D - Sąd Rejonowy | W Wyszkowie

Sygn. akt II K 157/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 lipca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Wyszkowie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Brzostek
Protokolant: st. sekr. sąd. Piotr Długoborski
w obecności Prokuratora -----------po rozpoznaniu w dniu: 31 lipca 2014 r.
na rozprawie
sprawy: G. B. s. S. i G. zd. S.,
ur. (...) w W.,
oskarżonego o to, że: w dniu 12 marca 2013 roku około godz. 19:20 w W. na ul. (...) w ruchu lądowym
kierował samochodem m-ki A. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, wynik badania na zawartość alkoholu w
wydychanym powietrzu - I: 1,60 mg/l, II: 1,61 mg/l,
tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.
orzeka:
I. oskarżonego G. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu i za to na podstawie
art. 178a § 1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
II. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych kategorii „A” i „B” na okres 4 (czterech) lat;
III. na podstawie art. 43 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia
pojazdów mechanicznych kategorii „A” i „B” do właściwego starostwa powiatowego;
IV. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w sprawie w kwocie 326 (trzysta
dwadzieścia sześć) złotych, w tym kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy ustalił
następujący stan faktyczny:
W dniu 12 marca 2013 roku, około godziny 19.15 w W., na ul. (...), pracownicy ochrony firmy (...): Z. G. i Z. K. zauważyli
samochód marki A. koloru granatowego, który podjechał pod szlaban pod prąd. Pracownicy ochrony poprosili
kierującego pojazdem o opuszczenie terenu firmy. Kierowca odjechał kilka metrów i zgasł mu silnik. Pracownicy
podeszli do niego jeszcze raz i zauważyli, że kierowca jest pod wpływem alkoholu. Z. K. zadzwonił po Policję. Kierujący
wraz z pracownikami ochrony czekał na przyjazd Policji. Pojazd został zabezpieczony poprzez wyciągnięcie kluczyków
ze stacyjki. W czasie oczekiwania na patrol kierujący nie oddalał się od pracowników ochrony.
Kierującym samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) okazał się G. B.. Policjant poddał go badaniu na zawartość alkoholu
w wydychanym powietrzu urządzeniem kontrolno – pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym
powietrzu typu A. numer (...). Badanie wykazało zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu kolejno: I : 1,60 mg/l
i II : 1,61 mg/l. G. B. w tym dniu miał imieniny i po zakończeniu pracy wraz z kolegami spożywał dużą ilość alkoholu
w postaci wódki.
Oskarżony posiada bezterminowe uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii A, B, C, BE, CE. Ma dwoje dzieci
w wieku: 16 i 7 lat, na rzecz których zasądzono od niego alimenty w łącznej wysokości 3000 złotych miesięcznie.
Aktualnie pracuje w warsztacie na umowę o dzieło. Zarabia 1300-1400 złotych miesięcznie netto. Jako kierowca
pojazdu ciężarowego oskarżony jest w stanie osiągnąć dochód w wysokości 4000-5000 zł miesięcznie.
G. B. nie był karany sądownie.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujący materiał dowodowy: wyjaśnienia oskarżonego (k 15-17,
78v-79); częściowo zeznania świadka W. G. (k. 4-5v, 50v-51, 79v-80), protokół z kontroli drogowej (k. 1-1v); protokół
użycia urządzenia elektronicznego (k. 2-2v); zapytanie o ukaranie (k. 6-7); protokół zatrzymania rzeczy (k. 9-11); płyta
CD-R (k. 12); protokół tymczasowego zajęcia mienia (k. 18-18v); karta karna (k. 19, 45, 65-66, 72); pokwitowanie
wpłaty (k. 22); protokół oględzin nagrania z monitoringu (k. 23-24); zaświadczenie (k. 77).
Oskarżony G. B. zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem przyznał się do popełnienia
zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że w dniu kontroli drogowej miał imieniny i po
zakończonej pracy z kolegami wypił większą ilość wódki.
Na rozprawie oskarżony podał, że posiada dwoje dzieci: córkę w wieku 16 lat i syna w wieku 7 lat, na które ma zasądzone
alimenty w łącznej wysokości 3000 zł miesięcznie. Wyjaśnił, że aktualnie pracuje w warsztacie na umowę o dzieło.
Zarabia 1300-1400 złotych miesięcznie netto. Od dwóch miesięcy ma zaległości w płaceniu alimentów w wysokości
6034 złote. Wcześniej pomagała mu rodzina i dzięki tej pomocy płacił alimenty na bieżąco.
Sąd zważył co następuje:
Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do winy oraz jego wyjaśnieniom złożonym w toku postępowania.
Zdaniem Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa nie budzi żadnych
wątpliwości. Oskarżony przyznał, że wcześniej spożywał alkohol. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym
w postępowaniu przygotowawczym, że pił wódkę z okazji swoich imienin w dniu kontroli drogowej. Uznał również za
wiarygodne jego wyjaśnienia, że ma on dwoje dzieci w wieku: 16 i 7 lat, na rzecz których zasądzono alimenty w łącznej
wysokości 3000 złotych miesięcznie, że aktualnie pracuje w warsztacie na umowę o dzieło, gdzie zarabia 1300-1400
złotych miesięcznie netto, a także iż od dwóch miesięcy ma zaległości w płaceniu alimentów w wysokości 6034 złote,
a wcześniej pomagała mu rodzina i dzięki tej pomocy płacił alimenty na bieżąco.
Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego odzwierciedlają rzeczywisty przebieg wydarzeń i dlatego Sąd dał im wiarę.
Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym i nie budzą
wątpliwości. W szczególności poświadczają to dowody w postaci protokołu kontroli drogowej i protokołu użycia
urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, a także zeznania
świadka. Oskarżony został dwukrotnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, gdzie
kolejno uzyskano wysoki wynik: I : 1,60 mg/l, II : 1,61 mg/l. Brak jest również przesłanek, aby odmówić wiarygodności
jego wyjaśnieniom odnoszącym się do jego sytuacji rodzinnej i zarobkowej.
Istotnym dowodem w sprawie były zeznania świadka W. G..
W postępowaniu przygotowawczym świadek ten zeznał, że w dniu 12 marca 2013 roku, jako pracownik ochrony firmy
(...) pełnił służbę w bramie wjazdowej na ul. (...) w W. wraz ze Z. K.. Około godziny 19.15 zauważyli samochód marki
A. koloru granatowego, który podjechał pod szlaban pod prąd. Podał, że pracownicy ochrony poprosili kierującego
pojazdem o opuszczenie terenu firmy. Kierowca odjechał kilka metrów i zgasł mu samochód. Pracownicy podeszli do
niego jeszcze raz i zauważyli, że kierowca jest pod wpływem alkoholu. Z. K. zadzwonił po Policję. Z zeznań świadka
wynika, że kierujący wraz z pracownikami ochrony czekał na przyjazd Policji. Pojazd został zabezpieczony poprzez
wyciągnięcie kluczyków ze stacyjki, które następnie zostały przekazane Policjantom, zaś w czasie oczekiwania na patrol
kierujący niczego nie pił, ani nie jadł i nie oddalał się od pracowników ochrony.
Następnie na rozprawie świadek przedstawił przebieg wydarzeń nieco inaczej.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadka z postępowania przygotowawczego, albowiem zostały one złożone bezpośrednio po
zdarzeniu, są spójne i logiczne. Natomiast zeznania składane na rozprawie zostały złożone po upływie kilku miesięcy,
zatem jest naturalnym, że świadek mógł już dokładnie nie pamiętać pewnych szczegółów.
Za wiarygodne i istotne dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie należy uznać również pozostałe dokumenty
zgromadzone w sprawie, w szczególności protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego
oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, protokół z kontroli drogowej, karty karne, zaświadczenie ze Starostwa.
Czynności te zostały przeprowadzone zgodnie z procedurą, przez uprawnione do tego organy, zaś ich treść nie
pozostawia wątpliwości co do prawidłowości dokonanych czynności i prawdziwości zawartych w nich informacji.
Zdaniem Sądu w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, dokonanych na podstawie analizy materiału dowodowego
znajdującego się w aktach sprawy, nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony G. B. w dniu 12 marca 2013 roku
około godz. 19:20 w W. na ul. (...) w ruchu lądowym kierował samochodem m-ki A. (...) nr rej. (...), będąc w stanie
nietrzeźwości, wynik badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu - I : 1,60 mg/l, II : 1,61 mg/l. Czynem
swym wypełnił dyspozycję przepisu z art. 178 a § 1 k.k. i naruszył dobro prawnie chronione, jakim jest bezpieczeństwo
w komunikacji.
Kierujący samochodem jest uczestnikiem ruchu drogowego powinien więc przestrzegać zasad regulujących ten
ruch. Zasady ruchu drogowego służą zapewnieniu bezpieczeństwa na drogach. Tymczasem oskarżony swoim
zachowaniem zlekceważył jedną z podstawowych zasad gwarantujących bezpieczny udział w ruchu drogowym, jaką
jest zasada trzeźwości. Kierując samochodem w stanie nietrzeźwości oskarżony nie miał wystarczających właściwości
psychofizycznych do bezpiecznego prowadzenia pojazdu, przez co swoim zachowaniem wywołał zagrożenie zdrowia i
życia zarówno swojej własnej osoby, jak i innych potencjalnych uczestników ruchu.
Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wymierzył G. B. karę grzywny w wysokości
200 (dwieście) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych. Ponadto
Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii „A”
i „B” na okres 4 (czterech) lat oraz zobowiązał oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia
pojazdów mechanicznych kategorii „A” i „B” do właściwego starostwa powiatowego.
Sąd przy wymiarze kary i środka karnego wziął pod uwagę charakter i okoliczności popełnionego czynu, jego społeczną
szkodliwość, która jest znaczna oraz stopień winy oskarżonego, jak również charakter naruszonego przez oskarżonego
przypisanym mu czynem dobra prawem chronionego.
Art. 42 § 2 k.k. pozostawia do uznania Sądu, czy Sąd orzeknie wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich
pojazdów mechanicznych, czy też zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych określonego rodzaju.
W realiach niniejszej sprawy Sąd orzekł wobec G. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych kategorii A i B, pozostawiając mu uprawnienia do kierowania pojazdami ciężarowymi.
Wymierzając w/w karę i środki karne Sąd miał na względzie przede wszystkim fakt, że oskarżony nie był w
przeszłości karany, a ponadto zarzucanego mu czynu dopuścił się prowadząc samochód osobowy.
Rolą Sądu orzekającego jest wyważenie proporcji miedzy winą sprawcy, a orzekaną wobec niego karą i środkami
karnymi, przy czym nie można przy wymierzaniu kary abstrahować od sytuacji życiowej oskarżonego. Dlatego Sąd nie
objął zakazem prowadzenia pojazdów określonym w art. 42 § 2 k.k. również samochodów ciężarowych.
Wprawdzie oskarżony miał dużą zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, jednak zakaz prowadzenia pojazdów
został wobec niego orzeczony na okres 4 lat. Jest to długi czas, w którym oskarżony nie będzie mógł korzystać
z pojazdów kategorii A i B, w tym ewentualnie dojeżdżać do pracy. Niewątpliwie stanowić to będzie dla niego
dostateczną dolegliwość. Zdaniem Sądu będzie to wystarczający okres, na który należy wyeliminować go z ruchu
drogowego jako kierowcę pojazdów osobowych i motocykli.
Należy przewidywać, że orzeczona kara i środki karne zmotywują oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego
chociażby z uwagi na możliwość utraty źródła zarobkowania, jakim jest praca w charakterze kierowcy pojazdów
ciężarowych i spowodują, że oskarżony nigdy więcej nie wsiądzie za kierownicę po alkoholu.
Sąd wziął również pod uwagę okoliczność, że od oskarżonego zasądzono alimenty na dwoje jego dzieci w łącznej
wysokości 3000 złotych miesięcznie, zaś obecnie pracuje on w warsztacie na umowę o dzieło, gdzie jego zarobki
wynoszą 1300-1400 złotych miesięcznie netto i posiada już zadłużenie z tytułu niezapłaconych alimentów, natomiast
jako kierowca pojazdu ciężarowego jest w stanie osiągnąć dochód w wysokości 4000-5000 zł miesięcznie.
Podkreślić należy, że kara ma przede wszystkim oddziaływać na sprawcę w taki sposób, aby nie powrócił on na
drogę przestępstwa i prawidłowo funkcjonował w społeczeństwie przestrzegając obowiązujących w nim norm. Kara
nie powinna natomiast pozbawiać oskarżonego i jego rodziny podstaw egzystencji, a taki właśnie skutek miałoby
orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia również pojazdów ciężarowych.
Ponadto trzeba zwrócić uwagę, że skoro G. B. został skazany po raz pierwszy, niezasadnym byłoby wymierzanie mu
surowszej rodzajowo kary, w tym zwłaszcza kary pozbawienia wolności.
W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny jest dostatecznie surowa i dolegliwa.
Podobnie dostateczną dolegliwość stanowi dla oskarżonego orzeczony środek karny.
Sąd przy wymiarze kary bierze pod uwagę również postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste,
dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.
Oskarżony wyraził skruchę i zrozumiał naganność swojego postępowania.
W ocenie Sądu wymierzona mu kara i środek karny spełnią swoje cele, wpływając pouczająco, wychowawczo i
zapobiegawczo na sprawcę.
Sąd uznał, iż są podstawy do przyjęcia, że oskarżony będzie na przyszłość przestrzegał porządku prawnego.
W ocenie Sądu tak orzeczona kara i środek karny są adekwatne i proporcjonalne do stopnia zawinienia oskarżonego,
stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także zrealizują swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej
społeczeństwa i umocnią przekonanie, że sprawcy przestępstw ponoszą odpowiedzialność adekwatną do popełnionych
czynów.
Sąd przy wymiarze kary miał przede wszystkim na względzie prewencyjne oddziaływanie kary w stosunku do osoby
oskarżonego.
O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o zasadę, zgodnie z którą oskarżony winien ponieść ciężar finansowy
postępowania w przypadku wyroku skazującego ( art. 626 § 1 k.p.k., 627 k.p.k.). Jednocześnie nie znaleziono podstaw
do odstąpienia od tej reguły na rzecz zwolnienia od ponoszenia kosztów procesu przez oskarżonego, albowiem koszty
te nie są zbyt wysokie, a oskarżony osiąga dochód który umożliwia mu uiszczenie zasądzonych należności wobec
Skarbu Państwa.