D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

Sygn. akt I C 834/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 września 2013 r.
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Maciej Dubrowski
Protokolant: Ewelina Pługowska
na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013 r. w Zgorzelcu sprawy
z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.
przeciwko B. P.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanej B. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 7604,47 zł (siedem tysięcy sześćset
cztery złote i 47/100 zł) wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty
2550,50 złotych od dnia 1-05-2013 r. do dnia zapłaty,
II. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 51,92 złote tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 21,92 złote tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,
III. wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
UZASADNIENIE
Powód (...) Bank (...) S.A. we W. w dniu 14-05-2013r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew
w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko B. P. o zapłatę kwoty 7 604,47zł wraz z umownymi
odsetkami wynoszącymi czterokrotność kredytu lombardowego NBP -w skali roku od kwoty kapitału 2 550,50 zł od
dnia 01-05-2013r. do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu pozwu Bank podał, że z pozwana zawarła umowę kredytu z dnia 02-07-2004r Wskazał, że pozwana
pomimo wezwań w tym zakresie nie spłaciła kredytu, w związku z czym Bank naliczył odsetki kwocie 4963,97 zł i
koszty, opłaty, prowizje w kwocie 90 zł .
Postanowieniem z dnia 23-05-2013r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachodni w L. o sygn. VI Nc-e 1049864/13 stwierdził brak
podstaw do wydania nakazu przekazał rozpoznanie sprawy do tutejszego Sądu. (k. -8)
Powód uzupełniając pozew do wymogów postępowania uproszczonego podtrzymał pozew w całości argumentując
identycznie jak elektronicznym postepowaniu upominawczym.
Pozwana na rozprawie w dniu 17-09-2013 roku oświadczyła, że posiada wskazane w pozwie zadłużenie, którego nie
spłaciła z powodu braku środków na życie. Zobowiązała się do spłaty zadłużenia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Pozwaną łączyła z (...) Bankiem S.A. we W.( obecnie (...) Bank (...) S.A. we W.) umowa pożyczki gotówkowej z dnia
02-07-2004r o nr (...), umowa przewidywała odsetki za opóźnienie w spłacie kapitału w wysokości czterokrotność
kredytu lombardowego NBP w skali rocznej.
(dowód: okoliczność bezsporna, umowa – k. 21-22, odpis KRS powoda k 15-18)
Pozwana nie wywiązała się w terminie z płatności rat kredytu. Kwota niespłaconego kapitału wyniosła 2550,50 zł. Bank
wezwał pozwaną do zapłaty powyższej kwoty wraz z odsetkami liczonymi według stałej stopy procentowej wynoszącej
czterokrotność kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym oraz kosztami. Bank naliczył pozwanemu kwotę
4963,97 zł tytułem odsetek i koszty, opłaty, prowizje w kwocie 90 zł
(dowód: okoliczność bezsporna,wezwanie do zapłaty – k. 24, wyciąg z ksiąg banku – k.20)
Sąd zważył, co następuje:
Uprawnienie żądania przez powoda roszczenia dochodzonego niniejszym pozwem wynika z zawartej przez pozwanej
umowy gotówkowej z dnia 02-07-2004r o nr (...).
Wysokość dochodzonej kwoty, ani warunki umowy nie były między stronami sporne.
Z oświadczenia pozwanej złożonego na rozprawie w dniu 17-09-2013 roku wynika jednoznacznie, że nie kwestionuje
ona w ogóle roszczenia powoda, potwierdzając saldo zadłużenia (art. 229 k.p.c.). Zgodnie z dyspozycją przepisu,
skutkiem przyznania niebudzącego wątpliwości, jest wyłączenie obligatoryjności przeprowadzania postępowania
dowodowego co do przyznanych okoliczności faktycznych. Przyznanie jest więc, jak powszechnie się przyjmuje,
w zasadzie oświadczeniem wiedzy strony, że twierdzenie faktyczne jej przeciwnika procesowego odpowiada
rzeczywistości. Jest ono czynnością procesową jednostronną i nie musi być dla swej skuteczności przyjęte przez stronę
przeciwną, gdyż jej adresatem jest organ rozstrzygający. Może ono dotyczyć ściśle określonej okoliczności faktycznej,
ale również wszystkich faktów składających się na podstawę faktyczną żądania powództwa – por. uzasadnienie wyroku
SN z dnia 2 sierpnia 2000 r., I PKN 749/99, OSNP 2002, nr 4, poz. 87.
Ponadto analiza złożonych przez powoda dokumentów prywatnych wskazuje na prawidłowość dokonanych wyliczeń,
w szczególności w zakresie odsetek za opóźnienie. Dokumenty te nie były przez pozwaną podważane.
Oświadczenie pozwanej zostało potraktowane także jako uznanie powództwa- art. 213 § 2 k.p.c. Uznanie powództwa
jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i
przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie
wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (zob. wyrok SN z dnia 14 września 1983 r., III CRN 188/83, OSNC 1984,
nr 4, poz. 60). Wskutek uznania przewodniczący zamyka rozprawę (art. 224 § 1) i wydaje tzw. wyrok z uznania,
uwzględniający powództwo w zakresie objętym uznaniem (wyrok częściowy - art. 317 § 1 k.p.c., jeżeli uznano część
powództwa) i zaopatruje go z urzędu rygorem natychmiastowej wykonalności (art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.,, o ile wyrok
jest zdatny do wykonania w trybie egzekucji.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.
Orzeczenie o kosztach procesu zapadło na podstawie art. 98 k.p.c. Na zasądzoną kwotę kosztów składają się: opłata
sądowa – 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego – 4,92 zł. opłaty
notarialnej za potwierdzenie pełnomocnictwa. Uznanie roszczenia nie zostało potraktowane jako środek obrony
pozwanej, ponieważ nie żądała rozstrzygnięcia o kosztach w oparciu o w art. 101 k.p.c..