Show publication content!

„Wieś, w której żyję…”
Wieś, w której mieszkam, a właściwie żyję, nie leży za górami lecz położona jest na skałach
wapiennych, nie jest za lasami, lecz otoczona jest dookoła krzewami tarniny i stąd też pochodzi
nazwa wsi - Tarnów Opolski. Mieszkam tu od 5 lat, natomiast związana z nią jestem od niespełna 20
lat. Nazwa pochodzi od krzewu zwanego tarniną, którym otoczony jest cały Tarnów Opolski.
Szczęśliwy ten, kto z okna widuje krzew - latem obsypany mnóstwem śnieżnobiałych kwiatów,
natomiast jesienią wydający obfity plon w postaci małych fioletowych owoców zbliżonych wyglądem do
małych śliwek (bo właściwie należy do rodzinny śliw). Zastosowanie owoców i gałązek tarniny jest
szerokie od kulinarnych, przez kosmetyczne, po zdrowotne; a dodatkowym atutem są walory
smakowe.
Dzieje Tarnowa Opolskiego sięgają już ponad 720 lat (pierwsza wzmianka o Tarnowie Opolskim
sięga 1293 r.). Tarnów Opolski jest gminną wsią położoną w województwie opolskim i posiada wiele
zabytków. Z uwagi na cenne złoża wapieni rozlegające życie mieszkańców związane było od zawsze
z przemysłem wapienniczym. Przemysł ten zaczął rozwijać się od XVI w., wtedy zaczęto wypalać
wapno, a handel nim rozpoczęto w XIX w. Był to okres znacznego wzrostu ludności ze względu na
możliwość znalezienia pracy w zakładach. W roku 1807 r. powstał pierwszy piec wapienny – założony
przez Andrzeja Mathea. W 1845 roku zakład mógł się poszczycić 10 chłopskimi piecami, które były
rozpalane kilkadziesiąt razy w roku. Kamień wapienny stanowił na terenie wsi podstawowy materiał
budowlany. Zakłady Przemysłu Wapienniczego Opolwap od 2011 zmieniły właściciela i tym samym
nazwę na Zakłady Wapiennicze Lhoist S.A.
Jednym z cenniejszych zabytków jest zabytkowy kościół pod wezwaniem Świętego Marcina, który
budowano w latach 1913-1916 z zachowaniem części poprzedniego kościoła (głównie prezbiterium).
Poprzedni kościół prawdopodobnie datuje się na 1447 r., w 1651 został spalony przez Szwedów
i odbudowany w stylu gotyckim, konsekrowany 16 maja 1916 r. przez Biskupa Karola Augustyna
z Wrocławia. Również cmentarz parafialny posiada kaplicę. Zabytkowy jest również dworzec kolejowy.
Jak na wioskę jest wysoko dostosowaną (cywilizowaną) miejscowością do potrzeb mieszkańców.
Większe zmiany dokonywały się w ciągu ostatnich 30 - stu lat, jak wynika z opowieści starszych
mieszkańców Tarnowa Opolskiego. Na przełomie lat 70 - tych i 80 - tych zaczęły poswatać obiekty
użyteczności publicznej, tj.: przychodnia, bank, powstało osiedle zakładowe. Obecnie Tarnów Opolski
posiada dwie apteki, dwa banki, Gminny Ośrodek Kultury, przedszkole, szkołę podstawową
i gimnazjum, kilka sklepów typu spożywczego i przemysłowego, nawet odzieżowego, gabinety
kosmetyczne i salon fryzjerski,
W budynku szkoły w Tarnowie Opolskim, znajduje się zarówno szkoła podstawowa, jak i gimnazjum.
Naprzeciwko budynku szkoły znajduje się mniejszy obiekt szkolny, w którym uczą się młodsze dzieci
klas od 1 - 3 szkoły podstawowej. Publiczna Szkoła Podstawowa w Tarnowie Opolskim jest imienia
Mikołaja Kopernika. Teren szkoły otaczają liczne kompleksy sportowe, tj.: boisko „Orlik”, hala
sportowa wybudowana z funduszy unijnych, w której odbywają się liczne zawody sportowe, m.in.
mecze międzyszkolne i międzygminne. Przed halą postawiono siłownię na świeżym powietrzu. Szkoła
organizuje często różne konkursy dla dzieci, dzięki którym dzieci rozwijają swoje zdolności plastyczne
i rozwijają swoją wiedzę. Ostatnio zorganizowany był konkurs plastyczny dowolną techniką dotyczący
patrona szkoły – Mikołaja Kopernika oraz konkurs plastyczny pod nazwą „Drzewa naszych lasów”.
Szkoła uczestniczy również w projektach unijnych, dzięki którym posiada dostęp do portalu E-szkoła,
jak również organizuje wycieczki naukowe i krajoznawcze. Dzieci uczestniczą w dodatkowych
zajęciach pozaszkolnych, typu zajęcia sportowe – chłopcy trenują piłkę nożną, dziewczynki chodzą na
zajęcia do szkolnego klubu sportowego. Poza tym w szkole jest świetlica szkolna, w której dzieci
uczestniczą w zajęciach plastycznych. Jest też stołówka i biblioteka szkolna.
Publiczne przedszkole w Tarnowie Opolskim im. Edmunda Bojanowskiego jest z oddziałami
integracyjnymi, do którego uczęszczają również dzieci niepełnosprawne. Przy przedszkolu znajduje
się plac zabaw dla dzieci. Przedszkole uczestniczy w różnych przedsięwzięciach, m. in. w pobijaniu
rekordu Guinnessa w myciu ząbków, zbiera surowce wtórne. W obecnym budynku przedszkola
kilkadziesiąt lat temu znajdowała sią szkoła podstawowa.
Gminny Ośrodek Kultury (GOK) w Tarnowie Opolskim jest miejscem, gdzie zarówno dzieci jak i dorośli
po godzinach pracy i zajęć szkolnych mogą znaleźć coś dla siebie w zależności od upodobań.
Prowadzone są zajęcia taneczne, tj. mażoretki, taniec towarzyski, taniec nowoczesny; zajęcia
z malarstwa i rysunku, zajęcia z robotyki, ceramiczne, akademia malucha oraz warsztaty teatralne.
Dla dorosłych aerobik lub też inne zajęcia organizowane przez GOK w ramach projektów unijnych,
np., Święto tarniny i wiele, wiele innych.
W Tarnowie Opolskim jest "Dom Dziecka", który w 1945 roku pełnił funkcję niemieckiego obozu pracy
dla dziewcząt, zwanym "Maidenhaus".
Wieś, w której żyję otacza mnóstwo lasów, łąk oraz pól.
Lasy dostarczają wielu wrażeń o każdej porze roku. Wiosną kwitnie wokół Tarnowa Opolskiego
tarnina, czuć zapach bzów i mieni się kotkami na drzewach (baziami). Latem, drzewa dostarczają
orzeźwiającego chłodu i pożądanego cienia. Przy ścieżynkach leśnych rośnie wiele krzewów
owocowych, tj. oprócz tarniny są jeszcze maliny i jeżyny. Jesienią tarninowe śnieżnobiałe krzewy
przemieniają się w fioletowe malowidła w postaci oblepionych maleńkimi śliweczkami tarninowych
owoców. Liczne dęby obdarowują leśną ziemię złotymi żołędziami. Natomiast ścieżki wyścielają się
dywanem kolorowych liści począwszy od złotożółtych przez pomarańczowe i czerwone przechodząc
w brązy. Zimą liczne ścieżki i dróżki leśne pokrywają się śnieżnobiałym puchem. Zimą w lesie można
spotkać zwierzęta, które wieczorem i w nocy podchodzą pod przyleśne domostwa w poszukiwaniu
pożywienia pod śniegiem.
Pola dostarczają mnóstwa plonów miejscowym rolnikom. Wiosną umilają oczom widoki równiutko
zaoranych pól przygotowanych do siewu oraz kiełkująca ozimina. Latem głównie dostrzec można
złocące się liczne łany zbóż oraz sięgające nieba kukurydze. Na przemian zielenią się łąki oraz mienią
kolorami stokrotek, mleczy i fioletowej koniczyny, a na nich wypasają się zwierzęta gospodarskie.
Jesienią często można spotkać kombajny i traktory, przy pomocy których rolnicy zbierają swoje plony.
Łąki pokrywają się mnóstwem dmuchawców, które jeszcze niedawno żółciły się jako kwiaty mniszków.
W pogodne dni jesienne unoszą się w powietrzu białe niteczki, zwane babim latem. Zimą, kiedy
spadnie śnieg można spotkać dzieci bawiące się w śniegu, a to na sankach, albo na łyżwach. Prawie
przy każdym domostwie można zauważyć karmniki dla ptaków. A w lasach można częściej dostrzec
leśną zwierzynę, która w poszukiwaniu pożywienia wędruje w stronę wypełnionych po brzegi sianem
paśnikach.
Tarnów Opolski posiada również swoją legendę:
„Pośrodku lasu w okolicach Tarnowa Opolskiego znajduje się owiane legendami, pełne tajemnic
miejsce zwane Księżym Dołem. Według legendy w połowie XVII w. podczas wojny trzydziestoletniej,
gdy wojska szwedzkie grabiły dobytek i mordowały mieszkańców okolicznych wsi, w tym również
Tarnowa Opolskiego, proboszcz Maximilian Schaff zebrał swych wiernych parafian i uciekł z nimi do
pobliskich lasów. Ukryli się oni w tym właśnie miejscu. Był to głęboki, owalny, sporych rozmiarów dół
położony na terenie równinnym w środku lasu, w którym nikt nie spodziewałby się istnienia takiego
obniżenia. Mieszkańcy Tarnowa zbudowali na jego dnie lepianki, wykopali studnię, z której czerpali
wodę do picia, i żywili się zapasami żywności, które ze sobą zabrali. W okresie tym szwedzkie
oddziały zajęły miejscowość, a w kościele utworzono tymczasowe koszary. Niestety, w miarę upływu
czasu zapasy kurczyły się, a zbliżająca się zima nie pozwoliła wyżywić się tym, co znaleźli w lesie.
Ludzie zaczęli umierać z głodu, zimna i wycieńczenia. Przy życiu została tylko garstka, która
w desperacji wraz z księdzem Schaffem zaczęła przemierzać las do miejsca ich zamieszkania.
Okazało się, że wojska szwedzkie w tym samym dniu opuściły Tarnów Opolski. Od tego czasu
miejsce to okoliczni mieszkańcy nazywali Księżym Dołem”
Dzięki odpowiednim włodarzom gminy Tarnów Opolski nowocześnieje. Niedawno powstał nowy
zakątek przy stawie z fontanną, przy którym na ławeczkach mogą odpoczywać mieszkańcy wsi.
Niedaleko powstał plac zabaw dla dzieci z siłownią.
Planuje się wybudowanie w centrum Tarnowa Opolskiego tężni z tarniny, rośliny wykorzystywanej
w ziołolecznictwie Ma być ona jednym z elementów unowocześniającym centrum wsi. Tarnina jest
jednym z symboli gminy, umieszczona jest między innymi w herbie Tarnowa Opolskiego. Będzie
podobna do tężni w Rabce. Jej konstrukcja będzie zbudowana z wiązek tarniny, po której spływać
będzie solanka.