Otrębusy- Matecznik Mazowsze

Materiały przygotowane na warsztaty organizowane przez Stowarzyszenie LGD „Zielone Sąsiedztwo”
1. www.polskaniezwykla.pl/.../13607
Otrębusy: Dawna i nowa siedziba "Mazowsza" w Karolinie
Wielokrotnie przebudowywany dwór w Karolinie z pocz. XX w., w 1948 r. stał się siedzibą
Ludowego Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze". Załozycielami zespołu byli Tadeusz Sygietyński i
Mira Zimińska-Sygietyńska (obydwoje pochowani na warszawskich Powązkach). Po wielu latach,
dzięki staraniom samorządu województwa mazowieckiego, przy osobistym zaangażowaniu marszałka
Adama Struzika i wsparciu środkami z Unii Europejskiej, "Mazowsze" doczekało się nowej, godnej
siedziby.
Pośród kompleksu leśnego, nieopodal dworu, powstał "Matecznik Mazowsze", pomyślany jako
centrum regionalne, folklorystyczne, wystawiennicze i konferencyjne. Koncerty odbywać się będą w
nowoczesnej sali widowiskowo-edukacyjnej na scenie o powierzchni 350 km2, z widownią mogącą
pomieścić 563 osoby. W sąsiedztwie powstają też karczma i zajazd (pierwszych gości przyjmie w
marcu 2010 r.).(data zdezaktualizowana)
Więcej znajdziesz w Polska Niezwykła mazowieckie
2.
Mazowsze - historia
„Mazowsze” należy do największych na świecie zespołów artystycznych, sięgających do
bogactwa narodowych tańców, piosenek, przyśpiewek i obyczajów. Nazwa zespołu wywodzi się
od centralnego regionu Polski – Mazowsza, jednak repertuar "Mazowsza" szybko rozszerzył się
o folklor innych regionów. Dziś w dorobku zespołu znajdują się opracowania sceniczne 42 z
nich.
Oficjalnie "Mazowsze" powołał do życia dekret Ministerstwa Kultury i Sztuki 8 listopada 1948
roku, polecający Tadeuszowi Sygietyńskiemu zorganizowanie zespołu ludowego, którego zadaniem
miała być troska o tradycyjny repertuar ludowy, oparty na pieśniach, przyśpiewkach i tańcach wsi
mazowieckiej i regionalnej tradycji artystycznej. Jednak idea zespołu powstała na długo przed tym.
Tadeusz Zimińska porzuciła karierę aktorki i zajęła się sprawami organizacyjnymi. Sygietyński
komponował w oparciu o oryginalne ludowe pieśni. Przetrząsali wiejskie chaty. Zimińska w
poszukiwaniu „babcinych” strojów, Sygietyński w poszukiwaniu uzdolnionej młodzieży. Na siedzibę
zespołu wybrano podwarszawską posiadłość z początku XX wieku, nazwaną na cześć żony
pierwszego właściciela - Karolinem.
Pod koniec 1948 roku do pałacu w Karolinie zjeżdżać zaczęły pierwsze grupy młodzieży z
okolicznych wiosek i miasteczek. Rozpoczęła się nauka, próby, ćwiczenia i po dwóch latach, 6
listopada 1950 roku, na deskach Teatru Polskiego w Warszawie odbyła się premiera. W programie
koncertu znalazły się piosenki przeplatane tańcami z terenów centralnej Polski.
Już w 1951 roku „Mazowsze” wyruszyło na podbój świata, zaczynając od jedynie słusznego w
tych czasach kierunku - ZSRR. Po trzech latach zespół zdobył Paryż (1 października 1954 roku), a
sześć lat później przepłynął Atlantyk.
Rok 1955 okrył żałobą „Mazowsze” i zachwiał plany na przyszłość Zespołu. Zmarł Tadeusz
Sygietyński. Rysowały się najczarniejsze scenariusze. Rozważano nawet rozwiązanie Zespołu.
„Gdyby nie Mira, nie byłoby Sygietyńskiego, ani „Mazowsza” - napisał kiedyś Marian Hemar,
poeta i przyjaciel Zespołu. To nazywana przez wszystkich „Pani Mira” uczyniła „Mazowsze” takim,
jakim jest dziś. Poświęcała mu bez reszty swój talent, doświadczenie i życie aż do 1997 roku. To
Warsztaty są finansowane ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-13 Oś 4 LEADER działanie „Funkcjonowanie
Lokalnej Grupy Działania , nabywanie umiejętności i aktywizacja”
www.zielonesasiedztwo.org.pl
Materiały przygotowane na warsztaty organizowane przez Stowarzyszenie LGD „Zielone Sąsiedztwo”
dzięki niej na przestrzeni lat rozszerzono program artystyczny, opracowano nie zbadane wcześniej
pieśni religijne, patriotyczne i inne. To dzięki niej „Mazowsze” zdobyło światową sławę.
Ale do sukcesu „Mazowsza” przyczynił się także talent wokalny Stanisława Jopka (okrzykniętego
Pierwszym Furmanem Rzeczypospolitej z powodu i
Sygietyński, wybitny kompozytor i miłośnik folkloru oraz Mira Zimińska-Sygietyńska, aktorka
przedwojennej sceny, w ruinach bombardowanej Warszawy przyrzekli sobie, że jeśli przeżyją wojnę,
założą zespół. O ile dla aktorki filmowej i kabaretowej dziedzina wydawała się odległa, o tyle dla
Tadeusza była realizacją dawnych marzeń.
Zimińska porzuciła karierę aktorki i zajęła się sprawami organizacyjnymi. Sygietyński
komponował w oparciu o oryginalne ludowe pieśni. Przetrząsali wiejskie chaty. Zimińska w
poszukiwaniu „babcinych” strojów, Sygietyński w poszukiwaniu uzdolnionej młodzieży. Na siedzibę
zespołu wybrano podwarszawską posiadłość z początku XX wieku, nazwaną na cześć żony
pierwszego właściciela - Karolinem.
Pod koniec 1948 roku do pałacu w Karolinie zjeżdżać zaczęły pierwsze grupy młodzieży z
okolicznych wiosek i miasteczek. Rozpoczęła się nauka, próby, ćwiczenia i po dwóch latach, 6
listopada 1950 roku, na deskach Teatru Polskiego w Warszawie odbyła się premiera. W programie
koncertu znalazły się piosenki przeplatane tańcami z terenów centralnej Polski.
Dziś „Mazowsze” zachwyca młodością, wigorem, profesjonalizmem i kolorem. W repertuarze
Zespołu znajdują się opracowania folkloru z 42. regionów Polski. Podczas jednego koncertu
podziwiać można około 20. z nich. Kostiumy różnią się nie tylko pochodzeniem, ale też bogactwem
zdobień i materiałami, z których są wykonane. Nawet ważący 14 kg kostium łowicki potrafi
zawirować w tańcu niczym lekki tiul.
Niepowtarzalność artystyczna zespołu to synteza jego własnych przymiotów oraz wartości
nagromadzonych przez wieki w kulturze narodowej, u których podstaw leży prosta sztuka ludowa w
uszlachetnionej, wysublimowanej formie, nie pozbawiona przy tym prawdy, szczerości i prostoty
pierwowzorów. Do tych samych źródeł sięgali najwięksi polscy artyści, jak Fryderyk Chopin, Karol
Szymanowski podkreślając istotę narodowej tożsamości.
Styl "mazowszański" to ciepło delikatnej stylizacji, uwypuklającej urodę autentyku, zarówno w
odniesieniu do muzyki, jak i do choreografii czy kostiumu. Folklor prezentowany przez zespół na
scenie staje się sztuką o największej wartości, sztuką o wielkim ładunku emocjonalnym.
Pierwsze sukcesy zagraniczne uświadomiły potrzeby i oczekiwania publiczności. Słowo
"Mazowsze" stało się hasłem wywoławczym, utożsamianym z nieznanym dla cudzoziemców krajem i
kulturą, zaś dla Polonii stało się synonimem patriotyzmu i ojczyzny. Z uwagi na ogromne bogactwo
repertuarowe i działalność na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego „Mazowsze” uznawane jest za
zespół narodowy.
Jerzy Waldorff, wybitny krytyk muzyczny, nazwał „Mazowsze” perłą w koronie Rzeczypospolitej.
To stwierdzenie najpełniej oddaje rangę i wartość Zespołu, który od ponad 60 lat porywa publiczność
na całym świecie, pełniąc zaszczytną funkcję Ambasadora Polskiej Kultury.
Kostiumy; Tym, co najbardziej zadziwia w polskim kostiumie ludowym, jest jego różnorodność.
"Mazowsze" ma 42 opracowanych regionów etnograficznych, a podczas jednego koncertu (w
zależności od jego charakteru) podziwiać można około 20. z nich. Różnią się nie tylko pochodzeniem,
ale też kolorami, bogactwem zdobień i materiałami, z których są wykonane.
Więcej na oficjalnej stronie zespołu
Warsztaty są finansowane ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-13 Oś 4 LEADER działanie „Funkcjonowanie
Lokalnej Grupy Działania , nabywanie umiejętności i aktywizacja”
www.zielonesasiedztwo.org.pl