BARWIĆ (4) - Słownik polszczyzny XVI wieku

Słownik polszczyzny XVI wieku - wersja elektroniczna
hasło: BARWIĆ (stan na dzień: 11-10-2015)
www.spxvi.edu.pl
strona 1/1
BARWIĆ (4) vb impf
a jasne.
inf barwić (3). ◊ praes 2 sg barwisz (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.
Pozorować, maskować, tuszować, upiększać (4) :
barwić co (4): Coż ty to chceſz bárwić rżecz/ práwie złą z ſwego prżyrodzęnia GórnRozm E2v.
Cf barwić co przed kim, barwić co czym.
barwić co przed kim (1): KrowObr 178 cf Szereg.
barwić co czym (2): naydvye pan Voyewoda prziczini kthoremy tho czo poczinyl poddanem
naſchem barvydz chcze LibLeg 11/160; Niewiem iáko ſłuſznie Swoy właſny wyſtęp cudzą krzywdą
bárwić chcemy. KochOdpr C.
Szereg: »barwić, maścić i cukrować« : Dármo teſz tę offiárę Mſzárſką przed proſtymi ludzmi/ ſlowy
ſmyſlonymi bárwiſz/ máśćiſz/ y cukruieſz KrowObr 178.
Synonimy: cukrować, farbować, maścić.
Formacje pochodne: zbarwić, nabarwiać.
Cf BARWIENIE, BARWIONY
LZ