Uwagi do projektu nowelizacji - Polska Izba informatyki i

Uwagi Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji do projektu nowelizacji
ustawy Prawo Telekomunikacyjne
oraz niektórych innych ustaw – DRUK Nr 1448 w wersji zaprezentowanej po
posiedzeniu Komisji Infrastruktury w dniu 12 lutego 2008 r.
PIIT przedstawia poniżej uwagi do projektu ustawy – Prawo telekomunikacyjne
(DRUK 1448) przygotowanym po posiedzeniach Komisji Infrastruktury oraz
Podkomisji Infrastruktury (20,21 oraz 22 stycznia oraz 12 lutego 2009 r.). Izba skupiła
się na dwóch poprawkach, które w naszym przekonaniu mogą spowodować
największe komplikacje na rynku.
ART. 1 PKT 13 projektu
Obowiązek informowania o każdej zmianie cen usług telekomunikacyjnych,
w tym o każdej obniżce, z miesięcznym wyprzedzeniem oraz informowaniem
o możliwości wypowiedzenia umowy.
PITT konsekwentnie wnioskuje o rezygnację ze zmiany ust. 5 i 6 projektu
nowelizacji. Jednocześnie popieramy regulację zaproponowaną w przepisie ust.
6a, która będzie miała zastosowanie w przypadku zmian prawa mających wpływ
na poziom cen np. zmiany stóp podatkowych.
Powracając jednocześnie do ewentualnych konsekwencji pozostawienia
projektowanej regulacji pragniemy przedstawić poniżej przykładowe
scenariusze stosowania projektowanego przepisu:
Ø W przypadku jakiejkolwiek obniżki cen abonenci musza zostać
powiadomieni o tej obniżce na miesiąc przed jej wprowadzeniem oraz o
prawie do wypowiedzenia umowy bez możliwości żądania kary
umownej, czyli np. operator obniża cenę i z tego tytułu abonent ma
możliwość rozwiązania np. umowy zawartej tydzień wcześniej na
warunkach promocyjnych, w ramach, których otrzymał ulgę
w wysokości 1500 PLN w postaci aparatu za 1 PLN;
Ø W przypadku strategicznych planów przedsiębiorcy dotyczących polityki
cenowej, przedsiębiorca ten będzie musiał z miesięcznym
wyprzedzeniem informować swoich konkurentów o swoich
posunięciach, które przecież w przypadku obniżek będą dla abonentów
korzystne;
Ø Przedsiębiorca posiadający kilkumilionową bazę klientów np.
6 milionową będzie musiał w przypadku np. 3 obniżek w miesiącu
(jakichkolwiek) wysłać 18 milionów przesyłek listownych do abonentów,
co znacząco wpłynie na koszty ich funkcjonowania.
Biorąc powyższe pod uwagę wnosimy o rezygnację z proponowanej zmiany
z pozostawieniem projektowanego przepisu ust. 6a.
Uwagi PIIT, 2009-02-18
1
ART. 1 PKT 15 projektu
Dot. propozycji Podkomisji dot. art. 71 ust 3 znoszącej możliwość pobierania opłat od
abonentów za usługę przeniesienia numeru w sieci mobilnej:
15) w art. 71:
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Za przeniesienie przydzielonego numeru nie pobiera się opłat od
abonenta i użytkownika końcowego usługi przedpłaconej świadczonej w
ruchomej publicznej sieci telefonicznej.”,
PIIT wnosi o wykreślenie propozycji.
1. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na istniejące zapisy dyrektyw
unijnych i fakt, że aktualny stan prawny jest właśnie oceniany przez
Europejski Trybunał Sprawiedliwości:
a) Aktualna treść art. 71 ust 3:
Za przeniesienie przydzielonego numeru przy zmianie operatora może być
pobrana przez dotychczasowego dostawcę usług jednorazowa opłata określona
w jego cenniku, której wysokość nie powinna zniechęcać do korzystania z tego
uprawnienia.
b) DYREKTYWA 2002/22/WE (o usłudze powszechnej)
Art. 30 ust 2
2. Krajowe organy regulacyjne zapewniają, aby ceny połączeń wzajemnych
związanych z zapewnieniem przenoszenia numerów były zorientowane na koszty
oraz aby bezpośrednie obciążenia abonentów, jeśli są, nie zniechęcały do
korzystania z tych usług dodatkowych.
Należy zwrócić uwagę, że Przepisy Prawa Wspólnotowego dopuszczają
możliwość ustalania opłat za przeniesienie numeru. Przedsiębiorca ma prawo
do ustalenia opłaty odpowiadającej ponoszonym kosztom.
c)
Prezes UKE 28.03.2006 określił, kierując się specyficznie przeprowadzonymi
badaniami opinii publicznej, stan faktyczny, że opłata niezniechęcająca to nie
więcej niż 50 PLN.
http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?place=Lead08&news_cat_id=203&news_id=
995&layout=3&page=text
d)
Następnie Prezes UKE nałożył 01.08.2006 karę na 4 przedsiębiorców
stosujących stawkę 122 PLN:
- TPSA – kara została uchylona wyrokiem SA z 4.07.2008
- PTK Centertel – kara została uchylona wyrokiem SA z 19.12.2007
- PTC – kara została uchylona wyrokiem SA z 5.02.2008
Uwagi PIIT, 2009-02-18
2
- Polkomtel – kara została uchylona wyrokiem SOKIK z 30.05.2008 (wyrok jeszcze
nie jest prawomocny)
Z uwagi na publiczną informację o nałożeniu w.w. kar administracyjnych,
większość uczestników rynku z uwagi na realne zagrożenie finansowe obniżyła
opłaty do ok. 50 PLN.
Niezawisłe Sądy prawomocnie potwierdziły wadliwość Stanowiska Prezesa
UKE oraz bezprawność decyzji o nałożeniu kar.
e) W efekcie trwających postępowań odwoławczych Sąd Najwyższy rozpatrując
odwołanie Prezesa UKE od decyzji Sądu Apelacyjnego ws. PTC wystosował
zapytanie do ETS dotyczące interpretacji zapisów dyrektywy, w którym
zapytał:
„Czy art. 30 ust.2 Dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 7 marca 2002 r. sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i
usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze
powszechnej) (....) należy interpretować w ten sposób, że właściwy organ
regulacyjny państwa członkowskiego zapewniając, aby bezpośrednie
obciążenia abonentów nie zniechęcały do korzystania z dodatkowej usługi
przeniesienia, numeru ma obowiązek uwzględniać koszty ponoszone przez
operatorów w sieci telefonii ruchomej w związku z wykonywaniem takiej
usługi"
Źródło:
http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?place=Lead01&news_cat_id=348&news_i
d=3591&layout=3&page=text
W efekcie powstała sytuacja, w której do uzyskania wyroku ETS w tej sprawie
nie będziemy wiedzieli, czy aktualny stan prawny wynikający z dyrektyw
unijnych wymaga uwzględniania wysokości ponoszonych przez operatorów
kosztów. Prawidłowość ewentualnie wprowadzonej zmiany przepisów ustawy
byłaby wobec tego również uzależniona od przyszłego wyroku ETS.
Wprowadzenie tej poprawki oznaczałoby również brak respektowania roli
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w tworzeniu spójnych zasad
prawnych we Wspólnocie Europejskiej.
2. Brak podstaw dla określenia bezpłatności usługi.
Prezes UKE w przeprowadzonej wśród przedsiębiorców telekomunikacyjnych
ankiecie dotyczącej ponoszonych przy przenoszeniu numerów kosztów zebrał
odpowiedzi, z których wynika, że koszty świadczenia usługi przenośności
numerów są wyższe niż aktualnie ustalone opłaty i wynoszą od 68-600 zł.
Źródło:
http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?place=Lead07&news_cat_id=168&news_id=
3753&layout=3&page=text
Uwagi PIIT, 2009-02-18
3
Dostawcy usług powinni mieć prawo do odzyskania tych kosztów.
Należy zwrócić uwagę, że tego typu regulacja byłaby w istocie swego rodzaju
zaklinaniem rzeczywistości – bowiem w jej efekcie nie znikną koszty operatorów
związane z realizacją przenośności numerów, tak, więc brak jest podstaw do
stwierdzenia, że wprowadzenie poprawki przeniesie się również na brak kosztów
dla użytkowników końcowych. Uchwalenie w drodze ustawy braku możliwości,
odzyskiwania kosztów przeniesienia numerów w opłatach bezpośrednich, będzie
skutkowało koniecznością odzyskiwania ich w inny sposób. Zatem dostawca
usług nie mogąc wliczyć ponoszonych kosztów w przejrzystą opłatę za usługę
przeniesienia numeru będzie zmuszony odzyskać te koszty w innych opłatach.
Nawet
zakładając,
że
możliwe
byłoby
wprowadzenie
do
umów
międzyoperatorskich opłat hurtowych pokrywających ponoszone przez Dawcę
koszty (co wydaje się bardzo mało prawdopodobne), to i tak w efekcie zapłacą za
to klienci, tylko w innych opłatach detalicznych. Jeżeli zaś wprowadzenie opłat
międzyoperatorskich w wysokości poniesionych kosztów nie będzie możliwe, to
koszty te będą musiały być poniesione przez pozostałych klientów operatora
dawcy.
Należy przy tym dodatkowo podkreślić, że w chwili obecnej istnieje na rynku
praktyka polegająca na tym, że operatorzy biorcy refundują klientowi poniesione
przez niego koszty przeniesienia numeru w postaci upustu za swoje usługi w
wysokości równej poniesionej przez klienta opłacie. Świadczy to o tym, że dla
klienta praktycznie nie istnieje bariera kosztowa zniechęcająca do przeniesienia
numeru. Efektem projektowanej regulacji byłoby zatem nie dodatkowe ułatwienie
dla abonentów, ale przeniesienie ciężaru ponoszonych przez operatorów kosztów
na operatorów dawców. Powodowałoby to dodatkową nierównowagę na rynku
świadczenia usług telefonii ruchomej.
Podsumowując - efektem projektowanej regulacji nie będzie więc zniesienie
dla użytkowników bariery kosztowej w korzystaniu z usług przeniesienia
numerów (bowiem ta bariera praktycznie nie występuje), ale przeniesienie
ciężaru kosztów na innych abonentów operatorów dawców, dodatkowe
skomplikowanie
struktury
opłat
abonenckich,
oraz
trudności
przedsiębiorców w stosowaniu opłat opartych na przejrzystych zasadach
(co jest sprzeczne z art. 61 ust. 2).
3. Brak różnicy w kosztach procesu przeniesienia pomiędzy siecią mobilną
a stacjonarną
Ponadto należy zauważyć, że czynności realizacji obsługi procesu przenoszenia
numerów w sieci mobilnej zasadniczo nie odbiegają od czynności wykonywanych
przez operatorów stacjonarnych. Stąd nie widać powodu, dla którego byłoby
zasadne ograniczanie możliwości odzyskiwania kosztów tylko dla operatorów
sieci mobilnej a byłoby to niezasadne dla stacjonarnej. Projektowany przepis
wprowadza nierówne traktowanie podmiotów w zależności od rodzaju sieci na
bazie której jest świadczona usługa telekomunikacyjna.
Uwagi PIIT, 2009-02-18
4