INTENCJE MSZALNE (17-23 MAJ) *** MASS INTENTIONS

NAUKA KOŚCIOŁA
SAKRAMENTY WTAJEMNICZENIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
CHRZEST - ku "nowemu stworzeniu"
Niedzielna Msza. Przed ołtarzem odświętnie ubrani rodzice i chrzestni, trzymający w becikach dzieci podnoszące
płacz, gdy ksiądz kropi je wodą. To tradycyjny obrazek z chrztu w Kościele katolickim. Sakrament ten, jak uczy
"Katechizm", jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do
innych sakramentów.
Zapewne każdy z lekcji religii pamięta, iż chrzest gładzi skutki grzechu pierworodnego i oznacza włączenie do
wspólnoty Kościoła. Wiemy też, że sakrament ten jest konieczny człowiekowi do zbawienia, dlatego Chrystus polecił
swoim uczniom głosić Ewangelię i chrzcić wszystkie narody. Kościół nie zna oprócz chrztu innego środka, by
zapewnić osiągnięcie szczęścia wiecznego. Jednak wszyscy ludzie, którzy nie znają Boga, ale szczerze Go szukają i
starają się pełnić Jego wolę, są zbawieni, chociaż nie przyjęli chrztu. Chrzest -jak naucza św. Paweł -jest "obmyciem
odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym". Św. Grzegorz z Nazjanzu nazywa chrzest "najpiękniejszym i
najwspanialszym darem Boga". Sakramentu tego udziela kapłan, jednak w obliczu śmierci ochrzcić może każda osoba,
pod warunkiem że ma takie same intencje jak Kościół i poleje wodą głowę kandydata, mówiąc: "Ja ciebie chrzczę w
imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Chrzest, obok Eucharystii, jest jedynym sakramentem uznawanym przez
wszystkie Kościoły chrześcijańskie.
Jan Paweł II, nazywając go wielkim darem, apeluje: "trzeba by świętować dzień chrztu nie mniej niż dzień urodzin!".
BIERZMOWANIE - pieczęć Ducha Świętego
Należy ono, wraz z chrztem i Eucharystią, do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Bierzmowanie
uważa się za dopełnienie łaski chrztu. Jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby -jak uczy
"Katechizm" - "głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą
więź z Kościołem". Bierzmowanie zwane jest także sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej, gdyż
zwyczajowo udziela się go chrześcijanom, którzy weszli w wiek młodzieńczy.
Jak uczy Sobór Watykański II, przez bierzmowanie ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem,
otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są jako prawdziwi
świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej".
Wiara osoby otrzymującej bierzmowanie, dodaje Jan Paweł II, powinna być silniejsza, bardziej dojrzała,
"bardziej dorosła". Sakramentu tego udziela biskup lub kapłan za pozwoleniem biskupa, przez namaszczenie
na czole krzyżmem, czyli olejem z mieszaniny oliwy i wonnych substancji, poświęconym w Wielki Czwartek.
Przez namaszczenie chrześcijanin otrzymuje znamię, pieczęć Ducha Świętego.
Jak przypomina "Katechizm Kościoła Katolickiego" - kiedyś naznaczano żołnierzy pieczęcią wodza,
a niewolników - pieczęcią pana. Bierzmowanie jest znakiem, że Jezus Chrystus naznaczył chrześcijanina
pieczęcią swego Ducha.
EUCHARYSTIA - największy sakrament Kościoła
Podczas Mszy kapłan mówi za Chrystusem: "Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy To jest bowiem Ciało moje,
które za was będzie wydane". Po tych słowach ukazuje wiernym hostię. Następnie unosi kielich i mówi:
"Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: to jest bowiem kielich Krwi mojej Nowego i Wiecznego Przymierza, która
za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę".
Eucharystia - dzięki niej Chrystus jest obecny w swoim Kościele w wyjątkowy sposób. Ustanowiona podczas
Ostatniej Wieczerzy jest, jak mówi Sobór Watykański II, "źródłem i zarazem szczytem całego życia
chrześcijańskiego". Wszystkie bowiem inne sakramenty i dzieła apostolskie wiążą się ze świętą Eucharystią
i do niej zmierzają. Jan Paweł II w 1997 roku we Wrocławiu powiedział wręcz o Eucharystii: "Zaiste, jest ona
wielkim, największym sakramentem Kościoła. Kościół sprawuje Eucharystię, a równocześnie Eucharystia
tworzy Kościół". W sakramencie tym, zgodnie z nauką Kościoła katolickiego, jest obecne prawdziwe Ciało
i Krew Chrystusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy ofiarował je na spożycie pod postacią chleba i wina,
mówiąc: "To czyńcie na moją pamiątkę". Ważności nie utraciła nauka XVI-wiecznego soboru trydenckiego,
który głosił, że w Najświętszej Eucharystii "są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew
wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus".
Sakrament ten ma wiele określeń. nazywa się go eucharystią, ponieważ jest dziękczynieniem składanym bogu
(greckie słowo eucharistein znaczy: "dziękować"). Inna nazwa to wieczerza pańska, w nawiązaniu do ostatniej
wieczerzy, którą Chrystus spożył ze swymi uczniami w przeddzień męki. Sakrament ten nazywany jest także
najświętszą ofiarą, ponieważ uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa zbawiciela, albo mszą świętą, która kończy się
posłaniem wiernych (słowo łacińskie - missio), aby pełnili wolę bożą w codziennym życiu. trzeba też
wymienić inne niezmiernie ważne i bogate w treść określenie: komunia, ponieważ przez ten sakrament wierni
jednoczą się z Chrystusem. Eucharystia jest dla chrześcijan znakiem wielkiej nadziei na osiągnięcie
zbawienia. Chrystus obiecał bowiem: "kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne".