Grecja Itaka

Grecja
Stolica:
Ateny
Powierzchnia:
131 990 km²
Ludność:
11 305,1 tys.
Waluta:
euro (EUR), 1 EUR = 100 centów
Napięcie:
220 V
Język:
grecki
Wiza:
wiza nie jest wymagana
Regiony:
Alonissos, Andros, Antiparos, Ateny, Attyka, Chalkidiki, Chios, Epirus, Evia, Grecja
Środkowa, Grecka Macedonia, Ikaria, Ios, Itaka, Karpathos, Kefalonia, Keos, Korfu,
Kos, Kreta, Lefkada, Lesbos, Limnos, Milos, Mykonos, Naxos, Paros, Patmos,
Peloponez, Riwiera Olimpijska, Rodos, Saloniki, Samos, Samotraka, Santorini,
Skiathos, Skopelos, Syros, Tesalia, Thassos, Tinos, Zakynthos
Itaka
Krótka informacja
Wyspa legendarnego Odyseusza, dzikich plaż i zatoczek sprzyjających nurkowaniu.
Informacje ogólne
Wyspa Itaka– niezwykła i legendarna wyspa zawdzięczająca sławę Homerowi i postaci Odyseusza, który właśnie z tego miejsca wyruszył na wojnę
trojańską, a później wracał na wyspę przez kolejnych 10 lat. Na Odyseusza właśnie przez tyle lat czekała żona Penelopa, stając się jednocześnie
symbolem wierności małżeńskiej. Ten homerycki klimat turyści mogą poczuć podczas zwiedzania głębokich wąwozów, stromych klifów i malownicze
zatoczki ze żwirowymi plażami, na których można przemyśleć historię związaną z mitologicznymi postaciami. Wyspa zachowała sporo autentyzmu,
dlatego podróżnicy zaglądają na nią z powodu przepięknej legendy, kilku monastyrów oraz tajemniczych jaskiń kryjących w swoich wnętrzach wiele
tajemnic. Powodem wizyty jest także niezwykła gościnność mieszkańców Itaki, wyjątkowy krajobraz zachęcający do wypoczynku z dala od masowej
turystyki, hotele z kameralnym nastrojem i dzikie plaże sprzyjające relaksowi w wymarzonej samotności. Wielbiciele wędrówek znajdą na wyspie
mnóstwo pięknych miejsc, a urok rybackich wiosek powinien zachwycić każdego turystę z fotograficznym zacięciem.
Itaka jest jedną z Wysp Jońskich oddzielonych Morzem Jońskim od wybrzeży Peloponezu. Od wielu stuleci wyspa odgrywała ważną rolę handlową,
od II w p.n.e. była we władaniu Rzymu i Bizancjum, chociaż odkrycia archeologiczne wskazują na kulturę mykeńską, która rozwinęła się w Grecji około
1200 r. p.n.e. Swoje ślady na wyspie pozostawili także Normanowie, Turcy, Wenecjanie, Francuzi i Brytyjczycy, po czym Itaka została wyzwolona
przez Grecję w roku 1864 i stała się w końcu popularnym celem wypraw turystycznych. Po dawnych czasach pozostały zabytki bizantyjskie w postaci
zrujnowanych kościołów ozdobionych freskami oraz fragmenty kamiennych murów. Wokół najważniejszych miejsc poprowadzono ścieżki
dydaktyczne, a przepiękne szlaki piesze wiodą zawsze do chętnie odwiedzanych punktów widokowych. Klimat śródziemnomorski wpłynął na
wyspiarski urok gajów oliwnych i ozdobnych cyprysów, charakteryzując się tym samym ulubionymi przez turystów temperaturami, osiągającymi w lecie
około 30°C. Powab Itaki objawia się także w zielonych wzgórzach pokrywających teren wyspy, w zacisznych plażach, przy których cumują
ekskluzywne jachty oraz w błękicie morza zachęcającego do nurkowania krystalicznie czystą wodą. Wyspę najlepiej zwiedzić wynajętą łodzią, która po
kolei odwiedza rybackie wioski, bezludne zatoczki oraz tawerny serwujące greckie specjały. Mieszkańcy wyspy zajmują się głównie pasterstwem oraz
uprawą oliwek i winorośli, które na stałe wpisały się w górzysty, poprzecinany wąwozami krajobraz.
Stolicą wyspy jest osłonięty port Vathi, nieustannie zastawiony cumującymi łodziami, którymi przypłynęli wczasowicze zwabieni odgłosami płynącymi z
tawern oraz kolorowymi sklepikami wystawiającymi na uliczkach swoje towary. Z portowego nabrzeża można spojrzeć na niewielką wyspę Lazaretto
ozdobioną kapliczką lub też udać się oznakowanym szlakiem na krótką wycieczkę do tajemniczego Źródła Aretuzy, Groty Nimf odpowiadającej
opisowi miejsca, gdzie Odyseusz ukrył dary od króla Feaków, Alkinoosa oraz do fundamentów starożytnego miasta Alalkomenaj. Jeżeli ktoś ma więcej
czasu może także zwiedzić odbudowaną starówkę, muzeum archeologiczne i folklorystyczne lub też wybrać się w odrębny rejs dookoła wyspy.
Drugim co do wielkości kurortem jest Stavros, którego walorem turystycznym jest pomnik Odyseusza oraz położone w pobliżu stanowiska
archeologiczne, cytadela oraz Szkoła Homera. Według legend w tym właśnie miejscu miał żyć Odyseusz, jego żona Penelopa oraz syn Telemachos.
Uroczą zabudową godną fotograficznego upamiętnienia może pochwalić się wioska Eksogi, natomiast najstarszym miejscem jest Anogi, w którym po
odwiedzinach XV-wiecznego kościółka z ciekawymi freskami, w lokalnej karczmie można napić się piwa Mythos. Zwiedzanie Itaki nie powinno ominąć
wioski Frikes, skrytej wśród wzniesień będących tłem dla kolorowych łodzi cumujących w niewielkim porcie, z którego promy kursują na Lefkadę i
Kefalonię. Koronę turystycznej stolicy Itaki posiada jednak Kioni – kurort położony w pięknej zatoce otoczonej zielonymi wzgórzami, po których
rozrzucone są turystyczne wille i białe domki. Port okolony jest gwarnymi tawernami, w których przesiadują nie tylko wyspiarze, ale także opaleni
turyści wysypujący się co jakiś czas ze statków wycieczkowych.
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 1/6
Kuchnia
Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także
polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach
dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych,
gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.
Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża
ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych
odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.
Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne.
Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka
temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania
dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z
potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co
zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.
Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często
słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed
południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem
jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż
znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród
naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.
Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają lokalni mieszkańcy. Popularne przed jak i
między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.
Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w
wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.
Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić
swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą
postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go
uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia,
kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.
Charakterystyczne w smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po
wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem
Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi
zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który
następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą,
że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.
Obyczaje
W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż
jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić
kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek
z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też
ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny
należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne
rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz
wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem
przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym
widowiskiem.
W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do
wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.
W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często
również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.
W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z
najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako
Backgammon.
Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak
również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z
nich tańczy się w kole lub korowodzie.
Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na
świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 2/6
Aktywny wypoczynek
Itaka jest rajem dla miłośników aktywnego wypoczynku, gdyż można uprawiać tu prawie każdy sport i każdy znajdzie coś dla siebie. Wybrzeża Itaki
oferują znakomite warunki do uprawiania żeglarstwa, windsurfingu, kitesurfingu, nurkowania, snorkelingu i pozostałych sportów wodnych.
Wypożyczalnie oferują nie tylko sprzęt do uprawiania sportów, ale też udostępniają skutery i rowery wodne. Wyspę zwiedza się bardzo dobrze na
rowerze, wiele ciekawych miejsc można także zobaczyć z okna samochodu.
Wycieczki Fakultatywne
Kefalonia – podróżnicy odwiedzający tę nietypową, grecką wyspę dostrzegają w niej urok, którego nie mają inne wyspy basenu Morza Śródziemnego.
Kefalonia zachwyca bujną przyrodą, rozległymi terenami na których próżno wypatrywać człowieka, urokliwymi i ustronnymi miejscami kąpielowymi
oraz pozostałościami po dawnych czasach. Turyści przybywają na wyspę, żeby odpocząć od głośnych i zatłoczonych kurortów charakteryzujących
inne regiony Grecji. Malownicza wyspa unosząca się na Morzu Jońskim dzięki systemowi podwodnych tuneli jest największą wśród Wysp Jońskich i
charakteryzuje się górzystym krajobrazem z najwyższym szczytem Enos, na zboczach którego utworzono park narodowy mający chronić między
innymi rzadką w tych okolicach grecką jodłę. Pejzaż wyspy zdominowały plantacje winorośli, gaje oliwne i cyprysowe, dzika roślinność, białe klify oraz
tajemnicze jaskinie spoglądające ciemnymi wnętrzami na spacerujących po wyspie piechurów. Kefalonię zasiedlono w II w. p.n.e., czego dowodzi
odkrycie cmentarzyska pochodzącego z epoki mykeńskiej oraz prastarych ruin dawnych warowni. Mieszkańcy wyspy walczyli między innymi po
stronie Aten w wojnie peloponeskiej, późniejsze okresy to dominacja Rzymu, Wenecji i Turcji. Okresem przejściowym dla Kefalonii były czasy
Republiki Siedmiu Wysp, po których niepodległe państwo greckie przyciągnęło ją do siebie wraz z pozostałymi Wyspami Jońskimi w 1864 r. Stolicą
wyspy jest miejscowość Argostoli będąca jednocześnie portem i tętniącym życiem kurortem położonym w malowniczej zatoce z dobrze
zorganizowaną bazą noclegową. Grecki klimat najlepiej widać podczas spacerów przestronnymi deptakami i wieczornych kolacji na ocienionym
palmami placu Platia Vallianou, przy którym skupia się życie towarzyskie. Miasteczko jest niezwykle ożywione, można w nim spotkać wielu turystów,
jego charakterystycznym symbolem jest kamienny most przerzucony na drugą stronę zatoki, który wybudowali Anglicy w 1813 r. Zakupy najlepiej
zrobić na deptaku Lithostroto, można tam również dobrze zjeść w kilku modnych restauracjach i napić się kawy w typowych, greckich „kafenionach”.
Na uwagę turystów interesujących się historią zasługuje najlepsze na Wyspach Jońskich Muzeum Archeologiczne ze starannie opisaną ekspozycją
obejmującą znaleziska z wyspy, Muzeum historii i folkloru Korgialenio rzucające światło na dawne obyczaje oraz Muzeum Divisione Acqui poświęcone
włoskiej dywizji okupującej wyspę podczas II wojny światowej. W okolicy znajduje się kilka doskonałych plaż, na których wypoczynek może być
naprawdę satysfakcjonujący. Należą do nich piaszczyste Makris Gialos i Platis Gialos na południu kurortu w okolicy lotniska, ciekawa jest również
położona nieco dalej plaża Avithos, doskonale nadająca się do pływania oraz uprawiania sportów wodnych. Jeszcze dalej znajduje się wspaniała,
długa i piaszczysta plaża Lourdata, doskonale zagospodarowana (leżaki i parasole) idealnie nadająca się do wypoczynku rodzinnego. Liksouri –
przepiękny kurort z niską zabudową, spokojnymi hotelami i dobrymi restauracjami. Miejsce doskonale nadaje się na wypady w głąb lądu oraz na
przylądek Pali. Turyści wybierający to miejsce na wypoczynek najbardziej zadowoleni są ze wspaniałych plaż, najbardziej znane to Lepeda z drobnym
piaskiem o rudym zabarwieniu – osłonięta jest niskimi skałami przez co doskonale nadaje się do wielogodzinnego wygrzewania na słońcu, dwie
urokliwe plaże Megas Lakkosi i Ksi wokół których rozłożyło się wiele lokali gastronomicznych i przyjemnych hoteli (można do niej dojechać autobusem
albo własnym środkiem transportu). Po przeciwnej stronie przylądka jest jeszcze jedna niezwykła plaża Petani, na której wypoczynek jest urzekający i
przyjemny, a w przerwie plażowania można przy okazji zwiedzić wznoszący się na szczycie białego klifu monastyr Kipoureon. Fiskardo –
najmodniejszy kurort wyspy położony na jej północnym krańcu w niewielkiej zatoczce, której dostępu bronią dwie majestatyczne latarnie morskie
(jedna z czasów weneckich, druga wiktoriańskich). W kurorcie działają doskonałe hotele, życie towarzyskie kwitnie wśród zabytkowych, pastelowych
domów oraz wybornych restauracji serwujących perfekcyjnie przyrządzone potrawy. W wolnym czasie można zobaczyć ruiny na cyplu uważane za
szczątki XII-wiecznej kaplicy oraz muzeum przyrodnicze organizujace wyprawy dla nurków, a także rejsy, w trakcie których można podziwiać delfiny.
Turyści najczęściej wybierają się na dwie okoliczne, żwirowe plaże Embliski na północy i Fokis na południu. Na cyplu wyznaczono szlaki
krajobrazowe, a letnicy dysponujący większą ilością czasu mogą wybrać się promami na pobliską Itakę i Lefkadę. Agia Effimia – urocza wioska
rybacka z niewielkim portem i tawernami z widokiem na Itakę oraz spokojną bazą noclegową. Wypoczywać można na niewielkiej plaży Paradise
usypanej z drobnych kamieni, a okoliczne wody doskonale nadają się dla początkujących windsurfingowców. Sami – ośrodek portowy, który w
czasach homeryckich był stolicą wyspy, a obecnie jest liczącym się kurortem prężnie działającym przy południowym skraju cieśniny od strony Itaki. Z
portu wychodzi wiele promów do różnych zakątków basenu Morza Śródziemnego, więc wolny czas można spędzić podróżując po okolicznych
wyspach, natomiast błogiemu wypoczynkowi sprzyjają Zatoka Sami z piaszczystą plażą rozciągającą się na północy portu oraz plaża Antisamos
usypana ze żwirku i gładkich otoczaków, położona na północny-wschód od miasteczka – można się do niej dostać malowniczą drogą biegnącą
klifowym nabrzeżem. Poros – spokojna miejscowość wciśnięta między dwie zatoki, jedną z portem, a drugą z piaszczysto-żwirową plażą delikatnie
opadającą w kierunku lazurowego morza. Przy plaży można zasiąść w przyjemnej tawernie, spoglądać na turystów przemierzających spacerowy
bulwar z palmami lub obserwować promy wypływające na okoliczne wyspy. W kurorcie działa kilka doskonałych hoteli, w porcie można wypożyczyć
jacht lub motorówkę, by z wody podziwiać niezwykłe nabrzeże z zielonymi wzgórzami będącymi tłem dla malowniczej zatoki. Agios Georgios –
niezwykłe miejsce będące przed wiekami stolicą wyspy zniszczoną przez trzęsienie ziemi. Do dziś można podziwiać pozostałości po okazałym,
weneckim zamku oraz kościoły i zabudowania rozpościerające się ponad wsią Peratata. Miejsce to warto odwiedzić również z powodu niebywałych
widoków, którymi zachwycał się poeta Byron mieszkający przez pewien czas w wiosce obok. Wycieczka na Górę Enos – najwyższy szczyt w całym
archipelagu Wysp Jońskich położony w parku narodowym doskonale nadaje się dla miłośników trekkingu i do pieszych wędrówek. Po zdobyciu góry
można rozkoszować się widokami na okoliczne wyspy i stały ląd. Wędrując po górskich bezdrożach warto zwiedzić przy okazji klasztor Agios
Gerasimos oraz wstąpić na degustację zacnego wina do tzw. winiarni Robola. Jaskinie Drogarati i Melissani – Drogarati to piękna jaskinia ozdobiona
stalagmitami z niespotykaną akustyką, dzięki której organizowane są w niej liczne koncerty, natomiast Melissani zalana jest częściowo przez słoną
wodę nadającą jej niezwykłych barw dzięki wdającym promieniom słonecznym tworzącym na ścianach niezwykłe kompozycje.
Lefkada – niezwykła wyspa charakteryzująca się górzystym krajobrazem oblewanym przez turkusowe wody Morza Jońskiego, która swoją nazwę
zawdzięcza białym klifom broniącym jej zachodniego wybrzeża. Życie w górskich wioskach toczy się dawnym rytmem, niezaburzonym przez
nadmierny ruch turystyczny, na każdym kroku można spotkać tradycyjne stroje, miejscowe rzemiosło i wyroby kulinarne. Wyspa dzięki dogodnemu
położeniu pełni rolę wypoczynkową, doskonale nadaje się dla miłośników sportów żaglowych oraz podróżników, którzy w lokalnej tawernie chcą
zatańczyć „zorbę” i napić się „caffe frappe”. Warto zwiedzić stolicę wyspy Lefkadę, która interesuje turystów z kilku względów. W malowniczych
uliczkach, po których warto odbyć przynajmniej jeden spacer kryje się kilka ciekawych wizualnie kościołów, oddech najlepiej złapać w którejś z
restauracyjek w okolicach uroczego rynku Platia Agiou Spiridonos oraz zabudowanej arkadami głównej ulicy ze sklepami oferującymi pamiątki.
Koniecznie trzeba zajść do prześlicznej mariny, żeby zobaczyć wychodzące w morze jachty lub udać się na zwiedzanie ciekawego Muzeum
Fonograficznego, w którym można oglądać stare patefony oraz inne zabytkowe sprzęty. Inspirujące tematy fotograficzne czekają na turystów w
ruinach zamku Agia Mavra położonych na skraju miasteczka. W Lefkadzie można zatrzymać się na dłużej, gdyż kilka hoteli zapewnia wypoczynek na
przyzwoitym poziomie, warto również wynająć samochód, by w ten sposób zwiedzić niezwykłe okolice. Większość dnia najlepiej spędzić na rozległej,
piaszczysto-żwirowej plaży Gira, słynącej z doskonałych warunków do uprawiania kitesurfingu, sąsiadującej na zachodzie miasta z przepiękną laguną
oraz tawernami serwującymi dobre jedzenie. Na wyspę pływają promy z portu Fiskardo.
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 3/6
Delfy – miejscowość, która w starożytności była centrum kultu boga Apollina uważana za "pępek świata". Znajdowała się tu słynna wyrocznia gdzie
Pytie przepowiadały przyszłość. Warto zobaczyć tu Święty Okręg oraz muzeum ze znaleziskami i starymi rycinami.
Epidauros – miejsce gdzie od VI w. p.n.e. do IV w. istniało najsłynniejsze miejsce kultu boga-uzdrowiciela Asklepiosa. Poza świątynią boga z jego
7-metrową siedzącą statuą w formie ołtarza, warto zobaczyć najlepiej zachowany amfiteatr w Grecji, który posiada niesamowitą akustykę i mieścił 14
tys. widzów. Inne ciekawe zabytki to ruiny łaźni i sypialni, gdzie chorzy oczekiwali na uzdrowienie podczas snu.
Mykeny – starożytne miasto w północno-wschodniego Peloponezu, które ok. dwa tysiące lat przed naszą erą było ośrodkiem kultury mykeńskiej –
jednej z najstarszych w Europie. Straciło jednak na znaczeniu już w starożytności kiedy zostało zdobyte przez Achajów i zniszczone przez Dorów.
Znajduje się tu obecnie duże stanowisko archeologiczne, gdzie można podziwiać odkryte ruiny akropolu – nazywanego mykeńska cytadelą,
pozostałości pałacu oraz grobowce, z których jeden przypisuje się mitycznemu królowi Myken – Agamemnowi, dzięki znalezionej w nim złotej masce.
Korynt – miasto portowe leżące przy Przesmyku Korynckim, który łączy Peloponez z lądową częścią Grecji. Dzisiejsze miasto położone jest kilka
kilometrów od starożytnych ruin, które leżą we wsi Archea Korinthos. Znajdują się tu m.in. ruiny świątyni Apollina z V w. p.n.e., a powyżej, na stromej
skarpie wznosiła się słynna w starożytnej Grecji świątynia Afrodyty uważana za miejsce sakralnej prostytucji, która nie przetrwała do naszych czasów.
Warto zobaczyć również dobrze zachowane obwarowania średniowiecznej twierdzy.
Sparta – miasto Peloponezu będące stolicą Lekonii, które jest jednym z najbardziej znanych i znaczących w historii Grecji. W skład nowożytnej
miejscowości wchodzą ruiny starożytnej Sparty i średniowiecznej Mistry. Historia Sparty sięga aż XII w. p.n.e. kiedy to stała się jedną z osad Dorów
zasiedlających tereny Peloponezu. Cztery wieki później powiększone znacznie miasto słynęło jako potęga militarna. Dzięki zastosowaniu falangi
Spartanie stłumili zbuntowaną ludność meseńską, założyli Związek Peloponezki i przez długie lata posiadali hegemonię na Peloponezie. Według
podań założycielem miasta był legendarny Likurg, który podobno otrzymał od wyroczni delfickiej wytyczne jak dobrze kierować państwem i flotą, co
podnosiło jego prestiż. Decyzje podejmowane były przez króla i Radę Starszych – szanowanych obywateli, którzy godnie przeżyli 60 lat. Po krótkim
sojuszu, Sparta weszła w konflikt z Atenami i po zwycięstwie w wojnie peloponeskiej zdobyła znaczne wpływy Hellady. Ok. III w. p.n.e. Sparta utraciła
znaczenie na rzecz Teb, a główna przyczyną był spadek liczby obywateli w wyniku licznych wojen, przez co nie mogła wystawić znaczącej armii.
Jasnością i respektowaniem prawa, prostym życiem i ustrojem politycznym Sparta zachwycała jeszcze długo nawet największych filozofów, jak np.
Platon. Do dziś ludność Sparty jest przykładem oddania idei wielkości państwa i organizacji społeczeństwa.
Ateny – stolica Grecji stanowiąca kolebkę demokracji, której historia przekracza 3 tys. lat. Jest również jednym z najważniejszych destynacji
turystycznych Europy z imponującymi zabytkami starożytności. Rozłożone są między Zatoką Sarońską i czterema wysokimi wzgórzami, będącymi
częścią miasta – Egaleo na południowym zachodzie dochodzący do wysokości 414 m n.p.m., Parnitha – sięgająca 1423 m n.p.m na zachodzie,
Imittos – wysoki na 1026 m n.p.m. na wschodzie i górujący północy Pentelikon – 1108 m n.p.m. Ateny podzielone są trzema uskokami tektonicznymi
co skutkuje częstymi, choć przeważnie niedużymi trzęsieniami ziemi. Ostatnie duże trzęsienie w 1999 r. poskutkowało zmianą przepisów budowlanych
w mieście. W starożytności wstrząsy w mieście tłumaczono jako gniew bogów i składano im dary. W mieście znajduje się wiele śladów po bogatej
historii miasta. Miasto założone zostało na pozostałościach twierdzy mykeńskiej na wzgórzu Akropolis, gdzie następnie również na sąsiadujących
wzgórzach powstało miasto z dużą agorą (antyczny rynek), aeropagiem, gdzie odbywały się sądy, duża ilością świątyń poświęconych rożnym
bóstwom i gmachami publicznymi. Nazwa miasta pochodzi od greckiej bogini mądrości Ateny. Według mitologii kiedy bogowie olimpijscy dzielili
między siebie ziemie, gdzie mają być szczególnie czczeni Posejdon i Atena upodobali sobie szybko rozwijające się miasto nad Zatoką Sarońską.
Ponieważ nie mogli osiągnąć kompromisu a kłótnie były coraz bardzie zażarte zwrócili się do mieszkańców by oni sami zdecydowali któremu bóstwu
chcą składać cześć. Zdecydowali oni, że oddadzą miasto bogowi, który podaruje im najbardziej przydatną rzecz. Posejdon ofiarował wodę, która
wytrysnęła ze źródełka. Atena natomiast stworzyła drzewko oliwkowe i pokazała jak zrobić oliwę z oliwek, która do dnia dzisiejszego jest podstawą
greckiej kuchni. Najważniejszym miejscem Aten jest Akropol na wapiennym wzgórzu, gdzie znajduje się Partenon – świątynia Ateny Partenos
(Dziewicy) wykonana w doryckim stylu przez Peryklesa, a rzeźby wykonał sam Fidiasz. Inne ważne budowle to Propyleje – stanowiące wejście na
święte wzgórze, Erechtjon poświęcony Atenie i Posejdonowi oraz świątynia Nike. By zapoznać się dokładnie z bogatą historia miasta warto udać się
do znajdującego się niedaleko Muzeum Archeologicznego. W mieście znajduje się bardzo wiele budynków i świątyń, na których poznanie trzeba
przeznaczyć znacznie więcej niż jeden dzień. Najważniejsze to: Agora z Wieżą Wiatrów, pozostałościami po Hibliotece Hadriana i meczetem Fethiye
Tzami, Aeropag, Tezejon, Teatr Dionizosa, Świątynia Zeusa Olimpijskiego oraz Kalimarmaron – stadion olimpijski z IV w. p.n.e. będący miejscem
pierwszej nowożytnej olimpiady po odrestaurowaniu.
Olimpia – miasto, które w starożytności było najsłynniejszym miejscem kultu Zeusa – znajdowały się tu sanktuarium poświęcone bogowi, a wokół
niego odbywały się co 4 lata igrzyska, zwane od ich miejsca – olimpijskimi. Pierwsze odnotowano w 776 r. Na sanktuarium Zeusa składał się duży,
święty gaj oliwny – Altis, w którym znajdował się ołtarz. W wieku VII p.n.e. wzniesiono tu monumentalne budowle z najważniejsza i największa
świątynią Zeusa – w środku znajdował się jego ogromny posąg wykonany przez Fidiasz, który zaliczano do siedmiu cudów świata. Inne ważne
budowle to Leonidjon, świątynia Hery, budowle administracyjne, rozległy hipodrom i stadion na 20 tys. widzów. Po przejęciu Peloponezu przez
Cesarstwo Rzymskie miasto uznano za pogańskie, co poskutkowało wypędzeniem części ludności i w 393 r. zakazem organizowania igrzysk.
Stanowisko archeologiczne odkrytego w XIX w. miasta wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Z ciekawostek warto
wspomnieć, że płomień olimpijski rozpala się tu za pomocą skupionych przez paraboliczne zwierciadło promieni słonecznych, a następnie jest
przenoszony przez sztafetę do miejsca igrzysk.
Patra – nazywana również Patras, to trzecie największe miasto Grecji położone na wschód od Aten w zatoce o tej samej nazwie. Jest to główne
miasto portowe Peloponezu, a jego strategiczne położenie od starożytności doceniali kolejni najeźdźcy. Patronem miasta jest św. Andrzej, który został
tu ukrzyżowany za głoszenie chrześcijaństwa. W miejscu jego śmierci znajduje się najważniejszy zabytek miasta – katedra św. Andrzeja – największa
świątynia Grecji. W mieście znajduje się bogate Muzeum Archeologiczne posiadające wiele cennych zbiorów z całego regionu oraz kilka pamiątek po
minionych czasach jak ruiny Odeonu czy pozostałości zamku.
Nafplion – w starożytności był jednym z większych portów Peloponezu, jednak stracił na znaczeniu i pod koniec II w. p.n.e. opustoszał. Z tego okresu
zachowało się wiele imponujących ruin otoczonych stanowiskiem archeologicznym. Miasto zostało ponownie założone w czasach bizantyjskich, a w
miejscu akropolu wzniesiono twierdzę obronną. Miasto często było najeżdżane przez krzyżowców, a w XIV w. podczas panowania weneckiego
wybudowano kolejny zamek – tym razem na wyspie Bourtz. Po burzliwym panowaniu tureckim wrócili tu Wenecjanie, którzy wybudowali kolejną
twierdzę – Palamidi. W listopadzie 1821 r. Nafplion został wyzwolony przez wojska partyzanckie, a po odzyskaniu niepodległości przez Grecję stał się
na krótko stolicą kraju. W latach 60-tych ubiegłego wieku miasto zyskało na znaczeniu jako kurort wypoczynkowy – szczególnie popularny w okresie
świątecznym.
Zakynthos – największe miasto wyspy Zakynthos, które po zniszczeniu w połowie XX w. zostało praktycznie całe odbudowane. Gmachy publiczne
zostały zrekonstruowane, jednak zamiast pierwotnego budulca użyto zbrojonego betonu by zapobiec zniszczeniom w razie kolejnych trzęsień. Jednym
z najciekawszych miejsc w Zakynthos jest Muzeum Sztuki Pobizantyjskiej, gdzie zgromadzono uratowane podczas trzęsienia ikony z pobliskich cerkwi
oraz liczne malowidła. Ważnym punktem zwiedzania jest też kościół św. Dionizosa – patrona wyspy, którego szczątki znajdują się w sarkofagu. Obok
kościoła znajduje się zabytkowa dzwonnica, będąca doskonałym przykładem weneckiego budownictwa. Inne ciekawe i urokliwe miejsca to plac
Solomosa i św. Marka. Warto udać się też do Bochali – dzielnicy mieszkalnej miasta skąd roztacza się wspaniały widok na miasto i zatokę. Na wyspę
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 4/6
wypływają promy z Pesady.
Albania – rejs do Albani, gdzie można zobaczyć nie tylko wiele śladów bogatej historii starożytnej, ale również przepiękne krajobrazy morskiego
wybrzeża. Warto udać się do Parku Narodowego Butrnt, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO, gdzie znajduje się odkryte w
zeszłym wieku starożytne miasto. Miasto usytuowane było nad brzegiem jeziora, a do dziś zachowały się po nim: gimnazjum, teatr, łaźnie, imponujące
mury miejskie i bizantyjska świątynia z bezcenną mozaiką.
Najczęściej Zadawane Pytania
Kiedy najlepiej wybrać się na Itakę?
Sezon turystyczny zaczyna się już pod koniec kwietnia i trwa do końca października. Ponieważ panuje tu subtropikalny klimat, osoby które źle znoszą
wysokie temperatury wybierają zazwyczaj okres od maja do czerwca i październik. W lipcu i sierpniu panują tu wysokie temperatury, których
uciążliwość najmniej odczuwalna jest na północnym i zachodnim brzegu wyspy, gdyż wieje tam wtedy wiatr od morza. W sierpniu wiatry te przybierają
na sile tworząc wspaniałe warunki do windsurfingu, kitesurfingu i żeglarstwa. Pora bezdeszczowa trwa od połowy lipca do końca sierpnia.
Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny
również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.
Gdzie i jakie pamiątki kupić na Itace?
W miejscowościach turystycznych jest wiele sklepików z pamiątkami, gdzie oprócz gadżetów związanych z wyspą czy poszczególnym miastem dostać
można ręcznie tkane materiały, koronki i hafty. Często z wyspy przywożone są też artystyczne wyroby jubilerskie. Trzeba pamiętać, że większość
sklepów zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są
krótsze i kończą się w porze sjesty.
Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.
Jak poruszać się po Itace?
Najtańszym środkiem lokomocji są autobusy kursujące między większymi miejscowościami, jednak planując zwiedzanie wyspy w oparciu o ten rodzaj
transportu należy zapytać kierowcę o godziny powrotu, gdyż rzadko kiedy autobusy kursują według rozkładów na przystankach.
Popularnością cieszą się wypożyczalnie motorówek, samochodów i skuterów, dające możliwość wygodniejszego zwiedzania wyspy. Na wyspie działa
kilka portów, z których promy kursują między innymi na Lefkadę i Kefalonię.
Jakie plaże są na Itace?
Na Itace znajdują się przeważnie skaliste plaże ze żwirowymi odcinkami, które nie odstraszają jednak miłośników snorkelingu i zachęcają pływania w
krystalicznie czystej wodzie. W poszukiwaniu najpiękniejszych plaż należy kierować się takimi nazwami: Skinos, Loutsa, Deksa i Sarakíniko.
Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego
wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.
Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na
własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l
spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.
Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie
Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i
szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny.
Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty
leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.
Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści
powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń
sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.
Ważne informacje MSZ
Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji
samolotem nie potrzebujemy paszportu, jednak podróżując autokarem czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega
przez kraje, gdzie wymagany jest paszport.W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie
podejmowana praca na terenie kraju.
Szczegółowe
i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub
www.athens.polemb.net
na stronie ambasady polskiej w Atenach
Ambasady i konsulaty:
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej
Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
www.athens.polemb.net
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Patrze
Grecja, Patra, 12, Othonos Amalias Str., 262 23
Tel.: (00-302-610) 634-019 Faks: (00-302-610) 634-4080
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Strona 5/6
Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45
Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Salonikach
Grecja, Saloniki, 78 Tsimiski Str., 546-22
Tel.: (00-302-310) 288-205 Faks: (00-302-310) 234-153
Wydruk ze strony http://www.anostravel.pl
Informacje przygotowane przez MerlinX
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
Strona 6/6