E-ILF-B-C11-ARC-SPC
Transkrypt
E-ILF-B-C11-ARC-SPC
E-ILF-B-C11-ARC-SPC-0002_R03 Numer dokumentu: Inwestor: Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o. w Warszawie; ul. Wilczy Dół 5 The Capital City of Warsaw represented by the Municipal Transport Management in Warsaw, on behalf and for the benefit of which acts Metro Warszawskie Sp. z o. o. in Warsaw; 5 Wilczy Dol Street, Warsaw Projekt ubiega się o współfinansowanie przez Unię Europejską z Funduszy Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko / The Project is applying for the European Union co-financing from the Cohesion Fund within the framework of the Operational Program Infrastructure and Environment Wykonawca: ASTALDI S.p.A. – lider via G. V. Bona 65 – 00156 Rome, Italy Gülermak Ağır Sanayi Đnşaat ve Taahhüt A.Ş. – partner Karanfil Sokak 15/2 Kızılay 06650 Ankara Przedsiębiorstwo Budowy Dróg i Mostów Sp. z o.o. – partner ul. Kolejowa 28, 05-300 Mińsk Mazowiecki Projektant / Designer: ILF CONSULTING ENGINEERS Polska Sp. z o. o. ul. Postępu 15 B, 02-676 Warszawa Nazwa inwestycji: PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO” DO STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE / DESIGN AND CONSTRUCTION OF THE UNDERGROUND LINE II FROM “RONDO DASZYŃSKIEGO” STATION TO THE “DWORZEC WILEŃSKI” STATION IN WARSAW Przedmiot opracowania: PROJEKT BUDOWLANY PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY ZAMIERZENIE BUDOWLANE NR 5, C11 STACJA „ŚWIĘTOKRZYSKA” ul. Świętokrzyska / ul. Marszałkowska – rejon PKiN – Warszawa oraz w zakresie hektometraŜu 120+50–125 z urządzeniami i systemami kolejowymi ARCHITEKTURA Tom III; Rozdział 01 Warszawa, sierpień 2010 I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Egz. Strona 1 ILF 2010 Imię i nazwisko Koordynator prac mgr inŜ. Sławomir Kaszewski projektowych Nr uprawnień MAZ/0070/POOK/05 Data Podpis 08.2010 Zespół autorski: Projektanci: Zakres opracowania Architektura Imię i nazwisko Nr uprawnień Data mgr inŜ. arch. Ewa Rosiak 9/ZPOIA/2006 08.2010 Imię i nazwisko Nr uprawnień Data Podpis Sprawdzający: Zakres opracowania Architektura mgr inŜ. arch. Ewa RadomskaGP.II-8346-140/77 Kuklińska I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Podpis 08.2010 Strona 2 ILF 2010 SPIS OPRACOWAŃ PROJEKTU BUDOWLANEGO Tom I PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA TERENU Tom II PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY Tom III PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY ARCHITEKTURA, KONSTRUKCJA, INSTALACJE 01 ARCHITEKTURA 02 KONSTRUKCJA 03 INSTALACJE ELEKTRYCZNE 04 INSTALACJE WODNO-KANALIZACYJNE 05 INSTALACJE WENTYLACJI I OGRZEWANIA 06 RADIOŁĄCZNOŚĆ 09 MIĘDZYOBIEKTOWE KABLE ŚWIATŁOWODOWE 10 LAN/WLAN 11 URZĄDZENIA STEROWANIA RUCHEM POCIĄGÓW 12 SIEĆ CZASU Tom IV PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY WARUNKI OCHRONY PPOś. Tom V PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY KOLEJ Tom VI PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY INFORMACJA BIOZ Tom VII PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 3 ILF 2010 TECHNOLOGIA Tom VIII PROJEKT ARCHITEKTONICZNO-BUDOWLANY OŚWIADCZENIA – PRAWO DO DYSPONOWANIA NIERUCHOMOŚCIĄ NA CELE BUDOWLANE I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 4 ILF 2010 SPIS ZAWARTOŚCI L.p. Nazwa Nr dokumentu A CZĘŚĆ OPISOWA 1 Projekt Architektura B CZĘŚĆ RYSUNKOWA 1 Schemat podziału D-PRT-B-C11-ARC-LAY-1500-R03 2 Rzut Poziomu Peronu (P-1) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-2000-R03 3 Rzut Poziomu Peronu (P-2) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-2001-R03 4 Rzut Podperonia (UP-1) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-2500-R03 5 Rzur Podperonia (UP-2) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-2501-R03 6 Rzut Poziomu Technologicznego (T-1) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-3000-R03 7 Rzut Poziomu Technologicznego (T-2) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-3001-R03 8 Rzut Poziomu Technologicznego I Holu (Tc-1) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-4000-R03 9 Rzut Poziomu Technologicznego I Holu (Tc-2) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-4001-R03 10 Rzut Poziomu Technologicznego I Holu (Tc-3) D-PRT-B-C11-ARC-LAY-4002-R03 11 Przekrój A-A (S-1) D-PRT-B-C11-ARC-SEC-7000-R03 12 Przekrój A-A (S-2) D-PRT-B-C11-ARC-SEC-7001-R03 13 Przekrój B-B, D-D D-PRT-B-C11-ARC-SEC-7100-R03 14 Przekrój F-F, C-C D-PRT-B-C11-ARC-SEC-7200-R03 15 Przekrój E-E, G-G D-PRT-B-C11-ARC-SEC-7300-R03 16 Architektura Elementow Nadziemnych - 01 D-PRT-B-C11-ARC-LAY-8000-R03 17 Architektura Elementow Nadziemnych - 02 D-PRT-B-C11-ARC-LAY-8001-R03 18 Adaptacja pomieszczenia pomieszczenie monitoringu architektoniczno-budowlany E-ILF-B-C11-ARC-SPC-0002_R03 magazynu I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. na D-ILF-B-C11-ARC-LAY-0001-R03 Strona 5 ILF 2010 SPIS ZAŁĄCZNIKÓW 1. Kserokopie przynaleŜności projektantów i sprawdzających do izb branŜowych. 2. Kserokopie uprawnień projektantów i sprawdzających. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 6 ILF 2010 A. CZĘŚĆ OPISOWA I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 7 ILF 2010 SPIS TREŚCI 1 CZĘŚĆ OGÓLNA 14 1.1 Przedmiot inwestycji 15 1.2 Podstawa opracowania 15 1.3 Zakres opracowania 17 2 ISTNIEJĄCY STAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU 19 3 ROZWIAZANIA FUNKCJONALNE I CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU 20 3.1 Opis budowli 20 3.2 Charakterystyka konstrukcji budynku 20 3.3 Opis funkcjonalny stacji 22 3.4 Perony 24 3.4.1 Perony pasaŜerskie 24 3.4.2 Perony techniczne 24 3.5 Instalacje wewnętrzne 25 4 ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR 25 5 ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNE I BUDOWLANE 26 5.1 Roboty budowlane 26 5.2 Ściany zewnętrzne 27 5.3 Ściany wewnętrzne 27 5.4 Sufity 28 5.4.1 Sufit z betonu architektonicznego 28 5.4.2 Sufity podwieszane 28 5.4.3 Sufity podwieszane - peron 28 5.5 Tynki wewnętrzne 28 5.6 Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe 29 I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 8 ILF 2010 5.7 Izolacje termiczne 30 5.8 Okładziny akustyczne i tynki akustyczne 30 5.9 Bramki biletowe 31 5.10 Bramki / drzwi – wygrodzenia sterfy biletowej 31 5.11 Drzwi 32 5.11.1 Drzwi wewnętrzne 32 5.11.2 Drzwi zewnętrzne 32 5.11.3 Drzwi technologiczne 33 5.11.4 Drzwi przeciwpoŜarowe 33 5.11.5 Drzwi szklone 33 5.12 Ściany szklane 33 5.13 Okna pomieszczenia dyspozytorni 33 5.14 Siedziska na peronach 33 5.15 Poręcze, pochwyty 34 5.16 Zadaszenia i ekrany - wejścia do metra 34 5.17 Schody ruchome oraz windy 34 5.17.1 Schody ruchome 35 5.17.2 Windy 35 5.18 Klatki ewakuacyjne 36 5.19 Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni 36 5.20 Elementy małej architektury 36 5.21 Opaski wokół elementów naziemnych 36 5.22 Elementy wykończenia 36 5.22.1 Kamienne wykończenie wewnętrznych ścian oraz podłóg 36 5.22.1.1 Wykończenia podłogi na peronie pasaŜerskim 37 5.22.1.2 Wykończenia ścian peronu pasaŜerskiego 37 5.22.1.3 Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych 37 5.22.1.4 Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych 37 5.22.2 Galeria metropolitalna na poziomie antresoli 37 5.22.3 Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg 38 5.22.4 Posadzka epoksydowa 38 I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. Strona 9 ILF 2010 5.22.5 Posadzka olejoodporna 38 5.22.6 Wykładzina antyelektrostatyczna 39 5.22.7 Posadzki dielektryczne 39 5.22.8 Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną 39 5.22.9 Podłogi technologiczne 39 5.22.10 Wykończenie schodów 40 5.22.11 Wykończenie malarskie 40 5.22.12 Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych 40 6 ZATRUDNIENIE 41 7 PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH 42 8 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY 45 8.1 9 Uwagi ogólne 45 8.1.1 Dobór wytycznych technologicznych w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych. 45 8.1.2 Instalacja wodociągowa 46 8.1.3 Instalacje elektroenergetyczne 46 8.1.4 Wentylacja podstawowa 46 8.2 Szatnie oraz pomieszczenia sanitarne 47 8.3 Toalety 48 8.3.1 Pomieszczenia technologiczne 48 8.3.2 Miejsca dostępne dla pasaŜerów - strefy publiczne 48 8.4 Oświetlenie 48 8.5 Dostęp do urządzeń 49 8.6 Uwagi końcowe BHP 49 BEZPIECZEŃSTWO PASAśERÓW I ZABEZPIECZENIA 9.1 Bezpieczeństwo I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. 50 50 S t r o n a 10 ILF 2010 9.1.1 Zasady ogólne 50 9.1.2 Schody 50 9.1.3 Peron 50 9.1.4 Windy 51 9.1.5 Wyjścia ewakuacyjne 51 9.2 10 Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji 51 9.2.1 Zasady ogólne 51 9.2.2 Bezpieczeństwo pasaŜerów i kontrola dostępu 52 9.2.3 Wejścia do stref publicznych na stacjach 52 9.2.4 Wejścia do stref pasaŜerskich na stacjach 53 CHARAKTERYSTYKA PPOś. 54 10.1 Przeznaczenie obiektu 54 10.2 Kategoria zagroŜenia ludzi. Przewidywana liczba osób na kaŜdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach 54 10.3 Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego 55 10.4 Klasa odporności poŜarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. 55 10.5 Reakcja na ogień 56 10.6 Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych. 57 10.7 Podział obiektu na strefy poŜarowe 57 10.8 Warunki ewakuacji 58 10.9 Drogi poŜarowe 58 10.10 Uwagi 58 11 POŁĄCZENIE Z A14 - ISTNIEJĄCA STACJĄ 59 12 POMIESZCZENIE MONITORINGU 60 13 UWAGI KOŃCOWE 61 I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 11 ILF 2010 14 15 ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE 64 14.1 Hałas BHP 64 14.2 Ochrona akustyczna 70 14.2.1 Peron 70 14.2.2 Inne pomieszczenia uŜytkowe w strefach pasaŜerskich 77 CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA 79 I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 12 ILF 2010 ZastrzeŜenie odnośnie praw autorskich 1 Dopuszczalny zakres i sposób korzystania z projektu określa umowa z dnia 28 października 2009 r., zawarta pomiędzy Miastem Stołecznym Warszawa a konsorcjum firm: Astaldi S.p.A., Gülermak Agir Sanayi Insaat ve Taahhüt A.S. oraz PBDiM sp. z o.o. 2 Pod ochroną przepisów Prawa autorskiego pozostają osobiste prawa autorskie twórców niniejszego projektu, zarówno na kaŜdym etapie realizacji inwestycji, jak i przy wykonywaniu praw autorskich zaleŜnych od projektu. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 13 ILF 2010 1 CZĘŚĆ OGÓLNA Inwestor: Miasto Stołeczne Warszawa reprezentowane przez Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie, w imieniu i na rzecz którego działa Metro Warszawskie Sp. z o. o. w Warszawie; ul. Wilczy Dół 5 Inwestycja: PROJEKT I BUDOWA II LINII METRA OD STACJI „RONDO DASZYŃSKIEGO” DO STACJI „DWORZEC WILEŃSKI” W WARSZAWIE Numer projektu: C784 Stadium: Projekt Budowlany Przedmiot opracowania: Zamierzenie budowlane nr 5 – C11 Stacja „Świętokrzyska”, ul. Świętokrzyska / ul. Marszałkowska – rejon PKiN – Warszawa oraz w zakresie hektometraŜu 120+50– 125 z urządzeniami i systemami kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego” (początek hektometraŜu: L101+17.177; P101+16.086) do stacji „Dworzec Wileński” (koniec hektometraŜu: L164+13.600; P164+36.807) w Warszawie. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 14 ILF 2010 1.1 Przedmiot inwestycji Przedmiotem opracowanie jest PROJEKT BUDOWLANY: Zamierzenie budowlane nr 5 – C11 Stacja „Świętokrzyska”, ul. Świętokrzyska / ul. Marszałkowska – rejon PKiN – Warszawa oraz w zakresie hektometraŜu 120+50–125 z urządzeniami i systemami kolejowymi w ramach inwestycji polegającej na budowie II Linii Metra od stacji „Rondo Daszyńskiego” (początek hektometraŜu: L101+17.177; P101+16.086) do stacji „Dworzec Wileński” (koniec hektometraŜu: L164+13.600; P164+36.807) w Warszawie. Projekty branŜowe znajdują się w tomach niniejszego opracowania. 1.2 Podstawa opracowania 1. Umowa na podwykonawstwo Usług Projektowych pomiedzy Astaldi-GulermakPBDiM a ILF Consulting Engineers Polska Sp. z o.o. dla projektu "Projekt i budowa II linii metra w Warszawie od stacji "Rondo Daszyńskiego" do stacji "Dworzec Wileński" w Warszawie, z dnia 28.10.2009. 2. Decyzja nr 88 /WOL/ŚRÓ/PRN/ 08, z załącznikami, z dnia 20.03.2008 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-PU/7331/256/06/US. 3. Decyzja nr 8 /WOL/ŚRÓ/C2/10, z załącznikami, z dnia 05.03.2010 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (o znaczeniu powiatowo-gminnym-C2), wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: AM-WRU-BKU7331-259-50-09. 4. Miejscowy Plan Zagospoadrowania Przestrzennego otoczenia Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie zatwierdzony Uchwałą Nr LXXVII/2095/2006 Rady m. st. Warszawy z dnia 9 marca 2006r. 5. Decyzja nr 1329/OŚ/2007 o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia z dnia 03.09.2007 r. wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak:OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/13336/06/07. 6. Postanowienie nr 269/OŚ/2007 z dnia 04.12.2007 r. wyjaśniające ustalenia decyzji 1329/OŚ/2007 w punktach 3.4, 3.5, 3.6, 3.7. wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: OŚ-II-WE-DŚ-BG/7624/543/17197/06/07. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 15 ILF 2010 7. Postanowienie nr 7/OŚ/2010 z dnia 12.01.2010 w sprawie mozliwości prowadzenia robót nocą i w dni wolne od pracy wydane przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Znak: OŚ-IV-BGR-76242-543-5-06. 8. Mapa dla celów projektowych 1:500, przygotowana przez WPG, potwierdzona aktualność mapy z mapą zasadniczą, zarejestrowana przez Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. 9. Mapa dla celów projektowych 1:250, opracowana na podstawie mapy zasadniczej 1:500, zarejestrowana przez Biuro Geodezji i Katastru. 10. Oświadczenia zamawiającego stwierdzające jego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Warszawa. 11. Opinia ZUDP nr 4057/2010 z dnia 06.10.2010r. 12. WPK - WielobranŜowy Projekt Koncepcyjny opracowany przez konsorcjum - Biuro Projektowe Metroprojekt sp. z o.o. w W-wie oraz AMC Andrzej M. Chołdzyński sp z o.o. w W-wie. Warszawa, wrzesień 2008. Nr arch. MN-L21-10-4670/II. 13. Program Funkcjonalno-UŜytkowy (PFU). Praca zbiorowa. Koordynator prac: prof. dr hab. inŜ. Andrzej Chudzikiewicz. Warszawa, wrzesień 2008. 14. Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) w postępowaniu o udzielenie zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego Nr EH/500/45/E/08. 15. Wizja lokalna. 16. Uzgodnienia międzybranŜowe. 17. Wytyczne technologiczne i kolejowe. 18. Uzgodnienia organizacyjno-technicze pomiędzy Biurem Geodezji i Katastru Urzędu m. st. Warszawy oraz Metrem Warszawskim Sp. z o.o. podczas projektowania i realizacji odcinka centralnego II linii metra z dnia 06.04.2009. 19. „Dokumentacja geologiczno-inŜynierska i hydrogeologiczna dla II linii metra w Warszawie, Stacja Rondo Daszyńskiego”, Opracowana przez Geoteko Projekty i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w czerwcu 2003, pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ. Wojciecha Wolskiego. 20. Zbiorcza dokumentacja geologiczno–inŜynierska dla odcinka Śródmiejskiego uwzględniająca zmianę trasy II Linii Metra na odcinku Stacja „Nowy Świat” – Stacja „Dworzec Wileński” wykonana przez Konsorcjum GEOTEKO Sp. z o.o. – SGGW – GEOPROJEKT Sp. z o.o. w lutym 2007 roku pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ. Wojciecha Wolskiego. 21. Dokumentacja geotechniczna dla II linii metra od stacji „Rondo Daszyńskiego” do stacji „Dworzec Wileński” w Warszawie. Opracowana przez Geoteko Projekty I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 16 ILF 2010 i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. w lipcu 2010 pod kierunkiem prof. dr hab. inŜ. Wojciecha Wolskiego 22. Dodatek do dokumentacji geologiczno-inŜnierskiej ustalającej geotechniczne warunki posadowienia dla odcinka centralnego (d. Śródmiejskiego) II linii metra w Warszawie na odcinku stacja ‘Rondo Daszyńśkiego” – stacja „Dworzec Wileński”, wykonany przez Geoteko, sierpień 2010, Warszawa. 23. Uzgodnienia z Inwestorem. 24. Wytyczne i uzgodnienia poŜarowe, BHP, sanitarno-higieniczne i akustyczne. Uwaga: pozostałe dokumenty stanowiące podstawę opracowania wg teczki formalno – prawnej i opracowań branŜowych. 1.3 Zakres opracowania Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany zamierzenia budowlanego nr 5 – C11 Stacja „Świętokrzyska” wraz z infrastrukturą techniczną. Inwestycja zlokalizowana jest na skrzyŜowaniu ul. Świętokrzyskiej i ul. Marszałkowskiej w Warszawie, Zakres niniejszego opracowania obejmuje: • korpus stacji, • obiekty naziemne: czerpnio-wyrzutnia, wyrzutnia, windy, wyjścia z metra • przekładki infrastruktury podziemnej kolidujące z projektowanym obiektem • przyłącza • odtworzenie układu drogowego: ulice, chodniki, ścieŜka rowerowa. • zieleń • adaptacja pomieszczenie na istniejącej stacji A14 na pomieszczenie monitoringu Zakres opracowania określony został na Planie Zagospodarowania Terenu jako obszar o symbolach: 1, 2`, 3`, 4`, 5`, 6`, 7`, 8`, 8`a, 9`, 10`, 11`, 12`, 13`, 14`, 15`, 16`, 17`, 18`, 19`, 20`, 21`, 22`, 23`, 24`, 25`, 26`, 27`, 28`, 29`, 30`, 31`, 32`, 33`, 34`, 35`, 36`, 37`, 38`, 39`, 40`, 41`, 42`, 44`, 43`, 44`, 45`, 46`, 47`, 48` obejmujący skrzyŜowanie ul. Marszałkowskiej i Świętokrzyskiej wraz z otoczeniem. W granicach opracowania wykonana zostanie stacja metra z urządzeniami całoliniowymi, infrastrukturą techniczną i rekultywacją zieleni. Zakres obejmuje działki o nr. ew. 49, 51, 52/1, 52/2, 57/1, 59, 60/3, I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 17 ILF 2010 60/5, 60/6, 60/7, 61/5, 61/6, 61/7, 61/8, 61/9, 61/10, 62/1, 62/3, 62/4, 62/5, 64/1 z obrębu 5-03-06, 28, 44/5, 44/6, 44/9, 44/8, 65, 66/1, 66/2, 66/3, 69, 80, 100/1, 100/2 z obrębu 503-07, 1/2, 1/3, 1/4, 22/2, 22/3, 22/4, 22/5, 23/18, 23/20, 23/22, 23/24, 23/25, 23/32, 23/35, 25/38, 23/46, 23/57, 23/58, 23/59 z obrębu 5-03-09, 1/1, 1/3, 2, 3, 4, 7, 11/2, 11/4, 16 z obrębu 5-03-10. Poza zakresem opracowania są działki o nr. ew. 23/36,23/38,23/33 z obrębu 5-03-10. Pozostałe zakresy wg odrębnych opracowań. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 18 ILF 2010 2 ISTNIEJĄCY STAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU Teren inwestycji zlokalizowany jest w Warszawie, w dzielnicy Śródmieście, na skrzyŜowaniu ul. Marszałkowskiej i ul. Świętokrzyskiej. Teren w rejonie projektowanej inwestycji jest zagospodarowany i zurbanizowany – jest to ścisłe centrum miasta – skrzyŜowanie głównych ulic miasta ul. Świetokrzyskiej i ul. Marszałkowskiej. W obszarze projektowanej stacji znajdują się ulice dwujezdniowe. W ulicy Marszałkowskiej z pasem dzielącym w którego obszarze zanjdują się tory tramwajowe. Na całym obszarze przeznaczonym pod inwestycję występują sieci uzbrojenia podziemnego. Południowo-zachodni naroŜnik skrzyŜowania zajmuje teren zieleni miejskiej, Park Świętorzyski, z elementami małej architektury typu pomniki, słupy ogłoszeniowe i reklamowe, ławki, latarnie parkowe, itp. Południowo-wschodni naroŜnik skrzyŜowania jest terenem utwardzonym wykoŜystywanym jako „ogródki gastronomiczne” pobliskich lokali gastronomicznych, pozostała cześć terenu jest zagospodarowana budynkami usługowymi i mieszkalnousługowymi oraz przestrzenia komunikacji kołowej i pieszej. Północno-wschodni naroŜnik w 90% zajmuja budynki mieszkalno-usługowe, pozostała część to przestrzeń komunikacyjna i niewielkia ilość terenów zielonych wewnątrz zabudowy kwartału. Północno – zachodni naroŜnik, w najbliŜszym sąsiedztwie skrzyŜowania, jest całkowicie utwardzony, wykoŜystywany jako parkig i przestrzeń kominikacji pieszej. Usytuowane są tu dwa wyjścia z istniejącej stacji I linii metra. Planowana jest zabudowa biurowousługowa, bryłę której wkomponowane zostaną istniejące wyjścia ze stacji metra. Teren inwestycji częściowo (zachodnio-południowy obszar) usytuowany jest w zasięgu obowiazującego miejscowego planu zagospoadrowania przestrzeni (MPZP) otoczenia PKIN, z dnia 9 marca 2006r, a częściowo w obrębie uzyskanych i obowiązujących decyzji ULICP. Teren inwestycji nie jest wpisany do rejestru zabytków i nie znajduje się w granicach terenu górniczego. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 19 ILF 2010 3 ROZWIAZANIA FUNKCJONALNE I CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU 3.1 Opis budowli Stacja Świętokrzyska jest stacją szeregową o rozszerzonej funkcjonalności związanej z obsługą tunelowego skrzyŜowania I i II linii metra. Stacja Świętokrzyska zlokalizowana jest przy ulicy Świętokrzyskiej pod skrzyŜowaniem z ulicą Marszałkowską, a jej głowice wschodnia i zachodnia są zintegrowane z systemem komunikacyjnym całego metra. Projektowany obiekt stacji składa się z trzykondygnacyjnego podziemnego korpusu, wyjść i nadziemnych elementów komunikacji i wentylacji. Korpus mieści, począwszy od poziomu pgs (peron pasaŜerski, -3), poziom pomieszczeń technologicznych (-2) oraz poziom (-1) zawierający halę odpraw, powierzchnie handlowe, pomieszczenia technologiczne i przejście podziemne. Długość głównego korpusu stacji wynosi 135 m, a szerokość waha się pomiędzy 27 m i 25,8 m, w najszerszym punkcie do 24 m w typowym wymiarze. NajwyŜszy poziom głównego korpusu wynosi +33,4 m, a najniŜszy +10,69 m. W zachodniej głowicy stacja łączy się bezpośrednio z istniejącą stacją A14, trzema rzędami schodów ruchomych z poziomu -2,5 projektowanej C11 na poziom -2 (peron) istniejącej stacji. 3.2 Charakterystyka konstrukcji budynku Budynek stacyjny wraz z torami odstawczymi zaprojektowano, jako 3-kondygnacyjny całkowicie zagłębiony w gruncie z 6 wejściami. Podzielono go dylatacjami na części ze względu na jego etapową realizację, a takŜe eliminację odkształceń wynikających z róŜnicy temperatur i skurczu betonu. • Budynek zaprojektowano w konstrukcji monolitycznej, Ŝelbetowej. • Budynek stacji podzielony jest na segmenty oddzielone złączem dylatacyjnym o grubości 50 mm • Konstrukcje budynków zostaną wykonane metodą stropową zstępującą, z góry na dół I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 20 ILF 2010 • Ściany zewnętrzne całej budowli, które maja kontakt z gruntem zostały zaprojektowane, jako ściany szczelinowe. Ściany głównego korpusu stacji mają grubości 1.00m, natomiast ściany przejść podziemnych 0,60–0,80m. Ściany szczelinowe zostaną wykonane we wstępnie wykonanym wykopie, którego ściany zabezpieczone zostaną konstrukcją w postaci ścianki typu berlińskiego z wypełnieniem z bali drewnianych. • Zagłębienie ścian szczelinowych wynosi ok. 10 m poniŜej poziomu fundamentów (ok. 19m poniŜej terenu). • Płyta stropowa Ŝelbetowa stacji zostanie wylana ze spadkiem. Płyta stropowa posiada zmienną grubość od 1000mm do 1200mm i jest oparta na ścianach szczelinowych, natomiast stropy przejść podziemnych od 800 do 1000mm. • Płyty pośrednie Ŝelbetowe budowli, stanowiące poprzeczne usztywnienia ścian szczelinowych zostaną ukończone w miarę postępowania etapów podstropowych budowy. • Fundamenty zostały zaprojektowane w oparciu o system tratwowy o grubości ok. 1200 mm. • Na płycie dennej poza peronami zaprojektowano podtorze betonowe do montaŜu torowiska. Parametr Wartość Jednostki Liczba kondygnacji 3 brak 133 m / 158 m m Szerokość 25 m / 22 m / 23,6 m m Wysokość 20 m / 4,1 m m Szerokość peronu 12 m Grubość płyty peronu 0,25 m Grubość ścian szczelinowych korpusu stacji 1,0 m Głębokość ścian szczelinowych 37 m Grubość monolitycznej płyty spodniej 1,20 m Wewnętrzne konstrukcji wymiary Długość I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 21 ILF 2010 Rys. 1 – Parametry techniczne dla stacji´ ”Świętokrzyska” 3.3 Opis funkcjonalny stacji Stacja została zaprojektowana zgodnie z wymaganiami technologicznymi oraz intensywności przepływu/ruchu pasaŜerskiego. Główne obszary funkcjonalne to: • Strefa ruchu • Hala odpraw • Ruch pionowy • Peron • Drogi ewakuacyjne • Obszary technologiczne Etapy funkcjonalne w strefach to: • Wejście • Kupno / Skasowanie biletu • Zejście na poziom peronu • Oczekiwanie na pociąg • Wejście / wyjście z pociągu • Pomieszczenia operacyjne stacji Dostęp pasaŜerów wewnątrz stacji będzie ograniczony jedynie do stref publicznych. Ruch pasaŜerów został zorganizowany tak, aby zminimalizować ilość decyzji koniecznych do podjęcia przez pasaŜera. Główna oś ruchu została zaprojektowana tak, aby unikać niepotrzebnych zakrętów lub alternatywnych korytarzy mylących pasaŜera. Ruch pasaŜerów został zorganizowany przy zastosowaniu przejrzystej oraz dopuszczalnej logiki dla pasaŜerów wchodzących i wychodzących. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 22 ILF 2010 Wszyscy wychodzący pasaŜerowie, z wyjątkiem sytuacji awaryjnych, są gromadzeni w określonych strefach, co pozwala na odpowiednią pracę systemu biletowania, zabezpieczeń oraz usług publicznych. Stacja jest podzielona na trzy strefy funkcjonalne: • Strefa technologiczna – dostępna jedynie dla pracowników metra; • Strefa pasaŜerska – strefa, do której dostęp mają pasaŜerowie stacji metra w godzinach pracy (hala odpraw, odstęp izolacyjny, peron); • Strefa dostępna dla wszystkich przez całą dobę (przejścia podziemne). Strefa pasaŜerska stacji jest zamknięta w nocy od 1:00 do 4:30 rano. W czasie nocnej przerwy wykonywane będą prace porządkowe i konserwacyjne. Od 1:00 do 4:30 rano następuje przerwa w ruchu pociągów pasaŜerskich i pojazdów wjeŜdŜających do tunelów, wykonywana jest konserwacja i naprawa instalacji i urządzeń w tunelu i na stacjach. Pomieszczenia socjalno-sanitarne dla zespołów pracujących na stacji C11 zostaną zlokalizowane na stacjach odcinkowych. Podstawowe zaplecze remontowe dla odcinka centralnego znajduje się stacji techniczno-postojowej Kabaty. Stacja C11 jest stacją trzypiętrową. Na poziomie -3 znajduje się peron pasaŜerski. Na poziomie -2 będą znajdować się pomieszczenia techniczne, na -1 będzie się znajdowało wejście z hali odpraw oraz przejścia podziemne łączące stację z powierzchnią terenu. Największe pomieszczenia usytuowane są w głowicach korpusu. Są to: pomieszczenie wentylacji stacji (nr 650) podstacja trakcji i zasilania (nr 200), z dyspozytornią (nr 202). Aby umoŜliwić przenoszenie montowanego sprzętu, przestrzenie te znajdują się w okolicy wyciągarek (ruchome belki podwieszone na suficie) o udźwigu 25 kN min. Ponadto, w pomieszczeniach wentylacji oraz podstacjach znajdują się powierzchnie robocze zapewniające miejsce dla demontaŜu w celu naprawy. Przepompownia po obu stronach peronu pasaŜerskiego wykorzystywana będzie do pompowania wody pobranej z najniŜszego punktu szyn; woda będzie przekierowywana z powrotem przez rury drenaŜowe pomiędzy torami. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 23 ILF 2010 3.4 Perony 3.4.1 Perony pasaŜerskie Podstawowe wymiary peronu pasaŜerskiego stacji to: Wysokość od poziomu toru PGS (TOR) = 1,10 m Wysokość sufitu od podłogi = 3,918 m / 4,330 m Długość = 120,0 m Szerokość = 12,1 m Odległość najbliŜszej kolumny od krawędzi peronu wynosi 1,93m. odległość najbliŜszej ściany ciągłej od krawędzi peronu wynosi 3,53m. Przejścia na końcu peronu pasaŜerskiego wydzielone są od peronu technicznego przez bramki, aby umoŜliwić dostęp wyłącznie dla personelu. Peron obsługiwany jest dwoma windami. Wejście i wyjścia z peronu są zapewnione dzięki 6 ciągom schodów ruchomych. Po wschodniej stronie stacji znajdują się dodatkowo stałe schody przeciwpoŜarowe. W zachodniej głowicy znajdują się 3 ciągi schodów łączące, pośrednio przez poziom -1, peron stacji istniejącej A14 i projektowanej C11. Szczegółowy opis uŜytych materiałów podano w rozdziale „8.11 Wykończenie” tego dokumentu. 3.4.2 Perony techniczne Na stacji znajdują się 4 perony techniczne, po dwa na kaŜdej głowicy po jednym do kaŜdego toru. UŜywane sa do dojścia do szyn pomieszczeń technicznych i klatki schodowej we wschodniej głowicy znajdujących się na końcu peronu pasaŜerskiego. Są one oddzielone drzwiami od peronu pasaŜerskiego. Taki peron oddzielony jest od przestrzeni ogólnodostępnej bramką, ma wysokość 1,09m od PGS (TOR) i jest wyposaŜony w balustrady. Na końcach peronu znajdują się schody umoŜliwiające zejście na poziomu toru. Wykończenie podłogi w peronach technicznych jest określona, jako beton zabezpieczony powierzchniowo tworząc powierzchnię antypoślizgową, niepylącą, olejoodporną. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 24 ILF 2010 3.5 Instalacje wewnętrzne Szczegółowe rozwiązania z zakresu instalacji wodnokanalizacyjnych, wentylacji i ogrzewania, instalacji elektrycznych oraz systemów komunikacji i teletechniki zawarte są w odrębnych tomach Projektu Budowlanego. Instalacje prowadzone w tunelach przedstawione są na rysunku przekroju tunelu zawartym w projekcie budowlanym instalacji teletechnicznych. 4 ZESTAWIENIE POWIERZCHNI I KUBATUR Lista stref pod względem funkcjonalnym: Podperonie: 1 284 m2 Peron pasaŜerski: 1 449 m2 Strefa technologiczna: 3 205 m2 Strefa holu: 3 815 m2 Powierzchnia Całkowita / Powierzchnia uŜytkowa: Poziom -4: (poziom podperonia): 3 300 m2 / 1 284 m2 Poziom -3: (poziom peronu): 3 865 m2 / 1 957 m2 Poziom -2: (poziom technologiczny): 3 535 m2 / 2 598 m2 Poziom -1: (poziom kas biletowych i pomieszczeń technicznych):5 872 m2 / 3 995 m2 Razem: Kubatura: I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. 16 572 m2 / 7 230 m2 89 305,3 m3 S t r o n a 25 ILF 2010 5 ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNE I BUDOWLANE 5.1 Roboty budowlane Zakres procesu budowy jest następujący: • Wykopy oraz przekładki mediów: Granice stacji zostaną wykopane z zachowaniem tolerancji konstrukcyjnej. Teren wykopu zostanie podparty ściankami berlińskimi. Wszystkie media przechodzące przez teren budowy zostaną przeniesione w nowe lokalizacje niekolidujące z projektowanym zagospodarowaniem lub zostaną tymczasowo przeniesione a następnie odtworzone w pierwotnych lokalizacjach. • Faza pierwsza budowy zakłada budowę ścian szczelinowych oraz zaworów otworów odpływowych regulujących izolację wodną. • Podłączenie tunelu do stacji zostanie przeprowadzone po wykonaniu ścian szczelinowych. Do ukończenia tej fazy budowy uŜyta zostanie tarcza (TBM). • Część zewnętrzna stacji zostanie ukończona. Ta faza będzie się pokrywała w czasie z fazą poprzednią. NałoŜona zostanie górna płyta; płyty wewnętrzne oraz inne elementy konstrukcyjne będą stawiane od góry w dół. • Wnętrze stacji zostanie ukończone. Ta faza będzie się pokrywała w czasie z fazą poprzednią. Ściany działowe oraz schody zostaną zamontowane. NałoŜone zostaną warstwy wykończeniowe. W tej fazie budowy stacji zapewnione będzie dociśnięcie elementów w celu nie przepuszczania wody. • Budowa połączeń przejść podziemnych, podziemnych chodników zostanie ukończona za pomocą techniki odkrywkowej. • Przykrywanie stacji warstwą ziemi. • Przywrócenie warunków na powierzchni. Praca przeniesiona pod ziemię. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 26 ILF 2010 5.2 Ściany zewnętrzne Ściany zewnętrzne stacji są ścianami szczelinowymi Ŝelbetowymi o grubości od 0,60m do 1,00m. Aby osiągnąć szczelność konstrukcji, zaprojektowano kanał odpływowy o szerokości 30 cm skierowany do wnętrza, mający na celu odprowadzanie ewentualnych przecieków wody. Przednia część kanału odpływowego wydzielona jest od pomieszczeń w strefie pomieszczeń technologicznych oraz peronów pasaŜerskich. W strefie torów odstawczych kanał odpływowy jest odsłonięty. W środku ścian szczelinowych znajduje się opaska izolująca od wody. Kanał ten ma zapewnić całkowite odprowadzenie przecieków wody z kubatury. W przestrzeni pomiędzy ścianką wydzielającą a główną ściana szczelinową będzie zapewniona wentylacja a takŜe rozwiązania takie, które zapewnia dostęp do kontroli przestrzeni kanału. W sąsiedztwie naroŜnika południowo-wschodniego, jako ściany zewnętrzne schodów wyjściowych W3 wykorzystane zostaną istniejące ściany podziemne poziomów budynku WSS Społem. Konstrukcja szybów wentylacyjnych wychodząca na powierzchnię zostanie wykonana z betonu wodoszczelnego oraz mrozoodpornego, w strefie przemarzania pokryta izolacją termiczną. 5.3 Ściany wewnętrzne Ściany wewnętrzne zostały zaprojektowane w taki sposób, aby spełniały wymogi przeciwpoŜarowe. Szczegółowe informacje dotyczące tej kwestii znajdują się w rozdziale dotyczącym ochrony przeciwpoŜarowej niniejszego dokumentu. Materiały, z których zbudowano ściany wewnętrzne zostały wybrane w taki sposób, aby spełniały wymogi przepisów BHP oraz wymogów akustycznych. Ściany murowane, nie konstrukcyjne traktowane, jako wewnętrzne ściany działowe. Materiały wewnętrzne ścian wybrano zgodnie z koniecznymi wymogami. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 27 ILF 2010 5.4 Sufity 5.4.1 Sufit z betonu architektonicznego Sufity w halach odpraw oraz przejściach podziemnych zostały zaprojektowane, jako płyty z betonu architektonicznego. W przestrzeni peronu (poziom -3), sufity są zaprojektowane z prefabrykowanego Ŝelbetu, tynkowane i malowane farbą emulsyjną lub są to sufity podwieszane. W rejonie torów odstawczych sufitem jest beton strukturalny. 5.4.2 Sufity podwieszane Sufity podwieszane są zaprojektowane w dyspozytorniach pociągów, w dyspozytorni stacji, pomieszczeniu dyŜurnego stacji, toaletach publicznych i pomieszczeniach sanitarnych pracowników, pomieszczenia komercyjnych – jako modułowe 60 x 60 cm z profilami nośnymi ukrytymi. Materiały sufitów podwieszanych są wybrane w taki sposób, aby spełniały wymogi przeciwpoŜarowe. Szczegółowe informacje dotyczące tej kwestii znajdują się w rozdziale dotyczącym ochrony przeciwpoŜarowej niniejszego dokumentu. Materiały, z których wykonano sufity podwieszane zostały wybrane w taki sposób, aby spełniały wymogi BHP. 5.4.3 Sufity podwieszane - peron Nad peronem na stropie Ŝelbetowym przewidziano zastosowanie tynku dźwiękochłonnego, pod którym przewidziany jest sufit podwieszony typ „A” (akustyczny). Sufit ten ma być sufitem współpracującym z tynkiem dźwiękochłonnym połoŜonym na stropie, umoŜliwiającym prawidłowe działanie tego tynku. 5.5 Tynki wewnętrzne Ściany murowane, pokryte tynkami cementowo-wapiennymi, zacieranymi, kat. III. Szczegółowe rozwiązania i parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu wykonawczego. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 28 ILF 2010 5.6 Izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe Konstrukcje podziemne zostały zaprojektowane, jako wodoodporne tak, aby ciągłość izolacji przeciwwodnej dookoła budynku jest zapewniona. System izolacyjności dla elementów budynku mający bezpośredni kontakt z ziemia, jak płyty, fundamenty lub ściany (z wyjątkiem ścian szczelinowych) składa się z trzech warstw. Pierwsza oraz ostatnia to warstwa geowłóknina (geomateriał) oraz wodoodporna membrana PCW, umieszczona pomiędzy warstwami geowłókniny. Warunek wodoodporności budynku jest spełniony przez zainstalowanie odpowiednich rozwiązań ścian szczelinowych. Ściany szczelinowe są stawiane, jako oddzielne segmenty układane jeden przy drugim. Pomiędzy segmentami stosuje się izolację przeciwwodną. Dodatkowo w pobliŜu ścian szczelinowych zaprojektowano kanału drenaŜowego z pompownią, mający na celu zbieranie wody przedostającej się przez ścianę, w przypadku, gdyby uszczelnienia podziemne zamocowane okazały się niedoskonałe. Przed kanałem odpływowym zostaną panele architektoniczne lub ściany murowane tak, aby wydzielić pomieszczenia wewnątrz stacji od strefy, w której występuje moŜliwość pojawiania się przecieków wody. Jako architektoniczne elementy wykończenia mogą być równieŜ uŜyte panele z betonu architektonicznego. Beton i zbrojenia ścian szczelinowych, które są w kontakcie z gruntem, mają być chronione przed niekorzystnym wpływem wód gruntowych. Zabezpieczenie zbrojeń przed korozją oraz niedopuszczenie do przeciekania wody przez betonowy korpus zostanie zapewnione przez wprowadzenie betonu z dodatkiem substancji chemicznych. Blokady wody (taśmy) zostaną uŜyte w szczelinach dylatacyjnych oraz łączeniach konstrukcyjnych, które mają styczność z glebą lub wodą. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 29 ILF 2010 5.7 Izolacje termiczne Izolacje termiczne zostaną zastosowane w przypadku ścian w przejściach podziemnych, w strefach przemarzania, oraz na przegrodach wewnętrznych (ściany, stropy, podłogi) oddzielających przestrzenie o znaczącej róŜnicy w wymaganych temperaturach obliczeniowych. Ściany i przeszklone ścianki działowe w przejściach podziemnych traktowane są, jako ściany zewnętrzne, które w przejściu – strefie ogólno dostępnej, będą naraŜone na napływ chłodnego powietrza z zewnątrz. Dla wewnętrznych ścian przeszklonych wymagana jest izolacja termiczna - współczynnik przenikania ciepła U max= 1,1 W/m2K. Dla ścian murowanych wymagana jest izolacja termiczna - współczynnik przenikania ciepła ścian zewnętrznych: przy ti ≤ 8 °C U max = 0,90 W/m2K przy 8 °C < ti ≤ 16 °C U max = 0,65 W/m2K Uwaga: • Dla ścian poszczególnych pomieszczeń w obiekcie metra, naleŜy spełnić wymaganą izolacyjność cieplna przegród (ścian i stropów). • Na etapie dodatkowe, projektu wykonawczego wykonanie izolacji zostanie termicznej uszczegółowione dla przegród ewentualne wydzielających pomieszczenia, tak by spełnić wymogi izolacyjności cieplnej. 5.8 Okładziny akustyczne i tynki akustyczne Izolacje akustyczne zaprojektowano w strefach naraŜonych na podwyŜszony poziom hałasu: • wełna mineralna w osłonie z blachy perforowanej w rejonie galerii multimedialnej na poziome peronowym. • tynk dźwiękochłonny na całym stropie Ŝelbetowym peronu, typu Sonaspray lub ekwiwalent. • wełna mineralna osłonięta tkanina techniczna i siatką, w przestrzeniach wentylatorni i innych pomieszczeniach z emitorami hałasu I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 30 ILF 2010 Zaprojektowano izolację dźwiękochłonna, równieŜ kanałów wentylacyjnych oraz tunelu metra. 5.9 Bramki biletowe Projekt architektoniczny zakłada niezbędną ilość bramek biletowych wynikającej z planowanej liczby pasaŜerów oraz wyjścia ewakuacyjne będące bramkami otwieranymi w przypadkach zagroŜenia nie posiadających czytników biletów. Zastosowano takŜe śluzy dla niepełnosprawnych, dla których trudne lub nawet niemoŜliwe jest korzystanie ze standardowych bramek. Ta grupa pasaŜerów to: osoby niepełnosprawne na wózkach inwalidzkich, pasaŜerowie podróŜujący z duŜym bagaŜem lub osoby starsze. W części zachodniej znajduje się 14 bramek i 1 śluza oraz 5 bram ewakuacyjnych, w części wschodniej znajduje się 12 bramek oraz 1 śluza oraz 2 bram ewakuacyjnych. Szerokość przejścia pomiędzy bramkami biletowymi to 550 mm oraz 900 mm pomiędzy śluzami. Bramki biletowe mają wysokość około jednego metra, natomiast szklana przesłona blokująca ruch ma wysokość 1700 mm. Projektowana jest przestrzeń przed linią bramek niezbędną do zainstalowania automatów biletowych oraz do zainstalowania innych urządzeń mających znajdować się w pobliŜu bramek, z jednoczesnym zapewnieniem pasaŜerom niezakłócony dostęp. Hala odpraw wyposaŜona jest w urządzenia do sprzedaŜy wszystkich rodzajów biletów. 5.10 Bramki / drzwi – wygrodzenia sterfy biletowej Dostęp do stref pasaŜerskich poza godzinami pracy metra ograniczany jest za pomocą ścianki szklonej z drzwiami przeszklonymi. Ścianka oraz drzwi systemowe: konstrukcja stal nierdzewna, wypełnienie szkło bezpieczne (laminowane), wyposaŜone w zamki i pochwyty antypaniczne. Tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Drzwi słuŜą, jako główna droga ucieczki dla pasaŜerów. Na krańcu zachodnim znajduje się 5 par podwójne szklonych drzwi szerokości 1800 mm, na krańcu wschodnim znajduje się 2 pary podwójne szklonych drzwi szerokości 1800 mm (w tym jedno skrzydło min. 90cm). I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 31 ILF 2010 5.11 Drzwi Szerokość i wysokość drzwi została zaprojektowana tak, aby zapewnić wymogi poŜarowe i technologiczne. Typy drzwi zostały wybrane na podstawie wymagań technologicznych, akustycznych lub przeciwpoŜarowych. Typowa wysokość drzwi to 2000 mm (w świetle przejścia). Z powodu wymogów technologicznych, np. pomieszczenia o numerach 300, 301, 302 są wyposaŜone w drzwi o wymiarach 1500mm/2700mm, pomieszczenie 200 jest wyposaŜone w drzwi o wymiarach 1800/2700mm. Zgodnie z wymaganiami, sposób otwierania drzwi dostosowany jest do szerokości sąsiadującego przejścia ewakuacyjnego. W sąsiedztwie węŜszych korytarzy, aby nie ograniczać przejść ewakuacyjnych, drzwi otwierają się do wewnątrz pomieszczeń chyba, Ŝe wymogi dla danego pomieszczenia stanowią inaczej. Szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej z klatki schodowej, prowadzących na zewnątrz lub do innej strefy posiadają szerokość niemniejszą niŜ szerokość biegu klatki schodowej. W przypadku drzwi podwójnych, przynajmniej jedno skrzydło ma szerokość 900 mm. Przewiduje się drzwi wzmocnione (heavy duty). Drzwi na drogach ewakuacyjnych wyposaŜone są w zamki i pochwyty antypaniczne. 5.11.1 Drzwi wewnętrzne Ślusarka drzwiowa w przestrzeni publicznej, ościeŜnice, okucia, wykończenia skrzydeł oraz inne wyposaŜenie drzwi pełnych w przestrzeniach publicznych przewidziano ze stali nierdzewnej matowej. Drzwi przeszklone, stal nierdzewna matowa z wypełnieniem szkleniem bezpiecznym, laminowanym. 5.11.2 Drzwi zewnętrzne Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 32 ILF 2010 5.11.3 Drzwi technologiczne Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego. 5.11.4 Drzwi przeciwpoŜarowe Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego 5.11.5 Drzwi szklone Tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego. 5.12 Ściany szklane Elewacje witryn lokali handlowych – ściany szklane - przeszklenia pełne w ślusarce ze stali nierdzewnej ( system Jansen lub równowaŜny), w module 70x200cm. Przeszklenia lokali handlowych – zestawy szkła hartowanego, laminowanego, tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. Współczynnik przenikania ciepła Umax = 1,1 W/m2K Ścianka szklana wydzielająca strefę biletową (strefę metra) - szkło bezpieczne (hartowane, laminowane), tafle szklane oznakowane zgodnie z wymogami BHP. 5.13 Okna pomieszczenia dyspozytorni Szklenie okna dyspozytorni: okno – lustro wenecki o odporności ogniowej EI60, antywłamaniowe, kuloodporne, ślusarka stalowa. 5.14 Siedziska na peronach Ławki ze stali nierdzewnej, matowe, wandaloodporne, trwale przytwierdzone do podłoŜa. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 33 ILF 2010 5.15 Poręcze, pochwyty W strefach ogólnodostępnych i pasaŜerskich przewiduje się balustrady ze stali nierdzewnej. Balustrady przy schodach wyjściowych, jako masywne - pochwyty kamienne profilowane. Balustrady i pochwyty w strefach technologicznych stalowe powlekane, zabezpieczone antykorozyjnie. 5.16 Zadaszenia i ekrany - wejścia do metra Zaprojektowano szklane zadaszenia nad wejściami do metra, jako osłonę przed wpływem warunków atmosferycznych. Boczne elementy zadaszenia są obniŜone, tak aby zapewnić odprowadzanie wody oraz osłonę łączeń. Łączenia powierzchni szklanych mają zapewnić bezpieczeństwo uŜytkowników a takŜe osób z dysfunkcja narządu wzroku. Rozwiązanie ma takŜe zapewnić szczelność elementów, by zabezpieczyć wnętrze przed napływem wody deszczowej oraz śniegu. Zaproponowano, zgodnie z projektem koncepcyjnym, intensywne kolory elementów przeszkleń (odpowiednie do kolorystyki stacji – C11 „Ŝółty”) i wysokości tak, aby zadaszenia stały się widoczne dla pasaŜerów chcących skorzystać z metra. Szklenie szkłem bezpiecznym, fazowanym, laminowane-barwione. Ze względów lokalizacyjnych zaprojektowano dwa typy zadaszeń nad wejściami do metra w formie daszku w kształcie litery „M’, o konstrukcji R30, szklonej szkłem bezpiecznym. 5.17 Schody ruchome oraz windy Szczegółowe informacje dotyczące schodów ruchomych oraz wind podano poniŜej. Dodatkowe informacje dotyczące uŜycia urządzeń transportu pionowego w sytuacjach awaryjnych znajdują się w paragrafie „Ochrona przeciwpoŜarowa” niniejszego opisu. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 34 ILF 2010 5.17.1 Schody ruchome Na stacji zastosowano schody ruchome typu cięŜkiego, odporne na zewnętrzne warunki atmosferyczne, przeznaczone do transportu sieciowego (PN-EN 155), o przepustowości powyŜej 9000 osób na godzinę. Nachylenie schodów ruchomych to 30 stopni przy minimalnej szerokości stopnia wielkości 1000mm. Odległość między poręczami:1255 mm. Do części zachodniej stacji prowadzą 2 sztuki schodów ruchomych z poziomu terenu na poziom -1 a następnie 3 sztuki schodów ruchomych prowadza z poziomu -1 na poziom 3 (peron). W części wschodniej prowadzą 2 sztuki schodów ruchomych z poziomu terenu na poziom -1 a następnie 3 sztuki schodów ruchomych prowadza z poziomu -1 na poziom -3. Poza tym z części zachodniej stacji, w łączniku ze stacja A4, usytuowane są 3 sztuki schodów ruchomych z poziomu -2,5 na poziom peronu (-2) istniejącej stacji A14. Schody ruchome prowadzące na poziom terenu zaprojektowano pod zadaszeniami wejść do metra (w formie daszku w kształcie litery „M’). Na poziomie terenu zaprojektowano odwodnienie liniowe w celu zabezpieczenia schodów przed napływem wód opadowych. W części najniŜszej - maszynowni schodów ruchomych, zaprojektowano równieŜ odwodnienie, które odprowadza ewentualne ścieki poprzez separator olei do kanalizacji. 5.17.2 Windy Na stacji będą zastosowane windy o nośności nośność 1000 kg -13 osób lub większej, zasilane elektrycznie, odporne na zewnętrzne warunki atmosferyczne. Wewnętrzne wymiary kabin wind zostały zaprojektowane, jako 1100 mm x 2100 mm. KaŜda winda wymiarowo przystosowana jest dla brygad straŜy poŜarnej. W związku z brakiem moŜliwości wykonania windy dla ekip ratowniczych, bezpośredniej z poziomu peronu (-3) na poziom terenu, zastosowano rozwiązanie pośrednie wykonując w centralnej części stacji z poziomu peronu (-3) na poziom -1, a następnie w bliskim sąsiedztwie windę z poziomu -1 na poziom terenu – jako windę przystosowaną dla ekip ratowniczych. Windy te mają przedsionki przeciwpoŜarowe z drzwiami EI60, natomiast na poziomie terenu obudowane lekkimi ściankami szklanymi. Winda osobowa z poziomu peronu (-3) na poziom -1 (bez przystanku na poziomie -2) zlokalizowana jest we wschodniej stronie części peronu. Ponadto z poziomu -1 (hali I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 35 ILF 2010 odpraw, przejść podziemnych) na poziom terenu zaprojektowano dodatkowo 2 windy osobowe (nieprzystosowane dla ekip ratowniczych). 5.18 Klatki ewakuacyjne Wszystkie klatki schodowe ewakuacyjne, z poziomów technologicznych stacji posiadają odporność poŜarową konstrukcji REI120. Wyjścia na poziom terenu posiadają konstrukcje Ŝelbetową, z wykończeniem kamieniem: czarny BAZALT lub ekwiwalent, o fakturze promieniowanej z zaokrąglonymi elementami naroŜnikowymi. 5.19 Wykończenie zewnętrzne powierzchni wyrzutni, czerpnio-wyrzutni Okładzina kamienna nośnych ścian Ŝelbetowych, BAZALTOWA lub ekwiwalent, o fakturze płomieniowanej z zaokrąglonymi elementami naroŜnikowymi. 5.20 Elementy małej architektury Elementy małej architektury (np. ławki parkowe, śmietniki, słupki drogowe, itp.) zgodnie z wytycznymi Biura Architektury i Planowania Przestrzennego, Wydział Estetyki Przestrzeni Publicznej. 5.21 Opaski wokół elementów naziemnych Opaski wokół elementów naziemnych projektuje się o szerokości 0,50m ze spadkiem 2%. Materiał korespondujący z sąsiadującą nawierzchnią. 5.22 Elementy wykończenia 5.22.1 Kamienne wykończenie wewnętrznych ścian oraz podłóg Wszystkie zastosowane materiały kamienne określone w projekcie muszą spełniać wymogi techniczne określone przez normy w odniesieniu do: siły spręŜającej, absorpcji, odporności na mróz, odporności na zadrapania. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 36 ILF 2010 Wszystkie powierzchnie i elementy wystroju i wyposaŜenia wnętrz będą spełniały wymogi technologiczne i bezpieczeństwa zawarte w osobnym tonie Projektu Budowlanego „Technologia” (min. Oznaczenia wizualne, dotykowe, itp.). 5.22.1.1 Wykończenia podłogi na peronie pasaŜerskim Podłoga na peronie pasaŜerskim będzie wykończona płytami kamiennymi – granit IVORY CHIFFON lub odpowiadającym. Nakładane płyty będą o minimalnej grubość 4 cm i wymiarach 100x50 cm, faktura szlifowana, antypoślizgowa, polerowana. Posadzka w pasie 0,8m od krawędzi peronu – będzie wykonana jako pas bezpieczeństwa o zróŜnicowanej fakturze antypoślizgowej. Fuga w kolorze kamienia. 5.22.1.2 Wykończenia ścian peronu pasaŜerskiego Wykończenie ścian znajdujących się bezpośrednio na peronie pasaŜerskim zaprojektowano, jako płyty kamienne – z kwarcytu CALYPSO lub ekwiwalent. Płyty kamienne – o minimalnej grubość 4 cm i wymiarach 100x100 cm, faktura gładka, polerowana. 5.22.1.3 Wykończenia podłogi w hali odpraw oraz przejściach podziemnych Podłoga w halach odpraw i przejściach podziemnych będzie wykończona płytami kamiennymi – czarny BAZALT lub ekwiwalentnym. Płyty kamienne będą o minimalnej grubość 4 cm i wymiarach 100x50 cm, faktura szlifowana, w przejść podziemnych promieniowana, antypoślizgowa. Fuga w kolorze kamienia. 5.22.1.4 Ściany w halach odpraw i przejściach podziemnych 20-30% powierzchni ścian Ŝelbetowych w halach odpraw oraz przejściach podziemnych będzie wykończonych okładziną kamienną; kamień – czarny BAZALTEM lub odpowiadającym. Nakładane płyty o minimalnej grubość 4 cm i wymiarach 100x100 cm, faktura będzie gładka, polerowana. 5.22.2 Galeria metropolitalna na poziomie antresoli Na ścianach zatorowych - powierzchnie galerii naleŜy wykonać, jako tafle szkła matowego, hartowanego, laminowanego o wymiarach 200x200cm, w zawiasach ciągłych, ze stali nierdzewnej matowej. Zawiasy galerii niewidoczne od strony peronu, mocowane punktowo – co ~ 30cm, na konstrukcji stalowej wycofanej w stosunku do lica I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 37 ILF 2010 tafli szklanych około 30cm. Barwne kompozycje naleŜy wykonać jako sitodruk lub barwna folia międzyszybowa. Na ścianach antresoli - powierzchnie multimedialne naleŜy wykonać w postaci telebimów diodowywch LED lub w równowaŜnej technologii. Do konstrukcji powierzchni multimedialnej uŜywać elementów składowych, bezszwowych – ekranów o małych wymiarach np. ok. 1m x 1.50 m. Powierzchnie multimedialne naleŜy wykonać w postaci telebimów formujących na obu ścianach antresoli wielofunkcyjną galerię na pełną wysokość pomieszczenia. Powierzchnie galerii multimedialnych będą, jako łatwo demontowalne, montowane na podkonstrukcji stalowej, w sposób zapewniający łatwy dostęp w dowolnej chwili do ścian szczelinowych. 5.22.3 Ceramiczne wykończenie ścian i podłóg Gres o podwyŜszonej odporności na ścieranie, w pomieszczeniach mokrych antypoślizgowy, a w pomieszczeniach technicznych o podwyŜszonej odporności chemicznej. Posadzka wykończona gresem w pomieszczeniu socjalnym 550. W pomieszczeniach z wykończeniem ścian powłoką malarską i podłogą ceramiczną cokoły stosować z tego samego materiału co posadzka. Ściany i posadzki w pomieszczeniu garaŜowania i czyszczenia sprzętu do sprzątania stacji (500), wyłoŜone chemoodpornymi płytkami (gres) na całą wysokość pomieszczenia. Odpowiednie typy i rozmiary zostaną wybrane i określone w projekcie wnętrz. 5.22.4 Posadzka epoksydowa Posadzka epoksydowa zostanie połoŜona w wentylatorni stacyjnej 650 – antypoślizgowa, olejoodporna i o podwyŜszonej wytrzymałości na ścieranie. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego w projekcie wnętrz. 5.22.5 Posadzka olejoodporna Posadzka olejoodporna dostosowano w szybach windowych, podszybia schodów ruchomych – antypoślizgowa, olejoodporna. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 38 ILF 2010 Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego w projekcie wnętrz. 5.22.6 Wykładzina antyelektrostatyczna Wykładzina antyelektrostatyczna zostanie połoŜona w pomieszczeniach o numerach 110 na podłodze podniesionej, niezaleŜnie od jej podziału. Wykładzina ta jest wytwarzana w formie płyt 50 x 50 cm. Wykładzina dywanowa antyelektrostatyczna, o wymiarach 50x50 cm. Cokoły systemowe. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz. 5.22.7 Posadzki dielektryczne Jako posadzka dielektryczna zastosowaŜ płytki PCW izolujące kładzione na warstwie klejowej, przeznaczone do pomieszczeń nr 200 i 202 podstacji trakcyjno-zasilających w celu zapewnienia izolacji elektrycznej, lub ekwiwalent np. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz. 5.22.8 Podłogi podniesione, wykończenie podłóg pod podłogą podniesioną Podłoga podniesiona typu Knauff Integral EHB 36/600 lub równorzędna, z gipsu integralnego, impregnowanego powierzchniowo, o gęstości 1500kg/m3, wzmocniona blachą stalową, mocowana na konstrukcji wsporczej ze stali ocynkowanej. Odporność ogniowa REI60. Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz. 5.22.9 Podłogi technologiczne Szczegółowy sposób rozwiązań materiałowych zostanie przedstawiony na etapie projektu wykonawczego / w projekcie wnętrz. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 39 ILF 2010 5.22.10 Wykończenie schodów Powierzchnia schodów zaprojektowana, jako powierzchnia antypoślizgową. 0,6 m przed pierwszym stopniem będzie wykonane wyraźne oznaczenie pasem koloru i wypukłej faktury. Schody w pomieszczeniach ogólnodostępnych wykończone są okładziną kamienną pasującą do wykończenia podłogi w danym pomieszczeniu, antypoślizgowe. Schody technologiczne – wykończenie gres antyposlizgowy Balustrady o wysokości 1,1 m. 5.22.11 Wykończenie malarskie Powłoki malarskie, farby emulsyjne na betonie lub na tynku. Farby emulsyjne na tynku, z wykorzystaniem środków dopuszczeniach do i zgodnie stosowania w z zasadami budownictwie określonymi wydanych w normach przez ITB. i W pomieszczeniach wilgotnych, pomieszczeniach ekip ratowniczych, pomieszczeniach pracowniczych i pomieszczeniach medycznych, płytki zostaną połoŜone do wysokości 2 metrów. Farba chlorokauczukowa stosowana jest w lokalnych pomieszczeniach pompowni oraz na podłodze kanałów wentylacyjnych na surowy beton. W pomieszczeniach wodomierzy na ścianach do wysokości 2m zastosowana tzw. Lamperia. Szczegółowe rozwiązania i parametry materiałowe zostaną podane na etapie projektu wykonawczego. 5.22.12 Systemowe ścianki działowe w węzłach sanitarnych Ścianki kabin sanitarnych wodoodporne, niepalne, wykonane z laminatu wysokociśnieniowego, z okuciami ze stali nierdzewnej. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 40 ILF 2010 6 ZATRUDNIENIE Personel operacyjny stacji został określony zgodnie z regułami technologii sterowania ruchem i zachowania stałej wydajności technicznej urządzeń wchodzących w skład linii, taboru i wyposaŜenia konstrukcji stacji. Lista zatrudnionych osób oraz pomieszczeń zajmowanych przez pracowników znajduje się poniŜej. Stanowisko zatrudnienie na jedną zmianę zatrudnienie w pełnym wymiarze płeć K M dyŜurny stacji 1 4 2 2 dyspozytor ruchu straŜnik 1 2 4 4 6 6 Szatnia podstawowa Własna 110 czysta Podstawowa szatnia słuŜby ochrony metra pomieszcze nie 551 własna 202 podstawowa Pom. sanitarn e liczba zmian rodzaj pracy nr pomieszcz enia + I/II/III stały 110 okresowa + Własne I/II/III 110 551 + I/II/III stała 202 ekipa Na stacji + okresowa 602 2 2 elektromec 2 I/II/III C09 haniczna * - docelowa szatnia dla 130-tu pracowników słuŜby ochrony metra na II linii. Dla odcinka centralnego przewidziane jest wyposaŜenie dla 30. pracowników w tym 5 kobiet i 25 męŜczyzn. Zatrudnienie ogólne 16 w tym: kobiet 2 męŜczyzn 14 najliczniejsza zmiana 8 (w tym 2 pracowników obsługi taboru - sprzątanie) Pracownicy na stacji niebędący pracownikami metra: • obsługa pomieszczeń handlowych - 2 szatnia własna, umywalnia I toaleta w WC publicznym pobyt stały na stacji • brygada utrzymania czystości - 3 szatnia własna, umywalnia I toaleta w WC publicznym I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 41 ILF 2010 7 PRZYSTOSOWANIE OBIEKTU DLA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH Obiekt metra jest przystosowany dla osób niepełnosprawnych w części dostępnej dla pasaŜerów. Dostępność ta przeznaczona jest zarówno dla osób niepełnosprawnych jak i matek z dziećmi, osób starszych i innych tego potrzebujących. Dostępność dla osób niepełnosprawnych jest realizowana za pomocą: • wind, • przystosowania toalet. Osoby niepełnosprawne mogą dostać się na kaŜdy poziom dostępny dla pasaŜerów (-1 i -3). Dla zapewnienia dostępności stacji osobom o ograniczonej moŜliwości ruchowej zastosowano następujące rozwiązania: • Przy wejściu na peron z poziomu powierzchni i wchodzeniu z peronu do poziomu powierzchni. Określone zostały trasy wolne od przeszkód, oznaczone poprzez tak zwane elementy dotykowe na ścieŜce dotykowej o szerokości 0,3 m. Na poziomie -1 trasa wolna od przeszkód prowadzi z wszystkich wejść z poziomu 0 wschodniej głowicy wzdłuŜ przejścia do wejścia dla osób niepełnosprawnych i dalej do schodów stałych. • Przezroczyste szklane przegrody są odpowiednio oznakowane w celu zapewnienia przejrzystości i uniknięcia wypadków. • Toaleta publiczna dostosowana do obsługi osób niepełnosprawnych i wyposaŜona w urządzenie komunikacji wewnętrznej, słuŜące do kontaktu z personelem odpowiedzialnym za toalety. • Droga dostępu z poziomu powierzchni do krawędzi peronu i z krawędzi peronu do poziomu powierzchni zostanie oznakowana i zaprojektowana w sposób spójny i ciągły (nieprzerwany) od jej początku do końca, z wyraźnie oznaczonymi znakami informacyjnymi w kolorze kontrastującym z kolorem ścian, ławek i wykończenia podłóg. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 42 ILF 2010 • Odstęp między krawędzią peronu a wagonem został ograniczony do minimum, aby wózki z kołami o róŜnych średnicach, w tym takŜe zasilane bateryjnie i ręczne wózki inwalidzkie mogły wjechać i opuścić wagon bez trudności. • Strefa o szerokości 0, 8 m od krawędzi peronu jest wyraźnie oznakowana i widoczna na podłodze peronu za pomocą koloru i wzoru w sposób zrozumiały dla osób niewidomych i osób z upośledzeniem wzroku oraz osób niepełnosprawnych intelektualnie. • Przy wejściach i wyjściach ze schodów i schodów ruchomych znajdują się oznaczenia w postaci linii w kontrastującym kolorze/odcieniu. • Poręcze po obu stronach schodów rozpoczynają się przed pierwszym stopniem i kończą za długością schodów, ok. 30 cm po ostatnim stopniu. Faktura powierzchni poręczy umoŜliwia niewidomym osobom zidentyfikowanie kierunku schodów. • Drzwi automatyczne są zaprojektowane tak, aby pozostały otwarte do czasu, aŜ osoba na wózku inwalidzkim lub osoba niepełnosprawna intelektualnie przez nie przejdzie, drzwi są wyposaŜone w czujniki, które uniemoŜliwiają ich zamykanie, gdy osoba znajduje się w linii zamknięcia drzwi. • Wszystkie przeszkody na drogach dostępu do peronu (kolumny, bramki, tablice informacyjne, szklane powierzchnie, itp.) są wyraźnie oznakowane. • Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty informacyjne, telefony awaryjne, przyciski awaryjne) muszą być dostępne dla osób niepełnosprawnych. • Toalety dla osób niepełnosprawnych muszą być wyposaŜone w urządzenia komunikacji wewnętrznej, zapewniające kontakt z personelem odpowiadającym za toalety. • Wszystkie techniczne elementy dekoracji sięgające poniŜej 2,1 m od poziomu podłogi zostaną oznaczone w sposób zapewniający bezpieczeństwo osób z upośledzeniem wzroku. • Wejścia i wyjścia ze schodów i schodów ruchomych są oznakowane w postaci linii w kontrastującym kolorze/odcieniu. • Budki telefoniczne – co najmniej jedna budka telefoniczna jest zaprojektowana na kaŜdą głowicę stacji w taki sposób, aby najniŜszy rząd przycisków znajdował się na I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 43 ILF 2010 wysokości 0,8 m. Budka telefoniczna musi być odpowiednio oznakowana i wykonana w sposób umoŜliwiający obsługę przez osoby niepełnosprawne. • Wszystkie elementy stacji związane z bezpieczeństwem lub informacją (punkty informacyjne, telefony awaryjne, przyciski awaryjne) są dostępne dla osób niepełnosprawnych (w odniesieniu do wysokości zainstalowania, łatwość uŜycia, moŜliwość stosowania, czytelność informacji wizualnych i dźwiękowych). Metro Warszawskie nie będzie zatrudniało osób niepełnosprawnych I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 44 ILF 2010 8 BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY 8.1 Uwagi ogólne W niniejszym rozdziale opisano zasadnicze aspekty projektu dotyczące bezpieczeństwa pracowników, pasaŜerów i utrzymania warunków sanitarnych w strefach uŜytku publicznego oraz w strefach tylko dla personelu. 8.1.1 Dobór wytycznych technologicznych w obiekcie dostosowanych do wymagań bhp i sanitarnych. Na kaŜdej stacji zlokalizowany będzie kompleks pomieszczeń sanitarnych dla personelu stałego stacji i pracowników okresowo wykonujących czynności na stacji. Wszystkie pomieszczenia technologiczne, przewidziane dla stałego pobytu ludzi będą posiadały urządzenia klimatyzacyjne, zapewniające utrzymanie normatywnych warunków pracy. Odpowiednio do przewidzianej ilości pracowników na stacji przewiduje się normatywną ilość urządzeń higieniczno-sanitarnych. Dla osób korzystających z metra przewidziano oddzielnie pomieszczenia higieniczne. W zespole toalet publicznych przewiduje się wydzieloną toaletę dla osób o ograniczonej zdolności poruszania się, posiadającą połączenie interkomem z obsługą toalet. Wszystkie elementy stacji związane z bhp lub informacją będą dostępne dla osób niepełnosprawnych w zakresie wysokości zainstalowania, łatwości obsługi, moŜliwości obsługi i poruszania się. Wszystkie kabiny wind będą zapewniały moŜliwość obsługi osób o ograniczonej zdolności poruszania się. Do utrzymania czystości na stacji przewiduje się wydzielony zespół pomieszczeń. Przemieszczanie sprzętu pomiędzy poziomami stacji odbywać się będzie windą w okresie przerwy eksploatacyjnej. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 45 ILF 2010 Odpady komunalne na stacjach gromadzone będą selektywnie w pojemnikach w pomieszczeniach do tego przeznaczonych i wywoŜone z terenu stacji przez uprawnione firmy na podstawie zawartych umów. 8.1.2 Instalacja wodociągowa Źródłem zaopatrzenia w wodę stacji jest miejska sieć wodociągowa. Do sieci miejskiej będą podłączone wszystkie urządzenia higieniczno-sanitarne. 8.1.3 Instalacje elektroenergetyczne Podstawowymi elementami systemu zasilania w metrze są podstacje trakcyjno – energetyczne, przeznaczone do zasilania sieci trakcyjnej metra oraz do zasilania odbiorów prądu przemiennego obiektów metra. Podstacja energetyczna jest przeznaczona do zasilania odbiorów prądu przemiennego obiektów metra. Oświetlenie awaryjne na stacji i torach odstawczych zaprojektowano w oparciu o Polskie Normy PN-EN 1838 i PN-EN 12464-1. W ramach oświetlenia awaryjnego naleŜy zastosować oświetlenie ewakuacyjne i zapasowe. Oświetlenie naleŜy instalować zarówno na drogach ogólnodostępnych (perony, schody, głowice, poziomy usługowe), jak i w korytarzach znajdujących się w przestrzeniach dostępnych wyłącznie dla pracowników obsługi stacji oraz w tunelach szlakowych. NiezaleŜnie od oświetlenia awaryjnego dla stacji naleŜy przewidzieć w strefie ogólnodostępnej (perony, poziomy handlowe, schody), znaki ewakuacyjne oświetlone wewnętrznie. 8.1.4 Wentylacja podstawowa Wentylacja podstawowa, obejmuje swym zasięgiem całą stację (z wyjątkiem pomieszczeń technologicznych) oraz tunele szlakowe. Zadaniem wentylacji podstawowej jest zapewnienie składu powietrza zgodnego z obowiązującymi normami, zapewnienie załoŜonych dla metra warunków klimatycznych i zapewnienie skuteczności oddymiania stacji i tuneli. W trakcie normalnej eksploatacji, w ciepłym okresie roku, powietrze zewnętrzne będzie dostarczane przez szyby wentylacyjne i wentylatory (umieszczone w wentylatorniach stacyjnych) na stację, odciągane natomiast będzie przez szyby wentylacyjne i I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 46 ILF 2010 wentylatory szlakowe. W chłodnym okresie roku zmieniony zostaje kierunek nawiewu powietrza na przeciwny – powietrze zewnętrzne dostarczane będzie przez wentylatornie szlakowe i następnie, po podgrzaniu (w wyniku przepływu przez tunel) dopływa do stacji, skąd usuwane będzie przez wentylatory zlokalizowane w wentylatorni stacyjnej. Pozwali to utrzymać na stacjach odpowiednie temperatury w ciepłym okresie roku, a w okresie chłodów dostarczenie podgrzanego po przejściu przez tunel powietrza zewnętrznego. 8.2 Szatnie oraz pomieszczenia sanitarne Strefy technologiczne: Na stacji ”Świętokrzyska” zakłada się zatrudnienie 18 osób, w tym 2 kobiet oraz 16 męŜczyzn. Największa zmiana będzie liczyła 8 pracowników. Na stacji usytuowana jest szatnia dla 30 pracowników słuŜby ochrony II linii, zgodnie z tym, została zaprojektowana odpowiednia ilość natrysków, umywalek oraz toalet. Dla kaŜdego pracownika zapewniona będzie oddzielna szafka dwukomorowa (z moŜliwością oddzielenia brudnych i czystych ubrań) znajdująca się w pobliŜu natrysków. Zgodnie z Dz.U.2002.Nr75.poz.690, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. „w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”, rozdział 6 „Pomieszczenia higieniczno-sanitarne” - §84 oraz Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 2007r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (rejestr 169/2003, poz. 1650) zapewnione będą: 1 WC na 20 kobiet 1 WC na 30 męŜczyzn 1 pisuar na 30 męŜczyzn 1 umywalka na 20 osób I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 47 ILF 2010 8.3 Toalety 8.3.1 Pomieszczenia technologiczne Maksymalna odległość przejścia pracownika do toalety to 75 metrów. Strefa technologiczna zawiera równieŜ toaletę wyposaŜoną odpowiednio do uŜytku przez osoby niepełnosprawne, mimo, Ŝe Metro Warszawskie nie planuje zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Projekt b pod uwagę równieŜ moŜliwość odwiedzin osób z zewnątrz (inspektorów lub ekspertów). 8.3.2 Miejsca dostępne dla pasaŜerów - strefy publiczne Toalety publiczne znajdują się w holach głowicy wschodniej, poziomu -1. W holu wschodnim zapewniono: 4 umywalki, 2 pisuary oraz 2 toalety dla męŜczyzn, oraz 4 toalet i 4 umywalki dla kobiet, oraz osobną toaletę dla osób niepełnosprawnych. Zapewniono równieŜ w strefie publicznej specjalne pomieszczenie dla personelu do obsługi toalet oraz przechowywania niezbędnych przedmiotów. W holu zachodnim zapewniono toaletę dla pracowników pomieszczeń handlowych, męŜczyzn i kobiet zgodnie w minimalnymi wymaganiami. 8.4 Oświetlenie W związku z charakterem obiektu – zlokalizowany pod ziemią - pomieszczenia na stacji nie będą posiadały naturalnego źródła światła. W związku z niedopełnieniem wymogu zapewnienia doświetlenia światłem dziennym pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, uzyskano odstępstwo od przepisów. Ogólne oświetlenie stacji będzie utrzymywane na dopuszczalnym poziomie zapewniającym bezpieczeństwo pracowników i pasaŜerów oraz wydajność pracy. Za pomocą odpowiedniej barwy światła oraz stopni jasności zapewniono bezpieczne oraz komfortowe oświetlenie. W pomieszczeniach stałej pracy projektuje się światło białe. śadne ze źródeł światła wskazane w projekcie nie koliduje z systemem sygnalizacji Metra. Aby zapobiec dezorientacji pasaŜerów, unika się uŜycia nagłych zmian w natęŜeniu światła. Organizacja oświetlenia na stacji zapewnia dobrą widoczność krawędzi peronu. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 48 ILF 2010 8.5 Dostęp do urządzeń Do maszyn i urządzeń zapewniony zostanie dostęp dla potrzeb serwisu, szerokość przejścia co najmniej 75 cm. Drabiny o długości ponad 3 m wyposaŜono w obręcze zabezpieczające. Wszelkie otwory technologiczne, montaŜowe zabezpieczone uniemoŜliwiając w trakcie ich uŜywania wypadniecie lub niekontrolowane otwarcie. Pracodawca przeszkoli pracowników w zakresie ogólnych przepisów BHP, postępowania z uŜywanymi substancjami oraz przeszkoli do pracy na stanowiskach pracy. Miejsca pracy wyposaŜone zostaną w stanowiskowe instrukcje obsługi urządzeń. 8.6 Uwagi końcowe BHP Na etapie projektu budowlanego, przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, konieczne jest uzyskanie zgody na odstępstwo od wymagań zawartych w rozporządzeniu Ministerstwa Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w trybie art. 9 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo Budowlane oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w szczególności w zakresie: 1/ braku oświetlenia naturalnego dla pomieszczeń stałej pracy –konieczność uzyskania zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydanej w porozumieniu z właściwym inspektorem okręgowym pracy; 2/ obniŜenia poziomu podłogi poniŜej terenu –konieczność uzyskania zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydanej w porozumieniu z właściwym inspektorem okręgowym pracy; 3/ lokalizacji czerpni i wyrzutni na stacji metra –naruszenie postanowień par. 152 rozporządzenia –Warunki techniczne; I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 49 ILF 2010 9 BEZPIECZEŃSTWO PASAśERÓW I ZABEZPIECZENIA 9.1 Bezpieczeństwo 9.1.1 Zasady ogólne Zapewniono wyraźnie oznaczone drogi ewakuacyjne o odpowiedniej szerokości dla pasaŜerów oraz pracowników obiektu. W waŜnych miejscach stacji, takich jak podesty schodów przewidziano powłoki antypoślizgowe. Wszystkie powierzchnie ruchu pieszych zostały zaprojektowane z materiałów zapobiegających poślizgowi, Projekt nie zakłada miejsc odosobnionych lub zaciemnionych. 9.1.2 Schody Schody - powierzchnie antypoślizgowe. 0,6 metra przed pierwszym stopniem będzie wyraźnie oznaczone pasem koloru i wypukłej faktury. Wysokość oraz szerokość stopni będzie odpowiednia dla wygodnego uŜytkowania. Wyjście W3, na działce WSS Społem, w wyniku wymogu uwzględnienie planów rozbudowy sąsiedniego budynku, posiadają większa niŜ dopuszczalną „10”, liczbę stopni w jednym biegu, niŜ 10, w jednym biegu. Dla tej sytuacji uzyskano odstępstwo. Pozostałe schody zewnętrzne spełniają wymóg „nie więcej niŜ 10 stopni w jednym biegu na schodach zewnętrznych”. KaŜdy stopień będzie wyposaŜony w pas antypoślizgowy. Wysokość stopni schodów awaryjnych nie będzie przekraczała 17,5 cm. Schody awaryjne będą miały odpowiednią szerokość oraz głębokość. 9.1.3 Peron Peron pasaŜerski zaprojektowano z myślą o zapewnieniu bezpieczeństwa. Strefę o szerokości 0,8 m od krawędzi peronu wyraźnie oznakowano i wyeksponowano na nawierzchni peronu kolorem i wzorem w sposób czytelny dla osób niewidomych I niedowidzących, jak równieŜ dla osób upośledzonych umysłowo. Odległość pomiędzy I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 50 ILF 2010 pociągiem i krawędzią peronu zmniejszono do minimum, w celu zapewnienia wygodnego wejścia do pociągu. Krawędź peronu jest wyraźnie widoczna. Wszystkie elementy konstrukcyjne i ciągłe zaprojektowano zgodnie z przepisami metra dotyczącymi skrajni budowli. Przejścia na końcu tego peronu do peronu technicznego są oddzielone bramkami, dostępne tylko dla personelu. 9.1.4 Windy W kabinie windy zastosowano środki bezpieczeństwa zgodnie z przepisami. Wewnętrzne wymiary kabin windowych wynoszą 1100 mm x 2100 mm, umoŜliwiają uŜycie kaŜdej windy przez straŜ poŜarną. Poręcz umieszczona na wysokości 0,9 m. Stację wyposaŜono w trzy windy osiągające poziom peronu z poziomu -1. Specjalna winda ratunkowa usytuowana w centralnej części ma połączenie peronu z poziomem -1, posiada zabezpieczenia przeciwpoŜarowe, m.in. przedsionki, ściany i drzwi o wymaganej odporności ogniowej. Wyjścia ze wszystkich wind na poziomie terenu są konstrukcjami przeszklonymi. Odległość od dowolnych zamkniętych drzwi windy do najbliŜszej przeszkody jest większa niŜ 1,6 m. 9.1.5 Wyjścia ewakuacyjne Bezpieczeństwo przeciwpoŜarowe oraz zasady ewakuacji oparto na NFPA 2010. Kwestie dotyczące ewakuacji awaryjnej zostały dogłębnie omówione w Tomie IV niniejszego opracowania – Warunki Ochrony PoŜarowej dla stacji C11 „Świętokrzyska”. 9.2 Zabezpieczenia – bezpieczeństwo na stacji 9.2.1 Zasady ogólne Celem niniejszego paragrafu jest przedstawienie zasad projektowania w stosunku do wyposaŜenia, kontroli, komunikacji, nadzoru, który jest niezbędny dla utrzymania bezpieczeństwa na stacji. Głównymi zagadnieniami związanymi z bezpieczeństwem w paragrafie są: I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 51 ILF 2010 • Ochrona oraz blokowanie dostępu do stacji poza godzinami pracy, • Nadzór nad bramkami biletowymi, halami odpraw, oraz środkami transportu pionowego, 9.2.2 • Oznakowanie • ZałoŜeniami projektantów - unikać miejsc odosobnienia. Bezpieczeństwo pasaŜerów i kontrola dostępu Zasady bezpieczeństwa zostały stworzone w odniesieniu do wszystkich typów pasaŜerów w tym równieŜ osób starszych, dzieci, kobiet cięŜarnych, osób niewidomych i niesłyszących, pasaŜerów podróŜujących z duŜym bagaŜem, osób upośledzonych umysłowo, osób mających ograniczone moŜliwości poruszania się. Dostęp pasaŜerów do stref technologicznych jest ograniczony tylko dla osób upowaŜnionych, pracowników stacji. Wyjścia ewakuacyjne zostaną wyposaŜone w alarmy. Unika się w projekcie tworzenia miejsc odosobnienia. Zostały przewidziane następujące rozwiązania w celu polepszenia bezpieczeństwa: • krawędzie peronu oraz schodów wyraźnie oznaczone • czytelne oznakowanie • kontakt przez interkom z odpowiednią obsługą • system zapowiedzi • powierzchnie przezroczyste dobrze oznakowane • wszystkie elementy wystroju niŜsze niŜ 2,1 m będą wyraźnie oznakowane na ziemi, jako pomoc dla osób niedowidzących 9.2.3 • trasy dostępu i ewakuacji są wolne od przeszkód • drzwi objęte Systemem Kontroli dostępu zaopatrzone w samozamykacze. Wejścia do stref publicznych na stacjach Publiczne strefy miejskie (przejścia podziemne) będą otwarte przez całą dobę. Strefy pasaŜerskie będą otwarte jedynie w godzinach pracy stacji. Zostaną podjęte wszystkie I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 52 ILF 2010 niezbędne kroki mające na celu zapobieganie dostępu osób do strefy metra po godzinach pracy. 9.2.4 Wejścia do stref pasaŜerskich na stacjach Strefa publiczna oraz pasaŜerska są oddzielone od siebie za pomocą bramek biletowych oraz wygrodzeń. W strefie publicznej znajdą się automaty biletowe oraz bankomaty. Dodatkowo nadzór będzie skierowany na windy prowadzące do strefy pasaŜerskiej 3 (kasowniki) z poziomu -1. W kontakcie z klientem zachowane będą wszystkie środki ostroŜności, w celu uniknięcia sytuacji korupcyjnych. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 53 ILF 2010 10 CHARAKTERYSTYKA PPOś. 10.1 Przeznaczenie obiektu Obiekt przeznaczony na stację metra. Stacja stanowi węzeł przesiadkowy - połączenia ze stacją A14 Świętokrzyska I linii metra zorganizowano na dwóch poziomach w zachodnim czole stacji. Na poziomie peronów pasaŜerskich przewidziano łącznik umoŜliwiający komunikację pomiędzy peronami obu linii bez opuszczania stref biletowych i przekraczania hal odpraw. Pod względem przestrzenno - funkcjonalnym na stacjach metra wyróŜnia się trzy obszary: • ogólnomiejski - przejścia podziemne ogólnodostępne całą dobę, • pasaŜerski - dostępną dla pasaŜerów w godzinach pracy metra wraz z moŜliwością przejścia do stacji A14 Świętokrzyska I linii metra, • technologiczny - z pomieszczeniami technicznymi dostępnymi całą dobę dla obsługi metra. 10.2 Kategoria zagroŜenia ludzi. Przewidywana liczba osób na kaŜdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach Wszystkie tzw. strefy ogólnodostępne obejmujące perony, pomieszczenia handlowousługowe oraz pomieszczenia sanitarne dostępne dla pasaŜerów zalicza się do kategorii zagroŜenia ludzi ZL I. Pozostałe pomieszczenia (pomieszczenia techniczne), zalicza się do kategorii zagroŜenia ludzi PM. Stację zaprojektowano przy załoŜeniu, Ŝe moŜe na niej przebywać jednocześnie 4.680 osób. W celu ustalenia tej wielkości przyjęto najbardziej niekorzystny wariant - na peronie oczekuje 600 osób, a dalsze 4.080 osób moŜe w tym samym czasie znajdować się w dwóch składach przebywających jednocześnie na stacji. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 54 ILF 2010 10.3 Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego Gęstości obciąŜenia ogniowego w obszarach zawierających pomieszczenia techniczne stacji związane z obsługą pociągów metra, organizacją ruchu, utrzymaniem czystości itp. nie przekracza 2000 MJ/ m2. 10.4 Klasa odporności poŜarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej elementów budowlanych i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych. Dla stacji i torów odstawczych przyjęto wymagania nie niŜsze jak dla budynku w klasie „B” odporności poŜarowej. Wszystkie elementy obiektu zaprojektowano z materiałów nierozprzestrzeniających ognia (NRO) o następującej klasie odporności ogniowej: • główna konstrukcja nośna stacji i torów odstawczych - R 120, • konstrukcja nośna zadaszenia nad wyjściami z obiektu podziemnego – R 30, • stropy - REI 120, • ściany łączników pomiędzy tunelami – REI 120, • obudowa pionów instalacyjnych i elektroenergetycznych - EI 120, • kanały wentylacji poŜarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych - EI 120, • pomieszczenia techniczne, śmietniki, pomieszczenia energetyczne - REI 120, • drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 120 i EI 120 – EI 60, wyposaŜone w samozamykacze, • drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o klasie odporności ogniowej REI 60 i EI 60 – EI 30, wyposaŜone w samozamykacze, • ściany wewnętrzne EI 30, • ściany „zewnętrzne” wolno stojących pomieszczeń handlowych– bez wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej, • ściany oddzielające od siebie pomieszczenia handlowych – EI 60, • konstrukcja schodów stałych - R 120, I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 55 ILF 2010 • schody ruchome – zewnętrzne obudowy EiS 60; pomieszczenia pod schodami oddzielone od schodów („strop” i ściany boczne) przegrodą z materiałów niepalnych o klasie odporności ogniowej EIS 120 z drzwiami EIS 60 • windy przeznaczone dla ekip ratowniczych - wydzielone ścianami o klasie odporności ogniowej REI 120 i zamykane drzwiami EI 60 z samozamykaczami; ściany i drzwi wind ponad poziomem terenu zaprojektowano bez klasy odporności ogniowej, • windy wychodzące na poziomie terenu w odległości mniejszej niŜ 8m od budynków, wymagają na poziomie -1 wydzielona ścianami o klasie odporności ogniowej REI 120, drzwiami do przedsionka EI 60 z samozamykaczami; ściany i drzwi wind ponad poziomem terenu zaprojektowano bez klasy odporności ogniowej, • przepusty instalacyjne w ścianach i stropach - o tej samej klasie odporności ogniowej jak przegroda. Oznaczenia: R- nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku, 10.5 E- szczelność ogniowa (w minutach), określona jw., I- izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw. Reakcja na ogień Dla stacji przewidziano materiały spełniające następujące wymagania w zakresie reakcji na ogień: 1) tunele i stacje metra – klasa A1, 2) Okładziny sufitów, sufity podwieszone, przewody wentylacyjne, tłumiki i filtry – klasa A2-s1, d0, 3) okładziny, przekrycia, obudowy schodów, ściany działowe, osłony i przegrody – klasa B-s1, d0, 4) posadzki peronów i schody – klasa A1fl, 5) wykładziny podłogowe i posadzki – klasa Cfl -s1, I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 56 ILF 2010 6) przewody i izolacje cieplne przewodów instalacyjnych – klasa A1L; A2L-s1, d0 (warstwa izolacyjna elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E). 10.6 Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych. W obiekcie stacji nie przewiduje się magazynowania i stosowania substancji o właściwościach mogących powodować występowanie stref zagroŜonych wybuchem. Na terenie stacji nie występują instalacje gazowe. 10.7 Podział obiektu na strefy poŜarowe Podział stacji metra na strefy poŜarowe, określony dopuszczalną wielkością powierzchni strefy nie znajduje uzasadnienia. Dokonując podziału stacji C11 Świetokrzyska, wydzielono dwie podstawowe strefy poŜarowe: 1) perony pasaŜerskie łącznie z poziomami pomocniczymi (handel, usługi) i drogami komunikacyjnymi prowadzącymi na powierzchnię terenu, 2) zespoły pomieszczeń związanych z obsługą pociągów metra oraz organizacją i utrzymaniem ruchu. NiezaleŜnie od wyŜej wymienionego podstawowego podziału wydzielono poŜarowo następujące pomieszczenia związane z funkcjonowaniem urządzeń mających wpływ na bezpieczeństwo dyspozytornie w warunkach stacyjne, ewentualnego podstacje poŜaru energetyczne, czy innego dyspozytornie zagroŜenia: podstacji, przekaźnikownie SRP, pomieszczenia urządzeń zasilających SRP, pomieszczeń urządzeń łączności, pomieszczenia multiwerterów, urządzeń RTV, urządzeń zdalnego sterowania, maszynownię schodów ruchomych. • Dla elementów oddzieleń przeciwpoŜarowych przyjęto klasę odporności ogniowej REI 120. Przepusty w ścianach i stropach oraz elementy obudowy instalacji i urządzeń będą posiadały taką samą klasę odporności ogniowej jak przegroda, w której się znajdują (ze względu na szczelność ogniową E i izolacyjność ogniową I). Elementy oddzieleń przeciwpoŜarowych i wydzielających wskazane wyŜej pomieszczenia zaprojektowano z materiałów niepalnych w następującej klasie odporności ogniowej: I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 57 ILF 2010 1) ściany i stropy – REI 120, 2) kanały wentylacji poŜarowej i klapy odcinające na przewodach wentylacyjnych – EI 120, 3) obudowa pionów instalacyjnych, elektroenergetycznych i wentylacyjnych – EI 120, 4) przepusty w ścianach i stropach – EI 120, drzwi i zamknięcia w ścianach i stropach o odporności – EI 60 10.8 Warunki ewakuacji Do ewakuacji ludzi ze stacji przewidziano poziome i pionowe drogi komunikacji ogólnej. Do ewakuacji pionowej oprócz schodów stałych wykorzystywane będą schody ruchome. W trakcie ewakuacji pasaŜerów stacje A14 i C11 będą od siebie oddzielone bramą/kurtyna poŜarową. KaŜda ze stacji posiada indywidualna drogę ewakuacji. Ewakuacja ze stacji A14 istniejącymi wyjściami, ze stacji C11 projektowanymi wyjściami. Pełna informacja dotycząca ochrony poŜarowej w opracowaniu poŜarowym. 10.9 Drogi poŜarowe Dla stacji, od strony wejść na poziomy podziemne (przy kaŜdej głowicy) oraz do windy dla potrzeb ekip ratowniczych zapewniono drogę poŜarową, którą są ulic Marszałkowska i ul. Świętokrzyska. Do wejść do poziomów podziemnych i do windy prowadzą ciągi piesze o szerokościach nie mniejszych niŜ 1,5 m i długościach które nie przekraczają 25 m. 10.10 Uwagi Informacje zawarte z pkt. 6 niniejszego opracowana są wyciągiem podstawowych załoŜeń i wytycznych przeciw poŜarowych. Szczegółowe dane i zalecenia znajdują się w odrębnym tomie „ Ochrona PrzeciwpoŜarowa” niniejszego opracowania. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 58 ILF 2010 11 POŁĄCZENIE Z A14 - ISTNIEJĄCA STACJĄ W zachodniej głowicy projektowane jest bezpośrednie połączenie z istniejącą stacją A14-Świętokrzyska. Stacje połączone są na dwóch poziomach, na poziomie -1 holami komunikacyjnymi, powstałymi dzięki przebiciu do holu istniejącej stacji oraz poziomami peronów. Połączenie peronów skierowane jest na zachód, równolegle do nowoprojektowanych tuneli, następnie przechodzi pod istniejącym tunelem, gdzie zakręca w kierunku północnym pomiędzy istniejącymi torami I linii metra. Ze względu na duŜą róŜnice w wysokości poziomów konieczne jest zastosowanie schodów oraz windy. Schody ruchome wychodzące na peron istniejącej stacji zlokalizowane są w miejscu, gdzie do tej pory istniały 3 pomieszczenia; dwa pomieszczenia magazynów oraz jedno pomieszczenie techniczne (przestrzeń będąca częścią systemu wentylacji stacji). W wyniku w/w połączenia niniejsze magazyny zostaną zlikwidowane, natomiast pomieszczenie wentylacyjne zostanie przebudowane. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 59 ILF 2010 12 POMIESZCZENIE MONITORINGU W przestrzeni istniejącej stacji A14 „Świętokrzyska” zaprojektowano miejsce organizacji centrum monitoringu. Przeznaczeniem jego jest obserwacja zjawisk zagraŜających obiektom i środowisku w sąsiedztwie budowy metra, oraz alarmowanie i podejmowanie wcześniej zaplanowanych czynności zapobiegawczych. Pomieszczenie monitoringu wydzielone zostanie z istniejącego pomieszczenia, magazynu w północnej głowicy istniejącej stacji A14 „Świętokrzyska”. W pomieszczeniu przewiduje się lokalizacje sprzętu monitorującego z dwoma stanowiskami pracy. Pomieszczenie będzie oddzielną strefą poŜarową ZLIII wydzieloną ścianami murowanymi REI 120 i drzwiami EI 60. Wydzielone z przestrzeni magazynu pomieszczenie zostanie wykończone/wyposaŜenie w: • instalacje elektryczną i wentylacyjną. • sufit powieszony rastrowy • ściany otynkowane i pomalowane farbą akrylową • posadzka elektrostatyczna przystosowana do zainstalowanych w pomieszczeniu urządzeń. Planowane jest zatrudnienie 2 osób w systemie 2h/dobę. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 60 ILF 2010 13 UWAGI KOŃCOWE • Warunki ochrony przeciwpoŜarowej wg oddzielnego opracowania. • Warunki gruntowo wodne znajduję się w części konstrukcyjnej. • W projekcie podano informacje i detale, jako wytyczne do rysunków roboczych Dostawców lub Wykonawców poszczególnych elementów. • Roboty budowlano-instalacyjne muszą być prowadzone z równoległą bieŜącą koordynacją międzybranŜową. • W wypadku jakiejkolwiek zmiany lub róŜnicy pomiędzy projektem a stanem faktycznym Wykonawca zobowiązany jest przekazać tę informację do jednostki projektowej. • Elementy wymagające uszczegółowienia naleŜy wyjaśnić z projektantem. Projekt rozpatrywać wraz z projektami branŜowymi. W wypadku wątpliwości wymagane jest potwierdzenie projektantów. • Wymagany jest wysoki standard wykonawstwa i materiałów oraz rozwiązania systemowe. • Wymagane jest wykonawstwo poszczególnych elementów budynku przez firmy specjalistyczne. • Wykonawca zobowiązany jest do szczegółowego zapoznania się z dokumentacją projektu. • Wszelkie niezgodności powinny być zgłaszane przed rozpoczęciem robót. • Wykonanie wg PN / EN i zgodnie z technologią Dostawcy / Producenta oraz obowiązującymi przepisami. Prawo Budowlane – ustawa z dn. 07.07.1994r. /Dz. U. Nr 89, poz. 414 z późn. zmianami/. • Rozporządzenie MI w sprawie war. techn., jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – Dz. U. nr 75 poz. 690 z 12. 04. 2002r. z późn. zmianami/ oraz inne przepisy związane.Prace powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi ITB „Warunki techniczne odbioru robót budowlano- montaŜowych” część 1 – roboty budowlane oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 61 ILF 2010 • Całość prac włącznie z wykopami wykonać zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, przepisami, normami oraz obowiązującymi przepisami BHP i ppoŜ., naleŜy bezwzględnie przestrzegać obowiązujących przepisów BHP i p.poŜ. • Wszystkie elementy przychodzące na budowę muszą posiadać odpowiednie atesty i certyfikaty oraz muszą być dopuszczone do stosowania w budownictwie na terenie Polski. • Zastosować wyroby budowlane dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania, dla których wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, dokonano oceny zgodności i wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności z Polską Normą lub z aprobatą techniczną. • Wszystkie dokumenty, atesty, certyfikaty i protokoły odbiorów zachować do kontroli i odbioru. • Transport, przechowywanie, zabudowa i montaŜ wszystkich urządzeń i elementów instalacji, zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, przepisami, normami oraz obowiązującymi przepisami BHP i ppoŜ., dokumentacjami techniczno– rozruchowymi urządzeń i elementów przychodzących na budowę oraz instrukcjami producenta. • Wszystkie roboty wykonywać ściśle wg dokumentacji technicznej, niniejszego opisu oraz Warunków Wykonywania i Odbioru Robót Budowlano - MontaŜowych, pod nadzorem osoby uprawnionej. • Obiekt wykonać zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. wraz z późniejszymi zmianami „W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”.. • Przed przystąpieniem do uŜytkowania obiektu naleŜy uzgodnić rozwiązania z UDT. • Przed przystąpieniem do prac zobowiązuje się inwestora lub jego upowaŜnionego przedstawiciela do dopilnowania wykonania przez wykonawcę robót planu BIOZ. Plan BIOZ wykonuje osoba o wymaganych uprawnieniach w zakresie BHP jak kierownik budowy lub osoba wyznaczona przez niego. Plan BIOZ naleŜy wykonać dla wszystkich robót wyszczególnionych w prawie budowlanym odnośnie BIOZ. Kierownik budowy ma obowiązek określić i zapewnić bezpieczną organizację robót dla wszystkich prowadzonych prac. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 62 ILF 2010 • Inwestycje naleŜy realizować z uwzględnieniem wszystkich wymagań i wytycznych zawartych w decyzjach, postanowieniach i innych uzyskanych opiniach i pismach. • Niniejszy projekt jest Projektem Budowlanym - wykonanym zgodnie z zakresem i w formie zgodnej z Rozporządzeniem Min. Infrastruktury z 3.07.2003 w/s szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego Dz.U. N° 120 poz. 1133 – projekt słuŜy jedynie zatwierdzeniu przez organ administracji architektonicznobudowlanej oraz uzyskaniu decyzji „Pozwolenia na budowę”; projekt nie posiada formy i szczegółowości zgodnej z wymogami dla projektów wykonawczych i warsztatowych, do wykonania, których zobowiązany jest/są wykonawca/y. • Prawa autorskie zastrzeŜone. Opracowanie: mgr inŜ. arch. Ewa Rosiak Nr upr. 9/ZPOIA I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 63 ILF 2010 14 ZAGADNIENIA AKUSTYCZNE 14.1 Hałas BHP W okresie eksploatacji ruch pociągów metra będzie się odbywał pod ziemią, same przejazdy pociągów nie będą powodował bezpośredniej emisji hałasu do środowiska. Potencjalnym źródłem hałasu mogą być terenowe czerpnio-wyrzutnie wentylatorni podstawowych oraz wyrzutnie wentylatorni lokalnych obsługujących pomieszczenia znajdujące się w obrębie stacji. Źródłem hałasu mogą być równieŜ urządzenia chłodnicze usytuowane w szachach wentylacyjnych. Obecne warunki akustyczne panujące w sąsiedztwie stacji C11 są kształtowane pod wpływem hałasu ulicznego. Zgodnie z mapą akustyczną Warszawy długookresowy poziom dźwięku LDWN w rejonie rozpatrywanego fragmentu wynosi ok. 75 dB. Rodzaje terenów podlegających ochronie akustycznej są zdefiniowane w Ustawie z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Pos) tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późniejszymi zmianami. Natomiast dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku, powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska dnia 14 czerwca 2007r w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, Dz.U nr 120 poz. 826. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu są wyraŜone wskaźnikami LAeq D oraz LAeq N odpowiednio dla pory dziennej (6.00-22.00) i pory nocnej (22.00-6.00). Wartości dopuszczalne zaleŜą od rodzaju źródła hałasu i charakteru terenów naraŜonych na jego oddziaływanie. Zostały zdefiniowane dwie podstawowe grupy źródeł hałasu; drogi lub linie kolejowe oraz pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu. W rozpatrywanym przypadku działające na zewnątrz źródła związane z wyposaŜeniem technicznym i eksploatacją projektowanej stacji metra naleŜy zaliczyć do grupy obejmującej „pozostałe obiekty i działalność będącą źródłem hałasu”. Dla tej grupy do oceny warunków akustycznych przyjmuje się przedział czasu odniesienia dla pory dziennej równy 8. najmniej korzystnym godzinom dnia kolejno po sobie następującym, natomiast dla pory nocnej przedział równy 1. najmniej korzystnej godzinie nocy. Wartości dopuszczalne obowiązujące w przypadku hałasu związanego z eksploatacją II linii metra zamieszczono w tabeli 1. Tabela Nr 1. Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 64 ILF 2010 dzień noc LAeq D LAeq N 45 dB 40 dB Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieŜy 1) 50 dB 40 dB Przeznaczenie terenu Lp Strefa ochronna „A” uzdrowiska 1 Tereny szpitali poza miastem Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej 2 Tereny domów opieki społecznej Tereny szpitali w miastach Tereny zabudowy mieszkaniowej zamieszkania zbiorowego wielorodzinnej Tereny zabudowy zagrodowej 3 i 55 dB 45 dB Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyŜej 100 tys. 55 dB mieszkańców2) 45 dB Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe1) Tereny mieszkaniowo-usługowe 4 1) W przypadku niewykorzystywania tych terenów, zgodnie z ich funkcją, w porze nocy, nie obowiązuje na nich dopuszczalny poziom hałasu w porze nocy. 2) Strefa śródmiejska miast powyŜej 100tys. Mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców pow. 100 tys. MoŜna wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeŜeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. Tereny, które nie zostały wymienione w Ustawie POS i Rozporządzeniach nie podlegają ochronie przed hałasem. W rejonie stacji C11 aktualny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje tylko obszar połoŜony w otoczeniu PKiN, ograniczony ulicami Marszałkowska, Świętokrzyska, E. Plater i al. Jerozolimskie. Zgodnie z planem, w bezpośrednim sąsiedztwie czerpnio-wyrzutni znajduje się teren zieleni parkowej oraz sezonowych ogródków gastronomicznych (ZP/Us). Dla pozostałych terenów nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze stanem faktycznym najbliŜszy budynek mieszkalny znajduje się w odległości I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 65 ILF 2010 ponad 70 m od terenowej czerpnio-wyrzutni. Dopuszczalny poziom hałasu dla terenu zabudowy mieszkaniowej wynosi 55 dB w porze dziennej i 45 dB w porze nocnej, natomiast dla terenu zieleni parkowej 55 dB w porze dziennej. Jednocześnie działanie wentylatorni podstawowej i innych urządzeń emitujących hałas na zewnątrz nie moŜe powodować przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu obowiązującego we wnętrzu pomieszczeń znajdujących się w sąsiednich budynkach. Wymagane wartości określa norma PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach (tabela 2). Tabela 2. Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu od urządzeń wyposaŜenia technicznego metra przenikającego do pomieszczeń w budynkach sąsiednich. RównowaŜny dźwięku A, dB Przeznaczenie pomieszczenia poziom Maksymalny poziom dźwięku A przy hałasie nieustalonym, dB dzień noc dzień noc 35 25 40 30 Kuchnie i pomieszczenia 40 sanitarne w mieszkaniach 40 45 45 Pomieszczenia administracyjne 35 bez wewnętrznych źródeł hałasu - 40 - Pomieszczenia administracyjne 40 z wewnętrznymi źródłami hałasu - 45 - Sale kawiarniane i restauracyjne 45 - - - Sale sklepowe 45 - - - Pomieszczenia mieszkalne budynkach mieszkalnych w Wymagania obowiązują dla pomieszczeń w pełni umeblowanych (wyposaŜonych) zgodnie z przeznaczeniem przy zamkniętych oknach i drzwiach. W pomieszczeniach budynków uŜyteczności publicznej, jako czas oceny równowaŜnego poziomu dźwięku naleŜy przyjmować czas, w którym pomieszczenie uŜytkowane jest przez daną grupę ludzi zgodnie z jego przeznaczeniem. Poziom hałasu emitowanego do środowiska został obliczony za pomocą programu komputerowego IMMI pozwalającego na wykonanie prognozy zgodnie z Dyrektywą I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 66 ILF 2010 Parlamentu Europejskiego Directive 2002/49/EC of the European Parliament and of the Council of 25 June 2002 relating to the assessment and management of environmental noise, official Journal of the European Communities L 189/12 oraz zaleceniami dokumentu Commission recommendation C(2003)2807 concerning the guidelines on the revised interim computation methods for industrial noise, aircraft noise, road traffic and railway noise, and related emission data. Terenowe czerpnio-wyrzutnie zostały zamodelowane jako źródło hałasu zgodnie z normą PN-EN 12354-4 Akustyka budowlana, określanie właściwości akustycznych budynków na podstawie właściwości elementów; część 4 przenikanie hałasu z budynku do środowiska. Zgodnie z załoŜeniami projektowymi dla II linii metra występują trzy warianty pracy wentylacji podstawowej: a) normalne warunki eksploatacyjne bez wymuszania przepływu powietrza, wentylatory nie działają i nie powodują emisji hałasu (przepływ powietrza zapewniają przejeŜdŜające pociągi działające na zasadzie tłoka); b) normalne warunki eksploatacyjne z wymuszeniem obiegu powietrza, wentylatory działają z ograniczoną wydajnością i emitują hałas o ograniczonym poziomie (w wentylatorni działa jeden wentylator na zmniejszonych obrotach zapewniających najwyŜej 30% wydajności maksymalnej); c) warunki awaryjne, w przypadku poŜaru wszystkie wentylatory działają z pełną maksymalną wydajnością i emitują hałas o maksymalnym poziomie. W obliczeniach akustycznych przyjęto załoŜenie, Ŝe wymagania w zakresie ochrony środowiska przed hałasem będą spełnione w warunkach normalnej eksploatacji. Warunki awaryjne (poŜar) to sytuacja wyjątkowa, która moŜe w ogóle nie wystąpić, zatem stosowanie zabezpieczeń akustycznych dostosowanych do warunków awaryjnych jest nieracjonalne. W fazie eksploatacji metro będzie funkcjonowało równieŜ w pewnych okresach pory nocnej, dotyczy to przejazdów pociągów oraz działania urządzeń wyposaŜenia technicznego w tym takŜe czerpnio-wyrzutni powietrza naleŜących do wentylatorowni podstawowych oraz wyrzutni wentylatorni lokalnych. W obliczeniach uwzględniono działanie wentylatorni stacyjnej oraz pozostałych mniejszych wentylatorni posiadających zewnętrzne wyrzutnie. Wentylatory i centrale wentylacyjne będą wyposaŜone w tłumiki akustyczne. W obliczeniach nie uwzględniono działania lokalnej wentylacji poŜarowej pomieszczeń znajdujących się w strefie technologicznej i w strefie ogólnodostępnej. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 67 ILF 2010 Terenowa czerpnio-wyrzutnia jest zlokalizowana w obrębie pasa drogowego, otwory wentylacyjne znajdują się w ścianach bocznych, dolna krawędź otworów jest na wysokości 2,5 m nad poziomem ternu. Lokalizację źródeł hałasu pokazuje rysunek 1. PoniewaŜ w obecnej fazie projektowej nie są znane parametry akustyczne wentylatorów w obliczeniach emisji hałasu do środowiska załoŜono następujący maksymalny poziom hałasu we wnętrzu czerpnio-wyrzutni; Czerpnio-wyrzutnia wentylatorni stacyjnej LAeq = 65 dB W przypadku małych wentylatorni lokalnych do obliczeń przyjęto poziom mocy akustycznej kaŜdej wyrzutni LWA = 70 dB. Przyjęte wartości parametrów akustycznych źródeł hałasu w dalszej fazie projektowej będą stanowiły dane wejściowe przy doborze wentylatorów oraz ustalaniu koniecznej skuteczności tłumików akustycznych. Wyniki obliczeń emisji hałasu do środowiska dla stacji C11 przedstawiono graficznie na rysunku 1. Obliczenia wykonano przy załoŜonym maksymalnym poziomie hałasu we wnętrzu czerpnio-wyrzutni (65 dB) oraz maksymalnym poziomie mocy akustycznej pozostałych lokalnych wyrzutni powietrza (70 dB). Izolinia 55 dB nie wykracza poza pas drogowy ul. Świętokrzyskiej, natomiast poziom hałasu w rejonie zabudowy mieszkaniowej jest mniejszy od 45 dB, warunki dopuszczalne w środowisku są spełnione. Uzyskany na zewnątrz poziom hałasu gwarantuje równieŜ, Ŝe będą takŜe spełnione warunki dopuszczalne określone w normie PN-87/B-02151/02 dla pomieszczeń znajdujących się we wnętrzu sąsiednich budynków mieszkalnych. W celu ograniczenia hałasu emitowanego na zewnątrz we wszystkich wentylatorniach metra będą zastosowane urządzenia o odpowiednich parametrach wyposaŜone w tłumiki akustyczne. Na ścianach i na sufitach w wentylatorni podstawowej stacji C11 oraz w komorach, kanałach i szachtach wentylacyjnych pomiędzy tunelem, a terenową czerpnio-wyrzutnią będą zastosowane wykładziny dźwiękochłonne. Wykładziny będą wykonane z wełny mineralnej o grubości 100 mm przykrytej welonem szklanym i blachą perforowaną (30% perforacji). Utworzony w ten sposób układ tłumiący będzie miał równieŜ za zadanie ograniczyć hałas jadących pociągów metra, który moŜe się wydostawać z tunelu za pośrednictwem kanałów wentylacyjnych przez terenową czerpnio-wyrzutnię. W razie konieczności zostaną zastosowane dodatkowe elementy ochrony przed hałasem pochodzącym od przejeŜdŜających pociągów. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 68 ILF 2010 Rys. 1. Stacja C-11, emisja hałasu do środowiska I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 69 ILF 2010 14.2 Ochrona akustyczna 14.2.1 Peron Warunki akustyczne na peronie są kształtowane pod wpływem źródeł hałasu związanych z ruchem pociągów, działaniem urządzeń wyposaŜenia technicznego metra (głównie wentylacji) oraz obecnością i zachowaniem pasaŜerów. W polskich przepisach nie zostały określone konkretne wymagania akustyczne dotyczące obiektów obsługi pasaŜerów, stacji metra, dworców kolejowych ani innych obiektów o zbliŜonym przeznaczeniu. Dopuszczalny poziom hałasu oraz odpowiednie warunki pogłosowe w tego typu obiektach naleŜy ustalać indywidualnie zapewniając naleŜytą ochronę przed hałasem, zrozumiałości komunikatów oraz spełnienie wymagań DSO. ObniŜenie poziomu hałasu to równieŜ kwestia komfortu i jakości akustycznej obiektu. W zakresie akustycznym naleŜy uwzględnić następujące zagadnienia: − ochronę słuchu znajdujących się na peronie pasaŜerów − zrozumiałość bieŜących komunikatów w trakcie normalnej eksploatacji − komfort i jakość akustyczną obiektu, moŜliwość porozumiewania się − zrozumiałość komunikatów DSO w stanie awaryjnym Hałas powodowany ruchem pociągów Podstawowy dokument dotyczący hałasu kolejowego TSI, Commission Decision of 23 December 2005 concerning the technical specification for interoperability relating to the subsystem “rolling stock – noise” of the trans-European conventional rail system; który podaje wartości dopuszczalne poziomu hałasu od przejeŜdŜającego pociągu oraz dopuszczalny poziom hałasu na stanowisku maszynisty, dotyczy konwencjonalnej sieci kolei trans-europejskiej, nie ma zastosowania w odniesieniu do metra. Norma PN-EN ISO 3381 Kolejnictwo. Akustyka. Pomiary hałasu wewnątrz pojazdów szynowych określa metodę i warunki prowadzenia pomiarów hałasu, jest zasadniczo przeznaczona do prowadzenia badań typu i wykonywania pomiarów kontrolnych, dotyczy wszelkiego typu pojazdów szynowych jednak nie podaje Ŝadnych wymaganych wartości. Norma PN92/K11000 Tabor kolejowy. Hałas. Ogólne wymagania i badania; w zakresie metod pomiarowych odpowiada normie PN-EN ISO 3381, a właściwie wcześniejszej ISO 3095- I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 70 ILF 2010 75, do której zostały dodane wymagania. Dotyczy badań typu i badań kontrolnych. Zalecany przez normę poziom hałasu na zewnątrz dotyczy przestrzeni otwartej więc w przypadku metra nie ma zastosowania (na postoju, dopuszczalna wartość poziomu ciśnienia akustycznego A hałasu na zewnątrz w odległości 7,5m w przestrzeni otwartej wynosi nie więcej niŜ 80 dB). Norma podaje warunki pomiaru hałasu pochodzącego od przejeŜdŜających i odjeŜdŜających pociągów ze stacji, uwzględnia pomiary na stacjach podziemnych jednak nie podaje w tym przypadku Ŝadnych wartości dopuszczalnych. PowyŜsze dokumenty dotyczące hałasu kolejowego nie obejmują rozpatrywanej sytuacji. Warunki akustyczne panujące na peronie w normalnych warunkach eksploatacyjnych są zmienne w czasie, moŜna wyróŜnić fazę oczekiwania na pociągu, wjazd pociągu na stację, postój oraz odjazd pociągu. Przykładowy przebieg czasowy poziomu hałasu zarejestrowany na jednej ze stacji pierwszej linii metra w Warszawie podczas wjazdu i odjazdu pociągu francuskiego pokazano na rysunku 2. Pomiary wykonano w normalnych warunkach eksploatacyjnych w późnych godzinach wieczornych przy minimalnej liczbie pasaŜerów na peronie, są to warunki najbardziej sprzyjające rozprzestrzenianiu się hałasu. Pomiary wykonywano w odległości 3 m od osi toru na wysokości 1,6 m, mikrofon skierowany w stronę źródła hałasu. Rejestrowano sekwencję obejmującą wjazd pociągu, otwarcie drzwi, zamknięcie drzwi i odjazd. Na podstawie zarejestrowanych danych określono równowaŜny poziom dźwięku A, poziom ekspozycjny LAE oraz wartości maksymalne. Zaznaczony na rysunku 2 pierwszy okres obejmuje wjazd pociągu (LAeq = 81,3 dB), drugi okres to czas postoju (LAeq = 71,6 dB), oraz trzeci to odjazd pociągu ze stacji (LAeq = 82,7 dB). Chwilowe wartości maksymalne wynoszą odpowiednio 86,9 dB, 76,8 dB oraz 91 dB. dB 90 BUFFER CONTENTS Profile #1 - RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=21.2s t1=57.2s Lmin=52.9dB Lmax=86.9dB LEQ=81.3dB 70 50 30 10 24.8 Cursor: 49.6 74.4 t[143]=57.2s (23:17'49.2) Lev=70.8dB I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. 99.2 s S t r o n a 71 ILF 2010 dB 90 BUFFER CONTENTS Profile #1 - RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=57.2s t1=71.2s Lmin=67.4dB Lmax=76.8dB LEQ=71.6dB 70 50 30 10 24.8 Cursor: dB 90 49.6 74.4 t[178]=71.2s (23:18'03.2) Lev=68.2dB BUFFER CONTENTS Profile #1 - 99.2 s RMS (A) [aggreg.degree=2] t0=71.2s t1=118.0s Lmin=53.4dB Lmax=91.0dB LEQ=82.7dB 70 50 30 10 24.8 Cursor: 49.6 74.4 t[295]=118.0s (23:18'50.0) Lev=54.1dB 99.2 s Rys. 2. Poziom hałasu na peronie podczas wjazdu, postoju i odjazdu pociągu. Kryterium oceny stopnia naraŜenia na hałas ludzi ze względu na ochronę słuchu jest określone w Rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002r, w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (DU 217 poz.1833). Podane tam wartości dopuszczalne dotyczą ekspozycji na hałas na stanowiskach pracy, jednak rozpatrując kwestię szkodliwości hałasu, ze względu na brak innego kryterium moŜna je zastosować równieŜ przy ocenie stopnia naraŜenia na hałas pasaŜerów metra. Dopuszczalny poziom ekspozycji na hałas ze względu na ochronę słuchu w odniesieniu do 8-godzinnego dobowego okresu wynosi LEX,8h = 85 dB. W rozpatrywanym przypadku poziom ekspozycji na hałas jest określony wzorem: LEX,8h = LAE + 10log(1/T) + 10log(n) LAE – ekspozycyjny poziom hałasu podczas jednorazowego pobytu na peronie T – czas odniesienia, s n – liczba pobytów na peronie w okresie odniesienia I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 72 ILF 2010 Przyjmując wartości średnie poziomu ekspozycyjnego LAE ustalone na podstawie pomiarów hałasu przeprowadzonych na peronach istniejących stacji metra obliczono poziom ekspozycji na hałas pasaŜerów przebywających na peronie. Podczas pobytu na peronie, oczekiwania na pociąg i opuszczania stacji poziom ekspozycji na hałas nie przekracza ok. LEX,8h = 65 dB, jest więc znacznie mniejszy od wartości dopuszczalnej ustalonej ze względu na ochronę słuchu. Poziom hałasu krótkotrwałego podczas wjazdu pociągu jest równieŜ znacznie mniejszy od dopuszczalnej wartości maksymalnej poziomu dźwięku A wynoszącej 115 dB (w praktyce krótkotrwały poziom maksymalny zwykle nie przekracza 93 dB). Na peronie stacji C11 zostaną zastosowane rozwiązania architektoniczno-konstrukcyjne, które ograniczą poziom hałasu pochodzącego od ruchu pociągów. Nad peronem będzie zastosowany akustyczny sufit dźwiękochłonny. W dolnej części pasa ściany zatorza oraz w podperonia, a takŜe w obrębie końcówek tuneli będą zastosowane wykładziny dźwiękochłonne. Przy ostatecznym doborze elementów dźwiękochłonnych będą uwzględnione zalecenia WPK oraz widma hałasu zarejestrowane podczas wjazdu pociągu na stację (rys. 3). dB OCTAVE 1/3 (HP, aver.) (file: 17JUN5) 90 70 50 30 10 1.6Hz Cursor: 12.5Hz 100Hz f[30]=630Hz 800Hz Lev=76.9dB 6.3kHz ACLin Totals Rys. 3. Widmo hałasu na peronie podczas wjazdu pociągu W celu ograniczenia powstawania i rozprzestrzenianie się drgań i dźwięków materiałowych torowisko zostanie posadowione za pośrednictwem elementów wibroizolacyjnych. Zostaną zastosowane, co najmniej dwa poziomy wibroizolacji. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 73 ILF 2010 Hałas od wentylatorni podstawowej W normalnych warunkach eksploatacyjnych będą moŜliwe dwa warianty działania wentylacji podstawowej metra. W wariancie pierwszym wentylacja odbywa się sposobem naturalnym bez udziału wentylatorów. Przepływ powietrza jest wymuszony ruchem pociągów w tunelu na zasadzie tłoka. Problem hałasu od wentylacji podstawowej w tym wariancie nie występuje, poniewaŜ wentylatory nie działają. W drugim wariancie obieg powietrza będzie wymuszony przez wentylatory znajdujące się w wentylatorni stacyjnej. Wentylatory będą działały z ograniczoną wydajnością w stosunku do pełnej wydajności wykorzystywanej tylko w warunkach awaryjnych. W warunkach normalnej eksploatacji w kaŜdej wentylatorni będzie działał jeden wentylator z wydajnością nie przekraczającą 30% wydajności maksymalnej (lub dwa wentylatory z wydajnością 15% kaŜdy). Z zaleŜności teoretycznych wynika, Ŝe poziom mocy akustycznej wentylatora osiowego pracującego z 30% wydajnością jest o 20-25 dB mniejszy od tego samego wentylatora działającego na pełnych obrotach. Do takich warunków pracy zostaną dostosowane środki ochrony akustycznej przeznaczone dla wentylatorni podstawowych. W warunkach eksploatacyjnych sumaryczny poziom hałasu od wentylacji podstawowej na peronie nie będzie przekraczał 60-65 dB. Przy takim poziomie hałasu będzie zapewniona zrozumiałość podawanych komunikatów oraz odpowiedni poziom komfortu oczekiwania na pociąg metra. Przyjęty dopuszczalny poziom hałasu jest zgodny z zaleceniami Programu Funkcjonalno UŜytkowego PFU oraz projektu koncepcyjnego WPK. W celu zapewnienia przyjętych wartości dopuszczalnych będą zastosowane odpowiednie zabezpieczenia akustyczne w samych wentylatorniach oraz w komorach i kanałach dolotowych po stronie peronu. Wentylatory będą wyposaŜone w szczelinowe tłumiki akustyczne zamontowane bezpośrednio po obu stronach na wlocie i wylocie powietrza. Konieczna skuteczność tłumików zostanie dostosowana do typu wentylatorów. W obecnej fazie projektowej w wentylatorniach pozostawiono miejsce na montaŜ tłumików. Ściany i strop w obrębie wentylatorni oraz ściany i stropy komór, kanałów i szachów znajdujących się pomiędzy czerpnio-wyrzutnią a tunelem metra, będą wyposaŜone w wykładzinę dźwiękochłonną wykonaną np. z wełny mineralnej o grubości 100 mm pod blachą perforowaną (30%). Wykładzina dźwiękochłonna będzie równieŜ zastosowana na końcówkach tuneli. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 74 ILF 2010 Tło akustyczne w warunkach awaryjnych, funkcjonowanie DSO W warunkach awaryjnych, w sytuacji zagroŜenia poŜarowego, zostanie automatycznie włączony system wentylacji awaryjnej. Wszystkie wentylatory pracują wówczas z maksymalną wydajnością na maksymalnych obrotach. Poziom hałasu wentylatorów ulega znacznemu zwiększeniu w porównaniu do normalnych warunków eksploatacyjnych. Poziom hałasu wentylacji podstawowej w warunkach awaryjnych musi być ograniczony ze względu na zrozumiałość komunikatów DSO. Do projektowania i oceny skuteczności działania systemu DSO w obrębie peronu naleŜy przyjąć sytuację, w której na stacji znajdują się jednocześnie dwa pociągi oraz działa system wentylacji w trybie awaryjnym. Zgodnie z wynikami pomiarów wykonanych na peronie równowaŜny poziom hałasu pochodzącego od jednego stojącego pociągu wynosi ok. 72 dB), natomiast w przypadku dwóch pociągów stojących jednocześnie wzrasta do ok. 75 dB. W takiej sytuacji racjonalna dopuszczalna wartość poziomu hałasu na peronie od wentylacji podstawowej pracującej w trybie awaryjnym wynosi 72 dB. ObniŜenie poziomu hałasu do tej wartości zapewnią tłumiki akustyczne zamontowane na wentylatorach, oraz układ wytłumionych kanałów. Sumaryczny poziom hałasu na peronie z uwzględnieniem jednoczesnego postoju dwóch pociągów i działającej wentylacji awaryjnej moŜe osiągać ok. 77 dB. Do projektowania instalacji DSO na peronie naleŜy przyjąć poziom tła akustycznego wynoszący 77-80 dB. Poziom hałasu na peronie znacznie wzrasta w momencie wjazdu pociągu na stację. Chwilowy maksymalny poziom dźwięku „A” moŜe wówczas przekraczać 90 dB. Uzyskanie odpowiedniej zrozumiałości komunikatów DSO w tym okresie nie będzie moŜliwe ze względu na wysoki poziom tła akustycznego. Takie załoŜenie zostało równieŜ przyjęte w projekcie koncepcyjnym WPK. Okres wjazdu pociągu, w którym poziom hałasu na peronie przekracza 75 dB wynosi zwykle ok. 20 sekund. W takim okresie zrozumiałość komunikatów DSO będzie ograniczona. NaleŜy jednak pamiętać, Ŝe akcja ewakuacyjna będzie się zwykle rozpoczynała juŜ po wjeździe pociągu na peron. Ostateczny dobór tłumików akustycznych w wentylatorniach podstawowych nastąpi po ustaleniu typu wentylatorów z uwzględnieniem warunków pracy systemu wentylacji podstawowej w trybie normalnej eksploatacji i w trybie awaryjnym. Przy ustalaniu koniecznej skuteczności tłumików akustycznych będą uwzględnione oba warunki, w trybie eksploatacyjnym poziom hałasu na granicy strefy dostępnej dla pasaŜerów nie będzie przekraczał 60-65dB, natomiast w warunkach awaryjnych 72 dB. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 75 ILF 2010 Warunki pogłosowe Zapewnienie odpowiednich warunków pogłosowych na peronie jest istotne ze względów uŜytkowych i ze względów bezpieczeństwa. Pozwala uzyskać odpowiednią zrozumiałości komunikatów w warunkach eksploatacyjnych oraz prawidłowe działanie systemu DSO w warunkach awaryjnych. Konieczność uwzględnienia warunków pogłosowych w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej oraz stosowania odpowiednich adaptacji akustycznych wynika z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz.U nr 75 poz. 690 z późniejszymi zmianami (§ 323 p.2.4 oraz § 326 p.5). W Polsce nie ma obecnie sprecyzowanych konkretnych wymagań w tym zakresie, natomiast jest w przygotowaniu projekt nowego arkusza normy PN-B-02151 dotyczącej ochrony przed hałasem pogłosowym i określającej czas pogłosu w róŜnego rodzaju pomieszczeniach. Zgodnie z zaleceniami WPK na peronie „...naleŜy wprowadzić do wnętrza materiały i ustroje dźwiękochłonne o chłonności akustycznej odpowiadającej czasowi pogłosu 1,7s.” Podstawowym warunkiem jest jednak uzyskanie odpowiedniej zrozumiałości mowy i komunikatów DSO, a nie uzyskanie konkretnej wartość czasu pogłosu. Cały strop Ŝelbetowy nad peronem będzie pokryty tynkiem dźwiękochłonnym typu Sonaspray lub ekwiwalentnym, o wskaźniku pochłaniania dźwięku wynoszącym ok. 0,75. Nad samym peronem będzie podwieszony akustyczny sufit dźwiękochłonny. Na ścianie za torami w dolnej części pod krawędzią galerii metropolitalnej będą zamontowane ustroje akustyczne z wełny mineralnej w osłonie z blachy perforowanej (30%). Podobne ustroje będą wykonane w przestrzeni podperonia. Ponadto zostanie zastosowane wytłumienie końcówek tuneli na odcinku ok. 10 m. Elementy dźwiękochłonne spowodują ograniczenie poziomu hałasu na peronie, wpłyną na poprawę komfortu akustycznego oraz spowodują zmniejszenie hałasu bytowego związanego z obecnością pasaŜerów. Zgodnie z wynikami obliczeń akustycznych zaproponowany w WPK sufit akustyczny nie daje moŜliwości obniŜenia czasu pogłosu w hali peronowej do wartości zbliŜonej do 1,7 s i nie gwarantuje odpowiednich warunków do sprawnego działania sytemu DSO. Z akustycznego punktu widzenia sufit wymaga modyfikacji lub zmiany. I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 76 ILF 2010 14.2.2 Inne pomieszczenia uŜytkowe w strefach pasaŜerskich W strefie pasaŜerskiej znajdują się ogólnodostępne pomieszczenia uŜytkowe, głównie powierzchnie handlowe. Dopuszczalne wartości poziomu hałasu w tego typu pomieszczeniach usytuowanych w budynkach uŜyteczności publicznej określa norma PN-87/B-02151-02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach; Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Dopuszczalny poziom hałasu w pomieszczeniu zaleŜy od jego przeznaczenia, od pory doby oraz rodzaju źródła hałasu. Stawiane są odrębne wymagania określające dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie oraz hałasu od wyposaŜenia technicznego. W tabeli 1 zestawiono wartości dopuszczalne poziomu dźwięku A hałasu, które mają zastosowanie w rozpatrywanym przypadku. Przeznaczenie pomieszczenia Dopuszczalny Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu równowaŜny przenikającego poziom dźwięku A wyposaŜenia technicznego budynku oraz hałasu innych przenikającego do budynkiem pomieszczenia od do urządzeń pomieszczenia w budynku równowaŜny Maksymalny poziom dźwięku A dźwięku A LAeq, dB LAmax, dB Pomieszczenia administracyjne z 45 wewnętrznymi źródłami hałasu 40 45 Sale kawiarniane restauracyjne 50 45 - 50 45 - wszystkich źródeł hałasu łącznie LAeq, dB i Sale sklepowe i od poza poziom Tabela 3. Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu w pomieszczeniu wg PN-87/B-0215102 Wymagania obowiązują dla pomieszczeń w pełni umeblowanych (wyposaŜonych) zgodnie z przeznaczeniem przy zamkniętych oknach i drzwiach. Do oceny naleŜy przyjmować czas, w którym pomieszczenie uŜytkowane jest przez daną grupę ludzi zgodnie z jego przeznaczeniem. Wartości dopuszczalne od wyposaŜenia technicznego dotyczą w szczególności hałasu pochodzącego I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. od instalacji wentylacyjnej i S t r o n a 77 ILF 2010 klimatyzacyjnej. Instalacja wentylacyjna obsługująca pomieszczenia uŜytkowe będzie wyposaŜona w tłumiki akustyczne i inne konieczne zabezpieczenia przed hałasem. Wymagane wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej R’A1 ścian wewnętrznych oddzielających pomieszczenia o róŜnej funkcji w budynkach uŜyteczności publicznej, określa norma PN–B-02151-3:1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Wymagania. Norma dotyczy budynków mieszkalnych, hotelowych, oraz innych budynków zamieszkania zbiorowego i uŜyteczności publicznej w tym budynków administracyjnych. Pomieszczenia handlowe, które będą się znajdowały w ogólnodostępnej części stacji, nie zostały w normie uwzględnione, w tych pomieszczeniach nie stawia się wymagań dotyczących bezpośrednio izolacyjności akustycznej ścian. Wymagana izolacyjność wynika z ewentualnego sąsiedztwa z pomieszczeniem stanowiącym źródło hałasu. Opracowanie: dr inŜ. Jacek Nurzyński I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 78 ILF 2010 15 CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA Zgodnie z zapisami Rozporządzenia Ministra Infrastruktury Dz.U.2008, Nr 201, poz. 1240, 1239 i 1238 powołującym się na zapisy Prawa Budowlanego, obowiązkiem sporządzania charakterystyki energetycznej obiektu budowlanego są objęte budynki, lokale mieszkalne lub części budynku stanowiące samodzielną całość techniczno-uŜytkową. W przypadku obiektów kubaturowych projektu C784 II Linii Metra w świetle definicji zawartych w Prawie Budowlanym Dz.U.2006, Nr 156, poz. 1118 w Art. 3, ust. 1, pkt. 2 oraz ust. 3 – nie są one zaliczane do budynków, a jedynie do budowli. Tym samym, sporządzenie charakterystyki energetycznej dla m.in. tuneli i budowli ziemnych nie jest wymagane. Potwierdzeniem tego faktu jest szczegółowa analiza metodologii postępowania przy sporządzaniu charakterystyk energetycznych budynków (m.in. sposób i zakres obliczeń). I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 79 ILF 2010 B. ZAŁĄCZNIK I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 80 ILF 2010 C. CZĘŚĆ RYSUNKOWA I LF C O N S U LT I N G E N G I N E E R S P ol s k a S p. z o . o. S t r o n a 81 ILF 2010