Różanka - Natura 2000
Transkrypt
Różanka - Natura 2000
tytu∏ rozdzia∏u (nazwa ryby gatunku) Ró˝anka Rhodeus sericeus (Pallas, 1776) Ró˝anka ryby, karpiokszta∏tne, karpiowate Opis gatunku 1134 Mo˝liwoÊç pomy∏ki z innymi gatunkami Bardzo wyraêne cechy morfologii ró˝anki praktycznie wykluczajà mo˝liwoÊç pomy∏ki z innymi gatunkami. Cechy biologiczne Rozmna˝anie Ró˝anka jest jedynym krajowym przedstawicielem ryb ostrakofilnych, które wykorzystujà do rozrodu ma∏˝e z rodziny Unionidae (Anodonta sp. i Unio sp.). Sezon rozrodczy trwa od koƒca kwietnia do poczàtków lipca. W czasie rozrodu samiec i samica uzyskujà barwy godowe oraz zaznacza si´ dymorfizm p∏ciowy. Samiec zaczyna ustanawiaç terytoria (Wiepkema 1961), okupujàc obszar o Êrednicy ok. 60–80 cm z kilkoma ma∏˝ami i przeganiajàc inne samce (Reynolds i in. 1997). Poza terytorializmem u samców obserwowane sà alternatywne strategie rozrodcze (Smith i in. 2003). Samce wykonujà prosty taniec godowy, którym zach´cajà samice do odbycia tar∏a. U samic brodawka moczop∏ciowa wyd∏u˝a si´ w pok∏ade∏ko – d∏ugà mi´kkà rurk´, przez którà jaja zostajà wprowadzone do jamy skrzelowej ma∏˝a. D∏ugoÊç pok∏ade∏ka ulega wyraênym wahaniom w czasie rozrodu. Tu˝ przed przystàpieniem do tar∏a pok∏ade∏ko wyd∏u˝a si´ do d∏ugoÊci ok. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Ró˝anka jest jednà z najmniejszych ryb karpiowatych Europy, gdy˝ jej maksymalna d∏ugoÊç ca∏kowita nie przekracza 9 cm. Cia∏o ró˝anki jest silnie bocznie sp∏aszczone i wygrzbiecone. Dobrze rozwini´ta p∏etwa grzbietowa jest lekko zaokràglona, natomiast odbytowa nieznacznie wci´ta. P∏etwa ogonowa osadzona jest na dobrze umi´Ênionym, wàskim trzonie ogona i równie˝ nieznacznie wci´ta. Ca∏e cia∏o ró˝anki pokryte jest stosunkowo du˝à cykloidalnà ∏uskà nieznacznie zachodzàcà na siebie dachówkowato. Wzd∏u˝ osi cia∏a znajduje si´ do 40 ∏usek. Linia boczna jest niepe∏na, bardzo krótka, po∏o˝ona ponad nasadà p∏etwy piersiowej. Kana∏ linii bocznej przechodzi tylko przez 5 do 6 ∏usek. Po bokach, od Êrodka cia∏a do koƒca ogona, ciàgnie si´ wyraêna zielononiebieska smuga z metalicznym po∏yskiem. W czasie sezonu rozrodczego p∏etwa grzbietowa i odbytowa nabierajà czerwonej barwy, bardziej jaskrawej u samców. Na koƒcach tych p∏etw pojawia si´ czarno po∏yskujàca obwódka. Wyraêne ró˝nice mi´dzy p∏ciami widoczne sà tylko w sezonie rozrodczym. Samce przyjmuje szat´ godowà. P∏etwy stajà si´ intensywnie czerwone, a na czubku g∏owy, w oko- licach otworów nosowych, ponad otworem g´bowym oraz nad oczami rozwija si´ wysypka per∏owa. Samice nie majà wysypki per∏owej, natomiast brodawka moczop∏ciowa wyd∏u˝a si´ w pok∏ade∏ko, czasami obecne przez ca∏y rok. Poza sezonem rozrodczym wielkoÊç pok∏ade∏ka wynosi kilka milimetrów. Generalnie d∏ugoÊç pok∏ade∏ka zale˝y od stopnia gotowoÊci do odbycia tar∏a. 221 Gatunki zwierzàt (z wyjàtkiem ptaków) – Ryby Poradniki ochrony siedlisk i gatunków 1134 222 5 cm, si´gajàc wyraênie poza p∏etw´ ogonowà (Feliksiak 1955, Wiepkema 1961), natomiast mi´dzy aktami tar∏a najcz´Êciej nie si´ga poza p∏etw´ odbytowà. Zap∏odnienie i rozwój jaj odbywa si´ w jamie skrzelowej ma∏˝y. Samica wprowadza jaja za pomocà pok∏ade∏ka przez syfon wypustowy ma∏˝a, po czym samiec wydala porcj´ plemników w okolicach syfonu wpustowego. Plemniki zostajà wprowadzone do jamy skrzelowej ma∏˝a wraz z wodà (Dujvené de Wit 1955). P∏odnoÊç ró˝anki w wodach Polski jest niewielka i waha si´ w zakresie od 200 do 700 oocytów. Tar∏o jest porcjowe, a w czasie sezonu reprodukcyjnego samica przyst´puje do rozrodu co 10–12 dni (Wiepkema 1961). Jednorazowo samica sk∏ada od 8 do 12 ziaren ikry (maksymalnie do 20). Ârednica najwi´kszych, wype∏nionych ˝ó∏tkiem oocytów dochodzi do 2,5 mm, ale ich wielkoÊç zale˝na jest równie˝ od rozmiarów samic. Jaja po przejÊciu przez pok∏ade∏ko przyjmujà kszta∏t gruszkowaty, o wymiarach 2,25 x 1,5 mm (Feliksiak 1955). Rozwój ró˝anki od chwili zap∏odnienia przebiega wewnàtrz ma∏˝a. Narybek ró˝anki opuszcza ma∏˝a po 20–40 dniach i jest w znacznym stopniu zaawansowany w rozwoju (Aldridge 1999). D∏ugoÊç jego cia∏a wynosi ok. 7–8 mm (Balon 1959). AktywnoÊç Ró˝anka jest gatunkiem o wyraênie dziennej aktywnoÊci. W ciàgu dnia penetruje Êrodowisko, ˝erujàc wÊród roÊlinnoÊci zanurzonej, a wyraêny zanik aktywnoÊci nast´puje w godzinach nocnych (Przybylski 1996). Sposób od˝ywiania G∏ównymi sk∏adnikami pokarmu ró˝anki sà detrytus, szczàtki roÊlin naczyniowych oraz glony (Scenedesmus, Spirogyra, Cyclotella (Frankiewicz i in. 1991, Leszczyƒski 1963, Przybylski 1996, Spataru i Gruia 1967, Terlecki 1993). W treÊci przewodów pokarmowych stwierdzano równie˝ znaczne iloÊci piasku (do 30% obj´toÊci treÊci pokarmowej) (Leszczyƒski 1963, Przybylski 1996) oraz niewielki udzia∏ bezkr´gowców, g∏ównie larw Chironomidae, Simuliidae i Êladowe iloÊci Cladocera i Copepoda. Sk∏ad pokarmu ró˝anki zmienia si´ wraz z rozmiarami cia∏a. M∏ode osobniki (o d∏ugoÊci cia∏a do 40 mm) od˝ywiajà si´ zarówno pokarmem roÊlinnym, jak i zwierz´cym (Leszczyƒski 1963), natomiast u wi´kszych ró˝anek przewa˝a pokarm niskostrawny (detrytus, szczàtki roÊlin. Badajàc pokarm ró˝anki z Kana∏u Wieprz – Krzna, stwierdzono, ˝e udzia∏ larw Chironomidae maleje wraz z d∏ugoÊcià cia∏a ryb, podczas gdy udzia∏ szczàtków roÊlin roÊnie (Przybylski 1996). Wysoka specjalizacja pokarmowa ró˝anki (roÊlinoi detrytuso˝ernoÊç) jest mo˝liwa dzi´ki wykszta∏ceniu d∏ugiego przewodu pokarmowego, który wykazuje alometrycznà zale˝noÊç od d∏ugoÊci cia∏a (Przybylski 1996). AktywnoÊç ˝erowania ró˝anki uzale˝niona jest od temperatury wody. W laboratorium zaobserwowano, ˝e aktywnoÊç ta ustaje przy temperaturze 6ºC, podczas gdy Ziemianowski i Cristea (1961) stwierdzili ˝erowanie jeszcze w temp. wody 1,8ºC. Cechy ekologiczne Siedliska Ró˝anka uznawana jest za jeden z najbardziej wyspecjalizowanych gatunków o wàskim zakresie tolerancji zmian siedliska (Grandmottet 1983). Zaliczana do ryb limnetycznych (Schiemer i Waidbacher 1991), preferuje wody stojàce lub wolno p∏ynàce, zasiedlajàc jeziora, stawy, starorzecza i kana∏y. Wyst´puje równie˝ w dolnym i Êrodkowym biegu du˝ych rzek. W ciekach ryba ta wybiera miejsca zaroÊni´te roÊlinnoÊcià zanurzonà, o dnie mulistym, wyraênie utrzymujàc si´ bli˝ej brzegów (Copp i Jurajda 1993, Przybylski i Zi´ba 2000). Z powodu rozrodu obecnoÊç ró˝anki zwiàzana jest z wyst´powaniem ma∏˝y z rodziny Unionidae. Wymagania siedliskowe ró˝anki zbli˝one sà do wymagaƒ szcze˝ui wielkiej (Anodonta cygnea), choç gatunkiem preferowanym jest skójka malarska (Unio pictorum) (Reynolds i in. 1997). Niewiele wiadomo o odpornoÊci tego gatunku na czynniki Êrodowiska. Sugeruje si´, ˝e wolno ˝yjàce ró˝anki wra˝liwe sà na niedobór tlenu, jednak Wissing i Zebe (1988) stwierdzili zdolnoÊç ró˝anki do zmian metabolizmu umo˝liwiajàcych przetrwanie d∏u˝szych okresów niedoboru tlenu. Na niskà zawartoÊç tlenu odporne sà jaja i larwy rozwijajàce si´ w komorze skrzelowej ma∏˝a (Kryžanovskij 1949). Ró˝anka wykazuje równie˝ szeroki zakres temperatur optymalnych, który zmienia si´ wraz z porami roku (Zahn 1964). Wyst´powanie ró˝anki wydaje si´ byç równie˝ silnie uzale˝nione od obecnoÊci ryb drapie˝nych, przede wszystkim okonia i sandacza, które mogà znacznie redukowaç jej wyl´g. Siedliska z Za∏àcznika I Dyrektywy Siedliskowej, mogàce wchodziç w zakres zainteresowania 3150 – starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion 3130 – brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea 3260 – nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami w∏osieniczników Ranunculion fluitantis 3160 – naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne (siedliska prawdopodobnego wystepowania ró˝anki) Rozmieszczenie geograficzne Ró˝anka jest euroazjatyckim gatunkiem o dysjunktywnym rozmieszczeniu (Holčik 1999)). Jej dalekowschodni area∏ obejmuje dorzecze Amuru, wysp´ Sachalin oraz rzeki wpadajàce do Zatoki Piotra Wielkiego i Morza Japoƒskiego (pó∏nocna Korea i pó∏nocne Chiny). W Europie wyst´puje od Francji do zlewiska Morza Kaspijskiego i Czarnego. Pó∏nocna granica zasi´gu tego gatunku obejmuje zlewisko po∏udniowego Ba∏tyku do wysokoÊci rzeki Newy. Ró˝anka naturalnie nie wyst´puje na Pó∏wyspie Pirenejskim, Wyspach Brytyjskich, w Ir- tytu∏ rozdzia∏u (nazwa ryby gatunku) Ró˝anka Mapa rozmieszczenia w Polsce Rozmieszczenie ró˝anki w wodach Polski przedstawia mapa, na której zaznaczono obecne, jak i wczeÊniejsze (poczàtek XX wieku) stanowiska – g∏ównie na podstawie przeglàdu literatury podsumowanego przez Przybylskiego (2001) oraz póêniejszych badaƒ w∏asnych. 14 A 1 2 15 3 4 16 5 6 17 7 8 18 9 19 20 21 22 23 24 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 B C C D D E E F F 54 53 G G H I I 52 J J K K L L M M 51 N N O 1 O 2 1 3 4 5 16 2 6 50 7 17 P P A 1Bf a bc e f Bd g h i R R j k l 0 C 20 40 60 80 100km S S 49 Status gatunku Dyrektywa „Siedliska-Fauna-Flora”: Za∏àczniki II i IV; Konwencja Berneƒska: Za∏àcznik III; W Polsce ró˝anka podlega ochronie gatunkowej i zaliczana jest do ryb zagro˝onych NT kategorie IUCN (Witkowski i in. 1999, G∏owaciƒski 2002). W Êwiecie (Europa) ró˝anka uznawana jest za gatunek zagro˝ony (V) (Lelek 1987) i podlega ochronie prawnej, m.in. w Belgii, Holandii i Niemczech. W Polsce – gatunek do obserwacji z uwagi na brak prawid∏owego rozpoznania rozmieszczenia i liczebnoÊci lokalnych populacji. 1134 Na obszarach chronionych wyst´puje tylko niewielka cz´Êç populacji ró˝anki, g∏ównie w parkach krajobrazowych, na terenie których wyst´pujà zbiorniki wodne oraz w Parkach Narodowych na obszarze nizinnym Polski, gdzie przedmiotem ochrony sà jeziora i rzeki, tj. Biebrzaƒskim, Narwiaƒskim, Poleskim. Przemiany i stan populacji w skali kraju, potencjalne zagro˝enia Przemiany i stan populacji Populacje ró˝anki w jeziorach i du˝ych rzekach mo˝na uznaç za stabilne. W ciekach mniejszych liczebnoÊç populacji podlega znacznym wahaniom, a szansa dalszego ich trwania w du˝e mierze zale˝na jest od zasilania tych populacji ze stawów hodowlanych znajdujàcych si´ w zlewni cieku. Potencjalne zagro˝enia Podstawowym zagro˝eniem ró˝anki jest post´pujàca degradacja Êrodowiska wodnego, g∏ównie zanieczyszczenia przemys∏owe, które ograniczajà bàdê eliminujà ma∏˝e z rodziny skójkowatych. A B H Wyst´powanie gatunku na obszarach chronionych Propozycje dzia∏aƒ ochronnych Propozycje wzgl´dem siedliska gatunku Ochrona naturalnych, zanikajàcych zbiorników przed melioracjà i zasypywaniem. Utrzymanie naturalnego charakteru du˝ych rzek, w szczególnoÊci dobrze rozwini´tej strefy brzegowej poroÊni´tej roÊlinnoÊcià naczyniowà. Utrzymanie i odtworzenie naturalnych po∏àczeƒ starorzeczy z rzekami. Rekultywacja sieci rowów melioracyjnych, które wskutek zaniedbaƒ (wyp∏ycenie i zaroÊni´cie) przesta∏y spe∏niaç rol´ specyficznego Êrodowiska wodnego. Utrzymanie stabilnoÊci i jakoÊci systemów hydrologicznych wód p∏ynàcych, poziomów wodonoÊnych i wód stojàcych. Propozycje wzgl´dem gatunku Zachowanie tego gatunku jest ÊciÊle uzale˝nione od zachowania ma∏˝y z rodziny skójkowatych (Unionide) wykorzystywanych prze ró˝ank´ do sk∏adania jaj. Rozród tego gatunku poza ma∏˝ami nie jest mo˝liwy. Nale˝y równie˝ opracowaç sposoby ochrony i utrzymania populacji wyst´pujàcych w stawach hodowlanych. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków landii, Islandii, Danii, Skandynawii, Finlandii, we W∏oszech, na Peloponezie oraz w rzece Ural i rzekach wpadajàcych do wschodniej cz´Êci Morza Kaspijskiego (Holčik 1999). Na terenie Europy ryba ta zosta∏a introdukowana do wód Anglii (Maintland i Campbell 1992), pó∏nocnych W∏och i zachodniej Grecji najprawdopodobniej przez akwarystów (Holčik 1999). Ponadto stwierdzono obecnoÊç ró˝anki w Ameryce Pó∏nocnej w rzece Sawmil i Bronx, stan Nowy York (Smidt i in. 1981). W Polsce ró˝anka wyst´puje na terenie ca∏ego kraju tworzàc lokalne populacje o zró˝nicowanej wielkoÊci. Stanowiska w zbiornikach wodnych w pó∏nocnej Polsce znajdujà si´ na pó∏nocnej granicy zasi´gu tego gatunku. Nie stwierdzono jej w naturalnych zbiornikach wodnych po∏udniowej Polski, Karpat, Gór Âwi´tokrzyskich i Sudetów (Przybylski 2000). DoÊwiadczenia i kierunki badaƒ Pomimo licznych prac nad behawiorem rozrodczym biologia ró˝anki nie jest poznana w stopniu wystarczajàcym. W szczególnoÊci konieczne jest podj´cie badaƒ nad roz- 223 Gatunki zwierzàt (z wyjàtkiem ptaków) – Ryby 1134 mieszczeniem i zmianami liczebnoÊci populacji tego gatunku. W celu skutecznej ochrony ró˝anki nale˝y: • okreÊliç dok∏adne wymagania Êrodowiskowe w celu prawid∏owego typowania siedlisk do restytucji; • opracowaç zalecenia dla rybackich u˝ytkowników wód (stawy hodowlane) w celu ochrony populacji wyst´pujàcych w tych siedliskach; • zbadaç toksycznoÊç najcz´Êciej stosowanych Êrodków ochrony roÊlin i nawozów sztucznych na populacj´ ró˝anki. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Bibliografia 224 ALDRIDGE, D. C. 1999. -Development of European bitterling in the gills of freshwater mussels. J. Fish Biol., 54: 138–151. BALON E. 1959. Postup osifikácie šupin u lopatky dúhovej (Rhodeus sericeus amarus). Biológia, Bratislava, 14: 173–178. COPP G. H., JURAJDA P. 1993. Do small riverine fish move inshore at night? J. Fish Biol., 43 (Supp;. A): 229–241. DUJVENÉ DE WIT J. J. 1955. Some observation on the European Bitterling (Rhodeus amarus). S. Afr. J. Sci., 51: 249–251. FRANKIEWICZ P., ZALEWSKI M., BIRO P., TATRAI I., PRZYBYLSKI M. 1991. The food of fish streams of the northern part of the catchment area of lake Balaton (Hungary). Acta Hydrobiol., 33: 149–160. FELIKSIAK S. 1955. Próba rozwoju ró˝anki Rhodeus sericeus (Pallas) z pomini´ciem ma∏˝a. Kosmos A, 4: 313–315. GRANDMOTTET J. P. 1983. Principles exigence des téléostéens dulcicoles vis-a-vis de l’habitat aquatique. Annals. scient. Univ. Besan˜on, 4: 3–32. G∏OWACI¡SKI Z. 2001. (red.) Polska czerwona ksi´ga zwierzàt. Kr´gowce. PWRiL Warszawa. HOLČIK J. 1999. Rhodeus sericeus. W: Bãnãrescu, P. M. (red.). The freshwater fishes of Europe 5 I. Cyprinidae: Wiebelsheim: Aula-Verlag. 1–32. KRYŽANOVSKIJ S. G. 1949. Ekologo-morfologičeskije zakonomernosti razvitija karpovych, vjunovych i somovych ryb (Cyprinoidei i Siluroidei). Trudy Inst. morfol. životn.,10:1–265. LELEK A. 1987. The Freshwater Fishes of Europe. Vol. 9. Thretened Fishes of Europe. Wiesbaden, Aula-Verlag GmbH. LESZCZY¡SKI L. 1963. Pokarm m∏odocianych stadiów niektórych gatunków ryb kilku jezior okolic W´gorzewa. Rocz. Nauk Rol., 82B: 236–250. MAINTLAND P. S., CAMPBELL R. N. 1992. Freshwater Fishes of the British Isles. London, Harper Collins Pub. PRZYBYLSKI M. 1996. The diel feeding pattern of Bitterling, Rhodeus sericeus amarus (Bloch) in the Wieprz-Krzna Canal, Poland. Pol. Arch. Hydrobiol., 43: 203–212. PRZYBYLSKI M. 2000. Ró˝anka. W; Bryliƒska M. (red.) Ryby S∏odkowodne Polski. PWN. Warszawa. 233–237. PRZYBYLSKI M. 2000. Ró˝anka. W: G∏owaciƒski Z., 2001. (red.) Polska czerwona ksi´ga zwierzàt. Kr´gowce. PWRiL Warszawa, 299–301. PRZYBYLSKI M., ZI¢BA G. 2000. Microhabitat preferences of European bitterling, Rhodeus sericeus in the Drzewiczka River (Pilica basin). Pol. Arch. Hydrobiol., 47: 99–114. REYNOLDS J. D., DEBUSE V. J., ALDRIGE D. C. 1997. Host specialisation in an unusual symbiosis: European bitterling spawning in freshwater mussels. Oikos, 78: 539–545. SCHIEMER F., WAIDBACHER H. 1991. Strategies and conservation of a Denubian fish fauna. W: Boon P. J., Callow P., Petts G. E. (red.) River conservation and Management. 365–382. London, John Wiley and Sons, Ltd. SCHMIDT R. E., SAMARITAN J. M., PAPPANTONIOU A. 1981. Status of Bitterling, Rhodeus sericeus, in southeastern New York. Copeia, 1981: 481–482. SMITH C., REICHARD M., JURAJDA P., PRZYBYLSKI M. 2003. The reproductive ecology of the European bitterling (Rhodeus sericeus). J. Zool., Lond. 1–18. SPATARU P., GRUIA L. 1967. Die biologische Stellung des Bitterlings Rhodeus sericeus amarus im Flachseekomplex CrapinaJijila. Arch. Hydrobiol., (Suppl. 30) 4: 420–432. TERLECKI J. 1993. Zale˝noÊci pokarmowe u m∏odych ryb na przyk∏adzie przybrze˝nej strefy nizinnego zbiornika zaporowego. Acta Acad. Agecult. Tech Olst., 19:1–58. WIEPKEMA P. R. 1961. An ethological analysis of the reproductive behaviour of the bitterling (Rhodeus amarus Bloch) Arch. Neerl. Zool., 14:103–199. WITKOWSKI A., B¸ACHUTA J., KOTUSZ J., HEESE T. 1999. Czerwona lista s∏odkowodnej ichtiofauny Polski. Chroƒmy Przyr. Ojcz., 55: 5–19. WISSING J., ZEBE E., 1988. The anaerobic metabolism of the bitterling Rhodeus amarus (Cyprinidae, Teleostei). Comp. Biochem. Physiol., 89B: 299–303. ZAHN E. 1964. Jahreszeitliche Veräderungen der Vorzugstemperaturen von Scholl (Pleuronectes platessa Linne) und Bitterling (Rhodeus sericeus Pallas). Verh. Dtsch. Zoolog. Ges. München. 1983. Akad. Verlag, Leipzig, 562–580. ZIEMIANOWSKI W. B., CRISTEA E. 1961. Beobachtungen zur Ernährungsdynamik der Fische während des Winters. Z. f. Fisherei, 1961: 275–298. Miros∏aw Przybylski