Długa, długa zima Pewnego razu przydarzyło mi się przeżyć bardzo

Długa, długa zima
Pewnego razu przydarzyło mi się przeżyć bardzo długą zimę. Zamiast kilku
miesięcy trwała dwa albo trzy lata.
Miałam złamane serce, a świat naokoło stopniowo spowalniał, aż całkowicie
zamarł w bezruchu, jakby został zamrożony. Zapadłam w sen. Połowa mnie
śniła zawieszona w przestrzeni, podczas gdy druga połowa wędrowała po
lesie, odnajdując na swojej drodze przedmioty - pokruszone, pomięte
zdarzenia i myśli, które poprzerastały w skomplikowane struktury roślinne.
Wewnętrzny czas płynął niezależnie od czasu rzeczywistego. Oba wymiary
połączyły się na poziomie znalezionych obiektów i przerodziły w obrazy.
Malowanie przypomina mi trochę przygotowywanie mrożonek. Wycinam z
rzeczywistości pewne fragmenty i zachowuję na potem. Wycinam też kawałki
siebie i zamrażam. Próbuję zachować świeżość emocji, a równocześnie
ocenić na chłodno ich znaczenie.
Projekt składa się z dwóch cykli obrazów przedstawiających postacie w
pozycji embrionalnej oraz studia znalezionych w lesie przedmiotów. W
ratownictwie ułożenie ciała w pozycji skulonej zapobiega jego wychłodzeniu i
asekuruje narządy wewnętrzne. To pozycja zamknięta, chroniąca serce,
umożliwiająca przetrwanie i regenerację. Kawałki roślin, kamienie, deski czy
kości tworzą krajobraz zimowego lasu. Miejsce, w którym życie płynie w
ukryciu, zbiera siły, by wykiełkować na nowo, gdy tylko zima się skończy.
KLAUDIA KA
Malarka urodzona w 1984 roku w Warszawie gdzie mieszka i pracuje.
Uzyskała dyplom z wyróżnieniem na Europejskiej Akademii Sztuk w 2008
roku. Dwukrotna laureatka Stypendium EAS i Stypendium MEN. Laureatka I
miejsca w konkursie „Szansa” współorganizowanym przez Galerię Mutu i
Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Poza malarstwem
zajmuje się również grafiką i animacją, a wraz ze Stowarzyszeniem
Hokuspokus organizacją wydarzeń kulturalnych.
www.klaudiaka.art.pl