docnr 4 (239) czerwiec 2016 - św. Eugeniusz de Mazenod
download 
Reklamacja Transkrypt
nr 4 (239) czerwiec 2016 - św. Eugeniusz de Mazenod
Warto przeczytać: 40 lat kapłaństwa – str. 3 Wspólnota Domowego Kościoła – str. 7 Błogosławiony O. Józef Cebula OMI – str. 8 Kult Najśw. Serca Jezusa – str. 12 Wywiad z Naszym Organistą – str. 17 Lato z Oblatami – str. 20 Ponadto: Wydarzenia Parafialne w obiektywie... oraz jak zawsze: humor, kulinaria, kącik muzyczny, krzyżówka dla dzieci. Życie parafii 2 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii SŁOWO PROBOSZCZA Święcenia kapłańskie na boisku sportowym – 20.06.1976 r. O. Mieczysław Hałuszko OMI 40 lat kapłaństwa O. Proboszcza Miejsca posługi kapłańskiej: Pełnione posługi zakonne: Wrocław Lublin Markowice Iława Poznań Bodzanów Wrocław Kędzierzyn–Koźle Ekonom domowy – Pełnione posługi duszpasterskie: Wikariusz – Misjonarz–rekolekcjonista Proboszcz – Wrocław 1976–1978 Iława 1984–1985 Bodzanów 1986–1990 Wrocław 1990–1993 Wrocław 1993–2011 Kędzierzyn–Koźle 2011 – Życie parafii Poznań 1985–1986 Bodzanów 1987–1990 Wrocław 1990–1993 Wrocław 1999–2011 Zastępca dyrektora i wychowawca NSD Markowice 1981–1984 Superior: Bodzanów 1986–1990 Wrocław 1990–1996 Radny prowincjalny: 1988–1991 1994–1997 1997–2000 Życie parafii 1976–1978 1978–1981 1981–1984 1984–1985 1985–1986 1986–1990 1990–2011 2011– Wykładowca teologii pastoralnej: WSD Obra 1998–2003 4/2016 SŁOWO PROBOSZCZA Miesiące maj i czerwiec obfitują w rocznice święceń kapłańskich. O. Mariusz obchodził 6. rocznicę święceń 29 maja, O. Tomasz – 8., a 31 maja O. Rafał – 2. Oczekujemy również okrągłej, bo 40. rocznicy święceń kapłańskich w czerwcu. Wśród dziesięciu wyświęconych kapłanów, 40 lat temu, jest trzech żyjących oblatów: O. Norbert Sojka (wieloletni proboszcz naszej parafii), O. Janusz Milanowski (40 lat na misjach w Kamerunie) i ja (obecny proboszcz). 18 czerwca, w sobotę o godz. 11.00 w trójkę pragniemy odprawić dziękczynną Eucharystię za nasze, i naszych nieżyjących już współbraci, kapłaństwo. Zapraszam serdecznie wszystkich parafian na wspólną modlitwę i spotkanie. Będzie to niezwykła okazja, by podziękować Panu Bogu za O. Norberta i Jego dokonania, duchowe i materialne, w naszej parafii. Będzie to też okazja, by wypraszać dla niego łaskę zdrowia i inne potrzebne dary. Zapraszam 18 czerwca br. w sobotę o godz. 11.00. Życie parafii Słowo Proboszcza 3 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Klasa IIIA PSP nr 5 Klasa IIIB PSP nr 5 4 Klasa IIIA PSP nr 11 Życie WYCHOWANIE parafii DO WIARY Życie parafii WYCHOWANIE Życie parafii DO WIARY Klasa IIIB PSP nr 11 4/2016 5 WYCHOWANIE Życie parafiiDO WIARY Życie parafii WYCHOWANIE ŻycieDOparafii WIARY Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Klasa IIIC PSP nr 11 Lista Dzieci przystępujących do I Komunii Świętej – 2016 Kamil Buszydlik Patryk Sałaciak Dominik Żarowski Bachman Dawid Bakota Kinga Baraniuk Stanisław Bednarek Bartosz Będkowski Bartłomiej Bielkiewicz Paweł Bieńkowski Roman Bogacki Bartosz Bogusz Pola Borowiec Antonina Broniak Marcel Bukała Natalia Chrzanowska Aleksandra Chyliński Łukasz Chyła Tymoteusz Ciećka Karolina Cierpich Kinga Czech Emilia Dobber Julia Dragan Wiktoria Drobnik Tomasz Drozda Oliwia Dubielak Milena Fica Zofia Gabryś Adam Gacka Antonina 6 Gierlach Jakub Góreczny Karol Graber Emilia Graczyk Natalia Gudaniec Aleksandra Jabłoński Przemysław Jahn Paweł Jankowska Nikola Janyk Karolina Jędryka Andrzej Jużyca Julia Kacprzak Magdalena Kaczmarczyk Damian Kamiński Jakub Kasicz Julia Kłos Bartosz Kopiec Jessica Korczyński Filip Kowalska Justyna Kozłowska Kamila Kozłowski Bartosz Kozyra Julia Kruszyna Rafał Kuchta Julia Littau Jakub Łotocka Zuzanna Maj Jakub Majgier Kacper Majta Anna Marszałkiewicz Marta Mazur Jakub Mazurkiewicz Jakub Mazurkiewicz Julia Melich Jessica Michorczyk Dominik Mikolasz Barbara Mikosińska Zuzanna Mordak Jakub Musielak Wiktor Niewiadomska Agnieszka Nongiser Justyna Nowicki Maciej Oleśny Jakub Pacek Oliwier Panasiuk Jakub Perużyński Tomasz Pisarek Gracjan Piśniak Michał Piwowar Aleksandra Piwowar Wojciech Płonica Julia Podoborożna Pola Pokorski Jakub Połulich Maja Rams Oskar Raś Piotr Rogala Krzysztof Rogala Michał Rosko Maja Rygol Marcel Schiewe Natalia Schiewe Nikola Sieczkowska Dominika Stachoń Julia Stebelski Szymon Stremler Damian Synyszyn Julia Szkucik– Jędrzejewski Kamil Śmigucki Maksymilian Tarasek Mateusz Truchan Miłosz Węsierska Emilia Węsierski Wiktor Wicher Sara Więcek Patrycja Wójcik Julia Wróbel Karolina Wróblewska Wiktoria Wydra Michał Zachowski Aleksander Zamierowska Malwina Zarucka Wiktoria Zieliński Bartosz Zieliński Daniel Zięba Paweł Złotnik Karol Zych Paulina Żaliński Michał Wspólnota Jest nas coraz więcej... Przyjeżdżają rodziny z całego Rejonu Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu „Światło – Życie” – z Kędzierzyna, Raciborza no i „gospodarze” z Pietrowic Wielkich. Jedna, druga... osiemnasta. Wszędzie słychać: „dobrze, że jesteś!”. Są małżeństwa z dużym, mniejszym i całkiem niewielkim stażem – a wszystkie połączone świętym sakramentem. Dzieci... ileż jest z nimi radości... Są dostojni studenci, licealiści, gimnazjaliści, uczniowie, przedszkolaki i maleństwa na rękach mam bądź dumnie obserwujace świat z „po- Tajemnica... Kapłan odziany w czerwone szaty liturgiczne, ministranci, rodziny... Dziś wspomnienie św. Jana Nepomucena kapłana – męczennika konfesjonału, z pochodzenia Czecha. A tu... morawskie napisy. Do granicy jest może trzy kilometry... Pan Jezus – rzeczywiście obecny w konsekrowanych postaciach, w Bożym Słowie, w świętym kapłanie i w nas – ludzie wiernym. Zwykła Msza Święta, a przecież to święta liturgia... Słowo „Wyznawajcie sobie nawzajem grzechy” wybrzmiało z Listu św. Jakuba Apostoła. I słowo kapłana – ks. Damiana – „Jeśli chcecie mieć święte – szczęśliwe rodziny to regularnie przystępujcie do sakramentu pojednania”. Radość spotkania Jak cudownie smakuje kawa i ciasto w takim miejscu, a kiełbaska z ogniska – mmm... Dzieci radośnie bujają się na huśtawkach, biegają i tylko wieżba cichutko popłakuje,bo dzieci urządziły sobie na niej radosną zabawę... w Tarzana. Aniołowie Stróżowie mają pełne skrzydła roboty. Czasem nie dają rady. Mała dziewczynka z płaczem szuka rodziców – jest tata! Nie ma jak u taty Życie parafii Domowy Kościół Wspólnota, rodzina, małżeństwo, sakrament, Pan Jezus... Jest nas na całym świecie 17 tysięcy rodzin. W naszym Rejonie Kędzierzyn – Koźle – Pietrowice Wielkie – Racibórz jest 9 Kręgów – grupek, w każdym kapłan i od 4 do 6 rodzin. W naszej parafii są 4 Kręgi. O. Tomek i o. Mariusz prowadzą po jednym, a o. Rafał dwa – najstarsze Kręgi, ponadto jest opiekunem duchowym całego Rejonu od Kędzierzyna aż po południową granicę państwa. Spotykamy się raz w miesiącu na spotkaniach Kręgu – w domach i mieszkaniach – naszych domowych kościołach. Jesteśmy razem wraz z kapłanem – dzielimy się naszym życiem, rozważamy Słowo Boże, modlimy się i staramy się być lepszymi małżonkami i rodzicami. Czasem nam nawet wychodzi... Ponadto raz w miesiącu wszyscy razem spotykamy się na Eucharystii. Domowy Kościół – Oaza Rodzin – może to miejsce dla Ciebie, Twojego współmałżonka i Waszych dzieci? Wystarczy podejść do nas, bądź do naszych Ojców opiekunów. Zapytajcie. Z radością Was przywitamy... Alicja i Janusz Paras Zdjęcia Ilona i Zbigniaw Szurek Życie parafii Eucharystia Życie parafii Cisza, śpiew ptaków, szum drzew... Piękne pola okalające Pietrowice Wielkie koło Raciborza, a wśród nich grupa drzew, w której, jak tajemnica, skrywa się piękny drewniany kościólek pod wezwaniem Krzyża Świętego. W niewielkim wnętrzu stary ołtarz, tabernakulum z Przenajświętszym Sakramentem, obrazy i napisy w języku morawskim – sacrum... Wokół kościółka ławki, a po drugiej stronie wybrukowanej kostką drogi kapliczka z cudownym źródełkiem, arboretum – miejsce jakby z rajskiego ogrodu i zadaszone miejsce gdzie strudzony pielgrzym może spokojnie spożyć posiłek. Cisza, śpiew ptaków, szum drzew... – weźmie w silne ramiona, przytuli, podmucha, pocałuje obolałe miejsce i nagle cud – cały ból ulatuje... To taki nasz tatusiowy sekret. Dzieci biegają za piłką, nawet dorośli grają w dwa ognie... Kędzierzyn na Pietrowice i Racibórz!!! Wynik? Ustaliliśmy remis. Życie parafii Miejsce kładu” wózków... Jest też kapłan – ks. Damian Rangosz – dziekan i proboszcz parafii świętych Wita, Modesta i Krescencji oraz opiekun Kręgu Domowego Kościoła w Pietrowicach Wielkich. Jest nas ponad 70 osób. Wspólnota... Życie parafii „Jeśli chcecie mieć święte – szczęśliwe rodziny to regularnie przystępujcie do sakramentu pojednania” Życie parafii Domowy Kościół 4/2016 7 WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY WYCHOWANIE DO WIARY BŁOGOSŁAWIONY OJCIEC JÓZEF CEBULA OMI Józef Cebula urodził się 23 marca 1902 roku w Malni k/Otmętu w rodzinie Adriana i Rozalii. Był najstarszym dzieckiem z trojga rodzeństwa. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Malni rozpoczął edukację w Seminarium Nauczycielskim w Opolu. Pod koniec 1918 roku ciężko zachorował na zapalenie opłucnej. Musiał więc w styczniu 1919 roku poddać się operacji, po której w kwietniu tego roku odesłano go do domu jako nieuleczalnie chorego. Edukację kontynuował w nowo utworzonym oblackim gimnazjum w Lublińcu, które ukończył w czerwcu 1921 roku. Związał się wtedy już na stałe ze Zgromadzeniem Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do kapłaństwa przygotowywał się w Liege w Belgii i Lublińcu. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1927 roku. Od samego początku pracował jako wychowawca, spowiednik i mistrz nowicjatu w Lublińcu i Markowicach. Był człowiekiem cichej modlitwy, wielkie dyskrecji, łagodności i pokory. Był nauczycielem, który mobilizował, stawiał jasne wymagania, przekazywał wiedzę, kształtował umiejętności, a nade wszystko wychowywał w wierze. Uczniowie cenili go i naśladowali, chcieli być takimi, jak on – rozmiłowani w Chrystusie i jego Niepokalanej Matce. W 1937 roku został mianowany superiorem i mistrzem nowicjatu w Markowicach. Na bardzo wielkie trudności natrafił on w swoim życiu wraz z wybuchem II wojny światowej. Wszyscy mieszkańcy klasztoru w Markowicach w dniu 5 października 1939 zostali przez 8 gestapo obłożeni domowym aresztem, bez wyjątku, musieli pracować w polu. W maju 1940 roku zostali deportowani wszyscy klerycy do różnych obozów koncentracyjnych, a w sierpniu tegoż roku wszyscy kapłani zakonni, z których wielu zostało zabitych. O. Cebuli pozwolono przez pewien czas opiekować się dwoma sąsiednimi parafiami, ponieważ w całej okolicy wszyscy kapłani byli uwięzieni lub zamordowani. W lutym 1941 roku zostało zabronione o. Cebuli wykonywanie wszelkich czynności kapłańskich. Jednak polscy katolicy, okradzeni z duszpasterzy, chcieli mieć nadal opiekę duszpasterską. Kapłańskie sumienie o. Cebuli nie pozwoliło mu uchylać się od tego zadania. Potajemnie odprawia on nocą Msze św., aby nie podpadło to Volksdeutschom. Podobnie tylko nocą udaje się do pobliskich wsi, żeby dopomóc chorym, żeby chrzcić, spowiadać i asystować przy zawieraniu sakramentu małżeństwa. O. Cebula zostaje aresztowany 2 kwietnia 1941 roku przez miejscową niemiecką policję i umieszczono go w obozie przejściowym w Inowrocławiu. Tam był bity i na różne sposoby maltretowany. W dniu 7 kwietnia 1941 roku zostaje wysłany do obozu w Mauthausen. Naoczni świadkowie opisują jego ostatnie dni życia w następujący sposób: Zanim został on przydzielony do naszego bloku, musiał w związku z formalnościami przyjęcia–– znieść ciężkie zniewagi i tortury. Kilku esesmanów deptało go. Był bity po twarzy–– tak opowiada dozorca obozowy(kapo), wiedeńczyk o nazwisku Wortschil. Kilka minut po jego przybyciu do bloku zjawili się dwaj esesmani, każdy z pałką w ręce, wzięli go do umywalni i bili przez godzinę, dopóki nie stracił przytomności. W końcu dali mu powróz w rękę z dobrą radą, aby się powiesił, ponieważ musi umrzeć. O. Cebula był tak oszołomiony i zbity, że przez te kilka dni, które spędził w naszym bloku żadnego słowa nie potrafił powiedzieć. Po tygodniu przeszedł do karnej kompanii. Na niemieckich bandytach, z których składał się personel bloku, robił tak wielkie wrażenie, że przynajmniej pozostawiali go w spokoju. SS–siepacze przychodzili często do bloku, żeby go nieustannie torturować. Mówił do swoich towarzyszy: „Nigdy nie pojmowałem, że ludzie mogą być tak źli”. Pewnego dnia, było to 28 kwietnia1941 roku, podczas okresu ponadludzkich cierpień, stanął o. Cebula przed swoimi katami i wytknął im ich przestępstwa. Został prawie zmasakrowany. Oberscharfuhrer Spatz rozkazał mu biec w stronę linii posterunków. Gdy ją osiągnął, nie nadszedł rozkaz „z powrotem”, ale „naprzód marsz”. Padły strzały; został trafiony w piersi, szyję i głowę. Tragarze zanieśli go do krematorium i tam został spalony. Został beatyfikowany 13.06. 1999 roku. Błogosławiony O. Józef Cebula zginął dlatego, że był kapłanem Jezusa Chrystusa. Zebrane na podstawie książki „Po prostu KAPŁAN” – Kazimierza Lubowickiego. wybrał Andrzej Prochera Moje życie szybko upływało, wiele razy doświadczało, przebieg jego daty znaczą: raz radością, raz rozpaczą. Kiedy dzieci się rodziły, wiele szczęścia przynosiły, lecz ich losy krótko trwały, bo młodo poumierały. Chociaż niskie były płace, to miałam ciekawą pracę, w Służbie Zdrowia pracowałam, chorym chętnie pomagałam. Po górach się nie wspinałam, lecz zadyszki doznawałam, choroby się przytrafiały i organizm osłabiały. Operacje także miałam, chemioterapię przetrwałam, walka zaczyna się od nowa, bo jest przerzut, „guzka” wznowa. Woli Bożej się poddaję, w ręce Chirurgów oddaję, bo Bóg zsyła takie krzyże, z których pewnie się „wyliżę”. Z mężem 50 lat się wspieramy, zawsze sobie pomagamy, w zdrowiu i w chorobie murem stoimy przy sobie. Teraz mamy trudne chwile choć ulotne jak motyle, wciąż za siebie się modlimy, Was też o modlitwę prosimy. Pokonanie każdego krzyża do Jezusa nas przybliża, wszystkie nasze cierpienia wskazują drogę zbawienia. Każdy nosi krzyże swoje, nawet cięższe niż te moje, nasze ludzkie obciążenia daje Bóg do uniesienia. Halina Ozga. P.S. Proszę o modlitwę za powrót do zdrowia po operacji. Pozdrawiam Halina. 4/2016 9 NAsi święci przyjaciele / WIERSZ Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w Burgundii (Francja). Kiedy Małgorzata miała zaledwie 4 lata, złożyła ślub dozgonnej czystości. Jej ojciec był notariuszem i sędzią. Zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Oddana z kolei na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek, wiele od nich wycierpiała. Choroba trwała cztery długie lata. Dziecko dojrzało w niej duchowo. Nie pociągał jej świat, czuła za to wielki głód Boga. Pragnęła też gorąco poświęcić się służbie Bożej. Musiała jednak pomagać w domu swoich opiekunów. Marzenie jej spełniło się dopiero kiedy miała 24 lata. Wstąpiła wtedy do Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray–le–Monial. Zakon ten założyli św. Franciszek Salezy (+ 1622) i św. Joanna Chantal (+ 1641), a przez 40 lat kierownictwo duchowe nad nim miał św. Wincenty a Paulo (+ 1660). Małgorzata otrzymała habit zakonny 25 sierpnia 1671 r. Musiała wyróżniać się wśród sióstr, skoro dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685–1687 była mistrzynią nowicjuszek. Małgorzata była mistyczką – od 21 grudnia 1674 r. przez ponad półtora roku Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. Chrystus żądał od Małgorzaty, by często przystępowała do Komunii świętej, jak tylko pozwoli jej na to posłuszeństwo, a przede wszystkim tego, by przyjmowała Go w Komunii świętej w pierwsze piątki miesiąca. Polecał także, aby w każdą noc z czwartku na pierwszy piątek uczestniczyła w Jego śmiertelnym konaniu w Ogrójcu między godziną 23 a 24: “Upadniesz na twarz i spędzisz ze Mną jedną godzinę. Będziesz wzywała miłosierdzia Bożego dla uproszenia przebaczenia grzesznikom i będziesz się starała osłodzić mi choć trochę gorycz, jakiej doznałem”. W związku z otrzymanym orędziem i poleceniem, aby ustanowiono święto czczące Jego Najświętsze Serce oraz przystępowano przez 9 miesięcy do pierwszopiątkowej Komunii św. wynagradzającej, Małgorzata doznała wielu przykrości i sprzeciwów. Nawet jej przełożona nie wierzyła w prawdziwość objawień. Dopiero w 1683 r., gdy wybrano nową przełożoną, Małgorzata mogła rozpocząć rozpowszechnianie Bożego przesłania. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray–le–Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. po 43 latach życia, w tym 18 latach profesji. Beatyfikował ją Pius IX (1864), kanonizował Benedykt XV (1920). Wraz ze św. Janem Eudesem jest nazywana „świętą od Serca Jezusowego”. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII. Jej święto patronalne przypada na 14 października. W ikonografii św. Małgorzata Maria przedstawiana jest w czarnym habicie wizytek, w rękach trzyma przebite serce. opracowała Dorota Grzesik MOJE KRZYŻE NAsi święci przyjaciele / WIERSZ Święta Małgorzata Maria Alacoque, dziewica Życie parafii Życie parafii Lista Bierzmowanych Abramowicz Monika Adamiak Paulina Antonik Krzysztof Asman Łucja Bauer Wiktoria Bosiak Jakub Bronicki Patryk Chmurska Małgorzata Chołuj Patryk Ciaputa Łukasz Czemiel Marcin Czemiel Natalia Czop Dominika Czub Alicja Elbin Łukasz Felsz Maciej Filip Tomasz Gabryś Wojciech Gawin Mateusz Gibek Agnieszka Głowniak Jacek Gohla Bryan Górka Michał Jakubczyk Jakub Jarosz – Prościńska Aleksandra Jarosz Laura Kacperczyk Agnieszka Kloc Piotr Kochet Aleksandra Kopiczko Przemysław Krowicki Tomasz Kruszewska Patrycja Krzyśka Zuzanna Malczewski Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Bierzmowanie – 12.05.2016 r. 10 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Marszałkiewicz Daniel Menzel Weronika Mniszek Patryk Olszówka Marcin Osiak Jakub Pabisiak Aleksandra Pastuszka Dominika Pietrowicz Marek Piędzioch Tomasz Plichta Emil Popielarz Mateusz Prajs Małgorzata Puk Agnieszka Radwańska Anna Reda Wiktoria Rejment Artur Sereda Oliwia Sielski Paweł Sucharzewski Paweł Synyszyn Wojciech Szarf Paulina Szczyrska Natalia Szewczak Agnieszka Tomaszewska Małgorzata Trybuła Wojciech Turczyniewicz Mikołaj Warzecha Alicja Wcisło Jakub Wierna Magdalena Wierzbicki Michał Wojciechowska Aleksandra Wydra Dawid Zięcina Weronika Zimna Katarzyna Zinko Aleksander Żalińska Alicja Żbikowski Jakub 4/2016 11 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Kult Najświętszego Serca Jezusowego 6 lutego 2016 roku minęła 251. rocznica ustanowienia przez Ojca Świętego Klemensa XIII uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. Początkowo przywilejem tym zostało obdarzone ówczesne Królestwo Polskie, a także Konfraternia Najświętszego Serca w Rzymie. W ten sposób Stolica Apostolska odpowiedziała na Memoriał Biskupów Polskich z 1764 roku. Dopiero 23 sierpnia 1856 roku błogosławiony papież Pius IX rozszerzył tę uroczystość na cały Kościół. Obchodzimy ją w pierwszy piątek po Oktawie Bożego Ciała. Niespełna 33 lata później Ojciec Święty Leon XIII w encyklice, ,Annum sacrum” z 25 maja 1889 roku wzywał do poświęcenia wszystkich ludzi Bożemu Sercu, który to akt został dokonany 11 czerwca przez duchowieństwo i wiernych na całym świecie. Za pontyfikatu tego papieża, u schyłku XIX wieku, zapoczątkowano zwyczaj poświęcenia się Sercu Jezusowemu specjalnymi aktami. Naród polski został poświęcony Sercu Jezusowemu trzykrotnie. Po raz pierwszy 27 lipca 1920 roku przez biskupów na Jasnej Górze, a następnie 3 czerwca 1921 roku na Małym Rynku w Krakowie oraz 28 października 1951 roku we wszystkich polskich kościołach. Kult Serca Bożego związany jest ściśle z osobą św. Małgorzaty Marii Alacoque, wizytki z francuskiego klasztoru w Paray–le–Monial, której w latach 1673–75 objawiał się Chrystus, domagający się ustanowienia święta ku czci Jego Boskiego Serca. Zbawiciel obiecał wiele łask wszystkim, którzy będą je otaczać czcią. 12 Trzeba jednak przypomnieć, że kult Serca Bożego był obecny w Kościele od początku. Jego pierwszymi czcicielami byli bowiem Apostołowie, a w wiekach późniejszych m.in.: św. Piotr Damiani, św. Gertruda Wielka, św. Franciszek z Asyżu, św. Bonawentura czy św. Katarzyna ze Sieny. Kult Serca Bożego przypomina szczególnie nam, Polakom, że Boża Opatrzność nigdy nie zostawiła nas bez pomocy, lecz w każdej epoce – poprzez Kościół święty – ofiarowuje wiernym odpowiednie lekarstwo na ich grzechy, błędy, ułomności i niestałości. Święto Serca Jezusowego jest aktem łaski Bożego Miłosierdzia. Jest to lek na brak nadziei, perspektyw i rozpacz. Jak pisał św. Jan Paweł II: Od Serca Jezusowego człowiek uczy się poznawać prawdziwy i jedyny sens swojego życia i swojego losu, rozumieć wartość prawdziwie chrześcijańskiej postawy, strzec się różnych wynaturzeń ludzkiego serca, łączyć synowską miłość do Boga z miłością bliźniego. Pan Jezus przekazał św. Małgorzacie Marii Alacoque cztery główne sposoby wynagradzania Jego Najświętszemu Sercu: • częste przyjmowanie Komunii świętej w intencji zadośćuczynienia za grzechy i zniewagi względem Bożego Serca, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca • ustanowienie święta ku czci Serca Jezusowego • godzina święta – czyli modlitewne czuwanie w nocy z czwartku na piątek, aby towarzyszyć Jezusowi w Jego śmiertelnym smutku na Górze Oliwnej i wypraszać miłosierdzie dla grzeszników • oddawanie czci obrazowi Serca Jezusowego. Obietnice Pana Jezusa dla czcicieli Najświętszego Serca Podczas Chrystusowych objawień w Paray–le–Monial pobożna wizytka usłyszała dwanaście obietnic związanych z łaskami dla czcicieli Najświętszego Serca Jezusowego. Oto one: 1. dam każdemu wszystkie łaski potrzebna w jego stanie 2. sprawię pokój w ich rodzinach 3. będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach 4. będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci 5. wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia 6. grzesznicy znajdą w Mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia 7. dusze oziębłe staną się gorliwymi 8. dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości 9. błogosławić będę domy, gdzie obraz Mego Serca będzie wystawiony i czczony 10.kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych 11.imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w Mym Sercu i nigdy Zeń wymazane nie będą 12.tym wszystkim, którzy przez dziewięć z rzędu pierwszych piątków miesiąca przystąpią do Komunii świętej, użyczę łaski ostatecznej wytrwałości w dobrym i szczęśliwej śmierci. Dorota Grzesik 4/2016 13 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Trzecia część litanii akcentuje stosunek Bożego Serca do ludzi. Serce Jezusa: z którego pełni wszyscyśmy otrzymali, odwieczne upragnienie świata, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, źródło życia i świętości, przebłaganie za grzechy nasze, zelżywością napełnione, dla nieprawości naszych starte, aż do śmierci posłuszne, włócznią przebite, źródło wszelkiej pociechy, życie i zmartwychwstanie nasze, pokoju i pojednanie nasze, krwawa ofiaro grzeszników, zbawienie ufających Tobie, nadziejo w Tobie umierających, rozkoszy wszystkich Świętych. W tych trzech odsłonach życia Bożego Serca odkrywamy trzy zasadnicze elementy: miłość, radość i nadzieja. Każdy z nich odsłania przestrzeń do wielkiej ludzkiej aktywności, realizowanej w codzienności. Każdy z nich niejako domaga się wielkiego zaangażowania w tych czasach, które tak mocno naznaczonych egoizmem, cierpieniem i brakiem sensu życia. Modlitwa Litanią do Najświętszego Serca Jezusa jest jedną z wielu dróg prowadzących ku kontemplacji tajemnicy Bożego Serca. Jednakże poprzez swój wyjątkowy, pełen emocji i tempa rytm trzydziestu trzech uderzeń Serca, zdaje się szczególnie aktualna w dzisiejszym świecie. Święci mówią o Sercu Jezusa: Ufajcie, Dzieci moje, ufajcie, choćby horyzont życia był czarny jak noc, ufajcie! Serce Jezusa zwyciężyło świat i wszystkie biedy i nędze świata (św. Urszula Ledóchowska USJK) Zamiast podbijać serca drugich, podbij Serce Jezusowe, to jest staraj się o przypodobanie się Panu Bogu i o prawdziwą piękność duszy, której wiek nie pomarszczy ani choroba nie zniszczy. (św. S. Pelczar) Żyć w Sercu Jezusa, zjednoczyć się z Nim ściśle – oznacza więc stać się mieszkaniem Boga. Kto Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojciec mego – oznajmił nam Pan. I Chrystus, i Ojciec, w Duchu Świętym, przychodzą do duszy i zamieszkują w niej. (św. Josemaría Escrivá). Marek Dziedzic Życie parafii cem. Owo Serce jest symbolem całego Miłosierdzia i miłości, jaką Chrystus ma dla ludzi. Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we mnie, niech przyjdzie do mnie i pije, gdyż – jak zapowiedziało Pismo – strumienie wody żywej popłyną z mojego serca. W tych słowach Jezus objawił najgłębszą tajemnicę Swojego Serca. Jest ono źródłem żywej wody, która, jak określa św. Jan, oznacza Ducha Świętego (por. J 7, 39). Inaczej mówiąc, dary Ducha Św. wypływają z samego wnętrza, z Serca Chrystusa Pana. Układ wezwań litanii do Bożego Serca składa się w logiczną całość. Można w niej wyróżnić trzy grupy wezwań: pierwsza grupa dotyczy stosunku Jezusa do Ojca i Ducha Świętego (Serce Jezusa: Syna Ojca Przedwiecznego, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone, nieskończonego majestatu, świątynio Boga, przybytku Najwyższego, domie Boży i bramo niebios). Odmawiając tę część, wchodzimy w kontemplację relacji Serca Jezusa z Trójcą Świętą. Do spotkania z Trójcą Przenajświętszą jesteśmy wciąż zapraszani. Nie wymaga ona od nas wyjątkowej wiedzy teologicznej czy filozoficznej. Dostrajanie rytmu naszego serca do Serca Bożego rozpoczyna się właśnie od budowania wyjątkowej relacji z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Druga „grupa” wezwań dotyczy przymiotów Serca Jezusowego. W kolejnych wezwaniach litanii wołamy – Serce Jezusa: gorejące ognisko miłości, sprawiedliwości i miłości skarbnico, dobroci i miłości pełne, cnót wszelkich bezdenna głębino, wszelkiej chwały najgodniejsze, królu i zjednoczenie serc wszystkich, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa. Boże Serce dotyka wielu przestrzeni naszego życia. Jego obecność nie jest zarezerwowana tylko dla świętych i pobożnych. Ono bije tam, gdzie szczególnie potrzeba miłości, dobroci, gdzie trudno o hojność i pomocną dłoń. Dostrzegamy, że rytm Serca zaprasza nas do współbrzmienia w tych miejscach, gdzie najbardziej tego potrzeba. Życie parafii „Serce jako centralny organ ludzkiego organizmu Chrystusa jest równocześnie prawdziwym symbolem Jego wewnętrznego życia: Jego myśli, Jego uczuć. Kiedy mówimy: Serce Jezusa Chrystusa – zwracamy się przez wiarę do całej chrystologicznej tajemnicy: tajemnicy Boga–Człowieka. Serce Jezusa Chrystusa stanowi wielkie i nieustanne wołanie, jakie Bóg kieruje do ludzkości, do każdego ludzkiego serca” – tak św. Jan Paweł II przybliżał nam kult Najświętszego Serca Jezusa. Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa na stałe złączyła się z Jego kultem, który swymi korzeniami sięga średniowiecza. Pierwotnie związany był z czcią Boskich Ran. W modlitwach czcicieli Najświętszego Serca ( Bernarda z Clairveaux, Bonawentury, Katarzyny ze Sieny i innych) pojawiały się wezwania, które z biegiem czasu weszły w skład litanii. Po objawieniach Serca Jezusa udzielonych s. Małgorzacie Marii Alacoque w Paray– le–Monial, pod wpływem rozwijającego się kultu pojawiły się różne wersje litanii. Współczesne wezwania litanii napisała w 1718 r. s. Anna Magdalena Remusat z Marsylli. Dwa lata później w 1720 r. Marsylię nawiedza zaraza cholery. Biskup tego miasta, szukał ratunku w Miłosiernym Sercu Chrystusa i specjalnym dekretem zarządził uroczyste poświęcenie swej diecezji Sercu Jezusa. Szeroko jest propagowana i odmawiana litania napisana przez siostrę Annę Remusat. Ostra i zaraźliwa choroba poczęła szybko ustępować. W roku 1899 papież Leon XIII rozszerzył aprobatę dla tej Litanii na cały Kościół. Do Litanii, która liczyła wówczas 27 wezwań, Kongregacja Obrzędów dodała sześć kolejnych, by ich liczba stała się symbolem 33 lat życia Jezusa na ziemi. Wszystkie wezwania w tekście owej litanii mają głębokie odniesienie do Pisma Świętego. Większość z nich jest prawie dosłownym cytowaniem Biblii, a inne biorą z niej natchnienie. Każde wezwanie zostało poprzedzone zwrotem: Serce Jezusa. Wypowiadając te dwa słowa mamy na myśli samego Chrystusa, który kocha nas Swoim Ser- Życie parafii 33 uderzenia Serca Jezusa – Litania do Najświętszego Serca Jezusa Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Odpust parafialny – 21.05.2016 r. W sobotę 21 maja o godzinie 18.00 w naszym parafialnym kościele pod wezwaniem św. Eugeniusza de Mazenod uczestniczyliśmy w sumie odpustowej, której przewodniczył ksiądz biskup Wiesław Krótki. Ta uroczystość była związana z naszym odpustem parafialnym, ale również z dwusetną rocznicą założenia Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. W uroczystej Eucharystii uczestniczyło wielu kapłanów i wiernych. Dla nas parafian to taki szczególny dzień, bo wtedy św. Eugeniusz narodził się dla nieba. Po powitaniu księdza biskupa przez parafian. rozpoczęła się wspólna modlitwa w wielu intencjach. Każdy z nas polecał ważne sprawy Panu Bogu za pośrednictwem naszego patrona. Na Mszy świętej kazanie wygłosił ksiądz biskup, w którym opowiedział o swojej posłudze na Misjach w północnej Kanadzie. Z wielkim skupieniem i zainteresowaniem słuchaliśmy słów biskupa. To była historia Jego życia zarówno świeckiego, jak i kapłańskiego. Eucharystia trwała nadal, a uczestniczący w niej czuli, że to czas wyjątkowy. Nie zabrakło uroczystego Te Deum – wdzięczności Bogu za kolejny rok oraz za 200 lat istnienia Ojców Oblatów. Na zakończenie Eucharystii Ojciec Superior Kazimierz Zdziebko podziękował księdzu biskupowi Wiesławowi, wszystkim kapłanom oraz wiernym za udział w uroczystej sumie odpustowej. Uroczystość zakończyła się procesją wokół kościoła wszystkich uczestniczących w Eucharystii. To był piękny czas wdzięczności Panu Bogu za Ojców Oblatów i naszą parafię. Stanisława Ścigacz 14 4/2016 15 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Spotkanie osób starszych W pierwszy dzień odpustu ku czci św. Eugeniusza de Mazenoda o godz. 10.00 odprawiona została Msza św. za chorych i starszych parafian, której przewodniczył i homilię wygłosił O. Łukasz Krauze Życie parafii OMI z Lublina. Podczas Mszy św. udzielony został sakrament namaszczenia chorych. Po Mszy św. wszyscy zostali zaproszeni na poczęstunek do sali Życie parafii Życie parafii kominkowej przygotowany przez Caritas. 16 Życie parafii Adam Niesobski(AN): Nie wiem od czego zacząć? WP: Zacznij od dziadków. AN: Rodzice mojego ojca pochodzili z okolic Świecia i Grudziądza. Babcia zmarła po porodzie mojego ojca, a dziadek, gdy miałem dwa lata. Rodzice mojej matki mieszkali na Wołyniu, gdzie posiadali 12 hektarów ziemi i piękny wiśniowy sad. Niestety, musieli uciekać przed ukraińskimi bandami i dziadek za mienie na Wołyniu dostał w Kędzierzynie 3 ha ziemi. Dziadek jako ostatni z tego pokolenia, zmarł gdy miałem trzy lata i też go nie pamiętam. 4/2016 17 Rozmowa z... Życie parafii Nasz organista, Adam Niesobski urodził się w 1966 r. w Kędzierzynie i mieszkał na Pogorzelcu na „Moskwie”. Pierwsze trzy klasy szkoły podstawowej ukończył w PSP nr 5, a pozostałe w PSP nr 8. Po ukończeniu Zasadniczej Szkoły Zawodowej Żeglugi Śródlądowej w Koźlu, przez pierwszy rok pracował w gliwickim „Montochemie” na Budowie w Z. Ch.”Blachownia”, a następnie zatrudnił się w Wydziale Mechanicznym Z. Ch.”Blachownia”, gdzie pracował jako kierowca i tu odsłużył wojsko. W. Podstawa(WP): Opowiedz nam trochę o swojej rodzinie. Rozmowa z... WYWIAD Z ORGANISTĄ PANEM ADAMEM NIESOBSKIM Rozmowa z... Organista musi być dyspozycyjnym Urodziłem się w rodzinie Jana i Janiny z domu Kolasa, mam dwóch braci, Bogdana i Zbigniewa oraz siostrę Ewę, siostra Anna zmarła po porodzie. Moja mamusia, tak jak jej brat, była uzdolniona muzycznie i wokalnie, grała na pianinie, i to po niej my – dzieci odziedziczyliśmy te zdolności. Mamusia zmarła w ubiegłym roku. Ojciec żyje i mieszka z nami. Moją przyszłą żonę Danusię, urodzoną w Kędzierzynie, poznałem 31 lat temu w przedszkolu, w którym pracowała i gdzie byłem zapraszany, aby grać dzieciom na akordeonie. Jesteśmy małżeństwem od 27 lat i mamy czwórkę dzieci, już zamężną córkę Olę, syna Michała, córkę Agatkę i najmłodszego syna Pawła. Wszystkie nasze dzieci są muzycznie utalentowane. Trójka starszych dzieci ukończyła szkołę muzyczną, Paweł dopiero zaczął, Ola kończy magisterkę. WP: Jakie zwyczaje przekazali Wam rodzice, które teraz praktykujecie w swojej rodzinie? AN: Często spotykamy się wszyscy razem na obiadach, na kawie, na rocznicach, wspólnie śpiewamy, ciąg dalszy na str. 18 Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... Rozmowa z... ciąg dalszy ze str. 17 ORGANISTA MUSI BYĆ DYSPOZYCYJNYM gramy, kolędujemy. Jest nam dobrze ze sobą i chcemy tę rodzinną więź pielęgnować. WP: Kiedy ujawniły się Twoje talenty wokalno–muzyczne i jak je rozwijałeś? AN: Już jako dwuletnie dziecko reagowałem pozytywnie na muzykę z płyt gramofonowych. Przez dłuższy czas grzecznie ich słuchałem i mamusia mogła w tym czasie spokojnie wykonywać swoje prace. Gdy osiągnąłem pięć lat, dostałem dwunastobasowy akordeonik i to był początek mojej edukacji muzycznej, którą potem kontynuowałem w Państwowej Szkole Muzycznej na ul. T. Kościuszki w Klasie Akordeonu, a po jej ukończeniu jeszcze przez dwa lata w Klasie Puzonu. WP: Pamiętam, że na spotkaniach Odnowy w Duchu Św. grałeś na organach elektronowych, a za rok byłeś już organistą. Jak do tego doszło? AN: Kto poznał nuty, a tego przecież nauczono mnie w szkole muzycznej, przy dobrych chęciach nauczy się grać prawie na każdym instrumencie. W szkole muzycznej przez dwa lata uczyłem się grać na pianinie, grałem w zespole „Nawigare”, który istniał przy Żegludze. W 1985 r. wraz z kolegami utworzyliśmy zespół młodzieżowy, by wreszcie w 1989 r. przekształcić się w bardziej profesjonalną grupę grającą na weselach i innych imprezach. Stąd moja znajomość gry na organach elektronowych. Faktycznie, przez Odnowę w Duchu Św. zostałem organistą. Ówczesna liderka Odnowy, Jolanta Brodaczewska, oznajmiła mi, że parafia potrzebuje organisty i może bym spróbował. Proboszcz, O. Tadeusz Kal OMI ucieszył się, gdy się u niego zjawiłem i oznajmiłem, że spróbuję swych sił na organach kościelnych, bo przecież to wyraźnie inny instrument niż popularne organy elektronowe typu Korg czy Roland. Muszę przyznać, że nauka zupełnie mi nie wychodziła. Byłem już tak zrezygnowany, że poszedłem do zakrystii oddać klucze, ale O. Krzysztof Jurewicz OMI poprosił mnie, abym jeszcze zagrał ostatni raz 18 na jego Mszy św., do której właśnie się przygotowywał. Zagrałem i jakimś cudem wszystko mi wyszło. I przez ten cud zostałem organistą. Jeżeli chodzi o wokalistykę, to przyznaję, że tu jestem samoukiem. WP: Na obecnych organach grasz już 10 lat, ile lat jeszcze mogą pograć? AN: Organy mają już około 20 lat i są nadal sprawne. Mam nadzieję, że pograją jeszcze wiele lat. Nie ośmielę się jednak prognozować, jak długo będą nam służyć. Z organami jest pewnie tak, jak z organami ludzkimi, dzisiaj jesteśmy zdrowi, a jutro już w szpitalu. WP: Jaki może być obecnie koszt nowego instrumentu dobrej klasy? AN: Przypuszczam, że to może być około 150 tys. zł. WP: Aby być dobrym organistą w kościele, nie wystarczy sam talent, potrzebne jest także religijne zaangażowanie, które wynosi się z domu. Jak to było w Twoim przypadku? AN: Inspiratorką życia religijnego w naszej rodzinie była nasza mamusia. Często mi przypominała, że Bóg nie potrzebuje naszej łaski ani wymuszonej obecności. Po takich pouczeniach wyzbywałem się lenistwa i ochoczo śpieszyłem do kościoła. WP: Czy trudno być organistą? Co jest największym problemem? AN: Organista musi być dyspozycyjnym, a to ogranicza jego obecność w rodzinie. W czasie, gdy inne rodziny wyjeżdżają, odwiedzają się, świętują i przebywają razem, organista może sobie o tym tylko pomarzyć. Bywa też tak, że jest np. niespodziewany pogrzeb, a przecież tego się nie przewiduje, wywraca to wcześniejsze plany. Na szczęście rodzina wspiera mnie i rozumie moje obowiązki. Tyko w wyjątkowych sytuacjach, gdy muszę załatwić coś ważnego i nikt nie może mnie w tym zastąpić, odmawiam grania. Nie jest to, zapewniam, spowodowane moją niechęcią do kogoś lub lenistwem. WP: Jakie inne problemy, spędzają Ci sen z powiek”? AN: Od czasów, jak pamięcią sięgam, mam problemy z wstawaniem i ta przypadłość stale mnie prześladuje. Ciąży mi to i chcę wszystkich za to przeprosić. WP: O co chciałbyś prosić Parafian? AN: Aby byli aktywniejsi w wokalnym wspieraniu organisty i byli dla mnie wyrozumiali. Aby także pomodlili się za mnie, by było mi łatwiej wstać i zdążyć do kościoła. WP: Dziękuję za rozmowę i w imieniu Czytelników i Redakcji życzę Tobie i Twojej Rodzinie obfitego błogosławieństwa Bożego, zdrowia, trwałej miłości w rodzinie i satysfakcji z służenia talentami, którymi Bóg Was obdarzył. Ze swojej strony proszę, aby udający się na Mszę św. o godz. 7.00, w porannym pacierzu westchnęli: Panie Boże, pomóż naszemu organiście Adasiowi wstać bez ociągania się i na czas, szczęśliwie dotrzeć do kościoła. To przecież tak niewiele. rozmawiał Włodzimierz Podstawa Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA 4/2016 Życie KOŚCIOŁA Zjazd Niniwy w Kokotku 19 Życie KOŚCIOŁA 20 20 4/2016 21 Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie KOŚCIOŁA Życie parafii Życie parafii Życie parafii Rocznica I Komunii Świętej – 15.05.2016 r. 22 Życie parafii Życie parafii Życie parafii Kiedy Michał Anioł skończył malowanie fresku „Sąd Ostateczny” w kaplicy Sykstyńskiej, okazało się, że wśród potępieńców w piekle umieścił również postać kardynała Biaggiego, który nie był artyście przychylny. Urażony Zapytany kiedyś, jakimi zdolnościami do muzyki cechują się poszczególne narody, Caruso odpowiedział: – Niemcy i Francuzi są stworzeni do komponowania muzyki, Włosi, by ją śpiewać, Polacy, by ją zagrać, Rosjanie, by ją zatańczyć, Anglicy, by jej słuchać, Amerykanie zaś, by za nią zapłacić. Ksiądz pyta dzieci: – Dzieci, kto mi powie, co to jest pycha? – Pycha to jest wtedy, gdy mama coś dobrego ugotuje! –szybko odpowiada Jaś. wybrał Andrzej Prochera DLA DZIECI Pewnego razu służący poinformował Salvadora Dali, że przyszedł do niego jakiś mężczyzna. – Czego chce? – zapytał malarz. – To przedstawiciel towarzystwa ubezpieczeniowego. Chciałby ubezpieczyć mistrza na życie. – To zbyteczne. Powiedz mu, że jestem nieśmiertelny. Dla Dzieci Leon XIII, autor encykliki społecznej pewnego dnia przyjął na audiencji kilka mniszek, które przy pożegnaniu oznajmiły: – Modlimy się, żeby nasz Pan pozwolił ci dożyć Ojcze Święty stu lat. – Ależ moje siostry – Sprzeciwił się z uśmiechem papież – Czemu stawiać granice Opatrzności? DLA DZIECI Humor kardynał zwrócił się do papieża Pawła III z prośbą, by nakazał usunięcie tej postaci z malowidła. – Dobrze wiesz, dokąd sięga moja władza – odpowiedział mu papież. – Gdyby umieścił cię w czyśćcu, mógłbym ci jeszcze pomóc. Ale w piekle.. Wakacyjna krzyżówka DLA DZIECI DLA DZIECI Odgadnij hasła i wpisz je kolejno do odpowiednich kratek. Rozwiązanie odczytasz pionowo z pogrubionych kratek. 1. Przyda ci się, gdy płyniesz kajakiem. 2. Małe morze w szklanym pudełku. 3. Kierownica, łańcuch koło i jedziesz wesoło. 4. Wybierała się za morze, ale wybrać się nie może. 5. Chodzi po górach z plecakiem. 6. Większy od morza. 7. Najgłośniej go słychać w górach. 8. Oglądaj na niebie w pogodną, letnią noc. 9. Pachnące drzewo, kwitnie w czerwcu. 10. Zobaczysz ją w cerkwi . 11. Obchodzi imieniny 26 lipca. 12. Wyjazd na wakacje całą rodziną. 13. Najwięcej ich na Mazurach. 14. Komórka. ………………………………………..……….…….......................................................................................………………… Imię i nazwisko ………………………………………..……….… Szkoła, klasa…….............................……………… 4/2016 23 Dla Dzieci Tę część należy wypełnić, odciąć i wrzucić do koszyka znajdującego się przed ołtarzem w niedzielę, 12.06.2016 r., na Mszy św. o godz. 10:00. Wtedy też odbędzie się losowanie nagród. Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Dźwięki Bogu Nazywaj rzeczy po imieniu Dobro i zło, czerń i biel, wiedza sobie polską piosenkę bez Adama i niewiedza – żyjemy ciągle pomię- Nowaka – lidera zespołu i autora dzy. I nie chodzi tylko o to, że czło- tekstów. Niewątpliwie to właśnie wiek musi wybierać i za roku i zawierającej jedeczymś się opowiedzieć. naście utworów. O kilku A gdybyś chciał się dowiedzieć, co dobre i złe. Czasem odnosimy wraz nich (Jutro możemy być Szukał prawdy - zaiste wspaniały to cel. żenie, że coś nam umyka, szczęśliwi, Zapyta Bóg, coś możemy przeoczyć. Tak mówi Pismo Święte) Nim zerkniesz w prawdy oblicze, Że trzeba gnać do przodu, można śmiało powiedzieć, żyj, ale kochaj nad życie a przecież żyje się tylko że stały się przebojami. choć raz,choć raz... raz. Zatem – jak żyć? Z piosenki Nazywaj Ciekawą odpowiedź rzeczy po imieniu można daje tekst piosenki pt. Nazywaj dbałość o słowo i jego wkompono- się wiele nauczyć. A może najważrzeczy po imieniu. Raz dwa trzy to wanie w muzykę stanowi najwięk- niejsze jest to, by żyć własnym poznański zespół, kóry w zeszłym szy atut grupy. Nazywaj rzeczy po życiem i kochać nad życie? roku świętował 25 lat swojego ist- imieniu to utwór z płyty Trudno Marta Prochera nienia. Dzisiaj trudno wyobrazić nie wierzyć w nic wydanej w 2003 KRONIKA PARAFIALNA: KWIECIEŃ – MAJ 2016 24.04. 2016 – niedziela – 17.00 –odbyło się spotkanie autora książki pt. „Dwie ulice na krzyż – wydarzyło się na Pogorzelcu” Waldemarem Więckiewicz. 19.00 – odbyły się kolejne katechezy Odnowy w Duchu Św. – katechezy komunijnych z klas III, 17.00 – Nabożeństwo Eucharystyczne dla dzieci komunijnych 18.05.2016 – środa – Wspólnota Odnowy w Duchu św. wyjechała do Opola na Mszę św. z modlitwą o uzdrowienie 12.05.2016 – czwartek – 19.00 – ks. Biskup Opolski Andrzej Czaja udzielił młodzieży Sakramentu Bierzmowania 28.04.2016 – czwartek – 16.00 – spotkanie comiesięczne wspólnoty św. Anny 19.05.2016 – czwartek – 19.00 – Wieczór uwielbienia – peregrynacja Oblackiego Krzyża na ŚDM 13.05.2016 – piątek – 18.00 – Msza św. i nabożeństwo Fatimskie ulicami naszego osiedla 30.04.2016 – sobota 16.00 – Msza św. w intencji osób niepełnosprawnych z terenu K – Koźla, Na Górze św. Anny odbyło się dekanalne spotkanie Duszpasterskich Rad Parafialnych, Młodzież z Niniwy wyjechała na kolejny zjazd młodzieży do Kokotka 14.05.2016 – sobota – 18.00 – Msza św. z wprowadzeniem gościnnie Krzyża Oblackiego Światowych Dni Młodzieży, krzyż w parafii będzie dwa tygodnie, codziennie o godz.19.00 odbywać będą się spotkania modlitewne w kościele 21.05.2016 – sobota – 18.00 – Odpust Parafialny Ku czci Św. Eugeniusza de Mazenoda, Mszy przewodniczył i kazanie wygłosił ks. biskup Wiesław Krótki OMI z Canady, 10.00 odbyła się Msza św. i spotkanie w salce chorych parafian z okazji odpustu 01.05.2016 – niedziela – kazania na wszystkich Mszach głosił o. dr. Grzegorz Rurański OMI, a po Mszy zbierał ofiary na kształcenie misjonarzy 03.05.2016 – wtorek – Uroczystość Królowej Polski – 10.00 – Msza św. w intencji Ojczyzny 07.05.2016 – sobota – 11.00 – spowiedź dzieci pierwszokomunijnych 08.05.2016 – niedziela – 10.00 i 11.30 – odbyła się Msza św. dzieci pierwszo- 24 15.05.2016 – niedziela –Zesłania Ducha Świętego Zielone Święta – kazania na wszystkich Mszach głosił o. Dominik Ochlak, zbierał ofiary na Duszpasterstwo Młodzieży w Kokotku, 10.00 – Msza św. w intencji dzieci obchodzących pierwszą rocznicę Komunii św., 19.00 – w salce odbyła się kolejna katecheza Wspólnoty Odnowy w Duchu św., a w kościele odbył się koncert kameralny męskiego chóru CANTILENA z Wrocławia – chór działa już 50 lat, jest laureatem wielu festiwali w Polsce i za granicą 22.05.2016 – niedziela – jest poświęcona patronowi naszej parafii z okazji 200. rocznicy Misjonarzy Oblatów 26.05.2016 – czwartek – Boże Ciało – 9.00 – ołtarze przygotowują Wspólnoty 1.Neokatechumenat, 2. służba liturgiczna i nadzwyczajni szafarze komunii św., 3. rodzice dzieci pierwszokomunijnych, 4. pan Franciszek z kolejarzami 27.05.2016 – piątek – 18.00 – Oktawa Bożego Ciała z procesją dookoła kościoła Danuta Wójcik KĄciK SMAKOSZA Szaszłyki z kurczakiem, ananasem i papryką Przygotowanie: Piersi kurczaka pokroić w niedużą kostkę (ok. 1 cm), włożyć do miski, doprawić startym czosnkiem, natką pietruszki oraz wszystkimi przyprawami, dodać łyżkę oliwy i wymieszać. Ananasa pokroić na plastry, odkroić skórę, wyciąć środek. Miąższ pokroić w kosteczkę takiej samej wielkości jak kurczak. Podobnie pokroić paprykę. Składniki nadziewać na patyczki i układać na tacce, następnie skropić łyżką oliwy, doprawić solą. Odstawić na pół godziny, w międzyczasie szaszłyki 2–3 razy obrócić. Dobrze rozgrzać patelnię, ułożyć szaszłyki i grillować przez ok. 10 minut, co jakiś czas obracając. Podawać z cząstką cytryny lub limonki. Smacznego PEEREL W BUDOWIE Dziewięć lat już Gierek z partią obiecują, Że się wnet Polacy panami poczują. Miliardy dolarów pożyczek nabrali Bo się wielkich, szybkich zysków spodziewali. Ruszają więc budowy wielkich kombinatów, Mnożą się problemy, przybywa dylematów. W ramach wielkich inwestycji, partyjni działacze, Wznoszą swe prywatne wille, pensjonaty, dacze. Beton, cegła, stal i meble nie trafiają na budowy, Pomnażają zaś majątek oligarchów nowych. Egoiści, rozpustnicy, nieroby i dranie, W partii widzą swe kariery i szybkie mieszkanie. Partia daje przywileje, aferzystów chroni, Hojną ręką swoich tuczy, wspólne dobro trwoni. A budowy się ślimaczą, koniec ich nie prędki. Rosną kwoty zadłużenia i rosną odsetki. Odsetki od zadłużenia, jak widać z raportu, To połowa już dochodu z rocznego eksportu. Podstawa Włodzimierz By wyskoczyć z długów, to niestety, trzeba Sprzedać to co dla wygody i to co do chleba. Na rynku totalne braki, wyłączenia prądu, Marazm, brak perspektyw. Dosyć takich rządów! 4/2016 25 KĄCIK SMAKOSZA Przyprawy: • sól, pieprz • 1 łyżeczka suszonego oregano • 1/2 łyżeczki mielonej kolendry • 1/3 łyżeczki kurkumy • 1/3 łyżeczki tymianku • 1/3 łyżeczki chili w proszku • 1/2 łyżeczki wędzonej papryki (lub słodkiej) KĄciK SMAKOSZA KĄCIK SMAKOSZA Składniki (2 porcje): • 1 pojedyncza pierś kurczaka • 1 ząbek czosnku • 1 łyżka posiekanej natki pietruszki • 1/2 czerwonej świeżej papryki • 1/2 ananasa • oliwa, cząstki cytryny lub limonki KSIĘGI PARAFIALNE Sakrament Chrztu św. przyjęli Mia Małgorzata Bierdzio, Adam Władysław Zych, Eliza Julia Drabek, Stanisław Mikołaj Gliniany, Adela Andruszków Panie, wspomóż swoją łaską te dzieci, które przez Chrzest zostały włączone do Kościoła Świętego, aby całym swoim życiem świadczyły o Tobie. Roczki Rafał Wojciech Sudzik, Alan Antoni Chrobot, Maciej Jakub Szynol, Lena Pola Szynol, Adam Tadeusz Ochał Boże, ogarniamy modlitwą te dzieci, niech wzrastają w wierze otoczone miłością Boga i rodziców. Śluby Łukasz Piotr Chatys i Małgorzata Anna Chatys, Stefan Enge i Annette Lukaszczyk, Paweł Marek Cwaliński i Karolina Urszula Dąbrowska KSIĘGI PARAFIALNE Pan Jezus, który zaszczycił swoją obecnością wesele w Kanie Galilejskiej, niech Wam udzieli swego błogosławieństwa. Jubilaci Życzenia urodzinowe 90 – Angela Kuboń 80 – Gertruda Banert 50 – Jarosław Nykiel, 18 – Magdalena Przewieślik, Anna Naruć Miłość obojga chrześcijan, przeżywana w łączności z Chrystusem i z poddaniem Jego prawu, jest światłem dla domu rodzinnego i dla świata. Zmarli parafianie: KSIĘGI PARAFIALNE 25 – Katarzyna i Krzysztof Kurłowicz, Daniela Rusiłowicz–Gąsior i Jan Gąsior Edward Meier, Janina Łakomy, Ernest Bienia, Barbara Jurczyńska Módlmy się za wszystkich, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania, aby Bóg pozwolił im oglądać swoje oblicze. Z ksiąg parafialnych CHRZTY Jakub Lesław Bosiak, Bartosz Borowiak, Adriana Kamila Kopania, Michał Krzysztof Szklarczyk, Adam Mateusz Asman 15 lat temu – w maju ŚLUBY Mariusz Krzysztof Raubo i Beata Joanna Chodorowska, Jarosław Leszek Ścisłowski i Barbara Puzio ZMARLI Julian Faron, Jan Maszkowski, Teresa Michniowska, Czesław Staniewski, Antoni KSIĘGI PARAFIALNE Nadstawek, Róża Sordoń, Jerzy Bacławski, Aniela Gmyrek, Stefan Kowalski Parafia Misjonarzy Oblatów M.N. pw. św. Eugeniusza de Mazenoda 26 Będziemy wdzięczni za wszelkie materiały od naszych Parafian. Redakcja jednak rezerwuje sobie prawo publikacji, redakcji i skrótów napływających tekstów. W sprawie publikacji kontakt z opiekunem redakcji, tel. 77–472–55–30. Adres Redakcji: Rzymskokatolicka Parafia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej pw. św. Eugeniusza de Mazenoda, ul. Ligonia 22, 47–224 Kędzierzyn–Koźle; tel. parafialny: 77 483 58 06, e–mail: [email protected]. Jesteśmy też na Facebooku: https://www.facebook.com/eugeniuszoblaci Redaktor naczelny: O. Mieczysław Hałaszko OMI; Sekretarz Redakcji: Stanisława Ścigacz (tel. 77 483 51 89), Opiekun redakcji: O. Tomasz Woźny OMI. Redakcja: Marek Dziedzic, Dorota Grzesik, Halina Ozga, Włodzimierz Podstawa, Andrzej Prochera, Piotr Tesarowicz, Danuta Wójcik. Korekta: Dorota Grzesik. Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii Życie parafii W połowie kwietnia odbył się, jak co roku, Turniej Ministrancki w Obrze. Naszej drużyny nie mogło zabraknąć. Wraz z O. Tomkiem w piątkowe (po) południe z Kędzierzyna–Koźla wyruszyła spora grupa (licząca prawie 30 osób) ministrantów. Pierwszym przystankiem naszych ministrantów był odbiór naszych rówieśników z Lublińca. W Drodze do Obry, jak i w powrotnej, panowała wesoła atmosfera, wszyscy zdążyliśmy się poznać przez ten weekend. Po przyjeździe do klasztoru w Obrze czekała nas kolacja, po ciepłej herbatce i czymś do przekąszenia zostaliśmy odprowadzeni do pomieszczeń, w których spaliśmy przez dwie noce. Już po chwili w ,,sypialni’’ starsza kadra otworzyła się na swoich rywali, z którymi zmierzyła się w Wielkim Finale. Po rannej pobudce przyszedł czas na modlitwę i śniadanie. Później odbyło się losowanie na auli, można było poczuć Ligę Mistrzów :) Ten czas szybko zleciał, bowiem po południu jechaliśmy na hale sportowe. Starsi ministranci grali na hali sportowej, młodsi natomiast rywalizowali na hali w szkole podstawowej. Zarówno młodsi, jak i ministranci w wieku gimnazjalnym pokazali wspaniałą grę i zabawę! Wielkie gratulacje należą się dla drużyny składającej się głównie z zawodników w wieku ponadgimnazjalnym, którzy wygrali swój dwumecz finałowy z sąsiadami z „pokoju’’, wrocławianami. Po zakończonym turnieju była Eucharystia. Później był czas dla siebie, kolacja i wieczór, w czasie którego oglądaliśmy filmy. Niedziela była Msza Św., w której ministranci z naszej parafii mieli uroczystą asystę ołtarza. Po Eucharystii zbliżał się koniec naszej corocznej imprezy w Obrze. Z wielkim smutkiem, a zarazem z uśmiechem na twarzach opuszczaliśmy mury klasztoru oblatów w Obrze. Ministranci z naszej parafii już nie mogą się doczekać turnieju w przyszłym roku! Piotr Pawłowski Życie parafii Kędzierzyńskie show w Obrze! 4/2016 27
