O rasie - Srebrniak Polski

O rasie
Srebrniak Polski zaliczany do gołębi określanych nazwą Polski Długodzioby Lotny.
Rasa Srebrniak Polski powstała prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII, a wytworzono ją w
Polsce. Sroczy rysunek Srebrniaka świadczy o tym, że jednym z praojców rasy była Sroka
Polska. Przodujące okręgi w hodowli tej rasy ( Kraków, Łódź i Warszawa ) w doskonaleniu rasy
posługiwały się różnymi krzyżówkami twórczymi. Hodowcy warszawscy poprawili budowę i
figurę krzyżując Srebrniaka ze Sroką Angielską. Hodowcy Łódzcy krzyżowali Srebrniaka z
Berlińskim Długodziobym, a hodowcy krakowscy z Listonoszem Polskim ( Bagdeta Polska ),
Show Homerem, srokami i Białym Czarnodziobym.
Srebrniak Polski budowa – wzorcowa: Wszystkie elementy oceny gołębia winny składać się na
harmonijną całość, tworząc typ gołębia lotnego, smukłego o ukośnie noszonym tułowiu i ogonie,
wyprostowanej postawie.
Srebrniak Polski - GłowaMożliwie wąska, długa proporcjonalnie do wielkości gołębia. Linia
profilu głowy tworzy wraz z dziobem i woskówkami nosowymi jednolitą, wypełnioną,
nieprzerwaną linię równoległą do podstawy robiącą wrażenie prostej. Tylna część profilu głowy
powinna być łagodnie zaokrąglona i przechodzić w linię szyi. Głowa widziana z góry
przedstawia wraz z dziobem i woskówkami nosowymi regularnie rozszerzający się klin. Tylna
część klinowatego kształtu głowy jest łagodnie zaokrąglona.
Srebrniak Polski - Oko i Brew:Osadzone możliwie wysoko, jak najbliżej linii profilu głowy w
tylnej partii czaszki. Tęczówka oka barwy biało – porcelanowej, czysta i jednolita bez
jakichkolwiek innych zabarwień. Źrenica mała, czarna, okrągła, położona pośrodku tęczówki.
Barwy czarnej o drobnoziarnistej strukturze, w miarę szeroka, dobrze widoczna.
Srebrniak Polski - Dziób:
Długi ( 1/3 długości głowy ), umiarkowanie cienki, w kształcie klina. Czarny. Woskówki nosowe
1/3
O rasie
małe, ściśle przylegające do dzioba.
Srebrniak Polski - Szyja: Prosta, kształtu lejkowatego, cienka o jak największym wycięciu pod
dziobem. Łagodnie poszerzająca się ku dołowi i harmonijnie łącząca się z piersią i barkami.
Szyja wraz z głową stanowi 1/3 wysokości gołębia.
Wąska, zaokrąglona, nie wysunięta ku przodowi.
Wąskie, lekko zaokrąglone, opadające ku dołowi.
Zwarte, przylegające do tułowia, spoczywające na ogonie i nie krzyżujące się ze sobą lotkami.
Sięgają do połowy ciemnej wstęgi na ogonie.
Zwarty, prosty, trzymany ukośnie w równej linii z opadającą linią pleców. Koniec ogona nie
dotyka podstawy.
Cienkie, koloru karminowo – czerwonego, proporcjonalnie wysokie do wielkości gołębia. Uda
widoczne, nie schowane w piórach podbrzusza. Z przodu na nodze pióra wyrastają nie więcej
niż 1 cm poniżej stawu skokowego. Od tyłu staw skokowy nieopierzony. Nogi od stawów
skokowych lekko ugięte, palce rozstawione równo, pazurki jasne.
Srebrniak Polski - Upierzenie:
Gładkie, obfite, dobrze przylegające.
Srebrniak Poslki - Kolor i rysunek:
Rysunek sroczy, barwa lodowo – niebieska z odcieniem srebrzystym występuje na głowie, szyi,
piersiach, częściowo plecach ( serce ), ogonie i pod ogonem. Podbrzusze, uda i skrzydła są
barwy białej. Na piersiach i plecach odcień srebrzysty stopniowo słabnie przechodząc w barwę
białą. Barwa ogona jest w odcieniu szyi i piersi, przy czym przejście od białej barwy pleców do
ciemniejszej ogona musi być łagodnie stonowane. Przed końcem ogona w poprzek sterówek
występuje czarna o ostrym zarysie koloru wstęga, zakończona jasnym obrzeżem.
2/3
O rasie
Srebrniak Polski - Błędey:Głowa – krótka, długa, szeroka, wypukła i wklęsła nad oczami, braki
w klinowym ukształtowaniu głowy zarówno w przedniej części jak i w tylnym zaokrągleniu klina.
Linia profilu tylnej partii głowy przechodząca pod kątem ( bez zaokrąglenia ) w linię szyi. Oko –
tęczówka oka innej barwy niż biało – porcelanowa. Widoczne żyłki i występujące inne
zabarwienia. Duża i niekształtna źrenica. Brew – odchylenia w zabarwieniu, wąska, mało
widoczna, przerwana. Dziób – brak proporcji, za gruby lub za cienki, odchylony w górę lub w dół
w odniesieniu do linii profilu głowy. Duże woskówki nosowe. Inny niż czarny kolor dzioba,
szczelina między szczękami. Szyja – krótka, gruba, nie proporcjonalna do budowy, załamana,
brak wycięcia podgardla. Brak łagodnego poszerzenia ku dołowi. Pierś – szeroka, zbyt
wysunięta do przodu. Plecy – szerokie, zbyt wypukłe. Skrzydła – noszone luźno przy tułowiu (
odstawione ), opuszczone poniżej ogona, krzyżujące się ze sobą lotkami, lotki szablowate.
Ogon – daszkowaty, wachlarzowaty, rozdwojony widlasto, krzywy, uchylony w bok,
przekrzywiony w pionie. Nogi – niskie, grube, uda zakryte piórami podbrzusza, za nisko
opierzone, zbyt wygięte w skokach do tyłu lub trzymane w skokach prosto, szeroko lub zbyt
wąsko rozstawione. Zbliżone do siebie w skokach ( iksowate ), ciemne pazurki. Rysunek i
kolor– brak rysunku sroczego, barwa zamiast lodowo - niebieskiej z odcieniem srebrzystym
–szara z odcieniem zielonym lub rdzawym. Rdzawe pręgi, białe plamy. Białe sterówki w ogonie,
ciemne pióra w skrzydłach. Białe pióra w podbiciu ogona. Brak łagodnego przejścia z lodowo –
niebieskiej barwy ogona w kolor biały. Brak wyraźnej czarnej wstęgi ( kolor rozlany ). Zbyt
szeroka wstęga i brak jej jasnego obramowania. Budowa wzorcowa – wszelkie odchylenia od
wzorca, widoczne cechy obcej rasowości, braki kondycyjne i zła opieka hodowlana. Całkowicie
eliminują ptaka z oceny – objawy degeneracji, zwyrodnienia, kalectwa jak: garb, krzywy mostek,
krzywy ogon, krzywy dziób, krzywe nogi, krzywe palce, nie rozstawione równo palce i palce
przylegające do siebie, a także zgrubienie opuszek palców (piętki), zgrubienia stawów
łokciowych skrzydeł, dzielenie lotek skrzydeł, ciemne oko, z widocznymi oznakami obcej
rasowości, brakami w upierzeniu ( mniej niż 10 lotek I i II rzędu, mniej niż 12 sterówek w
ogonie) białe pióra w ogonie, białe podbicie ogona, ciemne boki na skrzydłach – boczatość, oraz nieodpowiedni rozmiar obrączki rodowej, obrączka niezgodna z Regulaminem Wystaw.
3/3