Wizja Publicznych Służb Zatrudnienia w Unii Europejskiej do

Wizja Publicznych Służb Zatrudnienia w
Unii Europejskiej do 2020 r.
Zdając sobie sprawę z doniosłości działań określonych w strategii „Europa 2020" oraz
ich implementacji do krajowych strategii publicznych służb zatrudnienia, Komisja
Europejska zwróciła się do Szefów Publicznych Służb Zatrudnienia krajów Unii
Europejskiej
o określenie analogicznych strategii dla służb zatrudnienia poszczególnych krajów.
Celem takiego działania było także zweryfikowanie, czy priorytety krajowych służb
zatrudnienia odpowiadają Misji Publicznych Służb Zatrudnienia przyjętej przez Szefów
Publicznych Służb Zatrudnienia w 2006 r. w Lahti, czy też z powodu zmiany sytuacji
ekonomicznej akcenty zostały przeniesione na inne działania.
Strategie krajowe przekazane przez państwa członkowskie pokazały powszechny
konsensus co do stanowiska, że obecna i przyszła Misja Publicznych Służb
Zatrudnienia w Unii Europejskiej koncentruje się na działaniach na rzecz
wzrostu zatrudnienia (stanowisko prezentowane przez 13 z 19 publicznych służb
zatrudnienia). Wykracza to daleko poza tradycyjne rozumienie roli służb zatrudnienia
jako instytucji zajmującej się pośrednictwem pracy i wypłatą zasiłku dla bezrobotnych.
Zwrócono uwagę na konieczność intensyfikacji działań na rzecz grup
defaworyzowanych na rynku pracy: osób starszych, grup zagrożonych
wykluczeniem społecznym, osób o niskich kwalifikacjach lub imigrantów. Dodatkowym
wyzwaniem dla służb zatrudnienia będzie starzenie się społeczeństwa. Dlatego też
pozytywnie postrzegana jest inicjatywa Komisji Europejskiej „Nowe umiejętności w
nowych miejscach pracy", która kładzie nacisk na kształcenie przez całe życie.
Większość publicznych służb zatrudnienia jako priorytet określiła także poprawę usług
dla pracodawców oraz wspieranie tworzenia nowych miejsc pracy.
Analiza dokumentów wykazała jednak, że kraje różnią się w postrzeganiu istotności
służb zatrudnienia na rynku pracy
i przyjmują rolę od kluczowego aktora do funkcji instytucji uzupełniającej. Na przykład
publiczne służby zatrudnienia w Austrii, Belgii, Niemczech, Włoszech i na Litwie będą
utrzymywać pozycję najważniejszych dostawców usług rynku pracy, podczas gdy
publiczne służby zatrudnienia z Holandii widzą siebie jako „jednego z dostawców
usług" (komplementarnych do tych, które są już dostępne na rynku). Szwajcaria idzie
jeszcze dalej, podkreślając zasadę pomocniczości, która daje pierwszeństwo
indywidualnej inicjatywie i prywatnym agencjom pośrednictwa pracy.
W celu zwiększenia skuteczności działań szkoleniowych publiczne służby
zatrudnienia wskazują ważność działań prognozujących popyt i podaż pracy, działań na
rzecz doradztwa zawodowego, dopasowania umiejętności poszukujących pracy do
ofert pracy.
Jedną z ważniejszych lekcji jest kryzys ekonomiczny: służby zatrudnienia będą
kontynuować i rozwijać mechanizmy szybkiego reagowania w czasach kryzysu w
kontekście potrzeb pracodawców
i pracowników. Kryzys pobudził rozwój zintegrowanych usług konsultacyjnych i
doradczych dla pracowników i pracodawców,
np. w przypadku koniecznych restrukturyzacji przedsiębiorstw lub zwolnień grupowych.
Wiele publicznych służb zatrudnienia ma na celu zwiększenie lub wzmocnienie
integracji EURES wewnątrz instytucji (10 na 19 publicznych służb zatrudnienia).
Jednocześnie podkreśla się rosnącą rolę międzynarodowego pośrednictwa pracy.
W 2020 r. usługi służb zatrudnienia będą wykorzystywać wszystkie dostępne
kanały informacyjne: e-usługi, call centers, SMS, kioski elektroniczne, poradnictwo
na odległość itp. Pozwoli to promować usługi rynku pracy także w obszarach, w których
nie ma wystarczającej liczby klientów, aby uzasadnić koszty prowadzenia biura.
Służby zatrudnienia będą rozwijać współpracę z innymi zainteresowanymi podmiotami
rynku pracy. Temat zlecania usług „na zewnątrz" jest w obszarze zainteresowania
15 spośród 19 publicznych służb zatrudnienia.
Załączniki
PES 2020_mapping-visions-and-directions-for-future-development.pdf