W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sygn. akt II K 121/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 lipca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny
Protokolant – sekr. sądowy B. M.
przy udziale Prokuratora – S. C.
po rozpoznaniu w dniu 09/07/2012r., 22/11/2012r., 20/12/2012r., 21/02/2013r., 03/06/2013r., 07/06/2013r.,
30/04/2014r., 02/06/2014r., 02/02/2015r., 29/06/2015r., 06/07/2015r.
sprawy:
1. I. S.
s. R. i B. z domu S.,
ur. (...) w C.,
oskarżonego o to, że:
I. w dniu 16 grudnia 2011 roku w C., na działce nr (...) na ul. (...), aleja (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D.
B., P. K. i M. P. (1), stosując przemoc wobec R. C. w ten sposób, że uczestniczył w pobiciu w/w poprzez uderzanie go po
całym ciele rękoma oraz kijem bejsbolowym, w którym naraził R. C. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia
skutku w postaci naruszenia czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni, a także używając groźby bezprawnej,
zmuszał go do zwrotu biżuterii w postaci złotej kolii stanowiącej własność G. B., a następnie wykorzystując nieuwagę
R. C. zabrał w celu przywłaszczenia leżący na ławie portfel z zawartością pieniędzy w kwocie 1.500zł oraz 500 dolarów,
powodując straty w łącznej wartości 3.165zł na szkodę R. C., przy czym czynu tego dopuścił się ciągu pięciu lat od
odbycia w okresach od (...) do (...). całości kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu
Rejonowego w Chełmnie z dnia (...), sygn. II K (...) za przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. i art. 157 § 1 k.k.
tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zb. z art. 159 k.k. i art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k.
2. D. B.
s. G. i B. z domu J.,
ur. (...) w C.,
3. M. P. (1)
s. R. i R. z domu S.,
ur. (...) w C.
4. P. K.
s. P. i M. z domu (...),
ur. (...) w C.,
oskarżonych o to, że:
II. w dniu 16 grudnia 2011 roku w C., na działce nr (...) na ul. (...), aleja (...), działając wspólnie i w porozumieniu
z I. S., stosując przemoc wobec R. C. w ten sposób, że uczestniczyli w pobiciu w/w poprzez uderzanie go po całym
ciele rękoma, w którym narazili R. C. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku w postaci naruszenia
czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni, a także używając groźby bezprawnej, zmuszali go do zwrotu
biżuterii w postaci złotej kolii stanowiącej własność G. B., działając na szkodę R. C.,
tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. i art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
orzeka
I. uznaje oskarżonego I. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 191§1 kk w zb. z art. 159
kk i art. 278§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i w zw. z art. 64§1 kk i za to po myśli art. 11§3 kk oraz na podstawie art. 159 kk
wymierza oskarżonemu karę 1(jednego) roku i 8(ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. uznaje oskarżonych P. K., D. B. i M. P. (1) za winnych popełnienia zarzucanego im czynu, tj. występku z art.
191§1 kk i art. 158§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to po myśli art. 11§3 kk oraz na podstawie art. 158§1 kk wymierza:
- P. K. karę 1(jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
- D. B. karę 1(jednego) roku pozbawienia wolności,
-M. P. (1) karę 1(jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 69§1 i 70§1 punkt 1 kk wobec I. S. i M. P. (1) oraz 70§2 kk wobec P. K. i D. B. wykonanie
orzeczonych kar warunkowo zawiesza wobec:
-I. S. na okres 5(pięciu) lat tytułem próby,
-P. K. na okres 4(czterech) lat tytułem próby,
- D. B. na okres 3(trzech) lat tytułem próby,
-M. P. (1) na okres 3(trzech) lat tytułem próby;
IV. na podstawie art. 71§1 kk wymierza wszystkim oskarżonym kary grzywny w wysokości 30(trzydziestu) stawek
dziennych przyjmując równowartość 1 stawki w kwocie 10(dziesięciu) zł;
V. na podstawie art. 63§1 kk zalicza wszystkim oskarżonym na poczet 4 stawek dziennych grzywny okresy ich
zatrzymania w dniach 20-21 grudnia 2011r;
VI. na podstawie art. 72§1 punkt 4 kk zobowiązuje wszystkich oskarżonych do wykonywania pracy zarobkowej;
VII. na podstawie art. 73§1 kk wobec I. S. i M. P. (1) oraz 73§2 kk wobec P. K. i D. B. oddaje oskarżonych pod dozór
kuratora sądowego w okresie próby;
VIII. zasądza od wszystkich oskarżonych solidarnie na rzecz A. C. kwotę 2000(dwa tysiące) zł tytułem częściowego
zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia powództwa do dnia zapłaty;
IX. na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonego I. S. do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. C.
kwoty 3.165(trzy tysiące sto sześćdziesiąt pięć) zł;
X. zasądza od wszystkich oskarżonych na rzecz A. C. tytułem zastępstwa procesowego kwotę 1260(tysiąc dwieście
sześćdziesiąt) zł
XI. zasądza od wszystkich oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa(Sądu Rejonowego w Chełmnie) opłaty w kwocie:
- 330(trzysta trzydzieści) zł od I. S., P. K. i M. P. (1),
- 210(dwieście dziesięć) zł od D. B.,
zaś wydatkami, poza kosztami zastępstwa procesowego na rzecz oskarżyciela posiłkowego, poniesionymi w sprawie
obciąża Skarb Państwa.
II k 121/12
UZASADNIENIE
Sąd ograniczył sporządzenie uzasadnienia do kierunku wskazanego we wniosku o uzasadnienie zgodnie z art. 422§2
kpk
Sąd uznał oskarżonego I. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 191§1 kk w zb. z art.
159 kk i art. 278§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i w zw. z art. 64§1 kk i za to po myśli art. 11§3 kk oraz na podstawie art.
159 kk wymierzył mu karę 1(jednego) roku i 8(ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69§1 i 70§1
punkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary Sąd warunkowo zawiesił wobec I. S. na okres 5(pięciu) lat tytułem próby.
Ponadto Sąd wymierzył oskarżonemu I. S. na podstawie art. 71§1 kk karę grzywny w wysokości 30(trzydziestu) stawek
dziennych przyjmując równowartość 1 stawki w kwocie 10(dziesięciu) zł, a na podstawie art. 63§1 kk zaliczył na poczet
4 stawek dziennych grzywny okresy jego zatrzymania w dniach 20-21 grudnia 2011r. Na podstawie art. 72§1 punkt 4
kk Sąd zobowiązał I. S. do wykonywania pracy zarobkowej, oraz na podstawie art. 73§1 kk oddał go pod dozór kuratora
sądowego w okresie próby. Sąd zasądził od oskarżonego solidarnie z pozostałymi skazanymi na rzecz A. C. kwotę
2000(dwa tysiące) zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od
dnia doręczenia powództwa do dnia zapłaty, jak również na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał oskarżonego I. S. do
naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. C. kwoty 3.165(trzy tysiące sto sześćdziesiąt pięć) zł. Sąd ponadto
orzekł w przedmiocie kosztów postępowania zasądzając od wszystkich oskarżonych na rzecz A. C. tytułem zastępstwa
procesowego kwotę 1260(tysiąc dwieście sześćdziesiąt) zł, oraz zasądził od w I. S. na rzecz Skarbu Państwa(Sądu
Rejonowego w Chełmnie) opłatę w kwocie 330(trzysta trzydzieści) zł zaś wydatkami, poza kosztami zastępstwa
procesowego na rzecz oskarżyciela posiłkowego, poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.
Sąd orzekając w ten sposób kierował się dyrektywami art. 53 kk przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności
łagodzących i obciążających. Do okoliczności obciążających zaliczyć należy uprzednią karalność oskarżonego,
działanie w warunkach powrotu do przestępstwa (k.145-146), oraz wysoką szkodliwość społeczną popełnionego przez
oskarżonych czynu, zaś do okoliczności łagodzących przyznanie się częściowe do winy oskarżonego.
Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze fakt, iż dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy.
W doktrynie podkreśla się nadrzędność powyższej dyrektywy wobec innych ogólnych dyrektyw wymiaru kary. W
przedmiotowej sprawie uznać należy, że stopień zawinienia oskarżonego jest wyższy niż pozostałych skazanych. To I.
S. był osobą wiodącą w popełnieniu przestępstwa, wykonywał wszystkie czynności polegające na biciu i zastraszaniu,
i to on ostatecznie zdecydował się na zabranie pieniędzy pokrzywdzonemu.
Sąd wziął pod uwagę dyrektywę wymiaru kary nawiązującą do stopnia społecznej szkodliwości czynu. W
przedmiotowej sprawie jest ona niewątpliwie duża. Materiał dowodowy nie dostarczył dowodów by uznać, iż
pokrzywdzony miał cokolwiek wspólnego z nieulegającym wątpliwości przestępstwem popełnionym przez M. P..
Ten brutalny samosąd mógł doprowadzić do skutków o wiele bardziej tragicznych. Trzeba z całą mocą piętnować i
przeciwstawiać się takiemu sposobowi załatwiania sporów.
Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinna ona osiągnąć. Kara w
orzeczonym wymiarze powinna niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa
i spełnić swój cel prewencji indywidualnej. Z drugiej zaś strony orzeczona kara powinna ukształtować jego postawę.
Orzeczona kara spełnić powinna również swoje cele, jeśli chodzi o kształtowanie świadomości społecznej. Podkreślić
należy, że społeczność lokalna, wśród której orzeczenia Sądu Rejonowego kształtują politykę karną, musi mieć
świadomość tego, że przestępstwo nie popłaca a z drugiej strony wymiar kary ma kształtować postawy społecznie
akceptowane. Chodzi, więc o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że prawo karne nie pozostaje na papierze, i
że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia. Wiąże się to oczywiście z poczuciem sprawiedliwości
społecznej, która oczekuje od sądu by kara ze wszech miar była sprawiedliwa.
Sąd wymierzając karę miał na uwadze sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa. Analizując tę
dyrektywę należy zwrócić przede wszystkim uwagę na kwestię uprzedniej karalności.
Mając na uwadze stanowisko SN(wyrok z 27.01.1970 III KR 232/70), iż wymierzenie kary równej najniższej
przewidzianej sankcji karnej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy okoliczności łagodzące w sposób bezwzględny
dominują nad okolicznościami obciążającymi - Sąd wymierzył karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania. W świetle wszystkich przedstawionych argumentów wymierzenie innej kary, byłoby
bezcelowe. Zgodnie, bowiem z art. 69§1 kk zawieszenie wykonania kary jest możliwe wtedy, gdy istnieje pozytywna
prognoza kryminologiczna względem oskarżonego. W stosunku do I S. w świetle wszystkich powyższych argumentów
prognoza taka jeszcze istnieje. Mając na uwadze powyższe uwagi Sąd wymierzył oskarżonemu karę surową,
uznając jednak, że wymierzenie kary bezwzględnej nie spełniłoby swoich celów, zaś kara niższa niż orzeczona nie
odpowiadałaby dyrektywom art. 53 kk.
Wymiar kary grzywny uwzględnia okoliczności wskazane wyżej i pozostaje w możliwościach finansowych
oskarżonego. Sąd w punkcie IV wyroku odnosząc wymiar kary grzywny do wszystkich oskarżonych nie uwzględnił
faktu konieczności wskazania wobec I. S. podstawy z art. 33§2 kk z uwagi na fakt konstrukcji zarzutu, gdzie, jako
jedyny wypełnił również znamiona z art. 278§1 kk.
Obowiązki próby, które sąd nałożył na I. S. niewątpliwie wzmocnią wychowawcze cele kary, a zwłaszcza pozwolą
na ściślejszą kontrolą sprawowana przez kuratora. Sąd uwzględnił wnioski stron o nałożenie obowiązków w postaci
naprawienia szkody i zadośćuczynienia. Charakter niniejszej sprawy nie pozostawia wątpliwości, iż obowiązki te są
niezbędne do uzyskania wychowawczych oraz naprawczych celów kary.
O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 624 kpk, a o opłacie na podstawie art.2.1.4 i art. 3.1 ustawy o opłatach w
sprawach karnych z 23.06.1973 r.