Generuj PDF - nietuzinkowe.com.pl

Tytuł główny nagłówka
podtytuł nagłówka
nazwa Rakieta Odkrywców
cena: 200.00 zł
Rakieta Odkrywców to zabawka do samodzielnego złożenia, malowania, kolorowania Pozwól dziecku
złożyć i pokolorować rakietę...teraz niech się w niej schowa i startuje na podbój kosmosu... Zabawka do
samodzielnego złożenia i kolorowania To zabawka która rozwija zdolności manualne i plastyczne oraz uczy
kreatywności, tolerancji i pracy w grupie Małych Odkrywców. Rakieta Odkrywców może być świetną
inspiracją dla konkursów plastycznych, tematycznych zabaw grupowych, spektaklów dla najmłodszych. Wymiary Rakiety: wysokość 162 cm, szerokość 90 cm Instrukcja składania rakiety Pomysły na zabawę: wspólne budowanie i kolorowanie rakiety - wyprawa w kosmos Przygotowanie kosmonautów do startu rakiety
– można w tym celu wykorzystać kaski, ochraniacze, tułów, nogi owinąć folią aluminiową… Wiadomo, że w
przestrzeni kosmicznej panuje praktycznie zupełna próżnia, nie ma tam powietrza do oddychania ani ciśnienia.
Dodatkowo cała próżnia jest przeszywana śmiertelnie niebezpiecznym promieniowaniem pochodzącym ze Słońca
i z przestrzeni międzygwiezdnej. Natomiast gdy nie ma światła słonecznego, próżnia bardzo szybko ochładza się
nawet do temperatury - 150°C. Aby przetrwać w tym środowisku pełnym zagrożeń, astronauci muszą być
wyposażeni w specjalne ubrania ochronne, tzw. skafandry kosmiczne. Już w czasie pierwszych lotów
kosmicznych stosowano skafandry, jednak były to bardzo prymitywne skafandry, przerobione ze skafandrów
ciśnieniowych. Coraz lepsze technologie zaczęto stosować, gdy zaczęły się wyjścia astronautów w przestrzeń
kosmiczną. Były to skafandry wielowarstwowe, do których tlen doprowadzano ze statku za pomocą długiego
przewodu, tzw. pępowiny. Pępowina chroniła dodatkowo astronautę przed odleceniem daleko od statku.
Przełomowym momentem w konstrukcji skafandrów było wprowadzenie przez amerykanów skafandra
wielowarstwowego o nazwie Apollo, który powstał w wyniku przygotowań do lądowania na księżycu. Miał on
umożliwić długotrwałe przebywanie w przestrzeni kosmicznej. Obecnie stosuje się jeszcze lepsze skafandry. Są
one dwuczęściowe ("spodnie" oraz część górna). Obydwie części łączy się w pasie za pomocą bardzo ścisłego
uszczelnienia. Dzięki takiemu rozwiązaniu bardzo łatwo można skafander zakładać. Ubranie się astronaucie
wychodzącemu w przestrzeń zajmuje nie więcej niż 10 minut. Ponadto każda z części skafandra składa się z wielu
warstw, które chronią astronautę przed zagrożeniami występującymi w przestrzeni kosmicznej. Aby astronauta
nie odczuwał próżni, w skafandrze jest odpowiednia warstwa ciśnieniowa, do której podaje się tlen. Jest to
najbardziej wewnętrzna warstwa. Następną warstwą, utrzymującą odpowiednią temperaturę, są chłodzone wodą
spodnie. Pora startować – wszyscy na pokład! Po starcie można się bawić w: - spotkanie z kosmitami obrazy widziane z kosmosu – a jednocześnie przekazywać dziecku informację o naszej planecie … rakieta może
krążyć wokół stołu, ławy oglądając kulę ziemską z różnych stron. Przykładowe zagadnienia, które można
poruszyć: - Ziemia jest kulą i krąży wokół Słońca - Siła grawitacji – przyciągania
ziemskiego – tu można opowiedzieć dziecku historię o jabłku – czyli jak ta teoria została odkryta przez Izaaka
Newtona Według legendy tym, co zainspirowało Newtona do pracy nad teorią grawitacji, a następnie
opracowaniem całej dynamiki, było jabłko, które spadło mu na głowę, gdy siedział pod jabłonią. Udało mu się
dojść do wniosku, że ta sama siła, która ściągnęła jabłko z drzewa, utrzymuje na naszej orbicie Księżyc. Zjawisko
1/2
Tytuł główny nagłówka
podtytuł nagłówka
to jest podobne do kręcenia nad głową kamieniem, uwiązanym na sznurku. My jesteśmy Ziemią, kamień jest
Księżycem a sznurek obrazuje siłę ciężkości. Jeżeli puścimy w pewnym momencie sznurek, kamień poleci po
linii prostej. Tak samo stałoby się z Księżycem, gdyby siła ciężkości przestała nagle działać - zacząłby on uciekać
po linii prostej daleko w przestrzeń kosmiczną. Wszyscy wiemy z lekcji fizyki, że na Ziemi działa na nas siła
ziemskiej grawitacji, która przyciąga nas w dół. Dzięki temu nie fruwamy w powietrzu, tylko możemy spokojnie
chodzić. Siła grawitacji, inaczej zwana siłą ciężkości, działa zawsze pionowo w dół, w kierunku do środka Ziemi.
Ludzie nauczyli się żyć z siłą grawitacji i w żaden sposób jej nie odczuwają. Nasze organizmy tak się
przystosowały, aby siła grawitacji Ziemi była dla nas naturalna. - Planety Układu Słonecznego Układ Słoneczny – układ planetarny, składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich.
Ciała te, to osiem planet, 166 znanych księżyców, pięć planet karłowatych i miliardy małych ciał Układu
Słonecznego, do których zalicza się między innymi planetoidy, komety, meteoroidy. Zbadane regiony Układu
Słonecznego zawierają licząc od Słońca: cztery planety skaliste (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars), pas planetoid
składający się z małych skalistych ciał, cztery zewnętrzne planety-olbrzymy (Jowisz, Saturn, Uran, Neptun).
Odkryto także pięć planet karłowatych w tym między innymi Pluton do 2006 uznawany za 9. planetę Układu
Układu Słonecznego. Sześć z ośmiu planet i trzy z planet karłowatych mają naturalne satelity, zwane księżycami.
Każda z planet zewnętrznych jest otoczona pierścieniami złożonymi z pyłu kosmicznego. Wszystkie planety z
wyjątkiem Ziemi i Urana (który zawdzięcza nazwę greckiemu bóstwu Uranosowi) noszą imiona bóstw z mitologii
rzymskiej. - siła nieważkości Innym, podobnym do przeciążenia, choć zupełnie przeciwnym
zjawiskiem, jakiego dostarczają astronauci, jest stan nieważkości. Nazwa ta wzięła się stąd, że w tym stanie
wydaje się, że żadne ciało, w tym nasze, nic nie waży. Bardzo łatwo jest nam wyobrazić sobie stan nieważkości,
jednak często nie zdajemy sobie sprawy, jakie tak naprawdę konsekwencje dla astronautów ma przebywanie w
takim stanie. Nie jest możliwe picie, ponieważ płyn nie spływa naturalnie w "dół", tak jak jesteśmy
przyzwyczajeni. Po prostu w ogóle się nie porusza. Nie da się także oddawać moczu, do spłukiwania odchodów
niezbędny jest strumień powietrza. Bardzo skomplikowana staje się także praca z różnymi urządzeniami, gdyż
każde dotknięcie klawisza powoduje odepchnięcie się - nawet tak mała siła jest odczuwalna w stanie nieważkości.
Oprócz takich niedogodności, stan nieważkości powoduje także bardzo poważne zmiany w organizmie, który jest
przystosowany do odczuwania siły ciężkości. Na szczęście regularne ćwiczenia pozwalają ograniczyć złe skutki
nieważkości, choć mimo to wielu astronautów po długich okresach w kosmosie regenerowało się ponad rok,
zanim ich organizm powrócił do normalnego stanu. Dzieci mogą zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że unoszą się
pod sufitem a wraz z nimi szereg innych przedmiotów – pozwól dzieciom użyć swojej wyobraźni – niech
wymyślają co się może dziać z nimi i rzeczami wokół nich – gdyby ich pokój znalazł się nagle w stanie
nieważkości... - lądowanie na księżycu – dlaczego nazywamy go srebrnym globem… Rakieta wykonana jest z tektury falistej, jednostronnie białej jest w pełni bezpieczna i ekologiczna. 2/2