Biurowiec Cité des Affaires w Saint-Etienne

Biurowiec Cité des Affaires w SaintEtienne
Budynek o wyjątkowej formie, nawiązującej stylem do motywów azteckich, w swojej koncepcji
architektonicznej łączy tradycyjną, zamkniętą przestrzeń z powierzchniami otwartymi. Standardowe
elementy konstrukcji są urozmaicone dwoma podcieniami opartymi na podporach, co wspaniale podkreśla
wyjątkowość tego obiektu.
Biurowiec « Cité des Affaires » w Saint-Etienne usytuowany jest na wysepce Ilot Grüner w dzielnicy
Châteaucreux. Obiekt jest przeznaczony przede wszystkim na biura urzędów administracji oraz biura
prywatnych przedsiębiorstw.
Ośmiokondygnacyjny budynek posiada antresolę, restaurację na parterze oraz parking podziemny z 402
miejscami postojowymi. Można w nim urządzić 1 500 miejsc pracy.
Teren przeznaczony pod inwestycję znajduje się w bliskim sąsiedztwie Dworca Kolejowego Saint-Etienne,
w dzielnicy objętej programem rozwoju i intensyfikacji zasiedlenia. Ideą przyświecającą zagospodarowaniu
tego terenu było stworzenie ciągłej, ale nie jednostajnej struktury, w niektórych miejscach opartej o grunt, a
w innych uniesionej w powietrze, tworząc bramy i przejścia. Ciągłość kubatury pozwala na dużą
elastyczność obiektu, dzięki czemu użytkownicy mogą dowolnie organizować przestrzeń, zmniejszając lub
zwiększając poszczególne powierzchnie.
Koncepcja projektowa odwołuje się do „azteckiego węża”, odzwierciedlając naturalne ruchy tego zwierzęcia.
Budynek wije się w górę i dół, sunie tuż przy ziemi lub wznosi się nad nią, tworząc ogromne prześwity. Trzy
ogromnych rozmiarów przejścia, rozłożone w pięcioelementowym układzie, urozmaicają wrażenia wizualne
i stanowią przejścia dla osób pieszych.
Trzy z fasad obiektu wykończone są przeszkleniami, czwarta natomiast materiałami w kolorze żółtym.
Zabieg ten pozwolił na rozświetlenie wnętrza patio i podkreślił odbiór wygiętych form budynku.
Zastosowany system konstrukcyjny obejmuje następujące elementy: słupy i belki betonowe w części
biurowej obiektu oraz betonowe elementy nośne fasady, wystrzeliwujące w stronę placu przed obiektem.
Konstrukcje zawieszone w przestrzeni oraz opierające się na elementach wsporczych wykonane są w
systemie konstrukcji stalowej. Od strony ulicy wykonano ścianę kurtynową, natomiast w fasadzie betonowej
od strony placu głównego zastosowano różnego rodzaju otwory i ramy.
TECHNOLOGIA WYKONANIA ELEMENTÓW STANU SUROWEGO – KONSTRUKCJA
Ogólny opis budynku
Budynek, w którym będzie mieścić się przyszłe Miasteczko Biznesu Saint-Etienne to obiekt o konstrukcji
równoległościanu o praktycznie prostokątnym rozłożeniu i długości około 108 metrów, szerokości 44
metrów i maksymalnej wysokości 35 metrów.
Równoległościan ten poprzecinany jest otworami i podcieniami, które utworzone zostały dzięki
zastosowaniu następujących rozwiązań architektonicznych:
- ułożenie tarasów dachowych na różnych wysokościach względem korpusu obiektu,
- wykonanie po środku przebicia tworzącego wewnętrzną uliczkę, dzielącą obiekt na dwa podłużne
skrzydła znajdujące się jedno wzdłuż ulicy Bérard, a drugie wzdłuż ulicy Montat,
- utworzenie placu na rogu ulic Montat i Grüner poprzez wycięcie w skrzydle Montat, od poziomu parteru do
poziomu trzeciej kondygnacji,
- uformowanie dwóch prześwitów, w skrzydle Montat oraz w skrzydle Bérard, poprzez pozostawienie
przestrzeni niezbudowanej o szerokości 20 metrów, od poziom parteru do poziomu trzeciej kondygnacji w
przypadku pierwszego prześwitu, i do poziomu czwartej kondygnacji w przypadku drugiego.
Dzięki zastosowaniu powyższych rozwiązań uzyskano ciąg przylegających do siebie obiektów,
rozbudowanych wzdłuż wewnętrznej uliczki, które tworzą w zależności od przypadku:
- części obiektu opierające się na elementach podbudowy o różnorodnej wysokości od trzech do dziewięciu
kondygnacji,
- dwie części budynku tworzące swego rodzaju „mosty” przecinające przestrzeń na szerokości 20 metrów,
- wypusty oparte na elementach wspornych, znajdujące się nad placem i stanowiące przedłużenie skrzydła
Montat o długości około 19 metrów, zawracające nad wewnętrzną ulicą w stronę skrzydła Bérard, tworząc
tym samym kolejne przedłużenie o długości około 25 metrów.
Zasada wykonania górnej części konstrukcji
Biorąc pod uwagę założenia architektoniczne dla obiektu charakteryzującego się ciągłością wizualną
przypominającą wstęgę, zastosowano 3 różne rozwiązania konstrukcyjne:
- korpus budynku oparty na podłożu,
- korpus budynku tworzący „mosty”,
- korpus budynku stanowiący wypust opierający się na elementach wsporczych.
Korpus budynku oparty na podłożu:
Struktura tej części obiektu wykonana została z elementów żelbetowych; obejmuje ona pionowe ciągi
komunikacyjne (schody, windy, szachty instalacyjne) oraz stropy o konstrukcji słupy – belki – płyty pełne.
Słupy i ściany opierają się na pionowych elementach nośnych podbudowy.
Korpus budynku tworzący „mosty”:
Konstrukcja każdego z dwóch elementów tworzących mosty składa się z dwóch części:
- niższy poziom tej części budynku pełni funkcję strukturalną, przenosi obciążenia powyżej bramy; w
czterech osiach (dwie osie od fasady i dwie osie wewnętrzne) zbudowany jest z metalowych kratownic z
zamocowanymi węzłami, których dolny pas znajduje się w dolnym stropie niższego poziomu, natomiast
górny pas kratownicy znajduje się na poziomie górnego stropu niższej kondygnacji. Ukośnice kratownic
usytuowane są na poziomie dolnym mostów, z tyłu fasad i wzdłuż wewnętrznych ciągów komunikacyjnych.
Strop górny i dolny niższej kondygnacji zbudowany jest ze stalowych belek stropowych i blachy połączonej
z płytą żelbetową sprężaną, opartych na czterech belkach – kratownicach,
- poziomy wyższe o konstrukcji żelbetowej składają się ze słupów, belek płyt pełnych; słupy oparte są na
belkach - kratownicach niższego poziomu mostu.
Korpus budynku stanowiący wypust opierający się na elementach wsporczych:
Część ta zbudowana jest z konstrukcji stalowej i stropów z blachy połączonej z żelbetową płytą sprężaną,
opartej na stalowych belkach stropowych.
Konstrukcja stalowa zapewnia sztywność występu opartego na wspornikach w obydwóch kierunkach
(występu głównego w osi skrzydła Montat i występu drugorzędnego w skrzydle Bérard) oraz gwarantuje
przeniesienie obciążeń na ściany i słupy żelbetowe części opartych na podłożu w krańcowej części
skrzydeł Montat i Bérard.
Wytworzone w tych warunkach grawitacyjne obciążenia pionowe konstrukcji przedmiotowych występów
rozkładają się na:
- obciążenia boczne przenoszone na ściany brzegowe występu za pośrednictwem rozpór zamontowanych
w dwóch kierunkach we wszystkich czterech osiach (dwie osie od strony fasady i dwie wewnętrzne),
- obciążenia poziome przenoszone przez belki znajdujące się w grubości stropu, na słupy żelbetowe, które
przejmują również siły poziome obciążeń bocznych przekazywanych przez rozpory na ściany podporowe.
Słupy zapewniają stabilność ogólną całości konstrukcji dzięki mimośrodowości obciążeń grawitacyjnych
konstrukcji wypustów w stosunku do fundamentów.
W stropach zarówno punktowo jak i na całej powierzchni zastosowano dodatkowo elementy trójkątowania w
celu zapewnienia monolityczności poprzecznej konstrukcji wypustów (anty wyboczenie zastrzałów,
przejęcie sił poziomych wiatru, itd. …).
KONSTRUKCJA PODZIEMNA
Opisane powyżej naziemne części obiektu oparte zostały na dwóch poziomach podziemnych,
przeznaczonych na parkingi, archiwa i pomieszczenia różne. Całość posadowiona została na żelbetowych
palach osadzonych w podłożu łupkowym lub łupkowo – piaskowym, powyżej warstw krasowych łupków
węglowych.
Fasady o wysokich parametrach termicznych
Koncepcja fasady została zaprojektowana tak, aby odpowiadała wymaganiom architektonicznym,
programowym i ekonomicznym, a także, aby zapewniała najlepsze parametry termiczne.
Zasada wykonania fasad opiera się na komplementarności i połączeniu elementów szklanych i
mineralnych, gdzie każdy z nich spełnia właściwą dla siebie funkcję, oraz na zmienności parametrów
energetycznych, termicznych i spektrofotometrycznych, w zależności od danego zorientowanie
geograficznego obiektu.
Osiągnięcie bardzo wysokich parametrów termicznych gwarantuje zastosowanie następujących rozwiązań
technologicznych:
- duże powierzchnie z szyb zespolonych połączonych argonowymi listwami (16 mm) charakteryzującymi
się bardzo wysokimi parametrami termicznymi, to doskonałe połączenie dostępu światła i izolacji termicznej
dzięki wysokim parametrom spektrofotometrycznym TL 60%, FS 31%, Ug = 1,1 W/m².°C,
- optymizacja ściany kurtynowej dzięki naprzemiennemu zastosowaniu modułów przeszklonych i
nieprzeziernych, co w rezultacie pozwoliło uzyskać ogólny współczynnik Ucw = 1,5 W/m².°C. Moduły
nieprzezierne stanowią 30% z całej, obejmującej 10.000 m², powierzchni ściany kurtynowej fasady,
- panele typu sandwich składające się (od zewnątrz do wewnątrz) z paneli aluminiowych anodowanych,
izolacji termicznej oraz z warstwy blachy stalowej termo-powlekanej,
- ściana kurtynowa wykonana została jako konstrukcja składająca się z niezależnych, prefabrykowanych
ram z cienkich profili aluminiowych zapewniających zerwanie mostu termicznego, pozwalających na
doskonałe zagwarantowanie przepuszczalności powietrza,
- dodatkowy komfort uzyskany został przez zastosowanie przegrody mineralnej, w której wbudowane są
niezależne konstrukcje nadające bezwładności i lekkości fasad od strony uliczki wewnętrznej,
- w fasadzie mineralnej (fasada nośna z betonu o grubości od 20 do 40 cm) z wewnętrzną izolacją, od
strony lica zewnętrznego zamontowane zostały przeszklone ramy ułożone w sposób przypadkowy.
Zastosowane szkło jest identyczne ze szkłem zastosowanym do wykonania ściany kurtynowej, dlatego też
ma te same parametry termiczne.
Dopływ znacznej ilości światła
Dzięki zastosowanym rozwiązaniom do obiektu dostają się duże ilości naturalnego światła, co tworzy
przyjemne warunki pracy. Było to możliwe dzięki zastosowaniu w konstrukcji ściany kurtynowej
następujących elementów:
- różnorodne rodzaje przeszklenia odpowiadające poszczególnym wymogom naświetlenia – fasady
znajdujące się po stronie mniej oświetlanej przez słońce wykonane zostały z jaśniejszych elementów
szklanych, których współczynnik TL wynosi 75%,
- optymizacja końcowych fragmentów stropów od strony fasady/ściany kurtynowej i od spodu, co pozwoliło
na zastosowanie przeszkleń na całej wysokości, dzięki czemu światło przedostaje się w głąb biur i wpływa
na ograniczenie użycia oświetlenia sztucznego,
- optymizacja ilości dostarczonego światła dzięki zastosowaniu przeszkolonych ram po zewnętrznej stronie
lica przegrody mineralnej, co pozwala na rozpraszanie światła odbijanego od poszczególnych elementów
budynku,
- lepsze rozprowadzenie światła w wewnętrznych przestrzeniach poprzez zastosowanie ram przeszklonych
o różnorodnym ułożeniu w stosunku do stropów. Ponadto, ramy te w zależności od ich formatu
zainstalowane zostały jako element pionowy lub poziomy.
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved