Zbigniew Burzyński - Niebieska eskadra

str.1
www.niebieskaeskadra.pl
Zbigniew
Burzyński
Rank
kpt.balon.
Date of birth
1902-03-31
Date of death
1971-12-30
Cemetery
Warszawa - Powązki Cmentarz Wojskowy
Wsp. 52.261048131158, 20.955229997635
Grave
kwatera 14C, rząd V, miejsce 14.
Photo of grave
Country
Polska
Period
Okres powojenny
Source
Informacja: ZCK Warszawa, pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Burzyński
Zbigniew Burzyński urodził się 31 marca 1902 r. w Żółkwi k. Lwowa. Z racji
na pracę swojego ojca (nadleśniczy Lasów Państwowych w Małopolsce
Wschodniej) uczęszczał do wielu szkół. Od sierpnia do października 1918 r.
działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W czasie pobytu w grodzie Kraka
wstąpił do Korpusu Kadetów na Łobzowie. To w nim w 1919 r. zdał maturę.
Następnie otrzymał skierowanie do Szkoły Podchorążych Artylerii. Po kursie
został skierowany do pułku artylerii w Nowym Targu. Po dwóch miesiącach
służby w nim został oddelegowany do Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej w
Toruniu, gdzie ukończył Kurs Obserwatorów Aeronautycznych. Awansował do
stopnia podporucznika. Pozostał w Szkole jako wykładowca. Dzięki
znajomości języka francuskiego przetłumaczył instrukcję montażu sterowca.
Pozwoliło to na zbudowanie i loty polskiego sterowca Lech. Około 1924 roku
Niebieska Eskadra (c)
str.2
www.niebieskaeskadra.pl
został odkomenderowany do Francji, gdzie odbyył staż w wojskowych
zakładach balonowych. Po powrocie do Polski został przeniesiony do
Legionowa pod Warszawą. Pod jego okiem został zbudowany nasz pierwszy w
balon na uwięzi typu Caquot R i wolny typu E 2. Legionowo opuścił w marcu
1937 r. Jednocześnie był dowódcą kompanii balonów obserwacyjnych w 2
batalionie balonowym. Od 1928 do 1938 roku prowadził czynną działalność
zawodniczą w sporcie balonowym.
We wrześniu 1928 r. wziął udział w Krajowych Zawodach Balonów Wolnych.
Startował z Warszawy z F.Hynkiem na balonie Lwów. Wylatał w nich l
miejsce. W sierpniu 1929 r. wziął udział pierwszy raz w zawodach
międzynarodowych. Te odbyły się w Poznaniu jako impreza towarzysząca
Powszechnej Wystawie Krajowej. W październiku 1930 r. startował ponownie
w zawodach krajowych na balonie o pojemności 750 m3. Po lądowaniu poza
granicami Polski w ZSRR został zdyskwalifikowany. Od 1932 r. brał udział w
Międzynarodowych Zawodach Balonowych o nagrodę im. Gordon-Bennetta.
Razem z F. Hynkiem wystartował w Bazylei na balonie Gdynia zajmując 6
miejsce. Odległość z Bazylei do Warszawy (1075 km) pokonali w 17 h. Nasi
baloniarze otrzymali nagrodę za najlepszą prędkość, 63 km/h. Na początku
1933 r. odbył z Hynkiem pierwszy w Polsce lot balonem na wysokość.
Wystartowali do niego 28 lutego na balonie Toruń. Wznieśli się na wysokość
9762 m. Ten sukces spowodował, że zostali wyznaczeni w 1933 r. do
uczestnictwa w zawodach Gordon?Bennetta. W Chicago lecąc balonem
Kościuszko odnieśli pierwsze w tych zawodach zwycięstwo dla Polski. Polska
załoga wylądowała w Kanadzie mając za sobą 1361 km pokonanych w czasie
39 h 39 min. 28.03.1935 r. Zbigniew Burzyński z Wysockim ustanowił
światowy rekord wysokości lotu balonem (9437 m). W lipcu tego samego roku
obaj osiągnęli na balonie Toruń wysokość 10 002 m.
W następnych zawodach Gordon-Bennetta rozegranych w 1934 r. w
Warszawie, Zbigniew Burzyński na balonie Warszawa II, zajął drugie miejsce.
Polska załoga lądowała pod Riazaniem w ZSRR. Miała za sobą pokonane
1301 km w czasie 36 h 42 min. Jeszcze w czasie tych samych zawodów we
wrześniu 1935 r. w czasie lotu z Wysockim na balonie Polonia II startując ze
stolicy Polski nasi śmiałkowie pokonali 1650 km w czasie 57 h 54 min lądując
w okolicach Stalingradu. To dzięki zwycięstwom, które odnosił Burzyński
trafił do Polski na własność puchar Gordon?Bennetta. 29 marca 1936 r.
Burzyński wraz z doktorem Jodko-Narkiewiczem ustanowił na balonie
Warszawa II nowy rekord świata wysokości wzbijając się na 10 835 m (klasa
A-9 balonów o pojemności od 3001 do 4000 m3). Rekord nie był pobity blisko
26 lat. Zbigniew Burzyński miał za sobą jeszcze dwa inne rekordy świata:
odległości przelotu balonem na dystansie 1650 474 km (15-18.09.1935 r.) i
długotrwałości lotu 57 h 54 min(w kategorii balonów o pojemności od 1601
do 4000 m3). Burzyński startował w zawodach Gordon-Bennetta dwukrotnie:
w Warszawie w 1936 r. i w Brukseli w 1937 r.
W 1923 r. awansował do stopnia porucznika, a w styczniu 1934 r. do stopnia
kapitana. Nieustannie podnosił swoją wiedzę. Był słuchaczem Szkoły
Oficerów Technicznych Lotnictwa w Warszawie. Ukończył kurs oficerów
technicznych lotnictwa. Według jego projektu został wykonany prototyp
balonu zaporowego ZB-3. Mało kto wie, że stateczniki tego balonu
produkowane były seryjnie i stosowane w czasie ostatniej wojny w Wielkiej
Brytanii w polskich balonach. Po kursie, we wrześniu 1938 r. został
komendantem parku w 2 batalionie balonowym. Pełnił tę funkcję do kwietnia
1939 r. Następnie został przeniesiony do Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej
Niebieska Eskadra (c)
str.3
www.niebieskaeskadra.pl
MSW na stanowisko referenta zapór balonowych. Pozostawał na nim do
końca sierpnia.1939 r. Z tego odwołany, został mianowany dowódcą 6
kompanii balonów obserwacyjnych. Razem z nią wyruszył na wojnę w 1939 r.
Po rozformowaniu dowodzonej kompanii znalazł się w Warszawie, gdzie
rozpoczął pracę w delegaturze PCK. W listopadzie 1939 r. został aresztowany
przez żandarmerię niemiecką. Trafił do obozów jenieckich. Przebywał w nich
kwietnia 1945 r. W okresie od maja do listopada 1945 r. był oficerem
łącznikowym 4 Commando Brigade w okupowanych Niemczech. Po powrocie
do Polski podjął się studiowania na Politechnice Warszawskiej. W 1955 r.
uzyskał dyplom inżyniera mechanika specjalności balonowe.
W powojennej Polsce był propagatorem sportu balonowego, współinicjatorem
jego reaktywowania. W 1956 r. stanął na jej czele Rady Balonowej Aeroklubu
PRL. Następnie kierował Komisją Balonową Aeroklubu PRL. W latach
1956-1969 sporządził dokumentację techniczną balonów wolnych o
pojemności 1200 i 1600 m3. Doglądał ich budowy a po wybudowaniu
oblatywał. Wykładał na kursach pilotów, instruktorów i mechaników
balonowych. W 1960 r. odbył swój setny lot balonem na balonie Warszawa.
Współorganizował krajowe zawody balonowe oraz starty za granicą. Był
stałym delegatem Aeroklubu PRL przy Międzynarodowej Komisji Balonowej
FAI. W latach 1966-1969 przebywał w Czechosłowacji, gdzie pomagał w
reaktywowaniu sportu balonowego. Działał społecznie w komisji Lotniczej
Komisji Historycznej Aeroklubu PRL i Klubie Seniorów Lotnictwa APRL. W
tym ostatnim był członkiem zarządu i komisji rewizyjnej. Napisał i wydał dwie
książki: "Kościuszko nad Ameryką", "Balonem przez kontynenty". Zmarł w
Warszawie 30 grudnia 1971 roku.
Opracowanie: Konrad RYDOŁOWSKI
Niebieska Eskadra (c)