D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy

Sygn. akt I C 645/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 września 2014 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący SSR Anna Ogińska - Łągiewka
Protokolant: Alicja Kicka
po rozpoznaniu w dniu 22 września 2014 roku w Warszawie
sprawy z powództwa Miasta (...)
przeciwko T. G.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego T. G.na rzecz powoda Miasta (...)kwotę 9.017,21 zł (dziewięć tysięcy siedemnaście złotych
21/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 7 września 2012 roku do dnia zapłaty;
2. umarza postępowanie w pozostałej części;
3. zasądza od pozwanego T. G.na rzecz powoda Miasta (...)kwotę 1.651,00 złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania.
Sygn. akt I C 645/13
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 7.09.2012 r. powód m.(...)wniósł przeciwko T. G.o zapłatę kwoty 10.401, 11 zł wraz z ustawowymi
odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.
W uzasadnieniu powód wskazał, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie z tytułu zajmowania lokalu nr (...) przy
ul. (...) w W. bez tytułu prawnego. Pomimo wezwania pozwanego do zapłaty, nie uiścił on dochodzonej pozwem kwoty
(pozew – k. 1-5).
Nakazem zapłaty z dnia 12.10.2012 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazał pozwanemu,
aby zapłacił na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z odsetkami ustawowymi, a także kwotę 2.530, 25
zł tytułem kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty, bądź aby w tym terminie
wniósł do Sądu sprzeciw (nakaz – k. 18).
W sprzeciwie od przedmiotowego nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz w całości wskazując, iż nie był
najemcą lokalu, którego dotyczy żądanie pozwu, zaś nałożenie opłat za remont przedmiotowego lokalu jest próbą
nieuzasadnionego wzbogacenia się powoda (sprzeciwom nakazu zapłaty – k. 30-32).
Pismem z dnia 30.12.2013 r. powód ograniczył powództwo do kwoty 9.017, 21 zł w pozostałym zakresie cofając pozew
wraz ze zrzeczeniem się roszczenia (k. 81).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Miasto (...)jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...)położonego w budynku przy ul. (...)w W.. Przedmiotowy
lokal zajmowany był przez T. G., U. D.oraz S. G.(okoliczności bezsporne).
Wyrokiem z dnia 3.04.2006 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie nakazał T. G., U. D. i S. G.
opróżnienie i opuszczenie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w W., a także ustalił, że
pozwanemu T. G. nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego (wyrok – k. 83).
Pomimo treści wyroku T. G. opuścił przedmiotowy lokal dopiero w dniu 27.01.2011 r., tj. w dniu przeprowadzenia
eksmisji w drodze egzekucji (protokół wydania nieruchomości, przekazania lokalu – k. 82).
W dniu 15.05.2012 r. Zakład (...)w D.Ś.wezwał T. G.do zapłaty kwoty 15.649, 87 zł (wezwanie do zapłaty - k. 7). T.
G.nie uiścił na rzecz m.(...)ww. kwoty (bezsporne).
Zaległość z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu numer (...) w budynku przy ulicy (...) w W. za
okres na dzień 15.05.2012 r. wyniosła 9.017, 21 zł (k. 84)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie załączonych do akt niniejszej sprawy i wskazanych wyżej
dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału nie
nasuwała żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony postępowania.
Sąd zważył co następuje:
Powództwo jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie w całości.
W toku niniejszego postępowania powód domagał się od pozwanego zapłaty kwoty 9.017, 21 zł wskazując, że kwota ta
stanowi odszkodowanie z tytułu zajmowania lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. bez tytułu prawnego. Podstawę prawną
żądania powoda stanowił art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie
Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia
lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie (ust. 1). Z zastrzeżeniem ust. 3, odszkodowanie, o którym mowa w ust.
1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie
pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego
(ust. 2).
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należało, iż nie ulegało wątpliwości Sądu, że pozwany
zajmował lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w W. bez tytułu prawnego. Wyrokiem z dnia 3.04.2006 r. Sąd
Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie orzekł bowiem wobec niego obowiązek opróżnienia i opuszczenia
przedmiotowego lokalu mieszkalnego ustalając jednocześnie, że pozwanemu nie przysługuje uprawnienie do lokalu
socjalnego. Skoro zatem pozwany pomimo powyższego zajmował ww. lokal mieszkalny, miał obowiązek uiszczania
comiesięcznego odszkodowania za bezumowne korzystanie z niego. Wątpliwości nie ulegało przy tym, że pozwany
nie wywiązywał się ww. obowiązku, co wynikało zarówno z przedłożonej przez powoda kartoteki konta (k. 915), jak
i wykazu zaległości za okres 1.12.2009 r. – 15.05.2012 r. (k. 84). W ww. zaległości wskazano, iż zaległość z tytułu
odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu na dzień 15.05.2012 r. wyniosła 9.017, 21 zł przy czym w wykazie
tym szczegółowo określono jak przedmiotowa kwota została wyliczona. Wskazać przy tym należy, iż pozwany w toku
postępowania nie kwestionował okoliczności, iż nie uiszczał opłat za przedmiotowy lokal w całości (k. 80).
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uwzględnił żądanie strony powodowej w zakresie należności głównej. Na
uwzględnienie zasługiwało nadto roszczenie odsetkowe strony powodowej wyrażone w pozwie. Stosownie bowiem do
treści art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek
za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za
które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych
od dnia wniesienia pozwu. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż w tej dacie pozwany pozostawał już w opóźnieniu ze
spełnieniem świadczenia.
Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i zmianie Kodeksu cywilnego i art. 481 § 1 k.c. orzeczono jak w punkcie 1 wyroku.
W toku niniejszego postępowania powód ograniczył powództwo do kwoty 9.017, 21 zł, w pozostałym zakresie cofając
pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Stosownie zaś do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez
zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia –
aż do wydania wyroku. W ocenie Sądu przedmiotowe cofnięcie pozwu było skuteczne, dopuszczalne i nie naruszało
treści art. 203 § 4 k.p.c.
W myśl przepisu art. 355 zd. pierwsze k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął
ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.
Wobec powyższego, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę
obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty do celowego dochodzenia praw i celowej obrony
(koszty procesu). W niniejszej sprawie Sąd w uwzględnił w całości powództwo wytoczone przez m.(...), dlatego też
to pozwany obowiązany jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Warunkiem zasądzenia od
strony przegrywającej na rzecz przeciwnika kosztów procesu jest zgłoszenie żądania, który w niniejszej sprawie
został spełniony, albowiem wniosek taki został zgłoszony już w pozwie. W skład kosztów należnych powodowi
wchodzą: opłata od pozwu w wysokości 451, 00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200, 00 zł
(§ 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez
radcę prawnego ustanowionego z urzędu). W ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak było podstaw do nieobciążania
pozwanego kosztami procesu. Pozwany zajmując lokal bez tytułu prawnego i nie uiszczając należnego powodowi
odszkodowania winien był liczyć się z konsekwencjami swoich działań. Zdaniem Sądu nie zachodziły przy tym
szczególne okoliczności o których mowa w art. 102 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 3 wyroku.
Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu.