adoracja eucharystyczna
Transkrypt
adoracja eucharystyczna
ADORACJA EUCHARYSTYCZNA PR ZE D PR ZY J Ę C I E M S A KR A M E N T U Ś W I Ę C E Ń KA PŁ A Ń S KI C H BoŜe mój wierzę, Ŝe jestem w Twojej obecności, Ŝe Ty na mnie patrzysz i wysłuchujesz moich modlitw. Uwielbiam Cię, bo jesteś tak wielki i święty. Dziękuję Ci, bo Ty dałeś mi wszystko. Z całego serca błagam Cię o przebaczenie, bo Cię tyle razy obraziłem. Proszę Cię o wszystkie łaski poŜyteczne dla mnie, bo jesteś pełen miłosierdzia. PRZYWOŁAŁ DO SIEBIE TYCH, KTÓRYCH SAM CHCIAŁ « Powołanie kapłańskie jest misterium. Jest ono tajemnicą „szczególnej wymiany” – admirabile commercium – pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Człowiek oddaje Chrystusowi swoje człowieczeństwo, by mógł się On nim posłuŜyć jako narzędziem zbawienia. Chrystus zaś przyjmując ten dar, czyni owego człowieka jakby swoim alter ego. Jeśli się nie wniknie w tajemnicę tej „wymiany”, nie moŜna zrozumieć jak to się dzieje, Ŝe młody człowiek słysząc słowa: „Pójdź za Mną!”, wyrzeka się wszystkiego dla Chrystusa w przekonaniu, Ŝe na tej drodze jego ludzka osobowość osiągnie całą swoją pełnię». (Jan Paweł II, Dar i tajemnica, 70) Pomyśl: 1. Przypomnij sobie te chwile oraz osoby, wydarzenia, dzięki którym po raz pierwszy odczułeś na sobie wzrok Chrystusa, uświadamiając sobie, Ŝe równieŜ do ciebie skierował zaproszenie: «Pójdź za Mną». Opowiedz o nich teraz Jezusowi… 2. Zastanów się w jaki sposób Pan dokonuje tej „szczególnej wymiany” w twojej historii powołania? Co On ci daje? A co ty konkretnie potrafisz Mu z siebie ofiarować? 3. Dar powołania kapłańskiego jest tajemnicą, którą moŜesz adorować sercem pełnym zadziwienia, wdzięczności, zawierzenia. Co zadziwia/zachwyca cię w miłości Chrystusa wobec ciebie? Za co pragniesz Panu dziś podziękować? Co w sposób szczególny pragniesz Mu powierzyć? Bł. Jakub Alberione A ONI PRZYSZLI DO NIEGO J Z Ewangelii św Marka 3, 13-15 Potem [Jezus] wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, i by mieli władzę wypędzać złe duchy. « estem BoŜym cudem! Twoje nieskończone miłosierdzie doprowadziło mnie do kapłaństwa: „Dzięki łasce BoŜej jestem tym, kim jestem”. Święcenia przemieniły Dwunastu; święcenia uczyniły mnie nowym stworzeniem, Bogiem na ziemi. Stałem się jedno z Chrystusem: Jego sprawy są moimi sprawami, jego intencje moimi intencjami, wypowiadam Jego słowa, moje nauczanie jest Jego nauką, moje Ŝycie jest Ŝyciem Chrystusa, dokonuję dzieł Chrystusa, lub lepiej: to Chrystus dokonuje ich we mnie. Mam zobowiązanie względem Boga: mam Ŝyć tak jak Jezus Chrystus. (Bł. Jakub Alberione) Modlitwa PS. 139 ABY MU TOWARZYSZYLI CHLEB SYMBOL EUCHARYSTII, KTÓRA BUDUJE WSPÓLNOTĘ okolicznościom przeciwnym i obcym Ewangelii (por. J 8,31-32). Kapłan powinien być pierwszym „wierzącym” w Słowo, w pełni świadomym, Ŝe słowa jego posługi nie są „jego”, lecz naleŜą do Tego, który go posłał. Nie jest on panem Słowa: jest jego sługą. Nie jest jedynym posiadaczem tego Słowa: jest dłuŜnikiem Ludu BoŜego». (PDV 26) KAPŁAN JEST CZŁOWIEKIEM EUCHARYSTII To, co na przestrzeni prawie 50 lat kapłaństwa jest dla mnie najwaŜniejsze i najświętsze, to sprawowanie Eucharystii. Świadomość tego, Ŝe spełniam ją stając przy ołtarzu in persona Christi, jest dominująca. W ciągu tych lat nigdy nie opuściłem sprawowania Najświętszej Ofiary. Jeśli to miało miejsce, to tylko z powodów ode mnie niezaleŜnych. Msza św. jest absolutnie centrum mojego Ŝycia i centrum kaŜdego dnia w moim Ŝyciu. (Jan Paweł II, październik 1995) BY MIELI WŁADZĘ WYPĘDZAĆ ZŁE DUCHY STUŁA SYMBOL RAMION ZBAWICIELA OTWARTYCH NA KRZYśU I RAMION OJCA WITAJĄCEGO POWRACAJĄCEGO SYNA K AP Ł AN J E S T C Z Ł O WI E K I E M M I Ł O S I E R D Z I A «…Starajmy się być prawdziwymi sługami miłosierdzia… KaŜdy z nas, drodzy Bracia, winien dawać świadectwo tego ojcowskiego brania w ramiona i tej radości Dobrego Pasterza, w momencie, w którym zostajemy wezwani, aby dla pokutującego stać się szafarzami przebaczenia». (Jan Paweł II, List do Kapłanów na Wielki Czwartek 2002) BY MÓGŁ WYSYŁAĆ ICH NA GŁOSZENIE NAUKI Modlitwa końcowa BIBLIA I BREWIARZ SŁOWO PRZYJĘTE NA MODLITWIE STAJE SIĘ SŁOWEM GŁOSZONYM K AP Ł AN J E S T C Z Ł O WI E K I E M S Ł O W A «Kapłan jest przede wszystkim szafarzem Słowa BoŜego, jest konsekrowany i posłany, by głosić wszystkim Ewangelię o Królestwie… Dlatego przede wszystkim sam kapłan powinien rozwijać wielką osobistą zaŜyłość ze Słowem BoŜym. Nie moŜe poprzestać na poznaniu aspektów językowych czy egzegetycznych, chociaŜ jest to konieczne; z sercem uległym i rozmodlonym musi zbliŜać się do Słowa, aby ono przeniknęło do głębi jego myśli i uczucia i zrodziło w nim nową mentalność „zamysł Chrystusowy” (1 Kor 2,16) — tak aby jego słowa, a jeszcze bardziej jego decyzje i postawy były coraz bardziej wyrazistym głoszeniem i świadectwem Ewangelii. Jedynie „trwając” w Słowie, kapłan stanie się doskonałym uczniem Jezusa, pozna prawdę i będzie rzeczywiście wolny, zdolny stawić czoło wszelkim O Jezu, Boski Mistrzu, dziękuję i wysławiam Twoje najdroŜsze Serce za ustanowienie kapłaństwa. Kapłani są posłani przez Ciebie, tak jak Ty byłeś posłany przez Ojca. Im powierzyłeś skarby Twojej nauki, Twojego prawa, Twojej łaski, a nawet dusze. Udziel mi łaski miłowania ich, słuchania, poddania się na Twoich drogach ich kierownictwu. Wyślij, Jezu, dobrych robotników na swoje Ŝniwo. Niech kapłani będą solą, która oczyszcza i zachowuje; niech będą światłem świata, niech będą miastem połoŜonym na górze; niech wszyscy będą na miarę Twojego serca; niech kiedyś w niebie zostaną otoczeni, jak koroną i chwałą, ogromną rzeszą zdobytych dusz. Amen. (Bł. Jakub Alberione) BŁOGOSŁAWIEŃSTWO Siostry Apostolinki WyŜsze Seminarium Duchowne Łowicz, 3 czerwca 2005