biuletyn parafialny - Parafia Niepokalanego Serca NMP w Grudziądzu
Transkrypt
biuletyn parafialny - Parafia Niepokalanego Serca NMP w Grudziądzu
Poniedziałek 17.02.2014 700 – O kanonizację bł. o. Stanisława Papczyńskiego, bł. Jerzego Matulewicza i bł. Męczenników z Rosicy 830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 17/30 1830 – Za parafian Wtorek 18.02.2014 700 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 18/30 830 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 16/30 1830 – Za śp. Zygmunta Nogę w pierwszą rocznicę śmierci BIULETYN PARAFIALNY Parafia Niepokalanego Serca NMP Księża Marianie, ul. Mickiewicza 43, 86-300 Grudziądz, tel. 462 54 56 www.grudziadz.marianie.pl 16 lutego 2014 r. – VI Niedziela Zwykła Środa 19.02.2014 700 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 19/30 830 – Za śp. Adama Radzikowskiego w drugą rocznicę śmierci oraz o zdrowie i błogosławieństwo Boże dla męża Konrada w dniu 80 urodzin 1830 – Za śp. Mieczysława Betlińskiego w pierwszą rocznicę śmierci Syr 15,15-20; Ps 119,1-2.4-5.17-18.33-34; 1Kor 2,6-10; Mt 5,17-37 Czwartek 20.02.2014 700 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 18/30 830 – Za śp. Tadeusza Heberlein, Kazimierza, Helenę, Janusza Małgorzewicz 1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 20/30 Trzecie czytanie to znaczna część Chrystusowego „Kazania na Górze”, do którego wstęp Liturgia prezentowała nam w dwie poprzednie niedziele. „Kazanie na Górze” to Magna Charta całej Ewangelii. „Prawo” (po hebr. „Thorah”) i „Prorocy” (po hebr. „Nebiim”) to skrótowe określenie całego Starego Testamentu. „Jota” to najmniejsza litera alfabetu hebrajskiego. „Uczeni w Piśmie” - to znawcy treści prac interpretacji ksiąg świętych, którzy oddawali się zawodowo ich tłumaczeniu i wykładaniu. „Raka” - to popularne określenie obraźliwe; dosłownie z języka aramejskiego - którym mówił Chrystus i Jemu współcześni - „pusta głowa”, tyle co nasze „głupcze, nieuku, idioto”. Zachowanie w Ewangeliach tego określenia w jego oryginalnym aramejskim brzmieniu, tak jak zostało wypowiedziane przez Chrystusa, pozwala nam dotrzeć do najbardziej pierwotnej katechezy i nauki Jezusa. W Ewangeliach mamy cały szereg wyrażeń: „thalita kumi” - dziewczynko wstań, „Abba” - Ojcze, „Effatha” - otwórz się. Te - jak je nazywają komentatorzy - najbardziej oryginalne słowa Chrystusa świadczą dobitnie, że wspólnota uczniów Jezusa przywiązywała wielką wagę do nieskażonego przekazu nauki Mistrza. Świadczy właśnie o tym dobitnie zachowanie w kulturze i języku greckim owych pierwotnych wyrażeń i określeń aramejskich. Piątek 21.02.2014 700 – Za śp. Haralda 830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 21/30 1830 – Za śp. Leona Dąbrowskiego w 5 rocznicę śmierci i za rodziców z obojga stron Sobota 22.02.2014 700 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 20/30 830 – Za parafian 1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 22/30 Niedziela 23.02.2014 – VII Niedziela Zwykła 730 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 21/30 900 – Za śp. Bolesławę Cybulską 1030 – Za śp. Tadeusza Czecholińskiego 1200 – Za śp. Zofię i Mieczysława Grzebieniewskich oraz Wandę i Józefa Cichorackich 1300 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 23/30 1830 – Za śp. Jerzego Adamowicza REMONT DACHU Nr konta bankowego 91 1240 3998 1111 0010 5093 0549 Bóg zapłać za wszelkie ofiary CHRZEŚCIJANIN ŚWIATŁOŚCIĄ ŚWIATA I SOLĄ ZIEMI ”Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków” Kościół w procesie ciągłego nawrócenia Prowadzona refleksja, na podstawie Dziejów Apostolskich, na temat wspólnoty pierwszych chrześcijan jako wspólnoty zakorzenionej w Chrystusie i otwartej na działanie Ducha Świętego nie może skłaniać nas do sądzenia, że pierwsi chrześcijanie byli chodzącymi po ziemi ideałami. Wierność, o której pisze Łukasz, nie oznacza trwania w tym samym stanie, ale raczej ciągłe dążenie do celu, a taka postawa wiąże się z procesem ciągłego nawracania. To czyni naszą wspólnotę Kościoła zawsze nową, dynamiczną i będącą w drodze. Dzieje Apostolskie, prezentując życie pierwszych chrześcijan, podsuwają nam pożyteczne refleksje na temat nawrócenia. Ukazują, że jest ono najpierw oddaleniem się od grzechu (aspekt negatywny) oraz zbliżeniem do Boga (aspekt pozytywny). Jeśli chrześcijaństwo jest dla św. Łukasza drogą z Jerozolimy na cały świat, „drogą” lub „nową drogą” (Dz 18,26; 19,23; 22,4; 24,14.22), zaś chrześcijanie nazywani są „zwolennikami tej drogi” (Dz 9,2), to na drodze nikt się nie zatrzymuje; drogą się idzie, kontrolując rytm i kierunek, mierząc odległość od celu i wracając na drogę, jeśli się z niej zeszło. A to nic innego, jak podejmowanie trudu nawrócenia, czyli najpierw zerwania z grzechem. Potwierdzeniem tego jest chociażby pierwsze publiczne wystąpienie Piotra w dniu pięćdziesiątnicy (Dz 2,14-36), które zawiera w zasadniczych rysach to wszystko, co Kościół chce głosić światu. Główne tezy mowy Piotra były następujące: Jezus z Nazaretu jest obiecanym Mesjaszem; wy Go zabiliście; Bóg wskrzesił Go i uwielbił. Okazały się one mocne i wstrząsające. Piotr nie opowiadał całego historycznego wydarzenia, nie analizował jego obiektywnych przyczyn, ale dał teologiczną interpretację sprawy Jezusa, wyciągając z niej konsekwencje egzystencjalne. Nic więc dziwnego, że ci, którzy słuchali Piotra, „przejęli się do głębi serca” i zapytali: „Cóż mamy czynić, bracia?”. Piotr odpowiedział stanowczo: „Nawróćcie się” (Dz 2,37-38). Zachęcił wszystkich do zerwania z grzechem. Ale okazuje się, że nie wystarczy nawrócić się od grzechu, lecz trzeba nawrócić się do Boga. I to jest ważniejsze. Trzeba zastąpić nasz sposób myślenia na sposób myślenia Boży. Jednym z najpoważniejszych i częstych wyrzutów, jakie Bóg czyni swojemu ludowi w Starym Testamencie jest ślepota, zamknięcie i zatwardziałość serc, które nie pozwalają mu widzieć, docenić i iść za nowościami, jakie Bóg proponuje. Oczywiście, to ludzie powinni nawrócić się do wielkości umysłu i serca Boga, a nie Bóg naginać się do naszych małych i nędznych schematów. Już od samego początku istnienia Kościoła, Bóg wychowywał nas w tym kierunku. Mamy w Dziejach Apostolskich epizod, ukazujący nam ze szczególną wyrazistością tę drogę nawrócenia do Boga, którą On sam kieruje. Jest to obszerne opowiadanie o nawróceniu Korneliusza i jego najbliższego otoczenia (Dz 10,1-11,8). Wielu mówi o trzech nawróceniach związanych ze sobą, ale różnych. Na pierwszym planie jest nawrócenie poganina, setnika rzymskiego, człowieka uczciwego, prawego i pobożnego, który wyznaje wiarę w Chrystusa i przyjmuje chrzest. Na drugim planie jest nawrócenie Piotra do bardziej prawdziwego i głębszego poznania Boga. „Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby” (Dz 10,34). To „przekonuję się” wyraża dobrze drogę nawrócenia, która oznacza: zobaczyć Boga nowymi oczyma. Chodzi o nawrócenie się do logiki Boga. I wreszcie, jakby chóralne echo nawrócenia Piotra, dokonuje się nawrócenie wspólnoty w Jerozolimie, która otwiera się na uniwersalność, uznając wielkość Boga. Na Piotrowe „przekonuję się” cała wspólnota odpowiada, chwaląc Boga: „A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli” (Dz 11,18). W tym długim opowiadaniu o trzech powiązanych ze sobą nawróceniach, nawrócenie Piotra jest ogniwem łączącym. Piotr przeszedł drogę nawrócenia do nowości Boga, drogę znaczoną tymi słowami: „o nie, Panie!” (Dz 10,14), „Bóg mi pokazał” (Dz 10,28) i „przekonuję się” (Dz 10,34). Jego słowom towarzyszyło później zbiorowe echo radosnego wyznania: „A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli” (Dz 11,18). Idąc do szkoły pierwszych chrześcijan i wychodząc od doświadczenia Pawła, możemy łatwiej zrozumieć, na czym polega droga nawrócenia do zamysłu Bożego. Pomocą może być poszukiwanie odpowiedzi na dwa pytania: W jaki sposób dokonało się nawrócenia Pawła do zamysłu Bożego, objawionego mu na drodze do Damaszku? W jaki sposób nawróciła się wspólnota w Jerozolimie, uznając i przyjmując zamysł Boży objawiony za pośrednictwem Pawła? Jeśli chodzi o osobistą drogę Pawła, możemy powiedzieć krótko, że jego „nawrócenie” polegało na zmianie pojęcia o zbawieniu, rozumianego nie jako osobista zdobycz, lecz jako dar łaski. W swojej przeszłości gorliwego faryzeusza Paweł żył w kulcie prawa, wyrażającym się właściwie w egocentryzmie. Podzielał tę mentalność, która uważała, że zbawienie jest owocem skrupulatnego przestrzegania przepisów Prawa, zasług osobistych i przywileju należenia do narodu wybranego. Takie rozumienie stawało się niejednokrotnie źródłem arogancji i pogardy dla innych, którzy nie byli Żydami. Wydarzenie na drodze do Damaszku obaliło całkowicie dotychczasowy kodeks jego życia i odmieniło o 180 stopni jego sposób myślenia: od samowystarczalności do zaufania w Bogu, od przestrzegania przepisów do wiary, od Prawa do Ewangelii. Odtąd w centrum jego życia był dar zbawienia w Chrystusie. Szaweł, prześladowca chrześcijan, stał się Pawłem, głosicielem Ewangelii. Jechał do Damaszku, aby więzić chrześcijan (por. Dz 9,1-19), a potem – po spotkaniu ze Zmartwychwstałym Panem – wędrował po całym świecie, aby nawracać pogan i obdarzać ich wolnością w Chrystusie. Jechał do Damaszku jako człowiek pewny siebie, a tymczasem wszedł tam ślepy, zdezorientowany, prowadzony za rękę przez towarzyszy drogi. Musiał przeżyć doświadczenie ogołocenia, paschalne doświadczenie śmierci i radykalnego oderwania, aby móc przyjąć dar nowego życia i nawrócić się do zamysłu Boga. Zaproszenie Od dnia 16 lutego w naszej parafii rozpoczynają się katechezy neokatechumenalne. Jest to jedna z form realizowania swojej chrześcijańskiej dojrzałości w wierze na drodze. Poznawania Boga przez Słowo, Liturgię i budowanie jedności we wspólnocie. Katechezy skierowane są do każdego szukającego swojego miejsca w Kościele. Nie ma ograniczeń czy jesteś młody czy „stary”, biedny czy bogaty, samotny czy masz rodzinę – Bóg kocha każdego. Jeśli chcesz tego doświadczyć przyjdź i posłuchaj! Zapraszają księża Marianie i katechiści Drogi Neokatechumenalnej OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE 1. Dzisiaj w niedzielę 16 lutego zapraszamy na Mszę św. o godz. 10.30 członków i sympatyków Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Po Mszy św. spotkanie w sali na plebanii. Także od dzisiaj w naszej parafii rozpoczynają się katechezy neokatechumenalne, które będą głoszone w niedziele i środy po Mszach św. wieczornych. 2. W sobotę 22 lutego święto Katedry św. Piotra Apostoła. 3. W najbliższą niedzielę 23 lutego zapraszamy na Mszę św. o godz. 10.30, a potem na spotkanie członków i sympatyków Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich. 4. Również w przyszłą niedzielę na Mszy św. o godz. 18.30, jak w każdą ostatnią niedzielę miesiąca, w łączności z grupą Odrodzenie, naszą modlitwą pragniemy objąć wszystkich ludzi uzależnionych. 5. Także od następnej niedzieli przedstawiciele Rady Parafialnej będą prowadzić zbiórkę ofiar na remont dachu naszej świątyni. INTENCJE MSZALNE Niedziela 16.02.2014 – VI Niedziela Zwykła 730 – Za śp. Jerzego Piosik gr. 14/30 900 – Za śp. Edmunda Łemko w pierwszą rocznicę śmierci oraz za rodzinę Dobrzańskich i Henryka 1030 – Dziękczynna z prośbą o błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej na dalsze lata dla Bożeny i Wiesława z okazji 30 rocznicy ślubu 1200 – Za śp. Helenę Klucznik w 4 rocznicę śmierci, Henryka Klucznika w 2 rocznicę śmierci 1300 – Chrzty 1830 – Za śp. Irenę Stawicką gr. 16/30