwalające na bezpieczne przechowywanie zapasu lub nadmiaru kabla
podłączonego do urządzenia w szafie.
Gniazda
Gniazdka umieszczane są w punktach abonenckich, czyli miejscach, w których
przyłączani są użytkownicy sieci strukturalnej. Gniazda umieszcza się w puszkach
natynkowych lub podtykowych (w zależności od sposobu prowadzenia
okablowania). Ponieważ na rynku można spotkać wiele różnych rodzajów złączek
światłowodowych, dlatego również występuje duża różnorodność gniazd
światłowodowych. Gniazda światłowodowe mają jedno lub dwa złącza żeńskie. Dla
złączy obsługujących wyłącznie transmisję simplex (np. złącze ST) gniazdo musi
zawierać dwa złącza żeńskie, aby użytkownik podłączony do gniazda mógł
prowadzić transmisję typu duplex. Natomiast gniazda dla złącz, które mogą
obsługiwać transmisję duplex (np. złącze VF-45) gniazdo może zawierać jedno
złącze żeńskie (które wystarczy do podłączenia jednego użytkownika do sieci).
Przełącznice światłowodowe
Przełącznice
światłowodowe
to
urządzenia
umożliwiające
przełączanie
światłowodów, dołączanie kabli stacyjnych i liniowych oraz podłączanie urządzeń
pomiarowych, które montuje się na każdym końcu światłowodowej linii
telekomunikacyjnej. Przełącznice światłowodowe umożliwiają zakończenie linii
10 | S t r o n a
zbudowanych na bazie różnych kabli światłowodowych i zawierających
światłowody o różnych przepływnościach stosowane dla różnych długości fal.
Oprócz zakańczania linii optotelekomunikacyjnych o różnym przeznaczeniu i różnej
liczbie światłowodów, przełącznice światłowodowe umożliwiają szybkie wykrywanie i
usuwanie uszkodzeń linii, urządzeń końcowych i przelotowych, wykonywanie
pomiarów kontrolnych, przyłączanie i odłączanie światłowodów od urządzeń
stacyjnych oraz wykonywanie przełączeń torów światłowodowych między polami
jednej przełącznicy.
W przełącznicy światłowodowej wyróżnia się trzy podstawowe pola spełniające
określone role w procesie budowania lub zmieniania przebiegu trasy łącza
światłowodowego: pole złączek światłowodowych, pole zakończeń kabli liniowych
wraz ze złączami stałymi i niezbędnymi zapasami włókna, oraz pole zapasów kabli
stacyjnych.
Pole złączek światłowodowych może mieć formę wysuwanego lub obrotowego
panelu komutacyjnego, którego celem jest ułatwienie dostępu do składników
przełącznicy. Powinno się ono składać z pola półzłączek liniowych oraz półzłączek
stacyjnych. Bardzo ważnym elementem budowy tego pola jest zapewnienie
wystarczającej ilości miejsca dla prowadzenia patchcordów o długości
umożliwiającej realizację połączenia w obrębie jednego stojaka, szafy lub skrzynki, w
zależności od tego, jaką przełącznicę rozważamy. Pole zakończeń kabli liniowych
służy do realizacji i ochrony połączeń spajanych między światłowodami kabla
liniowego, a światłowodami stacyjnymi. Kaseta, w której realizowane jest to
połączenie umożliwia rozmieszczenie i umocowanie osłonek spawów światłowodów
oraz ułożenie i umocowanie zapasów światłowodów w pokryciu wtórnym o długości
jednego metra dla każdego włókna. Według normy zakładowej TP SA długość
osłonek spawów światłowodów powinna wynosić 65 mm a szerokość do 3 mm. Pole
zakończeń kabli liniowych zapewnia przyjęcie i umocowanie światłowodów w
pokryciu wtórnym zarówno od strony kabla liniowego, jak i od strony kabla
stacyjnego. Kasety składające się na pole zakończeń kabli liniowych powinny mieć
wymiary umożliwiające układanie zapasów światłowodów z promieniami gięcia nie
mniejszymi niż 38 mm. Wysuwanie paneli czy też możliwość odkręcenia
poszczególnych kaset ułatwia realizację spawów i dostęp do nich. Pole zapasu kabli
stacyjnych umożliwia ułożenie kabli światłowodowych oraz takie zamocowanie ich
końców, które zapewnia swobodne wykonywanie prac montażowych i
przełączeniowych. Powinno ono pozwalać na ułożenie odpowiednio długich kabli
stacyjnych.
Złącza światłowodowe.
Światłowodów używa się najczęściej do transmisji danych na znaczne odległości tj.
wielu dziesiątek czy setek kilometrów. Ponieważ długość produkowanych odcinków
kabli najczęściej oscyluje w okolicach 2 km, dlatego bardzo ważnym aspektem
technologii światłowodowej jest łączenie ze sobą kolejnych odcinków
światłowodów lub podłączanie ich do urządzeń aktywnych. Połączenie włókien
światłowodowych jest miejscem, gdzie występuje utrata pewnej części mocy
transmitowanego sygnału. Istnieje bardzo dużo czynników, które mogą mieć wpływ
na wzrost tłumienności takiego połączenia:
 Przerwa między czołami włókien światłowodowych,
 Nierówności powierzchni czołowych włókien,
11 | S t r o n a
Przesunięcie poprzeczne powierzchni czołowych włókien względem siebie,
Połączenie włókien światłowodowych pod kątem.
Średnica włókna światłowodowego waha się od kilku do kilkuset mikrometrów,
dlatego łączenie musi odbywać się z jak największą precyzją, aby zminimalizować
tłumienie na złączu.


Włókna światłowodowe można ze sobą łączyć na dwa sposoby: tworząc
połączenia rozłączne lub nierozłączne. Połączenie nierozłączne uzyskuje się poprzez
zespawanie lub sklejenie włókien. Są to bardzo trwałe połączenia i jeśli są poprawnie
wykonane, to tłumienność takiego połączenia wynosi około 0,01dB. Drugim
sposobem połączenia dwóch włókien światłowodowych są połączenia rozłączne,
czyli złącza. Na rynku można spotkać wiele różnych typów złączek
światłowodowych. Chociaż powszechnie stosowanych jest tak naprawdę kilka
modeli. Do najpopularniejszych, a zarazem najczęściej stosowanych złącz należą ST,
SC, FC i E2000. Stosunkowo niedawno zaczęły się również pojawiać na rynku złączki
typu SFF ( ang. Small Form Factor), które ze względu na swoje małe wymiary i prostą
budowę zyskują sobie coraz większą popularność. Do tego rodzaju złączek należą
między innymi: MT-RJ, VF-45 oraz LC.
12 | S t r o n a