Rok 2006
Transkrypt
Rok 2006
Rocznik 2006 polonijnego pisma patriotycznego „PRO POLONICUM” Prezentacja autorów Numery pisma 1-2-3-4/2006 ® Polonicum Machindex Institut case postale 1182 CH-1701 Fribourg, Szwajcaria Edyta & Stan MACH Tél. : ++ 41 (26) 684 13 71 Fax : ++ 41 (26) 684 27 25 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie e-mail: [email protected] [email protected] www.swisspass.ch/polonicum.htm 1 Lista autorów polonijnego pisma patriotycznego „Pro Polonicum” w roku 2006 Antoszewski Roman, Australia Bajaczyk Jarosław, Szwajcaria Biszewska Joanna, Wlk. Brytania Bogdańska-Szadai Bożena, Węgry Bos-Karczewska Małgorzata, Holandia Ciesielski Stanisław, Polska Dąbrowska Aneta, Białoruś Dudzińska Bożena, Polska Dzyra Józefa, Polska Elsholz Magda, Niemcy Frydrychowicz Maria B., Kanada Golebiewski Walter W., USA Haykowski Michał, Szwecja Jakowiec Iwan, Polska Jakowiec Renata, Rosja Jonkajtys Marian Mikołaj Judycki Zbigniew, Francja Kałuski Marian, Australia Klimiuk Chris M., USA Kłos Marcin, Polska Knapik Tomasz, Polska Kollar Urszula, Węgry Konopka Jan, Szwajcaria Koperski Romuald, Polska Kuzawińska Bożena, Białoruś Lachowicz Teofil, USA Lukasiak Witold, Australia Łucki Bolesław, Kanada Łukomska Dorota, Polska Mach Edyta, Szwajcaria Mach Stan, Szwajcaria Maciaszek Katarzyna, Polska Markowska Irena, Polska Marzec Ewelina, Polska Musiałowicz Bartosz, Polska Narkowicz Liliana, Litwa Nurczyk Krystyna, Szwajcaria Obuchowski Andrzej, ks., Rosja Osses Adams Liliana, USA Osses-Frei Janina, Austria Palinciuc Elena, Mołdawia Pawilak Jacek, Polska Pityński Andrzej, USA Prusiński Zygmunt Jan, Polska Skrzypczak Alina, Polska Stopa Adrian, Holandia Stopa Krystyna, Holandia Szarycz Jan, Kanada Targowski Andrzej, USA Tolak Szymon, USA Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Topolska Maria Barbara, Polska Trzęsicki Jerzy, Kanada Winogradowa Anna, Rosja Wojtczak Jadwiga, Kanada Wójciak Edward, Kanada Zaleski Adam, Polska Żurek Bogdan, Niemcy Oraz Autorzy Obcokrajowcy: Giese Arno, Niemcy Lapers Gilles, Belgia David Mirams, Australia A także Autorzy zbiorowi: Fundacja Ośrodka Karta, Polska MON - Ministerstwo Obrony Narodowej (PL) Różni poeci - Iran, po wyjściu z Rosji Wikipedia 2 Redakcja koordynująca w Szwajcarii: Bierut 12 II 1951 r. nie skorzystał z prawa łaski. Przyczyna śmierci: Wykonanie wyroku (w wieku 20 lat) Miejsce pochówku: Grób 128, pole A VI Cmentarz Osobowicki Wrocław Proszę nie mylić z: dziećmi, młodzieżą i dorosłymi z Kresów Polski deportowanymi wpierw do ZSRR, po czym przez Iran w grupie setek dzieci rozesłanych po Afryce, do: Stan MACH, Szwajcaria mgr inż. technologii żywności • założyciel organizacji niepodległościowej w czasie studiów w Poznaniu • zatrzymany i pobity do nieprzytomności przez poznańskie SB z Kochanowskiego • od piątej klasy szkoły podstawowej chciał być dziennikarzem, ale jest szczęśliwy, że SB w ogóle zezwoliło mu zostać technologiem mięsa, nawet bez powołania! • opuszcza Polskę przed Solidarnością, otrzymuje azyl polityczny w Szwajcarii • autor kilku publikacji: o emocjach, o higienie spożywczej, o niezdrowej żywności, ... • odwiedził Polskę w 2001 r. po 22 latach • założyciel, pod naciskiem żony Edyty, polonijnego Polonicum Machindex® Institut dążącego do opracowania całokształtu przesłania ideowego Polaków poza Krajem w dziedzinie poloników trwałych • ma w sobie kilka narodowości, które każdą sobie bardzo ceni, jako primus inter pares • Członek APAJTE - Association Polonaise des Auteurs, Journalistes et Traducteurs en Europe (Polskie Stowarzyszenie Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie) Proszę nie mylić z: Józef MACH ofiara Katynia, syn Antoniego, urodzony w 1912; deportowany do obozu Ostaszków, zamordowany w wieku 28 lat, w kwietniu 1940 w Twer (Rosja) Proszę nie mylić z: Stanisław MACH syn Teofily i Antoniego, ur. 1931 w pow. Łuck, Członek nielegalnej organizacji PAK „Wyzwoleńcy Ojczyzny‖ – Organizacja Związku Zachodniego na terenie Milicza i Trzebnicy PAK Wyzwoleńcy Ojczyzny Wyrok w pierwszej instancji: Kara śmierci Data śmierci: 19 II 1951 r. Miejsce śmierci: Więzienie nr 1 we Wrocławiu, ul. Kleczkowska 28. Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie - Tengeru, Kenya: Aniela MACH – 1912, Bogusław MACH – 1935, Czesław MACH – 1914, Elżbieta MACH – 1868 - Masindi, Uganda: Anna MACH – 1906, Bolesław MACH – 1931, Julia MACH – 1926 - Kondoa, Tanzania: Magdalena MACH - Oudtshoorn w Płd. Afryce: Jan MACH, 1930 Edyta MACH, Szwajcaria Urodzona na Śląsku. W roku 2000 ukończyła wyższe studia ekonomiczne w Katowicach. Od kilku lat mieszka z rodziną we Fryburgu, Szwajcaria. Ma dwoje dzieci: Pascal (2003r) i Nathalie (2005r). Członkini APAJTE Association Polonaise des Auteurs, Journalistes et Traducteurs en Europe (Polskie Stowarzyszenie Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie) 3 Autorzy: Antoszewski Roman, Australia Prof. Dr. hab., fizjolog roślin, były wykładowca na Uniwersytecie Indii Zachodnich, Singapurze, i in. Autor wielu publikacji naukowych, a także (jednej i pół) powieści i kilku książek popularno-naukowych z zakresu biologii i kultury ogólnej. Ostatni temat opracowań: 'Ekologia domu'. Tłumacz literacki, autor wielu wypowiedzi prasowych i radiowych, w Polsce i zagranicą. Swego czasu sponsor dwutygodnika 'Kraj' (NZ). Twórca popularnej, niekomercyjnej witryny pop.-naukowej poświęconej tematyce biologicznej i ogólno naukowej (bywa i 2.500 odwiedzin dziennie). Właściciel internetowej strony z unikatowymi książkami w wersji elektronicznej. Założyciel jednej z pierwszych polskiej biblioteki internetowej. Nieuleczalny kolekcjoner książek (10.000 tomów) i dziwności naukowych. Fotograf - hobbysta. Od ćwierć wieku maniak komputerowy. PS. Redakcja Pro Polonicum przekaże na zwykłe zapytanie wszystkie trzy adresy stron internetowych (przeogromne zasoby internetowe!) prowadzonych przez pana Antoszewskiego. Współpracowała jako freelancer z licznymi polskimi mediami w Londynie, m.in. z Dziennikiem Polskim. Od 2004 roku dziennikarka polskiego tygodnika w Londynie Cooltura. Zajmuje się działem kultury oraz kontynuuje serię artykułów z cyklu „Londyn znany i nieznany‖. Opisuje miejsca, do których nie zawsze docierają turyści. Podczas swoich londyńskich wypraw poszukuje śladów polskości, których w Londynie nie brakuje. BogdańskaSzadai Bożena, Węgry Polka od 1987 roku mieszkająca w Budapeszcie. Dziennikarka radiowa od 1974 roku. Od 1998 roku kierownik Redakcji Polskiej publicznego Radia Węgierskiego w Budapeszcie. Artykuły swoje publikuje w prasie węgierskiej i polskiej, radiu, a także na stronach internetowych przede wszystkim: polonia.hu oraz radio.hu. Név: Bogdanska-Szadai Bozsena Lengyel szármozásu. 1987 év óta Budapesten lakik. 1974-óta rádióréporter és szerkesztő. 1998-óta a budapesti "Magyar Rádió" RT Lengyel Szerkesztőszég vezetője. Magyar és lengyel sajtóban és rádióban jelenteti a cikeit. Együttműködik a polonia.hu és radio.hu címú internetes portálokkal. Bajaczyk Jarosław, Szwajcaria od roku 2005 attaché ds. kultury w Ambasadzie RP w Bernie, Szwajcaria .. Joanna Biszewska (1975), Wlk. Brytania Pierwsze doświadczenie dziennikarskie zdobyła w redakcji Gazety Wyborczej w Polsce. Absolwentka socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 2000 mieszka w Londynie. Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Małgorzata BosKarczewska, Holandia Mieszka w Holandii od 1980 roku, jest dziennikarzem i publicystą, współpracuje z mediami holenderskimi i polskimi, od 2000 roku prezes Stowarzyszenia Ekspertów Polskich w Holandii (STEP), w 2005 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi RP za działalność polonijną i promocję 4 Polski w Holandii w okresie przed przystąpieniem Polski do UE. Ciesielski Stanisław, Polska Prof. dr hab. Stanisław Ciesielski, ur. w 1954 r., historyk, kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne kierunki badań naukowych: najnowsza historia Polski i Rosji, dzieje polskiej myśli politycznej, losy Polaków na Wschodzie. Dotychczasowy dorobek naukowy: 7 monografii książkowych, 6 wydawnictw źródłowych, ponad 100 studiów i artykułów naukowych. Najważniejsze publikacje w latach 1996–2005: „Polacy w Kazachstanie w latach 19401946. Zesłańcy lat wojny” (1996), „Rosja – Czeczenia. Dwa stulecia konfliktu” (2003), GUŁag w radzieckim systemie represji 1930–1953 (2005), współautor i redaktor prac: „Życie codzienne polskich zesłańców w ZSRR w latach 1940-1946” (1997), „Przesiedlenia ludności polskiej z Kresów Wschodnich do Polski 1944–1947” (1999), „Masowe deportacje ludności w Związku Radzieckim” (2003), „Przemiany narodowościowe na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej 1931–1948” (2003). Dąbrowska Aneta, Białoruś Dudzińska Bożena, Polska Prezes jeleniogórskiego oddziału Związku Sybiraków Dzyra Józefa, Polska Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Elsholz Magda, Niemcy Od 1972 roku żyje w stolicy Bawarii – Monachium, mgr filologii polskiej (Uniwersytet M. Kopernika w Toruniu, 1968), także absolwentka Akademii Pedagogiki Socjalnej w Monachium (1974-1976). Kursy jęz. włoskiego ukończyła przy Uniwersytecie w Perugii. W latach 1975-77 wykładowczyni jęz. polskiego dla Niemców w Volkshochschule Monachium, od 1981 do chwili obecnej nauczycielka jęz. niemieckiego dla dorosłych przy Polskiej Misji Katolickiej. Od 1982 do 2005 z ramienia Kurii Arcybiskupiej pracownica socjalna przy Polskiej Misji Katolickiej w Monachium. Publikacje w miesięcznikach „Nasze Słowo― i „Spotkania Monachijskich Parafian―, artykuły w prasie polskiej: „Gazeta Mikołowska― i „Niezależna Gazeta Polska―, współautorka i tłumaczka esejów historycznych pt. „Bawarski narzeczony―, wydanych w jęz. polskim oraz niemieckim. Tłumaczka z języków: polskiego, niemieckiego i włoskiego. Pochodzi z rodziny polsko–niemieckiej, stąd też czuje się w obu kulturach i obu krajach jednakowo u siebie w domu a czasem jednakowo obco i wtedy ucieka do Włoch… Magda Elsholz lebt seit 1972 in München, Bayern. Sie absolvierte 1968 die Polnische Philologie an der Kopernikus - Universität in Torun mit dem Magisterexamen, sowie in Jahren 1974-76 die Fachakademie für Sozial-pädagogik in München mit Diplomexamen. Italienisch studierte sie an der Universität in Perugia. In Jahren 1975-77 lehrte sie Polnisch für Deutsche an der Volkshochschule München, und 1981 organisierte sie Deutschkurse für Polen bei der Caritas, dann bei der Polnischen Katholischen Mission München, wo sie bis heute lehrt. Von 1982 bis 2005 war sie Angestellte des Erzbischöflichen Ordinariats bei der Polnischen Katholischen Mission München. Publikationen in Deutschland: in Exilzeitschriften „Nasze Slowo― (Unser Wort) und „Spotkania Monachijskich Parafian― (Begegnungen der Polnischen Gemeinde). Publikationen in Polen: in „Gazeta Mikołowska― sowie in „Niezależna Gazeta 5 Polska―. Mitautorin- und Übersetzerin der historischen Essays „Die Polnische Braut― in beiden Sprachen. Übersetzerin in Sprachen: Polnisch, Deutsch und Italienisch. Sie stammt aus einer deutsch– polnischen Familie, dadurch fühlt sie sich in beiden Kulturen und Ländern gleich beheimatet – oder aber manchmal gleich fremd. Dann flieht sie nach Italien… Frydrychowicz Maria B., Kanada Golebiewski Walter W., USA Mgr ekonomii /business/, praktyk życia gospodarczego i stosunków międzynarodowych. Wiceprezes Światowej Rady Badań nad Polonia. Urodzony w Warszawie 28pazdziernika 1942. Absolwent SGPiS /1960-1965/, University of Denver /1982/. Ekspert ONZ –UNIDO w dziedzinie rozwoju przedsiębiorczości i stosunków międzynarodowych. Politolog, historyk, autor wielu artykułów polityczno –społecznych publikowanych w prasie polonijnej pod hasłem – Polonia to tez Polska. Działacz polonijny w stanie Kolorado/USA/. Wieloletni Prezes Izby Handlowej w Kolorado/USA/. Funkcje kierownicze w oddziałach zagranicznych dużych przedsiębiorstw takich jak: General Motors /Polska/, Dromex/Polservice /Libia, Irak, Jordania, Austria/. W latach 80-tych wyjeżdża z Polski, aby osiedlić się w USA. W USA rozpoczyna prace dla Komitetu Olimpijskiego USA a później Kanady, co umożliwia mu poznanie środowisk polonijnych na świecie. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich /członek kierownictwa/ w 1984- Los Angeles, 1992Barcelona, 1990-Igrzyska Wspólnoty Brytyjskiej – w Nowej Zelandii. Ekspert UNIDO-ONZ w sprawach krajów rozwijających się. Jako historyk /z zamiłowania/i politolog specjalizuje się w problematyce oceny zmian ustrojowych w Polsce w latach /1989-2006/, oraz badań nad Polonią . Autor wielu projektów ustaw i artykułów w zakresie : Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie obywatelstwa polskiego, repatriacji, ordynacji wyborczej. Wiceprezes – Światowej Rady Badań nad Polonia Wiceprzewodniczący Komisji d/s Rozwoju Ojczyzny SRBnP. W USA Republikanin z dużym doświadczeniem organizacyjnym w partii republikańskiej. W latach 1980 i 1984 Członek komitetu wyborczego partii republikańskiej w wyborach prezydenckich Ronalda Reagana w stanie Kolorado. W Polsce aktywny działacz na rzecz zrozumienia zagadnień Polonii – sympatyk partii Prawo i Sprawiedliwość. Żonaty, syn /Artur/. Znajomość języków: angielski, rosyjski. Język ojczysty - polski. Resume Golebiewski Walter /Wiesław/, Master‘s Degree in International Business. SGPiS Warsaw- Poland, University of Denver-USA. Business consultant in field of investment, marketing. President/owner of consulting company /Denver USA. Extensive experience as General Director for overseas branch offices of big business organizations as: General Motors – in Poland, Dromex/Polservice in Libya, Iraq, Kuwait, Austria, Poland. Participant as a Team Manager for Olympic Games in Los Angeles /1984/ – USA, Barcelona /1992/ Spain, and Commonwealth Games /1990/- in New Zealand.Registered as an expert by UNIDO / United Nations Industrial Development Organization/ for participating in programs regarding the growth of developing countries. Former President of Chamber of Commerce – Colorado- USA and Polish Club of Denver. Author of many projects, studies and business plans for import/export organizations. Author of many political articles on Poles abroad /Polonia/. Historian and political expert on subjects regarding Poles abroad /1939-1990/, and political changes in Poland /1990-2005/.Vice-President of World Research Council On Poles Abroad. ViceChairmen of Committee /Homeland Development/World Research Council On Poles Abroad. Married. One son /Artur/. Wybrane Publikacje - Wiesława /Waltera/ Golebiewskiego 1. Opracowanie dla United Nations Development Organization na temat: Współpracy technicznej i przemysłowej pomiędzy Polska a krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się. Wieden-marzec 1977r The servey on Technical and Industrial Co-operation between Poland and Industrialized/Developing Countries. UNIDO Vienna, Austria. March 1977. 6 2. Business Plan – Chamber of Commerce Clear Creek County, Colorado, Idaho Springs, USA January 1998. 3. Manual for sport managers /club level coaches/. Olimpic Training Center. Colorado Springs, USA 1985. 4. Polonia to tez Polska, Gazeta, Toronto – Kanada, 28 Marzec 1991r. Nr 37/448/ s 20-21. 5. Moja trzecia Olimpiada. Na Wirażu. Polonijny Miesięczny Magazyn Sportowy. Czerwiec/lipiec 1992r. Nr 5/6 s 30-31. 6. Wybory Parlamentarne w Polsce – 2001r. Panorama Polska. Niezależny Magazyn Kulturalny. Edmonton Kanada. Grudzień 2001 s 12-13. 7. Polonia to tez Polska – Republika Polonia. Panorama Polska. Niezależny Magazyn Kulturalny. Edmonton. Kanada. Październik 2001r. s 7. 8. Demokracja w wydaniu IIIRP. Panorama Polska. Niezależny Magazyn Kulturalny. Edmonton. Kanada Styczeń 2003r. s 10. 9. Co możemy zrobić, aby ułatwić repatriacje Polaków ze Wschodu. Polska Agencja Prasowa – Polonia dla Polonii 8/9/2001r. 10. Apel o zmianę ordynacji wyborczej w Polsce z proporcjonalnej na Większościową. Polska Agencja Prasowa – Polonia dla Polonii 10/4/2003r. 11. Ustawa o obywatelstwie polskim i Ustawa o repatriacji. Referat na Kongres Światowej Rady Badań nad Polonia . Częstochowa 4-6 marzec 2003r. Publikacja w materiałach SRBnP. 12. Polacy w Ameryce – Publikacja w druku . Warszawa 2003r. 13. Posłanie do Narodu Polskiego w Kraju i na Obczyźnie. Republika Polonia. Witryna internetowa. Luty 2003. 14. Ziuk – Józef Pilsudski, dzieciństwo i wczesna młodość. Witryna internetowa. 2003 15. Apel Światowej Rady Badań nad Polonia – Echa Kolorado. Sierpień 2004r. /5/ 16. Pierwsze organizacje polonijne w Ameryce – Echa Kolorado Lipiec 2004r. /4/ 17. Polacy w Ameryce /wywiad/ - Echa Kolorado – Lipiec 2004r /4/. 18. Losy Polaków na Wschodzie w czasie i po zakończeniu II-wojny światowej Echa Kolorado – Maj 2004. 19. Kongres Polonii Amerykańskiej – jego rola w życiu Polonii w Stanach Zjednoczonych i współpraca z Ojczyzna. Referat wygłoszony na Konferencji organizowanej przez SRBnP i Akademie Bydgoska. / Bydgoszczy 18pazdziernika 2004r./. 20. „Obywatel polski nie potwierdzony‖ Artykuł na temat ustawy o obywatelstwie polskim. - I Zjazd Polskich Towarzystw Naukowych na Obczyźnie Kraków 8-11 IX 2005r. Dziennik Polski nr.214 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie /18616/ z 13.09.2005r. 21. Przywództwo Polonijne w Ameryce – /na podstawie historii Polaków w Ameryce oraz organizacji takich jak: Związek Narodowy Polski oraz Kongres Polonii Amerykańskiej/ – Bydgoszcz Uniwersytet Kazimierza Wielkiego listopad 2005r. 22. Polonia Amerykańska wobec problemów odbudowy i sowietyzacji Kraju, po zakończeniu II wojny światowej na przykładzie działalności Kongresu Polonii Amerykańskiej. Międzynarodowa Konferencja Naukowa – Wydział Nauk Historycznych UMK w Toruniu – Ciechocinek 24-26 XI. 2005r. 23. Potrzeba uporządkowania prawa o obywatelstwie polskim i repatriacji Polish Independent Cultural Magazine – PANORAMA POLSKA, s12-13, vol.13, No 11/145/, November/Listopad 2005 . Edmonton. Alberta. Canada. 24. Więcej optymizmu, dobrej woli i nadziei – po wyborach 2005r w Polsce. PAP – Polonia dla Polonii 25 październik 2005r. 25. The Polish-American Congress – its role in the life of Polonia in the United States of America and their collaboration with Poland. Rocznik POLONII nr.1, s 113-121.Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, Światowa Rada Badań nad Polonia. Bydgoszcz 2005r. 26. Polish Nationality as a Concept of Nationhood as Viewed Immigration Experiences. Dialogue and Uniwersalizm Vol.XV No.11-12/2005. s 43-48, Published by Polish SEC /Societe Europeenne de Culture and Academik Publishing House DIALOG. Warsaw 2005. Haykowsk i Michał, Szwecja Ur 1939 w Warszawie. Absolwent Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W Szwecji od 1986 r. Dziennikarz, historyk, publicysta. Członek Związku Dziennikarzy Szwedzkich i Związku Pisarzy Szwedzkich. Redaktor pism kulturalno/informacyjnych "Polonia" i "SueciaPolonia". Korespondent skandynawski Polskiej Agencji Prasowej - PAP. 7 Jakowiec Iwan, Polska Jakowiec Renata, Rosja Jonkajtys Marian Mikołaj Judycki Zbigniew, Francja Biograf Polonii, dziennikarz, dyrektor Instytutu Badań Biograficznych we Francji; ur. 4 września 1948 r. w Opatowie (woj. świętokrzyskie). Wykształcenie wyższe oraz doktorat nauk humanistycznych. We Francji od 1980 roku. Założyciel i redaktor naczelny Kwartalnika Biograficznego Polonii « Polacy w świecie » w Paryżu 1992-;dyrektor Instytut de Recherches Biographiques w Paryżu, a następnie w Vaudricourt 1995-; współpracownik Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach 1999-. Zastępca redaktora naczelnego Ilustrowanego Słownika Biograficznego Polonii Świata 1995-. Stały współpracownik tygodnika « Głos Katolicki » w Paryżu (od 1992 stała cotygodniowa rubryka) 1990-; członek zespołu redakcyjnego miesięcznika « Nasza Rodzina » w Paryżu 1990-1999 i tygodnika « Nowy Tygodnik » w Paryżu 1992-1993; przedstawiciel redakcji monachijskiego miesięcznika « Exodus » na teren Francji 1992-1995; redaktor wkładki « Życie paryskie » w dwumiesięczniku « Pro Polonia » (Lublin) 1997-; współpracownik „IPA-Wiadomości Sekcji Polskiej‖ (Ogólnopolski Kwartalnik Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji) 2003-. Autor ok. 15. 000 haseł słownikowych z zakresu biografistyki polonijnej i regionalnej (m.in. Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN), oraz ok. 1000 artykułów, wywiadów, opracowań opublikowanych w prasie polskiej i polonijnej, m.in.: „Głos Katolicki‖ (Paryż), „Exodus‖ (Monachium), „Niepokalana‖ (Vaudricourt), „Nasza Rodzina‖ (Paryż), „Wrocławska Gazeta Polska‖ (Wrocław), „Kronika‖ (Norwegia), „Nowy Tygodnik‖ (Paryż), „Pamiętnik Literacki‖ (Londyn), ‗Kurier Polonijny‖ (Warszawa), „Tak‖ (Bruksela), „Biuletyn Stowarzyszenia Wspólnota Polska‖ (Warszawa), „Gazeta Policyjna‖ (Warszawa), „Forum Polonijne‖ (Lublin), „Pro Polonia‖ (Lublin), ‗Dziennik Polski i Dziennik Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Żołnierza‖ (Londyn), „Roczniki Stacji Naukowej PAN‖ (Paryż), „Kaleidoscope‖ (Warszawa), „Czas Polonii‖ (Dąbrowa Tarnowska), Wydawca i współautor Śpiewnika polskiego (Paryż 1985). Współredaktor i współautor zbioru wywiadów z przedstawicielami Polonii Nadwiślańskie odyseje (Paryż 1995). Redaktor i współautor publikacji książkowych: Losy Polaków. Materiały III Sympozjum Biografistyki Polonijnej w Rzymie (Lublin 1998), Losy Polek. Materiały IV Sympozjum Biografistyki Polonijnej w Wiedniu, (Lublin 1999), Polacy i osoby polskiego pochodzenia w siłach zbrojnych i policji państw obcych. Historia i współczesność (Toruń 2001), Duchowieństwo polskie w świecie. Historia i współczesność (Toruń 2002), Polacy we Francji (Warszawa 2004), Podhalanie w świecie (Kraków 2005). Autor i współautor (z żoną) publikacji książkowych: The Polish Armorial/Armorial Polonais, w języku angielskim i francuskim (Chateau Thierry 1988), Poles in Great Britain, w języku angielskim (t. I Londyn 1995, t. II Londyn 1998), Les Polonais en France, w języku francuskim (Paris 1996), Polacy w Austrii (Lublin 1999), Krakowianie w świecie. Słownik biograficzny, wspólnie z B. Klinaszewskim (Toruń 2000), Słownik biograficzny. Polonia, Wyd. PWN (Warszawa 2000), Polacy w Belgii i Luksemburgu. Słownik biograficzny (Toruń 2000), Papież Słowianin–zwiastun nadziei (współautor, Toruń 2000), Rodacy w obcych mundurach. Słownik biograficzny (Toruń 2001), Les Polonais en Belgique et au Luxembourg (Toruń 2001), Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny, wspólnie z J. Siwkiem (t. I Toruń 2002, t.II Kielce 2004), W służbie Bogu i światu. Słownik biograficzny (Toruń 2002), Podhalanie. Słownik biograficzny (Vaudricourt-Zakopane 2005) oraz 17 numerów Kwartalnika Biograficznego Polonii « Polacy w świecie » 1993-2001. Pomysłodawca, redaktor i współautor opracowania Indeksu haseł Polskiego Słownika Biograficznego (Lublin 1999). Inicjator opracowywania serii regionalnych informatorów biograficznych „Biografie Ziemi Świętokrzyskiej‖ 2002-. Organizator corocznych międzynarodowych sympozjów biografistyki polonijnej (PUNO, Londyn 1996; Stacja Naukowa PAN, Paryż 1997; Papieski Uniwersytet św. Tomasza, Rzym 1998; Stacja Naukowa PAN, Wiedeń 1999; Uniwersytet Jagielloński, Kraków 2000, Kwatera Główna NATO, Bruksela 2001; Papieski Uniwersytet Urbanianum, Rzym 2002, Stella Plage 2004; Zakopane 2005). W 1996 roku wspólnie z A. Kuźmiczem doprowadził do umieszczenia na serii win francuskich « Bordeaux » i « Lussac-St-Emilion » napisu „Pro Polonia‖ i herbów z polskimi orłami. Założyciel i wiceprezes (1994- 8 1997) Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie 1994-. Kanclerz Kapituły Nagrody Honorowej «Lutetia» Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie 1996-; sekretarz Kapituły Medalu Honorowego « Polonia Semper Fidelis » 1995-., członek Rady Naukowej « Studiów Rzeszowskich » wydawanych przez Instytut Europejskich Studiów Społecznych 1999-2002, członek Komitetu Redakcyjnego « Roczników » Stacji Naukowej PAN w Paryżu 1999–. Założyciel i kustosz stałej galerii malarstwa polonijnego w pałacu Halloy w Vaudricourt (Francja) 2003-. Członek: Stowarzyszenia Polskich Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie (honorowy) 1994-, Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie w Londynie 2000-, Akademii Historii i Literatury Polskiej i Słowiańskiej im. A. Mickiewicza (czł. rzeczywisty) 2002-, Fundacji Jana Pawła II w Londynie i Paryżu 2000-, Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią (oraz Komitetu Redakcyjnego Wydawnictw Rady) 1998-, Związku Polaków w Austrii (honorowy) 1999-, Rady Programowej Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna-TV Polonia w Warszawie 2001–2004, Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji IPA (honorowy) 2002-, Związku Kół 1. Dywizji Pancernej w Gdańsku (wspierający) 2005-. Laureat: nagrody naukowej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1995, francuskiej nagrody historyków «Prix Piarron de Chamousset» 1996, nagrody honorowej za najciekawszą publikację Salonu Książki Polonijnej w Brukseli 2000, nagrody Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią w Toruniu 2000, Nagrody Miasta Kielc 2000, nagrody „Serce dla serc‖ (w dziedzinie rozsławiania imienia Polski) 2002, nagrody „Fidelis Poloniae‘2002‖ 2002, nagrody Stowarzyszenia Polskich Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie 2002, nagrody „Złota Łyżka‖ w I Plebiscycie czytelników „Głosu Katolickiego‖ Paryż 2002. Uhonorowany tytułem „Przyjaciel Gold Drop‘u i statuetką Złotej Kropli 2004. Odznaczenia: m.in. złoty medal Międzynarodowej Akademii Lutecja w Paryżu 1996, Medal Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego przy WSP w Bydgoszczy 1999, Medal „Pro Memoria‖ 2005. Medal „Benemeriti de Opere Fvndato Ioannis Pavli PP. II‖. Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Kałuski Marian, Australia Urodził się w Chełmnie nad Wisłą w 1946 roku. Od 1964 roku mieszka i pracuje w Australii. Jest dziennikarzem i pisarzem oraz historykiem polskim i australijskim. Współpracował z 63 pismami: polskimi (37) i anglojęzycznymi (26) w Australii, Polsce, Anglii, Francji, USA i Kanadzie. Ma w dorobku wiele książek i ponad 1000 artykułów. Był m.in. redaktorem "Tygodnika Polskiego" w Melbourne (1974-77). Publikował m.in. w sydneyskich "Wiadomościach Polskich" i "Przeglądzie Katolickim", w paryskiej "Kulturze", londyńskich "Wiadomościach", "Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza", "Tygodniu Polskim", "Orle Białym" oraz "Gazecie Niedzielnej", a obecnie w 12 pismach (m.in. kanadyjski "Goniec" i australijski "Przegląd Katolicki") i witrynach internetowych. W latach 1979-89 współpracował z polskim programem radia 2EA (obecnie SBS) w Sydney. Jest autorem szeregu książek i prac naukowych opublikowanych w językach polskim i angielskim w Australii, Anglii, Ameryce i Polsce, m.in. biografii papieża Jana Pawła II (Australia 1979 i USA 1980) i Pawła Edmunda Strzeleckiego (1981 i 1985), prac "Polacy w Australii" (1985) i "Polacy w Maitland" (po polsku i po angielsku 1983), historii 600-lecia chrześcijaństwa na Litwie (Londyn 1987), głośnej polemiki polskoukraińskiej, związanej z bitwą o Monte Cassino (USA 1987 i Londyn 1989) oraz dwóch książek na tematy polsko-żydowskie: "Cienie, które dzielą..." (Warszawa 2000) i "Wypełniali przykazanie miłosierdzia. Polski Kościół i polscy katolicy wobec holocaustu" (Warszawa 2000). W 2001 r. ukazała się w Warszawie (nakładem Instytutu Wydawniczego PAX) pierwsza w literaturze polskiej, obszerna praca "Polacy w Chinach" (308 stron, archiwalne zdjęcia) i książka "Ku pamięci i w podzięce Jankielom. Słownik Żydów - patriotów polskich", a w Lublinie (w wydawnictwie uniwersyteckim) praca "Polacy w rosyjskiej Mandżurii". W roku 2004 ukazały się dwie kolejne pozycje książkowe Mariana Kałuskiego: "Polskie dzieje Gdańska do 1945 roku" (Bernardinum, Pelplin 2004) oraz: "Polska-Chiny 1246-1996. Szkice z dziejów wzajemnych kontaktów" (Verbinum, Warszawa 2004). W druku znajduje się pierwsza w literaturze polskiej książka pt. "Polacy w Nowej Zelandii". Marian Kałuski jest także autorem wielu innych prac, jak np. "Poles in Victoria´s History" ("Journal" Royal Historical 9 Society of Victoria 1986), "Polish Religious Life in Australia" (1988 i 1989), "Polish press in Australia" (1989 i 1990), "Polacy w Australii po wyborze papieża Jana Pawła II" (KUL, Lublin 1991), "Związek Ziem Wschodnich RP w Melbourne 198092" w "Kronice Federacji Polskich Organizacji w Wiktorii 1962-1992" (Melbourne 1993). Współzałożyciel i kierownik (od 1977) "Studium Historii Polonii Australijskiej". Jego zasługą jest wydanie przez Pocztę Australijską (Australia Post) w 1983 roku znaczka pocztowego, upamiętniającego zasługi Pawła Edmunda Strzeleckiego dla Australii. Zajmuje się naukowo dziejami Polaków na świecie i historią stosunków polsko-żydowskich. Jest członkiem Australijskiego Towarzystwa Historycznego, Związku Pisarzy Australijskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Australijskich, Australijsko-Chińskiego Towarzystwa Przyjaźni, a przede wszystkim członkiem Światowej Rady Badań nad Polonią. Odznaczony w 1991 roku przez prezydenta Lecha Wałęsę Krzyżem Zasługi. Klimiuk Chris M., USA Kłos Marcin, Polska Knapik Tomasz, Polska - data i miejsce ur.: 08.09.1984, Warszawa - student UAM w Poznaniu, kierunek historia, prawo - zainteresowania: historia, polityka, muzyka Kollar Urszula, Węgry Konopka Jan, Szwajcaria mgr prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor prawa Uniwersytetu w Genewie, od 38 lat zamieszkały w Szwajcarii, Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie działacz patriotyczny, organizator wielu wystaw, społecznik udzielający się w Muzeum Paderewskiego w Morges i Muzeum Kościuszki w Solurze, pisarz, poeta, redaktor piszący do licznych pism francuskojęzycznych. Przypis Redakcji: bardzo skromny, nie chciał przekazać nawet swojej notki biograficznej! Koperski Romuald, Polska Romuald Koperski - urodził się w Sopocie, wychował w Gdańsku. Od wczesnych lat pasjonowały go rzeczy trudne i nietuzinkowe. Niekonwencjonalność jego życia sprawiła, że reprezentuje on niecodzienne, zróżnicowane profesje. Jest muzykiem pianistą, podróżnikiem, pisarzem, dziennikarzem, fotografem, żeglarzem, nurkiem oraz pilotem samolotowym. Podróżował jak sam powiada - od zawsze. Ostatnimi czasy jednak zafascynowała go Syberia, jej tajemniczość, a zarazem piękność, do dziś wspomina otwartość i gościnność zamieszkujących ją ludzi. Wszystkie wyprawy Romka Koperskiego mają wspólną cechę - są podróżami niekonwencjonalnymi, wyprawami w nieznane. Niekonwencjonalność ta wyraża się w braku wystarczającej ilości pieniędzy, braku odpowiedniego ubioru i specjalistycznego sprzętu, zapasu żywności, braku łączności oraz elektronicznych urządzeń nawigacyjnych - wszak Koperski jako lotnik nieźle zna się na tradycyjnej nawigacji. Do ostatnich dużych osiągnięć podróżniczych Koperskiego zaliczyć można pierwszą w historii udaną ekspedycję samochodową na trasie Europa Ameryka Północna, konkretnie z Zurychu w Szwajcarii do Nowego Jorku. Trasa tej pionierskiej ekspedycji wiodła przez bezkresne, bezludne obszary Syberii, Alaskę, Kanadę i prawie całe terytorium USA. Kiedy na granicy rosyjskiej Romuald Koperski 10 mówił żołnierzom, że jedzie do Nowego Jorku, ci śmiali się, że ma dobra poczucie humoru, ale słabo zna geografię, bowiem jak zapewniali Nowy Jork nie leży w Rosji... Z tej niesamowitej podróży powstała książka pt. "Pojedynek z Syberią", która jest przede wszystkim relacją z najtrudniejszego etapu, biegnącego przez tereny byłego Związku Radzieckiego. Relacją, jak powiadają krytycy, opowiedzianą bardziej niż opisaną. Nie brakuje w książce opisów niesamowitych przygód, które musiały przytrafić się w kraju nie dającym szans przetrwania przeciętnemu turyście. Dodać należy, że tej wyprawy dookoła świata nikt nie sponsorował samochód jakim Koperski odbył tą podróż został złożony z części pozyskanych na złomowisku... Kolejną nie mniej szaloną wyprawą Romualda Koperskiego było przemierzenie całej Syberii zwykłym gumowym pontonem. Był to samotny spływ największą wschodnio-syberyjską rzeką Leną od jej źródeł w Górach Bajkalskich do ujścia w Morzu Łaptiewów - 4.500 km żeglugi. Nie była to podróż łatwa, bowiem Romek Koperski podróżował bez pieniędzy, zapasu żywności, bez broni i odpowiedniego sprzętu. Cztery tysiące kilometrów pustkowia to albo bardzo mało, albo bardzo dużo. Zależy jak na to patrzeć. Jeśli kończysz podróż, to bardzo dużo, jeśli jednak do celu podróży zostało tobie ponad osiem tysięcy kilometrów, to te cztery, które przebyłeś są jeszcze niczym. To dopiero uwertura przed właściwym, długim spektaklem... Bowiem nie koniec jeszcze drogi długiej, samotnej, głodnej i przeraźliwie zimnej - drogi, gdzie wszystko może się zdarzyć. Gumowy ponton, którym Koperski przemierzał Syberię na pierwszy rzut oka nie gwarantował udanej wyprawy seryjna produkcja, tylko 2 metry długości. Jednak ani razu nie zawiódł, choć w górnym biegu rzeki nie raz dnem szorował po kamieniach. Za tą ostatnią podróż, została Koperskiemu przyznana prestiżowa nagroda "KOLOSA" oraz tytuł Podróżnika Roku 99`. Owocem wypraw Romualda Koperskiego są opracowania książkowe i albumowe: - "Pojedynek z Syberią" (1996 r.), - "Przez Syberię na gapę" (2001 r.), - ze zdjęć wykonanych podczas tych podróży powstał album fotograficzny na płycie CD-ROM pt. "1001 Obrazów Syberii" (1999 r.) Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie - Kilkanaście fotografii z rosyjskich zbiorów autora wzbogaciło polską edycję encyklopedii Britannica oraz podręczniki do nauki geografii. Kuzawińska Bożena, Białoruś Bożena Kuzawińska, dziennikarka Redakcji Zagranicznej PAP od 1984 roku, od grudnia 2005 roku stała korespondentka PAP w Mińsku. Lachowicz Teofil, USA Lukasiak Witold, Australia Łucki Bolesław, Kanada tyle pięknych słów ma polski język na szczytach intelektu można się nimi bawić bez końca i nic a czasem przypadkiem spadną z trzaskiem na beton i ułożą w całkiem zgrabny wiersz jakiego i największy poeta nie wymyśli ironio losu matko geniuszy przebacz mu bo sam nie wie co czyni Łukomska Dorota, Polska Urodziłam się i mieszkam na Zamojszczyźnie. Przez kilka lat pracowałam w prasie lokalnej, zajmując się przede wszystkim propagowanie wszystkiego co z Zamościem i Ziemią Zamojską jest związane. Następnie pracowałam w administracji publicznej, jako rzecznik prasowy Wojewody Zamojskiego 11 Marcina Zamoyskiego. Obecnie pracuję w Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej, pisaniem nie zajmuję się zawodowo, tylko czasami, jeśli trafi się dobry temat. Jakoś nie mogę całkiem z tego zrezygnować. Od kilku lat staram się w miarę sił i możliwości pomagać (np. przy dekoracjach kościoła na różne uroczystości) redemptorystom w Zamościu i tak miedzy innymi poznałam O. Zbigniewa. Właściwie to moje życie jest takie mało ciekawe, że nie ma o czym pisać. Moja pasja to książki i podróże. - Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego - Studium Bezpieczeństwa Narodowego Uniwersytetu Warszawskiego Maciaszek Katarzyna, Polska Od Redakcji: Pracownik jednej z instytucji przyrządowej w Warszawie, Bartosz to jest wielkiego formatu pasjonat polskiej historii. Nasze pismo - pro Polonicum - będzie zawsze się odwoływało do tego, iż miało szczęście, że przyszły Profesor Musiałowicz zechciał z nami współpracować od pierwszego numeru! Jest on twórcą polskiego kalendarza historycznego na Internecie. Nie uchodzi jego uwadze żadna bitwa z polskiej historii, nawet ta przegrana. Ma taki dar do wyjaśniania tego co najistotniejsze, że po przeczytaniu jego tekstów wydaje się nam, że my też moglibyśmy być wielkimi wodzami. Specjalizuje się w historii polskiego wychodźstwa do Indii w latach 1942-1948, jest zaangażowana w realizację projektu Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, dotyczącego dokumentacji stosunków Polski z krajami Azji. Markowska Irena, Polska Marzec Ewelina, Polska Musiałowicz Bartosz, Polska O sobie mówi: - Taki sobie absolwencina Uniwerku Warszawskiego ... - Brzydal i paskuda - I zakuta pała ... Pracownik ważnej instytucji państwowej. Doktorant w Instytucie Stosunków Międzynarodowych WDiNP UW. Korespondent tygodnika Polska Zbrojna. Członek bractwa rycerskiego Milites Alraunae z Warszawy. Podróżnik (kraje wschodu). Fotograf. Wyczuwa się, że wyznaje zasadzie, że bitwy się powtarzają, ale zwycięstwa nie są gwarantowane! I na pewno jest ciężej być patriotą w centrum Warszawy niż na emigracji! Cholera go ciska, gdy data 4 lipca kojarzy się wszystkim ze Świętem Niepodległości USA, a nie z bitwą pod Kłuszynem 1610 r.! Dostaje szału, gdy 11 września to dla każdego rocznica ataku na WTC, a nie śmierci Żwirki i Wigury w 1932 r.! Przypis Redakcji: co do wyrażenia Zakuta Pała, Bartosz uwielbia się zakuwać w średniowieczne zbroje rycerskie, stąd ta fachowość wyrażenia... Z innych źródeł: Absolwent: - Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 12 Narkowicz Liliana, Litwa (1961), dr nauk humanistycznych w zakresie historii, redaktor, publicystka, pisarka. Urodziła się i studiowała w Wilnie (Litwa). Pracowała w charakterze tłumaczki i dziennikarki pism polskojęzycznych, polonistki w szkołach średnich oraz przewodniczki wycieczek biur turystycznych. W 2003 obroniła na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu pracę doktorską pt. „Jan Konrad Obst – publicysta, wydawca, historyk (1876-1954). Autorka ponad 500 artykułów, w tym publikacji naukowych i 10 edycji książkowych („Znani i nieznani profesorowie Uniwersytetu Wileńskiego I poł. XIX w.‖, „KosciOl św. Piotra i Pawła w Wilnie‖, ―Wspomnienia księdza Antoniego Dilysa‖, ―Z Wilna szwajcarskimi śladami Polaków‖). Lata 1998-2001 spędziła z rodziną w Szwajcarii w związku ze stażem naukowym męża. Była członkiem Towarzystwa im. T. Kościuszki w Solurze. Obecnie jest członkiem związku Pisarzy Polskich za Granicą (Londyn). Współpracuje z krakowską redakcją Polskiego Słownika Biograficznego. Tymczasowo mieszka w Niemczech. Pracuje nad tematyką „Los polskich dworów na Kresach‖. Nurczyk Krystyna, Szwajcaria Od 13 lat dziennikarz, od 2 lat pracuje w Szwajcarii jako korespondent TV Polonia - przygotowuje materiały do programu informacyjnego o tematyce polonijnej "Wieści Polonijne" . M. in. w styczniu 2006 ukazał się w TV Polonia jej wywiad z prezydentem szwajcarskiego Nationalrat Claude Janiak. Współpracuje również z Informacyjną Agencja Radiowa w Warszawie, która przygotowuje wiadomości dla wszystkich rozgłośni Polskiego Radia w Polsce. Osses Adams Liliana, USA Od wczesnego dzieciństwa związana z muzyką i teatrem, w wieku siedmiu lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie w Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Następnie kontynuowała wykształcenie muzyczne w Średniej Szkole Muzycznej w Poznaniu w klasie harfy i fortepianu. W 1971 r. ukończyła Akademię Muzyczną w Poznaniu z tytułem Magistra Sztuki. Doskonaliła swoje umiejętności gry na harfie u światowej sławy harfistów, najpierw u prof. Karela Patrasa w Pradze, a następnie u Nicanora Zabalety w San Sebastian, Lily Laskine w Paryżu, Marii Korchińskiej w Londynie oraz u Mildred Dilling w USA. W latach 1961-1972 pracowała w Polsce w charakterze harfistki w Filharmonii Poznańskiej pod dyrekcją Roberta Satanowskiego oraz w Filharmonii w Szczecinie pod dyrekcją Józefa Wiłkomirskiego. W tym czasie rozpoczęła także karierę solistyczną występując z orkiestrami symfonicznymi w kraju i zagranicą. W 1972 r. została pierwszą harfistką Opery Cesarskiej w Teheranie występując jednocześnie na licznych koncertach w Radio i Telewizji Irańskiej. W roku 1978 opuściła Iran (w przeddzień rewolucji islamskiej) i osiedliła się z mężem Amerykaninem w San Francisco. W latach 1979-1981 podjęła pracę jako prywatny nauczyciel muzyki w Riyadh, Arabia Saudyjska. Od 1981-1985 przebywała w Wiedniu dokonując archiwalnych nagrań na harfę solo dla Radia Austriackiego. W 1986 r. powróciła do Kalifornii, gdzie prowadzi szeroką działalność artystyczną i pedagogiczną oraz współpracuje z lokalnymi orkiestrami symfonicznymi w charakterze harfistki. Obuchowski Andrzej, ks., Rosja Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 13 Jej biogram ukazał się w licznych wydaniach Marquis Who‘s Who w Stanach Zjednoczonych, a także w Cambridge, Anglia, w Indiach, Francji i w Polsce. Jej prace dokumentacyjne dotyczące historii harfy w Polsce oraz historii opery i baletu w Teheranie znajdują się w Bibliotece Kongresu, Washington, D.C. Osses-Frei Janina, Austria Nazwisko panieńskie Osses, historyk z wykształcenia, urodziła się w Poznaniu w rodzinie o tradycjach muzycznych. Studia historyczne kończyła na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Pracowała w Muzeum poznańskim jako archiwista i współorganizatorka wystaw. Była stypendystką Instytutu Historii PAN w Warszawie w ramach studiów doktoranckich, zajmowała się problematyką związków kulturalnych polskowęgierskich. Doktorat na temat „Polonia na Węgrzech w latach 1945-1956‖ obroniła w 1979 r. na Uniwersytecie UAM w Poznaniu. Do Wiednia przyjechała po raz pierwszy w 1981 r. na zaproszenie rodziny, od 1982 r. pozostała na stałe po wyjściu zamaż za Waltera Frei (Szwajcar, ekonomista i amator pianista, wielbiciel twórczości muzycznej Fryderyka Chopina ). W 1987 r. w Wiedniu urodziła córkę Michaele. Od wielu lat publikuje artykuły w prasie polonijnej w Austrii na tematy głównie historyczne i dotyczące Polonii: "Głos Polonii"- „Strzecha‖, "My", "Polonika", „Dialogi‖ (członek redakcji), „Żongler Polonia Nova‖ (członek redakcji). Pisze wiersze, które były nagradzane na konkursach i są publikowane z antologiach w Polsce i na stronach internetowych w USA- Wolni Najmici, Polonia Holenderska, Szwajcaria-Nasza Gazetka. Tłumaczy poezję z języka niemieckiego na język polski poetki austriackiej Ilse Brem. Jest aktywnie związana z ruchem polonijnym, posiada własne archiwum, w którym gromadzi pamiątki związane z życiem Polonii w Austrii. Kolekcjonuje od 1982 r. prasę austriacką piszącą na tematy polskie, prasę polonijną, zbiera zdjęcia i fotografuje wydarzenia polonijne, kolekcjonuje Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie autogramy osobistości polskich i austriackich. Ma nadzieję, że jest to przyczynek do archiwum polonijnego i Muzeum, które kiedyś zostanie założone w Wiedniu. Jej polonijna gazeta archiwalna „Solidarność‖ z portretem Lecha Wałęsy wydana w Wiedniu w 1982 r. jako jedyny polski eksponat znalazła się na wielkiej wystawie austriackiej jubileuszowej 50-lecia Austrii w Galerii Pałacu Belvedere „Das Neue Osterreich‖ 16.5.-30.11.2005 i oglądana była przez 320 tys. zwiedzających tę wystawę oraz prezydentów Heinza Fischera (Austria) i Aleksandra Kwaśniewskiego (Polska). Dr Janina Osses-Frei od lat propaguje hasło "Ocalić od zapomnienia" pomniki i pamiątki polskie w Austrii. Wiele artykułów napisała pod takim tytułem publikowanych w piśmie wiedeńskim "Polonika" nr 4, 12, 1996, nr 6,1997, nr 38, 39,1998, „Dialogi‖ i „Żongler Polonia Nova‖. Publikowała także w pismach: Polonia Węgierska, Super Express USA Nowy Jork ( 24.XII.2005) oraz wiedeńska „Nasza Wspólnota‖. Otrzymała 1 nagrodę Związku Polaków Strzecha w 1985 r. za pracą konkursową pt. ‖Obchody 250-lecia Odsieczy Wiedeńskiej w 1933 r. w Austrii‖ oraz nagrodę za poezję w 1986 r. Na I Zjeździe Polonii w Karyntii (28-30.V.1999) na zaproszenie Klubu Sobieski wygłosiła referat „Król Bolesław Śmiały i jego domniemany grób w Ossiach‖. Na IV Sympozjum Biografistyki Polonijnej w Wiedniu (1.IX.1999) wygłosiła referat „Rola i dokonania Polek w dziedzinie muzyki na terenie Wiednia‖ opublikowany w książce „Losy Polek‖ Sympozjum Biografistyki Polonijnej, pod red. Agata i Zbigniew Judyccy ( Instytut Biografistyki Francja), Wyd. Czelej , Lublin 1999 Jest autorem 55 artykułów na stronie internetowej PAP Polonia dla Polonii http://polonia.pap.com.pl oraz na stronie pisma Żongler Polonia Nova. Pisuje hasła tematyczne opublikowane w książce „Encyklopedia Polskiej Emigracji i Polonii‖ 5-cio tomowej, redakcja prof. Kazimierza Dopierała. (Wyd. Oficyna Kucharski, Toruń, lata 2003-2005) Aktywnie uczestniczy od 2003r. w zjazdach dziennikarzy, imprezie „ Światowe Forum Mediów Polonijnych‖ w Polsce organizowanej przez Małopolskie Forum Współpracy z Polonią w Tarnowie. Jej hobby jest poezja i muzyka. Już w dzieciństwie uczyła się grać na fortepianie i gitarze. Jest samoukiem gry na zabytkowej Cytrze akordowej Akkordzither, z którą występowała wiele razy w klubach polonijnych, węgierskich, szwajcarskich, austriackich. Wystąpiła w Polsce dwukrotnie we 14 Wrocławiu w ramach imprez Dni Austrii w 1997 i 1998 r. w Klubie Muzyki i Literatury z programem historyczno-muzycznym o Cesarzowej Sissi z Dynastii Habsburgów. Wiadomości biograficzne: W. S. Kucharski; Polacy i Polonia w rdzennej Austrii w XIX i XX wieku, Lublin-Wiedeń, 1994; „Polonika‖, 6 (1997);‖Profile‖ Wiadomości Konsulatu RP w Wiedniu, 6 (1968); Z.A.Judycki, „ Polacy w świecie‖. Kwart.Biograficzny Polonii (Paryż-Kielce) 14, 2000 r. A.i Z. Judyccy, Polonia, Słownik biograficzny, Warszawa 2000 Kazimierz Dopierała , Encyklopedia Polskiej Emigracji i Polonii, 2003, tom II Fala‖ również w Mołdawii. Do dziś współpracuję z „Gościem Niedzielnym‖, „Jutrzenką‖ w Mołdawii i radiem „Polska Fala‖. W 2003 r. podjęłam studia doktoranckie z zakresu antroponimii w Instytucie Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Temat pracy doktorskiej brzmi: „Nazwy własne (imiona, nazwiska) osób pochodzenia polskiego z Kiszyniowa i okolicy od początku XIX do XXI wieku. Będzie to praca o wzajemnych wpływach i oddziaływaniu różnych etnosów, będzie pokazywać ich kulturę przez stosunki językowe, twory hybrydalne odzwierciedlone w imionach, nazwiskach osób pochodzenia polskiego. Do tej pory napisałam dwa artykuły o imionach i nazwiskach Polaków w Mołdawii wiążące się z tematem pracy doktorskiej opublikowane w renomowanym czasopiśmie onomastycznym „Onomastica‖. Kraków, 24 kwietnia 2006 r. Elena Palinciuc Palinciuc Elena, Mołdawia Nazywam się Elena Palinciuc. Urodziłam się 23 lutego 1980 roku w Balti (Moldova). W 1997 roku skończyłam Szkołę Ogólnokształcącą nr 3 w Bielcach. W październiku 1997 roku rozpoczęłam w Rzeszowie kurs przygotowawczy do studiów dla cudzoziemców, który się odbywał przy Wyższej Szkole Pedagogicznej. W 1998 r. zostałam przyjęta na studia magisterskie dzienne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunek filologia polska, specjalność nauczycielska. W latach 2002-2004 w sierpniu wyjeżdżałam jako wychowawca ze stuosobową grupą młodzieży polskiego pochodzenia z Mołdawii na dwutygodniowe Kolonie Języka Polskiego, które odbywały się nad Morzem Czarnym w Siergiejewce, na Ukrainie. Na koloniach oprócz wychowawstwa prowadziłam dla uczestników zajęcia z języka polskiego. 16 czerwca 2003 r. zdałam egzamin magisterski i uzyskałam tytuł magistra filologii polskiej z wynikiem bardzo dobrym. W okresie od 1.10.2002 r. do 30.06 2004 r. kontynuowałam naukę w Podyplomowym Studium Dziennikarskim przy Papieskiej Akademii Teologicznej. Praktyki dziennikarskie odbyłam w dziale miejskim krakowskiej redakcji „Gazety Wyborczej‖, krakowskiej redakcji „Gościa Niedzielnego‖, w redakcji polonijnej gazety „Jutrzenka‖ w Mołdawii oraz w polonijnej redakcji audycji radiowych „Polska Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Pawilak Jacek, Polska Pityński Andrzej, USA urodził się 15 marca 1947 r., w miasteczku Ulanów. Studiował na Akademii i Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora Jerzego Bandury na Wydziale Rzeźby. Już w czasie studiów został zauważony jego pomnik Ignacego Paderewskiego w Krakowie, płaskorzeźba przedstawiająca królową Jadwigę (UJ) czy rzeźba „Kircholm‖. W 1974 r. po studiach przyjechał do USA i kontynuował studia w Arts Students League w Nowym Yorku. Otrzymał pracę w Sculpture House na Manhattanie, dzięki, czemu mógł zgłębić tajniki technik odlewania w brązie i powiększania pomników. W okresie 1975-1979 był asystentem seniora amerykańskiej rzeźby, Aleksandra Ettle. Z jego rekomendacji znalazł się w Johnson Atelier – Technical Institute of Sculpture w Mercerville w New Jersey, w którym pracuje od 20 lat, będąc 15 dyrektorem czterech wydziałów. To właśnie tam zrodził się pomysł powiększenia niewielkiej kompozycji „Partyzanci‖ do monumentalnych rozmiarów – aluminiowy pomnik został odsłonięty w 1983 roku w Bostonie. W roku 1987 Pityński przyjął obywatelstwo amerykańskie. Andrzej Pityński spełnia się nie tylko jako rzeźbiarz i artysta, ale również nauczyciel i wychowawca kilku pokoleń adeptów sztuki rzeźbiarskiej. Oglądając gabarytowo największe dzieła artysty widz wkracza w jego niezwykły świat rzeźby monumentalnej, której ucieleśnieniem są pomniki znajdujące się w Polsce i USA. Jego dzieła żyją własnym życiem, przemawiając sugestywnie do nas swoją symboliką. Widoczna w nich jest poczucie godności, bohaterstwo, a także i tragizm losów polskiego narodu na przestrzeni wieków. Bez z trudu zauważalny jest głęboki patriotyzm autora i przywiązanie do tradycji rodzinnego kraju. Dziełem Andrzeja Pityńskiego są m.in. pomniki Ignacego Paderewskiego (Kraków), Marii Curie-Skłodowskiej (Bayonne), „Sarmata‖ (Morris Museum), „Partyzanci‖ (Boston); Jerzego Popiełuszki (Trenton), papieża Jana Pawła II (Manhattan i Ulanów), „Mściciel‖ (Amerykańska Częstochowa), „Katyń 1940‖ (Jersey City), „Pomnik Błękitnej Armii‖ (Warszawa). Oprócz pomników w dorobku artysty znajdują się również płaskorzeźby czy medale. Za swoje rzeźby otrzymał wiele cennych nagród i wyróżnień. Obecnie zaliczany jest do światowej czołówki rzeźbiarzy. Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Prusiński Zygmunt Jan, Polska Mój autoportret Mogę tak zacząć; (wyklułem się z jaja poezji – i tylko w nią wierzę, właśnie z literaturą piękną duchowo wziąłem ślub), zawarłem związek... Jako twórca w dziedzinie poezji, bywam z różnymi kolorami natężenia, nastrojami, acz najlepiej się czuje w tematyce społeczno-politycznej. Twórczość moja jest rozsypana po wielu redakcjach w kraju i za granicą. Gdyby zliczyć te publikacje które ujrzały światło dzienne, byłoby kilkaset zapewne. To prawda, jestem poetą gubiącym wiersze. Nawet napisałem o tym wiersz. Lubię rozdawać je, szczególnie kobietom, w treści miłosnych czy erotycznych wyznań. Jestem płodny i zadziorny, przy tym prowokujący. Nie zakodowałem w sobie żadnych szkół poetyckich, choć zaczytywałem się w poezji amerykańskiej, irlandzkiej, angielskiej. Od pierwszego wydrukowanego wiersza minęło 33 lata, a druk w warszawskim dwutygodniku „Nowy Medyk‖. Laureat kilku konkursów poetyckich, choćby udział: „O Świętokrzyską Lirę Poezji‖ w Kielcach 1980, w jury zasiadali - Tadeusz Śliwiak, Marek Sołtysik i Jerzy Pilch – przewodniczący; „O Laur Prometeja‖ w Rzeszowie – Andrzej Żmuda; czy „Turniej Jednego Wiersza‖ w Bytowie 1981, I miejsce za wiersz erotyk, w jury zasiadali - Tadeusz Mocarski, Zbigniew Jerzyna i Roman Śliwonik – przewodniczący. Często drukowany byłem u Magdaleny Boratyńskiej w „Zielonym Sztandarze‖ i u Tadeusza Nowaka w „Tygodniku Kulturalnym‖. 16 Blisko 13 lat spędziłem na emigracji w Austrii. Mój pierwszy list skierowany był do Gustawa Herlinga Grudzińskiego w Neapolu. Byłem szczęśliwy, że wielki pisarz odpisał mi. Pamiętam jak uświęcałem wierszem każde odejście poety. Na obczyźnie to jest bolesne. Tak było z Boratyńską, Łobodowskim, Balińskim, Wirpszą, Chudzyńskim. Przeżyłem też bardzo mocno nagłą śmierć swojego przyjaciela, poety z Wiednia Wacława Kaszczuka – przyjechał na emigrację polityczną z Puław. Z zawodu był nauczycielem. Pamiętam jak czytałem ten wiersz pt. „Elegia na cześć mojego przyjaciela, który odszedł‖ nad jego grobem, ledwie co pochowanym w nim... Emigracyjne pogrzeby są bardzo smutne. A ja na wiedeńskim centralnym cmentarzu, pod żywymi drzewami czytałem tak, jakby Wacek był moim ojcem; był starszy o 20 lat. I tak czytałem, że zebrani emigranci naprawdę uczciwie płakali. Czy liryka jest tak silna w odbiorze duchowego łączenia się ludzi żyjących z tymi nie żyjącymi? To prawda, na odległość dzieliłem te straty ze świata poetyckiego – który powoli skraca nas z przyjaciół. Pamiętam Wacka Kaszczuka słowa: „Po co my piszemy te wiersze, w Biblii już wszystko napisano”! Wówczas tłumaczyłem mu, że o moich wrogach – komunistach nic w Biblii nie czytałem. Zrozum, każde dziesięciolecie trzeba opisywać, jak dziennik, jak pamiętnik – chociaż fragmenty, że przewróciłeś się o kamień, że podglądałeś sąsiadkę bez majtek, no wiele jest obrazów w życiu człowieka, które warto opisać. Jako poeta wolności, no właśnie co to znaczy... jak widać jestem zwolennikiem wolnej przestrzeni, wolnej przyrody, wolnej racji każdego najmniejszego zaistnienia. Jako poeta zadebiutowałem w 1973 roku, jako prozaik w 1990, jako krytyk literacki w 1992 roku. Moje wiersze, eseje, szkice, opowiadania zamieszczone są w kilkunastu antologiach i almanachach. Wydałem dwa skromne arkusze poetyckie: „Słowo‖ i „Oaza polska‖ w Monachium 1987. Na spotkaniach autorskich potrafiłem doprowadzić odbiorców emigrantów do wzruszeń. Tak było w Obozie dla Uchodżców w Traiskirchen w roku 1982, kiedy to grupa Polaków w ostatnią noc żegnała się z Europą, by następnego dnia dotknąć kontynentu amerykańskiego. Będąc w tymże obozie, udzielałem się społecznie, jako kolporter najważniejszych tytułów emigracyjnej prasy w języku polskim. Oferowałem dzienniki: z Austrii, Szwecji, Niemiec, Anglii, Canady i z USA. Znany „Kalendarz Polski‖ z Filadelfii czy „Listy do Polaków‖ z Chicago Czesława Malczewskiego. Pamiętam też, bo miałem sentyment do wiedeńskich „Wiadomości Polskich‖ – tylko ta redakcja dała mi Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie trochę zarobić. Znałem od początku to środowisko. Kilka wierszy tam miałem opublikowanych. Autor Władysław Stanisław Kucharski – pedagog, prawnik, politolog napisał książkę pt. „Polacy i Polonia w rdzennej Austrii w XIX i XX wieku, wydaną przez Uniwersytet Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie w 1994 roku, kiedy byłem już na stałe w kraju. Władysław S. Kucharski napisał: „Zygmunt Jan Prusiński – z zawodu muzyk, z powołania prozaik i poeta, korespondent londyńskiego „Orła Białego” – w listopadzie 1989 r, zorganizował z grupą twórców emigracyjnych Korespondencyjny Klub Pisarzy Polskich. On był też pierwszym jego prezesem jak również inicjatorem konkursu literackiego im. Marka Hłaski. Laureatem konkursu został Adam Lizakowski z San Francisco za tomik poezji „Złodzieje czereśni”. (...) Klub ten starał się promować młodych Polaków – adeptów pióra, tworzących zarówno w Austrii, jak i poza jej granicami. Organizował też wieczory autorskie, popularyzując najnowszą literaturę polską. W miarę pozyskiwania środków finansowych Klub zamierzał publikować twórczość autorów nagrodzonych w konkursach im. Marka Hłaski”. Ten tomik „W krainie żebraków słyszę bluesa‖ był moim (prawdziwym) debiutem. Dedykowałem, i tu chciałbym przytoczyć treść: (Mojemu pierwszemu synowi Marcinowi Zygmuntowi Prusińskiemu, urodzonemu we Wiedniu 21 Stycznia 1990 roku – na którego jako ojciec czekałem biologicznie 41 lat, ten tomik wierszy dedykuję. Ustka. 16 Października 2001r,). Wydawca: AGORA Społeczna Oficyna Wydawnicza Literatów w Słupsku. Wydano dzięki współudziale finansowym Urzędu Miejskiego w Słupsku i Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego w Gdańsku: ISBN 83 - 912772 - 2- 4. Po powrocie do kraju w roku 1994 w lipcu, po trzech latach w 1997 piszę wiersz pt. „Romans z poezją jest bezpieczniejszy”, z dozą szlachetnego zamanifestowania: 17 Ustka Dlatego nie prowadzę magistratów władzy, bo wolę iść do dębowego lasu, i połączyć mój oddech życia wedle wiecznego romansu. Poezja jest tam, gdzie cicho, gdzie nikt nie narzuca swoich praw – jak to bywa w ludzkim stadle nieufności. Bo wolność jest tylko tam, gdzie człowiek łączy swoją miłość z przyrodą, nigdy wolności nie ma z drugim człowiekiem. Dlatego zawsze o taką mi chodzi wolność, kiedy gościnnie bywam tam, gdzie mogę poślubić bez świadków tę właśnie wolność, tę poezję co się zwie... cisza. Takiej ciszy na pewno nie ma pośród ludzi. W ludziach... nie ma poezji! Ustka, luty 2006 A TY MI NIE ZAŚNIJ POLSKO! A ty mi nie zaśnij Polsko, bo jeśli zaśniesz, kto twój sen zrecenzuje po ostatniej nocy, gdy tyle jest wirusów podanych na tacy, gdy tyle jest luster porozbijanych, niby jakiś chuligan z obcej strategii po cichu wbija ci nóż w plecy. A ty mi nie zaśnij Polsko, dzieci marzną z zimna i głodu, na palecie farby wystygły przed samym zarysowaniem ważnych narodzin motyla i ważki, przed letnim wyostrzeniem lotu, jakby sam Pan Bóg przygasł niską barwą zabielonego cienia. A ty mi nie zaśnij Polsko, bo jesteś sama pośród osi Wschód - Zachód, na dodatek bezzębna i bez głosu; jedynie co możesz być inwalidką, z podpierającym się kijem w kleszczach odbierania, co do tej pory było polskie. A ty mi nie zaśnij Polsko... 11 Czerwca 2005 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Skrzypczak Alina, Polska Alina Skrzypczak ur. w 1965r. jest z wykształcenia magistrem historii. Pracuje jako nauczycielka w Zespole Szkół Nr 2 im. Jana Kochanowskiego w Łańcucie. Jej pasją jest historia dawnych Kresów południowo – wschodnich Rzeczypospolitej. Od 2004r. prowadzi program ratowania polskiego cmentarza w Zbarażu na Ukrainie. Stopa Adrian, Holandia Stopa Krystyna, Holandia Adrian Stopa jest synem żołnierza 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej i Holenderki. Urodził się i mieszka w Bredzie. Od 1984 roku był 18 współorganizatorem wieczorów kulturalnych z okazji wyzwolenia Bredy dla społeczności polskiej i niderlandzkiej w Bredzie. Od tego czasu jest zaangażowany w sprawy polskich kombatantów oraz Polonii. Od 1984 roku jest członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Niderlandach. W latach 1988- 2004 był jego wiceprezesem organizatorem a od 2004 jest jego prezesem. W marcu 1990 roku był inicjatorem i współzałożycielem Stowarzyszenia Kulturalnego ―Polonia‖ w Bredzie zrzeszającym głównie młode pokolenie. Był jego pierwszym prezesem do listopada 2002 r. Potem był współzałożycielem i jest pierwszym prezesem Stowarzyszenia 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej Niderlandy. Wyróżnienia: 30.12.1989 Brązowy Medal i dyplom za wybitne osiągnięcia w dziele umacniania patriotycznej więzi Polonii z Macierzą przyznany przez Towarzystwo Łączności z Polonią Zagraniczną ―Polonia‖ z Warszawy. 09.04.1994 Złoty Medal za zasługi dla Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Niderlandach przyznany przez Polski Komitet Olimpijski w Warszawie. 17.04.1996 Złoty Krzyż Zasługi przyznany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Medal pamiątkowy za zasługi w upamiętnianiu tradycji polskich walk niepodległościowych z rąk Kierownika Urzędu do spraw kombatantów i osób represjonowanych, pana ministra Jana Turskiego. 26.10.2003 Krzyż Kawalerski Orderu Zasług Rzeczypospolitej Polskiej przyznany przez Prezydenta RP. 08.06.2005 Medal PRO MEMORIA od Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych Krystyna Konowrocka-Stopa była 6 lat redaktorką biuletynu „Informator‖ wydawanego przez Stowarzyszenie Kulturalne „Polonia‖. W 1997 roku aktywnie uczestniczyła w organizowaniu Polskiej Szkółki w Bredzie. Od stycznia 2000 roku do stycznia 2004 roku pracowała społecznie w Muzeum im. generała Maczka w Bredzie i pełniła tam między innymi rolę tłumacza, przewodniczki dla odwiedzających oraz była odpowiedzialna m.in. za PR i kontakty z mediami. Od 2003 roku pełni funkcje sekretarza Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Holandii. Jest założycielką i redaktorką biuletynu „Śladami Dywizji‖ wydawanego od 2003 roku w języku niderlandzkim dwa razy w roku przez Stowarzyszenie 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej Niderlandy. 29.04.2000 Przyznanie orderu Lid in de Orde van Oranje – Nassau zgodnie z wolą Królowej Niderlandów. Wyróżnienia: 26.10.2003 Medal pamiątkowy za zasługi w upamiętnianiu tradycji polskich walk niepodległościowych z rąk kierownika Urzędu do spraw kombatantów i osób represjonowanych, pana ministra Jana Turskiego. 03.02.2002 1 Złota Odznaka 1-szej Dywizji Pancernej przyznana przez Związek Kół 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej z siedzibą w Londynie, Wielka Brytania, za wybitne zasługi w działalności na rzecz pogłębiania więzi koleżeńskiej i szerzenia chwały 1szej Polskiej Dywizji Pancernej generała Maczka. 18.01.2004 Złota Odznaka 1-szej Dywizji Pancernej przyznana przez Związek Kół 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej z siedzibą w Londynie, Wielka Brytania, za wybitne zasługi w działalności na rzecz pogłębiania więzi koleżeńskiej i szerzenia chwały 1szej Polskiej Dywizji Pancernej generała Maczka. Marzec 2003 Prezes honorowy Stowarzyszenia Kulturalnego ―Polonia‖ w Bredzie. 18.06.2004 Złoty medal za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego od prezesa PKOl Stanislawa Paszczyka. 26.10.03 27.09.2004 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 19 Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej od Prezydenta RP. 08.06.2005 Medal PRO MEMORIA od kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych. Szarycz Jan, Kanada Targowski Andrzej, USA Andrzej Targowski jest profesorem zw. informatyki w Western Michigan Uniwersity (USA) oraz b. przewodniczącym Rady Doradczej Information Resorce Management Association (IRMA) 19952003. Jest Sekretarzem The International Society for the Comparative Study of Civilizations. Opublikował 22 książki i ok. 250 artykułów. Pisze na tematy informatyki, polityki i historii oraz cywilizacji. W Polsce przeforsował stosowanie terminu informatyka i infostrada, był współzałożycielem ośrodków ZETO oraz inicjatorem pierwszego Programu Rozwoju Informatyki (1971-75) oraz budowy Krajowego Systemu Informatycznego, INFOSTRADY oraz PESEL. W 1974 r. został odsunięty od informatyki i publikowania, co spowodowało jego wyjazd i ucieczkę do USA, gdzie otrzymał prawo azylu. Jest prezesem Światowej Rady Badań nad Polonią (2001), był członkiem Rady Dyrektorów Kongresu Polonii Amerykańskiej oaz przewodniczącym Komitetu Planowaniu Północno-Amerykańskiego Centrum ds. Polskich - STUDIUM. W zakresie politologii wydał m. in. „Chwilowy koniec historii,‖ „Dogonić czas,‖ „Obrona Polski,‖ „Wizja Polski,‖ w dziedzinie historii wydał „Los Polski i Świata,‖ „Obserwacje z USA.‖ W okresie Stanu Wojennego występował w Radio Wolna Europa i Głosie Ameryki. Publikuje felietony w USA, Kanadzie, Anglii, Litwie i Polsce. Po angielsku wydał książki: „Red Fascism,” „The Architecture of Enterprise-wide IMS,” „Global Information Infrastructure,” „Enterprise Information Infrastructure,” “Electronic Enterprise,” “Civilization and Information” oraz “Enterprise Systems Education in the 21st Century.” (...) Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Ja będąc ciężko doświadczonym dzieckiem wojny myślę, że mam prawo a nawet obowiązek wypowiedzieć się w tej sprawie. Mimo, że Niemcy mnie rozstrzeliwali, (ale nie zabili, wydostałem się spod trupów) w Warszawie w 1944, 14-krotnie ranili moją matkę Halinę w Warszawie w 1944 i powiesili mego ojca Stanisława w Nord-Haussen Dora w 1945 r. – uważam, że po 60 latach trzeba pogodzić się z Niemcami, tak jak to zrobili Francuzi (trzykrotnie zaatakowani w ciągu 69 lat). Pogodzenie to będzie wówczas trwałe, gdy będzie wynikiem dialogu i zrozumienia stanowisk i cierpień obu stron, a nie dysonansów i kategorycznych stwierdzeń oraz uwzględniania punktu widzenia tylko jednej strony. Ma to miejsce w czasie, kiedy Europa ma szansę na trwały pokój a my mamy świetną polityczną sytuację, na jaką czekaliśmy aż 400 lat (ostatni złoty okres Polski był w latach 1410-1606). Tolak Szymon, USA Urodzony w Warszawie 1953 roku. W 1984 ukończył studia filozoficzne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1988 roku przebywa na emigracji w USA. Aktywny w środowisku Polonii bostońskiej także jako fotograf-dokumentalista. Od 2004 eksperymentuje z tworzeniem internetowych prezentacji środowiska polonijnego. Jest twórcą Polboston.com Topolska Maria Barbara, Polska Doktorat 1960, habilitacja 1984; naukowy tytuł profesora od 11 grudnia 2003 r. . Od czerwca 2005 r. mianowana profesorem zwyczajny w Instytucie Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Praca: w l. 1960-1984 Uniwersytet im. Adama 20 Mickiewicza w Poznaniu, 1984-2004 Zakład Badań nad Polonią Zagraniczną PAN w Poznaniu, po zmianie nazwy Zakład Badań Narodowościowych; od 1997 r. profesor mianowany w Instytucie Historii WSP, później Uniwersytetu Zielonogórskiego, wykładowca historii powszechnej nowożytnej (XVIXVIII) i autorskiego wykładu Ruchome granice cywilizacji zachodniej na wschodzie. Od 2005 zatrudniona na Wydziale Europeistyki w Wyższej Szkole Biznesu w Pile. Autorka 420 pozycji, w tym 5 książek i 8 współredagowanych oraz ok. 220 biogramów, w tym 170 w 3 tomach Encyklopedii Emigracji Polskiej i Polonii, pod red, K. Dopierały. Zajmuje się dziejami instytucji społecznych, naukowych i kulturalnych w Wielkiej Brytanii oraz biografistyką polonijną; problematyką etniczności i dziedzictwa kulturowego na ziemiach wschodnich b. Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jest członkiem Komitetu Badań Polonii PAN w Warszawie w kolejnej już czwartej kadencji pochodzącym z wyboru środowiskowego. W l. 1997 - 2001 członek współzałożyciel Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią z siedzibą w Londynie i w Gorzowie - udział z (opublikowanymi) referatami w 7 konferencjach, Od maja 2002 r. członek zarządu Światowej Rady Badań nad Polonią z siedzibą w Częstochowie i Calamazoo University (stan Michigan). Dyplom uznania –plakietka SRBnP za utrwalanie dziedzictwa polskiego w świecie (2003). Od 1990 r. jest członkiem – założycielem Stowarzyszenia Kobiet Aktywnych Zawodowo – International Business Professional Women‘s Club, IBPW, z siedzibą w Londynie. Udział w 49 konferencjach krajowych i zagranicznych; m.in. w Bolonii, Londynie, Paryżu, Mińsku, Wilnie, Grodnie. Posiada Srebrny Krzyż Zasługi (1984). 1 X 2003 r. otrzymała nagrodę indywidualną Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za książkę pt. ―Społeczeństwo i kultura w Wielkim Księstwie Litewskim od XV do XVIII w."(Poznań-Zielona Góra 2002). Hobby film, jego warsztat i historia, koty. Who is Who w Polsce, Hübners blaues Who is Who, wyd, I ,2002; wyd. II, wyd. III 2004; Złota Księga Nauki Polskiej. Naukowcy Zjednoczonej Europy, II Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie wyd. Gliwice 2006 Trzęsicki Jerzy, Kanada ur. 1 września 1947 w Sosnowcu. Mgr. inż. budowy okrętów – ukończył studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (1972). Po studiach pracował w Stoczni Północnej w Gdańsku, a w latach 1976-1984 w Centrali Polskiego Rejestru Statków w Gdańsku. Na emigracji w Kanadzie od 1985 r w ramach łączenia rodzin. Żonaty, dwoje dzieci (Ziemowit 1977, Jadwiga Wisława 1978). W latach 1985-1989 pracował w biurach projektowokonstrukcyjnych w Ottawie, potem w Centrali Kanadyjskiego Coast Guardu. Od 1994 r. w Vancouverze jako inspektor w Ministerstwie Transportu, w Dziale Bezpieczeństwa Morskiego (zatwierdzanie dokumentacji technicznej statków, inspekcje, wystawianie świadectw). Interesuje się historią i sprawami polskimi. W Ottawie był członkiem Zarządu Kongresu Polonii Kanadyjskiej, odpowiedzialnym m. inn. za interwencje prasowe i prostowanie zakłamań w literaturze szkolnej nt. Polski i Polaków. Hobby – fotografia, podróże, turystyka, piosenka (historia, zapis), a ostatnio – brydż. Winogradowa Anna, Rosja Wojtczak Jadwiga, Kanada Jadwiga WojtczakJarosz, dr hab.med., dr nauk przyrodniczych (Ph.D.) Jako lekarz pracowała: na Oddziale Neurologicznym 21 Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych "Kochanowka" w Lodzi, jako konsultant kliniczny w Szpitalu Uniwersyteckim w Jos (Nigeria). Była wykładowcą: na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego, na kursach doskonalenia lekarzy oraz niższego personelu medycznego, na Uniwersytecie w Guelph (Kanada), na Uniwersytecie w Jos (Nigeria). Była: kierownikiem Zakładu Fizjologii i Psychologii Pracy Instytutu Medycyny Pracy w Lodzi, kierownikiem Pracowni Metabolicznej w Instytucie Żywności i Żywienia w Warszawie, "visiting prof." na wydziale "Human Biology" Uniwersytetu w Guelph. Publikacje: głownie w dziedzinie neurofizjologii, psychofarmakologii, fizjologii pracy (rytmy okolo dobowe) podręcznik do nauki j. angielskiego dla lekarzy ("Let's learn medical terms and phrases"). Od ponad 10 lat praca charytatywna, głownie na rzecz osób starszych i ciężko chorych dzieci polskiego pochodzenia zamieszkałych na terenach byłego Związku Sowieckiego, pozbawionych bezpłatnej pomocy lekarskiej. W ramach tej pracy: zbieranie funduszy na pokrycie kosztów leczenia szpitalnego, zakup lęków, przeprowadzanie zabiegów chirurgicznych, na zakup sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego, na transport dzieci do polskich szpitali; organizowanie wyjazdów na Wschód z pomocą medyczna (Ukraina, Białoruś, Gruzja, Litwa, Rosja), organizowanie pobytów rehabilitacyjnych dla sierot w Polsce (po leczeniu gruźlicy) i resocjalizacyjnych (dzieci z choroba sieroca). Za prace na rzecz dzieci odznaczona międzynarodowym "Orderem Uśmiechu" , za działalność społeczną odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej. Wójciak Edward, Kanada Pochodzi z Tomaszowa Mazowieckiego. Z wykształcenia nauczyciel języka polskiego. Po kilku latach porzuca ulubioną, lecz nisko płatną pracę nauczyciela i zostaje tak zwanym „prywaciarzem‖. Jest kolejno: kierowcą, akwizytorem ryb, ajentem stacji benzynowej, Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie cukiernikiem. W 1987 roku wraz z rodziną opuszcza Polskę i po przygodach emigracyjnych w 1990 roku osiada w Kanadzie. Mieszka w Mississaudze (Ontario). Przypadkowo odkrywa go „Gazeta‖ torontońskie pismo codzienne dla Polonii, w którym do dziś redaguje stałą kolumnę sportu polonijnego, zamieszcza opowiadania, powieści w odcinkach, felietony, wywiady. W ogłoszonym wówczas przez „Gazetę‖ konkursie literackim odnosi bezapelacyjny sukces, zwyciężając w mocno obsadzonej stawce opowiadaniami: „Nasza kochana SB‖ oraz „Klucze do życia‖ . „...Nagrodzony za spójny, zwięzły dziennikarski styl, interesującą treść oraz dowcipną formę‖ - piszą recenzenci. Aleksander Rybczyński, poeta, członek komisji konkursowej: „Laureat I Nagrody konkursu „Gazety‖ imponuje sprawnym warsztatem literackim, nawiązującym do najlepszych wzorów współczesnej polskiej prozy realistycznej. Soczysty i jednocześnie oszczędny język tworzy zwarte formy, o bogatej dramaturgii, zbudowanej wokół prawdziwych wydarzeń i barwnie zarysowanych sylwetek bohaterów. Autor ma dar wnikliwej obserwacji i umiejętność przekazania ich w błyskotliwej, świadczącej o pisarskim instynkcie i wrażliwości formie.‖ W grudniu 2004 roku ukazuje się powieść „AKADEMIA POLITURY‖, drukowana na łamach „Gazety‖ w odcinkach od lipca 2003 roku. Już pierwsi czytelnicy stwierdzali: „Jest to książka o nas samych‖, choć przecież realizm polskich losów przeplata się w niej z fikcją wątków kryminalnych i brutalnością osobistych przeżyć głównych postaci. „Wielkie ucieczki‖ z komunistycznej Polski końca lat osiemdziesiątych początkiem pościgu rodaków za złudzeniami. Niektórym żądza pieniądza przesłania świat...‖ - tak rozpoczynał autor streszczenia poprzednich odcinków powieści, która powstawała niemal na oczach czytelników, wzbudzając niemałe zainteresowanie. Już od marca w polskich księgarniach w Kanadzie i USA jest dostępna książka Wójciaka – ZUPA Z KRÓLA – BALLADA O KOCHANIU. Jej akcja toczy się w Polsce, przedstawia życie w małym miasteczku w środku Polski w okresie od powojnia do stanu wojennego i kończy się ucieczką bohatera do USA. Niedawno zeszła z „Gazety‖ drukowana w odcinkach powieść SIWY DYM – przedstawiająca perypetie bohatera ZUPY Z KRÓLA w konfrontacji z alkoholizmem. Aktualnie ukazuje się w odcinkach najnowsza część przygód Filipa Krawca w powieści IDĘ SIĘ BAĆ... ZARAZ WRACAM. Chociaż wszystkie tomy łączy kilka postaci, każdy z nich można czytać w dowolnej kolejności. Autor jest stałym współpracownikiem polonijnych portali internetowych: www.expatpol.com i 22 www.swiecienasz.com. Jest także laureatem dwóch wyróżnień w III Konkursie im. Marka Hłaski zorganizowanym w roku 2005 przez Klub Inteligencji Polskiej i pismo JUPITER w Wiedniu, Austria. Zaleski Adam, Polska Profesor Politechniki we Wrocławiu. Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Obchodów 60. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej. Żurek Bogdan, Niemcy – działacz społeczny, niepodległościowy, emigracyjny, obrońca praw człowieka, dziennikarz, publicysta, wydawca. - Pracownik Stoczni Gdańskiej (1971 – 1982), działacz „Solidarności―, uczestnik strajków w czerwcu1976 i sierpniu1980 roku, internowany w stanie wojennym (7 miesięcy). - Uczestnik demonstracji przy II bramie stoczni w Gdańsku organizowanej przez RMP i WZZ w grudniu 1979. - Przewodniczący (1981) Komitetu Obrony Więzionych i Represjonowanych za Przekonania przy Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność― Stoczni Gdańskiej. - Jeden z założycieli (1981), obok Lecha Wałęsy i Lecha Bądkowskiego Klubu Niezależnej Myśli Politycznej im. Konstytucji 3-go Maja w Gdańsku. -Organizator demonstracji niepodległościowych i akcji protestacyjnych w obronie więzionych i represjonowanych, organizator pomocy aresztowanym i ich rodzinom, obserwator procesów politycznych (1980 – 1981). Uczestnik głodówki protestacyjnej na terenie Akademii Medycznej (maj 1981). - Od 1982 roku na emigracji. - Czołowy działacz (od 1982) Polskiej Partii Socjalistycznej na emigracji, znaczącej siły politycznej wspierającej Rząd RP w Londynie, wiceprzewodniczący Centralnego Komitetu Zagranicznego PPS, wydatnie przyczynił się do scalenia tej partii na zachodzie. - Z ramienia PPS członek Rady Narodowej Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie (emigracyjny parlament) zaplecza politycznego rządu w Londynie, sekretarz Oddziału RN w Niemczech. - Twórca kanałów przerzutowych dla wydawnictw bezdebitowych i organizator pomocy dla kraju (od 1982). - Założyciel i wiceprzewodniczący (1986 – 2002) Klubu Niezależnej Myśli Politycznej im. Juliusza Mieroszewskiego w Monachium. - Członek, współzałożyciel (obecnie wiceprzewodniczący) powstałego w 1990 roku Stowarzyszenia na Rzecz Porozumienia NiemieckoPolskiego. - Członek zarządu Polskiego Forum w Niemczech. - Członek zarządu Zjednoczenia Organizacji Polskich w Bawarii. - Członek zarządu Polskiej Rady w Niemczech - Aktywny uczestnik życia Polonii Niemieckiej, bohater, a także organizator wielu spotkań, odczytów i prelekcji. - Laureat konkursu (1983) Radia Wolna Europa i Paryskiej Kultury na wspomnienia z Polski. - Od 1982 roku współpracownik Rozgłośni Polskiej RWE. W latach 1984-85 kieruje redakcją robotniczą, członek zespołu redakcyjnego RP RWE, redaktor i edytor wielu audycji. - Jeden z założycieli Stowarzyszenia Pracowników Rozgłośni Polskiej RWE, któremu przewodniczył ś.p. Jan Nowak-Jeziorański. Obok Stefana Bratkowskiego, Włady Majewskiej i Macieja Morawskiego zasiada w Radzie Nadzorczej Stowarzyszenia. - Od roku 1982 publikuje w prasie emigracyjnej (m.in. Tydzień i Dziennik Polski, Polonik Monachijski) i krajowej (m.in. korespondent „Przeglądu Konińskiego―). - współpracownik „Polonika Monachijskiego― (w latach 1999-2000 sekretarz redakcji) - Od roku 2000 redaktor naczelny „Biuletynu Bawarskiego―. - Członek zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Niemczech - Członek warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. - Członek Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy (IFJ) - Na mocy ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej uznany za pokrzywdzonego. - Odznaczony Medalem 25-lecia Solidarności - Od roku 1995 pracuje w administracji Uniwersytetu Technicznego w Monachium. 23 Giese Arno, Niemcy "W tak przełomowych czasach dla Europy, wszystkie moje aktywności publicystyczne i charytatywne, składam na ołtarzu polskoniemieckiego pojednania". Arno Giese – urodzony 24 sierpnia 1941 roku w Pile (Schneidemühl), gdzie też spędził swoje dzieciństwo. W celach edukacyjnych wyjechał w roku 1956 na Śląsk, skąd wrócił do Piły w roku 1960. W listopadzie 1978 roku wyemigrował do Niemiec w ramach akcji łączenia rodzin. Mieszka w Wesseling w Północnej Nadrenii-Westfalii. Z zamiłowania publicysta i fotoreporter zrzeszony w Association Polonaise des Auteurs, Jurnalistes et Traducteurs en Europe (APAJTE - Stowarzyszenie Polskich Autorów Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie) z siedzibą w Paryżu. Korespondent polskiej prasy emigracyjnej w Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Anglii, Francji i na Litwie. Specjalizujący się w tematyce religijnej, ze szczególnym uwzględnieniem kultu maryjnego w sanktuariach nie tylko polskich. Nie stroni jednak od tematyki politycznej, kulturalnej, gospodarczej i socjalno-społecznej. Dokumentalista historii Polonii niemieckiej. Posiada w swoich prywatnych zbiorach około 30 tysięcy zdjęć dokumentujących historię ostatniego 20-lecia Polonii oraz polskich służb dyplomatycznych i konsularnych w Niemczech. Inicjator powstania Polskiej Misji Katolickiej w Bonn obejmującej polskojęzycznym duszpasterstwem kościoły w Brühl, Euskirchen, Troisdorf, Bad Honnef i Bonn, w której organizował życie kulturalne Polonii niemieckiej a m.in. zabawy, spotkania dla dorosłych, wieczory muzycznopoetyckie, rekolekcje i odczyty oraz kursy nauki języka niemieckiego. Debiut dziennikarski: Moja rzymska przygoda – spotkanie z Ojcem Świętym, „Głos Katolicki‖ (Paryż) 1986 rok. Autor licznych publikacji i korespondent czasopism: „Nasze Słowo‖ „ZbliżeniaAnnährungen‖ „Exodus‖ „Info&Tips‖ „AP-GEW‖ „Samo Życie‖ „Dialog‖ „Fakty‖ „Głos Polski‖ – Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie Niemcy, „Kurier Wileński‖ „Nasz Czas‖ „Magazyn Wileński‖ – Litwa, „Gazeta Niedzielna‖ – Anglia, „White Eagle-Biały Orzeł‖ „Nowy Dziennik‖ – U.S.A., „Tygodnik Pilski‖ „Wprost‖ „Bandera‖ „Żołnierz Polski‖ „Forum Polonijne‖ „Polska Zbrojna‖ „Nasza Polska‖ „Tygodnik Polski‖ „Wspólnota Polska‖ „KALEIDOSCOPE‖ – Polska. Autor „Krynicy Łask‖ Radom (1997) – monografii o Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia Pani i Królowej Ziemi Radomskiej w Starej Błotnicy. Autor „Na ołtarzu ojczyzny‖ Pelplin (2001) – biografii siedmiu Polaków, których losy rzuciły na różne fronty II wojny światowej i powojennej Polski, którzy wykazali niesamowity hart ducha i dla obrony honoru, wolności i tożsamości narodowej nie zawahali się i życie swe składali na ołtarzu miłości Ojczyzny. W pierwszym tomie „Królowa narodu‖ Pelplin (2000) (z tej serii zaplanowanych jest 11 tomów pod wspólnym tytułem „Królowa narodu‖) przedstawił monografie czterech wybranych sanktuariów maryjnych Pomorza oraz historię kultu i czci Matki Bożej Łaskawej z kościoła Ormian polskich w Stanisławowie – obecnie w kościele św. Piotra i Pawła w Gdańsku. Drugi tom „ Królowej narodu - Strażnica katolicyzmu‖ Pelplin (2002) to monografia Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu, Pani i Królowej Ziemi Wałecko-Pilskiej. Najstarszego tradycyjnie sanktuarium diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Autor „Kuriera kardynała‖ Pelplin (2004) – jest to niezwykła historia uratowania przez sierżanta Wehrmachtu w noc z 18 na 19 lipca 1941 roku przed zniszczeniem i zbezczeszczeniem relikwii św. Wojciecha w Gnieźnie. Bohater tej książki Urban Thelen, były tajny kurier kadr. Adolfa Bertrama z Wrocławia uratował także życie poszukiwanemu przez Gestapo ks. Janowi Michalskiemu – późniejszemu sufraganowi gnieźnieńskiemu, ale nie tylko jemu. Książka zawiera także skróconą historię Archidiecezji Gnieźnieńskiej, Rektoratu Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech a także historię powstania Polskiej Misji Katolickiej w Akwizgranie (Aachen) oraz Polskiej Misji Katolickiej w Kleve. W niecały rok później dokonano drugiego wydania „Kurier kardynała – Der Kurier des Kardinals‖, Wydawca – Fundacja „Semper Silesia-Tradycja 24 Narodów Wspólnym Dziedzictwem‖, Katowice 2005.Drugie wydanie zostało powiększone o rozdziały: - Posłowie - Pamiętnik wspomnień Urbana Thelen – uzupełnienia - Prasowe echa promocji „Kuriera kardynała Drugie wydanie ukazało się w wersji dwujęzycznej, w jednym egzemplarzu po polsku i po niemiecku. "Wydanie "Kuriera kardynała" przez fundację "Semper Silesia - Tradycja narodów wspólnym dziedzictwem" stało się możliwe dzięki pomocy i zrozumieniu osób oraz instytucji, dla których ważne i bliskie jest polsko-niemieckie pojednanie. Ponieważ zaangażowanie to dotyczy zarówno Polaków jak i Niemców, z satysfakcją możemy powiedzieć, że sam ten fakt jest cząstką naszego pojednania. Oddajemy w Państwa ręce książkę dwujęzyczną by w ten sposób symbolicznie podkreślić wspólność dziedzictwa naszych narodów. " - Prezes Fundacji Semper Silesia Jan Zając. Obecnie współpracuje z prasą polonijną w Stanach Zjednoczonych, Anglii i w Niemczech. Żonaty, żona Barbara, Polka, troje dzieci. Lapers Gilles, Belgia Né le 12/06/67, Belge. Marié avec une polonaise depuis 10 ans, 1 enfant. Dessinateur industriel en électricité. Membre du tank muséum de Bruxelles et des Associations des combattants de la 1ère Division blindée polonaise. (Belgique et France) Je suis intéressé par le domaine militaire depuis mon plus jeune âge, J'ai commencé par des modèles réduits, ensuite par une collection d'uniformes US, afin de pouvoir circuler avec des collectionneurs de véhicules. J'ai eu l'occasion de mettre à profit ma passion, en faisant ce travail familial depuis 5 ans. Et cela m’intéresse beaucoup ! Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie David Mirams, Australia I am not Polish, and my knowledge of the Polish language is very limited. I have Polish friends, but no Polish family connections. It is mainly what I see as the hypocrisy that surrounds the Katyn Affair that fascinates me about it. I first became interested in Katyn in the 1950s at college. I was lucky enough to have a history teacher who, within the constraints of a very restrictive syllabus focused heavily on Great Britain, managed to let us know there were other views of what we were being taught, and other events that would handsomely repay an enquiring mind that looked into them. While I have no formal training as an historian, I have read history fairly widely. Initially European and Russian and then I became more and more focused on Katyn until it became the main point of interest for me to relate other events and ideas to. I have never been able to accept the different standards applied to Soviet and Nazi acts and omissions. Why, if it is morally and legally okay to chase the Nazis to the ends of the earth to the ends of their days, is it not also on the same basis okay to chase the Soviets for Katyn? If the Soviets slaughter or starve their own people that is another question, but Katyn was as much genocide as anything that I know of, especially in the wider context of what Stalin was doing to Poles at the time. Fundacja Ośrodka Karta, Polska Zbigniew Gluza, Prezes Zarzadu, redaktor naczelny Kwartalnika „Karta” i Wydawnictwa KARTA 25 Ośrodek KARTA — niezależna organizacja pozarządowej (o statusie organizacji pożytku publicznego) zajmująca się dokumentowaniem i upowszechnianiem historii najnowszej Polski i Europy Wschodniej, niesieniem wiedzy o człowieku współczesnym oraz szerzeniem tolerancji i demokracji. grudzień 1986 — rozpoczęcie przez redakcję serii dokumentacji tematu oraz wywiadów z ludźmi Marca ‘68 (pierwszy pełny opis tych wydarzeń: Krajobraz po szoku, „Przedświt‖ 1989) Fundacja Ośrodka KARTA 02-536 Warszawa, ul. Narbutta 29 tel.: (48-22)848-07-12, faks: (48-22)646-65-11 listopad 1987 — powołanie z inicjatywy redakcji „Karty‖, wraz z innymi środowiskami opozycyjnymi, niezależnego Archiwum Wschodniego — ruchu społecznego, mającego dokumentować przemilczaną i zafałszowaną „wschodnią‖ przeszłość Rada Ośrodka Karta powołana została w 2004 roku, w związku z uzyskaniem statusu organizacji pożytku publicznego. Ma charakter doradczy, opiniujący i kontrolny wobec działań Ośrodka, zajmuje się także propagowaniem i wspieraniem jego działalności. styczeń 1988 — uruchomienie prac nad „Indeksem Represjonowanych‖ — całościową, komputeryzowaną dokumentacją imienną obywateli polskich represjonowanych przez ZSRR Rada Ośrodka: Anna Radziwiłł prof. Władysław Bartoszewski prof. Marcin Kula prof. Andrzej Paczkowski Mirosław Panek prof. Tomasz Szarota - przewodniczący Rady Ośrodka czerwiec 1989 — uruchomienie „Biblioteki Wschodniej‖, serii książkowej firmowanej przez Archiwum Wschodnie (5 tytułów), wspólnie z niezależnymi wydawnictwami „Przedświt‖, „Rytm‖ i „Volumen‖ Historia Ośrodka styczeń 1982 — powołanie w Warszawie „Karty‖ jako podziemnej gazetki publicystycznej (19 numerów), która po kilku miesiącach przekształciła się w niezależny almanach, prezentujący postawy ludzi szukających wolności w świecie dyktatur (7 numerów) październik 1983 — rozpoczęcie przez redakcję serii wywiadów z więźniami politycznymi wychodzącymi na wolność (zapisy z lat 1981–86 ukazały się w książce Polityczni, „Przedświt‖ 1988) luty 1984 — ukazanie się w II obiegu przygotowanej przez zespół „Karty‖ książki W stanie, będącej — w formie zbiorowego dziennika — pierwszym całościowym obrazem stanu wojennego marzec 1985 — aresztowanie redaktora naczelnego, rewizje u redaktorów „Karty‖ Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie listopad 1989 — pierwsze publiczne wystąpienie przedstawiciela Archiwum Wschodniego w „Dzienniku Telewizyjnym‖ i uruchomienie „okienka‖ AW w jednym z programów historycznych luty 1990 — zarejestrowanie Fundacji Archiwum Wschodniego oraz Fundacji KARTA, ściśle ze sobą współpracujących kwiecień 1990 — organizowane we Wrocławiu przez tamtejszy oddział Archiwum Wschodniego międzynarodowe spotkanie System komunistyczny a Polacy. Terror i opór, organizowane wspólnie z Uniwersytetem Wrocławskim lipiec 1990 — ostatnie zebranie redakcji „Karty‖ podziemnej — decyzja o zalegalizowaniu pisma styczeń 1991 — pierwszy legalny numer „Karty‖ jako niezależnego pisma historycznego (odtąd przeciętnie 3 numery rocznie) kwiecień 1991 26 — finał konkursu Wschodnie piętno najnowszej historii Polski (197 prac), organizowanym wspólnie ze Związkiem Sybiraków, Polskim Towarzystwem Historycznym i Światowym Związkiem Żołnierzy AK wrzesień 1991 — uruchomienie comiesięcznej rubryki „Karta i Życie‖, na łamach wkładki „Historia i Życie‖ w „Życiu Warszawy‖ (ukazywała się prawie rok) listopad 1991 — powołanie Archiwum Peerelu, zbierającego społeczne świadectwa dotyczące Polski powojennej, w tym dokumenty oporu przeciw systemowi grudzień 1991 — finał konkursu na dziennik stanu wojennego (58 prac); ukazanie się rozszerzonej wersji książki W stanie grudzień 1991 — powołanie Ośrodka KARTA, łączącego wszystkie agendy i przedsięwzięcia obu Fundacji kwiecień 1992 — „Tydzień Sumienia w Polsce‖ — spotkanie w Warszawie z 54 członkami Stowarzyszenia „Memoriał‖ (Rosja, Ukraina), nawiązanie międzynarodowej współpracy; wystawy: Sztuka Gułagu, Ocaleni z Gułagu (Workuta 1955–57) i Martwa Droga Tomasza Kiznego; spontanicznie zapełniana Ściana Pamięci kwiecień 1992 — powołanie w Ośrodku przedstawicielstwa Stowarzyszenia „Memoriał‖ w Polsce, przekształconego następnie w Polski „Memoriał‖; wraz z rozwojem programu „Wspólne Miejsce — Europa Wschodnia‖, koordynowanego przez KARTĘ, przedstawicielstwo zastąpiła umowa partnerska z „Memoriałem‖ lipiec 1992 — ogłoszenie w polskiej prasie informacji pochodzącej od przedstawicieli „Memoriału‖ o znajdującym się w Archiwum Prezydenckim w Moskwie dokumencie z 5 marca 1940 zatwierdzającym zbrodnię katyńską (w październiku 1992 Prezydent Jelcyn przekazał jego kopię Prezydentowi Wałęsie) wrzesień 1992 — uruchomienie w I Programie TVP cyklicznego programu Odolańska 10 (miejsce tymczasowej Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie siedziby KARTY), prezentującego metodą historycznego reportażu wybrane zdarzenia historii najnowszej (dziesięć miesięcy) listopad 1992 — uruchomienie comiesięcznej rubryki „KARTA historii‖, na łamach „Rzeczpospolitej‖ (ukazywała się trzy miesiące) grudzień 1992 — całodniowa (13 grudnia) akcja Obraz stanu wojennego prowadzona przez Ośrodek w Muzeum Niepodległości w Warszawie; kilka reportaży transmitowanych na żywo w II Programie TVP — blisko 500 osób przekazało swoje świadectwa z tego okresu marzec 1993 — spotkanie uczestników Marca ‘68 na Uniwersytecie Warszawskim; całodniowa akcja telewizyjna prowadzona wraz z Ośrodkiem przez II Program TVP marzec 1993 — finał konkursu Kresy Wschodnie pod okupacjami 1939–45 (ok. 300 prac), organizowanego wspólnie z Instytutem Studiów Politycznych PAN czerwiec 1993 — „Tydzień Sumienia w Londynie‖ — spotkanie przedstawicieli Ośrodka KARTA i „Memoriału‖ ze środowiskami emigracji politycznej wrzesień 1993 — siedzibą Ośrodka staje się lokal przy Narbutta 29 w Warszawie; w ciągu półtora roku sprowadzone zostają tu wszystkie agendy i zbiory rozproszone wcześniej w kilkunastu miejscach (w trzech siedzibach w Warszawie, we Wrocławiu, Poznaniu i innych miastach Polski) czerwiec 1994 — spotkanie Polacy i Ukraińcy 1918–48. Trudne pytania — początek dialogu polsko-ukraińskiego; podpisanie pierwszego wspólnego komunikatu opisującego stan wiedzy o wzajemnym konflikcie lat 40. czerwiec 1994 — finał konkursu Czas Peerelu na dzienniki pisane w okresie 1944–89 (309 prac), organizowanego wspólnie z II Programem TVP październik 1994 — Związek Radziecki – Polska 1919–89. W kręgu imperium — spotkanie rosyjskich i polskich badaczy historii zbrodni sowieckich, 27 ustalenie zasad współpracy KARTY z „Memoriałem‖ w ustalaniu losów represjonowanych, premiera wystawy Wyrok — zdjęcia osób skazanych na rozstrzelanie w ZSRR w latach 1937–38 październik 1994 — podczas uroczystości 55-lecia uchodźstwa z Polski po 17 września 1939 w Ambasadzie RP w Bukareszcie, podjęcie współpracy z rumuńskimi świadkami wydarzeń marzec 1995 — Dzień Rumuński w Ośrodku KARTA — spotkanie polskich uchodźców, którzy po 17 września 1939 schronili się w Rumunii; powstanie „kolekcji rumuńskiej‖ w zbiorach Ośrodka wrzesień 1995 — premiera reportażu telewizyjnego Rumuńska Karta, zrealizowanego przez Ośrodek i II Program TVP — opis polskich losów w Rumunii i pamięci, jaka po nich tam została — otwarcie w Ośrodku wystawy Niezależnej Agencji Fotograficznej „Dementi‖ z Wrocławia, prezentującej zdjęcia z lat 1982–91 styczeń 1997 — Indeks Represjonowanych staje się na trzy lata ogólnopolskim programem badawczym pod patronatem Ministerstwa Sprawiedliwości kwiecień 1997 — finał konkursu Wypędzenie ze Wschodu (1939– 59) — we wspomnieniach Polaków, Niemców i innych wydziedziczonych, ogłoszonego w Niemczech i Polsce (115 prac polskich, 98 niemieckich i 1 ukraińska), organizowanego wspólnie ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Polski w Karlsruhe czerwiec 1997 — finał pierwszego konkursu dla uczniów szkół średnich w programie „Historia Bliska‖ prowadzonego wspólnie z Fundacją Batorego: Polska codzienność 1945–56 (731 prac, 1318 ucz nów) wrzesień 1995 — uruchomienie wspólnie z zespołem reporterów II Programu TVP cyklicznego programu Tropy, mobilizującego widzów do wysiłku pamięci przy ustalaniu wybranych jednostkowych losów XX wieku (trzy miesiące) czerwiec 1997 — otwarcie w Galerii Zachęta wystawy Czas Imperium, ukazującej przeszłość i pozostałości Gułagu, złożonej z fotografii archiwalnych oraz współczesnych autorstwa Tomasza Kiznego grudzień 1995 — pierwszy tom „Indeksu Represjonowanych‖, serii zestawień nazwisk osób represjonowanych w ZSRR, w każdym tomie osobna kategoria osób prześladowanych (przeciętnie po dwa tomy rocznie) maj 1998 — ukazanie się pierwszego tomu (nr 1-2) w wydawanej przez Ośrodek serii Polska–Ukraina: trudne pytania — cyklu przedstawiającego kolejne seminaria polsko-ukraińskie dotyczące wzajemnego konfliktu lat 40. czerwiec 1996 — ukazanie się książki Misja Kowaliowa — historia Siergieja Kowaliowa, rosyjskiego obrońcy praw człowieka oraz dokładna relacja z misji jego grupy podczas pierwszej rosyjskiej pacyfikacji Czeczenii (1994–96) maj 1998 — przemianowanie Archiwum Peerelu na Archiwum Opozycji październik 1996 — połączenie obu fundacji; celem nowej Fundacji Ośrodka KARTA staje się także „szerzenie i umacnianie tolerancji i demokracji‖ czerwiec 1998 — otwarcie stałej polsko-niemieckiej wystawy Fundacji Krzyżowa w Międzynarodowym Domu Spotkań Młodzieży w Krzyżowej Odrzucając kłamstwo. Z dziejów oporu i opozycji antytotalitarnej w Europie Środkowo-Wschodniej, przygotowanej przez Kreisau Initiative z Berlina i Ośrodek KARTA listopad 1996 — konferencja Czas dysydentów, Ośrodek staje się międzynarodowym koordynatorem Słownika dysydentów (prace docelowo w 23 współczesnych krajach) czerwiec 1998 — finał drugiego konkursu „Historii Bliskiej‖: Obywatel–władza 1956–80 (425 prac, 748 uczniów) grudzień 1996 listopad 1998 — ukazanie się Łagrów. Przewodnika encyklopedycznego — polskiej wersji pierwszego usystematyzowanego opisu struktur sowieckich Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 28 obozów koncentracyjnych, stworzonego przez Stowarzyszenie „Memoriał‖ w Rosji czerwiec 1999 — finał trzeciego konkursu „Historii Bliskiej‖: Najważniejsze wydarzenie w dziejach mojej społeczności. Świadkowie i świadectwa (789 prac, 1435 uczniów) listopad 1999 — otwarcie w Debis Hause (Berlin) wystawy Bramy Wolności. Od Solidarności do zjednoczenia Niemiec, przygotowanej wspólnie z Centrum Stosunków Międzynarodowych grudzień 1999 — otwarcie w różnych miejscach świata dziesięciu egzemplarzy wystawy Koniec Jałty 1945–89, przygotowanej na zlecenie MSZ styczeń 2000 — przygotowanie wraz z Teatrem Ósmego Dnia i innymi środowiskami niezależnymi politycznie demonstracji Alarm dla miasta Groźny na placu Zamkowym w Warszawie — przeciw rosyjskiej eksterminacji Czeczenii czerwiec 2000 — finał czwartego konkursu „Historii Bliskiej‖: Rodzina w wirach historii (1027 prac, 1447 uczniów) sierpień 2000 — otwarcie na dziedzińcu Zamku Królewskiego w Warszawie wystawy Dni Solidarności ukazującej — dzień po dniu — okres Sierpnia 80 październik 2000 — otwarcie wystawy Bramy Wolności przy polskim pawilonie wystawowym podczas Międzynarodowych Targów Książki we Frankfurcie n. Menem; ukazanie się pierwszego numeru niemieckojęzycznej „Karty‖ — antologii tekstów kwartalnika (następne co pół roku) — finał trzyletniego konkursu „Prywaciarze 1945– 89‖, zorganizowanego wspólnie z Fundacją Bankową im. L. Kronenberga — wydanie albumu i otwarcie wystawy pod tym samym tytułem maj 2001 — Ośrodek („Historia Bliska‖) włącza się do EUSTORY — ukonstytuowanej przez Fundację Körbera w Hamburgu sieci organizatorów szkolnych konkursów historycznych w Europie (14 krajów) czerwiec 2001 — ukazują się dwa pierwsze tytuły (Baruch Milch Testament, Halina Zawadzka Ucieczka z getta) serii „Żydzi polscy‖ w nowej formie edytorskiej czerwiec 2001 — finał piątego konkursu „Historii Bliskiej‖: Praca w PRL — dla siebie, dla społeczeństwa, dla systemu (649 prac, 1086 uczniów) wrzesień 2001 — - minister spraw zagranicznych Władysław Bartoszewski nagradza Ośrodek KARTA dyplomem za zasługi dla promocji Polski w świecie wrzesień 2001 — otwarcie w Ośrodku Internetowego Centrum „Indeksu Represjonowanych‖ grudzień 2001 — ukazuje się całościowy Katalog zbiorów Archiwum Opozycji, przedstawiający zgromadzoną w Ośrodku „bibułę‖ oraz kolekcje osób i środowisk grudzień 2001 — uruchomienie (przy Ośrodku) Klubu Archiwum Opozycji — nieformalnego stowarzyszenia ludzi dawnej opozycji, wspierającego dokumentowanie działalności niezależnej w okresie Peerelu grudzień 2001 — Zbigniew Gluza zostaje odznaczony przez „Tygodnik Powszechny‖ Medalem św. Jerzego „za walkę z niepamięcią‖ październik 2000 — otwarcie w różnych miejscach świata czternastu egzemplarzy wystawy Solidarność 1980. 18 dni, które wstrząsnęły światem, przygotowanej na zlecenie MSZ czerwiec 2002 — finał szóstego konkursu „Historii Bliskiej‖: Obcy wśród swoich — doświadczenie XX wieku (473 prace, 890 uczniów) grudzień 2000 — ukazanie się pierwszego tomu Opozycji w PRL. Słownika biograficznego 1956–89 (160 biogramów A–Z) sierpień 2002 — Ośrodek podpisuje umowę z Instytutem Pamięci Narodowej o współdziałaniu przy „Indeksie Represjonowanych‖ marzec 2001 listopad 2002 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 29 — powołanie Rady Archiwów Społecznych (przy Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych), wspierającej archiwistykę społeczną w Polsce; przewodniczącym Rady zostaje Zbigniew Gluza; sekretariat merytoryczny prowadzi Ośrodek KARTA listopad 2002 — Ośrodek KARTA otrzymuje główną nagrodę w konkursie Pro Publico Bono na najlepszą inicjatywę obywatelską w skali ogólnopolskiej listopad 2002 — nagroda "Rzeczpospolitej" im. Jerzego Giedroycia dla Zbigniewa Gluzy i Ośrodka KARTA za działalność w imię polskiej racji stanu marzec 2003 — spotkanie "50 lat po" (śmierci Stalina), zorganizowane w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, mające przypomnieć epokę stalinowską i oddać hołd ofiarom systemu komunistycznego czerwiec 2003 — finał siódmego konkursu „Historii Bliskiej‖: Ludzie w ruchu — migracja, awans, degradacja społeczną 1914-1989 (648 prac, 1094 uczniów) sierpień 2003 — pierwszy numer rosyjskojęzycznej KARTY — antologii, wybranych z myślą o czytelniku rosyjskojęzycznym, najbardziej znaczących tekstów z 36 numerów polskich październik 2003 — ukazał się hiszpańskojęzyczny numer KARTY oraz prezentacja multimedialna na płycie CD, będąca montaż archiwalnych zdjęć oraz dokumentów, opowiadających o momentach przełomowych w dziejach krajów Europy Środkowo-Wschodniej w okresie między konferencją w Jałcie w 1945 roku a upadkiem muru berlińskiego i rewolucją rumuńską w 1989 roku. październik 2003 — ukazanie się płyty CD "Mówi Radio Wolna Europa", będącej montażem fragmentów audycji archiwalnych Rozgłośni Polskiej RWE z lat 1952– 84,przygotowanej przez Macieja J. Drygasa. listopad 2003 — pod redakcją Alicji Wancerz-Gluzy (Polska) i Gabriele Bucher-Dinç (Niemcy), ze wstępem Władysława Bartoszewskiego i Richarda von Weizsäckera wydano „Doświadczenia graniczne. Młodzież bada polsko-niemiecką historię‖ grudzień 2003 — wystawa „Przez Solidarność do Europy‖ w sali Norra Latin w centrum Sztokholmu. Centralnym elementem szwedzkojęzycznej ekspozycji jest prezentacja pomocy szwedzkiej dla Polski w latach 70. i 80. marzec 2004 — ukazał się drukiem Wołyń, Galicja Wschodnia 1943–1944 – przewodnik po polskich i ukraińskich źródłach archiwalnych kwiecień 2004 — ogólnopolska akcja "Koniec Jałty" (wystawa w PKiN, publikacje, cykl telewizyjny w TVP), przypominająca polską drogę od konferencji w Jałcie w 1945 roku do wejścia Polski do Unii Europejskiej. czerwiec 2004 — finał ósmego konkursu „Historii Bliskiej‖: Spory o upamiętnienie przeszłości — pomniki, cmentarze, patroni (371 prac, 715 uczniów) lipiec 2004 — Fundacja Ośrodka KARTA uzyskuje status organizacji pożytku publicznego październik 2004 — otwarcie wystawy Polacy – Węgrzy: spotkania pod komunizmem pokazującej historię relacji wzajemnych dwóch narodów na przestrzeni lat 1956– 89 listopad 2004 — zatwierdzenie przez Urząd Miasta st. Warszawy planu powołania w 2005 roku Domu Spotkań z Historią, którego gospodarzem ma być Ośrodek KARTA grudzień 2004 — w serii "Żydzi polscy" ukazuje się Spowiedź Calka Perechodnika, pierwsze wydanie w pełnej, nieokaleczonej wersji kwiecień 2005 — w serii „Żydzi polscy‖ ukazują się niepublikowane dotąd wspomnienia Henryka Schoenkera, Dotyk anioła czerwiec 2005 — finał dziewiątego konkursu "Historii Bliskiej": Codzienność w czasie przełomu 1944–45 (549 prac, 1060 uczniów) czerwiec 2005 Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 30 — otwarcie wystawy Fenomen Solidarności w Brukseli (wersja niderlandzko-francuska) i w Barcelonie (wersja hiszpańsko-katalońska) pokazującej historię ruchu wolnościowego w Polsce od wywalczenia wolnych związków zawodowych do wejścia do Unii Europejskiej lipiec 2005 — pokazanie skróconej wersji wystawy Dni Solidarności w Gdańsku we współpracy z IPN Oddział Gdańsk oraz drugiej w Warszawie na zamówienie Miasta St. Warszawy, Urzędu Dzielnicy Włochy lipiec 2005 — pokazanie rosyjskiej wersji wystawy Fenomen Solidarności na targach w Moskwie sierpień 2005 — Ukazują się Dni Solidarności jako książka - zapis osiemnastu dni strajku w sierpniu 1980. W 5 wersjach językowych, po: polsku, angielsku, niemiecku, ukraińsku i hiszpańsku. wrzesień 2005 — ukazał się album Rok 1920. Wojna Polski z Rosją bolszewicką — uruchomienie własnej księgarni przy ulicy Karowej 20 w Warszawie — 16 września nastąpiło uruchomienie witryny internetowej www.uczyc-sie-z-historii.pl powstałej dzięki współpracy z niemiecką fundacją Fördergesellschaft Kulturelle Bildung e.V. — 17 września 2005 nastąpiło otwarcie multimedialnej wystawy Europa XX wieku: oblicza totalitaryzmu przygotowanej przez Ośrodek KARTA w powstającym Domu Spotkań z Historią ludobójstwo, wysiedlenia na Zamojszczyźnie styczeń 2006 — w nowej serii Świadectwa ukazał się Ochotnik Stanisława Bohdanowicza, niezwykły zapis losów żołnierza tworzącej się na Syberii polskiej armii. MON - Ministerstwo Obrony Narodowej (PL) Różni poeci - Iran, po wyjściu z Rosji Wikipedia Fotografowie: Kucharski Mirosław Millar Thomas, o. Sadowski Bartosz Skrzypczak Ireneusz Szrek Sławomir Wójcicki Roman oraz: Ruch Rodaków, Australia listopad 2005 — ukazał się album Karnawał z wyrokiem, poświęcony działalności Solidarności w latach 198081 listopad 2005 — KARTA otrzymała nagrodę Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych za konsekwentne dążenie do odsłaniania prawdy historycznej grudzień 2005 — 15 grudnia 2005 w Miejskim Domu Kultury w Szczebrzeszynie odbyła się prezentacja projektów nagrodzonych w konkursie ogłoszonym przez Ośrodek KARTA przy finansowym wsparciu Fundacji PZU pod tytułem Wojna: okupacje, opór, Pro Polonicum / ROCZNIK 2006 Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 31