CLOSE COMBAT SIMULATION eX Post (CCS ver
Transkrypt
CLOSE COMBAT SIMULATION eX Post (CCS ver
CLOSE COMBAT SIMULATION eX Post (CCS ver. L3A0) Podręcznik medyka Zostałeś wyznaczony przez swojego sierżanta medykiem CCS, no cóż nie załamuj się mogło Cię spotkać coś gorszego, mogłeś np. zostać sierżantem... Podstawy To, że wyznaczył Cię sierżant jeszcze nie oznacza, że jesteś medykiem CCS. Do tego żeby nim zostać musisz spełniać jeden z poniższych warunków: 1. ukończyć kurs pierwszej pomocy lub mieć wykształcenie medyczne oraz mieć apteczkę i opatrunki. 2. mieć dużą torbę medyczną lub plecak medyczny i opatrunki. Dodatkowo do tego żeby móc w pełni być medykiem musisz mieć talię kart CCS i coś do pisania. Dobrze też mieć Karty Opatrywania Ran, materiały do usztywniania rannych kończyn. Nie musisz być oznaczony jako medyk ... doświadczenie zresztą uczy, że krzyże przyciągają ogień. Nie masz też ograniczeń, co do przenoszonej broni. Karta Opatrywania Ran (KOR) Wzór kary znajdziesz razem z pozostałymi elementami systemu CCS. Wydrukuj ją w dowolnej ilości i formacie. Teoretycznie każdy piechur powinien mieć własną, ale kto ufa piechurom. Wypełniając kartę musisz zaznaczyć miejsce trafienia, typ rany, godziny, w jakich wykonałeś opatrunek i swoją parafkę. Możesz ją wręczyć rannemu albo przyczepić do niego. Pamiętaj, że na jednej karcie oznacza się kolejne zranienia konkretnej osoby. W przypadku WZW, stan rannego musi być kontrolowany, co 30 minut. Zanotuj na KOR każdą kontrolę stanu rannego wraz z godziną kontroli. Postępowanie z rannymi Przede wszystkim musisz ustalić stan rannego. Najprościej go o to zapytać. Jeśli nie ma kart CCS powinieneś mu dać do wylosowania kartę ze swojej talii. Karta wraca do talii. Po ustaleniu stanu rany masz ją zaopatrzyć. Jeżeli rozpoczynasz pomoc stan zdrowia rannego nie pogarsza się (chyba, że przerwiesz leczenie przed końcem zabiegu). Po zakończeniu pomocy powiedz rannemu co mu wolno, a czego nie. W przypadku, gdy nie da się stwierdzić stanu rannego (nie da się odczytać wylosowanej karty z uwagi na warunki) ranny zachowuje się jak WZW. W takim przypadku po 15 minutach nie udzielenia pomocy, umiera. Tamowanie Zakładasz rannemu opatrunek na miejsce gdzie został trafiony. Opatrunek powinien być prawidłowo założony, a nie zawiązany na supeł, nie opatrujemy oporządzenia. Jeśli opatrunek spadnie stan rannego pogarsza się na zasadach ogólnych. Tamowanie może wykonać każdy (RL nawet sam ranny o ile nie korzysta z rannej kończyny) i nie ma czasu minimalnego. Tamowanie powoduje stabilizacje stanu rannego (poza WZW gdzie nie powoduje żadnego efektu). Stan rannego nie pogarsza się. Opatrywanie Procedura tak jak przy tamowaniu, z tym, że może ją wykonać tylko medyk. Podczas trwania zabiegu musi dokonać zapisu w KOR. Zabieg ma określony czas trwania, który zależy od typu rany. Jednocześnie medyk może opatrywać jedną osobę/ranę. Usztywnienie Polega na usztywnieniu rannej kończyny tak, aby nie mogła się zginać. Można do tego użyć specjalnych szyn lub środków improwizowanych, nie ma czasu minimalnego. Można to wykonać jednocześnie z opatrywaniem. RL-Rana Lekka Ranę należy opatrzyć i trwa to nie mniej niż 2 minuty. Po opatrzeniu ranny nie może jedynie biegać. Stan rannego pogarsza się (na RC) jeśli nie zostanie opatrzony lub zatamowany w ciągu 15 minut. RC-Rana Ciężka Ranę należy opatrzyć i trwa to nie mniej niż 5 minut. Po opatrzeniu ranny może poruszać się i walczyć o ile został ranny w nogę lub nogi nie wolno mu korzystać z rannej kończyny i biegać. Jeśli poza opatrzeniem dodatkowo usztywnisz ranną kończynę ranny może z niej korzystać. WZW-Wyłączenie Z Walki Możesz tylko ustabilizować stan rannego. Polega to na opatrzeniu, które trwa 10 minut. Ranny nie może się poruszać i komunikować, jest nieprzytomny. Zwykłe tamowanie nic nie daje. Ustabilizowany ranny pozostawiony na 30 minut sam umiera (KIA). KIA-Zabity Jeśli nie jesteś nekromantą żadne standardowe zabiegi nie pomogą.