Pełna wersja relacji

Tydzień w SANVICIE upływał znakomicie
Dzięki wsparciu finansowemu osób wielkiego serca mogłyśmy uczestniczyć
w tygodniowym turnusie rehabilitacyjnym, w sanatorium SANVIT, w Iwoniczu Zdroju.
Z Jarosławia wyjechałyśmy 12 września autokarem, który prowadził kierowca, p. Marek.
„Nasza” Marta (Zadorożna) przywitała nas serdecznie i od razu poczułyśmy się świetnie.
Jadąc podziwiałyśmy piękne okolice, a Ona, widać, że znała tę trasę, zwracała naszą uwagę
na ciekawe obiekty, ukształtowanie terenu, piękno przyrody. Zakwaterowano nas w pokojach
dwuosobowych z tarasem, skąd rozciągał się widok na uzdrowisko i okoliczne wzgórza
porośnięte lasami. Po obiedzie, p. doktor, zgodnie z naszymi schorzeniami, zaleciła
odpowiednie zabiegi (po pięć ). Była to gimnastyka indywidualna i zbiorowa, ćwiczenia: na
przyrządach, rąk, nóg, tułowia, z kijami, małymi i dużymi piłkami, a także masaże, kąpiele,
okłady, zajęcia w basenie, nawet do 21.00, pod okiem ratownika. Prócz zabiegów
zaoferowano nam ciekawy program pobytu. Na uwagę zasługują codzienne, długie (do 6 km)
spacery, podczas których p. przewodnik starał się, jak najwięcej, powiedzieć o historii
uzdrowiska, ciekawych i zasłużonych ludziach, klimacie, interesujących obiektach.
Wspomniał także o rozstrzelanych, już po wojnie, polskich patriotach, żołnierzach AK. Była
więc wycieczka szlakiem kapliczek i były to np.: kapliczka Michała Archanioła, Drogi
Krzyżowej, św. Jana z Dukli, wotywna i inne. Inne wyprawy związane były z architekturą,
z poznawaniem iwonickich uzdrowisk, z osobliwościami przyrody, przemysłem naftowym.
Zdobyłyśmy szczyt Żabiej Góry i odnalazłyśmy źródło Bełkotki, był też spacer z kijkami.
Niestety, z powodu indywidualnych zabiegów, nie mogłyśmy uczestniczyć w codziennym,
porannym, marszu nordic walking. Inną atrakcją był pokaz slajdów z Iwonicza, okolic i nie
tylko, z komentarzem autora, czyli p. przewodnika. Kolejną było spotkanie z p. kosmetyczką
i warsztaty, podczas których prowadząca omówiła sposoby wykonania makijażu i chętnie
odpowiadała na zadawane pytania. Miło spędziłyśmy czas przy ognisku, piekąc kiełbaski i
rozmawiając, nawiązałyśmy kontakty z innymi kuracjuszami. Odbył się też wieczorek
taneczny. Różnorodna muzyka była odtwarzana z taśmy. W uroczej scenerii sztucznych
drzewek błyskających „kryształowymi” sopelkami bawiłyśmy się do 22.00 i nie przeszkadzał
nam wcale brak męskiego towarzystwa. Następnego dnia zorganizowano nam drugi
wieczorek taneczny, tym razem przy muzyce „na żywo”. Kto na nim był, bawił się świetnie.
Kilka koleżanek, w tym czasie, wybrało się na basen, inne na wypoczynek w łóżku, z lekturą
w ręku. Wieczór, poprzedzający dzień wyjazdu, za sprawą urodzin naszej koleżanki, Zuzi,
uznać można za wyjątkowy, miły, zabawny i wesoły. Ostatniego dnia (18 września), po
śniadaniu, było pakowanie walizek, ostatnie zakupy (sól iwonicka, balsamy, upominki itd.),
a po nich zajęłyśmy miejsca w autobusie i z żalem, chociaż radośnie, wracałyśmy do domu.
Pan kierowca włączył taśmę z różnymi piosenkami i cały autobus wypełnił się śpiewem.
Składamy serdeczne podziękowania Dyrekcji i Pracownikom SANVITU, którzy
dołożyli wszelkich starań, abyśmy były usatysfakcjonowane, zadowolone i miło wspominały
pobyt.
Ogromną wdzięczność wyrażamy osobom, które udzieliły nam wsparcia finansowego,
(w formie darowizny i przekazania 1% podatku), dzięki któremu mogłyśmy
w takiej formie
rehabilitacji uczestniczyć.
Zadowolona uczestniczka