ust.o zap.ropy naftowej
Transkrypt
ust.o zap.ropy naftowej
Projekt 12 października 2006 r. USTAWA z dnia …. ......................2006 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego, zasadach postępowania w sytuacjach zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa oraz wykonywaniu zobowiązań międzynarodowych w sytuacjach zakłóceń w ich dostawach i kryzysu na rynku naftowym Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady : 1) tworzenia, utrzymywania i finansowania zapasów ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego; 2) przeprowadzania kontroli u przedsiębiorców objętych obowiązkiem tworzenia i utrzymywania zapasów, o których mowa w pkt 1, a takŜe u przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania oraz którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów; 3) postępowania w sytuacjach zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa oraz wypełniania zobowiązań międzynarodowych dotyczących zaopatrzenia rynku w produkty naftowe i gaz ziemny, w tym: a) zasady dysponowania zapasami, o których mowa w pkt 1, b) zasady i warunki zaopatrzenia w ropę naftową, produkty naftowe i gaz ziemny, c) zakres wprowadzanych ograniczeń w dostarczaniu, poborze i zuŜyciu produktów naftowych i gazu ziemnego, d) organy właściwe w sprawach gospodarki ropą naftową, produktami naftowymi i gazem ziemnym. 1) 2) 3) 4) 5) Art. 2. UŜyte w ustawie określenia oznaczają: bezpieczeństwo paliwowe państwa – stan umoŜliwiający pokrycie zapotrzebowania odbiorców na ropę naftową, produkty naftowe i gaz ziemny, w określonej wielkości i czasie, w stopniu umoŜliwiającym prawidłowe funkcjonowanie gospodarki oraz zaspokajanie potrzeb obywateli w tym zakresie; produkty naftowe – produkty otrzymywane z ropy naftowej, w tym paliwa; paliwa – paliwa ciekłe, biopaliwa ciekłe oraz gaz płynny (LPG); paliwa ciekłe: a) benzyny silnikowe i materiały pędne do silników lotniczych, b) oleje napędowe do silników i materiały pędne do silników lotniczych na bazie nafty oraz oleje napędowe pozostałe (lekki olej opałowy), c) cięŜkie oleje opałowe; biopaliwa ciekłe – biopaliwa ciekłe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 lit a i b ustawy z dnia 25 września 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199); 1 6) gaz płynny (LPG) – skroplone lekkie węglowodory: propan, butan lub ich mieszaninę, wykorzystywane jako paliwo napędowe lub do celów grzewczych; 7) produkcja paliw - wytwarzanie paliw w procesie przerobu ropy naftowej, a takŜe przetwarzanie paliw poprzez procesy mieszania komponentów, w wyniku których powstaje co najmniej jedno z paliw, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 lub biopaliwo, albo wzrasta całkowita ilość jednego z nich; 8) nabycie wewnątrzwspólnotowe - przemieszczenie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego z terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej na terytoriom Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym; 9) dostawa wewnątrzwspólnotowa - przemieszczenie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym; 10) państwo trzecie – państwo nie będące członkiem Wspólnoty Europejskiej; 11) import przemieszczenie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego z terytoriów państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym; 12) eksport - przemieszczenie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej, potwierdzony przez graniczny urząd celny państwa członkowskiego, z którego dokonano faktycznego wyprowadzenia tych wyrobów poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej; 13) przywóz – sprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu; 14) wywóz – wywóz ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu; 15) zapasy handlowe – zapasy utrzymywane przez przedsiębiorców zajmujących się produkcją paliw oraz przywozem ropy naftowej lub paliw, stanowiące nadwyŜkę nad zapasami obowiązkowymi ropy naftowej lub paliw; 16) średnie dzienne wewnętrzne zuŜycie ropy naftowej i produktów naftowych wprowadzone na rynek krajowy, w poprzednim roku kalendarzowym, i ustalone na podstawie danych statystycznych, średnie dzienne ilości: a) ropy naftowej sprowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach przywozu, b) produktów naftowych: - sprowadzonych w ramach przywozu, - wprowadzonych na krajowy rynek z rezerw gospodarczych w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197, z 2004 r. Nr 42, poz. 386, z 2005 r. Nr 132, poz. 1110, Nr 143, poz. 1201 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217) oraz z zapasów interwencyjnych ropy naftowej i produktów naftowych, a takŜe zapasów handlowych ropy naftowej i produktów naftowych naleŜących do producentów i handlowców - pomniejszone o ilości: a) ropy naftowej i produktów naftowych wywiezionych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2 ropy naftowej i produktów naftowych przeznaczonych na uzupełnienie obniŜonych na podstawie art. 32 lub art. 33 zapasów interwencyjnych oraz na ich powiększanie, c) paliw przeznaczonych do napędu statków morskich podczas rejsów dalekomorskich (bunkier morski), d) biokomponentów wykorzystanych do produkcji biopaliw ciekłych w wielkości przekraczającej ich maksymalny udział w paliwach ciekłych, określony w przepisach o biokomponentach i biopaliwach ciekłych; działalność gospodarcza – działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.1); przedsiębiorca - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej; producent – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub przetwarzania paliw; handlowiec – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie przywozu ropy naftowej lub paliw; obrót - działalność gospodarczą polegającą na przywozie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wprowadzeniu ich na rynek krajowy; pierwszy rok działalności gospodarczej - rok kalendarzowy, w którym przedsiębiorca rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej po uzyskaniu niezbędnych koncesji lub pozwoleń; interwencyjne uwolnienie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i produktów naftowych – obniŜenie ilości zapasów ropy naftowej i produktów naftowych w trybie i na zasadach określonych w ustawie; cena rynkowa – cenę stosowaną przez producenta lub handlowca w dniu poprzedzającym dzień wydania decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 32 ust.1 pkt 3 lit. b - a w przypadku niemoŜności zastosowania tej ceny, cenę stosowaną w tym dniu przez producenta mającego największy udział w rynku paliw; oferta – oferta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.2); b) 17) 18) 19) 20) 21) 22) 23) 24) 25) 1 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz. 2777, z 2005 r. Nr 33, poz. 289, Nr 94, poz. 788, Nr 143, poz. 1199, Nr 175, poz. 1460, Nr 177, poz. 1468, Nr 178, poz. 1480, Nr 179, poz. 1485, Nr 180, poz. 1494 i Nr 183, poz. 1538 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127, Nr 144, poz. 1043 i 1045, Nr 158, poz. 1121. 2 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1316, Nr 48, poz. 462 i Nr 133, poz. 935. 3 26) odbiorca – odbiorcę, o którym mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz. 1123 i Nr 170, poz. 1217); 27) instalacja magazynowa – instalację, o której mowa w art. 3 pkt 10a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne; 28) przedsiębiorstwo energetyczne – przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, wykonujące działalność w zakresie przetwarzania, magazynowania, transportu lub obrotu gazem ziemnym; 29) operator systemu przesyłowego gazowego – operator, w rozumieniu w art. 3 pkt 24 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne; 30) operator systemu dystrybucyjnego gazowego – operator, w rozumieniu art. 3 pkt 25 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne; 31) system gazowy – sieci gazowe oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje współpracujące z siecią, znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez które gaz ziemny jest wprowadzany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 32) operator sytemu połączonego – operator, o którym mowa w art. 3 pkt 28 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, w zakresie zarządzania systemami połączonymi gazowymi albo systemem przesyłowym, dystrybucyjnym, magazynowania lub skraplania gazu ziemnego; 33) operator systemu gazowego – operator systemu przesyłowego gazowego, operator systemu dystrybucyjnego gazowego lub operator systemów połączonych; 34) odbiorca gazu ziemnego w gospodarstwie domowym – odbiorcę, o którym mowa w art. 3 pkt 13 b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, dokonującego zakupu gazu ziemnego w celu jego zuŜycia w gospodarstwie domowym. Rozdział 2 Zasady tworzenia, utrzymywania oraz finansowania zapasów ropy naftowej i produktów naftowych Art. 3. 1. W celu zapewnienia zaopatrzenia Rzeczypospolitej Polskiej w ropę naftową i produkty naftowe w sytuacji wystąpienia zakłóceń lub kryzysu w ich dostawach na rynek krajowy oraz wypełnienia zobowiązań międzynarodowych, tworzy się zapasy ropy naftowej i produktów naftowych, zwane dalej „zapasami interwencyjnymi”. 2. Zapasy interwencyjne obejmują zapasy: 1) obowiązkowe ropy naftowej i paliw, tworzone i utrzymywane przez przedsiębiorców, zwane dalej „zapasami obowiązkowymi ropy naftowej”; 2) państwowe ropy naftowej i produktów naftowych, tworzone przez ministra właściwego do spraw gospodarki; zapasy te są utrzymywane przez Agencję Rezerw Materiałowych, zwane dalej „zapasami państwowymi”. 3. Zapasy interwencyjne powinny zaspokajać zapotrzebowanie na ropę naftową i produkty naftowe w ilości odpowiadającej co najmniej: 4 1) 90 dniowemu średniemu dziennemu zuŜyciu wewnętrznemu ropy naftowej i produktów naftowych z wyłączeniem gazu płynnego (LPG); 2) 30 dniowemu średniemu dziennemu zuŜyciu gazu płynnego (LPG) - z zastrzeŜeniem ust. 4 oraz art. 71. 4. Zapasy interwencyjne powiększa się o rezerwę na poczet zapasów niedostępnych z przyczyn technicznych oraz ubytki podczas przemieszczania tych zapasów, w ilości odpowiadającej 10 % tworzonych i utrzymywanych zapasów interwencyjnych. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy wykaz towarów : 1) uwzględnianych podczas ustalania ilości zapasów interwencyjnych; 2) w których tworzy się zapasy obowiązkowe - biorąc pod uwagę obowiązujące klasyfikacje towarów oraz zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej. 6. Zapasy interwencyjne mogą być obniŜane w trybie i na zasadach określonych w ustawie. 7. Produkty naftowe, z których są tworzone zapasy interwencyjne powinny spełniać wymagania jakościowe określone w przepisach o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw. Art. 4 Minister właściwy do spraw gospodarki corocznie, w terminie do dnia 31 marca, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wielkości : 1) średniego dziennego przywozu netto ropy naftowej i produktów naftowych; 2) średniej dziennej produkcji paliw; 3) średniego wewnętrznego zuŜycia ropy naftowej i produktów naftowych - w roku poprzedzającym, na podstawie danych statystycznych. Art. 5. 1. Producenci i handlowcy są obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw. 2. Producenci i handlowcy – w zaleŜności od przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej, tworzą zapasy obowiązkowe: 1) ropy naftowej; 2) paliw w następujących grupach produktów: a) benzyny silnikowe i materiały pędne do silników lotniczych, b) oleje napędowe do silników i oleje napędowe pozostałe oraz materiały pędne do silników lotniczych na bazie nafty, c) cięŜkie oleje opałowe; 3) gazu płynnego (LPG). 5 3. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej, paliw oraz gazu płynnego (LPG), o których mowa w ust. 2, tworzy się w wielkości odpowiadającej : 1) 76 dniom średniego dziennego przywozu ropy naftowej lub paliw lub produkcji paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG); 2) 30 dniom średniego dziennego przywozu gazu płynnego (LPG) lub jego produkcji - w poprzednim roku kalendarzowym, z zastrzeŜeniem ust. 6 oraz art. 68 ust. 2 i 3. 4. Producenci tworzą i utrzymują zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw w wielkości, o której mowa w ust. 3, obliczonej na podstawie danych indywidualnych dotyczących ilości: 1) ropy naftowej – sprowadzonej w ramach przywozu, pomniejszonej o ilości tej ropy przeznaczonej do produkcji paliw, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i pkt 3; 2) paliw ciekłych i biopaliw ciekłych wyprodukowanych z ropy naftowej; 3) paliw ciekłych i biopaliw ciekłych sprowadzonych w ramach przywozu; 4) gazu płynnego (LPG) sprowadzonego w ramach przywozu lub uzyskanego w procesie rafinacji ropy naftowej. 5. Handlowcy tworzą i utrzymują zapasy obowiązkowe ropy naftowej i produktów naftowych w wielkości określonej w ust. 3, obliczonej na podstawie danych indywidualnych dotyczących ilości: 1) ropy naftowej– sprowadzonej w ramach przywozu, pomniejszonej o ilości tej ropy sprzedane producentowi do produkcji paliw, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i pkt 3; 2) paliw ciekłych i biopaliw ciekłych sprowadzonych w ramach przywozu; 3) gazu płynnego (LPG) sprowadzonego w ramach przywozu. 6. Ilości ropy naftowej i paliw, o których mowa w ust. 4 i 5, pomniejsza się odpowiednio o ilości: 1) ropy naftowej wywiezionej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) paliw wyprodukowanych z ropy naftowej sprowadzonej w ramach przywozu, a następnie wywiezionych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) paliw wyprodukowanych z ropy naftowej wydobytej w kraju, o ile udział tych paliw nie przekracza 20 % ogólnej ilości ich produkcji w danym roku; 4) gazu płynnego (LPG) wywiezionego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) paliw wykorzystanych do napędu statków morskich podczas podróŜy dalekomorskich (bunkier morski). 7. Producenci i handlowcy powiększają zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw o rezerwę na poczet zapasów niedostępnych z przyczyn technicznych oraz ubytki podczas przemieszczania tych zapasów, w wielkości, o której mowa w art. 3 ust. 4. 8. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 8 ust. 3, minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek przedsiębiorcy, moŜe zezwolić, w drodze decyzji administracyjnej, na okresowe niepowiększanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, przy czym okres ten nie moŜe być dłuŜszy niŜ rok. 6 9. Utworzone i utrzymywane przez producentów i handlowców zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw stanowią ich majątek, chyba Ŝe z umowy, o której mowa w art. 11 ust. 1, wynika, Ŝe zapasy te stanowią majątek przyjmującego zlecenie. Art. 6. 1. Producent i handlowiec, w pierwszym roku wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania lub przetwarzania paliw lub przywozu ropy naftowej lub paliw, jest obowiązany do utworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, zgodnie art. 5 ust. 3 oraz z harmonogramem, o którym mowa w art. 68 ust. 2 i 3. 2. Podstawą obliczania wymaganej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, dla przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, jest zadeklarowana przez niego na dany rok kalendarzowy, wielkość przywozu ropy naftowej lub paliw lub wielkość produkcji paliw. JeŜeli zadeklarowana wielkość produkcji lub ilość przywoŜonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ropy naftowej i paliw jest niŜsza od wielkości faktycznie zrealizowanych, przedsiębiorca ten jest obowiązany na koniec roku kalendarzowego posiadać zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw wyliczone według wielkości faktycznie zrealizowanych. Art. 7.1. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw, tworzone w zakresie grup produktów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, mogą być utrzymywane w postaci: 1) produktów gotowych; 2) półproduktów rafinacji ropy naftowej; 3) ropy naftowej - w stosunku procentowym, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 8 ust 3. 2. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw, tworzone w zakresie grup produktów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, mogą być utrzymywane w postaci półproduktów rafinacji ropy naftowej lub w postaci ropy naftowej wyłącznie przez producentów wytwarzających paliwa poprzez przerób ropy naftowej, z zastrzeŜeniem art. 11 ust. 3. 3. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw utrzymywane w postaci, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinny: 1) umoŜliwiać rzeczywiste wytworzenie produktów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, w ilości określonej w art. 5 ust. 3; 2) być obliczane proporcjonalnie do ilości kaŜdej kategorii produktu otrzymanego w procesie przerobu ropy naftowej, w poprzednim roku kalendarzowym, przez danego producenta. 4. Zapasy obowiązkowe tworzone w zakresie gazu płynnego (LPG) mogą być utrzymywane zamiennie wyłącznie w postaci benzyn silnikowych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2 lit. a, w ilości równowaŜnej pod względem wartości opałowej, ustalonej według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 8 ust. 3. 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 8 ust. 3, minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek przedsiębiorcy, moŜe zezwolić, w drodze decyzji administracyjnej, na czasową zamianę utrzymywanych zapasów obowiązkowych tworzonych w zakresie 7 grup produktów, o których mowa w art. 5 ust. 2, pkt 2, w grupach innych niŜ były tworzone, przy czym okres ten nie moŜe być dłuŜszy niŜ 3 miesiące. Art. 8.1. Do zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw moŜna zaliczyć ropę naftową i paliwa zmagazynowane : 1) w zbiornikach rafinerii ropy naftowej, z wyłączeniem paliw znajdujących się w instalacjach i rurociągach produkcyjnych; 2) w terminalach i magazynach hurtowych; 3) w zbiornikach instalacji rurociągowych; 4) w zbiornikach i magazynach portowych, znajdujących się w portach docelowych połoŜonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) w zbiornikowcach znajdujących się w portach docelowych połoŜonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po załatwieniu formalności portowych i celnych zgodnie z odrębnymi przepisami; 6) na barkach i statkach Ŝeglugi przybrzeŜnej wynajętych do transportowania paliw w obszarze wód terytorialnych Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem zapewnienia moŜliwości bezzwłocznego przeprowadzenia kontroli stanu zapasów; 7) w zbiornikach magazynowych i rozlewniach gazu płynnego (LPG). 2. Do zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw nie zalicza się ropy naftowej i paliw znajdujących się w: 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 9) złoŜach ropy naftowej niewydobytej; tranzycie, z przeznaczeniem do innych państw; rurociągach przesyłowych; cysternach kolejowych i samochodowych; zbiornikach magazynowych na stacjach paliw, w tym stacjach paliw (LPG); magazynach o przeznaczeniu wojskowym; punktach sprzedaŜy butli z gazem płynnym (LPG); w zbiornikowcach znajdujących się poza portem docelowym; w zbiornikach statków morskich. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw oraz ustalania ich ilości przez producentów i handlowców, w tym równieŜ przez producentów paliw wytwarzających te paliwa poprzez procesy mieszania paliw lub komponentów; 2) szczegółowy sposób tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu płynnego (LPG) oraz ustalania ich ilości przez producentów i handlowców utrzymujących je w postaci benzyn silnikowych; 3) procentowy udział zapasów poszczególnych grup produktów, które mogą być utrzymywane w postaci ropy naftowej; 4) rodzaje dokumentów potwierdzających wyłączenia z obowiązku tworzenia zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 5) sytuacje, w których producent i handlowiec moŜe wystąpić do ministra właściwego do spraw gospodarki o zezwolenie na czasową zamianę utrzymywanych zapasów obowiązkowych paliw w grupach innych niŜ były tworzone; 8 6) sytuacje, w których producent i handlowiec moŜe wystąpić do ministra właściwego do spraw gospodarki o zezwolenie na czasowe niepowiększanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw - biorąc pod uwagę sytuację na krajowym rynku naftowym oraz zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 9. 1. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw mogą być utrzymywane na terytorium innego Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, pod warunkiem zawarcia bilateralnej umowy międzyrządowej między Rzeczpospolitą Polską a państwem, na terytorium którego zapasy te będą magazynowane; umowa ta powinna zawierać postanowienia zapewniające kontrolę stanu i jakości tych zapasów, wypełnienie międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości w zakresie zapasów oraz dysponowania nimi i przemieszczania ich z terytorium tego państwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym równieŜ w sytuacji zaistnienia zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub produktów naftowych na terytorium tego państwa. 2. Zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw utrzymywane poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej nie mogą przekraczać 5% ogólnej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, do utrzymywania których dany producent i handlowiec jest obowiązany. Art. 10.1. Producenci i handlowcy, którzy utrzymują zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw u przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania ropy naftowej lub paliw, są obowiązani zawrzeć umowę o magazynowanie tych zapasów, zwaną dalej „umową magazynowania”. 2. Umowa magazynowania powinna zawierać w szczególności postanowienia określające: 1) ilość i miejsce magazynowanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 2) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego magazynowanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 3) sposób postępowania przy magazynowaniu zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, ich wymianie i konserwacji oraz interwencyjnym uwalnianiu tych zapasów; 4) okres magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, przy czym okres ten nie powinien być krótszy niŜ rok kalendarzowy; 5) zasady odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy; 6) okres jej obowiązywania i warunki rozwiązania. 3. Producenci oraz handlowcy są obowiązani do przekazania Agencji Rezerw Materiałowych kopii umowy magazynowania, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia, w celu dokonania odpowiedniej adnotacji w rejestrze producentów i handlowców, o którym mowa w art. 13 ust. 1. Art. 11. 1. Producenci i handlowcy mogą zlecić, na podstawie umowy zlecenia, wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw przedsiębiorcom wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw. 2. Umowa zlecenia zawiera w szczególności postanowienia określające: 9 1) ilość tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw w okresie obowiązywania umowy; 2) sposób wykonania zlecenia; 3) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 4) sposób postępowania podczas magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, ich wymiany i konserwacji oraz obniŜania tych zapasów; 5) okres obowiązywania umowy, przy czym okres ten nie moŜe być krótszy niŜ 90 dni; 6) miejsce magazynowania tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw w okresie obowiązywania umowy; 7) sposób wykonywania obowiązków dotyczących sporządzania i przekazywania informacji, o których mowa w art. 21 i art. 36; 8) postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia; 9) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy. 3. Handlowiec, który zlecił wykonanie swoich zadań dotyczących tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw producentowi wytwarzającemu paliwa poprzez przerób ropy naftowej na zasadach określonych w ust. 1, moŜe utrzymywać zapasy w postaci ropy naftowej, pod warunkiem, Ŝe w umowie zlecenia zostaną zawarte równieŜ postanowienia dotyczące zobowiązania do przerobu ropy naftowej na paliwa będące przedmiotem umowy, w czasie zapewniającym przedsiębiorcy zlecającemu wykonanie jego zadań dotyczących interwencyjnego uwalniania tych zapasów. 4. W przypadku zlecenia przez producentów i handlowców tworzenia i utrzymywania, w ich imieniu, zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw podmiotom wymienionym w ust. 1, przedsiębiorcy przyjmujący zlecenie: 1) nie mogą wykorzystywać, na własne potrzeby, tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw w okresie obowiązywania umowy zlecenia; 2) są obowiązani zagwarantować zlecającemu dostęp do tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw w okresie obowiązywania umowy zlecenia. 5. W przypadku, gdy zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw utrzymywane zgodnie z ust. 1 nie stanowią majątku producenta lub handlowca, umowa zlecenia powinna zawierać takŜe postanowienia gwarantujące zlecającemu prawo nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania oraz określać sposób ustalania ceny odsprzedaŜy tych zapasów. 6. Producenci i handlowcy, przed zawarciem umowy zlecenia, są obowiązani do przedłoŜenia Agencji Rezerw Materiałowych projektu tej umowy oraz uzyskania zgody na jej zawarcie. 7. Prezes Agencji Rezerw Materiałowych, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wyraŜenia zgody na zawarcie umowy zlecenia, jeŜeli: 1) projekt tej umowy nie zawiera postanowień, o których mowa w ust. 2 i 5; 2) lokalizacja lub infrastruktura techniczna baz magazynowych albo system przemieszczania ropy naftowej i paliw nie zapewnią sprawnych i bezpiecznych 10 ich dostaw do miejsc przeznaczenia, w przypadku wystąpienia zakłóceń bądź kryzysu na rynku krajowym paliw. 8. Producent lub handlowiec przekazuje kopię umowy zlecenia, o której mowa w ust. 1, Agencji Rezerw Materiałowych, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia. 9. Producenci i handlowcy zlecający wykonanie swoich zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw innym podmiotom, ponoszą odpowiedzialność za jakość i stan tych zapasów oraz wypełnianie zobowiązań dotyczących interwencyjnego uwalniania tych zapasów Art. 12. 1. Koszty tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw ponoszą producenci oraz handlowcy; koszty te są zaliczane do kosztów ich działalności. 2. Producenci oraz handlowcy są obowiązani ubezpieczyć zapasy obowiązkowe ropy naftowej i paliw od ognia i innych zdarzeń losowych. Art. 13. 1.Tworzy się rejestr producentów i handlowców, zwany dalej „rejestrem”. 2. Rejestr prowadzi Agencja Rezerw Materiałowych. 3. Rejestr zawiera, w szczególności: 1) oznaczenie producenta lub handlowca; 2) niezbędne dane ekonomiczne i towarowe dotyczące producenta lub handlowca; 3) informacje dotyczące magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru, dokumenty będące podstawą dokonania wpisu do rejestru, zmiany wpisu lub wykreślenia z rejestru, wzory wniosków o dokonanie wpisu do rejestru i o wykreślenie z rejestru oraz dane podlegające wpisowi do rejestru, uwzględniając moŜliwość prowadzenia rejestru w systemie elektronicznym, pod warunkiem, Ŝe dane w nim zawarte znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez prowadzącego rejestr. Art. 14. 1. Producenci i handlowcy są obowiązani złoŜyć wniosek o wpis do rejestru, w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie podlegającym obowiązkowi tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw. 2. Wniosek o dokonanie wpisu do rejestru zawiera: 1) firmę przedsiębiorcy; 2) oznaczenie formy prawnej, a takŜe numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON) oraz numer PESEL osoby kierujące działalnością przedsiębiorstwa; 3) oznaczenie siedziby i adresu producenta lub handlowca; 4) oznaczenie adresu zakładu głównego producenta lub handlowca, jeŜeli jest inny niŜ siedziba producenta lub handlowca; 5) oznaczenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności; 11 6) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej; 7) dane o wielkości produkcji, przywozu ropy naftowej i paliw, z uwzględnieniem rodzaju tych paliw, planowanych na dany rok; 8) dane o ilości, rodzaju i gatunku paliw oraz ilości ropy naftowej przewidywanych do utworzenia w danym roku kalendarzowym w ramach zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 9) oznaczenie miejsca magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw. 3. W przypadku gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 2, Agencja Rezerw Materiałowych niezwłocznie wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie stanowi niedopełnienie obowiązku złoŜenia wniosku o wpis do rejestru. 4. Prezes Agencji Rezerw Materiałowych, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wpisu do rejestru, jeŜeli: 1) prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania przez producenta lub handlowca określonej we wniosku działalności gospodarczej; 2) od dnia wydania decyzji o wykreśleniu wpisu z rejestru z przyczyn, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 2, upłynął okres krótszy niŜ 2 lata. Art. 15. 1. Prezes Agencji Rezerw Materiałowych dokonuje wpisu do rejestru, w drodze decyzji administracyjnej, w terminie 5 dni roboczych od dnia złoŜenia kompletnego wniosku. 2. Decyzja administracyjna o wpisie do rejestru zawiera w szczególności dane, o których mowa w art.14 ust. 2 pkt 1-3, oraz datę wpisu do rejestru i numer w rejestrze. Art. 16. 1. Zmiana wpisu lub wykreślenie z rejestru następują na uzasadniony wniosek producenta lub handlowca lub z urzędu. 2. Producent oraz handlowiec są obowiązani złoŜyć wniosek o: 1) zmianę wpisu w rejestrze - w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w art.14 ust. 2; 2) wykreślenie wpisu z rejestru w przypadku: a) trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, w zakresie wytwarzania lub przetwarzania lub przywozu ropy naftowej lub paliw, b) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego lub zezwolenia na nabywanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, c) cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu paliwami lub jej wygaśnięcia, d) ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy. 3. Wpis do rejestru podlega wykreśleniu z urzędu przez Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych w przypadku: 12 1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a; 2) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, co najmniej przez okres 12 miesięcy, potwierdzonego odpowiednimi dokumentami. 4. Prezes Agencji Rezerw Materiałowych moŜe wykreślić z urzędu dane wpisane do rejestru niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. 5. Agencja Rezerw Materiałowych moŜe wezwać producenta lub handlowca do uzupełnienia wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz przedstawienie dokumentów wynikających z przepisów o swobodzie działalności gospodarczej lub przepisów podatkowych, takich jak: 1) potwierdzenie wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) potwierdzenie cofnięcia zgody Naczelnika Urzędu Celnego na funkcjonowanie składu celnego. 6. Wykreślenie wpisu z rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej. 7. O odmowie wpisu do rejestru oraz wykreśleniu z rejestru Agencja Rezerw Materiałowych informuje naczelnika urzędu celnego właściwego dla producenta albo handlowca oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”, w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 6 lub art. 14 ust. 4. Art. 17.1. Do postępowania przed Agencją Rezerw Materiałowych w sprawach określonych w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.3). 2. Od decyzji administracyjnych wydanych przez prezesa Agencji Rezerw Materiałowych słuŜy odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki. Art. 18. Zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych utrzymuje się wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 19. 1. Zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych nie mogą być mniejsze niŜ 14-dniowe średnie dzienne wewnętrzne zuŜycie ropy naftowej i produktów naftowych. 2. Zapasy państwowe produktów naftowych mogą być utrzymywane w postaci: 1) produktów gotowych; 2) półproduktów rafinacji ropy naftowej; 3) ropy naftowej. 3 Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz.1524. 13 3. Prezes Agencja Rezerw Materiałowych corocznie określa wielkość i strukturę zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych w projekcie planu rzeczowo-finansowego Agencji Rezerw Materiałowych, uwzględniając wymagania określone w ust. 1 i biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia realizacji zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących minimalnego poziomu posiadanych zapasów ropy naftowej i produktów naftowych. 4. Projekt planu rzeczowo-finansowego, o którym mowa w ust. 3, Prezes Agencji Rezerw Materiałowych przedkłada do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do dnia 15 kwietnia kaŜdego roku. Art. 20. 1 Zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych są finansowane ze środków budŜetu państwa oraz wpływów Agencji Rezerw Materiałowych. 2. Środki i wpływy, o których mowa w ust. 1, Agencja Rezerw Materiałowych przeznacza na pokrycie: 1) przyrostu i zmiany struktury zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych, stosownie do wielkości i struktury wewnętrznego zuŜycia ropy naftowej i produktów naftowych w poprzednim roku kalendarzowym; 2) kosztów: a) utrzymywania i magazynowania zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych, b) wymiany zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych, c) odtwarzania zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych w przypadku ich obniŜenia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 pkt 2. 3. Środki finansowe uzyskane z obrotu zapasami państwowymi ropy naftowej i produktów naftowych przeznacza się na działalność Agencji Rezerw Materiałowych związaną z gospodarowaniem zapasami państwowymi w kolejnych latach. 4. Nie pobiera się opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych, których stroną jest Agencja Rezerw Materiałowych. Art. 21. 1. Producenci i handlowcy obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw oraz przedsiębiorcy magazynujący, przekazują Agencji Rezerw Materiałowych pisemne, miesięczne informacje o ilości: 1) przywozu ropy naftowej oraz produkcji i przywozu paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a takŜe strukturze produkcji i przywozu paliw; 2) ropy naftowej i paliw wywiezionych z Rzeczypospolitej Polskiej, a takŜe strukturze wywiezionych paliw; 3) tworzonych i magazynowanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, ich strukturze oraz miejscach ich magazynowania; 14 4) utrzymywanych zapasów handlowych ropy naftowej i paliw, przewyŜszających zapasy obowiązkowe, o których mowa w pkt 3, ich strukturze oraz miejscach magazynowania - w terminie 15 dni od upływu ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy przekazywana informacja. 2. Producenci i handlowcy są obowiązani do przedstawiania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki pisemnych, kwartalnych informacji o poniesionych kosztach tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, w terminie 30 dni od upływu ostatniego dnia kwartału, którego dotyczy informacja. 3. Producenci i handlowcy są obowiązani do przedstawienia Agencji Rezerw Materiałowych informacji o ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, do utworzenia których są obowiązani w danym roku kalendarzowym, w terminie do dnia 1 marca. 4. Do informacji, o których mowa w ust. 1-3, przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 z poźn. zm.4) stosuje się odpowiednio. Art. 22. 1. Agencja Rezerw Materiałowych składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki półroczne sprawozdania o stanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw oraz zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych, ich strukturze oraz miejscach magazynowania, w terminie 45 dni od końca miesiąca następującego po upływie okresu sprawozdawczego. 2. Agencja Rezerw Materiałowych składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki miesięczne, skrócone sprawozdania o stanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw oraz zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych, a takŜe ich strukturze, w terminie 45 dni od końca miesiąca, którego dotyczy sprawozdanie. 3. Agencja Rezerw Materiałowych przekazuje bieŜące informacje w zakresie określonym w ust. 1 oraz inne informacje dotyczące tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, a takŜe zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych na kaŜde Ŝądanie ministra właściwego do spraw gospodarki. Rozdział 3 Zasady tworzenia, utrzymywania oraz finansowania zapasów gazu ziemnego Art. 23.1. W celu zapewnienia zaopatrzenia Rzeczypospolitej Polskiej w gaz ziemny oraz minimalizacji skutków zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa, wystąpienia sytuacji awaryjnej w sieci gazowej lub nieprzewidzialnego wzrostu zuŜycia gazu ziemnego, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą jest 4 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 163, poz. 1362. 15 obowiązane do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, zwanych dalej „zapasami obowiązkowymi gazu ziemnego”. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą: 1) utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w wielkości odpowiadającej co najmniej 30 dniom średniego dziennego przywozu tego gazu, ustalonego w sposób określony w art. 24 ust. 2 i 5, z zastrzeŜeniem art. 71; 2) zapewnia techniczną moŜliwość dostarczenia do systemu gazowego, całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie nie dłuŜszym niŜ 40 dni; 3) przedstawia operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych oraz Prezesowi URE, charakterystykę instalacji magazynowej, w której utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, w celu weryfikacji technicznych moŜliwości dostarczenia zapasów tego gazu do systemu gazowego. 3. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego utrzymuje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w instalacjach magazynowych przyłączonych do systemu gazowego. 4. W przypadku braku technicznych moŜliwości dostarczenia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu gazowego, operator systemu gazowego niezwłocznie powiadamia Prezesa URE o tym fakcie. 5. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą moŜe być zwolnione z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeŜeli liczba odbiorców nie jest większa niŜ sto tysięcy i sprzedaŜ gazu ziemnego nie przekracza w ciągu roku 50 mln m3. Zwolnienia dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek tego przedsiębiorstwa, w drodze decyzji administracyjnej, na okres jednego roku lub do czasu zmiany stanu faktycznego będącego podstawą do zwolnienia z tego obowiązku. Art. 24.1. Wielkość zapasów gazu ziemnego ustala przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, z zastrzeŜeniem ust. 5, do dnia 30 kwietnia kaŜdego roku. 2. Przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, ustala wielkość zapasów gazu ziemnego na podstawie wielkości jego przywozu, w okresie od dnia 1 kwietnia roku ubiegłego do dnia 31 marca danego roku, na podstawie danych zawartych w sprawozdaniach statystycznych sporządzanych przez to przedsiębiorstwo. 3. Ustaloną zgodnie z ust. 2, wielkość zapasów gazu ziemnego przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie przedkłada Prezesowi URE w celu jej weryfikacji. 4. Zapasy gazu ziemnego w wielkości ustalonej zgodnie z ust. 2 i zweryfikowanej przez Prezesa URE, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą jest obowiązane 16 utrzymywać w okresie od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września kolejnego roku. 5. Prezes URE ustala w koncesji wielkość zapasów gazu ziemnego dla pierwszego roku działalności gospodarczej w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne, na podstawie prognozowanej wielkości przywozu gazu ziemnego, określonej we wniosku o udzielnie koncesji, w okresie dwunastu miesięcy. Art. 25.1. Zapasami obowiązkowymi gazu ziemnego dysponuje minister właściwy do spraw gospodarki. Zapasy te mogą być uruchomione przez operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora systemów połączonych, niezwłocznie po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki. 2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wyraŜa w drodze decyzji administracyjnej. Wniesienie odwołania od tej decyzji nie wstrzymuje jej wykonania. 3. W przypadku konieczności uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą jest obowiązane do ich uzupełnienia do wielkości ustalonej zgodnie z art. 24 ust. 2 i 5 w okresie 4 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich uruchomienie. Art. 26.1.Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, Prezesowi URE oraz operatorowi systemu gazowego informacje o: 1) wielkościach zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, ustalonych w sposób określony w art. 24, oraz technicznych moŜliwościach dostarczania ich do systemu gazowego, w okresie nie dłuŜszym niŜ 40 dni - do dnia 15 maja kaŜdego roku; 2) rzeczywistej wielkości utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz miejscu ich magazynowania, według stanu na dzień 15 września - do dnia 20 września kaŜdego roku. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz Prezesowi URE informacje o działaniach podjętych w poprzednich czterech kwartałach, w celu zapewnienia bezpieczeństwa paliwowego państwa w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz realizacji obowiązku utrzymywania zapasów gazu ziemnego, do dnia 15 maja kaŜdego roku. Art. 27.1. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego stanowią majątek przedsiębiorstw obowiązanych do ich utrzymywania. 2. Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, w związku z realizacją obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, są 17 zaliczane do kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej tych przedsiębiorstw w zakresie obrotu tym gazem z zagranicą. Rozdział 4 Zasady przeprowadzania kontroli Art. 28. 1. Agencja Rezerw Materiałowych jest uprawniona do przeprowadzania kontroli u producentów, handlowców i przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania, a takŜe u przedsiębiorców, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw. 2. Czynności kontrolne wykonują pracownicy Agencji Rezerw Materiałowych po okazaniu legitymacji słuŜbowej oraz po doręczeniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upowaŜnionej, upowaŜnienia do przeprowadzenia kontroli działalności przedsiębiorcy. 3. UpowaŜnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię, nazwisko, stanowisko słuŜbowe oraz numer legitymacji słuŜbowej pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonywania kontroli; 2) oznaczenie kontrolowanego; 3) określenie zakresu kontroli; 4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli; 5) wskazanie podstawy prawnej kontroli; 6) oznaczenie organu kontroli; 7) określenie daty i miejsca wystawienia upowaŜnienia; 8) podpis osoby wystawiającej upowaŜnienie, z podaniem zajmowanego stanowiska słuŜbowego; 9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego. 4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu: 1) prawidłowości ustalenia wielkości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw na dany rok kalendarzowy; 2) zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 3) jakości paliw; 4) wykonywania postanowień umowy magazynowania i umowy zlecenia. 5. UpowaŜnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo: 1) wejścia na teren nieruchomości i do obiektów producentów, handlowców, przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania oraz przedsiębiorców, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw; 2) Ŝądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, a takŜe Ŝądania okazania dokumentów dotyczących produkcji lub przywozu ropy naftowej i paliw za rok, w którym jest przeprowadzana kontrola i rok poprzedni, umoŜliwiających weryfikację poprawności wyliczenia poziomu zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, do których tworzenia i utrzymywania w danym roku jest obowiązany producent i handlowiec; 18 3) wglądu do dokumentów potwierdzających jakość paliw; 4) pobierania próbek paliw na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 6. Czynności kontrolne przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upowaŜnionej. 7. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół dokonanych czynności, który powinien ponadto zawierać wnioski oraz pouczenie o sposobie złoŜenia zastrzeŜeń co do jego treści, przy czym termin do złoŜenia zastrzeŜeń nie moŜe być krótszy niŜ 7 dni od dnia doręczenia protokołu. 8. W przypadku odmowy podpisania przez przedsiębiorcę protokołu z kontroli, kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole. 9. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę, o której mowa w ust. 6, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolera i realizacji ustaleń kontroli. 10. Agencja Rezerw Materiałowych moŜe wezwać producenta, handlowca, przedsiębiorcę świadczącego usługi magazynowania lub przedsiębiorcę, któremu zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, do usunięcia uchybień określonych w protokole, o którym mowa w ust. 8. Art. 29.1. Prezes URE jest uprawniony do przeprowadzania kontroli zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, a takŜe u przedsiębiorców świadczących usługi magazynowania, w zakresie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 23. 2. Czynności kontrolne wykonują pracownicy Urzędu Regulacji Energetyki po okazaniu legitymacji słuŜbowej oraz po doręczeniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upowaŜnionej upowaŜnienia do przeprowadzenia kontroli działalności przedsiębiorcy. 3. UpowaŜnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię, nazwisko, stanowisko słuŜbowe oraz numer legitymacji słuŜbowej pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonywania kontroli; 2) oznaczenie kontrolowanego; 3) określenie zakresu kontroli; 4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli; 5) wskazanie podstawy prawnej kontroli; 6) oznaczenie organu kontroli; 7) określenie daty i miejsca wystawienia upowaŜnienia; 8) podpis osoby wystawiającej upowaŜnienie, z podaniem zajmowanego stanowiska słuŜbowego; 9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego. 4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu: 1) prawidłowości ustalenia wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego; 2) zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym zapasów obowiązkowych gazu ziemnego 19 3) jakości gazu ziemnego; 4) wykonywania postanowień umowy magazynowania. 5. UpowaŜnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo: 1) wejścia na teren nieruchomości i do obiektów przedsiębiorstw świadczących usługi magazynowania oraz przedsiębiorstw, zobowiązanych do tworzenia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego; 2) Ŝądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, a takŜe Ŝądania okazania dokumentów dotyczących przywozu gazu ziemnego, za rok w którym jest przeprowadzana kontrola i rok poprzedni, umoŜliwiających weryfikację poprawności wyliczenia poziomu zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do których tworzenia i utrzymywania jest obowiązane przedsiębiorstwo obrotu gazem ziemnym z zagranicą. 3) wglądu do dokumentów potwierdzających jakość gazu ziemnego; 4) pobierania próbek gazu ziemnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 6. Czynności kontrolne przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upowaŜnionej. 7. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół dokonanych czynności, który powinien ponadto zawierać wnioski oraz pouczenie o sposobie złoŜenia zastrzeŜeń co do jego treści, przy czym termin do złoŜenia zastrzeŜeń nie moŜe być krótszy niŜ 7 dni od dnia doręczenia protokołu. 8. W przypadku odmowy podpisania przez przedsiębiorcę protokołu z kontroli, kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole. 9. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę, o której mowa w ust. 6, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolera i realizacji ustaleń kontroli. 10. Prezes URE moŜe wezwać przedsiębiorstwo wykonujące działalność w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą lub przedsiębiorcę świadczącego usługi magazynowania, do usunięcia uchybień określonych w protokole, o którym mowa w ust. 7. Rozdział 5 Zasady postępowania w sytuacji zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa w zakresie ropy naftowej i produktów naftowych oraz konieczności wypełnienia zobowiązań międzynarodowych Art. 30. 1. Producenci i handlowcy opracowują procedury postępowania mające zastosowanie w przypadku: 1) wystąpienia zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub paliw z zagranicy; 2) wystąpienia awarii w systemie przesyłowym, przetwórczym lub magazynowym ropy naftowej lub paliw. 20 2. Procedury postępowania, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać w szczególności sposób i tryb: 1) uruchamiania dodatkowych dostaw ropy naftowej lub paliw z innych źródeł lub kierunków; 2) dokonywania zmian w strukturze produkcji, z uwzględnieniem moŜliwości technicznych instalacji wytwórczych; 3) wnioskowania o obniŜenie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw oraz wprowadzania tych zapasów na rynek. 3. Producenci i handlowcy przekazują procedury, o których mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do dnia 31 sierpnia kaŜdego roku. 4. Producenci i handlowcy niezwłocznie przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki informacje o: 1) wystąpieniu zakłóceń w dostawach surowców do produkcji paliw lub dostawach paliw; 2) awariach technicznych infrastruktury transportowej ropy naftowej lub paliw, urządzeń słuŜących do wytwarzania paliw lub infrastruktury magazynowej - mających znaczący wpływ na poziom dostaw ropy naftowej lub paliw lub produkcji paliw i stanowiących zagroŜenie dla ciągłości zaopatrzenia gospodarki w te paliwa. Art. 31.1. W sytuacji: 1) zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa polegającego na moŜliwości wystąpienia braku równowagi na rynku naftowym lub braku równowagi na tym rynku; 2) konieczności wypełnienia przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań międzynarodowych dotyczących zabezpieczenia rynku naftowego - organy władzy publicznej podejmują działania mające na celu przeciwdziałanie wystąpieniu braku równowagi na tym rynku lub skutkom braku tej równowagi, a takŜe działania konieczne do wypełnienia przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań międzynarodowych. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, polegają na: 1) obniŜeniu ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw lub zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych lub 2) obowiązkowej sprzedaŜy zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw lub zapasów państwowych ropy naftowej i produktów naftowych w określonej ilości lub 3) ograniczeniu wykonywania działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami lub 4) ograniczeniu zuŜycia paliw przez odbiorców. Art. 32. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw gospodarki moŜe: 21 1) w drodze rozporządzenia, zezwolić na obniŜenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, określając wielkość obniŜenia tych zapasów oraz sposób i termin ich odtworzenia, biorąc pod uwagę sytuację na krajowym rynku paliw i rzeczywiste moŜliwości odtworzenia zapasów obowiązkowych; lub 2) w drodze zarządzenia, obniŜyć zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych, określając wielkości obniŜenia tych zapasów, cenę sprzedaŜy ropy naftowej i produktów naftowych oraz termin i sposób odtworzenia zapasów lub 3) w drodze decyzji administracyjnej: a) zezwolić na obniŜenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw przez określonych producentów lub handlowców, określając wielkość obniŜenia oraz sposób i termin odtworzenia tych zapasów, lub b) nakazać producentom lub handlowcom sprzedaŜ określonej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, wskazanym podmiotom krajowym, po cenie określonej w tej decyzji, lub c) obniŜyć zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych, określając wielkości obniŜenia tych zapasów, podmioty uprawnione do zakupu ropy naftowej lub produktów naftowych, cenę sprzedaŜy ropy naftowej i produktów naftowych oraz termin i sposób odtworzenia zapasów. 2. Wniesienie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, nie wstrzymuje jej wykonania. 3. Roszczenia z tytułu róŜnicy pomiędzy ceną rynkową, a ceną określoną w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, pokrywa Skarb Państwa. Art. 33. W przypadku, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw gospodarki moŜe: 1) w drodze rozporządzenia, zezwolić na obniŜenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, określając wielkość obniŜenia tych zapasów oraz sposób i termin ich odtworzenia, biorąc pod uwagę ustalenia organów organizacji międzynarodowych, wobec których Rzeczpospolita Polska ma wiąŜące zobowiązania lub uzgodnienia dokonane z takimi organizacjami lub 2) w drodze zarządzenia, obniŜyć zapasy państwowe ropy naftowej i produktów naftowych, określając wielkości obniŜenia tych zapasów, sposób dokonania sprzedaŜy ropy naftowej lub produktów naftowych, cenę sprzedaŜy ropy naftowej i produktów naftowych oraz termin i sposób odtworzenia zapasów, biorąc pod uwagę stopień zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa; 3) w drodze decyzji administracyjnej: 22 a) zezwolić na obniŜenie ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw przez określonych producentów lub handlowców, określając wielkość obniŜenia oraz sposób i termin odtworzenia tych zapasów lub b) nakazać producentom lub handlowcom przedstawienie oferty sprzedaŜy określonej ilości ropy naftowej lub paliw z zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, określając wielkość oferty sprzedaŜy oraz termin jej obowiązywania. Art. 34. 1. W przypadku konieczności podjęcia działań, o których mowa w art. 32 ust. 1 lub art. 33, minister właściwy do spraw gospodarki moŜe, w drodze rozporządzenia, dopuścić do obrotu paliwa, które nie spełniają określonych w przepisach wymagań jakościowych, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej, w trybie określonym w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 162, poz. 1200), w odniesieniu do paliw w zakresie których taka zgoda jest wymagana. Art. 35. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób obniŜania ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, w szczególności: 1) tryb postępowania przy wydawaniu decyzji, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 33 pkt 3; 2) organy administracji i inne podmioty, które mogą występować z wnioskiem o wydanie decyzji, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 33 pkt 2; 3) dane, które powinny być zawarte we wnioskach o wydanie decyzji, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 33 pkt 3; 4) kategorie podmiotów o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania państwa, gospodarki, Ŝycia, zdrowia i bezpieczeństwa obywateli, mające prawo do pierwszeństwa zaopatrzenia w paliwa pochodzące z zapasów obowiązkowych oraz ich miejsce w systemie priorytetowego zaopatrzenia w ropę naftową i paliwa - biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia sprawnego procesu podejmowania decyzji oraz konieczność zapewnienia priorytetowego zaopatrzenia w paliwa organów i podmiotów o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania państwa oraz Ŝycia, zdrowia i bezpieczeństwa obywateli. Art. 36. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 31 ust. 1, informacje, o których mowa w art. 21 ust. 1, oraz informacje o planowanej przez producentów produkcji paliw lub zakontraktowanym lub planowanym przez handlowców przywozie ropy naftowej i paliw, oraz planowanej ich sprzedaŜy w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych i eksportu, producenci, handlowcy, a takŜe przedsiębiorcy świadczący usługi magazynowania i przedsiębiorcy, którym zlecono tworzenie i utrzymywanie zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw przekazują niezwłocznie Agencji Rezerw Materiałowych, na kaŜde Ŝądanie. 2. Agencja Rezerw Materiałowych przekazuje niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, informacje, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 21 ust. 1. 23 Art. 37. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 31 ust. 1, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, moŜe włączyć do zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw naleŜące do producentów i handlowców zapasy handlowe, o ile zapasy te spełniają warunki określone w art. 8 ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę skalę zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub paliw. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowo kategorie zapasów ropy naftowej lub paliw włączanych do zapasów obowiązkowych, z uwzględnieniem obowiązujących klasyfikacji wyrobów. Art. 38. 1. W sytuacjach, o których mowa w art. 31 ust. 1, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, moŜe w drodze rozporządzenia, wprowadzić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części ograniczenia w zakresie obrotu paliwami, polegające na wyznaczeniu: 1) maksymalnej ilości paliw sprzedawanych przez stacje paliw w ciągu doby lub 2) maksymalnej ilości paliw, jaką jednorazowo moŜe zakupić odbiorca lub 3) godzin sprzedaŜy paliw na stacjach paliw - biorąc pod uwagę wielkość i rodzaj zakłóceń w dostawach ropy naftowej lub paliw oraz konieczność wywiązania się Rzeczypospolitej Polskiej ze zobowiązań międzynarodowych. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny wprowadzenia ograniczeń w zakresie obrotu paliwami, datę ich wprowadzenia oraz obszar i okres ich obowiązywania, a takŜe rodzaje wprowadzanych ograniczeń. Art. 39.1. W sytuacjach, o których mowa w art. 31 ust. 1, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, moŜe w drodze rozporządzenia, wprowadzić ograniczenia, mające na celu zmniejszenie zuŜycia paliw przez odbiorców, polegające na wprowadzeniu: 1) ograniczeń w sprzedaŜy paliw polegających na sprzedaŜy tych paliw na podstawie wydanych odbiorcom pisemnych upowaŜnień do zakupu określonej ilości paliw, w określonym czasie; 2) ograniczeń lub zakazu sprzedaŜy paliw na stacjach paliw do zbiorników innych niŜ zbiorniki paliwowe zamontowane fabrycznie w pojazdach samochodowych; 3) ograniczeń w dopuszczalnej prędkości pojazdów samochodowych, określonej w art. 20 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.5); 4) ograniczeń w uŜywaniu pojazdów samochodowych i motocykli oraz jednostek pływających na morskich wodach wewnętrznych i na morzu terytorialnym, a takŜe na śródlądowych drogach wodnych oraz ograniczeń w ruchu lotniczym; 5) zakazu organizacji imprez motorowych; 6) ograniczeń w funkcjonowaniu transportu towarów i osób. 5 Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711. 24 2. Wprowadzając ograniczenia, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów uwzględnia zadania i znaczenie odbiorców paliw dla gospodarki, funkcjonowania państwa, Ŝycia, zdrowia oraz zapewnienia bezpieczeństwa obywateli. 3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny wprowadzenia ograniczeń, datę ich wprowadzenia oraz obszar i okres ich obowiązywania, a takŜe, rodzaje środków mających na celu ograniczenie zuŜycia paliw oraz rodzaje podmiotów wyłączonych ze stosowania ograniczeń, ze względu na ich znaczenie dla funkcjonowania państwa, Ŝycia, zdrowia i bezpieczeństwa obywateli. Art. 40.1. Wniosek, o którym mowa w art. 38 ust.1 i art. 39 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki sporządza z urzędu lub na podstawie wniosków wojewodów lub producentów lub handlowców, po wyczerpaniu dostępnych środków. 2. Informacje o wydaniu rozporządzeń, o których mowa w art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1, są podawane do wiadomości publicznej w programach informacyjnych emitowanych przez Polskie Radio S.A. i TVP S.A., a takŜe ogłaszane przez wojewodów w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze ich właściwości; za wyemitowanie tych informacji nie pobiera się opłaty. Art. 41.1.Ograniczenia wprowadzone na podstawie art. 38 i 39 podlegają kontroli w zakresie przestrzegania ich stosowania. 2. Organami uprawnionymi do kontroli przestrzegania stosowania ograniczeń są wojewodowie i podległe im słuŜby; kontrolę przeprowadza się w sposób określony w planach, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2. Art. 42. 1. Wojewodowie przygotowują plany działań, mające na celu zapewnienie wdroŜenia ograniczeń, o których mowa w art. 38 i 39, określające: 1) sposób przygotowania i rozdziału upowaŜnień do zakupu paliw, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1; 2) sposób kontroli przestrzegania ograniczeń, o których mowa w art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1; 3) słuŜby odpowiedzialne za rozdział upowaŜnień do zakupu paliw, o których mowa w art. 39 ust.1; 4) słuŜby odpowiedzialne za kontrolę przestrzegania stosowania wprowadzonych ograniczeń; 5) wykaz podmiotów o szczególnym znaczeniu dla funkcjonowania państwa, gospodarki, Ŝycia, zdrowia i bezpieczeństwa obywateli, mające prawo do pierwszeństwa zaopatrywania się w paliwa pochodzące z zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, mających siedzibę na obszarze ich właściwości. 2. Plany, o których mowa w ust. 1, podlegają zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw administracji, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw gospodarki. Plany te podlegają corocznej aktualizacji, w terminie do dnia 31 sierpnia lub w terminie 5 dni od dnia opublikowania rozporządzenia Rady Ministrów, o którym mowa w art. 39 ust. 1. 25 Art. 43. Do informacji zawartych w dokumentach, o których mowa w art. 30 oraz planach, o których mowa w art. 42, przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1637 oraz z 2006 r. Nr 104, poz.708 i 711, i Nr 149, poz. 1048) stosuje się odpowiednio. Art. 44. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzory upowaŜnień do: 1) zakupu określonej ilości paliw, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1; 2) przeprowadzenia kontroli przestrzegania ograniczeń, o których mowa w art. 38 ust. 1. Art. 45.1. Minister właściwy do spraw gospodarki powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską oraz odpowiednie organy organizacji międzynarodowych, jeŜeli wynika to z zobowiązań międzynarodowych, o kaŜdym przypadku obniŜenia ilości zapasów interwencyjnych, które powoduje zmniejszenie tych zapasów poniŜej poziomu określonego w art. 3 ust. 3. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) oznaczenie daty obniŜenia zapasów interwencyjnych; 2) informacje o: a) przyczynie obniŜenia zapasów interwencyjnych, b) podjętych działaniach mających na celu odtworzenie zapasów interwencyjnych, c) przewidywanych zmianach w poziomie zapasów interwencyjnych do dnia ich odtworzenia. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską oraz odpowiednie organy organizacji międzynarodowych o wprowadzeniu ograniczeń, o których mowa w art. 38 i 39. Art. 46.1. W przypadku, gdy działania zastosowane na poziomie krajowym są niewystarczające dla wyeliminowania zagroŜeń, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw gospodarki, po uzyskaniu akceptacji Rady Ministrów wyraŜonej w drodze uchwały, moŜe wystąpić do Komisji Europejskiej lub odpowiednich organów innych organizacji międzynarodowych, jeŜeli wynika to z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, z wnioskiem o wszczęcie konsultacji w sprawie podjęcia wspólnych działań interwencyjnych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności opis działań zastosowanych na poziomie krajowym oraz propozycje środków, jakie mogą być podjęte na poziomie międzynarodowym. 26 Rozdział 6 Zasady postępowania w sytuacji zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa w zakresie gazu ziemnego oraz konieczności wypełnienia zobowiązań międzynarodowych Art. 47.1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego opracowują procedury postępowania mające zastosowanie w przypadku: 1) wystąpienia zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego; 2) wystąpienia sytuacji awaryjnej w systemie gazowym; 3) nieprzewidzianego wzrostu zuŜycia gazu ziemnego przez odbiorców. 2. Procedury postępowania, po ich uzgodnieniu z podmiotami odpowiedzialnymi za ich realizację, w tym odpowiednio z operatorami innych systemów gazowych lub odbiorcami, są przekazywane niezwłocznie do operatora systemu przesyłowego gazowego. 3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do odbiorców w gospodarstwach domowych. 4. Procedury postępowania, o których mowa w ust. 1, powinny określać w szczególności sposób: 1) uruchamiania dodatkowych dostaw gazu ziemnego z innych źródeł lub kierunków; 2) zmniejszenia poboru gazu ziemnego przez odbiorców, zgodnie z umowami z nimi zawartymi. Art. 48. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego lub nieprzewidzianego wzrostu jego zuŜycia przez odbiorców, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego podejmują działania mające na celu przeciwdziałanie temu zagroŜeniu, w szczególności działania określone w procedurach, o których mowa w art. 47 ust 1. 2. Po podjęciu wszelkich działań umoŜliwiających zaspokojenie potrzeb swoich odbiorców na gaz ziemny, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz podmioty zlecające świadczenie usług przesyłania gazu ziemnego zawiadamiają: 1) operatora systemu gazowego o wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w art. 47 ust.1, i podjętych działaniach w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego swoim odbiorcom lub o braku moŜliwości zapewnienia tego bezpieczeństwa, w terminie umoŜliwiającym podjęcie działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego odbiorcom i prawidłowego funkcjonowania systemu gazowego; 2) niezwłocznie odbiorców, z którymi zawarło umowy sprzedaŜy gazu ziemnego, o wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w art. 47 ust 1, i ich wpływie na 27 bezpieczeństwo paliwowe państwa oraz o podjętych działaniach w celu likwidacji ich skutków. Art. 49.1. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1, lub w przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub zniszczenia urządzeń, instalacji lub sieci, powodującego przerwę w ich uŜywaniu lub utratę ich właściwości zagraŜającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu gazowego, operator systemu gazowego podejmuje, we współpracy z podmiotami, o których mowa w art. 47 ust. 1 oraz innymi operatorami systemów gazowych, niezbędne działania mające na celu zapewnienie lub przywrócenie prawidłowego funkcjonowania tego systemu. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1: 1) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego i skraplania gazu ziemnego oraz podmioty dysponujące mocą instalacji magazynowych i instalacji skroplonego gazu ziemnego, są obowiązane do pozostawania w gotowości do uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego; 2) operator systemu gazowego niezwłocznie informuje przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą o konieczności i terminie uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, a po uzyskaniu zgody, o której mowa w art. 25 ust. 1, uruchamia dostawy pochodzące z zapasów obowiązkowych gazu ziemnego; 3) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą oraz uŜytkownicy systemu gazowego są obowiązani realizować polecenia operatora systemu gazowego. Art. 50.1. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych uruchamia zapasy obowiązkowe gazu ziemnego po uzyskaniu zgody, o której mowa w art. 25 ust. 1, oraz po poinformowaniu operatora systemu magazynowania tego gazu. 2. Operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych informuje niezwłocznie zlecających usługę przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego o uruchomieniu, na ich rzecz, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego. 3. Operator systemu magazynowania gazu ziemnego przekazuje operatorowi systemu przesyłowego gazowego lub operatorowi systemów połączonych, w terminie 7 dni od dnia kaŜdorazowego uruchomienia zapasów gazu ziemnego, informacje o właścicielach i ilościach gazu ziemnego pobranego z instalacji magazynowych. 4. Operator systemu gazowego przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorstwom energetycznym oraz zlecającym usługę przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, na rzecz których nastąpiło uruchomienie dodatkowych dostaw tego gazu. 28 5. Przedsiębiorstwo energetyczne i zlecający usługę przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, na których rzecz nastąpi uruchomienie dostaw gazu ziemnego, w terminie 60 dni licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich uruchomienie: 1) dostarczą właścicielowi wykorzystanego gazu ziemnego równowaŜne ilości gazu ziemnego lub 2) dokonają rozliczeń z właścicielem dostarczonego im gazu ziemnego, zgodnie z zasadami określonymi w obowiązującej taryfie właściciela tego paliwa; jeŜeli właściciel gazu ziemnego nie jest obowiązany do posiadania taryfy, zasady rozliczeń określą rozliczające się strony. 6. Operator systemu przesyłowego gazowego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki i Prezesa URE o terminie i ilości uruchomionych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego. Informacje te są przekazywane codziennie, do godziny 10°° kaŜdej doby, za poprzednią dobę. Art. 51. JeŜeli w ocenie operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora systemów połączonych działania, o których mowa w art. 48 oraz art. 50, nie spowodują przywrócenia stanu bezpieczeństwa paliwowego państwa w zakresie gazu ziemnego, operator ten, z własnej inicjatywy lub na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorstwa wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym, zgłasza ministrowi właściwemu do spraw gospodarki potrzebę wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego, zgodnie z planami wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 56 ust.1. Art. 52.1. W przypadku: zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa; nieprzewidzianego wzrostu zuŜycia gazu ziemnego przez odbiorców; wystąpienia zakłóceń w przywozie gazu ziemnego; awarii w sieciach operatorów systemów gazowych; zagroŜenia bezpieczeństwa funkcjonowania sieci gazowych; zagroŜenia bezpieczeństwa osób; zagroŜenia wystąpienia znacznych strat materialnych; konieczności wypełnienia przez Rzeczpospolitą Polską zobowiązań międzynarodowych - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w poborze gazu ziemnego, zwane dalej „ograniczeniami”. 1) 2) 3) 4) 5) 6) 7) 8) 2. Ograniczenia polegają na i dobowego poboru gazu ziemnego. ograniczeniu maksymalnego godzinowego Art. 53.1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wprowadzania ograniczeń, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, a w szczególności zadania wykonywane przez tych odbiorców. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności: 1) sposób wprowadzenia ograniczeń, umoŜliwiający odbiorcom gazu ziemnego dostosowanie się do tych ograniczeń w określonym czasie; 29 2) rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami; 3) zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami, w szczególności odbiorców gazu ziemnego w gospodarstwach domowych, w przypadku : a) niedoboru gazu ziemnego w systemie gazowym, b) wystąpienia skrajnie niskich temperatur zewnętrznych w okresie największego zapotrzebowania na gaz ziemny w systemie gazowym; 4) zakres planów wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 56 ust. 1, oraz sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń; 5) sposób podawania do publicznej wiadomości ograniczeń; 6) sposób współdziałania operatorów systemów dystrybucyjnych gazowych oraz operatorów systemów magazynowania gazu ziemnego z operatorem systemu przesyłowego gazowego w okresie trwania ograniczeń, w tym zakres przekazywanych informacji. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską o przepisach wydanych na podstawie ust. 1. Art. 54. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, moŜe wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w poborze gazu ziemnego w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 52 ust.1. biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, a w szczególności zadania wykonywane przez tych odbiorców. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską, państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym o wprowadzonych ograniczeniach. Art. 55. Przedsiębiorstwa energetyczne oraz odbiorcy gazu ziemnego nie ponoszą odpowiedzialności za skutki wprowadzanych ograniczeń. Art. 56. 1. Operatorzy systemów przesyłowych gazowych, operatorzy systemów dystrybucyjnych gazowych oraz operatorzy systemów połączonych lub przedsiębiorstwa pełniące funkcję operatorów są obowiązani do opracowania planów wprowadzenia ograniczeń. 2. Plany wprowadzania ograniczeń opracowane przez operatorów, o których mowa w ust. 1, określają maksymalne godzinowe i dobowe ilości poboru gazu ziemnego przez poszczególnych odbiorców przyłączonych do ich sieci, dla poszczególnych stopni zasilania. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, informują odbiorców o ustalonej dla nich w zatwierdzonym planie wprowadzenia ograniczeń, maksymalnej ilości poboru gazu ziemnego w poszczególnych stopniach zasilania. Wielkości te, określone w planach wprowadzania ograniczeń, uwzględnia się w umowach sprzedaŜy, umowach o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego oraz w umowach kompleksowych. 30 4. Ograniczenia wynikające z planów wprowadzania ograniczeń nie mają zastosowania do odbiorców w gospodarstwach domowych. 5. Odbiorcy objęci planami wprowadzania ograniczeń informują właściwego operatora, o którym mowa w ust. 1, do którego sieci są przyłączeni, do dnia 30 września kaŜdego roku, o minimalnej ilości gazu ziemnego, której pobór nie powoduje zagroŜenia bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia obiektów technologicznych i odpowiada minimalnemu poziomowi poszczególnych stopni zasilania. Określona w informacji ilość gazu ziemnego moŜe być weryfikowana przez operatorów, o których mowa w ust. 1. 6. Operatorzy systemów dystrybucyjnych, systemów połączonych lub przedsiębiorstwa pełniące funkcje operatorów, na wniosek operatora systemu przesyłowego gazowego przekazują mu dane dotyczące dobowych ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców objętych planami wprowadzania ograniczeń, do 10 dnia kaŜdego miesiąca za miesiąc poprzedni. 7. Plany wprowadzania ograniczeń podlegają zatwierdzeniu, w drodze decyzji administracyjnej, przez Prezesa URE, na wniosek operatorów, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 listopada. 8. Operatorzy systemów dystrybucyjnych gazowych, operatorzy systemów połączonych gazowych oraz przedsiębiorstwa pełniące funkcje operatorów, przekazują niezwłocznie operatorowi systemu przesyłowego gazowego zatwierdzone plany wprowadzania ograniczeń. Art. 57. 1. W okresie obowiązywania ograniczeń, wprowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 54 ust. 1, operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych: 1) realizuje obowiązki związane z wprowadzaniem ograniczeń, poprzez ustalanie i podawanie do publicznej wiadomości stopni zasilania, zgodnie z planami wprowadzania ograniczeń; 2) koordynuje działania przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym, innych operatorów systemów gazowych, operatorów systemów magazynowania gazu ziemnego, operatorów systemów skraplania gazu ziemnego, w celu zapewnieniu bezpieczeństwa systemu gazowego i realizacji ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 54 ust. 1; 3) dysponuje pełną mocą i pojemnością instalacji magazynowania gazu ziemnego oraz skraplania gazu ziemnego przyłączonych do systemu gazowego oraz uruchamia zapasy obowiązkowe gazu ziemnego. 2. W okresie obowiązywania ograniczeń, operatorzy systemów dystrybucyjnych lub operatorzy systemów połączonych przekazują operatorowi systemu przesyłowego gazowego do godziny 10°° kaŜdej doby, dane dotyczące dobowych ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców objętych planami ograniczeń, o których mowa w art. 56 ust. 1, za poprzednią dobę. 31 Art. 58. Ograniczenia wprowadzone na podstawie art. 54 ust. 1, podlegają kontroli Prezesa URE w zakresie przestrzegania ich stosowania. Art. 59.1. W przypadku wystąpienia zdarzeń, w wyniku których zastosowanie działań, o których mowa w art. 48 - 50 i art. 54 ust. 1, nie usunie zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa w zakresie dostaw gazu ziemnego na określonym obszarze kraju oraz bezpieczeństwa osób lub znacznych strat materialnych, operator systemu przesyłowego gazowego lub operator systemów połączonych, w porozumieniu z przedsiębiorstwami energetycznymi wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym, lub z własnej inicjatywy, niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności opis: 1) zdarzeń, o którym mowa w ust. 1, oraz ich wpływ na bezpieczeństwo paliwowe państwa w zakresie dostaw gazu ziemnego; 2) podjętych działań, w celu likwidacji skutków zdarzeń, o którym mowa w ust. 1; 3) proponowanych środków, jakie mogą być zastosowane przez Komisję Europejską. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki moŜe wystąpić z wnioskiem do Rady Ministrów o konieczności : 1) zawiadomienia Przewodniczącego Grupy Koordynacyjnej do spraw Gazu o wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 1, lub 2) wystąpienia do Komisji Europejskiej z Ŝądaniem zwołania Grupy Koordynacyjnej do spraw Gazu. 4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera w szczególności opis: 1) zdarzeń, o którym mowa w ust.1, oraz ich wpływ na bezpieczeństwo paliwowe państwa w zakresie dostaw gazu ziemnego; 2) podjętych działań w celu likwidacji skutków zdarzeń, o którym mowa w ust. 1; 3) proponowanych Europejską. środków, jakie mogą być zastosowane przez Komisję Art. 60. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 59 ust. 3, Rada Ministrów moŜe, w drodze rozporządzenia, włączyć do zapasów obowiązkowych gazu ziemnego pozostałe zapasy tego gazu znajdujące się na terenie kraju, przewyŜszające utrzymywane stany obowiązkowe, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości dostaw gazu ziemnego, w przypadkach, o których mowa w art. 48 - 50 i art. 54 ust. 1, po zastosowaniu działań określonych w ustawie. Rozdział 7 Kary pienięŜne 32 Art. 61. 1. Karze pienięŜnej podlega ten kto: 1) nie dopełnia obowiązku tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych, o którym mowa w art. 5 oraz art. 23, w przewidzianym terminie i wymaganej ilości; 2) obniŜa ilości zapasów obowiązkowych poniŜej poziomu określonego w ustawie; 3) utrzymuje, w ramach zapasów obowiązkowych, paliwa oraz gaz ziemny niespełniające wymagań jakościowych obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) będąc osobą kierującą przedsiębiorstwem nie dopełnia obowiązku złoŜenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 14 ust 1; 5) będąc osobą kierującą działalnością producenta lub handlowca nie przedstawi w wyznaczonym terminie, informacji, o których mowa w art. 21 i art. 36, albo przedstawi w tej informacji dane nieprawdziwe; 6) będąc osobą kierującą działalnością przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 24, nie przedstawi, w wyznaczonym terminie, informacji, o których mowa w art. 26, albo przedstawi w tej informacji dane nieprawdziwe; 7) nie dopełnia obowiązku sprzedaŜy zapasów obowiązkowych, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 lit. b; 8) nie dopełnia obowiązku przedstawienia oferty sprzedaŜy, o którym mowa w art. 33 pkt 3 lit. b; 9) nie przestrzega ograniczeń w zakresie obrotu paliwami, o których mowa w art. 38 ust. 1; 10) nie przestrzega ograniczeń w sprzedaŜy paliw, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 i 2; 11) nie stosuje się do ograniczeń w poborze gazu ziemnego, o których mowa w art. 54; 12) nie przestrzega ograniczeń w uŜywaniu pojazdów samochodowych i motocykli oraz jednostek pływających na morskich wodach wewnętrznych i na morzu terytorialnym, a takŜe na śródlądowych drogach wodnych oraz ograniczeń w ruchu lotniczym, o których mowa w art. 39 ust.1 pkt 4; 13) nie przestrzega zakazu organizacji wyścigów, festynów i innych imprez motorowych, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5; 14) nie przestrzega ograniczeń w funkcjonowaniu komunikacji publicznej i niepublicznej oraz transporcie osób i towarów, o których mowa art. 39 ust. 1 pkt 6; 15) będąc podmiotem wyłączonym z ograniczeń, o których mowa w art. 39 ust. 3, dokonuje odsprzedaŜy zakupionego paliwa w celu uzyskania korzyści majątkowych. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kara pienięŜna wynosi 250% wartości niedoboru ropy naftowej lub paliw lub gazu ziemnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kara pienięŜna wynosi 250% wartości paliw i gazu ziemnego, niespełniających wymagań jakościowych. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6, kara pienięŜna wynosi od dwukrotnego do dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, obowiązującego w kwartale, w którym nastąpiło niedopełnienie obowiązku. 33 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, kara pienięŜna wynosi 350% wartości niesprzedanych zapasów. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, kara pienięŜna wynosi 350% wartości określonej w decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 33 pkt 3 lit. b, ilości paliw. 7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 9 -10, kara pienięŜna wynosi od 10% do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeŜeli kara dotyczy działalności wykonywanej na podstawie koncesji, wysokość kary wynosi od 10% do 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym. 8. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 11 stosuje się kary zaleŜne od ilości pobranego gazu ziemnego w okresie przekroczenia mocy wynikającej z wprowadzonych ograniczeń. Przekroczenie mocy oblicza się w następujący sposób: 1) w przypadku przekroczenia mocy godzinowej - jako iloczyn mocy maksymalnej, zarejestrowanej przez układ pomiarowy, ponad moc wynikającą z wprowadzonych ograniczeń, ilości godzin w miesiącu w którym obowiązywały ograniczenia i czterokrotności stawki opłaty stałej za usługę przesyłania dla danej grupy taryfowej, do której odbiorca zostałby zakwalifikowany na podstawie mocy ustalonej dla tego odbiorcy w pierwszym stopniu zasilania; 2) w przypadku przekroczenia mocy godzinowej i mocy dobowej - jako iloczyn mocy maksymalnej zarejestrowanej przez układ pomiarowy, ponad moc wynikającą z wprowadzonych ograniczeń, ilości godzin w miesiącu w którym obowiązywały ograniczenia i ośmiokrotności stawki opłaty stałej za usługę przesyłania dla danej grupy taryfowej, do której odbiorca zostałby zakwalifikowany na podstawie mocy ustalonej dla tego odbiorcy w pierwszym stopniu zasilania. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, kara pienięŜna wynosi od 500 zł do 1000 zł. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 13 - 14, kara pienięŜna wynosi od 5000 zł do 50 000 zł. 11. W przypadku, o którym ust. 1 pkt 15, kara pienięŜna wynosi od 20 000 zł do 50 000 zł. 12. Karę pienięŜną, o której mowa w ust. 1: 1) pkt 1-8, w zakresie dotyczącym ropy naftowej lub paliw, wymierza Prezes Agencji Rezerw Materiałowych; 2) pkt 1-3, 6 i 11, w zakresie dotyczącym gazu ziemnego, wymierza Prezes URE; 3) pkt 9, wymierza Państwowa Inspekcja Handlowa; 4) pkt 10 i 12-15, wymierza Policja lub StraŜ Gminna. 34 13. Wysokość kary pienięŜnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz pkt 7-8, wylicza się na podstawie cen : 1) sprzedaŜy paliw, w zakresie których nastąpiło naruszenie przepisów ustawy, stosowanych przez producenta lub handlowca w dniu stwierdzenia niedopełnienia obowiązków, a w przypadku niemoŜności zastosowania tej ceny, na podstawie przeciętnych cen stosowanych, w danym miesiącu, przez producenta lub handlowca posiadającego największy udział w krajowym rynku paliw; 2) ropy naftowej typu Brent obowiązujących na giełdzie londyńskiej (IPE) w dniu stwierdzenia niedopełnienia obowiązków; 3) gazu ziemnego ustalonych w taryfie przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 23 ust. 1. 14. Prezes Agencji Rezerw Materiałowych nakłada kary, o których mowa w ust. 12 pkt 1, w drodze decyzji administracyjnej, od której przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki. 15. Prezes URE nakłada kary, o których mowa w ust. 13 pkt 2, w drodze decyzji administracyjnej, od której przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki. Art. 62. Zapłacenie kary pienięŜnej, o której mowa w art. 61 ust. 2-6, nie zwalnia przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, producenta lub handlowca z obowiązku utworzenia wymaganego obowiązkowego zapasu ropy naftowej, paliw i gazu ziemnego, w terminie określonym przez Agencję Rezerw Materiałowych lub Prezesa URE lub dokonania obowiązkowej ich sprzedaŜy, jeŜeli warunki, na jakich wydano decyzję administracyjną, nie uległy zmianie, a takŜe z obowiązku przekazania informacji, o których mowa w art. 21, art. 26 i art. 36. Art. 63. 1. NaleŜności pienięŜne z tytułu kar, o których mowa w art. 61 ust. 2-6, stanowią dochód budŜetu państwa, z wyjątkiem naleŜności pochodzących z kar nałoŜonych na producentów lub handlowców, które przeznacza się na działalność Agencji Rezerw Materiałowych związaną z tworzeniem i utrzymywaniem państwowych zapasów ropy naftowej i paliw. 2. NaleŜności pienięŜne z tytułu kar, o których mowa w art. 61 ust. 7-11, stanowią dochód budŜetu państwa. 3. Kar pienięŜnych nie nakłada się, jeŜeli od stwierdzenia naruszeń ustawy, o których mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1-3 oraz pkt 7, upłynął rok. 35 Art. 64. Kary pienięŜne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pienięŜnym. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 65. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197, z 2004 r. Nr 42, poz. 386, z 2005 r. Nr 132, poz. 1110 i Nr 143, poz. 1201 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: „o rezerwach państwowych”; 2) w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: „3. Rezerwy gospodarcze ropy naftowej i paliw w rozumieniu niniejszej ustawy odpowiadają stanom zastrzeŜonym, o których mowa w ust. 2.”; 3) skreśla się rozdziały 4 i 6; 4) w rozdziale 7 - Kary pienięŜne, wprowadza się następujące zmiany: a) uchyla się art. 23 a, 23b i 23c, b) art. 24 otrzymuje brzmienie: „Art. 24. 1 NaleŜności pienięŜne z tytułu kar, o których mowa w art. 22 i 23, stanowią dochód budŜetu państwa. 2. Kar pienięŜnych nie nakłada się, jeŜeli od stwierdzenia naruszeń ustawy, o których mowa w art. 22 i 23, upłynął rok.”. Art. 66. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz. 1123 i Nr 170, poz. 1217) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9c w ust. 1 skreśla się pkt 11; 2) art. 9j otrzymuje brzmienie : „Art. 9j. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania systemu elektroenergetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej i przyłączone do sieci elektroenergetycznej naleŜącej do tego systemu jest obowiązane do wytwarzania energii elektrycznej lub pozostawania w gotowości do jej wytwarzania, jeŜeli jest to konieczne do zapewnienia jakości dostarczanej energii oraz ciągłości i niezawodności dostarczania tej energii do odbiorców lub uniknięcia zagroŜenia bezpieczeństwa osób lub strat materialnych. 2. W przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub zniszczenia urządzeń, instalacji, sieci lub obiektów budowlanych powodującego przerwę w ich uŜywaniu lub utratę ich właściwości zagraŜającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, operator systemu przesyłowego podejmuje, we współpracy z zainteresowanymi podmiotami, niezbędne działania mające na celu przywrócenie prawidłowego funkcjonowania tego systemu, zgodnie z procedurami określonymi w art. 9g ust. 6. 3. Działania, o których mowa w ust. 2 , polegają na: 1) wytwarzaniu energii elektrycznej lub pozostawania w gotowości do jej wytwarzania; 36 2) uruchomieniu dodatkowych jednostek wytwórczych energii elektrycznej; 3) wprowadzaniu ograniczenia lub wstrzymaniu poboru energii elektrycznej przez odbiorców tej energii na określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej; 4) wykorzystaniu sieci telekomunikacyjnej słuŜącej do prowadzenia ruchu sieciowego. 4. O wystąpieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 2, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. 5. Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z realizacją obowiązku, o którym mowa w ust. 1, są zaliczane do kosztów działalności wymienionych w art. 45 ust. 1.”; 3) w art. 11 : a) ust. 1 - 3 otrzymują brzmienie : „1. W przypadku: 1) zagroŜenia bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej polegającego na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowoenergetycznym, 2) zagroŜenia bezpieczeństwa osób, 3) zagroŜenia wystąpienia znacznych strat materialnych - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła. 2. Ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych polegają na sprzedaŜy tych paliw na podstawie wydanych odbiorcom upowaŜnień do zakupu określonej ilości paliw. 3. Ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła polegają na: 1) ograniczeniu maksymalnego poboru mocy elektrycznej oraz dobowego poboru energii elektrycznej; 2) zmniejszeniu lub przerwaniu dostaw ciepła.”, b) w ust. 5 pkt 1 - 2 otrzymują brzmienie : „1) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki - w odniesieniu dostarczanych sieciami energii elektrycznej; 2) wojewodowie - w odniesieniu do paliw stałych oraz ciepła;”, do c) ust. 6a otrzymuje brzmienie : „6a. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określa w szczególności: 1) sposób wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła, umoŜliwiający odbiorcom tej energii i ciepła dostosowanie się do tych ograniczeń w określonym czasie; 2) rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła; 37 3) zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła; 4) zakres planów wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła oraz sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń; 5) sposób podawania do publicznej wiadomości ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła.”, d) ust. 7 otrzymuje brzmienie : „7. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, moŜe wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w sprzedaŜy paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła, w przypadku wystąpienia zagroŜeń, o których mowa w ust. 1.”, e) w ust. 9 otrzymuje brzmienie : „9. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w ust. 7, w zakresie dostarczania i poboru energii elektrycznej.”; 4) uchyla się art. 11a i art. 11b; 5) w art. 15 b w ust. 2 pkt 11 otrzymuje brzmienie : ”11) podejmowane działania i wprowadzone ograniczenia, o których mowa w ustawie z dnia ...... z 2006 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagroŜenia bezpieczeństwa paliwowego państwa oraz wykonywania zobowiązań międzynarodowych w sytuacjach zakłóceń w ich dostawach i kryzysu na rynku naftowym (Dz. U. Nr..., ,poz...) oraz ich wpływ na warunki konkurencji na rynku gazu ziemnego;”; 6) uchyla się art. 15 d; 7) w art. 23 w ust. 2 dodaje się pkt 23 w brzmieniu: „23) kontrolowanie stanu zapasów obowiązkowych gazu ziemnego utrzymywanych zgodnie z ustawą, o której mowa w art. 15 b ust. 2 pkt 11.”; 8) w art. 33 w ust. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: „6) zawarł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej umowę o świadczenie usługi magazynowania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w art. 23 ust.1, w wielkości określonej w art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 15 b ust. 2 pkt 11.”; 9) w art. 35 w ust. 1 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: „7) prognozowaną wielkość przywozu gazu ziemnego oraz sposób utrzymywania zapasów obowiązkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 23 ust.1 ustawy wymienionej w art. 15 b ust. 2 pkt 11.”; 10) w art. 37 w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: 38 wielkość zapasów obowiązkowych utrzymywanych zgodnie z ustawą wymienioną w art. 15 b ust. 2 pkt 11, w pierwszych 12 miesiącach wykonywania działalności gospodarczej w zakresie przywozu gaz ziemnego.”; 11) w art. 41 w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: „4) w przypadku nieutrzymywania przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą zapasów obowiązkowych lub nie zapewnienia ich dostępności zgodnie z art. 23 ust.1 i 2 oraz art. 24 ust. 2 i 5 ustawy wymienionej w art. 15 b ust. 2 pkt 11.”; 12) w art. 45 po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: „1b. Kapitał zaangaŜowany w inwestycje zwiększające pojemności magazynowe oraz umoŜliwiające uruchomienie zapasów obowiązkowych wynagradzany jest według stopy procentowej określonej w planie rozwoju, o którym mowa w art.16 ust.1.”; 13) w art. 56 w ust. 1 skreśla się pkt 3. „8) Art. 67. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.6) w art. 20 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: „5a. Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki moŜe, w drodze rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w art. 31 ust. 1, wprowadzić ograniczenia w dopuszczalnej prędkości pojazdów samochodowych.”. Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 68. 1. Przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy byli obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw ciekłych, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw są obowiązani do dostosowania się do zasad tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw określonych w niniejszej ustawie w terminie do dnia 1 września 2007 r. oraz corocznego powiększania tych zapasów, zgodnie z harmonogramem, o którym mowa w ust. 2 i 3, do wielkości, o której mowa w art. 5 ust 3. 2. Producenci i handlowcy powiększają zapasy ropy naftowej i paliw, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), do wielkości odpowiadających co najmniej: 1) 73 dni średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez producenta lub handlowca w roku poprzednim - do dnia 31 grudnia 2007 r. ; 2) 76 dni średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez producenta lub handlowca w roku poprzednim - do dnia 31 grudnia 2008 r. 3. Producenci i handlowcy powiększają zapasy obowiązkowe gazu płynnego (LPG) do wielkości odpowiadających co najmniej: 1) 5 dni średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez producenta lub handlowca w roku poprzednim - do dnia 31 grudnia 2007 r.; 6 Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711. 39 2) 15 dni średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez producenta lub handlowca w roku poprzednim - do dnia 31 grudnia 2008 r.; 3) 30 dni średniej dziennej produkcji lub przywozu zrealizowanych przez producenta lub handlowca w roku poprzednim - do dnia 31 grudnia 2009 r. Art. 69. 1. Rejestr producentów i importerów utworzony na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, staje się rejestrem w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Wpisy w rejestrze utworzonym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy, o której mowa w ust. 1, istniejące w dniu wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy, pozostają w mocy. Art. 70. Ropa naftowa i paliwa utrzymywane w ramach państwowych rezerw gospodarczych na poczet zapasów, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw stają się zapasami państwowymi, w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 71. 1. Przedsiębiorcy obowiązani do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w art. 23 ust. 1, są obowiązani tworzyć i utrzymywać oraz corocznie powiększać zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, zgodnie z harmonogramem, o którym mowa w ust. 2. 2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust.1, tworzą, utrzymują i corocznie powiększają zapasy obowiązkowe gazu ziemnego od dnia: 1) wejścia w Ŝycie ustawy, do dnia 31 września 2008 r. – co najmniej 11 dni średniego dziennego przywozu realizowanego przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem ziemnym, zwane dalej „ przedsiębiorstwem obrotu”; 2) 1 października 2008 r. do dnia 31 września 2009 r. – co najmniej 15 dni średniego dziennego przywozu realizowanego przez przedsiębiorstwo obrotu; 3) 1 października 2009 r. do dnia 31 września 2010 r. – co najmniej 20 dni średniego dziennego przywozu realizowanego przez przedsiębiorstwo obrotu; 4) 1 października 2010 r. - 30 dni średniego dziennego przywozu realizowanego przez przedsiębiorstwo obrotu. Art. 72. Do spraw wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy, w zakresie obliczenia wysokości kar, o których mowa w art. 22 i 23 oraz w art. 23a ustawy, o której mowa w art. 66, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 73. Do postępowań administracyjnych wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 74. Przepisy wykonawcze wydane, przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy na podstawie art. 15 ust. 5, art. 17 ust. 4, art. 19a ust. 4 i 5 oraz art. 19i ustawy, o której mowa w art. 68, zachowują moc do dnia wejścia w Ŝycie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy. 40 Art. 75. Ustawa wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3-28, art. 30-46, art. 61-65, art. 67-69 oraz art. 73, które wchodzą w Ŝycie z dniem 1 września 2007 r. 41