Pobierz - Biblioteka Caecilianum

numer katalogowy: 99/XVI/A/0607/SATB
Twe miłosierdzie, Twoję prawdę,
wieczny Panie
psalm LXXXIX
(data pierwszego wydania: 1580)
muzyka: Mikołaj GOMÓŁKA
(1535? - 1609?)
słowa: Jan KOCHANOWSKI
(1530 - 1584)
&b c ˙
Sopran
Twe
Alt
T
œ
œ œ œ œ
œ œ
œ.
?b c ˙
b
œ
œ
œ
&b œ
œ œ œ œ
nie, Wy - sła - wiać
œ.
œ œb
?b
œ
œ
nie, Wy - sła - wiać
œ
mi - ło - sier - dzie, Two - ję praw - dę, wie
œ œ bœ
J
bœ œ œ œ
mi - ło - sier - dzie, Two - ję praw - dę, wie
œ ˙
œ œ ˙
œ
b
œ œ œ œœ œ œ ˙
mój rym
bę - dzie, pó - ki
mój rym bę
Vb œ œ œœœœ œ œ ˙
nie, Wy - sła - wiać
B
œ bœ œ œ
˙
nie, Wy - sła - wiać
A
j
œ ˙
œ œ
5
&b
œ bœ
mi - ło - sier - dzie, Two - ję praw - dę, wie
Vb c ˙
Twe
S
œ œ œ œ
mi - ło - sier - dzie, Two - ję praw - dę, wie
Twe
Bas
œ
œ
&b c ˙
Twe
Tenor
˙
œ œ
œ œ œb œ
mój rym bę
mój rym bę
2007 © Związek Chórów Kościelnych Caecilianum
Zarząd Główny: ul. Dewajtis 3 , 01-815 Warszawa
tel./fax: (22) 561 01 38 , e-mail: [email protected]
http://www.caecilianum.webd.pl
-
dzie, pó - ki
œ œ ˙
-
dzie, pó - ki
-
œ œ ˙
dzie, pó - ki
-
œ œ ˙
czny Pa
-
œ œ bœ œ
czny Pa
-
-
czny Pa
-
czny Pa
-
-
œ œ œ œ
œ œ œ œ
U
œ œ b˙
sta
-
nie.
œ œ ˙
-
nw
świa - ta
świa - ta
sta
w
U
œ œœœœ œ
świa - ta
U
nie.
w
sta - nie.
œ œ ˙
świa - ta
-
sta
-
U
w
nie.
Do uŜytku publicznego.
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXXXIX - Mikołaj GOMÓŁKA
PSALM LXXXIX
Misericordias Domini in aeternum cantabo
1.
Twe miłosierdzie, Twoje prawdę, wieczny Panie,
Wysławiać mój rym będzie, póki świata stanie.
13.
Litość a prawda boku Twego przestrzegają.
Szczęśliwi ludzie, którzy głos Pańskich trąb znają;
2.
A pierwej świat (rzecz pewna) wniwecz się obróci,
NiŜli się Pańskie Twoje słowo nazad wróci.
14.
Ci ducha Twego, Panie, światłem rozświeceni
W Ŝadny błąd nie mogą być nigdy zawiedzieni;
3.
Które to było: "Słudze Dawidowi swemu
Obiecuję, a on niech ufa słowu memu:
15.
Ci z uznania prawdy Twej będą się kochali
I twą łaską sławy swej będą nadstawiali.
4.
Póki morza i ziemie, póki nieba zstawać,
Plemię nie ma i jego stolica ustawać."
16.
Tyś nasza moc, od Ciebie posiłek mieć mamy.
Pańska tarcz i król Jego, którym się wspieramy.
5.
O Panie, cuda Twoje wyznawają chory
Anielskie, prawdę Twoje sławią ludzkie zbory.
17.
Tyś w widzeniu powiedział prorokowi swemu:
"Naznaczyłem ja króla juŜ ludowi memu.
6.
Kto na ziemi porówna z Tobą, kto na niebie?
Wszytki rzesze niebieskie lękają się Ciebie;
18.
Dawid, sługa mój wierny, ten jest powołany
Na ten urząd tak zacny, ten jest pomazany;
7.
Wszyscy mocarze ziemscy Tobie biją czołem,
A jasność prawdy Twojej obeszła Cię kołem.
19.
Temu ja serca będę i siły dodawał,
W kaŜdej potrzebie jego z nim będę przestawał.
8.
Ty pychę morską krócisz, Ty nieujeŜdŜone
Wały jego hamujesz pod niebo wzniesione,
20.
Nigdy go nieprzyjaciel jego nie poŜyje.
Lub nań fortelem pójdzie, lub nań wojska zbije.
9.
Tyś hardego tyrana plagą swą uskromił
I wojska nieprzyjaciół swych wszytkich rozgromił.
10.
Twe jest niebo. Twa ziemia, wszytko musi Tobie
Przypisać, cokolwiek świat wielki zamknął w sobie.
11.
Południe i północy, wschód słońca róŜany
I zachód Twym dowcipem stoi zbudowany.
12.
MoŜna jest ręka Twoja, wysoka prawica,
Na sądzie a na prawie Twoja tkwi stolica.
21.
Ja sam nieprzyjacioły jego chcę wojować
I przeciwniki jego do gruntu zepsować.
22.
Prawda i litość moja z nim zawŜdy, a z strony
Imienia będzie mego wielce podwysszony.
23.
Rękę jego połoŜę na morzu szerokim,
Drugą na Eufratowym strumieniu głębokim.
24.
W potrzebach swoich do mnie zawŜdy się uciecze:
"Tyś mój ojciec, Tyś mój Bóg i obrońca!" - rzecze.
-2-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXXXIX - Mikołaj GOMÓŁKA
25.
A ja go pierworodnym u siebie połoŜę
I wszytkim świata tego tyranom przełoŜę.
38.
Nieprzyjacioły jego nadeń-eś wystawił
I ludzi zazdrościwe radości nabawił.
26.
W lasce mojej na wieki nie uzna odmiany,
W przymierzu poszlubionym będzie zachowany.
39.
Przytępiłeś miecz jego, a w swojej potrzebie
Nie miał obrońcę ani pomocnika z Ciebie.
27.
Potomek w domu jego nigdy nie zaginie
Ani stolica, póki dzień torem swym płynie.
40.
Ozdoba wszytka jego i świetność zaćmiona,
A stolica nogami wzgórę wywrócona.
28.
A gdzie by dzieci jego Zakon mój wzgardziły
Ani posłuszne memu rozkazaniu były,
29.
Onić kaźni nie ujdą za swe wszeteczności
I odniosą zapłatę godną swoich złości.
30.
Ale jemu zachowam miłosierdzie swoje
A nie będą omylne nigdy słowa moje.
41.
Ukróciłeś lat jego kwitnącej młodości,
Oczu podnieść nie moŜe, pełen zelŜywości.
42.
Będzie wŜdam koniec kiedy tej niełasce? Stanie
WŜdam Twój srogi gniew kiedy, nieśmiertelny Panie?
31.
Nie zgwałcę ja przymierza swego; glos, podany
Z ust moich, w odmienności nie będzie uznany."
32.
Raz-em ja Dawidowi na stateczność swoje,
Słudze wiernemu, przysiągł i przy tymŜe stoję:
43.
Wspomni sobie, jako kres ciasny mego wieka:
Izalibyś Ty próŜno stworzyć miał człowieka,
44.
śęby i ten lichy czas w troskach miał połoŜyć?
Bo kto śmierci mógł zniknąć albo z martwych oŜyć?
33.
Nie ma ustać potomstwo w domu jego sławnym
Ani zacny tron jego, póki szlakiem dawnym
34.
Prędkie słońce poleci i nieuchodzony
Krąg miesięczny, a iściec na niebie niepłony."
45.
Gdzie teraz ono Twoje miłosierdzie dawne?
Gdzie, Panie, zwykła dobroć i przymierze sławne
46.
Z Dawidem uczynione? Nakłoń oczu swoich
Pańskich, a urąganiu sług się przypatrz Twoich.
47.
Pełne łono mam sznupek, pełne obelŜenia
Słuchając rozmaitych narodów hańbienia,
35.
Teraześ się obruszył. Panie, przeciw jemu,
Jawną niełaskę słudze okazujesz swemu:
48.
Którym nieprzyjaciele naszy nas zelŜyli
Ani pomazańcowi Twemu przepuścili.
36.
Wywróciłeś przymierze, zepchnąłeś koronę
Z głowy jego, odjąłeś wszelaką obronę.
37.
Mury, parkany leŜą, zewsząd go targają,
Zewsząd szczypią, a Ŝałość śmiechem podniecają.
49.
Bądź na wieki pochwalon, wiekuisty Panie,
A co jest wola Pańska Twoja, niech się stanie!
-3-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl