docPlan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny
download 
Reklamacja Transkrypt
Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny
Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny klasa I Oprac. dr I.Flajszok 1 Temat zajęć podstawowe pojęcia fizyczne Liczba godzin Osiągnięcia ucznia/poziom wymagań treści rozszerzające wg taksjonomi B. Niemierki -zaznaczono kursywą Praca eksperymentalno-badawcza (procedury osiągania celów) Realizacja podstawy programowej Dział I. Wprowadzenie. ODDZIAŁYWANIA (6h) 1. Zajecia organizacyjne. Omowienie zasad bezpiecznego korzystania z pracowni fizycznej. • przepisy BHP i regulamin pracowni fizycznej • fizyka jako nauka 2. Fizyka jako nauka przyrodnicza. • pracownia fizyczna • procesy i zjawiska fizyczne • obserwacja • doświadczenie (eksperyment) • analiza danych • ciało fizyczne a substancja • wielkości fizyczne i ich pomiar, Układ SI • niepewność pomiarowa Oprac. dr I.Flajszok 1 1 Uczeń: • poznaje i stosuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni fizycznej, • akceptuje wymagania i sposób oceniania stosowany przez nauczyciela, •poznaje zakres materiału obowiązujący w klasie I. Uczeń: • klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą, • podaje przykłady powiązań fizyki z życiem codziennym, • odróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja, • odróżnia zjawisko fizyczne i proces fizyczny oraz podaje odpowiednie przykłady, • wyraża wielkości fizyczne w odpowiadających im jednostkach, • dokonuje prostego pomiaru (np. długości, czasu) i podaje wynik w jednostkach układu SI, • szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru długości, • zapisuje wyniki pomiaru w tabeli, • posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, • zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony ( z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących). 1 .Zapoznanie z zasadami BHP. 2. Zapoznanie z systemem oceniania. 3. Dyskusja na temat miejsca fizyki wśród nauk przyrodniczych i jej związku z życiem codziennym. 4. Pokaz podstawowego wyposażenia pracowni fizycznej. 1. Zapoznanie z Układem SI 2. Ćwiczenia uczniowskie (proste pomiary, np. długości, czasu). PP. RUCH PROSTOLINIOWY I SIŁY. C.I, III -wykorzystanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prostych zadań obliczeniowych -wskazywanie w otaczajacej rzeczywistosci przykładów zjawisk opisywanych za pomoca poznanaych praw i zalezności fizycznych WP. 8. 10-11 -uczeń posługuje się pojęciem niepewnosci pomiarowej -zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony (z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących) 2 3. Rodzaje i skutki oddziaływań. Wzajemność oddziaływań. •rodzaje oddziaływań •skutki oddziaływań •wzajemność oddziaływań 4. Siła i jej cechy. Siła wypadkowa i równoważąca. •siła wypadkowa •siły równoważące się • siła, cechy siły • wektor • wielkość skalarna • siłomierz •składanie sił o różnych kierunkach Oprac. dr I.Flajszok 1 1 • wymienia rodzaje oddziaływań i przykłady oddziaływań zachodzących w otoczeniu człowieka; • bada i opisuje różne rodzaje oddziaływań; • wskazuje przykłady, które potwierdzają, że oddziaływania są wzajemne; • wymienia skutki oddziaływań; • przewiduje skutki niektórych oddziaływań; • przedstawia przykłady skutków oddziaływań w życiu codziennym, • określa siłę jako miarę oddziaływań; • rozpoznaje różne rodzaje sił w sytuacjach praktycznych 1. Obserwowanie różnych rodzajów oddziaływań i ich klasyfikacja 2. Rozpoznawanie skutków oddziaływań w życiu codziennym. 3. Obserwowanie wzajemności oddziaływań 4. Pokaz skutków oddziaływań (pokaz doświadczenia) • planuje doświadczenie związane z badaniami cech sił i wybiera właściwe narzędzia pomiaru; • wymienia cechy siły; • podaje, czym się różni wielkość fizyczna wektorowa od skalarnej (liczbowej) i wymienia przykłady tych wielkości fizycznych; • dokonuje pomiaru siły za pomocą siłomierza i podaje wynik w jednostce układu SI; • przedstawia graficznie siłę (rysuje wektor siły); • bada zależności wskazania siłomierza (wartości siły) od liczby obciążników; • sporządza wykres zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby na podstawie wyników pomiarów zapisanych w tabeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach); • rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie wykresu zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby oraz posługuje się proporcjonalnością prostą; • wykonuje prosty siłomierz; • podaje cechy sił równoważących się; • wyznacza wartości sił równoważących się za pomocą siłomierza oraz opisuje przebieg i wynik doświadczenia; • przedstawia graficznie siły równoważące się; • podaje przykłady sił równoważących się z życia codziennego; • określa cechy siły wypadkowej; • podaje przykłady sił wypadkowych z życia codziennego; • dokonuje (graficznie) składania sił działających wzdłuż tej samej prostej; • odróżnia siły wypadkową i równoważącą; • wyznacza kierunek i zwrot wypadkowej sił działających wzdłuż różnych prostych. 1. Obserwowanie skutku działania siły 2.Wskazywanie cech siły na podstawie obserwacji 3.Wyznaczanie wartości siły 4.Skonstruowanie i wyskalowanie siłomierza 5.Wyznaczanie wypadkowej (składanie) sił działających wzdłuż tej samej prostej 6.Wyznaczanie kierunku wypadkowej dwóch sił działających wzdłuż różnych prostych WP.8.1-2 Uczeń: -opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny -wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia T.1.3. Uczeń: -podaje przykłady sił i rozpoznaje je w różnych sytuacjach praktycznych WP.8.1,6, 10, 12 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia role uzytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujacy układ doświadczalny -zapisuje dane w formie tabeli - posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej -planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: ciężar ciała 3 5,6. Utrwalanie wiadomości z działu oddziaływania. Sprawdzian. 2 1 7. Trzy stany skupienia substancji. Budowa materii. • stan skupienia substancji • cząsteczka • roztwór, mieszanina • dyfuzja • ruchy Browna Oprac. dr I.Flajszok Dział II. WŁAŚCIWOŚCI I BUDOWA MATERII (9h) Uczeń: • podaje, że substancja może występować w trzech 1. Doświadczenia pokazowe, doświadczenia ucznia: stanach skupienia; zjawisko mieszania się cieczy • podaje przykłady ciał stałych, cieczy, gazów; powstawanie roztworów • podaje przykłady świadczące o cząsteczkowej dyfuzja w cieczach i gazach budowie materii, ruchy Browna • wymienia podstawowe założenia teorii kinetyczno2. Założenie hodowli kryształków soli lub cukru cząsteczkowej budowy materii; • opisuje i demonstruje zjawisko rozpuszczania, • wyjaśnia zjawisko zmiany objętości cieczy w wyniku mieszania się, opierając się na doświadczeniu modelowym; • wyjaśnia, na czym polega zjawisko dyfuzji; • podaje przykłady zjawiska dyfuzji w przyrodzie i w życiu codziennym; • demonstruje zjawisko dyfuzji w cieczach i gazach, • opisuje zjawisko dyfuzji w ciałach stałych, • wyjaśnia, na czym polegają ruchy Browna • wyjaśnia niektóre zjawiska fizyczne na podstawie teorii kinetyczno-cząsteczkowej budowy materii PP. WŁAŚCIWOŚCI MATERII T.3.1-2 Uczeń: -analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych cieczy i gazów; -omawia budowę kryształów na przykładzie soli kamiennej 4 8,9. Oddziaływania międzycząsteczkowe. • spójność, przyleganie • rodzaje menisków • zjawisko napięcia powierzchniowego na przykładzie wody 10,11. Właściwości ciał stałych, cieczy i gazów. Kryształy. • przewodnik cieplny • przewodnik elektryczny • izolator cieplny • izolator elektryczny • powierzchnia swobodna cieczy • elektrolity, jony • kryształy • monokryształy • polikryształy • ciała bezpostaciowe Oprac. dr I.Flajszok 1 2 • przeprowadza doświadczenie i wyciąga wnioski z otrzymanych wyników, • podaje, że istnieją oddziaływania międzycząsteczkowe, • wyjaśnia, czym różnią się siły spójności od sił przylegania, • wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą oddziaływań międzycząsteczkowych (sił spójności i przylegania), • wyjaśnia „kształt" kropli wody, • opisuje powstawanie menisku, • wymienia, jakie są rodzaje menisków, • na podstawie widocznego menisku danej cieczy w cienkiej rurce określa, czy większe są siły przylegania czy siły spójności, • opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie, • posługuje się pojęciem: napięcie powierzchniowe, • projektuje i wykonuje doświadczenie potwierdzające istnienie napięcia powierzchniowego wody, • opisuje znaczenie występowania napięcia powierzchniowego wody w przyrodzie, • wymienia, jakie czynniki obniżają napięcie powierzchniowe wody, • informuje, jakie znaczenie w życiu człowieka ma zmniejszenie napięcia powierzchniowego wody. 1. Obserwacja skutków działania sił spójności i przylegania 2. Demonstracja menisku wklęsłego 3. Wykazanie istnienia napięcia powierzchniowego wody. 4. Pokaz wykorzystania napięcia powierzchniowego w przyrodzie – film, płyta CD-ROM. • wymienia, jakie właściwości mają substancje znajdujące się w stałym stanie skupienia; • podaje definicje i przykłady ciał plastycznych, sprężystych i kruchych; • projektuje i wykonuje doświadczenia wykazujące właściwości ciał stałych; • wymienia właściwości cieczy; • posługuje się pojęciami: powierzchnia swobodna cieczy, elektrolity, jony; • projektuje i wykonuje doświadczenia potwierdzające właściwości cieczy, • wymienia własciwości ciał w stanie lotnym; • porównuje właściwości ciał stałych, cieczy i gazów, • rozróżnia na podstawie właściwości, w jakim stanie skupienia znajduje się substancja; • wyjaśnia, jak zbudowane są kryształy, • opisuje różnice w budowie ciał krystalicznych i ciał bezpostaciowych; • wyjaśnia, czym różni się monokryształ od polikryształu 1. Obserwacja i opis właściwości ciał stałych (kształt, twardość, sprężystość, plastyczność, kruchość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) 2. Obserwacja powierzchni swobodnej cieczy 3. Badanie i opis właściwości cieczy (ściśliwość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) 4. Badanie i opis właściwości gazów 5. Obserwacja ciał o budowie krystalicznej T.3.5. Uczeń: - opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie; planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: czas, długość, masę, temperaturę, napięcie elektryczne, natężenie prądu. WP.8.1-2 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów -wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doswiadczenia T.3.1-2 Uczeń: -analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych cieczy i gazów -omawia budowę kryształów na przykładzie soli kuchennej; WP.8.1 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów 5 12. Masa i ciężar • masa i jej jednostka • ciężar ciała • schemat rozwiązywania zadań 13,14. Gęstość ciał. • gęstość i jej jednostka w układzie SI 1 2 • posługuje się pojęciami: masa ciała, ciężar ciała; 1. Wyznaczanie masy ciała za pomocą wagi • wyraża masę w jednostce układu SI; laboratoryjnej i innego ciała o znanej masie • wykonuje działania na jednostkach masy (zamiana (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie jednostek), WD.9.4) • planuje doświadczenie i wyznacza masę ciała za pomocą 2. Obliczanie ciężaru ciała wagi laboratoryjnej; •przelicza jednostki masy i ciężaru; • wymienia rodzaje wag; • zapisuje wynik pomiaru masy i obliczenia siły ciężkości (z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących), • stosuje schemat rozwiązywania zadań, • rozwiązuje zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzoru na ciężar •stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą; •oblicza wartość siły ciężkości działającej na ciało o znanej masie. WP.8. 3-5, 10 Uczeń: -szacuje rząd wielkosci spodziwanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych -przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane -uczeń posługuje się pojęciem niepewnosci pomiarowej • definiuje gęstość ciała; • wyraża gęstość w jednostce układu SI, • wykonuje działania na jednostkach gęstości (zamiana jednostek); • wyjaśnia, dlaczego ciała zbudowane z różnych substancji mają różną gęstość; • wyznacza objętość dowolnego ciała za pomocą cylindra miarowego; • rozwiązuje zadania, stosując do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał, • posługuje się tabelami wielkości fizycznych w celu odszukania gęstości substancji. T.3. 3,4 Uczeń: -posługuje się pojęciem gestości -stosuje do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał stałych i cieczy na podstawie wyników pomiarów wyznacza gęstość cieczy i ciał stałych 1. Wykazanie, że ciała zbudowane z różnych substancji różnią się gęstością 2.Wyznaczanie gęstości substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki(obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.1.) 4. Rozwiązywanie przykładowych zadań z wykorzystaniem wzorów na gęstość oraz tabel gęstości WD.9.4 -wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwustronnej, innego ciała o znanej masie i linijki WP.8. 12 -planuje doświadczenie związane z wyznaczaniem gęstości ciała stałych i cieczy; mierzy: długość, masę, objętość cieczy WD.9.1. -wyznaczanie gęstości substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki Oprac. dr I.Flajszok 6 15,16. Podsumowanie wiadomości o właściwościach materii. Sprawdzian wiadomości. 17. Siła nacisku na podłoże. Parcie a ciśnienie. • parcie • ciśnienie • paskal 18,19.Ciśnienie hydrostatyczne i ciśnienie atmosferyczne. Prawo Pascala. • ciśnienie hydrostatyczne • ciśnienie atmosferyczne • naczynia połączone • prawo Pascala Oprac. dr I.Flajszok 2 1 2 Dział III. ELEMENTY HYDROSTATYKI I AEROSTATYKI (7 ) Uczeń: 1. Obserwacja skutków siły nacisku • wskazuje przykłady z życia codziennego 2. Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego obrazujące działanie siły nacisku (parcia); z zastosowaniem wzoru na ciśnienie • wyjaśnia, dlaczego jednostką parcia jest niuton; 3. Pokaz doświadczenia przedstawiającego znaczenie • wyjaśnia pojęcie ciśnienia, wskazując przykłady ciśnienia w życiu codziennym. z życia codziennego; • bada, od czego zależy ciśnienie; • wyraża ciśnienie w jednostce układu SI; • rozróżnia parcie i ciśnienie; • rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między ciśnieniem, parciem a polem powierzchni • posługuje się pojęciem ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego; • wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą praw i zależności dotyczących ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego, • wykazuje doświadczalnie istnienie ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego, • wie od czego zależy ciśnienie hydrostatyczne; • opisuje znaczenie ciśnienia w przyrodzie i w życiu codziennym; • wymienia nazwy przyrządów służących do pomiaru ciśnienia; • wykonuje doświadczenie demonstrujące zasadę naczyń połączonych; • wyjaśnia, dlaczego poziom cieczy w naczyniach połączonych jest jednakowy; • wskazuje przykłady zastosowania naczyń połączonych, • demonstruje doświadczenie obrazujące, że ciśnienie wywierane z zewnątrz jest przekazywane w gazach i cieczach jednakowo we wszystkich kierunkach; • analizuje wynik doświadczenia i formułuje prawo Pascala; • rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne, I. Badanie zależności ciśnienia hydrostatycznego od wysokości słupa i gęstości cieczy 2. Przedstawienie rozwiązanego zadania rachunkowego z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne 3. Obserwacja poziomu cieczy w naczyniach połączonych 4. Demonstracja prawa Pascala dla cieczy i gazów 5. Prezentacja doświadczenia przedstawiająca praktyczne zastosowanie ciśnienia hydrostatycznego, naczyń połączonych i prawa Pascala. PP. WŁAŚCIWOŚCI MATERII T.3. 6 Uczeń: -posługuje się pojęciem ciśnienia WP.8.4-5 -przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane. C.II-IV. -przeprowadzanie doświadczeń i wyciąganie wniosków z otrzymanych wyników -wskazywanie w otaczajacej rzeczywistosci przykładów zjawisk opisywanych za pomoca poznanaych praw i zalezności fizycznych -posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego. T.3.7 Uczeń: -formułuje prawo Pascala i podaje przykłady jego zastosowania 7 20,21. Prawo Archimedesa. • siła wyporu • prawo Archimedesa 22,23. Podsumowanie wiadomości o hydrostatyce i aerostatyce. Sprawdzian wiadomościz aerostatyki i hydrostatyki. Oprac. dr I.Flajszok 2 • wskazuje przykłady występowania siły wyporu; • wykazuje doświadczalnie, od czego zależy siła wyporu; • ilustruje graficznie siłę wyporu; • wymienia cechy siły wyporu; • dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza; • formułuje treść prawa Archimedesa dla cieczy i gazów; • przedstawia graficznie wszystkie siły działające na ciało, które pływa w cieczy, zanurzone w niej lub tonie; • wyjaśnia warunki pływania ciał na podstawie prawa Archimedesa; • opisuje praktyczne wykorzystanie prawa Archimedesa w życiu człowieka; • rozwiązuje zadania rachunkowe stosując prawo Archimedesa, • przelicza jednostki długości, objętości, siły i ciśnienia; • projektuje i wykonuje urządzenie pływające. 1.Wykonanie pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza dla ciała wykonanego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.3.). 2. Badanie, od czego zależy siła wyporu 3. Przedstawienie przykładu rozwiązanego zadania z zastosowaniem wzoru na siłę wyporu 4. Badanie warunków pływania ciał 5. Demonstracja zastosowania prawa Archimedesa (zasada działania areometru) T.3.8-9 Uczeń: -oblicza i porównuje wartość siły wyporu dla ciał zanurzonych w cieczy lub gazie -wyjaśnia pływanie ciał na podstawie prawa Archimedesa WP.8.1,4,5 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doswiadczalny -przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki: mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane WD.9.3 -dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody) 2 8 24. Badanie i obserwacja ruchu. • ruch • względność ruchu • układ odniesienia • tor ruchu • droga • przemieszczenie (przesunięcie) •podział ruchu ze wzgledu na tor Oprac. dr I.Flajszok 1 Dział IV. KINEMATYKA (10 h) PP. Uczeń: 1. Obserwacja względności ruchu RUCH PROSTOLINIOWY • wskazuje przykłady ciał będących w ruchu na 2. Określanie elementów ruchu (doświadczenie w terenie) – I SIŁY. podstawie obserwacji życia codziennego; 3. Pomiar położenia w czasie – tabela wyników • wyjaśnia, na czym polega ruch ciała; WP.8.1,6 • wyjaśnia, na czym polega względność ruchu; Uczeń: • podaje przykłady układów odniesienia; -opisuje przebieg i wynik • projektuje i analizuje doświadczenie obrazujące przeprowadzanego względność ruchu; doświadczenia, wyjaśnia rolę • wyjaśnia na przykładach, kiedy ciało jest w spoczynku a użytych przyrządów, kiedy w ruchu względem ciał przyjętych za układy wykonuje schematyczny odniesienia; rysunek obrazujący układ • podaje przykłady względności ruchu we doświadczalny Wszechświecie; -odczytuje dane z tabeli • wymienia elementy ruchu; i zapisuje dane w formie tabeli • wyjaśnia różnicę między drogą a przemieszczeniem; • wyznacza drogę, dokonując kilkakrotnego pomiaru, oblicza średnią i podaje wynik do dwóch cyfr znaczących; • zna jednostkę drogi w układzie SI; • odróżnia ruch prostoliniowy od ruchu krzywoliniowego; • podaje przykłady ruchów: prostoliniowego i krzywoliniowego 9 25,26 . Badanie ruchu jednostajnego prostoliniowego. •ruch jednostajny prostoliniowy • prędkość •podział ruchu ze względu na prędkość 2 • wyjaśnia, jaki ruch nazywany jest jednostajnym prostoliniowym; • projektuje i wykonuje doświadczenie związane z wyznaczaniem prędkości ruchu pęcherzyka powietrza w zamkniętej rurce wypełnionej wodą; • opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, • wyjaśnia, dlaczego prędkość w ruchu jednostajnym ma wartość stałą; • oblicza wartość prędkości, posługując się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik jako przybliżony z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących; •sporządza wykres zależności prędkości od czasu na podstawie obliczeń i odczytuje dane z tego wykresu; • wyjaśnia, że w ruchu jednostajnym prostoliniowym droga jest wprost proporcjonalna do czasu; • sporządza wykres zależności drogi od czasu dla ruchu jednostajnego prostoliniowego (na podstawie wyników pomiaru) i odczytuje dane z tego wykresu; • podaje przykłady ruchu jednostajnego; • rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między drogą, prędkością i czasem w ruchu jednostajnym. 1. Obserwacja ruchu jednostajnego prostoliniowego, pomiar drogi i czasu 2.Sporządzanie wykresów: zależności prędkości i drogi od czasu na podstawie pomiarów 3. Przedstawienie przykładowych rozwiązanych zadań rachunkowych z zastosowaniem wzoru na drogę 4. Wyznaczanie prędkości biegu i marszu (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.2). T.1.1,2 Uczeń: -posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu, przelicza jednostki predkości -odczytuje prędkość i przebytą odległość z wykresów zależności drogi i prędkości od czasu, oraz rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego WP.8.4-8 -przelicza wielokrotności i podwielokrotnosci (przedrostki mili-, centy-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina, doba) -rozróżnia wielkosci dane i szukane -odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli -rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą -sporządza wykresy zależności drogi i prędkości od czasu: na podstawie danych (np. na podstawie tabeli) oznacza wielkości i skalę na osiach, a także odczytuje dane z wykresu WD.9.2 -wyznacza prędkośc przemieszczania się (np. w czasie marszu lub biegu, pływania, jazdy rowerem) za posrednictwem pomiaru odległosci i czasu Oprac. dr I.Flajszok 10 27,28. Badanie ruchu niejednostajnego prostoliniowego. • ruch niejednostajny • prędkość chwilowa • prędkość średnia 29,30. Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony. • ruch jednostajnie przyspieszony • przyspieszenie 2 2 • posługuje się pojęciem ruchu niejednostajnego prostoliniowego, • podaje przykłady ruchu niejednostajnego prostoliniowego, • rozróżnia pojęcia: prędkość chwilowa, prędkość średnia, • wyznacza prędkość średnią przemieszczania się na podstawie pomiaru drogi i czasu (posługując się pojęciem niepewności pomiarowej); • szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku wyznaczania prędkości przemieszczania się. • planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem ruchu kulki swobodnie staczającej się po metalowych prętach - mierzy czas, drogę; • bada ruch jednostajnie przyspieszony i zapisuje dane w formie tabeli, • szacuje na podstawie pomiarów drogi przebyte w kolejnych sekundach ruchu; • sporządza wykres zależności drogi od czasu na podstawie danych z tabeli, • wyjaśnia, jaki ruch nazywa się jednostajnie przyspieszonym; s at 2 2 ; • posługuje się wzorem: • stosuje nazewnictwo zależności funkcyjnej opisującej funkcję liniową i kwadratową; • stosuje pojęcie przyspieszenia; • sporządza wykres zależności prędkości od czasu; • rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu, • zauważa, że przyspieszenie w ruchu jednostajnie przyspieszonym jest wielkością stałą; • stosuje jednostkę przyspieszenia w układzie SI; • przelicza jednostki przyspieszenia; • podaje przykłady ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego, • rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem równania ruchu; Oprac. dr I.Flajszok 1. Analiza przykładu przedstawiającego ruch niejednostajny 2. Obliczanie prędkości średniej. C.I. -wykorzystanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiazania prostych zadań obliczeniowych. T.1.5 Uczeń: -odróżnia prędkość średnią od chwilowej w ruchu niejednostajnym WP.8.9 -rozpoznaje wartość rosnacą lub malejacą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu oraz wskazuje wielkość maksymalną i minimalną T1.6 1. Demonstracja ruchu jednostajnie przyspieszonego Uczeń: 2. Analiza wyników pomiarów i sporządzenie wykresów: zależności drogi, prędkości i przyspieszenia -posługuje się pojęciem przyspieszenia do opisu ruchu od czasu 3. Przedstawienie rozwiązanego zadania rachunkowego prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego 4. Pokaz filmu, płyta CD-ROM. WP.8.5-8,12 -rozróżnia wielkosci dane i szukane -odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli -rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą -sporządza wykresy zależności drogi i prędkosci od czasu: na podstawie danych (np. na podstawie tabeli) oznacza wielkości i skalę na osiach, a także odczytuje dane z wykresu -planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy czas, długość 11 31. Porównanie ruchu jednostajnego prostoliniowego i jednostajnie przyspieszonego prostoliniowego. 1 32,33. Utrwalanie wiadomości z kinematyki. Sprawdzian. 2 Oprac. dr I.Flajszok • wskazuje podobieństwa i różnice w ruchach: jednostajnym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym; •podaje przykłady ww. ruchów odpowiednio; • rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem poznanych wzorów. 1. Zebranie i uporządkowanie wiadomości o ruchu jednostajnym prostoliniowym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym 2. Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego Uczeń; rozróżnia wielkości dane i szukane, 12
