Neuronalna dokładność bezprzewodowa

Neuronalna dokładność bezprzewodowa
53
Rozdział 3
Neuronalna dokładność
bezprzewodowa*
Kiedy umościłem się na miejscu w wagonie nowojorskiego metra,
zdarzyła się jedna z tych wieloznacznych, być może złowieszczych
chwil, charakterystycznych dla życia miejskiego – usłyszałem wrzask
dobiegający z tyłu, z przeciwnego końca wagonu.
Byłem zwrócony plecami do źródła wrzasku, ale siedziałem naprzeciwko dżentelmena, którego twarz przybrała nagle wyraz lekkiego
zaniepokojenia.
Mój umysł pracował gorączkowo, by pojąć, co się dzieje i co – jeśli
w ogóle coś – powinienem zrobić. Czy to była bójka? Czy ktoś wpadł
w szał? Czy zbliżało się do mnie niebezpieczeństwo? A może był to
okrzyk zachwytu, może hałaśliwie bawiła się grupa nastolatków?
Odpowiedź nadeszła szybko, wyczytałem ją z twarzy tego mężczyzny, który widział, co się dzieje – ściągnięte niepokojem rysy jego twarzy
się wygładziły i spokojnie wrócił do czytania gazety. Bez względu na
to, co się działo za moimi plecami, nie było to nic strasznego.
Mój początkowy lęk uśmierzył widok odprężenia na jego twarzy.
W takich chwilach jak ta zaczynamy instynktownie zwracać większą uwagę
na twarze otaczających nas osób, szukając na nich uśmiechu albo gniewnej miny, które pomogłyby nam lepiej się zorientować, jak interpretować
oznaki niebezpieczeństwa, albo mogłyby sygnalizować czyjeś zamiary1.
———————
* WiFi – wireless fidelity, dokładność bezprzewodowa, zespół norm budowy
bezprzewodowych sieci komputerowych (przyp. tłum.).
54
Zaprogramowany dla łączenia
W naszych pradziejach horda pierwotna, dzięki wielu oczom i uszom,
mogła wykryć zagrożenie nieporównywalnie szybciej niż pojedynczy
osobnik. A w pełnym walki na zęby i pazury świecie pierwszych ludzi ta
zdolność mnożenia wartowników – i mechanizm mózgowy nastawiony
na automatyczne wychwytywanie oznak niebezpieczeństwa i budzenie
strachu – miała niewątpliwie ogromne znaczenie dla przetrwania.
Chociaż kiedy ogarnie nas krańcowy niepokój, możemy być zbyt
zdjęci strachem, by w ogóle się dostroić do innych, na większej części
swojej skali ułatwia on wymianę emocji, wskutek czego osoby, które
czują się zagrożone albo niespokojne, są szczególnie podatne na złapanie
emocji od innych. Bez wątpienia w hordzie pierwotnej przerażona twarz
osobnika, który dostrzegł tygrysa krążącego w poszukiwaniu łupu,
wystarczyła, by wywołać panikę u każdego, kto zobaczył tę minę, i mobilizowała całą grupę do ucieczki.
Popatrz przez chwilę na tę twarz.
Ciało migdałowate reaguje natychmiast na takie zdjęcie, a im silniejsza jest ukazana na nim emocja, tym silniejsza reakcja ciała migdałowatego2. Obraz mózgu ludzi patrzących na takie zdjęcia podczas
badania fMRI wygląda, jakby to o n i ogarnięci byli strachem, chociaż mniejszym3.
Kiedy dwie osoby stykają się z sobą twarzą w twarz, wirusy emocji rozprzestrzeniają się przez liczne obwody nerwowe pracujące równo-