Patoanatomia podwichnięcia rzepkowo

Patoanatomia podwichnięcia rzepkowo-udowego
A. P. Monk, H. A. Doll, C. L. M. H. Gibbons, S. Ostlere, D. J. Beard, H. S. Gill,
D. W. Murray
From Nuffield Department of Orthopaedics, Rheumatology and Musculoskeletal
Sciences, University of Oxford, Oxford, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2011;93-B:1341–1347.
Podwichnięcie rzepki wykryte podczas dynamicznego badania MRI było
ocenione poprzednio jako powiązane z przednim bólem kolana. Podczas poniższego
badania MRI obejmującego 60 pacjentów, oceniliśmy powiązanie pomiędzy
podwichnięciem oraz licznymi czynnikami kostnymi, chrzęstnymi oraz tkanek
miękkich, mogącymi predysponować do podwichnięcia. Badanie wykonano przy
użyciu analizy funkcji dyskryminacyjnej.
Zaangażowanie rzepki (% chrząstki rzepki nakładający się z chrząstką bloczka
kości udowej) wykazuje najsilniejsze powiązanie z mechanizmem podwichnięcia.
Rzepki o zaangażowaniu > 30% nie wykazywały tendencji do podwichnięcia, w
odróżnieniu od tych < 30%, które tą tendencję wykazywały. Pozostałe czynniki
związane z podwichnięciem obejmowały: odległość guzowatości kości piszczelowej
od bloczka, odległość mięśnia obszernego przyśrodkowego od rzepki, rzepkę wysoką
oraz chrzęstne i kostne bruzdy w górnej części bloczka kości udowej. Nie stwierdzono
powiązania pomiędzy podwichnięciem a bruzdami kostnymi i chrzęstnymi w
środkowej i dolnej części bloczka, grubością chrząstki oraz klasyfikacją rzepki wg.
Wiberga.
Niniejsze badanie wykazuje, iż zaangażowanie rzepki jest kluczowym
czynnikiem związanym z jej podwichnięciem. Sugeruje ono również, że u pacjentów
z przednim bólem kolana oraz podwichnięciem rzepki opornymi na leczenie
zachowawcze można rozważyć zabieg operacyjny ukierunkowany na poprawę
zaangażowania rzepki. Badanie kliniczne może być konieczne do przetestowania
powyższej hipotezy.