Katalog CMOS

Katalog
układów
scalonych
CMOS
1
Wprowadzenie do układów scalonych
Układy wykonane w technologii TTL są mało przydatne do budowy urządzeń zasilanych z baterii,
gdyż już jedna bramka pobiera prąd o natężeniu kilku miliamperów, a w przypadku np. dekodera adresów w
komputerze bramek takich jest dość dużo. Wynika stąd również, że nawet w urządzeniach wyposażonych w
zasilacz sieciowy pojawi się problem odprowadzania dużych ilości ciepła wytwa-rzanego przez prąd płynący w
układach TTL.
W technologii CMOS stosuje się dwa komplementarne tranzystory polowe MOS (rys. 14). Jak już
wspomniano wcześniej, elektroda sterująca (bramka) jest całkowicie odizolowana od kanału dren-źródło i nie
pobiera żadnego prądu. Aby przez kanał również nie płynął prąd, łączy się po prostu szeregowo tranzystor z
kanałem typu p z tranzystorem z kanałem typu n. W takim obwodzie tylko jeden z tranzystorów może być w
stanie przewodzenia. Na rysunku 15 pokazano schemat zbudowanego właśnie w ten sposób inwertera.
Jeżeli na wejściu E pojawi się stan wysoki, to będzie przewodził dolny tranzystor (z kanałem typu
n), górny zaś (z kanałem typu p) będzie zablokowany. Wyjście Q przejdzie więc w stan niski. Sytuacja odwróci
się, jeśli na wejściu E pojawi się stan wysoki: wówczas będzie przewodził tranzystor górny, co prowadzi do
pojawienia się stanu wysokiego na wyjściu.
2
Prąd w takim obwodzie płynie tylko podczas przełączania (rys. l6) i to tylko wtedy, gdy w
pewnym zakresie napięć wejściowych obydwa tranzystory MOSFET przewodzą (wartości tych napięć zależą od
domieszkowania półprzewodnika i od napięcia zasilania) lub gdy są ładowane różne pojemności wewnętrzne i
zewnętrzne. Ładowanie pojemności wewnątrz układu scalonego i w obwodzie zewnętrznym prowadzi do tego,
że pobór prądu przez bramki CMOS jest, w dobrym przybliżeniu, wprost proporcjonalny do częstotliwości
przełączeń (rys. l7).
Oczywiste jest też, że częstotliwość l MHz odpowiada dwom milionom przełączeń na sekundę (w
obydwu kierunkach).
Na rysunku 18 pokazano porównanie poboru prądu w funkcji częstotliwości pracy dla bramek
wykonanych za pomocą różnych technologii: CMOS, TTL i TTL-LS. Pobór prądu przez układy TTL i TTL-LS
nie zależy praktycznie od częstotliwości. Wynika też stąd, że powyżej pewnej wartości częstotliwości
(wyróżnionej przez punkt przecięcia się wykresów), układy CMOS pobierają w rzeczywistości większy prąd niż
układy TTL! Zjawisko to zachodzi jednak przy tak dużych częstotliwościach przełączania, że w komputerach nie
mamy z nim praktycznie do czynienia. Układy CMOS mają też dodatkową zaletę: poziom przełączania jest w
nich równy w przybliżeniu połowie wartości napięcia zasilania, a więc impulsy zakłócające muszą tę wartość
przekroczyć, aby mogły wpływać na pracę układu. Inaczej jest w układach TTL: poziom przełączania wynosi tu
ok. 0,6 V (przy napięciu zasilania równym 5 V). Oprócz tego napięcie zasilające układy TTL musi zawierać się
w przedziale od 4,75 do 5,25 V, a układy CMOS pracują przy napięciach 3...15 V. Jako wadę logicznych
układów CMOS należy podkreślić małą obciążalność ich układu wyjściowego (do kilku miliamperów), co może
stać się czynnikiem krytycznym już przy podłączeniu diody elektroluminescencyjnej. W przeciwieństwie do
tego
układy
TTL
dostarczają
prąd
o
natężeniu
10...40
mA.
3
Naturalnie, powstaje tu pytanie, czy można łączyć układy CMOS i układy TTL ze sobą?
Oczywiście, można, lecz należy wówczas przestrzegać kilku następujących zasad:
1. Układy CMOS muszą być zasilane napięciem 5 V, tak jak układy TTL.
2. Jedno wyjście układu CMOS może sterować jednym wejściem układu TTL.
3. Do sprzężenia wejścia CMOS z wyjściem TTL najkorzystniej jest stosować układy TTL z otwartym
kolektorem (rys. 18).
Na rysunku 19 pokazano wewnętrzną budowę bramki NAND wykonanej w technologii CMOS,
Jeśli np. obydwa wejścia znajdą się w stanie wysokim, to będą przewodzić dwa dolne tranzystory z kanałem
typu n, a obydwa górne, połączone równolegle tranzystory z kanałem typu p, będą zablokowane i dlatego
wyjście przejdzie w stan niski. Liniowa zależność rezystancji kanału od napięcia dren-źródło w tranzystorach
FET umożliwia zbudowanie przełączników elektronicznych CMOS, które mogą przełączać bez zniekształceń
również sygnały analogowe. Na rysunku 20 przedstawiono schemat takiego przełącznika analogowego. Jego
rezystancja w stanie wyłączenia jest bardzo duża (rzędu MOhm), natomiast rezystancja wewnętrzna w stanie
włączenia zawiera się na ogól w przedziale 100...300 Ohm.
4
Jak obchodzić się z układami CMOS
5
Charakterystyka i porównanie układów TTL i CMOS
Porównajmy wartości parametrów układów pochodzących z obu rodzin:
Napięcie zasilania. Układy TTL wymagają zasilania + 5 V ± 5%, podczas gdy układy CMOS pracują
poprawnie w szerszym zakresie: od + 2 V do + 6 V - układy serii HC i AC, a od + 3 V do + 15 V - układy serii
4000B i 74C. Serie HCT i ACT z rodziny CMOS, projektowane specjalnie jako zamienniki układów TTL (patrz
dalej), wymagają napięcia zasilania o wartości + 5 V.
Wejście. Wejście bramki TTL utrzymywane w stanie niskim zachowuje się, z punktu widzenia układu
sterującego, jako źródło prądowe (o typowej wydajności 0,25 mA dla układów LS-TTL). Wobec tego, aby
utrzymać stan niski, trzeba odebrać ten prąd z wejścia. Nie sprawia to większych kłopotów wtedy, gdy mamy do
czynienia tylko z układami TTL, ponieważ wyjścia TTL (nasycony tranzystor n-p-n) są w stanie wchłonąć dużo
prądu. Sprawa się komplikuje, jeżeli bramka TTL jest sterowana sygnałem z wyjścia układu innej rodziny.
Inaczej jest z układami CMOS, dla których wartość prądu wejściowego jest równa zeru. Próg przełączania
bramki TTL odpowiada dwóm spadkom napięcia na diodzie (ok. 1,3 V). Próg przełączania bramki CMOS
wynosi około 1/2 napięcia zasilania, ale może ulegać dużym wahaniom (od 1/3 do 2/3 wartości napięcia
zasilania). Układy serii HCT i ACT zaprojektowano tak, aby wartości ich napięć progowych były małe, zgodne z
wartościami napięć progowych układów TTL. Pamiętajmy, że napięcie wyjściowe bipolarnego układu TTL nie
może osiągać wartości równej + 5 V (patrz dalej). Układy CMOS są wrażliwe na zniszczenie przez ładunki
elektrostatyczne w czasie manipulacji. Dla obu rodzin nie wykorzystane wejścia powinny zostać dołączone do
napięcia poziomu wysokiego lub niskiego, zależnie od potrzeby (więcej na ten temat powiemy później).
Wyjście. Stopień wyjściowy bramki TTL w stanie niskim zachowuje się jak nasycony tranzystor
zwierający wyjście do masy, w stanie wysokim jak wtórnik (z napięciem wyjściowym na poziomie około 2
diodowych spadków napięcia poniżej wartości napięcia zasilania). Obwód wyjściowy dowolnego układu CMOS
(dotyczy to również serii HCT i ACT) jest realizowany jako dwa polowe tranzystory MOS, łączące
wyprowadzenie wyjścia z masą lub szyną dodatniego napięcia zasilającego. Oznacza to, że w tym przypadku
wartość napięcia wyjściowego może być dowolna z zakresu od 0 V do U+. Układy szybkie (serie F, AS; AC,
ACT) mają na ogół większą wydajność stopnia wyjściowego niż układy wolniejsze (LS; 4000B, 74C, HC,
HCT).
6
Szybkość i moc. Układy TTL pobierają w stanie statycznym ze źródła zasilania dość dużo prądu.
Wartość pobieranego prądu jest większa dla układów szybszych (serie AS i F). Zakres szybkości układów TTL
rozciąga się od 25 MHz dla serii LS do około 100 MHz dla serii AS i F. Układy rodziny CMOS nie pobierają w
ogóle prądu w stanie statycznym. Niemniej jednak moc zasilania rośnie w nich liniowo wraz ze wzrostem
częstotliwości (przełączanie obciążeń pojemnościowych wymaga sporych prądów) i układy CMOS pracujące
blisko górnej dopuszczalnej częstotliwości pobierają ze źródła zasilania niemal tyle samo mocy co układy TTL
(rys. 8.18). Zakres szybkości układów CMOS rozciąga się od około 2 MHz (dla układów serii 4000B/74C
zasilanych napięciem + 5 V) do około 100 MHz (dla układów serii AC/ACT.)
Rys. 8.18.
Zależność mocy rozpraszanej przez bramę od częstotliwości.
Ogólnie rzecz biorąc, dobre parametry układów CMOS (zerowa wartość spoczynkowego prądu
zasilania, zakres wartości napięcia wyjściowego od 0 V do U+, duża wartość marginesu szumowego) sprawiają,
że są to układy z przyszłością. Polecamy stosowanie układów serii HC w większości nowych projektów. W
układach o dużej szybkości przełączania należy stosować układy serii AC, w układach przeznaczonych do pracy
w szerokim zakresie wartości napięć zasilających, gdzie duża szybkość pracy nie jest konieczna - układy serii
74C lub 4000B. Jeśli jest wymagane ścisłe dostosowanie się do standardu TTL, należy używać układów serii
HCT (lub LS)-dla układów wolniejszych, i układów serii ACT (lub AS bądź F) - dla układów szybszych. W
niektórych zastosowaniach o dużej gęstości upakowania (pamięci, mikroprocesory) preferowane są układy
NMOS, pomimo ich stosunkowo dużego poboru mocy. W zastosowaniach o największych szybkościach (ponad
100 MHz) stosuje się albo układy ECL - gdy częstotliwość pracy nie przekracza 500 MHz - albo układy logiczne
bazujące na GaAs - dla częstotliwości do 4 GHz. W obrębie jednej rodziny obowiązuje zasada, że wyjścia
danego układu przystosowane są do bezpośredniego sterowania wejściami innych układów, więc nie trzeba
martwić się o progi przełączania, prąd wejściowy itp. Na przykład, w przypadku układów TTL lub CMOS z
każdego wyjścia można wysterować jednocześnie co najmniej 10 wejść (obowiązującym terminem określającym
tę cechę jest obciążalność; układy TTL mają obciążalność 10), tak że nie trzeba stosować żadnych specjalnych
środków zapewniających dopasowanie układów. W następnym rozdziale podejmiemy temat łączenia układów z
różnych rodzin oraz łączenia układów logicznych ze światem zewnętrznym.
7
Układy logiczne CMOS serii 4000
9 BRAMKI
Rozkład wyprowadzeń negatorów i buforów.
Przykłady rozwiązań stopni sprzęgających CMOS-TTL i TTL
8
4000: 2 bramki 3-wejściowe NOR oraz inwerter
4001: 2 bramki 4-wejściowe NOR
4002: 2 bramki 4-wejściowe NOR
4011: 4 bramki 2 –wejściowe NAND
9
4012: 2 bramki 4 – wejściowe NAND
4019: 4 bramki AND-OR
4023: 3 bramki 3-wejściowe NAND
4025: 3 bramki 3-wejściowe NOR
10
4030: 4 bramki Ex-OR
4069: 6 inwerterów
4071: 4 bramki 2-wejściowe OR
4072: 2 bramki 4-wejściowe OR
11
4073: 3 bramki 3-wejściowe AND
4075: 3 bramki 3-wejściowe OR
4081: 4 bramki 2-wejściowe AND
4077: 4 bramki 2-wejściowe Ex-NOR
12
4082: 2 bramki 4-wejściowe AND
13
9 DEKODERY
Dekoder 4511: a) rozkład wyprowadzeń, b) schemat wzmacniacza końcowego,
c) tabela stanów
Schemat ideowy sterowania: a) wyświetlaczem fluorescencyjnym
b) wyświetlaczem LED ze wspólną anodą
14
Dekoder 4543: a) rozkład wyprowadzeń , b)tabela stanów
Dekoder 4028: kodu BCD 1 z 10
15
9 LICZNIKI
Rozkład wyprowadzeń podwójnych liczników synchronicznych:
4518 – BCD, 4520 – binarny
Harmonogramy czasowe pracy liczników 4518 i 4520
16
Schemat ideowy kaskady asynchronicznej, oraz przebiegi ilustrujące jej pracę.
Schemat ideowy kaskady synchronicznej
17
Schemat ideowy binarnego licznika rewersyjnego
Schemat licznika o skróconym cyklu zliczania
18
Licznik rewersyjny i harmonogramy czasowe pracy licznika 4029
19
Schematy połączenia kaskadowego liczników 4029
Schemat blokowy licznika 4017
20
Przebiegi czasowe w układach liczników 4017 i 4022
Schemat wyprowadzeń liczników 4017 i 4022
21
Schemat ideowy układu rozdzielacza zbudowanego z kilku liczników 4017
Schemat ideowy układu licznika o skróconym cyklu zliczania
Schemat ideowy układu licznika o skróconym cyklu zliczania z przerzutnikiem RS.
22
Rozkład wyprowadzeń liczników 40102 i 40103 i tabela funkcjonalna.
Harmonogramy czasowe pracy liczników 40102 i 40103
23
Rozkład wyprowadzeń liczników 4510 i 4516
Harmonogramy czasowe pracy liczników 4510 i 4516
24
Rozkład wyprowadzeń liczników 40192 i 40193 wraz z tabelą stanów
Schemat szeregowego połączenia liczników
25
Harmonogramy czasowe pracy liczników 40192 i 40193
26
Rozkład wyprowadzeń liczników asynchronicznych 4020, 4024, 4040. 4060
Harmonogramy czasowe pracy liczników asynchronicznych 4020,4024, 4040, 4060
Schemat ideowy kaskadowego połączenia liczników asynchronicznych 4020, 4024, 4040, 4060
27
Rozkład wyprowadzeń układów 4054, 4055, 4056
Przykłady zasilania układów 4054, 4055, 4056
Tabela stanów układów 4055 i 4056
28
4029: Uniwersalny rewersyjny licznik binarny / dekadowy
8-stanowy, ustawiany, synchroniczny licznik w dół
4102: 2 dekady BCD
4103: 8-bitowy binarny
4518: 2 liczniki BCD
29
4520: 2 4-bitowe liczniki binarne
30
9 PRZERZUTNIKI
Konwersje przerzutników
31
Przerzutniki D: 4013 i JK: 4027, 4095 i 4096
Zastosowanie przerzutników JK i D do podziału częstotliwości przez dwa
Realizacja dzielników przez dwa z wejściem zezwalającym
32
Rozkład wyprowadzeń układów 40174 i 40175
Rozkład wyprowadzeń zatrzasków latch 4042
33
Schematy funkcjonalne przerzutników RS
Zastosowanie przerzutników 4043 i 4044 w układach eliminacji drgań styków
Rozkład wyprowadzeń przerzutników RS 4043 i 4044
34
Rozkład wyprowadzeń układów ośmiobitowych zatrzasków adresowalnych 4099 i 4724
Rozkład wyprowadzeń układu 4-bitowych zatrzasków z wyjściami trójstanowymi 4076
4013: 2 przerzutniki typu D oraz tabela przejść
35
4027: 2 przerzutniki JK Master Slave z wejściami ustawiającymi i kasującymi
4047: Multiwibrator monostabilny/astabilny o małym poborze mocy
4099: 8-bitowy adresowalny zatrzask (latch)
36
4724: 8-bitowy adresowalny przerzutnik typu zatrzask
37
9 WYŚWIETLACZE
Przebiegi sterujące pracą wyświetlacza ciekłokrystalicznego
Połączenie układów 4055 z wyświetlaczem ciekłokrystalicznym
Zastosowanie układu 4054 do sterowania
38
Połączenie układów 4056 z wyświetlaczem ciekłokrystalicznym
Połączenie układów 4054 i 4056 z typowym wyświetlaczem ciekłokrystalicznym 3 i ½ cyfry
Przykład sterowania wyświetlaczem LED: a) ze wspólną anodą, b) ze wspólną katodą
39
Schemat ideowy sterowania:
a) wyświetlaczem LCD
b) wyświetlaczem LED ze wspólną anodą
40
9 SUMATORY , REJESTRY i PLL
4008: 4-bitowy pełny sumator
4035: 4-bitowy rejestr przesuwający z wejściem równoległym i wyjściem równoległym
4046: Pętla synchronizacji fazowej (PLL)
41
42