O potrzebie wirtuozerii w chirurgii weterynaryjnej

WYWIAD
fot. M. Cukiernik
WETERYNARIA W PRAKTYCE
O potrzebie
wirtuozerii
w chirurgii
weterynaryjnej
Z dr. n. wet. Januszem Bieżyńskim, specjalistą chirurgii weterynaryjnej, adiunktem w Katedrze i Klinice
Chirurgii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, rozmawia
Monika Cukiernik.
Panie Doktorze, jak zostaje się
chirurgiem?
Wybór zawodu jest chyba jedną z najtrudniejszych decyzji w życiu człowieka i dlatego nie należy podejmować jej
pochopnie, bo konsekwencje bywają
czasem bardzo przykre. Patrząc z perspektywy czasu, wiem, że zawód, który wykonuję, wymaga nie tylko olbrzymiej wiedzy teoretycznej, ale również
wielkiego serca i oddania.
Wśród wielu dziedzin medycyny weterynaryjnej to właśnie chirurgia była
moją ulubioną dyscypliną. Przypomina
mi pracę zegarmistrza, który z niezwykłą precyzją wymienia stare, zniszczone części i w cudowny sposób ożywia
mechanizmy. W chirurgii jest podobnie, szybkie, lecz przemyślane działania, duża dawka adrenaliny i widoczny,
natychmiastowy efekt pracy, sprawiają,
że moja profesja pociąga mnie do dzisiaj, a pracuję już 20 lat...
Ortopedia, potocznie zwana chirurgią twardą, wymaga dodatkowo umiejętności przestrzennego spojrzenia.
Trzeba mieć nie lada wyobraźnię, żeby
odbudowywać np. kość z niewielkich
94
MARZEC • 3/2012
www.weterynaria.elamed.pl
fragmentów, co przypomina układanie skomplikowanych puzzli.
wymagającym i bardzo obciążającym
emocjonalnie.
Co jest najtrudniejsze w tej
pracy? Z jakimi ograniczeniami
i problemami spotyka się Pan
Doktor najczęściej?
Zawód lekarza jest trudną, niezwykle odpowiedzialną pracą. To właśnie
nam właściciele zwierząt powierzają
zdrowie, a często i życie swoich podopiecznych. Obdarzają nas zaufaniem
i pełną wiarą, że ich czworonożny przyjaciel wróci do zdrowia. Czuję tę odpowiedzialność. W całym procesie diagnostycznym i leczniczym nie można
kierować się uczuciami, najważniejsze są opanowanie i dobre decyzje,
co czasami jest bardzo trudne. Niestety, w naszym zawodzie zdarzają się sytuacje, w których pomoc zwierzęciu
z różnych przyczyn jest niemożliwa.
Niemoc jest wówczas bardzo frustrująca – zawsze odczuwam wtedy pewnego rodzaju złość. Najtrudniejsze
jest jednak zetknięcie się ze śmiercią
zwierzęcia i rozmowa z właścicielem.
Informowanie o śmierci jest zadaniem
Jakie zabiegi chirurgiczne
wykonuje Pan Doktor najczęściej?
Pracując w ośrodku akademickim,
w Klinice Chirurgii, wykonuję praktycznie wszelkie zabiegi chirurgiczne
dotyczące małych zwierząt; są to zabiegi z zakresu tzw. chirurgii miękkiej
– na jamie brzusznej, klatce piersiowej
i wielu innych obszarach, jak i twardej –
czyli związane z aparatem ruchu.
Przede wszystkim zajmuję się jednak
szeroko pojętą traumatologią weterynaryjną, ze szczególnym uwzględnieniem
aparatu ruchu, a więc są to zazwyczaj
złamania, zwichnięcia, wady rozwojowe
dotyczące tego układu. Duży odsetek
stanowią zabiegi dotyczące stawów np.
dysplazja łokciowa, problemy stawu ramiennego, dysplazja biodrowa itp.
Jaki jest stosunek studentów
medycyny weterynaryjnej
do specjalizacji, jaką jest chirurgia?
Czy często młodzi ludzie wybierają
tę drogę kariery zawodowej?
WYWIAD
WETERYNARIA W PRAKTYCE
W okresie studiów, na tym etapie nauki, bardzo niewielu studentów wie, jaka specjalność ich interesuje. Tak naprawdę
to życie najczęściej weryfikuje ich plany. W mojej pracy dydaktycznej zdarzało mi się spotkać takich uczniów, którzy
już na studiach wykazywali zainteresowanie chirurgią. Każdą wolną chwilę poświęcali na dodatkowe zajęcia, uczestnicząc w dyżurach i zabiegach. Było widać, że jest to ich pasja.
Uważam, że właśnie takich ludzi należy cenić.
Proszę pamiętać, że chirurgia ma duże wymagania,
bo oprócz wiedzy teoretycznej niezbędna jest praktyka,
a tę nabywa się wraz z latami pracy. Na wybór specjalizacji
duży wpływ ma miejsce, w którym wyrasta zawodowo młody
człowiek, w myśl przysłowia „czym skorupka za młodu nasiąknie...”. Równie ważni są ludzie, których spotka się na swojej
drodze, a więc mentorzy oraz nauczyciele, którzy potrafią zaszczepić miłość do zawodu oraz wpoić określone zasady.
Które z cech osobowościowych są szczególnie
przydatne w zawodzie chirurga?
Jak już wcześniej mówiłem, zawód chirurga jest bardzo wymagający i moim zdaniem nie wszyscy się w nim sprawdzą.
Zawsze w takich sytuacjach przypominają mi się słowa prof.
Ryszarda Kocięby, znanego chirurga z ośrodka transplantacji ręki w Trzebnicy, który zwykł mawiać: „z chirurgami jest
jak z muzykami, grających jest wielu, lecz wirtuozów garstka”. W chirurgii, oprócz wiedzy merytorycznej, bardzo ważne są zdolności manualne. Poza tym trzeba wykazać się
również dużą odpornością na stres oraz umiejętnością podejmowania szybkich, dobrych decyzji.
Jak wygląda rozwój polskiej chirurgii weterynaryjnej
na tle innych krajów europejskich?
Obecnie, gdy nie ma ograniczeń w przepływie informacji,
wszystkie nowości z dziedziny rozwoju medycyny weterynaryjnej są dostępne. Wielu z nas uczestniczy w zagranicznych
sympozjach, poznając nowe metody leczenia. Medycyna weterynaryjna rozwija się bardzo szybko. Jedynym ograniczeniem wprowadzania nowinek medycznych jest niestety zasobność portfela naszych klientów, a co za tym idzie, nasze
możliwości finansowe dotyczące zakupu nowych technologii. Staramy się jednak jak najlepiej wykorzystywać wszelkie
nowości, adaptując je do rodzimych warunków. Moim zdaniem nie odbiegamy w znaczący sposób od światowej weterynarii. Poza tym posiadamy jeszcze jedną bardzo ważną
zaletę – potrafimy radzić sobie w trudnych warunkach, wykorzystując wszelkie dostępne sposoby.
Czy ma Pan Doktor jakieś zawodowe marzenie, coś,
do czego Pan dąży?
W pracy każdego lekarza zawsze obecne są marzenia oraz
chęć zdobywania nowych umiejętności. Praca w Klinice,
w doświadczonym zespole, bo proszę pamiętać, że chirurgia jest pracą zespołową, pozwala mi na stały rozwój zawodowy i spełnianie tychże marzeń. Ponadto moim dążeniem
jest mieć jak najmniejszą liczę powikłań pooperacyjnych
i jak najwięcej szczęśliwych, powracających do zdrowia pacjentów.
Dziękuję za rozmowę.
‰
MARZEC • 3/2012
www.weterynaria.elamed.pl
95