Ruszty fundamentowe Dwa układy ław wzajemnie prostopadłe

Ruszty fundamentowe Dwa układy ław wzajemnie prostopadłe

Ruszty fundamentowe
Dwa układy ław wzajemnie prostopadłe stanowią ruszt stosowany jako fundament
konstrukcji szkieletowej. Słupy konstrukcyjne stoją na węzłach rusztu . Wysokości ław
mają zwykle 1/5 do 1/7 ich rozpiętości. Ruszty wprowadza się, gdy:
a) ławy jednokierunkowe (pod szeregiem słupów) wypadają zbyt szerokie, a rozkład
nacisku słupa w dwóch kierunkach powiększa pole jego podstawy, a więc i
zmniejsza nacisk jednostkowy na grunt,
b) gdy trzeba powiększyć sztywność całego fundamentu w celu wyrównania różnic
osiadań.
Płyty fundamentowe
Fundament w postaci pełnej płyty pod całym budynkiem lub jego częścią stosuje się
w następujących przypadkach, gdy:
— ogólna powierzchnia ław czy stóp wypada tak duża, że pozostają
między nimi niewielkie powierzchnie nie zabudowane, Może okazać się
opłacalne połączenie ich w jedną całość tworzącą jednolitą płytę,
— obciążenie fundamentu przy dopuszczalnym małym nacisku jed
nostkowym wymaga wyzyskania całej powierzchni budynku lub nawet
powierzchni nieco większej jako podstawy fundamentu,
— grunt pod budynkiem jest niejednorodny i wskazana jest znaczna
sztywność fundamentu w celu wyrównania różnic osiadań,
- podziemia budynku znajdują się poniżej zwierciadła wody gruntowej i wymagają
zabezpieczenia przed zalewaniem. Wykonanie niezbędnej izolacji jest łatwiejsze na
gładkiej powierzchni płyty połączonej ze ścianami.
Skrzynie fundamentowe
Przy dużych wysokościach budynków, gdy występują znaczne obciążenia poziome,
fundamenty powinny odznaczać się dużą sztywnością giętną, aby właściwie przenosić takie obciążenia na podłoże gruntowe i aby nawet nierównomierne osiadanie nie powodowało
wzajemnego przemieszczenia poszczególnych elementów konstrukcji. Jeżeli ruszt lub płyta
fundamentowa nie zapewniają spełnienia tych wymagań, stosuje się skrzynie.
Ich konstrukcja, zależnie od potrzeb i warunków wodno-gruntowych, może być :
a) otwarta górą i dołem, wówczas skrzynia składa się ze ścian zewnętrznych i
usztywniających wewnętrznych opartych na ławach i powiązanych sztywno na
skrzyżowaniach, a górą wieńcami,
b) zamknięta od dołu sztywną płytą denną połączoną z układem ścian.
(W obydwu przypadkach strop nad skrzynią opiera się na niej swobodnie)
c) zamknięta od dołu i góry sztywną płytą połączoną z układem ścian
Fundamenty pośrednie
Jeżeli podłoże gruntowe bezpośrednio pod fundamentem jest zbyt słabe, aby
utrzymać nacisk budowli, wprowadza się pale, które przenoszą obciążenia w głąb
gruntu. Pal ma małe wymiary poprzeczne w stosunku do długości. Pal obciążenie
głowicy — przez reakcję w podstawie i przez opór tarcia pobocznicy o grunt lub opór
ścinania gruntu w otoczeniu pobocznicy. Wzajemny stosunek odporu pod podstawą i
oporu na pobocznicy bywa zróżnicowany i zależy od wartości obciążenia, długości pala.
i rodzaju gruntu w podłożu.
Jeżeli pal przechodzi przez grunty słabe i sięga do gruntu o dużej
wytrzymałości, odpór w podstawie przewyższa opór na pobocznicy; w tym przypadku
pal nazywamy „stojącym". Gdy pal nie dochodzi do gruntu wyraźnie mocnego,
odpór jest niewielki i obciążenie przejmuje opór na pobocznicy wówczas nazywany
jest „zawieszonym". Przypadek pośredni pracy statycznej pomiędzy palem stojącym i
zawieszonym jest najczęstszy i wówczas taki pal nazywamy „normalnym”
• Mikropale - Pale żelbetowe o małej średnicy, wykonywane jako wiercone (średnica
do 30 cm), wbijane, wciskane lub wkręcane (średnica do 15 cm); pale
prefabrykowane mają zazwyczaj przekrój poprzeczny 25x25 cm do 40x40 cm i długość do
18 m.
• Pale fundamentowe wykonywane w gruncie mają średnicę do 2 m i długość
dochodzącą nawet do kilkudziesięciu metrów; najczęściej stosuje się pale betonowe lub
żelbetowe, które przekazują obciążenie na podłoże poprzez tarcie oraz docisk pod stopą
pala. Najnowszym rozwiązaniem są pale wiercone, wykonywane metodą ciśnieniowego
betonowania ciągłego (pale CFA o średnicy 40-150 cm) oraz pale iniekcyjne
wykonywane metodą iniekcji strumieniowej (tzw. jet-grouting).
• Studnie - Do warstwy nośnej sięgają betonowe kręgi studzienne często wypełnione
piaskiem. Stosuje się je w przypadkach :
-gdy grunt nośny zalega głęboko lub działają znaczne obciążenia poziome
- gdy są wykorzystywane jako pomieszczenia podziemne, jak zbiorniki komory itp.
Studnia to ciężka betonowa lub żelbetowa skrzynia (średnica do 60m i głębokość do 40 m ,
zagłębiająca się pod wpływem ciężaru własnego, niekiedy zwiększanego balastem przy
stopniowym wybieraniu gruntu ze środka i usuwaniu go na zewnątrz. Ścianka studni
zakończona jest w początkowym segmencie nożem ułatwiającym zagłębianie studni .
Fundamenty pośrednie powinny być wykonywane przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa na
podstawie projektu i obliczeń konstrukcyjnych.