Życzymy szczęśliwych świąt!

|5
nowy czas | 11/12 (209-210) 2014
czas na wyspie
Życzymy szczęśliwych świąt!
Zbliżają się świąta Bożego Narodzenia – kojarzone
tradycyjnie jako wyjątkowy, rodzinny, pełen radości czas spędzony w atmosferze bliskości i pojednania. Często zapominamy, że są ludzie, dla
których święta wyglądają inaczej…, którym ten
czas kojarzy się z napięciem, kłótnią, samotnością.
Tym cięższą do zniesienia, bo wśród ludzi – często najbliższych. Czy można zrobić coś, co uczyni
święta wyjątkowymi pomimo napięć i wewnętrznych rodzinnych kryzysów? Pytanie to zadaliśmy
Justynie Sobotce i Klaudii Miturze z działającego
w POSK-u Centrum Pomocy Rodzinie, o którym pisaliśmy w poprzednim numerze „Nowego Czasu”.
Teresa Bazarnik: Co zrobić by uniknąć
świątecznych kryzysów?
Justyna Sobotka: – Przede wszystkim nie demonizujmy kryzysu i nie unikajmy go za wszelką cenę. W każdej rodzinie zdarzają się trudne
momenty, kłótnie i spięcia, i należy do nich
podchodzić z ogromną troską i wyrozumiałością. Dobrze przeżyty kryzys prowadzi bowiem
do rozwoju, do zacieśnienia więzi i pogłębienia
zrozumienia kluczowych dla relacji kwestii.
Aby wyjść z kryzysu z poczuciem uzyskania za
jego sprawą korzyści, skupmy się na tym, co
faktycznie możemy w danej sytuacji zrobić.
Warto na chwilę ochłonąć, uspokoić wzburzone emocje i na spokojnie, z dystansem zastanowić się nad trzema głównymi aspektami: 1) jak
wygląda moja obecna sytuacja? 2) co mogę
zrobić by sytuacja się poprawiła? 3) jak zamierzam to zrobić? Udzielenie odpowiedzi na te
trzy pytania da nam możliwość stworzenia planu, który będzie mógł posłużyć jako punkt odniesienia w trudnych momentach. Sprawi też,
że ograniczymy poczucie bezsilności i frustracji
z zaistniałej sytuacji.
TB: A co jeśli obiektywnie nie da się już kryzysu zażegnać, kiedy jego skutki są już
nieodwracalne, np. w sytuacji, kiedy doszło
już do rozwodu i nawet święta nie są w stanie zgromadzić rodziny przy wigilijnym
stole?
Klaudia Mitura: – Święta są czasem szczególnie
trudnym dla rodzin dotkniętych rozwodem.
Dzieci rozwiedzionych rodziców często proszą
św. Mikołaja nie o nowe PlayStation, ale o to, by
znów mieć mamę i tatę razem w domu. To naturalne, że szczególnie podczas świąt odczuwają
to pragnienie jeszcze silniej. Dzieci doskonale
odczuwają emocje towarzyszące relacjom ludzi
dorosłych – szczególnie jeśli chodzi o relacje
między rodzicami. Nie powinniśmy przed dzieckiem udawać, ze wszystko jest w porządku jeśli
rzeczywiście tak nie jest. Nie powinniśmy również dawać mu złudnych nadziei, że wszystko
zmieni się jak za dotknięciem czarodziejskiej
różdżki. Dziecku potrzeba bowiem przede
wszystkim poczucia bezpieczeństwa i bycia kochanym…
TB: Jak więc dać dziecku te uczucia, szczególnie w święta, jeśli spędza je w rozbitej
rodzinie?
JS:– Jeśli dziecko będzie spędzało okres świąteczny w różnych miejscach – np. w domu mamy z rodziną mamy i w domu taty z rodziną
taty należy je na to przygotować. Dokładnie
wytłumaczyć, jak będzie wyglądał ten czas: kto,
kiedy i gdzie je zabierze, kogo pozna, co będzie
robiło... Zbudowanie aury oczekiwania, radości
na ten czas pozwoli dziecku zająć uwagę pozytywnymi myślami. Należy także zapewnić
W Centrum Pomocy Rodzinie zaangażowane są (od lewej):
Justyna Sobotka (zastępca managera CPR), Anna Jurek
koordynator CPR oraz Klaudia Mitura (manager CPR)
dziecko o pozytywnych aspektach wybranych
czy uzgodnionych przez nas rozwiązań. Warto
w takiej sytuacji zapytać, co wydaje się mu
atrakcyjne, spojrzeć na świat z jego perspektywy
i starać się ją zrozumieć. Rozmowa z dzieckiem
z pewnością podsunie nam ciekawe pomysły,
których sami byśmy nie wymyślili.
KM: – Najważniejsze jest jednak, by na okres
świąt zawiesić broń szczególnie jeśli wciąż jesteśmy uwikłani z partnerem w konflikt. Jakiekolwiek słowne przepychanki sprawią, że dziecko
będzie czuło się smutne, starając się pozostać
lojalnym w stosunku do obydwojga rodziców.
By stworzyć atmosferę udanych świat musimy
na bok odsunąć swoje potrzeby i emocje, a skupić się na tym, czego potrzebuje nasze dziecko.
Być może okaże się, że mała decyzja, która jest
bolesna dla nas, jest czymś czego pragnie nasza
pociecha. Pamiętajmy także o tym, że jako rodzic stanowimy wzór do naśladowania dla naszych dzieci, a to wszystko czego uczymy je
teraz, wpłynie na ich dorosłe życie. Jaki wizerunek relacji chcemy przekazać dziecku? Wizerunek, w którym to wygrana jednej ze stron
powoduje smutek i rozpacz drugiej, a może jednak wizerunek, w którym pomimo różnic jesteśmy wstanie opierać relacje na wzajemnej
akceptacji? Dlatego na te Święta Bożego Narodzenia postarajmy skupić się na dawaniu, a nie
negocjowaniu i wygranej.
Wszystkim rodzinom mieszkających na Wyspach, Centrum Pomocy Rodzinie życzy Wesołych Świąt Bożego Narodzenia. A w Nowym
Roku zapraszamy do odwiedzenia naszego
Centrum, by uzyskać wsparcia ze strony specjalisty, jeśli ktoś z Państwa znajdzie się w trudnej
sytuacji rodzinnej.
Centrum Pomocy Rodzinie mieści się w
POSK-u, IV piętro, 238-246, King Street,
Hammersmith, Londyn, W6 0RF. Jest czynne w poniedziałki od godz. 15.00 do 20.00, w
czwartki od godz. 11.00 do 15.00 oraz w soboty od godz. 15.00 do 18.00.
Prosimy o kontakt telefoniczny lub e-mailowy: [email protected];
tel. 078 27 402 331;
www.centrumpomocy.org
Sukces polonijnych nauczycieli
II edycja podyplomowych studiów dla nauczycieli na PUNO zakończona
W niedzielę 12 października odbyły się ostatnie
dyplomowe prezentacje studentów, którzy
uczęszczali na podyplomowe studia Nauczanie
języka i kultury polskiej jako drugich na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO).
Swoje prace przedstawiały panie: Anna Bednarz-Niebudek, Anna Gąsiorowska, Małgorzata Łapczyńska, Monika Łuckiewicz, Alicja
Ogrodowicz, Katarzyna Piechota.
Prezentacje były owocem intensywnej pracy. W czasie dwóch semestrów studenci z wielkim zapałem i poświęceniem przyjeżdżali na
zajęcia w czasie weekendów z dalekich stron
Wielkiej Brytanii, Irlandii, a nawet z Polski. Aktywnie brali udział w wykładach i ćwiczeniach
prowadzonych przez kadrę akademicką z Uniwersytetu Jagiellońskiego i PUNO.
Celem studiów jest zdobycie dodatkowych
kwalifikacji nauczyciela języka polskiego uczącego w szkole polskiej za granicą lub uczącego obcokrajowców. Bogaty program studiów
obejmował między innymi metodykę nauczania
dzieci i osób dorosłych, psychologię i pedagogikę, efektywne planowanie lekcji, gramatykę, nauczanie przy pomocy tłumaczeń oraz
pogłębianie wiedzy z historii i literatury polskiej.
Praktyki w szkołach sobotnich umożliwiły studentom zdobycie dodatkowego doświadczenia
nauczania w polskich szkołach, a także na kursach dla dorosłych. Wykładowcy z PUNO dołożyli wszelkich starań, aby zapoznać studentów z
osiągnięciami Polaków w Wielkiej Brytanii,
wzbogacającymi kulturę nie tylko polską, ale i
anglojęzyczną.
W swoich dyplomowych prezentacjach studenci podsumowali zasób nowo nabytej wiedzy,
snuli refleksje i mówili o planach na przyszłość.
Wszystkie wypowiedzi charakteryzował wielki
entuzjazm i zapał do pracy pedagogicznej. Niektórzy studenci w sposób bardzo przedsiębiorczy już wykorzystują wiedzę i zakładają polskie
szkoły. Będą one prowadzone w sposób fachowy i przystosowane metodycznie do wymogów
ucznia dwujęzycznego.
Polskie szkolnictwo w Wielkiej Brytanii zdobyło nową kadrę wzbogaconą o wiedzę i
nowoczesny warsztat. Dobrze przygotowany
program szkolny oraz odpowiednie metody jego wdrażania zapewnią wysoki poziom nauczania oraz zachęcą do nauki języka polskiego i
przedmiotów ojczystych.
Wszyscy nowo dyplomowani nauczyciele sami czuli potrzebę nabycia dodatkowych kwalifikacji nauczyciela polonijnego. Z wielkim
poświęceniem, płacąc z własnej kieszeni za studia, pokazali jak ważny jest dla nich profesjonalizm, który zagwarantować może satysfakcję
zawodową w przyszłości i dobre wyniki
nauczania.
Niestety, nie wszystkich nauczycieli stać jest
na opłacenie czesnego. Rozwiązaniem tego
problemu mogłoby być ustanowienie przez
władze oświatowe RP i fundacje polonijne stypendiów, które umożliwiłyby większej rzeszy
młodych pedagogów uzyskanie dyplomu nauczyciela polonijnego.
III edycja studiów, pod nieco zmienionym
tytułem Nauczanie języka i kultury polskiej poza Polską rozpoczyna się w lutym 2015 roku.
Beata Howe
Zakład Pedagogiki Polonijnej PUNO