Mała Konstytucja z 1919
Transkrypt
Mała Konstytucja z 1919
Mała Konstytucja z 1919 Geneza Małej Konstytucji z 1919 r. W rękach J. Piłsudskiego skupiona została pełnia władzy państwowej. Ogłoszono demokratyczną ordynację wyborczą (dekret z 28 XI 1918). Jednocześnie ustalono termin wyborów sejmowych na 26 I 1919. W dniu 10 II 1919 rozpoczął obrady jednoizbowy Sejm Ustawodawczy będący konstytuantą działający w permanencji. Na ręce Sejmu J. Piłsudski złożył władzę. Konwent Seniorów zajął się określeniem ustroju państwa w okresie poprzedzającym uchwalenie ustawy zasadniczej. Projekt stosownej uchwały został podpisany przez przedstawicieli wszystkich klubów parlamentarnych. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); W dniu 20 II 1919 Sejm przyjął zwięzłą uchwałę o powierzeniu J. Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa. Ze względu na treść, akt z 20 II 1919 jest niepełną konstytucją, którą powszechnie określa się jako Małą Konstytucję. Był to jedyny tego rodzaju akt w dotychczasowych dziejach Polski. Ustrojodawca odrzucił zasadę podziału władz przyjmując zasadę suwerenności Sejmu Ustawodawczego. Mała Konstytucja wprowadziła – z inicjatywy prawicy sejmowej – skrajną postać systemu rządów parlamentarnych z wydatnym ograniczeniem kompetencji Naczelnika Państwa. Znowelizowany kilkakrotnie akt z 1919 obowiązywał do czasu instalacji najwyższych władz konstytucyjnych, a więc jeszcze po uchwaleniu pierwszej ustawy zasadniczej odrodzonej Polski (1921). Po objęciu urzędu Prezydenta RP przez Gabriela Narutowicza (14 XII 1922) ustała władza Naczelnika Państwa. źródło: http://edukacja.sejm.gov.pl Cele Małej Konstytucji Mała Konstytucja z 20 lutego 1919 r. to Uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919 r. w sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa (Dz.Pr.P.P. Nr 19, poz. 226). (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); Treść Małej Konstytucji z 1919 r. I. Sejm przyjmuje oświadczenie Józefa Piłsudskiego, że składa w ręce Sejmu urząd Naczelnika Państwa, do wiadomości i wyraża Mu podziękowanie za pełne trudów sprawowanie urzędu w służbie dla Ojczyzny. II. Aż do ustawowego uchwalenia tej treści konstytucji, która określi zasadniczo przepisy o organizacji naczelnych władz w państwie polskim, Sejm powierza dalsze sprawowanie urzędu Naczelnika Państwa Józefowi Piłsudskiemu na następujących zasadach: 1. Władzą suwerenną i ustawodawczą w państwie polskim jest Sejm Ustawodawczy; ustawy ogłasza marszałek z kontrasygnacją prezydenta ministrów i odnośnego ministra fachowego. 2. Naczelnik Państwa jest przedstawicielem państwa i najwyższym wykonawcą uchwal Sejmu w sprawach cywilnych i wojskowych. 3. Naczelnik Państwa powołuje rząd w pełnym składzie na podstawie porozumienia z Sejmem. 4. Naczelnik Państwa oraz rząd są odpowiedzialni przed Sejmem za sprawowanie swego urzędu. 5. Każdy akt państwowy Naczelnika Państwa wymaga podpisu odnośnego ministra. Marszałek Trąmpczyński Prezydent Ministrów http://www.wos.org.pl Kreator PDF Utworzono 7 March, 2017, 16:13 I. J. Paderewski http://www.wos.org.pl Kreator PDF Utworzono 7 March, 2017, 16:13