PL - CORDIS

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
Bruksela, dnia 21.9.2005
COM(2005) 447 wersja ostateczna
2005/0183 (COD)
Wniosek
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie jakości powietrza atmosferycznego i w sprawie czystszego powietrza
dla Europy
(przedstawiona przez Komisję)
{SEC(2005) 1133}
PL
PL
UZASADNIENIE
1.
•
KONTEKST WNIOSKU
Podstawa i cele wniosku
W ramach podjętej w czerwcu 2002 r. inicjatywy „Lepszego Stanowienia Prawa”, w
lutym 2003 r. Komisja zaproponowała ustanowienie polityki w zakresie aktualizacji i
uproszczenia dorobku prawnego Wspólnoty. Powyższe miało na celu zapewnienie
jasnego, zrozumiałego, aktualnego i przejrzystego zbioru prawa wtórnego WE.
Kontynuując powyższą inicjatywę, niniejszy wniosek ma na celu połączenie przepisów
pięciu odrębnych aktów prawnych w jedną dyrektywę z zamiarem uproszczenia,
usprawnienia i ograniczenia objętości istniejących przepisów. Ponadto, wniosek ma na
celu istotne zweryfikowanie istniejących przepisów i uwzględnienie najnowszych
osiągnięć naukowych oraz w dziedzinie ochrony zdrowia, a także doświadczeń Państw
Członkowskich w tym zakresie.
•
Kontekst ogólny
Zanieczyszczenie powietrza długo było traktowane jako istotny czynnik zagrażający
zdrowiu ludzi i środowisku naturalnemu. W roku 1996 została przyjęta dyrektywa
ramowa w sprawie jakości powietrza, ustanawiająca wspólnotowe ramy oceny i
zarządzania jakością powietrza atmosferycznego w UE. Dyrektywa ramowa
obejmowała także wykaz najważniejszych zanieczyszczeń, dla których miały być
ustalone cele w zakresie jakości powietrza w prawodawstwie pochodnym. Zasadniczo
były cztery pochodne dyrektywy w sprawie szczególnych zanieczyszczeń oraz decyzja
Rady, mające na celu wzajemną wymianę informacji w zakresie monitorowania jakości
powietrza.
Ocena wpływu uzupełniająca niniejszy wniosek oszacowała koszty szkód wynikające z
narażenia człowieka na działanie pyłu zawieszonego i ozonu w powietrzu
atmosferycznym. W roku 2000 oceniono, że narażenie na działanie pyłu zawieszonego
skraca średnią długość życia człowieka o prawie dziewięć miesięcy w
UE-25. Odpowiada to około 3,6 milionom lat straconego życia lub
348 000 przypadków przedwczesnej śmierci rocznie. Ponadto, oceniono, że wystąpiło
około 21 400 przypadków przedwczesnej śmierci spowodowanej działaniem ozonu.
Spodziewany jest znaczny postęp w zakresie ograniczenia szkodliwej emisji pyłu
zawieszonego i jego prekursorów, którego rezultaty w okresie od dnia dzisiejszego do
roku 2020 powinny zmniejszyć straty w średniej długości życia do około 5,5 miesiąca.
Oczekuje się, że ilość przypadków przedwczesnej śmierci spowodowanej działaniem
ozonu zmniejszy się w tym samym okresie czasu o 600. Koszty strat spowodowanych
powyższymi aspektami w roku 2020 oceniono na kwotę pomiędzy 189 a 609 mld EUR
rocznie.
•
Obowiązujące przepisy w obszarze, którego dotyczy wniosek
Niniejszy wniosek ma na celu zweryfikowanie i połączenie następujących odrębnych
aktów prawnych w jeden akt prawny.
PL
2
PL
Dyrektywa Rady 96/62/WE w sprawie oceny i zarządzania jakością powietrza
(„dyrektywa ramowa"), Dz. U. L 296 z 21.11.1996 r., str. 55.
Dyrektywa Rady 1999/30/WE odnosząca się do wartości dopuszczalnych dla
dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym
powietrzu, Dz. U. L 163 z 29.06.1999 r., str. 41 („pierwsza dyrektywa pochodna”).
Dyrektywa 2000/69/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotycząca wartości
dopuszczalnych benzenu i tlenku węgla w otaczającym powietrzu, Dz. U. L 313 z
13.12.2000 r., str. 12 („druga dyrektywa pochodna”).
Dyrektywa 2002/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnosząca się do ozonu w
otaczającym powietrzu, Dz. U. L 67 z 9.3.2002 r., str.14 ("trzecia dyrektywa pochodna”).
Decyzja Rady 97/101/WE ustanawiająca system wzajemnej wymiany informacji i
danych pochodzących z sieci i poszczególnych stacji dokonujących pomiarów
zanieczyszczeń otaczającego powietrza w Państwach Członkowskich, Dz. U. L 35 z
5.2.1997 r., str. 14 („decyzja w sprawie wymiany informacji”).
•
Spójność z innymi politykami i celami Unii
Niniejszy wniosek jest zgodny z art. 175 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę
Europejską i ma na celu zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i
środowiska naturalnego.
2.
•
KONSULTACJA Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA WPŁYWU
Konsultacja z zainteresowanymi stronami
Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów
Odbyło się około 13 głównych spotkań z zainteresowanymi stronami, w tym z branży
przemysłowej (przemysł motoryzacyjny, rafinerie ropy naftowej, zakłady emitujące
lotne związki organiczne i przedstawiciele ogólnych branż przemysłu), Państwami
Członkowskimi i organizacjami pozarządowymi, w tym Europejskie Biuro Ochrony
Środowiska Naturalnego, Szwedzki Sekretariat ds. Kwaśnych Deszczy oraz Światowa
Organizacja Zdrowia (WHO). Kraje przystępujące i kraje EOG także zaproszono do
udziału w powyższych spotkaniach. Odbyło się także około stu spotkań w licznych
roboczych grupach technicznych, zorganizowanych przez służby Komisji. Ponadto,
przeprowadzono konsultacje internetowe na temat elementów strategii tematycznej
dotyczącej zanieczyszczenia powietrza, obejmującej także elementy niniejszego
wniosku.
Streszczenie odpowiedzi oraz sposób, w jaki zostały one uwzględnione
Stanowiska Państw Członkowskich oraz pozostałych zainteresowanych stron
zasadniczo mają charakter wspierający inicjatywę Komisji polegającą na uproszczeniu
prawodawstwa. Państwa Członkowskie również (i) uznają konieczność zajęcia się
nową substancją zanieczyszczającą PM2.5, (ii) są ostrożne w kwestii bezwzględnego
poziomu, na jakim mogą być ustanowione normy jakości powietrza w świetle
PL
3
PL
potencjalnych kosztów i możliwości ich przestrzegania, oraz (iii) wspierają ideę
ograniczenia ogólnego narażenia i ograniczenia w większym zakresie w miejscach,
gdzie zanieczyszczenie jest największe. Dlatego też wniosek przewiduje stosunkowo
wysoki pułap stężenia PM2,5, który obowiązywałby w całej UE i zapewniałby ochronę
przed zbyt dużym zagrożeniem, jednak stanowiłby obciążenie jedynie na obszarach
najbardziej zanieczyszczonych. Ponadto, Państwa Członkowskie byłyby zobowiązane
do pomiaru PM2,5 na obszarach miejskich oraz doprowadzić do istotnego ograniczenia
zarejestrowanych średnich poziomów, zgodnie z poziomami zanieczyszczeń
określonymi dla roku 2010. To pozwoli w najbardziej efektywny sposób ograniczyć
ogólne narażenie, zgodnie z decyzjami podjętymi przez Państwa Członkowskie.
W okresie od dnia 1 grudnia 2004 r. do dnia 31 stycznia 2005 r. przeprowadzono
otwarte konsultacje w internecie. Komisja odebrała 11 578 zgłoszeń. Wyniki
przeprowadzonych konsultacji dostępne są na stronie internetowej
http://europa.eu.int/comm/environment/air/cafe/pdf/air_pollu_en.pdf.
•
Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy fachowej
Dziedziny nauki/wiedzy fachowej
Do opracowania niniejszego wniosku i strategii tematycznej dotyczącej
zanieczyszczenia powietrza wykorzystano następujące dziedziny wiedzy: (1) wpływ
zanieczyszczeń powietrza na zdrowie ludzi, (2) kompleksowa ocena modelowania i
opracowywania skutecznych z punktu widzenia kosztów strategii kontrolnych,
(3) ocena wpływu na stan zdrowia, w tym wyliczenia pieniężne, (4) oszacowanie
korzyści dla ekosystemu, (5) modelowanie makroekonomiczne oraz (6) wiedza w
zakresie oceny i zarządzania jakością powietrza.
Zastosowana metodologia
Umowy o dzieło i umowy w sprawie dotacji oraz spotkania zorganizowane przez
Komisję.
Główne organizacje/eksperci, z którymi się konsultowano
Światowa Organizacja Zdrowia, Międzynarodowy Instytut Analiz i Systemów
Stosowanych, AEA Technology, Konwencja w sprawie transgranicznego
zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości, Europejska Agencja Środowiska,
Wspólne Centrum Badawcze (ISPRA), grupa robocza do spraw pyłu zawieszonego
działająca w ramach Komisji, grupa robocza do spraw wdrożenia działająca w ramach
Komisji oraz Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER)
działający w ramach Komisji Europejskiej.
Streszczenie otrzymanych i wykorzystanych porad
Najważniejsze dane jakie Komisja otrzymała można streścić w sposób następujący:
(i) istnieje zagrożenie dla zdrowia wynikające z PM2,5, (ii) PM2,5 stanowi lepszą
jednostkę miary dla określenia udziału emisji antropogenicznych w poziomie pyłu
zawieszonego w powietrzu oraz (iii) nie można lekceważyć zagrożenia związanego z
frakcją najcięższych cząsteczek (pomiędzy PM2,5 i PM10).
PL
4
PL
Środki wykorzystane do publicznego udostępnienia porad ekspertów
Wszelkie sprawozdania przygotowane przez ekspertów oraz umowy były
systematycznie udostępniane do publicznej wiadomości na stronach internetowych.
•
Ocena wpływu
Komisja rozważała następujące opcje dotyczące kontrolowania narażenia człowieka na
działanie PM2,5. Każda opcja zakłada, że nadal obowiązywać będą istniejące wartości
dopuszczalne dla PM10.
(1)
Wprowadzenie docelowego ograniczenia stopnia narażenia na działanie PM2,5
do realizacji do roku 2020, mającego na celu zmniejszenie średniego rocznego
stężenia PM2,5 na obszarach miejskich o określony wskaźnik procentowy w
stosunku do średniej z pomiarów przeprowadzonych przez Państwo
Członkowskie w latach 2008 - 2010. Powyższy cel nie jest prawnie wiążący,
jednak należy dążyć do jego realizacji w możliwie najszerszym zakresie.
(2)
Zastąpienie wskaźnikowych wartości dopuszczalnych dla PM10 na rok 2010,
prawnie wiążącymi wartościami dopuszczalnymi dla średnich rocznych stężeń
PM2,5. Wartości te należy uzyskać do roku 2015, Będą one opracowane w
sposób zapewniający większą ochronę ludności, do stosowania na całym
terytorium Państw Członkowskich;
(3)
Zastąpienie wskaźnikowych wartości dopuszczalnych dla PM10 na rok 2010,
prawnie wiążącym „pułapem” dla średnich rocznych stężeń PM2,5 w
wysokości 25µgm-3. Wartość tę należy uzyskać do roku 2010 i powinna być
ona opracowana w sposób ograniczający nadmiernie wysokie zagrożenie dla
ludności;
(4)
Zastąpienie wskaźnikowych wartości dopuszczalnych dla PM10 na rok 2010,
prawnie niewiążącą wartością docelową średnich rocznych stężeń PM2,5.
Wartość tę należy uzyskać możliwie najszybciej do roku 2010 i będzie ona
nominalnie identyczna jak wartość dopuszczalna podana w ust. 2 powyżej;
oraz
(5)
Nie podejmowanie żadnych działań, to znaczy nie wprowadzanie żadnych
wymogów w zakresie ograniczenia stopnia narażenia człowieka na działanie
PM2,5.
W związku z istotnym wpływem na gospodarkę Europy, opcja (5) zakładająca brak
jakichkolwiek działań, nie jest poważną opcją. Komisja proponuje kombinację opcji
(1) i (3). Kombinacja ta jest zgodna z najlepszymi zaleceniami przekazanymi przez
WHO. Analizy leżące u podstaw oceny wpływu pokazują, że rygorystyczna, jednolita
wartość dopuszczalna nie jest tak skuteczna pod względem kosztów jak opcja (1),
ponieważ wartość dopuszczalna byłaby najbardziej skuteczna na najbardziej
zanieczyszczonych obszarach, a niekoniecznie największa ilość osób jest na tych
terenach najbardziej narażona. Korzyści wynikające z proponowanej kombinacji
oszacowano na 37 – 120 mld EUR rocznie przy kosztach wynoszących około
5 mld EUR rocznie.
PL
5
PL
Uproszczenie i uaktualnienie wymogów dotyczących sprawozdawczości
prawdopodobnie zmniejszy obciążenia administracyjne wobec Państw Członkowskich,
chociaż ich zakresu nie można dokładnie oszacować. Jednak wniosek wymagać będzie
dodatkowego monitorowania jakości powietrza, chociaż koszty z tym związane są
niewielkie, stanowiąc kilka milionów euro. Pozwoli to lepiej zrozumieć kwestie
zanieczyszczenia powietrza i powinno umożliwić w dalszej perspektywie szersze
wykorzystanie elementów modelowania do celów oceny jakości powietrza, zamiast
droższego monitorowania.
Komisja przeprowadziła ocenę wpływu ujętą w programie prac, której sprawozdanie
jest dostępne na stronie internetowej http://www.europa.eu./dg/env/cafe/index.
3.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
•
Krótki opis proponowanych działań
Niniejszy wniosek ma na celu zasadnicze zweryfikowanie i połączenie w jednej
dyrektywie pięciu odrębnych elementów istniejącego dorobku prawnego w zakresie
jakości powietrza atmosferycznego. To bezwzględnie uprości i usprawni istniejące
przepisy, zwłaszcza w zakresie monitorowania i sprawozdawczości. Wniosek uaktualni
także przepisy poprzez włączenie najnowszych osiągnięć naukowych i wprowadzi
kontrolę stopnia narażenia człowieka na działanie PM2,5 zawartego w powietrzu
atmosferycznym.
•
Podstawa prawna
Podstawą prawną wniosku jest art. 175 Traktatu.
•
Zasada pomocniczości
Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie wchodzi w zakres
wyłącznych kompetencji Wspólnoty.
Cele wniosku nie mogą być w sposób wystarczający realizowane przez Państwa
Członkowskie z następujących powodów.
Obowiązujące przepisy ustalają minimalne normy jakości powietrza w całej
Wspólnocie i zasada ta jest zachowana w uproszczonym akcie. Ponadto, pył
zawieszony w powietrzu zawiera zasadniczo transgraniczny składnik, a więc wszystkie
Państwa Członkowskie muszą podjąć kroki mające na celu ograniczenie zagrożenia
ludności w każdym Państwie Członkowskim.
Działanie na poziomie Wspólnoty umożliwi lepszą realizację celów wniosku z
następujących powodów.
Zasadniczym celem niniejszego wniosku jest zmiana i uproszczenie obowiązujących
przepisów ustalających minimalne normy w odniesieniu do jakości powietrza w całej
Wspólnocie. Ponadto, PM2,5 zawiera istotny składnik transgraniczny, w związku z
czym zanieczyszczenia wyemitowane lub powstałe w atmosferze mogą być
przenoszone na odległość tysięcy kilometrów. Zatem skala problemu wymaga szeroko
zakrojonych działań na poziomie wspólnotowym.
PL
6
PL
Modelowanie atmosferyczne i pomiary zanieczyszczeń powietrza pokazują ponad
wszelką wątpliwość, że zanieczyszczenia emitowane w jednym z Państw
Członkowskich mają swój udział w zanieczyszczaniu powietrza w innych Państwach
Członkowskich. To pokazuje, że pojedyncze Państwo Członkowskie nie może
rozwiązywać problemów indywidualnie i konieczne są wspólne działania na skalę
unijną.
Wniosek koncentruje się na uproszczeniu obowiązujących przepisów. Odnośnie do
PM2,5, wniosek ustala cele Wspólnoty dla każdego Państwa Członkowskiego, ale
pozostawia ich władzom swobodę wyboru właściwych środków służących realizacji
tych celów, gwarantujących minimalne normy jakości powietrza dla wszystkich
obywateli UE.
Wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości.
•
Zasada proporcjonalności
Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących powodów.
Wybranym aktem prawnym jest dyrektywa, ponieważ (1) wniosek ma na celu
uproszczenie obowiązujących przepisów oraz (2) ustala cele, pozostawiając szczegóły
ich realizacji Państwom Członkowskim, które posiadają szerszy zakres wiedzy co do
lokalnych uwarunkowań i środków, które z punktu widzenia kosztów przyniosą
korzystne zmiany w zakresie jakości powietrza.
Wniosek ma na celu uproszczenie wymogów w zakresie monitorowania i
sprawozdawczości poprzez wdrożenie systemu wymiany informacji i sprawozdań w
formie elektronicznej. Natomiast pewne wymogi w zakresie sprawozdawczości zostaną
uchylone. Ograniczy to obciążenia administracyjne wobec Państw Członkowskich,
chociaż ich zakresu nie można na obecną chwilę oszacować. Ponadto, chociaż w
bliskiej i średnioterminowej perspektywie wniosek przewiduje dodatkowe wymogi w
zakresie monitorowania, pozwoli to na lepsze zrozumienie z punktu widzenia
naukowego pewnych problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza, co z
kolei powinno umożliwić wykorzystanie na szerszą skalę modelowania w zakresie
oceny jakości powietrza, rezygnując z droższego systemu monitorowania. Zatem w
dalszej perspektywie można spodziewać się oszczędności w zakresie kosztów
monitorowania.
•
Wybór instrumentów
Proponowane instrumenty: dyrektywa.
Inne środki byłyby niewłaściwe z następujących powodów.
Celem niniejszego wniosku jest uproszczenie czterech obowiązujących dyrektyw i
decyzji Rady oraz połączenie ich w jeden akt prawny. W związku z tym, oraz biorąc
pod uwagę fakt, że obowiązujące przepisy ustalają cele Wspólnoty, ale pozostawiają
wybór środków ich realizacji Państwom Członkowskim, najlepszym instrumentem jest
dyrektywa.
PL
7
PL
4.
KONSEKWENCJE BUDŻETOWE
Koszty niezbędnych prac badawczych wynikających z wniosku pokryją Państwa
Członkowskie przy finansowym udziale UE, pochodzącym z budżetu przewidzianego
na ten cel w siódmym ramowym programie badawczym, zgodnie z propozycją Komisji
w zakresie założeń finansowych na lata 2007 - 2013. Wniosek nie ma wpływu na
budżet Wspólnoty, poza wymienionymi poniżej działaniami.
5.
•
INFORMACJE DODATKOWE
Uproszczenie
Wniosek przewiduje uproszczenie prawodawstwa oraz procedur administracyjnych
obowiązujących władze publiczne (na poziomie UE lub krajowym).
Cztery dyrektywy i decyzja Rady zostaną połączone w jedną dyrektywę. Zbędne
przepisy zostaną uchylone, spójność pomiędzy poszczególnymi aktami prawnymi
poprawiona a niepotrzebne zobowiązania usunięte. Nieistotne wymogi w zakresie
sprawozdawczości zostaną uchylone i zakłada się, że monitorowanie w przyszłości
będzie realizowane środkami elektronicznymi, co ograniczy obciążenia
administracyjne wobec Państw Członkowskich.
Wymogi w zakresie sprawozdawczości i monitorowania zostaną uproszczone i
zwiększy się zakres stosowania sprawozdań w formie elektronicznej, co powinno
wspomóc wewnętrzne wymogi administracyjne Państw Członkowskich.
Wniosek włączony jest do programu realizowanego przez Komisję w zakresie
aktualizacji i uproszczenia dorobku prawnego Wspólnoty oraz do programu
działalności legislacyjnej i prac pod numerem CLWP 2004 1011 karta 2005.
•
Uchylenie obowiązującego prawodawstwa
Przyjęcie niniejszego wniosku doprowadzi do uchylenia istniejącego prawodawstwa.
•
Klauzula przeglądu/weryfikacji/wygaśnięcia
W okresie pięciu lat od przyjęcia dyrektywy, Komisja zweryfikuje przepisy odnoszące
się do PM2,5. W szczególności Komisja opracuje i zaproponuje szczegółowe działania
mające na celu ustalenie prawnie wiążących zobowiązań dotyczących ograniczenia
stopnia narażenia, uwzględniających różnorodność sytuacji w przyszłości w zakresie
jakości powietrza i możliwości redukcji zanieczyszczeń w poszczególnych Państwach
Członkowskich.
•
Tabela korelacji
Państwa Członkowskie są zobowiązane do przekazania Komisji tekstów przepisów
krajowych transponujących dyrektywę, jak również tabeli korelacji między tymi
przepisami a dyrektywą.
PL
8
PL
•
Europejski Obszar Gospodarczy
Proponowany akt prawny ma znaczenie dla EOG i w związku z tym powinien objąć
swoim zakresem Europejski Obszar Gospodarczy.
•
Szczegółowe wyjaśnienie wniosku
Ponieważ zasadniczym celem niniejszego wniosku jest zweryfikowanie i połączenie
kilku aktów prawnych oraz usunięcie zbędnych zapisów, poniżej opisano jedynie
najważniejsze zmiany w obowiązujących przepisach.
Rozdział III (Zarządzanie jakością powietrza):
Komisja nie proponuje zmiany obowiązujących wartości dopuszczalnych dotyczących
jakości powietrza, ale zaproponuje wzmocnienie obowiązujących przepisów tak, aby
Państwa Członkowskie zostały zobowiązane do przygotowania oraz wdrożenia planów
i programów mających na celu usunięcie niezgodności. Jednak tam, gdzie Państwa
Członkowskie podjęły wszelkie stosowne środki, Komisja zaproponuje, aby Państwa
Członkowskie mogły odroczyć termin realizacji zakładanych celów na terenach, gdzie
nie przestrzega się wartości dopuszczalnych pod warunkiem spełnienia określonych
kryteriów. O wszelkich zmianach w tym zakresie należy poinformować Komisję.
Ponadto, Komisja potwierdzi założenia obowiązujących przepisów w zakresie
pominięcia dla celów zgodności udziału zanieczyszczeń pochodzących z naturalnych
źródeł.
Istnieją poważne dowody pozwalające stwierdzić, że drobne cząstki (PM2,5) są bardziej
niebezpieczne niż duże. Jednak nie można zignorować najcięższej frakcji (cząstki o
średnicy od 2,5 do 10 µm). Konieczne jest zatem przyjęcie nowego podejścia w
zakresie kontroli PM2,5, uzupełniające obowiązujące sposoby kontroli PM10. Komitet
Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska popiera to podejście. Proponowane
podejście ustali pułap stężenia PM2,5 w powietrzu atmosferycznym dla zabezpieczenia
ludności przed nadmiernie wysokim zagrożeniem, do zrealizowania do 2010 r.
Uzupełnieniem powyższego będzie prawnie niewiążący cel dotyczący ograniczenia
ogólnego narażenia człowieka na działanie PM2,5 w latach 2010 do 2020 w każdym
Państwie Członkowskim, w oparciu o dane pomiarowe.
Wniosek zakłada także bardziej rozbudowany system monitorowania określonych
zanieczyszczeń, takich jak PM2,5. Pozwoli to lepiej poznać zanieczyszczenia i ułatwi
opracowanie na przyszłość bardziej skutecznej polityki w tym zakresie. Ponadto,
monitorowanie powinno ostatecznie umożliwić wykorzystanie na szerszą skalę technik
modelowania i obiektywnego badania w celu oceny rozmiarów zanieczyszczenia
powietrza. A tym samym rezygnację z droższego systemu monitorowania.
PL
9
PL
Rozdział V (Informacja i sprawozdania):
Komisja proponuje przejście do systemu sprawozdań elektronicznych opartych na
systemie wymiany informacji w ramach inicjatywy INSPIRE1. Podejście to ograniczy
ilość dokumentów, skróci przepływ informacji, usprawni możliwości oceny i poprawi
dostęp społeczeństwa do informacji. W tej sytuacji, postanowienia decyzji w sprawie
wymiany informacji, odnoszącej się do mechanizmów w zakresie sprawozdawczości,
nadal będą obowiązywać, aż do czasu przyjęcia nowych przepisów w ramach
dyrektywy INSPIRE.
1
PL
COM(2004) 516 wersja ostateczna.
10
PL
2005/0183 (COD)
Wniosek dotyczący
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie jakości powietrza atmosferycznego i w sprawie czystszego powietrza dla
Europy
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175,
uwzględniając wniosek Komisji1,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego2,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów3,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu4,
a także mając na uwadze co następuje:
(1)
Szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego przyjęty
decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1600/2002/WE z 22 lica 2002 r.5,
stanowi o konieczności ograniczenia zanieczyszczeń do poziomów minimalizujących
szkodliwe skutki dla zdrowia ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem wrażliwych grup
ludności, oraz całego środowiska naturalnego, w celu poprawy systemu
monitorowania i oceny jakości powietrza, w tym odkładanie się zanieczyszczeń oraz
dostarczania informacji społeczeństwu.
(2)
W celu ochrony zdrowia ludzi i całego środowiska naturalnego, należy unikać,
zapobiegać lub ograniczać emisję szkodliwych zanieczyszczeń oraz ustalić stosowne
normy dla powietrza atmosferycznego, z uwzględnieniem norm, zaleceń i programów
Światowej Organizacji Zdrowia.
1
Dz.U. L […] z […], str. […].
Dz.U. L […] z […], str. […].
Dz.U. L […] z […], str. […].
Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia […], wspólne stanowisko Rady z dnia […].
Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1.
2
3
4
5
PL
11
PL
(3)
Dyrektywa Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania
jakością powietrza6, dyrektywa Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r.
odnosząca się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i
tlenków azotu oraz pyłu zawieszonego i ołowiu w powietrzu7, dyrektywa 2000/69/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. dotycząca wartości
dopuszczalnych benzenu i tlenku węgla w powietrzu8, dyrektywa 2002/3/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lutego 2002 r. odnosząca się do ozonu w
powietrzu9 oraz decyzja Rady 97/101/WE z dnia 27 stycznia 1997 r. ustanawiająca
system wzajemnej wymiany informacji i danych pochodzących z sieci i poszczególnych
stacji dokonujących pomiarów zanieczyszczeń powietrza w Państwach Członkowskich10
muszą być zasadniczo zweryfikowane w celu uwzględnienia najnowszych osiągnięć
naukowych oraz w dziedzinie ochrony zdrowia, a także doświadczeń Państw
Członkowskich. Dla zapewnienia przejrzystości i skuteczności administracyjnej oraz
w celu uproszczenia przepisów wskazane jest zatem zastąpienie powyższych pięciu
aktów prawnych jedną dyrektywą.
(4)
Kiedy zgromadzone zostanie odpowiednie doświadczenie związane ze stosowaniem
dyrektywy 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r.
odnoszącej się do arsenu, kadmu, rtęci, niklu i policyklicznych węglowodorów
aromatycznych w powietrzu11, można będzie rozważyć połączenie jej przepisów z
przepisami niniejszej dyrektywy.
(5)
Należy postępować zgodnie ze wspólnym podejściem do oceny jakości powietrza,
stosując wspólne kryteria oceny. Oceniając jakość powietrza atmosferycznego należy
wziąć pod uwagę wielkość populacji i ekosystemów narażonych na działanie
zanieczyszczonego powietrza. Wskazany jest zatem podział terytorium każdego z
Państw Członkowskich na strefy lub aglomeracje odzwierciedlające gęstość zaludnienia.
(6)
Dla celów oceny jakości powietrza atmosferycznego istotne znaczenie ma
zastosowanie znormalizowanych technik pomiaru i wspólnych kryteriów zarówno w
odniesieniu do ilości i rozmieszczenia stacji pomiarowych, tak, aby zebrane dane
dotyczące zanieczyszczenia powietrza były dostatecznie reprezentatywne i
porównywalne na terenie całej Wspólnoty. Do celów oceny jakości powietrza
atmosferycznego można zastosować metody inne niż pomiary i dlatego konieczne jest
określenie kryteriów stosowania i wymaganej dokładności takich metod.
(7)
Należy przeprowadzić dokładne pomiary drobnego pyłu zawieszonego w stacjach
terenowych dla lepszego zrozumienia wpływu tej substancji i opracowania
odpowiedniej polityki w tym zakresie. Pomiary te powinny być przeprowadzane
zgodnie z programem współpracy w zakresie monitorowania i oceny przemieszczania
się na duże odległości zanieczyszczeń powietrza w Europie (EMEP) przyjętym na
6
Dz.U. L 296 z 21.11.1996, str. 55. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
Dz.U. L 163 z 29.6.1999, str. 41. Dyrektywa zmieniona decyzją Komisji 2001/744/WE (Dz.U. L 278 z
23.10.2001, str. 35).
Dz.U. L 313 z 13.12.2000, str. 12.
Dz.U. L 67 z 9.3.2002, str. 14.
Dz.U. L 35 z 5.2.1997, str. 14. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/752/WE (Dz.U. L 282 z
26.10.2001, str. 69).
Dz.U. L 23 z 26.1.2005, str. 3.
7
8
9
10
11
PL
12
PL
podstawie Konwencji z 1979 roku w sprawie transgranicznego zanieczyszczania
powietrza na dalekie odległości zatwierdzonej decyzją Rady 81/462/EWG z
11 czerwca 198112.
(8)
Poziom jakości powietrza należy utrzymać lub poprawić tam, gdzie jest on już dobry.
Tam, gdzie normy jakości powietrza są przekroczone, Państwa Członkowskie
powinny podjąć działania w celu osiągnięcia zgodności z określonymi wartościami,
jednak przekroczenie norm związane z posypywaniem dróg piaskiem w okresie
zimowym należy zignorować.
(9)
Zagrożenie dla roślinności związane z zanieczyszczeniem powietrza stanowi
najważniejszą kwestię w miejscach oddalonych od obszarów miejskich, gdzie
roślinność występuje. Ocena tego typu zagrożeń i zgodność z normami jakości
powietrza dla celów ochrony roślinności powinna dlatego skupić się na miejscach
oddalonych od obszarów zabudowanych.
(10)
Drobny pył zawieszony (PM2,5) odpowiada w znacznym stopniu za negatywny wpływ
na zdrowie ludzi. Ponadto, nadal nie określono progu, poniżej którego PM2,5nie
stanowiłby zagrożenia. Dlatego też substancję tę należy potraktować w inny sposób
niż pozostałe zanieczyszczenia powietrza. Podejście takie ma na celu ogólne
ograniczenie stężenia zanieczyszczeń na terenach miejskich tak, aby jak największe
skupiska ludności skorzystały na poprawie jakości powietrza. Jednak dla zapewnienia
minimalnego stopnia ochrony zdrowia w każdym miejscu, podejście to powinno
połączyć się z bezwzględnym pułapem stężenia.
(11)
Obowiązujące cele długoterminowe mające zapewnić skuteczną ochronę przed
szkodliwym oddziaływaniem na zdrowie ludzi, roślinność i ekosystemy w związku z
oddziaływaniem ozonu, powinny pozostać niezmienione. Powinien zostać ustalony
próg ostrzegawczy i próg informowania dla ozonu w celu odpowiedniej ochrony całej
ludności i wrażliwych jej grupprzed krótkotrwałym działaniem ozonu o wysokim
stężeniu. Progi te powinny uruchomić proces informowania ludności o zagrożeniach i
wdrażania odpowiednich środków krótkoterminowych mających na celu obniżenie
poziomu ozonu w sytuacji przekroczenia progu ostrzegawczego.
(12)
Ozon jest zanieczyszczeniem o charakterze transgraniczym, powstającym w atmosferze
w wyniku emisji pierwotnych zanieczyszczeń określonych dyrektywą 2001/81/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych
poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza13. Dążenie do
realizacji celów w zakresie jakości powietrza oraz długoterminowe cele dotyczące
ozonu w niniejszej dyrektywie powinny zostać określone na podstawie celów i
poziomów emisji podanych w dyrektywie 2001/81/WE.
(13)
Stałe pomiary ozonu powinny być obowiązkowe na obszarach, gdzie długoterminowe
poziomy są przekroczone. Zastosowanie dodatkowych środków oceny powinno być
dopuszczone w celu ograniczenia wymaganej ilości stałych punktów poboru próbek.
(14)
Emisja zanieczyszczeń do atmosfery z naturalnych źródeł może podlegać pomiarom,
jednak nie można jej kontrolować. Dlatego też, w przypadkach, gdy zanieczyszczenie
12
Dz.U. L 171 z, 27.6.1981, str. 11. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.
Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 22.
13
PL
13
PL
z naturalnych źródeł można z dostateczną pewnością określić, należy je pominąć przy
ocenie zgodności z dopuszczalnymi wartościami jakości powietrza.
(15)
Obowiązujące dopuszczalne wartości powietrza powinny pozostać niezmienione,
chociaż okres, w jakim należy zapewnić zgodność z nimi, powinien być możliwy do
przedłużenia w przypadku, gdy, pomimo zastosowania odpowiednich środków
obniżających zanieczyszczenie, pojawią się poważne problemy w określonych strefach
lub aglomeracjach. Każdemu przedłużeniu terminu dla danej strefy lub aglomeracji
powinien towarzyszyć szczegółowy plan zapewniający zgodność.
(16)
Plany lub programy powinny być opracowane dla stref i aglomeracji, w których
stężenie zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym przekracza odpowiednie normy
jakości powietrza oraz określone tymczasowe marginesy tolerancji. Zanieczyszczenie
powietrza pochodzi z wielu różnorodnych źródeł i rodzajów działalności. Dla
zapewnienia spójności pomiędzy różnymi politykami, plany i programy te powinny
być zbieżne i powiązane z planami i programami przygotowanymi na mocy dyrektywy
2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w
sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych
obiektów energetycznego spalania14, dyrektywy 2001/81/WE oraz dyrektywy
2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej
się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku15.
(17)
Należy opracować plany prac określające jakie środki krótkoterminowe mają być
zastosowane tam, gdzie występuje zagrożenie przekroczenia jednej lub kilku istotnych
norm jakości powietrza lub progów ostrzegawczych w celu obniżenia zagrożenia i
ograniczenia okresu czasu jego występowania. W odniesieniu do ozonu, plany działań
krótkoterminowych powinny uwzględniać postanowienia decyzji Komisji 2004/279/WE
z dnia 19 marca 2004 r. dotyczącej wskazówek do wprowadzania w życie
dyrektywy 2002/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącej się do ozonu w
powietrzu16.
(18)
Powyższe plany i programy mają na celu w bezpośredni sposób poprawić jakość
powietrza i środowiska naturalnego, a zatem nie powinny podlegać
dyrektywie 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r.
w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko17.
(19)
Państwa Członkowskie powinny dokonać wzajemnych konsultacji, jeżeli, w
następstwie znacznego zanieczyszczenia w innym Państwie Członkowskim, poziom
zanieczyszczenia przekracza lub stwarza prawdopodobieństwo przekroczenia norm
jakości powietrza podwyższonych o margines tolerancji lub, zależnie od okoliczności,
progu ostrzegawczego. Transgraniczny charakter pewnych zanieczyszczeń, takich jak
ozon i pył zawieszony, może wymagać koordynacji między sąsiadującymi Państwami
Członkowskimi w sporządzaniu i realizacji planów, programów, krótkoterminowych
programów działań oraz w informowaniu opinii publicznej. W miarę potrzeb Państwa
Członkowskie powinny dążyć do współpracy z państwami trzecimi, kładąc szczególny
nacisk na wczesne angażowanie krajów kandydujących.
14
Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.
Dz.U. L 189 z 18.7.2002, str. 12.
Dz.U. L 87 z 25.3.2004, str. 50.
Dz.U. L 197 z 21.7.2001, str. 30.
15
16
17
PL
14
PL
PL
(20)
Zarówno Państwa Członkowskie jak i Komisja muszą gromadzić, dokonywać
wymiany i rozpowszechniać informacje na temat jakości powietrza w celu lepszego
poznania zagrożeń wynikających z zanieczyszczenia powietrza i opracowania
odpowiedniej polityki. Aktualne informacje dotyczące stężenia wszystkich
zanieczyszczeń podlegających uregulowaniom w powietrzu atmosferycznym powinny
być systematycznie udostępniane do publicznej wiadomości.
(21)
W celu uproszczenia metod opracowywania i porównywania informacji dotyczących
jakości powietrza, dane powinny być przekazywane Komisji w znormalizowanej
formie.
(22)
Konieczne jest przyjęcie procedur w zakresie przekazywania danych, oceny i
sprawozdań dotyczących jakości powietrza w celu wykorzystania środków
elektronicznych i internetu to be used jako głównych narzędzi udostępniania
informacji oraz dla zapewnienia spójności tych procedur z dyrektywą […]18.
(23)
Wskazane jest stworzenie możliwości dostosowania kryteriów i metod oceny jakości
powietrza atmosferycznego do postępu naukowo – technicznego oraz zakresu
przekazywanych informacji. Ponadto należy przyjąć metody referencyjne odnoszące
się do modelowania jakości powietrza, wszędzie tam, gdzie jest to możliwe.
(24)
Z uwagi na fakt, że cele niniejszej dyrektywy w zakresie jakości powietrza nie mogą
zostać w stopniu wystarczającym osiągnięte przez Państwa Członkowskie i w związku
z tym mogą, z uwagi na transgraniczny charakter zanieczyszczeń powietrza zostać
lepiej zrealizowane na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki,
zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Stosownie do zasady
proporcjonalności, określonej we wspomnianym artykule, zakres niniejszej dyrektywy
nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia powyższych celów.
(25)
Państwa Członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar stosowanych w
przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich
wykonywanie. Kary te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
(26)
Niektóre przepisy aktów uchylonych przez niniejszą dyrektywę powinny pozostać w
mocy w celu zapewnienia ciągłości obowiązujących wartości dopuszczalnych w
zakresie jakości powietrza dla dwutlenku azotu aż do ich zastąpienia z dniem
1 stycznia 2010 r., ciągłości przepisów dotyczących sprawozdań w zakresie jakości
powietrza aż do momentu przyjęcia nowych środków wykonawczych oraz ciągłości
zobowiązań w zakresie wstępnej oceny jakości powietrza zgodnie z wymogami
dyrektywy 2004/107/WE.
(27)
Obowiązek włączenia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczyć
się tylko do przepisów, które stanowią istotną zmianę w stosunku do poprzednich
dyrektyw. Obowiązek włączenia przepisów, które nie zostały zmienione wynika z
poprzednich dyrektyw.
(28)
Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w
szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności
18
[Dz.U. L […] z […], str. […].]
15
PL
niniejsza Dyrektywa ma na celu promowanie włączenia do wspólnotowej polityki
wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i poprawę jego jakości, zgodnie
z zasadami zrównoważonego rozwoju, o którym mowa w art. 37 Karty Praw
Podstawowych Unii Europejskiej.
(29)
Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte
zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą
warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji19,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Rozdział I
Przepisy ogólne
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsza dyrektywa ustanawia środki mające na celu:
(1)
zdefiniowanie i określenie celów dotyczących jakości powietrza atmosferycznego,
wyznaczonych w taki sposób, aby unikać, zapobiegać lub ograniczać szkodliwe
oddziaływanie na zdrowie ludzi i całe środowisko naturalne;
(2)
ocenę jakości powietrza atmosferycznego w Państwach Członkowskich na podstawie
wspólnych metod i kryteriów, w szczególności ocenę stężenia niektórych
zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym;
(3)
dostarczenie informacji na temat jakości powietrza atmosferycznego pomocnej w
walce z zanieczyszczeniami i uciążliwościami oraz w monitorowaniu
długoterminowych trendów wynikających z realizacji wspólnotowych i krajowych
środków;
(4)
zapewnienie społeczeństwu dostępu do informacji na temat jakości powietrza
atmosferycznego;
(5)
utrzymanie jakości powietrza atmosferycznego tam, gdzie jest ona dobra, oraz jej
poprawę w pozostałych przypadkach;
(6)
promowanie ścisłej współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi w zakresie
ograniczania zanieczyszczeń powietrza.
19
PL
Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
16
PL
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej dyrektywy przyjmuje się, że:
PL
(1)
„powietrze atmosferyczne” oznacza powietrze na zewnątrz budynków zawarte w
troposferze, z wyjątkiem miejsc pracy;
(2)
„zanieczyszczenie” oznacza dowolną substancję znajdującą się w powietrzu
atmosferycznym, która może prawdopodobnie mieć szkodliwy wpływ na zdrowie
ludzi i/lub całe środowisko naturalne;
(3)
„poziom” oznacza stężenie zanieczyszczenia w powietrzu atmosferycznego lub jego
odkładanie się na powierzchni w danym czasie;
(4)
„ocena” oznacza dowolną metodę wykorzystywaną do pomiaru, obliczeń,
przewidywania lub oszacowania poziomów zanieczyszczeń;
(5)
„wartość dopuszczalna” oznacza poziom ustalony na podstawie wiedzy naukowej, w
celu unikania, zapobiegania lub ograniczania szkodliwego oddziaływania na zdrowie
ludzi i/lub całe środowisko naturalne, który należy osiągnąć w założonym terminie i
nie przekraczać w terminie późniejszym;
(6)
„pułap stężenia” oznacza poziom zawartości ustalony na podstawie wiedzy
naukowej, w celu zapobiegania zbyt dużemu zagrożeniu dla zdrowia ludzi, który
należy osiągnąć w założonym terminie i nie przekraczać w terminie późniejszym;
(7)
„poziom krytyczny” oznacza poziom ustalony na podstawie wiedzy naukowej,
powyżej którego mogą wystąpić niepożądane efekty w odniesieniu do niektórych
receptorów, takich jak rośliny, drzewa lub naturalne ekosystemy, jednak nie wobec
człowieka;
(8)
„margines tolerancji" oznacza procentowo określoną część wartości dopuszczalnej, o
którą wartość ta może zostać przekroczona, zgodnie z warunkami ustanowionymi w
niniejszej dyrektywie;
(9)
„wartość docelowa” oznacza poziom ustalony w celu unikania, zapobiegania lub
ograniczania szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i/lub całe środowisko
naturalne, który należy osiągnąć tam gdzie to możliwe w założonym terminie;
(10)
„próg ostrzegawczy” oznacza poziom zawartości, powyżej którego istnieje
zagrożenie dla zdrowia ludzi wynikającego z krótkotrwałego narażenia, w takim
przypadku Państwa Członkowskie mają natychmiastowe działania;
(11)
„próg informowania” oznacza poziom zawartości, powyżej którego istnieje
zagrożenie dla zdrowia ludzi wynikające z krótkotrwałego narażenia szczególnie
wrażliwych grup ludności na działanie zanieczyszczeń; w takim przypadku
niezbędna jest natychmiastowa i aktualna informacja;
17
PL
PL
(12)
„górny próg oszacowania” oznacza poziom zawartości, poniżej którego można
zastosować kombinację środków i technik modelowania do oceny jakości powietrza
atmosferycznego;
(13)
„dolny próg oszacowania” oznacza poziom zawartości, poniżej którego
wystarczające jest zastosowanie technik modelowania i obiektywnego oszacowania
do oceny jakości powietrza atmosferycznego;
(14)
„cel długoterminowy” oznacza poziom zawartości jaki należy osiągnąć w dłuższej
perspektywie, za wyjątkiem przypadków, gdy nie jest to możliwe w drodze
zastosowania proporcjonalnych środków, w celu zapewnienia skutecznej ochrony dla
zdrowia ludzi i środowiska naturalnego;
(15)
„strefa” oznacza część terytorium Państwa Członkowskiego, wytyczoną przez to
Państwo Członkowskie dla celów zarządzania i oceny jakości powietrza;
(16)
„aglomeracja” oznacza obszar będący konurbacją o populacji przekraczającej
250 000 mieszkańców lub, w przypadku gdy liczba ludności wynosi 250 000 lub
mniej, obszar o gęstości zaludnienia na km² ustalonej przez Państwa Członkowskie;
(17)
„PM10” oznacza pył zawieszony przechodzący przez otwór sortujący, określony w
EN 12341, przy 50 % granicy sprawności dla średnicy aerodynamicznej
10 mikrometrów;
(18)
„PM2,5” oznacza pył zawieszony przechodzący przez otwór sortujący, określony w
EN 14907, przy 50 % granicy sprawności dla średnicy aerodynamicznej 2,5
mikrometrów;
(19)
„średni wskaźnik stopnia narażenia na działanie” oznacza średni poziom określony
na podstawie pomiarów przeprowadzonych na obszarach miejskich na całym
terytorium Państwa Członkowskiego, odzwierciedlający narażenie ludności na
działanie zanieczyszczeń;
(20)
„docelowe ograniczenie stopnia narażenia” oznacza procentowe ograniczenie
średniego wskaźnika narażenia na działanie ustalone w celu ograniczenia
szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi; powyższe należy w miarę możliwości
zrealizować w założonym terminie;
(21)
„obszary miejskie” oznaczają miejsca na terenach miejskich, gdzie pozorne poziomy
stopnia narażenia na działanie zanieczyszczeń są reprezentatywne dla całej ludności
miejskiej;
(22)
„tlenek azotu” oznacza sumę stosunku ilościowego mieszanki (ppbv) podtlenku azotu
(tlenek azotu) i dwutlenku azotu wyrażoną w jednostkach stężenia wagowego
dwutlenku węgla (µg/m3);
(23)
„stały pomiar” oznacza pomiary przeprowadzane w stałych miejscach, zarówno w
trybie ciągłym jak i na zasadzie wyrywkowych próbek dla określenia poziomów
zgodnie z założonymi celami dotyczącymi jakości danych;
(24)
„pomiar wskaźnikowy” oznacza pomiary, które spełniają mniej restrykcyjne kryteria
jakościowe w porównaniu do pomiarów stałych;
18
PL
(25)
„lotne związki organiczne” (LZO) oznaczają wszystkie związki organiczne
pochodzące z antropogenicznych i biogenicznych źródeł, inne niż metan, które są
zdolne do produkowania utleniaczy fotochemicznych w reakcjach z tlenkami azotu
przy udziale światła słonecznego.
Artykuł 3
Zakres obowiązków
1.
Państwa Członkowskie wyznaczają na odpowiednim poziomie właściwe władze i
organy odpowiedzialne za:
(a)
ocenę jakości powietrza atmosferycznego;
(b)
zatwierdzanie systemów pomiarowych (metody, sprzęt, sieci i laboratoria);
(c)
zapewnienie dokładnych pomiarów;
(d)
analizę metod oceny;
(e)
koordynację na swoim terytorium wspólnotowych programów zapewnienia
jakości, opracowanych przez Komisję;
(f)
współpracę pomiędzy Państwami Członkowskimi i Komisją.
W razie konieczności, właściwe władze i organy stosują się do postanowień
załącznika I, sekcji C.
2.
Państwa Członkowskie podają do publicznej wiadomości informację o właściwych
władzach i organach wyznaczonych do zadań, o których mowa w ust. 1.
Rozdział II
Ocena jakości powietrza atmosferycznego
SEKCJA 1
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 4
Ustanowienie stref i aglomeracji
Państwa Członkowskie ustanawiają strefy i aglomeracje na całym swoim terytorium. Ocenę
jakości powietrza i zarządzanie jakością powietrza prowadzi się we wszystkich strefach i
aglomeracjach.
PL
19
PL
SEKCJA 2
OCENA JAKOŚCI POWIETRZA ATMOSFERYCZNEGO W ODNIESIENIU DO
DWUTLENKU SIARKI, DWUTLENKU AZOTU I TLENKÓW AZOTU, PYŁU
ZAWIESZONEGO, OŁOWIU, BENZENU I TLENKU WĘGLA
Artykuł 5
System oceny
1.
W odniesieniu do dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu, pyłu
zawieszonego (PM10 i PM2,5), ołowiu, benzenu i tlenku węgla, w zakresie ochrony
zdrowia i roślinności zastosowanie mają górny i dolny próg oszacowania określone
w załączniku II, sekcji A.
Każda strefa i aglomeracja podlegają klasyfikacji w zależności od progów
oszacowania.
2.
Klasyfikacja, o której mowa w ust. 1 podlega przeglądowi przynajmniej raz na pięć
lat, zgodnie z procedurą określoną w załączniku II, sekcji B.
Klasyfikacja podlega jednak częstszym przeglądom w przypadku wystąpienia
znacznych zmian w działalności istotnej dla stężenia w powietrzu dwutlenku siarki,
dwutlenku azotu lub, tam, gdzie ma to istotne znaczenie, tlenków azotu, pyłu
zawieszonego (PM10, PM2,5), ołowiu, benzenu lub tlenku węgla.
Artykuł 6
Kryteria oceny
PL
1.
Państwa Członkowskie dokonują oceny jakości powietrza atmosferycznego na całym
swoim terytorium, w zakresie zanieczyszczeń, o których mowa w art. 5 , zgodnie z
kryteriami ustalonymi w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.
2.
We wszystkich strefach i aglomeracjach, gdzie poziom zanieczyszczeń w powietrzu
atmosferycznym, o którym mowa w ust. 1, przekracza górny próg oszacowania
ustalony dla tych zanieczyszczeń, należy zastosować stałe pomiary do oceny jakości
powietrza atmosferycznego. Stałe pomiary mogą być uzupełnione technikami
modelowania i/lub pomiarami wskaźnikowymi dla zapewnienia dokładnej informacji
na temat jakości powietrza atmosferycznego.
3.
We wszystkich strefach i aglomeracjach, gdzie poziom zanieczyszczeń w powietrzu
atmosferycznym, o którym mowa w ust. 1, jest niższy od dolnego progu oszacowania
ustalonego dla tych zanieczyszczeń, można zastosować kombinację stałych
pomiarów i technik modelowania i/lub pomiarów wskaźnikowych do oceny jakości
powietrza atmosferycznego.
4.
We wszystkich strefach i aglomeracjach, gdzie poziom zanieczyszczeń w powietrzu
atmosferycznym, o którym mowa w ust. 1, jest niższy od dolnego progu oszacowania
20
PL
ustalonego dla tych zanieczyszczeń, wystarcza stosowanie technik modelowania lub
obiektywnego oszacowania do oceny jakości powietrza atmosferycznego.
5.
Oprócz ocen, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, pomiarów dokonuje się w miejscach
oddalonych od istotnych źródeł zanieczyszczeń, dla uzyskaniaco najmniej informacji
na temat stężenia wagowego i chemicznego składu drobnego pyłu zawieszonego
(PM2,5) na podstawie średnich rocznych, a pomiary te przeprowadzane są zgodnie z
następującymi kryteriami:
a)
na każde 100 000 km2 przypada jeden punkt poboru próbek;
b)
każde Państwo Członkowskie instaluje jedną stację pomiarową lub może, po
uzgodnieniu z sąsiadującymi Państwami Członkowskimi, zainstalować jedną
lub kilka wspólnych stacji pomiarowych, obejmujących stosowne pobliskie
obszary w celu uzyskania koniecznego rozmieszczenia przestrzennego;
c)
we właściwych przypadkach, system monitorowania jest skoordynowany ze
strategią monitorowania i programem pomiarów w ramach programu
współpracy w zakresie monitorowania i oceny przemieszczania się na duże
odległości zanieczyszczeń powietrza w Europie (EMEP);
d)
Sekcja A załącznika I stosuje się do celów dotyczących jakości danych w
odniesieniu do pomiarów wagowych pyłu zawieszonego, a załącznik IV
stosuje się w całości.
Państwa Członkowskie informują także Komisję o metodach pomiarowych
stosowanych do pomiaru składu chemicznego drobnego pyłu zawieszonego (PM2,5).
Artykuł 7
Punkt poboru próbek
1.
Rozmieszczenie punktów poboru próbek do pomiaru dwutlenku siarki, dwutlenku
azotu i tlenków azotu, pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5), ołowiu, benzenu i tlenku
węgla w powietrzu atmosferycznym ustala się na podstawie kryteriów podanych w
załączniku III.
2.
W każdej strefie lub aglomeracji, gdzie stałe pomiary są jedynym źródłem informacji
w zakresie oceny jakości powietrza, ilość punktów poboru próbek dla każdego
istotnego zanieczyszczenia nie jest mniejsza niż minimalna ilość punktów poboru
próbek podana w załączniku V, sekcji A.
Jednak w odniesieniu do stref i aglomeracji, w których informacje pochodzące ze
stałych pomiarów są uzupełniane informacjami uzyskanymi z modelowania i/lub
pomiarów wskaźnikowych, całkowita ilość punktów poboru próbek określona w
załączniku V, sekcji A może zostać zmniejszona maksymalnie o 50%, pod
warunkiem, że zostaną spełnione następujące kryteria:
a)
PL
metody uzupełniające dostarczą danych niezbędnych do oceny jakości
powietrza w odniesieniu do wartości dopuszczalnych, pułapów stężenia lub
progu ostrzegawczego, jak również przyniosą odpowiednie informacje dla
społeczeństwa;
21
PL
b)
ilość punktów poboru próbek, które mają zostać zainstalowane, oraz
przestrzenne rozmieszczenie punktów stosujących inne metody są wystarczające
dla ustalenia stężenia istotnych zanieczyszczeń zgodnie z celami dotyczącymi
jakości danych określonych w załączniku I sekcji A i umożliwiają uzyskanie
wyników oceny spełniających kryteria podane w załączniku I sekcji B.
W przypadku, o którym mowa w drugim akapicie, wyniki modelowania i/lub
pomiarów wskaźnikowych uwzględnia się przy ocenie jakości powietrza w
odniesieniu do wartości dopuszczalnych lub pułapów stężenia.
Artykuł 8
Referencyjne metody pomiarowe
Państwa Członkowskie stosują referencyjne metody pomiarowe i kryteria podane w
załączniku VI, sekcjach A i C.
Pozostałe metody pomiarowe mogą być stosowane po spełnieniu warunków, o których mowa
w załączniku VI, sekcji B.
SEKCJA 3
OCENA JAKOŚCI POWIETRZA ATMOSFERYCZNEGO W ODNIESIENIU DO OZONU
Artykuł 9
Kryteria oceny
1.
W przypadku, gdy w danej strefie lub aglomeracji stężenie ozonu przekroczyło
długoterminowe cele określone w załączniku VII, sekcji A.3 w okresie pięciu lat
poprzedzających pomiar, należy wprowadzić stałe pomiary.
2.
W przypadku, gdy dostępne dane obejmują okres krótszy niż pięć lat, Państwa
Członkowskie mogą, w celu stwierdzenia czy długoterminowe cele, o których mowa
w ust. 1, zostały przekroczone w ciągu tych pięciu lat, połączyć wyniki z
krótkoterminowych kampanii pomiarowych, przeprowadzonych tam, gdzie istnieje
prawdopodobieństwo, że poziomy zanieczyszczeń są najwyższe, z wynikami
uzyskanymi w trakcie przeprowadzonej inwentaryzacji emisji i modelowania.
Artykuł 10
Rozmieszczenie punktów poboru próbek do pomiaru stężenia ozonu
1.
PL
Rozmieszczenie punktów poboru próbek do pomiaru stężenia ozonu ustala się
zgodnie z kryteriami podanymi w załączniku VIII.
22
PL
2.
Ilość punktów poboru próbek służących stałym pomiarom stężenia ozonu w każdej
strefie lub aglomeracji, dla których pomiar jest jedynym źródłem informacji, na
podstawie, której dokonuje się oceny jakości powietrza, odpowiada minimalnej ilości
punktów poboru próbek określonej w załączniku IX, sekcji A.
Jednak w odniesieniu do stref lub aglomeracji, dla których informacje pochodzące z
punktów poboru próbek służących stałym pomiarom są uzupełniane informacjami z
modelowania i/lub pomiarów wskaźnikowych, ilość punktów poboru próbek
określona w załączniku IX, sekcji A może zostać zmniejszona pod warunkiem, że
spełnione są następujące warunki:
a)
metody uzupełniające zapewniają odpowiedni poziom informacji
umożliwiający ocenę jakości powietrza pod względem wartości docelowych,
celów długoterminowych, progów informowania i progów ostrzegawczych;
b)
ilość punktów poboru próbek, które mają zostać zainstalowane, oraz
przestrzenne rozmieszczenie punktów stosujących inne metody są
wystarczające dla ustalenia stężenia ozonu, zgodnie z celami dotyczącymi
jakości danych określonymi w załączniku I sekcji A i umożliwiają uzyskanie
wyników oceny spełniających kryteria podane w załączniku I sekcji B;
c)
ilość punktów poboru próbek w każdej strefie i w każdej aglomeracji
odpowiada przynajmniej jednemu punktowi poboru próbek na dwa miliony
mieszkańców lub jednemu punktowi poboru próbek na 50 000 km2 w
zależności od tego, który z powyższych elementów wymaga większej ilości
punktów, poboru próbek, jednak na każdą strefę lub aglomerację musi
przypadać przynajmniej jeden punkt poboru próbek;
d)
dwutlenek azotu jest mierzony we wszystkich pozostałych punktach poboru
próbek z wyjątkiem stacji terenowych.
W przypadku, o którym mowa w drugim akapicie, wyniki modelowania i/lub
pomiarów wskaźnikowych uwzględnia się przy ocenie jakości powietrza w
odniesieniu do wartości docelowych.
PL
3.
Pomiarów dwutlenku azotu dokonuje się w co najmniej 50 % punktów poboru
próbek ozonu wymaganych na podstawie załącznika IX sekcji A. Pomiary te mają
charakter ciągły, z wyjątkiem stacji terenowych, o których mowa w załączniku VIII,
sekcji A, gdzie mogą być stosowane inne metody pomiarowe.
4.
W strefach i aglomeracjach, gdzie w każdym z okresów pięciu poprzednich lat
pomiarów stężenie jest niższe od długoterminowych celów, liczba punktów poboru
próbek służących stałym pomiarom ustalana jest zgodnie z załącznikiem IX,
sekcją B.
5.
Każde Państwo Członkowskie zapewnia działanie przynajmniej jednego punktu
poboru próbek na swoim terytorium, dostarczającego dane na temat stężenia
prekursorów ozonu podanych w załączniku X. Każde Państwo Członkowskie
wybiera ilość i lokalizację stacji, w których dokonywane będą pomiary prekursorów
ozonu, z uwzględnieniem celów i metod podanych w załączniku X.
23
PL
Artykuł 11
Referencyjne metody pomiarowe
1.
Państwa Członkowskie stosują referencyjne metody pomiaru ozonu, określone w
ust. 8 załącznika VI, sekcji A. Pozostałe metody pomiarowe mogą być stosowane po
spełnieniu warunków, o których mowa w załączniku VI, sekcji B.
2.
Każde Państwo Członkowskie informuje Komisję o metodach, jakie stosuje w
zakresie poboru próbek i pomiarów LZO, podanych w załączniku X.
Rozdział III
Zarządzanie jakością powietrza atmosferycznego
Artykuł 12
Wymogi dla przypadków, gdy poziomy zanieczyszczenia są niższe niż wartości
dopuszczalne i pułapy stężenia
W strefach i aglomeracjach, gdzie poziomy dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, PM10, PM2,5,,
ołowiu, benzenu i tlenku węgla w powietrzu atmosferycznym są niższe niż odpowiednie
wartości dopuszczalne lub pułapy stężenia, określone w załącznikach XI i XIV, Państwa
Członkowskie zapewniają utrzymanie stanu jakości powietrza.
Artykuł 13
Wartości dopuszczalne dla ochrony zdrowia ludzi
1.
Państwa Członkowskie zapewniają na swoim terytorium, aby poziom dwutlenku
siarki, PM10, ołowiu i tlenku węgla w powietrzu atmosferycznym nie przekraczał
wartości dopuszczalnych podanych w załączniku XI.
W odniesieniu do dwutlenku azotu i benzenu, wartości dopuszczalne, określone w
załączniku XI, nie mogą być przekroczone po terminach podanych w załączniku XI.
Marginesy tolerancji podane w załączniku XI stosuje się zgodnie z art. 21.
PL
2.
Progi ostrzegawcze odnoszące się do stężenia dwutlenku siarki i dwutlenku azotu w
powietrzu atmosferycznym odpowiadają wartościom podanym w załączniku XII,
sekcji A.
3.
Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć strefy i aglomeracje, w których wartości
dopuszczalne dla PM10 są przekroczone z powodu stężenia PM10 w powietrzu
atmosferycznym,
wynikającego
z
powtórnego
zawieszenia
cząstek
spowodowanego posypywaniem dróg piaskiem w okresie zimowym.
24
PL
Państwa Członkowskie przekazują Komisji wykazy wszystkich tego typu stref i
aglomeracji wraz z informacjami na temat stężeń i źródeł pyłu zawieszonego PM10
na ich terenie.
Informując Komisję, zgodnie z art. 25, Państwa Członkowskie przedstawiają
niezbędne uzasadnienie mające na celu wykazanie, że jakiekolwiek przekroczenie
stężeń spowodowane jest wystąpieniem zjawiska ponownego zawieszenia cząstek
oraz że zostały podjęte odpowiednie środki dla ich obniżenia.
Nie naruszając przepisów art. 19, dla stref lub aglomeracji, o których mowa w
akapicie pierwszym niniejszego ustępu, Państwa Członkowskie muszą opracować
plany i programy, o których mowa w art. 21, wyłącznie w przypadku, gdy
przekroczenie dopuszczalnych stężeń jest spowodowane źródłami PM10 innymi niż
posypywanie dróg piaskiem w okresie zimowym.
Artykuł 14
Poziomy krytyczne
1.
Państwa Członkowskie na obszarach oddalonych od aglomeracji lub innych terenów
zabudowanych, zapewniają zgodność z poziomami krytycznymi podanymi w
załączniku XIII.
W przypadku znacznego zagrożenia co do wystąpienia niepożądanych skutków
Państwa Członkowskie mogą zastosować poziomy krytyczne także na terenie
aglomeracji i innych obszarów zabudowanych.
2.
W przypadku, gdy stałe pomiary są jedynym źródłem informacji, na której opiera się
ocena jakości powietrza, ilość punktów poboru próbek nie może być mniejsza niż
minimalna ilość podana w załączniku V, sekcji C. W przypadku, gdy informacje te
uzupełniają pomiary wskaźnikowe lub modelowanie, wówczas minimalna ilość
punktów poboru próbek może być zmniejszono o nie więcej niż 50 %, pod
warunkiem, że oceniane stężenie odpowiednich zanieczyszczeń można ustalić
zgodnie z celami dotyczącymi jakości danych, podanymi w załączniku I, sekcji A.
Artykuł 15
Docelowe ograniczenie stopnia narażenia na działanie PM2,5 oraz pułap stężenia dla
ochrony zdrowia ludzi
PL
1.
Państwa Członkowskie zapewniają, że docelowe ograniczenie stopnia narażenia na
działanie PM2,5, określone w załączniku XIV, sekcji B osiągną w terminie podanym
w tymże załączniku XIV.
2.
Średni wskaźnik narażenia dla PM2,5 ocenia się zgodnie z załącznikiem XIV,
sekcją A.
25
PL
3.
Każde Państwo Członkowskie, zgodnie z załącznikiem III, zapewnia, aby
rozmieszczenie i indywidualna ilość punktów poboru próbek służących określeniu
średniego wskaźnika narażenia PM2,5 prawidłowo odzwierciedlały narażenie na jego
działanie całej ludności. Ilość punktów poboru próbek nie jest mniejsza niż podana w
załączniku V, sekcji B.
4.
Państwa Członkowskie zapewniają, że stężenie PM2,5 w powietrzu atmosferycznym
nie przekracza pułapu stężenia określonego w załączniku XIV, sekcji C na całym ich
terytorium po terminie podanym w tymże załączniku.
5.
Marginesy tolerancji podane w załączniku XIV sekcji C stosuje się zgodnie z art. 21.
Artykuł 16
Wymogi dla stref i aglomeracji, w których stężenie ozonu przekracza
długoterminowe cele
1.
Państwa Członkowskie zapewniają, że wartości docelowe i cele długoterminowe
podane w załączniku VII zostaną zrealizowane w terminach określonych w tymże
załączniku.
2.
Dla obszarów i aglomeracji, w których wartości docelowe zostały przekroczone,
Państwa Członkowskie zapewniają, że plany lub programy przygotowane na
podstawie art. 6 dyrektywy 2001/81/WE są wdrożone w celu zrealizowania wartości
docelowych, z wyjątkiem przypadków, gdy ich realizacja nie jest możliwa za pomocą
odpowiednich środków, począwszy od terminu podanego w załączniku VII sekcji A.2.
W przypadku, gdy zgodnie z art. 21 ust. 1 niniejszej dyrektywy, plany lub programy
muszą zostać przygotowane lub zrealizowane w odniesieniu do zanieczyszczeń
innych niż ozon, Państwa Członkowskie w miarę potrzeb przygotowują lub realizują
zintegrowane plany lub programy obejmujące wszystkie przedmiotowe
zanieczyszczenia.
3.
Dla stref i aglomeracji, w których poziom ozonu w powietrzu atmosferycznym jest
wyższy niż długoterminowe cele, ale niższy od lub równy wartości docelowej,
Państwa Członkowskie przygotowują i wdrażają skuteczne z punktu widzenia
kosztów środki w celu osiągnięcia długoterminowych celów. Środki te są co
najmniej spójne ze wszystkimi planami i programami, o których mowa w ust. 2.
Artykuł 17
Wymogi dla stref i aglomeracji, w których stężenie ozonu spełnia
długoterminowe cele
Dla stref i aglomeracji, w których poziom ozonu spełnia długoterminowe cele, Państwa
Członkowskie, w zakresie, w jakim czynniki, takie jak transgraniczny charakter
zanieczyszczenia ozonem i warunki meteorologiczne na to pozwalają, zachowują poziomy
ozonu poniżej długoterminowych celów oraz poprzez odpowiednie środki utrzymują
najlepszą jakość powietrza zgodną zarówno ze zrównoważonym rozwojem jak i wysokim
poziomem ochrony środowiska naturalnego oraz ochrony zdrowia ludzi.
PL
26
PL
Artykuł 18
Środki wymagane w przypadku przekroczenia progów informowania i progów
ostrzegawczych
W przypadku przekroczenia progu informowania lub któregokolwiek z progów
ostrzegawczych, o których mowa w załączniku XII, Państwa Członkowskie podejmują
niezbędne działania mające na celu poinformowanie społeczeństwa za pośrednictwem radia,
telewizji, prasy lub internetu.
Państwa Członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji, na zasadzie tymczasowości,
informacje dotyczące zarejestrowanych poziomów i okresów czasu, w trakcie których próg
ostrzegawczy lub próg informowania był przekroczony.
Artykuł 19
Emisje zanieczyszczeń z naturalnych źródeł
1.
Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć strefy lub aglomeracje, w których
przekroczenie wartości dopuszczalnych lub pułapów stężenia dla danego
zanieczyszczenia związane jest z naturalnym źródłem.
Państwa Członkowskie przesyłają Komisji wykaz tego typu stref lub aglomeracji
wraz z informacją na temat stężeń i źródeł pochodzenia oraz dokumentację
potwierdzającą związek przekroczonych stanów z naturalnymi źródłami.
2.
W przypadku, gdy Komisja zostanie poinformowana o przekroczeniu, które
można przypisać naturalnym źródłom zgodnie z ust. 1, przekroczenie to nie jest
traktowane jako przekroczenie dla celów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 20
Odroczenie terminów realizacji i wyłączeń z obowiązku stosowania określonych
wartości dopuszczalnych
1.
PL
W przypadku, gdy w określonej strefie lub aglomeracji, zgodność z wartościami
dopuszczalnymi dla dwutlenku siarki lub benzenu, lub pułap stężenia PM2,5 nie może
być osiągnięta w terminach określonych w załączniku XI lub w załączniku XIV,
sekcji C, Państwa Członkowskie mogą odroczyć ustalone terminy maksymalnie o
pięć lat w odniesieniu do danej strefy lub aglomeracji, pod następującymi warunkami:
a)
opracowanie planu lub programu, zgodnie z art. 21 dla strefy lub aglomeracji,
której odroczenie terminu ma dotyczyć; przekazanie takiego planu lub
programu Komisji;
b)
opracowanie programu ograniczania zanieczyszczenia powietrza w okresie
odroczenia, obejmującego co najmniej informacje podane w sekcji B
załącznika XV, oraz wykazującego, że zgodność w zakresie wartości
dopuszczalnych lub pułapów stężenia zostanie osiągnięta przed upływem
odroczonego terminu, a następnie przekazanie tego programu Komisji.
27
PL
2.
W przypadku, gdy w określonej strefie lub aglomeracji, zgodność z wartościami
dopuszczalnymi dla dwutlenku siarki, tlenku węgla, ołowiu i PM10, podanymi w
załączniku XI nie może być osiągnięta ze względu na szczególne lokalne warunki
rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń, niekorzystne warunki klimatyczne lub
zanieczyszczenia transgraniczne, Państwa Członkowskie zostają wyłączone z
obowiązku stosowania tych wartości dopuszczalnych najpóźniej do dnia
31 grudnia 2009 r., po spełnieniu warunków określonych w ust. 1 lit. a) i b).
3.
W przypadku stosowania przez Państwo Członkowskie ust. 1 lub 2, zapewnia ono,
aby wartość dopuszczalna lub pułap stężenia każdego zanieczyszczenia nie były
przekroczone o więcej niż margines tolerancji podany w załączniku XI lub XIV dla
danego zanieczyszczenia.
4.
Państwa Członkowskie niezwłocznie informują Komisję o przypadkach, które ich
zdaniem wymagają stosowania ust. 1 lub 2, i przekazują plany lub programy oraz
program ograniczenia zanieczyszczeń powietrza, o którym mowa w ust. 1, wraz ze
wszystkimi istotnymi informacjami potrzebnymi Komisji do oceny czy spełniono
konieczne warunki.
W przypadku, gdy Komisja nie zgłosi zastrzeżeń w ciągu dziewięciu miesięcy od
daty otrzymania powyższego zgłoszenia, uznaje się, że wymogi ust. 1 lub . 2 zostały
spełnione.
W razie zastrzeżeń Komisja może zażądać od Państw Członkowskich dostosowania
lub przygotowania nowych planów lub programów, lub programów ograniczania
zanieczyszczeń powietrza.
Rozdział IV
Plany i programy
Artykuł 21
Plany i programy w zakresie jakości powietrza
1.
W przypadku, gdy w określonej strefie lub aglomeracji poziomy zanieczyszczeń w
powietrzu atmosferycznym przekraczają wartości dopuszczalne lub wartości
docelowe, lub pułap stężenia, plus określony margines tolerancji dla każdego z
przypadków, Państwa Członkowskie zapewniają opracowanie planów lub
programów dla przedmiotowych stref i aglomeracji w celu uzyskania odpowiednich
wartości lub wartości docelowych, lub pułapu stężenia, określonych w
załącznikach XI i XIV.
Te plany lub programy zawierają co najmniej informacje podane w załączniku XV,
sekcji A i są niezwłocznie przekazywane Komisji.
2.
PL
Państwa Członkowskie, w możliwym zakresie, zapewniają spójność z pozostałymi
planami wymaganymi na mocy dyrektywy 2001/80/WE, dyrektywy 2001/81/WE lub
dyrektywy 2002/49/WE w celu osiągnięcia odpowiednich celów dotyczących
środowiska naturalnego.
28
PL
3.
Plany i programy, o których mowa w ust. 1, oraz program ograniczania
zanieczyszczeń powietrza, o którym mowa w art. 20 ust. 1 lit. b), nie podlegają
ocenie na mocy dyrektywy 2001/42/WE.
Artykuł 22
Krótkoterminowe plany działania
1.
W przypadku, gdy w określonej strefie lub aglomeracji istnieje zagrożenie, że
poziomy zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym przekroczą jedną lub kilka
wartości dopuszczalnych, pułapów stężenia, wartości docelowych lub progów
ostrzegawczych, o których mowa w załącznikach VII, XI, sekcji A załącznika XII, i
załączniku XIV, Państwa Członkowskie, tam gdzie to konieczne, opracowują plany
działania określające krótkoterminowe środki jakie należy podjąć w celu
ograniczenia zagrożenia oraz skrócenia czasu występowania zjawiska.
Jednak, w razie zagrożenia związanego z przekroczeniem progu ostrzegawczego
ustalonego dla ozonu, o którym mowa w załączniku XII sekcji B, Państwa
Członkowskie opracowują krótkoterminowe plany działania tylko w przypadku, gdy
uznają, że istnieje możliwość, przy uwzględnieniu lokalnych warunków
geograficznych, klimatycznych i ekonomicznych, ograniczenia zagrożenia, okresu
czasu jego występowania lub stopnia przekroczenia. Opracowując krótkoterminowe
plany działania Państwa Członkowskie biorą pod uwagę decyzję 2004/279/WE.
2.
Krótkoterminowe plany działania, o których mowa w ust. 1, mogą, w zależności o
indywidualnych przypadków, obejmować środki niezbędne do kontrolowania i, w
razie konieczności, zawieszania działalności, w tym ruchu drogowego, który wpływa
na ryzyko przekroczenia wartości dopuszczalnych lub pułapów stężenia, lub wartości
docelowych, lub progów ostrzegawczych. Plany te mogą również obejmować
skuteczne środki w odniesieniu do wykorzystywania zakładów i produktów
przemysłowych.
3.
Państwa Członkowskie podają do wiadomości publicznej i do wiadomości
właściwych organizacji, takich jak organizacje ochrony środowiska, organizacje
konsumenckie oraz organizacje reprezentujące interesy wrażliwych grup ludności, a
także inne właściwe zakłady opieki zdrowotnej, zarówno wyniki swoich badań w
zakresie wykonalności i treści szczegółowych krótkoterminowych planów działania,
jak i realizacji tych planów.
Artykuł 23
Transgraniczne zanieczyszczenie powietrza
1.
PL
W przypadku przekroczenia progu ostrzegawczego, wartości dopuszczalnych lub
docelowych, lub pułapu stężenia, a także stosownych marginesów tolerancji lub
długoterminowych celów, spowodowanego transgranicznym przenoszeniem się
zanieczyszczeń lub ich prekursorów, zainteresowane Państwa Członkowskie
współpracują i, tam gdzie to konieczne, określają wspólne działania, takie jak
przygotowanie wspólnych lub skoordynowanych planów lub programów zgodnych z
art. 21 w celu zlikwidowania przekroczeń, poprzez zastosowanie odpowiednich, lecz
proporcjonalnych środków.
29
PL
2.
Komisję zaprasza się do udziału i wspierania procesu współpracy, o którym mowa w
ust. 1. W razie konieczności Komisja, uwzględniając sprawozdania określone w
art. 9 dyrektywy 2001/81/WE, podejmuje decyzję czy należy podjąć dalsze działania
na poziomie wspólnotowym, mające na celu ograniczenie emisji prekursorów
odpowiedzialnych za transgraniczne zanieczyszczenie.
3.
Państwa Członkowskie, gdy to właściwe - zgodnie z art. 22, przygotowują i realizują
wspólne krótkoterminowe plany działania obejmujące sąsiednie obszary w innych
Państwach Członkowskich. Państwa Członkowskie zapewniają, aby takie sąsiednie
obszary w innych Państwach Członkowskich, które opracowały krótkoterminowe
plany działania, otrzymywały wszystkie właściwe informacje.
4.
W przypadku przekroczenia progu informowania lub progu ostrzegawczego w
strefach lub aglomeracjach położonych blisko granic, tak szybko jak to możliwe
należy zawiadomić właściwe władze w sąsiednich Państwach Członkowskich.
Informacje są podawane do publicznej wiadomości.
5.
Opracowując plany i programy określone w ust. 1 i 3 oraz przekazując informacje do
publicznej wiadomości, zgodnie z ust. 4, Państwa Członkowskie nawiązują w
stosownych przypadkach współpracę z państwami trzecimi, w szczególności z
krajami kandydującymi.
Rozdział V
Informacja i sprawozdania
Artykuł 24
Podawanie informacji do wiadomości publicznej
1.
Państwa Członkowskie zapewniają, aby zarówno społeczeństwo jak i właściwe
organizacje, takie jak organizacje ochrony środowiska, organizacje konsumenckie
oraz organizacje reprezentujące interesy wrażliwych grup ludności, a także inne
właściwe jednostki zajmujące się ochroną zdrowia, były odpowiednio i na czas
informowane:
a)
o jakości powietrza, zgodnie z załącznikiem XVI;
b)
o decyzjach odraczających, zgodnie z art. 20 ust. 1;
c)
o wszystkich wyjątkach zgodnie z art. 20 ust. 2;
d)
o planach i programach oraz programach ograniczania zanieczyszczeń, o
których mowa w art. 16 ust. 2, art. 20 ust. 1 lit. b) i art. 21.
Informacje udostępnia się bezpłatnie poprzez łatwo dostępne media, w tym internet
lub inne stosowne środki komunikacji, z uwzględnieniem przepisów dyrektywy […].
PL
30
PL
2.
Państwa Członkowskie udostępniają ludności wyczerpujące roczne sprawozdania na
temat zanieczyszczeń podlegających przepisom niniejszej dyrektywy.
Sprawozdania te co najmniej przedstawiają poziomy przekraczające wartości
dopuszczalne, pułapy stężenia, wartości docelowe, długoterminowe cele, progi
informowania
i
progi
ostrzegawcze,
dla
przedmiotowych
okresów
sprawozdawczych. Powyższe informacje zawierają także ocenę skutków tych
przekroczeń. Sprawozdania mogą zawierać, w razie konieczności, dodatkowe
informacje i ocenę w zakresie ochrony lasów, jak również informacje na temat
pozostałych zanieczyszczeń, dla których przepisy o monitorowaniu zawarte są w
niniejszej dyrektywie, takich jak, między innymi, wybrane prekursory ozonu
niepodlegające uregulowaniom, podane w załączniku X sekcji B.
Artykuł 25
Przekazywanie informacji i sprawozdań
Państwa Członkowskie zapewniają, że
atmosferycznego udostępniane są Komisji.
informacje
na
temat
jakości
powietrza
Artykuł 26
Środki korygujące i wykonawcze
1.
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, zmienia w niezbędnym
zakresie załączniki od I do VI, załączniki od VIII do X i załącznik XV.
Jednak zmiany te nie mogą bezpośrednio lub pośrednio wpływać na modyfikację
żadnego z następujących elementów:
2.
a)
wartości dopuszczalnych, pułapów stężenia, wymogów dotyczących
ograniczania narażenia, poziomów krytycznych, wartości docelowych, progów
informowania i progów ostrzegawczych oraz długoterminowych celów
podanych w załącznikach VII oraz od XI do XIV;
b)
terminów osiągnięcia zgodności z poszczególnymi parametrami określonymi w
lit. a).
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, określa zakres
informacji udostępnianych przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 25.
Komisja określa także zasady usprawnienia metod przesyłania tych danych, a także
sposoby wymiany informacji oraz przekazywania danych z sieci i poszczególnych
stacji dokonujących pomiarów skażenia powietrza na terenie Państw Członkowskich,
zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2.
3.
PL
Komisja opracowuje wytyczne dotyczące porozumień w zakresie ustanowienia
wspólnych stacji pomiarowych, o których mowa w art. 6 ust. 5.
31
PL
4.
Komisja publikuje wytyczne dotyczące wykazania równoważności, o której mowa w
załączniku VI, sekcji B.
Rozdział VI
Komitet, przepisy przejściowe i końcowe
Artykuł 27
Komitet
1.
Komisję wspomaga komitet o nazwie
atmosferycznego”, dalej zwany „komitetem”.
„Komitet
ds.
jakości
powietrza
2.
W przypadku, gdy przywołuje się niniejszy ustęp, zastosowanie mają art. 5 i 7
decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.
Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.
3.
Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
Artykuł 28
Kary
Państwa Członkowskie ustanawiają system kar stosowanych w razie naruszenia przepisów
krajowych, przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, i podejmą wszelkie niezbędne działania
w celu stosowania kar. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i
odstraszające. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty tych przepisów najpóźniej
do dnia określonego w art. 31 ust. 1, a także bezzwłocznie informują Komisję o wszelkich
późniejszych zmianach, mających wpływ na powyższe przepisy.
Artykuł 29
Uchylenie i przepisy przejściowe
1.
Dyrektywy 96/62/WE, 1999/30/WE, 2000/69/WE i 2002/3/WE uchyla się z dniem
podanym w art. 31 ust. 1 niniejszej dyrektywy, bez uszczerbku dla obowiązków
nałożonych na Państwa Członkowskie odnoszących się do ograniczeń czasowych w
zakresie transpozycji i stosowania powyższych dyrektyw.
Jednakże w mocy pozostają następujące artykuły:
PL
a)
artykuł 5 dyrektywy 96/62/WE do dnia 31 grudnia 2010 r.;
b)
artykuł 11 ust. 1 dyrektywy 96/62/WE oraz art. 10 ust. 1 i ust. 2
dyrektywy 2002/3/WE do momentu wejścia w życie środków wykonawczych,
o których mowa w art. 26 ust. 2 niniejszej dyrektywy;
32
PL
c)
artykuł 9 ust. 3 i 4 dyrektywy 1999/30/WE do dnia 31 grudnia 2009 r.
2.
Odniesienia do uchylonych dyrektyw są traktowane jako odniesienia do niniejszej
dyrektywy i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVII.
3.
Decyzja 97/101/WE zostaje uchylona z dniem wejścia w życie środków
wykonawczych, o których w art. 26 ust. 2 niniejszej dyrektywy.
Artykuł 30
Przegląd
W okresie pięciu lat od przyjęcia dyrektywy, Komisja dokona przeglądu przepisów
odnoszących się do PM2,5. W szczególności Komisja opracuje i zaproponuje szczegółowe
działania mające na celu ustalenie prawnie wiążących zobowiązań dotyczących ograniczenia
stopnia narażenia, uwzględniających różnorodność sytuacji w poszczególnych Państwach
Członkowskich w przyszłości w zakresie jakości powietrza i możliwości ograniczenia
zanieczyszczeń.
Artykuł 31
Transpozycja
1.
Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia
31 grudnia 2007 r. Niezwłocznie przedstawiają Komisji teksty powyższych przepisów
oraz tabelę korelacji pomiędzy nimi a niniejszą dyrektywą.
Przepisy te zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie
towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania
określane są przez Państwa Członko Przepisy te zawierają odniesienie do niniejszej
dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody
dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
2.
Państwa Członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa
krajowego przyjętych w obszarze objętym niniejszą dyrektywą.
Artykuł 32
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej.
PL
33
PL
Artykuł 33
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia […] r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
Przewodniczący
[…]
PL
W imieniu Rady
Przewodniczący
[…]
34
PL
ZAŁĄCZNIK I
CELE DOTYCZĄCE JAKOŚCI DANYCH
A.
CELE DOTYCZĄCE JAKOŚCI DANYCH W ZAKRESIE OCENY JAKOŚCI POWIETRZA
Dwutlenek siarki,
dwutlenek azotu i
tlenki azotu oraz
tlenek węgla
Stałe pomiary (1)
Niepewność
Minimalny zakres
danych
Minimalny przedział
czasowy:
-obszary miejskie,
z ruchem ulicznym
- zakłady
przemysłowe
Pomiary wskaźnikowe
Niepewność
Minimalny zakres
danych
Minimalny przedział
czasowy
Niepewność
modelowania:
Co godzinę
Średnie ośmiogodzinne
Średnie dzienne
Średnie roczne
PL
Benzen
25 %
90 %
15 %
90 %
Pył zawieszony
(PM10/PM2,5) i
ołów
Ozon oraz
odpowiednie
NO i NO2
25 %
90 %
15 %
90 % latem
75 % zimą
50 %
90 %
14 %(4)
30 %
90 %
>10 % latem
jeszcze nie
zdefiniowano
50 %
50 %
50 %
35 % (2)
90 %
25 %
90 %
14 %(4)
30 %
90 %
14 %(3)
50 %
50 %
30 %
50%
-
35
PL
Niepewność
obiektywnej oceny
75 %
100 %
100 %
75 %
(1)
Państwa Członkowskie mogą stosować pomiary wyrywkowe zamiast stałych pomiarów dla
benzenu i pyłu zawieszonego jeśli są w stanie wykazać Komisji, że niepewność pomiarów, w
tym niepewność wynikająca z wyrywkowych próbek, spełnia cele jakościowe w 25 %, a
przedział czasowy pomimo wszystko przekracza minimalny przedział czasowy wymagany
dla pomiarów wskaźnikowych. Wyrywkowe badania muszą być równo rozłożone w czasie w
trakcie roku w celu uniknięcia wypaczenia danych. Niepewność danych wynikająca z
wyrywkowych badań może zostać określona zgodnie z procedurą przewidzianą przez ISO
11222 (2002) – „Określenie niepewności średniej czasowej pomiarów jakości powietrza”.
Jeśli wyrywkowe badania stosuje się do oceny ilości przekroczonych poziomów
(N[oszacowanie]) dziennej wartości dopuszczalnej PM10, należy zastosować następującą korektę:
N[oszacowanie] = N[pomiar] x 365 dni / ilość dni pomiaru.
(2)
rozłożone w czasie w ciągu roku, a zatem reprezentatywne dla zmiennych warunków
klimatycznych i drogowych
(3)
wyrywkowo jednodniowy pomiar w tygodniu, równo rozłożony w ciągu roku, lub 8 tygodni
równo rozłożonych w ciągu roku
(4)
wyrywkowo jeden pomiar w tygodniu, równo rozłożony w ciągu roku, lub 8 tygodni równo
rozłożonych w ciągu roku
Niepewność (określona na 95 % poziomu wiarygodności) metod oceny zostanie
oceniona zgodnie z zasadami zawartymi w wytycznych CEN w zakresie wyrażania
niepewności pomiarów (ENV 13005-1999), metodologią ISO 5725:1994 i
wskazówkami zawartymi w sprawozdaniu CEN „Jakość powietrza – podejście do
oszacowania niepewności w referencyjnych metodach pomiaru powietrza
atmosferycznego” (CR 14377:2002E). Podane w tabeli wartości procentowe dotyczą
pojedynczych pomiarów uśrednionych w danym okresie, dla których określono
wartości dopuszczalne, dla 95 % przedziału wiarygodności. Dla pomiarów stałych
niepewność interpretuje się jako określoną dla regionu właściwą wartość
dopuszczalną.
Niepewność modelowania i obiektywnego oszacowania jest definiowana jako
maksymalne odchylenie między zmierzonym i obliczonym poziomem stężenia w
danym okresie dla wartości dopuszczalnej, bez uwzględnienia zdarzeń
występujących w czasie.
Wymogi dotyczące minimalnej ilości uzyskanych danych i minimalnego przedziału
czasowego nie uwzględniają utraty danych z powodu okresowej kalibracji lub
normalnej konserwacji sprzętu.
B.
WYNIKI OCENY JAKOŚCI POWIETRZA
Dla stref lub aglomeracji, dla których inne źródła informacji uzupełniają dane
uzyskane w wyniku przeprowadzonych pomiarów lub są jedynymi środkami oceny
jakości powietrza, należy zebrać następujące informacje:
– opis wykonywanych czynności związanych z oceną;
– zastosowane szczegółowe metody, z odniesieniem do opisu danej metody,
PL
36
PL
– źródła danych i informacji;
– opis wyników, wraz ze wskaźnikami niepewności, a w szczególności określenie
zasięgu każdego z obszarów lub, gdzie stosowne, długości przebiegającej przez
strefę lub aglomerację drogi, na której stężenie przekracza wartości dopuszczalne,
pułap stężenia lub długoterminowe cele plus margines tolerancji, w zależności od
przypadku, oraz opis każdego obszaru, na terenie którego stężenie przekracza
górny lub dolny próg oszacowania;
– informacje dotyczące ludności potencjalnie narażona na działanie przekroczonych
poziomów stężeń w stosunku do wartości dopuszczalnych.
C.
GWARANCJA
1.
Dla zagwarantowania dokładności pomiarów i zgodności z celami dotyczącymi
jakości danych podanymi w sekcji A niniejszego załącznika, właściwe władze i
organy, określone zgodnie z art. 3, zapewniają spełnienie następujących
warunków:możliwość śledzenia wszystkich pomiarów dokonywanych w związku z
oceną jakości powietrza atmosferycznego zgodnie z art. 4;
JAKOŚCI
W
ZAKRESIE
OCENY
ATMOSFERYCZNEGO: POTWIERDZANIE DANYCH
JAKOŚCI
POWIETRZA
– instytucje obsługujące sieci i poszczególne stacje pomiarowe posiadają wdrożone
systemy gwarancji jakości i kontroli jakości, które gwarantują okresowe
przeglądy zapewniające dokładność urządzeń pomiarowych;
– proces gwarancji jakości/kontroli jakości wdrożony jest w zakresie zbierania
danych i przygotowywania sprawozdań, a instytucje wyznaczone do tego zadania
aktywnie uczestniczą w odpowiednich unijnych programach gwarancji jakości;
– krajowe laboratoria, wyznaczone przez właściwe władze lub organy, określone
zgodnie z art. 3, biorą udział we wspólnotowych procedurach porównywania
danych dotyczących zanieczyszczeń podlegających uregulowaniom niniejszej
dyrektywy, są akredytowane zgodnie z EN/ISO 17025 w zakresie metod
stosowanych do celów powyższych procedur porównywania danych, lub są w
takcie akredytacji. Na terenie Państw Członkowskich laboratoria te biorą udział w
procesie koordynacji wspólnotowych programów zapewnienia jakości
organizowanych przez Komisję, a także koordynują na poziomie krajowym
właściwą realizację metod referencyjnych i prezentację równoważności metod
niereferencyjnych.
2.
PL
Wszelkie przesyłane dane uważa się za ważne.
37
PL
ZAŁĄCZNIK II
OKREŚLENIE WYMOGÓW W ZAKRESIE OCENY STĘŻENIA DWUTLENKU
SIARKI, DWUTLENKU AZOTU ORAZ TLENKÓW AZOTU PYŁU
ZAWIESZONEGO (PM10 i PM2,5), OŁOWIU, TLENKU WĘGLA I BENZENU W
POWIETRZU ATMOSFERYCZNYM NA TERENIE STREFY LUB
AGLOMERACJI
A.
GÓRNY I DOLNY PRÓG OSZACOWANIA
Zastosowanie mają następujące górne i dolne progi oszacowania:
a)
Dwutlenek siarki
Ochrona roślinności
Ochrona zdrowia
Górny próg oszacowania
60 % 24-godzinnej wartości
dopuszczalnej (75 µg/m3, nie może
zostać przekroczona więcej niż 3 razy
w ciągu roku kalendarzowego)
60 % wartości dopuszczalnej dla
okresu zimowego (12 µg/m3)
Dolny próg oszacowania
40 % 24-godzinnej wartości
dopuszczalnej (50 µg/m3, nie może
zostać przekroczona więcej niż 3 razy
w ciągu roku kalendarzowego)
40 % wartości dopuszczalnej dla
okresu zimowego (8 µg/m3)
b)
PL
Dwutlenek azotu i tlenki azotu
Godzinowa wartość
dopuszczalna dla ochrony
zdrowia ludzi (NO2)
Roczna wartość
dopuszczalna dla
ochrony zdrowia ludzi
(NO2)
Roczna wartość
dopuszczalna dla ochrony
roślinności (NO2)
Górny próg
oszacowania
70 % wartości
dopuszczalnej
140 µg/m3, nie może
zostać przekroczone więcej
niż 18 razy w roku
kalendarzowym
80 % wartości
dopuszczalnej
(32 µg/m3)
80 % wartości dopuszczalnej
(24 µg/m3)
Dolny próg
oszacowania
50 % wartości
dopuszczalnej (100 µg/m3,
nie może zostać
przekroczona więcej niż 18
razy w ciągu
roku kalendarzowego)
65 % wartości
dopuszczalnej (26 µg/m3)
65 % wartości dopuszczalnej
(19,5 µg/m3)
38
PL
c)
Pył zawieszony (PM10/PM2,5)
średnia 24-godzinna
średnia roczna
PM10
średnia roczna
PM2,5
Górny próg oszacowania
30 µg/m3, nie może zostać przekroczone
więcej niż 7 razy w roku
kalendarzowym
14 µg/m3
10 µg/m3
Dolny próg oszacowania
20 µg/m3, nie może zostać przekroczone
więcej niż 7 razy w roku
kalendarzowym
10 µg/m3
7 µg/m3
d)
Ołów
średnia roczna
Górny próg oszacowania
70 % wartości dopuszczalnej (0,35 µg/m3)
Dolny próg oszacowania
50 % wartości dopuszczalnej (0,25 µg/m3)
e)
Benzen
średnia roczna
Górny próg oszacowania
70 % wartości dopuszczalnej (3,5 µg/m3)
Dolny próg oszacowania
40 % wartości dopuszczalnej (2 µg/m3)
f)
Tlenek węgla
średnia 8-godzinna
Górny próg oszacowania
70 % wartości dopuszczalnej (7 mg/m3)
Dolny próg oszacowania
50 % wartości dopuszczalnej (5 mg/m3)
B.
OKREŚLANIE PRZEKROCZEŃ GÓRNYCH I DOLNYCH PROGÓW OSZACOWANIA
Przekroczenia górnych i dolnych progów oszacowania muszą być określane na podstawie
stężeń w ciągu poprzednich pięciu lat, w przypadku gdy dostępne są wystarczające dane. Próg
oszacowania będzie uznany za przekroczony, jeżeli został przekroczony przynajmniej w ciągu
trzech odrębnych lat w okresie poprzednich pięciu lat.
Jeżeli dostępne dane nie obejmują całego okresu pięciu lat, Państwa Członkowskie mogą
łączyć krótkie okresy pomiarów w ciągu roku przeprowadzanych w miejscach, które mogą
być typowe dla najwyższego poziomu zanieczyszczenia z wynikami uzyskanymi z
inwentaryzacji emisji lub podczas modelowania, w celu stwierdzenia, czy górne i dolne progi
oszacowania zostały przekroczone.
PL
39
PL
ZAŁĄCZNIK III
LOKALIZACJA PUNKTÓW POBORU PRÓBEK DO POMIARU DWUTLENKU
SIARKI, DWUTLENKU AZOTU I TLENKÓW AZOTU ORAZ PYŁU
ZAWIESZONEGO (PM10 i PM2,5), OŁOWIU, TLENKU WĘGLA I BENZENU W
POWIETRZU ATMOSFERYCZNYM
Do pomiarów stałych stosuje się następujące uwagi:
A.
ROZMIESZCZENIE W SKALI MAKRO
a)
Ochrona zdrowia ludzi
1.
Punkty poboru próbek, mające na celu ochronę zdrowia ludzi, są rozmieszczone tak,
aby zapewnić dane dotyczące:
– obszarów w obrębie stref i aglomeracji, w których stwierdzono najwyższe
stężenie, na którego bezpośrednie lub pośrednie działanie ludzie mogli być
narażeni przez wystarczająco długi okres czasu w stosunku do okresu uśredniania
wartości dopuszczalnej(-ych) lub pułapu(-ów) stężeń;
– poziomów stężenia na innych obszarach w obrębie stref i aglomeracji,
reprezentatywnych dla stopnia narażenia ogółu ludności.
PL
2.
Punkty poboru próbek są z zasady zlokalizowane w taki sposób, aby można było
uniknąć pomiaru bardzo małych mikrośrodowisk w ich bezpośrednim otoczeniu, co
oznacza, że punkt poboru próbek musi być zlokalizowany w taki sposób, aby badane
powietrze było reprezentatywne dla jakości powietrza na otaczającym obszarze nie
mniejszym niż 200 m2 w miejscach oddziaływania ruchu drogowego i na obszarze o
powierzchni co najmniej 250 m x 250 m na terenach przemysłowych, tam gdzie to
możliwe.
3.
Punkty poboru próbek na obszarach miejskich są tak zlokalizowane, aby na poziom
zanieczyszczenia miało wpływ połączenie zanieczyszczeń pochodzących ze
wszystkich źródeł znajdujących się pod wiatr w stosunku do stacji pomiarowej.
Stopień zanieczyszczenia nie powinien być zdominowany przez jedno źródło, chyba,
że sytuacja ta jest typowa dla większego obszaru miejskiego. Powyższe punkty
poboru próbek są zazwyczaj reprezentatywne dla kilku kilometrów kwadratowych.
4.
W przypadku, gdy chodzi o ocenę poziomów terenowych, na punkt poboru próbek
nie mają wpływu aglomeracje lub obiekty przemysłowe znajdujące się w pobliżu, np.
obiekty w odległości mniejszej niż kilka kilometrów.
5.
W przypadku, gdy chodzi o ocenę wpływu zanieczyszczeń ze źródeł
przemysłowych, przynajmniej jeden punkt poboru próbek jest zlokalizowany z
wiatrem w stosunku do źródła zanieczyszczeń na terenie najbliższego obszaru
mieszkalnego. W przypadku, gdy nie jest znane stężenie zanieczyszczeń w terenie,
dodatkowy punkt poboru próbek zlokalizowany jest w sferze oddziaływania
głównego kierunku wiatru.
40
PL
6.
Punkty poboru próbek, gdzie to możliwe, są reprezentatywne dla podobnych miejsc,
które nie znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie.
7.
Uwzględnia się również potrzebę rozmieszczenia punktów poboru próbek na
wyspach, jeżeli jest to konieczne dla ochrony zdrowia ludzi.
b)
Ochrona roślinności
Punkty poboru próbek mające na celu ochronę roślinności zlokalizowane są w
odległości ponad 20 km od aglomeracji lub ponad 5 km od innych obszarów
zabudowanych, instalacji przemysłowych lub autostrad, co oznacza, że punkt poboru
próbek musi być zlokalizowany w taki sposób, aby badane powietrze było
reprezentatywne dla jakości powietrza na otaczającym obszarze nie mniejszym niż
1 000 km2. Państwo Członkowskie może zdecydować o zlokalizowaniu punktu
poboru próbek w mniejszej odległości lub o wykorzystywaniu go do badania jakości
powietrza na mniejszym obszarze, biorąc pod uwagę warunki geograficzne.
Uwzględnia się potrzebę oceny jakości powietrza na wyspach.
B.
ROZMIESZCZENIE W SKALI MIKRO
W miarę możliwości należy przestrzegać następujących wytycznych:
–
przepływu wokół czerpni nie powinny utrudniać (w promieniu co najmniej
270°) jakiekolwiek przeszkody wpływające na przepływ powietrza w pobliżu
próbnika (który na ogół powinien znajdować się w stosunku do budynków,
balkonów, drzew i innych przeszkód w odległości dwukrotnie większej niż
wysokość, o jaką przeszkodą przewyższa próbnik; co najmniej 0,5 m od
najbliższego
budynku
w
przypadku
punktów
poboru
próbek
reprezentatywnych dla jakości powietrza na linii zabudowy);
–
zasadą ogólną jest, że czerpnia znajduje się między 1,5 m (strefa oddychania) i
4 m powyżej poziomu gruntu. W niektórych wypadkach konieczne może
okazać się wyższe umieszczenie (do 8 m). Wyższe usytuowanie może być
również odpowiednie, jeżeli stacja jest reprezentatywna dla większego
obszaru;
–
czerpnia nie powinna być umieszczona w bezpośrednim sąsiedztwie źródeł,
aby uniknąć bezpośredniego zasysania substancji niezmieszanych z
powietrzem atmosferycznym;
–
otwór wylotowy próbnika powinien być umieszczony w taki sposób, aby
uniemożliwić ponowny napływ powietrza do wlotu próbnika;
–
umieszczenie próbnika w rejonie oddziaływania ruchu drogowego:
a)
PL
w odniesieniu do wszystkich zanieczyszczeń, takie punkty poboru próbek
powinny być oddalone co najmniej 25 m od granicy głównych
skrzyżowań oraz co najmniej 4 m od środka najbliższego pasa ruchu;
41
PL
b)
w odniesieniu do dwutlenku azotu i tlenku węgla, wloty próbnika nie
powinny znajdować się dalej niż 5 m od krawężnika;
c)
w odniesieniu do pyłu zawieszonego, ołowiu i benzenu, wloty próbnika
powinny być tak rozmieszczone, aby były reprezentatywne dla jakości
powietrza w pobliżu linii zabudowy, ale w odległości nie większej niż 10
m od krawężnika.
Następujące czynniki mogą również zostać uwzględnione:
C.
–
źródła zakłóceń;
–
bezpieczeństwo;
–
dostęp;
–
dostępność energii elektrycznej i łączności telefonicznej;
–
widoczność miejsca względem otoczenia;
–
bezpieczeństwo publiczne oraz bezpieczeństwo pracowników obsługi;
–
celowość wspólnego umieszczenia punktów poboru próbek różnych substancji
zanieczyszczających;
–
wymagania planistyczne.
DOKUMENTACJA I PRZEGLĄD WYBORU MIEJSCA
Procedury wyboru miejsca powinny być poparte pełną dokumentacją zebraną na
etapie klasyfikacji, zawierającą w szczególności fotografie z odczytem kompasu
otaczającego obszaru i szczegółową mapę. Miejsca poddawane są okresowym
przeglądom przy użyciu tej samej dokumentacji dla sprawdzenia czy kryteria wyboru
nadal pozostają ważne.
PL
42
PL
ZAŁĄCZNIK IV
POMIARY W PUNKTACH TERENOWYCH NIEZALEŻNIE OD STĘŻENIA
A.
CELE
Zasadniczym celem tych pomiarów jest dostarczenie rzetelnej informacji na temat poziomów
w terenie. Informacja ta jest niezbędna dla określenia podwyższonych poziomów w bardziej
zanieczyszczonych obszarach (takich jak tereny miejskie, obszary przemysłowe, obszary z
oddziaływaniem ruchu drogowego), oceny możliwego wpływu przemieszczających się na
duże odległości zanieczyszczeń powietrza oraz w celu wspomagania analiz dotyczących
podziału źródeł zanieczyszczeń. Konieczna jest także dla lepszego poznania określonych
zanieczyszczeń, takich jak pył zawieszony. Ponadto, informacja z terenu jest niezbędna dla
celów szerszego zastosowania modelowania także na obszarach miejskich.
B.
SUBSTANCJE
Pomiary PM2,5 muszą obejmować przynajmniej stężenie wagowe i odpowiednie związki
chemiczne dla scharakteryzowania jego składu chemicznego. Należy podać przynajmniej
poniżej przytoczone związki chemiczne.
C.
SO42-
Na+
NH4+
Ca2+
wolny węgiel (EC)
NO3-
K+
Cl-
Mg2+
węgiel organiczny (OC)
ROZMIESZCZENIE
Pomiarów należy dokonywać w szczególności na terenach wiejskich zgodnie z
załącznikiem III, sekcjami A, B i C.
PL
43
PL
ZAŁĄCZNIK V
KRYTERIA OKREŚLANIA MINIMALNEJ LICZBY PUNKTÓW POBORU
PRÓBEK W RAMACH STAŁYCH POMIARÓW STĘŻENIA DWUTLENKU SIARKI
(SO2), DWUTLENKU AZOTU (NO2) I TLENKÓW AZOTU ORAZ PYŁU
ZAWIESZONEGO (PM10, PM2,5), OŁOWIU, TLENKU WĘGLA I BENZENU W
POWIETRZU ATMOSFERYCZNYM
A.
MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW POBORU PRÓBEK DLA POMIARÓW STAŁYCH W CELU
OCENY ZGODNOŚCI Z WARTOŚCIAMI DOPUSZCZALNYMI LUB PUŁAPAMI STĘŻENIA
ZE WZGLĘDU NA OCHRONĘ ZDROWIA LUDZI ORAZ PROGAMI OSTRZEGAWCZYMI W
STREFACH I AGLOMERACJACH, W KTÓRYCH STAŁY POMIAR STANOWI JEDYNE
ŹRÓDŁO INFORMACJI
a)
Źródła rozproszone
Liczba mieszkańców
aglomeracji lub strefy
(w tysiącach)
(1)
PL
W przypadku, gdy stężenia
przekraczają górny próg
oszacowania (1)
W przypadku, gdy stężenia
znajdują się między górnym i
dolnym progiem oszacowania
0-249
1
1
250-499
2
1
500-749
2
1
750-999
3
1
1 000-1 499
4
2
1 500-1 999
5
2
2 000-2 749
6
3
2 750-3 749
7
3
3 750-4 749
8
4
4 750-5 999
9
4
≥ 6 000
10
5
Dla NO2, pyłu zawieszonego, tlenku węgla i benzenu: należy uwzględnić przynajmniej jeden
terenowy punkt monitorowania na obszarze miejskim i jeden w rejonie oddziaływania ruchu
drogowego, pod warunkiem że nie spowoduje to zwiększenia liczby punktów poboru próbek.
Całkowita liczba stacji pomiarowych na obszarach miejskich i całkowita liczba stacji pomiarowych w
rejonach oddziaływania ruchu drogowego w Państwie Członkowskim nie może różnić się o
współczynnik większy niż 2.
44
PL
(b)
Źródła punktowe
W przypadku oceny zanieczyszczenia w pobliżu źródeł punktowych należy obliczyć liczbę
punktów poboru próbek dla pomiarów stałych biorąc pod uwagę gęstość emisji,
prawdopodobną strukturę rozkładu zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego i potencjalne
narażenie ludności.
B.
Minimalna liczba punktów poboru próbek dla pomiarów stałych w celu oceny
zgodnośći w ramach docelowego ograniczania stopnia narażenia na działanie PM2,5
ze względu na ochronę zdrowia ludzi
W powyższym celu należy uruchomić jeden punkt poboru próbek na milion
mieszkańców w odniesieniu do aglomeracji i dodatkowych konurbacji
przekraczających 100 000 mieszkańców. Powyższe punkty poboru próbek mogą
pokrywać się z punktami poboru próbek działającymi w ramach sekcji A.
C.
MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW POBORU PRÓBEK DLA POMIARÓW STAŁYCH W CELU
OCENY ZGODNOŚCI Z WARTOŚCIAMI KRYTYCZNYMI ZE WZGLĘDU NA OCHRONĘ
ROŚLINNOŚCI W INNYCH STREFACH NIŻ AGLOMERACJE
W przypadku, gdy stężenia przekraczają
górny próg oszacowania
W przypadku, gdy stężenia znajdują się między
górnym i dolnym progiem oszacowania
1 punkt na każde 20 000 km2
1 punkt na każde 40 000 km2
Dla stref na wyspach należy obliczyć liczbę punktów poboru próbek dla pomiarów
stałych, biorąc pod uwagę prawdopodobną strukturę rozkładu zanieczyszczeń
powietrza i potencjalne narażenie roślinności.
PL
45
PL
ZAŁĄCZNIK VI
METODY REFERENCYJNE OCENY STĘŻENIA DWUTLENKU SIARKI,
DWUTLENKU AZOTU I TLENKÓW AZOTU, PYŁU ZAWIESZONEGO (PM10 I
PM2,5), OŁOWIU, TLENKU WĘGLA, BENZENU I OZONU
A.
REFERENCYJNE METODY POMIAROWE
1.
Metoda referencyjna pomiaru dwutlenku siarki
Metodę referencyjną pomiaru dwutlenku siarki opisano w EN 14212:2005 „Jakość
powietrza atmosferycznego – znormalizowana metoda pomiaru dwutlenku siarki –
metoda fluorescencyjna UV”.
2.
Metoda referencyjna pomiaru dwutlenku azotu i tlenków azotu
Metodę referencyjną pomiaru dwutlenku azotu i tlenków azotu opisano w
EN 14212:2005 „Jakość powietrza atmosferycznego – znormalizowana metoda
pomiaru stężenia dwutlenku azotu i
tlenków
węgla
–
metoda
chemiluminescencyjna”.
3.
Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru ołowiu
Metodę referencyjną pobierania próbek ołowiu opisano w sekcji A, punkt 4
niniejszego załącznika. Metodę referencyjną pomiaru ołowiu podano w
EN 14902:2005 „Metoda referencyjna oznaczania Pb/Cd/As/Ni w powietrzu
atmosferycznym”.
4.
Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru PM10
Metodę referencyjną pobierania próbek i pomiaru PM10 opisano w EN 12341:1999
„Jakość powietrza – oznaczenie frakcji PM 10 pyłu zawieszonego – metoda
referencyjna i procedura badań terenowych wykazujących równoważność
referencyjną metod pomiarowych”.
5.
Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru PM2,5
Metodę referencyjna pobierania próbek i pomiaru PM2,5 opisano w EN 14907:2005
„Znormalizowana metoda pomiaru grawimetrycznego do oznaczania frakcji masy pyłu
zawieszonego PM2,5 w powietrzu atmosferycznym”.
6.
Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru benzenu
Metodę referencyjną pomiaru benzenu opisano w EN 14662:2005, części 1, 2 i 3
„Jakość powietrza atmosferycznego – metoda referencyjna pomiaru stężenia
benzenu”.
PL
46
PL
7.
Metoda referencyjna pomiaru tlenku węgla
Metodę referencyjną pomiaru tlenku węgla opisano w EN 14626:2005 „Jakość
powietrza atmosferycznego – znormalizowana metoda pomiaru stężenia tlenku
węgla – spektroskopia niedyspersyjna w podczerwieni”.
8.
Metoda referencyjna pomiaru ozonu
Metodę referencyjną pomiaru ozonu opisano w EN 14625:2005 „Jakość powietrza
atmosferycznego – znormalizowana metoda pomiaru stężenia ozonu – fotometria UV”.
B.
WYKAZYWANIE RÓWNOWAŻNOŚCI
1.
Państwo Członkowskie może zastosować każdą inną metodę, jeśli potrafi wykazać,
iż daje ona równoważne wyniki w porównaniu z metodami podanymi w sekcji A lub,
w przypadku pyłu zawieszonego, każdą inną metodę, jeśli zainteresowane Państwo
Członkowskie potrafi wykazać, że jest ona spójna z metodą referencyjną. W takim
przypadku wyniki uzyskane za pomocą takiej metody należy skorygować, aby
uzyskane wyniki były równoważne z tymi, które otrzymano za pomocą metody
referencyjnej.
2.
Komisja może zażądać od Państwa Członkowskiego przygotowania i przedstawienia
sprawozdania w celu wykazania równoważności, zgodnie z punktem 1.
3.
Oceniając dopuszczalność sprawozdania, o którym mowa w punkcie 2, Komisja
zastosuje się do wytycznych dotyczących wykazywania równoważności (wytyczne
te zostaną opublikowane). W przypadku stosowania przez Państwo Członkowskie
tymczasowych wskaźników do oceny równoważności, muszą one być potwierdzone
i/lub zmienione zgodnie z wytycznymi Komisji.
4.
Państwa Członkowskie powinny zapewnić, aby w każdym uzasadnionym przypadku
zastosowanie miała korekta także wstecznie w odniesieniu do poprzednich danych w
celu uzyskania odpowiedniego poziomu porównywalności danych.
C.
NORMALIZACJA
W odniesieniu do zanieczyszczeń gazowych, ich wielkość musi być znormalizowana
przy temperaturze 293 K i ciśnieniu atmosferycznym 101,3 kPa. Jeśli chodzi o pył
zawieszony i substancje analizowane w pyle zawieszonym (np. ołów), wielkość pomiaru
odnosi się do warunków otoczenia.
PL
47
PL
ZAŁĄCZNIK VII
WARTOŚCI DOCELOWE I CELE DŁUGOTERMINOWE
A.
WARTOŚCI DOCELOWE I CELE DŁUGOTERMINOWE DOTYCZĄCE OZONU
1.
Definicje i kryteria
a)
Definicje
AOT40 (wartość wyrażona w (µg/m3)·h) oznacza wynik różnicy pomiędzy godzinnymi
stężeniami wyższymi niż 80 µg/m3 (= 40 części na miliard) a 80 µg/m3 w danym okresie
czasu, przy wykorzystaniu jedynie wartości 1-godzinnej zmierzonej pomiędzy godziną 8:00 a
20:00 czasu środkowo - europejskiego każdego dnia1.
b)
Kryteria
Do kontroli poprawności danych w trakcie ich gromadzenia i obliczania parametrów
statystycznych zastosowanie mają następujące kryteria:
Parametr
wartości jednogodzinne
75 % (tj. 45 minut)
wartości ośmiogodzinne
75 % wartości (tj. 6 godzin)
maksymalna średnia dzienna
ośmiogodzinna liczona z
8 godzinowo kroczących
godzin
75 % kroczących średnich jednogodzinnych z 8 godzin (tj. 18 średnich
ośmiogodzinnych dziennie)
AOT40
90 % wartości jednogodzinnych w okresie czasu określonym do obliczenia
wartości AOT40 (a)
Średnia roczna
90 % wartości jednogodzinnych oddzielnie w okresie letnim (od kwietnia do
września) i 75 % w okresie zimowym (od stycznia do marca, od października
do grudnia)
Ilość przekroczeń i wartości
maksymalne w miesiącu
90 % maksymalnych średnich dziennych wartości ośmiogodzinnych (27
dostępnych wartości dziennych w miesiącu)
90 % jednogodzinnych wartości pomiędzy 8:00 a 20:00 czasu
środkowoeuropejskiego
1
PL
Wymagany udział ważnych danych
lub odpowiedniego przedziału czasowego dla najbardziej preryferyjnych regionów.
48
PL
Ilość przekroczeń i wartości
maksymalne w miesiącu
(a)
W przypadkach, gdy nie są dostępne wszystkie dane z pomiarów, należy zastosować następujący
współczynnik do obliczenia wartości AOT40:
AOT40oszacowanie
*
pięć z sześciu miesięcy w okresie letnim (od kwietnia do września)
=
AOT40pomiar
x
całkowita możliwa liczba godzin*
ilość wartości pomiarowych jednogodzinnych
jest to liczba godzin w okresie czasu potrzebnym do określenia AOT40, (tj. godziny od 08:00 do
20:00 czasu środkowoeuropejskiego od dnia 1 maja do dnia 31 lipca każdego roku dla celów ochrony
roślinności oraz od dnia 1 kwietnia do dnia 30 września każdego roku dla celów ochrony lasów).
2.
Wartości docelowe
Cel
Okres
uśredniania
pomiarów
Wartość docelowa
Termin
realizacji
wartości
docelowej
Ochrona zdrowia ludzi
średnia max.
8 godz. dziennie(a)
120 µg/m3 nie może zostać
przekroczone więcej niż przez 25 dni
w roku kalendarzowym średnio na
przestrzeni trzech lat (b)
2010
Ochrona roślinności
od maja do lipca
AOT40 (obliczone na podstawie
wartości jednogodzinnych)
2010
18 000 µg/m3•h uśrednione na
przestrzeni pięciu lat (b)
(a)
Maksymalne średnie stężenie dzienne z 8 godzin wybiera się po przeanalizowaniu kolejnych
średnich kroczących z 8 godzin, obliczanych na podstawie danych godzinowych oraz
uaktualnianych co godzinę. Każda obliczona w ten sposób średnia z 8 godzin przypisana zostaje
do dnia, w którym się kończy; tj. pierwszy okres obliczeniowy dla danego dnia będzie okresem od
godziny 17:00 dnia poprzedniego do godziny 01:00 dnia bieżącego; ostatni okres obliczeniowy dla
danego dnia będzie okresem od godziny 16:00 do 24:00 tego dnia.
(b)
Jeśli średnie trzyletnie lub pięcioletnie nie mogą być określone na podstawie pełnych kolejnych
danych rocznych, minimalne wymagane dane roczne dla sprawdzenia zgodności z wartościami
docelowymi są następujące:
– dla wartości docelowej w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzi: ważne dane dla jednego
roku;
– dla wartości docelowej w odniesieniu do ochrony roślinności: ważne dane dla trzech lat.
PL
49
PL
3.
Cele długoterminowe
Cel
Ochrona zdrowia ludzi
Ochrona roślinności
Okres uśredniania
pomiarów
średnia max. 8 godz.
dziennie w roku
kalendarzowym
od maja do lipca
Wartość docelowa
Termin
osiągnięcia celu
długoterminow
ego
(120 µg/m3)
-
AOT40 (obliczone na
podstawie wartości
jednogodzinnych)
-
6 000 µg/m3•h
PL
50
PL
ZAŁĄCZNIK VIII
KRYTERIA KLASYFIKOWANIA I ROZMIESZCZANIA PUNKTÓW POBORU
PRÓBEK DO OCENY STĘŻEŃ OZONU
Do pomiarów stałych stosuje się następujące uwagi:
A.
ROZMIESZCZENIE W SKALI MAKRO
Rodzaj
stacji
Miejskie
Cele pomiarów
Reprezentatywność (a)
Ochrona zdrowia ludzi:
Kilka km2
ocena stopnia narażenia
ludności miejskiej na
działanie ozonu, tj. tam, gdzie
gęstość zaludnienia i stopień
stężenia ozonu są stosunkowo
wysokie i reprezentatywne w
zakresie stopnia narażenia
całej ludności
Podmiejskie Ochrona zdrowia ludzi i
Kilkanaście km2
roślinności:
ocena stopnia narażenia
ludności i roślinności na
obrzeżach aglomeracji, gdzie
występują najwyższe
poziomy stężenia ozonu, na
których działanie ludność i
roślinność mogą być
bezpośrednio i pośrednio
narażone
Wiejskie
PL
Ochrona zdrowia ludzi i
Poziomy
roślinności:
subregionalne
ocena stopnia narażenia
(kilka km2)
ludności, upraw i naturalnych
ekosystemów na stężenie
ozonu w skali subregionalnej
51
Kryteria rozmieszczenia w skali makro
Z dala od wpływu lokalnych emisji, takich
jak ruch drogowy, stacje benzynowe, itp.;
Przewiewne miejsca, gdzie można dokonać
pomiarów dobrze zmieszanych poziomów.
Miejsca takie jak obszary mieszkalne i
handlowe w miastach, parkach (z dala od
drzew), szerokie ulice lub place o małym
natężeniu ruchu lub zamknięte dla ruchu,
otwarte tereny o przeznaczeniu
edukacyjnym, sportowym lub rekreacyjnym.
W pewnej odległości od miejsca
maksymalnej emisji, pod wiatr w stosunku
do głównego kierunku/ kierunków wiatru w
trakcie panowania korzystnych warunków
do powstawania ozonu;
W miejscach, gdzie ludność, wrażliwe
uprawy lub naturalne ekosystemy na
obrzeżach aglomeracji narażone są na
wysokie poziomy stężenia ozonu;
W razie konieczności, także kilka
podmiejskich stacji pomiarowych
usytuowanych zgodnie z kierunkiem wiatru
na terenie o maksymalnej emisji, w celu
określenia poziomów stężenia ozonu w skali
regionalnej
Stacje mogą być zlokalizowane w małych
osiedlach i/lub na obszarach
charakteryzujących się naturalnymi
ekosystemami, lasami lub uprawami;
Reprezentatywne dla ozonu z dala od
bezpośredniego wpływu lokalnych emisji
takich jak instalacje przemysłowe i drogi;
Na otwartej przestrzeni, ale nie na szczytach
wysokich gór
PL
Terenowe
(a)
Ochrona zdrowia ludzi i
roślinności:
ocena stopnia narażenia
upraw i naturalnych
ekosystemów na stężenie
ozonu w skali regionalnej, jak
również stopnia narażenia
ludności
Poziom regionu/
kraju/ kontynentu
(1 000 do
10 000 km2)
Stacje zlokalizowane na obszarach o
mniejszej gęstości zaludnienia, np. z
naturalnymi ekosystemami, lasami, bardzo
daleko od ośrodków miejskich i
przemysłowych oraz z dala od lokalnych
emisji;
Należy unikać miejsc, gdzie lokalnie może
wystąpić zjawisko inwersji przy gruncie
oraz szczytów wyższych gór;
Odradza się lokalizacje nadmorskie z
przewagą dziennych cykli wiatru w skali
lokalnej.
Punkty poboru próbek powinny również, gdzie jest to możliwe, być reprezentatywne dla podobnych
miejsc, które nie znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie.
Lokalizację stacji wiejskich i terenowych należy skoordynować z wymogami monitorowania
określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1091/94 z 29 kwietnia 1994 r.
ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG)
nr 3528/86 w sprawie ochrony lasów Wspólnoty przed zanieczyszczeniem atmosferycznym1.
B.
ROZMIESZCZENIE W SKALI MIKRO
Na tyle na ile to możliwe, należy postępować zgodnie z procedurą dotyczącą rozmieszczenia
punktów poboru próbek, określoną w załączniku III, sekcji B, ustawiając czerpnię z dala od
takich źródeł jak paleniska i kominy i w odległości 10 m od najbliższej drogi, zwiększając
odległość w zależności od natężenia ruchu.
C.
DOKUMENTACJA I PRZEGLĄD WYBORU MIEJSCA
Należy postępować zgodnie z procedurami podanymi w załączniku III, sekcji C, stosując
odpowiednio przegląd i wykładnię danych wynikających z monitorowania w kontekście
procesów meteorologicznych i fotochemicznych wpływających na stężenie ozonu mierzone w
odpowiednich miejscach.
1
PL
Dz.U. L 125 z 18.5.1994, str. 1.
52
PL
ZAŁĄCZNIK IX
KRYTERIA OKREŚLANIA MINIMALNEJ LICZBY PUNKTÓW POBORU
PRÓBEK DLA STAŁYCH POMIARÓW STĘŻENIA OZONU
A.
MINIMALNA
LICZBA PUNKTÓW POBORU PRÓBEK DLA STAŁYCH POMIARÓW W
STACJACH STAŁYCH MAJĄCYCH NA CELU OCENĘ ZGODNOŚCI Z WARTOŚCIAMI
DOCELOWYMI, CELAMI DŁUGOTERMINOWYMI ORAZ PROGAMI INFORMOWANIA I
PROGAMI OSTRZEGAWCZYMI W PRZYPADKU, GDY POMIARY TE SĄ WYŁĄCZNYM
ŹRÓDŁEM INFORMACJI
Zaludnienie
(× 1 000)
Aglomeracje
Inne strefy
(miejskie i podmiejskie) (a) (podmiejskie i wiejskie) (a)
< 250
1
< 500
1
2
< 1 000
2
2
< 1 500
3
3
< 2 000
3
4
< 2 750
4
5
< 3 750
5
6
> 3 750
Stacje terenowe
1 dodatkowa stacja na
2 mln mieszkańców
1 stacja/50 000 km2 jako średnia
gęstość we wszystkich strefach w
danym kraju(b)
1 dodatkowa stacja na
2 mln mieszkańców
(a)
Na obszarach podmiejskich, gdzie prawdobodobne jest wystąpienie najwyższego poziomu narażenia należy
przewidzieć co najmniej 1 stację.W aglomeracjach co najmniej 50 % stacji musi być zlokalizowanych na
(b)
Zaleca się 1 stację na 25 000 km2 na obszarach o złożonej sytuacji.
B.
MINIMALNA
LICZBA PUNKTÓW POBIERANIA PRÓBEK DLA POMIARÓW STAŁYCH W
ODNIESIENIU DO STREF I AGLOMERACJI REALIZUJĄCYCH CELE DŁUGOTERMINOWE
Liczba punktów pobierania próbek w odniesieniu do ozonu, w połączeniu z innymi środkami
oceny uzupełniającej, takimi jak modelowanie jakości powietrza i wspólnie z nimi
rozmieszczane pomiary dwutlenku azotu, wystarczy do zbadania tendencji zanieczyszczenia
ozonem i kontroli zgodności z celami długoterminowymi. Liczba stacji rozmieszczonych w
aglomeracjach i innych strefach może zostać zmniejszona do jednej trzeciej stacji
wymienionych w sekcji A. W przypadku, gdy informacje ze stałych stacji pomiarowych są
wyłącznym źródłem informacji, musi zostać zachowana przynajmniej jedna stacja
monitorująca. Jeżeli w strefie, gdzie przeprowadza się ocenę uzupełniającą, nie pozostała
żadna stacja, koordynacja ze stacjami znajdującymi się w strefach sąsiadujących zapewni
odpowiednią ocenę stężenia ozonu w stosunku do celów długoterminowych. Liczba stacji
terenowych musi wynosić 1 na 100 000 km2.
PL
53
PL
ZAŁĄCZNIK X
POMIARY PREKURSORÓW OZONU
A.
CELE
Głównym celem takich pomiarów jest analiza tendencji stężeń prekursorów ozonu,
sprawdzenie skuteczności strategii dotyczącej ograniczenia emisji, kontrola spójności wykazu
emisji oraz pomoc w przypisaniu źródeł emisji do zaobserwowanych stężeń zanieczyszczenia.
Celem dodatkowym jest wspieranie zrozumienia procesów tworzenia się ozonu i rozpraszania
prekursorów, jak również zastosowanie modeli fotochemicznych.
B.
SUBSTANCJE
Pomiary stężeń prekursorów ozonu muszą obejmować przynajmniej tlenki azotu (NO i NO2),
i odpowiednie lotne związki organiczne (LZO):
C.
1-buten
izopren
etylobenzen
etan
trans-2-buten
n-heksan
m+p-ksylen
etylen
cis-2-buten
i-heksan
o-ksylen
acetylen
1,3-butadien
n-heptan
1,2,4-trójmetylobenzen
propane
n-pentan
n-oktan
1,2,3-trójmetylobenzen
propen
i-pentan
i-oktan
1,3,5-trójmetylobenzen
n-butan
1-penten
benzen
formaldehyd
i-butan
2-penten
toluen
węglowodory niemetanowe
ROZMIESZCZENIE
Pomiarów, w szczególności na obszarach miejskich i podmiejskich, należy dokonywać w
dowolnej stacji monitorującej ustanowionej zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy i
uznanej za odpowiednią w odniesieniu do celów prowadzenia pomiarów określonych w
sekcji A.
PL
54
PL
ZAŁĄCZNIK XI
WARTOŚCI DOPUSZCZALNE DLA OCHRONY ZDROWIA LUDZKIEGO
Okres
uśredniania
pomiarów
Wartości dopuszczalne
Margines tolerancji
Termin
realizacji
wartości
dopuszczalnej
1 godzina
350 µg/m3, nie może zostać
przekroczone więcej niż 24 razy
w roku kalendarzowym
150 µg/ m3 (43 %)
1 dzień
125 µg/m3, nie może zostać
przekroczone więcej niż 3 razy
w roku kalendarzowym
Brak
200 µg/m3, nie może zostać
przekroczone więcej niż 18 razy
w roku kalendarzowym
50 % w dniu 19 lipca 1999, zmniejszane
w dniu 1 stycznia 2001 r. i co 12
miesięcy od tamtej pory o równą ilość
rocznych udziałów procentowych tak aby
osiągnąć 0 % do dnia 1 stycznia 2010 r.
1 stycznia 2010 r.
(40 µg/m3)
50 % w dniu 19 lipca 1999 r.,
zmniejszane w dniu 1 stycznia 2001 r.
i co 12 miesięcy od tamtej pory o
równą ilość rocznych udziałów
procentowych tak aby osiągnąć 0 % do
dnia 1 stycznia 2010 r.
1 stycznia 2010 r.
10 mg/m3
60 %
(5 µg/m3)
5 µg/m3 (100 %) w dniu 13 grudnia
2000 r., zmniejszane w dniu 1 stycznia
2006 r. i co 12 miesięcy od tej pory o
1 µg/m3 tak aby osiągnąć 0 % do dnia
1 stycznia 2010 r.
(0,5 µg/m3)
100 %
Dwutlenek siarki
Dwutlenek azotu
1 godzina
Rok
kalendarzowy
Tlenek węgla
średnia max.
8 godz.
dziennie(1)
Benzen
Rok
kalendarzowy
1 stycznia 2010 r.
Ołów
Rok
kalendarzowy
PL
55
PL
PM10
1 dzień
Rok
kalendarzowy
(1)
PL
50 µg/m3, nie może zostać
przekroczone więcej niż 35 razy
w roku kalendarzowym
50 %
(40 µg/m3)
20 %
Maksymalna średnia ośmiogodzinna wybierana jest po przeanalizowaniu średnich kroczących z
8 godzin, obliczanych na podstawie danych z godziny oraz uaktualnianych co godzinę. Każda średnia
ośmiogodzinna w ten sposób obliczona, przypisana zostaje do dnia, w którym się ona kończy; tzn.
pierwszy okres obliczeniowy dla danego dnia będzie okresem od godziny 17:00 dnia poprzedniego do
godziny 01:00 dnia bieżącego; ostatni okres obliczeniowy dla danego dnia będzie okresem od godziny
16:00 do 24:00 tego dnia.
56
PL
ZAŁĄCZNIK XII
PROGI INFORMOWANIA I PROGI OSTRZEGAWCZE
A.
PROGI
OSTRZEGAWCZE DLA SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH INNYCH NIŻ
OZON
Pomiary należy prowadzić przez trzy kolejne godziny w miejscach
reprezentatywnych dla jakości powietrza na obszarze o powierzchni co najmniej
100 km 2 albo w całej strefie lub aglomeracji, zależnie od tego, który z tych obszarów
jest mniejszy.
B.
Substancja zanieczyszczająca
Próg ostrzegawczy
Dwutlenek siarki
(500 µg/m3)
Dwutlenek azotu
(400 µg/m3)
PROGI INFORMOWANIA I PROGI OSTRZEGAWCZE STĘŻENIA OZONU
Cel
Informacje
Alarm
(a)
PL
Okres uśredniania pomiarów
Próg
1 godzina
180 µg/m3
1 godzina (a)
240 µg/m3
W odniesieniu do wykonywania art. 18, pomiar aktualnego lub przewidzianego
przekroczenia progu należy prowadzić przez trzy kolejne godziny.
57
PL
ZAŁĄCZNIK XIII
POZIOMY KRYTYCZNE DLA OCHRONY ROŚLINNOŚCI
Okres uśredniania
pomiarów
Poziom krytyczny
Margines tolerancji
20 µg/m3
Brak
30 µg/m3 NOx
Brak
Termin realizacji
poziomu krytycznego
Dwutlenek siarki
Kalendarzowy rok i zima
(od dnia 1 października do
dnia 31 marca)
Tlenki azotu
Rok kalendarzowy
PL
58
PL
ZAŁĄCZNIK XIV
DOCELOWE OGRANICZENIE STOPNIA NARAŻENIA I PUŁAP STĘŻENIA DLA
PM2,5
A.
ŚREDNI WSKAŹNIK NARAŻENIA NA DZIAŁANIE
Średni wskaźnik narażenia na działanie wyrażony w µg/m3 (Average Exposure
Indicator AEI) zostanie ustalony w oparciu o pomiary w ośrodkach miejskich w
strefach i aglomeracjach na całym terytorium Państwa Członkowskiego. Należy go
ustalać jako roczne średnie stężenie z 3 lat kalendarzowych dla wszystkich punktów
poboru próbek ustanowionych zgodnie z art. 6 i 7. AEI dla roku odniesienia 2010
będzie średnią stężeń z lat 2008, 2009 i 2010. Na tej samej zasadzie AEI dla roku
2020 zostanie obliczony jako roczne średnie stężenie z trzech lat kalendarzowych dla
wszystkich punktów poboru próbek z lat 2018, 2019 i 2020.
B.
DOCELOWE OGRANICZENIE STOPNIA NARAŻENIA
Docelowe ograniczenie stopnia narażenia do zrealizowania w
odniesieniu do AEI w roku 2010
Termin realizacji
docelowego
ograniczenia stopnia
narażenia
20 procent
2020
Jeśli w roku odniesienia średni wskaźnik narażenia wyrażony w µg/m3 wynosi
7 µg/m3 lub mniej, docelowe ograniczenie stopnia narażenia wynosi zero.
C.
PUŁAP STĘŻENIA
Okres
uśredniania
pomiarów
Pułap
stężenia
Margines tolerancji (1)
Termin realizacji
pułapu stężenia
Rok
kalendarzowy
(25 µg/m3)
20 % w dniu wejścia w życie niniejszej
dyrektywy, zmniejszane od dnia 1 stycznia
następnego roku i co 12 miesięcy od tej
pory o równe roczne udziały procentowe aż
do osiągnięcia 0 % w dniu 1 stycznia 2010 r.
1 stycznia 2010 r.
(1)
PL
Maksymalny margines tolerancji stosuje się zgodnie z art.15 ust. 4.
59
PL
ZAŁĄCZNIK XV
INFORMACJE, JAKIE POWINNY BYĆ ZAWARTE W LOKALNYCH,
REGIONALNYCH LUB KRAJOWYCH PLANACH LUB PROGRAMACH NA
RZECZ POPRAWY JAKOŚCI POWIETRZA ATMOSFERYCZNEGO
A.
INFORMACJE WYMAGANE NA MOCY ART. 21 (PLANY LUB PROGRAMY)
1.
Lokalizacja nadmiernego zanieczyszczenia
2.
3.
a)
region;
b)
miasto (mapa);
c)
stacja pomiarowa (mapa, współrzędne geograficzne).
Informacje ogólne
a)
rodzaj strefy (obszar miejski, przemysłowy, lub wiejski);
b)
szacunkowa wielkość zanieczyszczonego obszaru (km2) oraz liczba ludności
poddanej działaniu zanieczyszczenia;
c)
użyteczne dane klimatyczne;
d)
właściwe dane topograficzne;
e)
dostateczne informacje na temat rodzaju celów wymagających ochrony w
danej strefie.
Odpowiedzialne władze
Nazwiska i adresy osób odpowiedzialnych za przygotowanie i wykonanie planów na
rzecz poprawy jakości powietrza.
4.
5.
PL
Charakter i ocena zanieczyszczenia
a)
stężenie obserwowane w poprzednich latach (przed wdrożeniem środków dla
poprawy jakości powietrza);
b)
stężenie mierzone od momentu rozpoczęcia projektu
c)
techniki stosowane przy ocenie.
Pochodzenie zanieczyszczenia
a)
wykaz głównych źródeł emisji odpowiedzialnych za zanieczyszczenie (mapa);
b)
łączna ilość emisji z tych źródeł (tony/rok);
c)
informacje o imporcie zanieczyszczeń z innych regionów.
60
PL
6.
7.
8.
a)
szczegóły dotyczące czynników odpowiedzialnych za przekroczenie (np.
transport, łącznie z transportem transgranicznym, tworzenie się wtórnych
substancji zanieczyszczających w atmosferze);
b)
informacje dotyczące możliwych do podjęcia środków poprawy jakości
powietrza.
Informacje dotyczące środków lub projektów na rzecz poprawy jakości powietrza,
istniejących przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy, czyli:
a)
środki lokalne, regionalne, krajowe i międzynarodowe;
b)
obserwowane skutki zastosowania tych środków.
Informacje dotyczące środków lub projektów podjętych w celu zmniejszenia
zanieczyszczenia po wejściu w życie niniejszej dyrektywy:
a)
wykaz i opis wszystkich środków wymienionych w projekcie;
b)
harmonogram realizacji;
c)
oszacowanie planowanej poprawy jakości powietrza i przewidywany czas
potrzebny na realizację tych celów.
9.
Informacje dotyczące środków lub projektów planowanych lub analizowanych w
perspektywie długoterminowej.
10.
Wykaz publikacji, dokumentów, opracowań itp. będących uzupełnieniem informacji
wymaganych w niniejszym załączniku.
B.
INFORMACJE WYMAGANE NA MOCY ART. 20
OGRANICZENIA ZANIECZYSZCZENIA POWIETRZA)
1.
Wszystkie informacje określone w sekcji A niniejszego załącznika.
2.
Informacje na temat stanu wdrażania następujących dyrektyw:
1
2
PL
Analiza sytuacji
UST.
1
LIT.
B)
(PROGRAM
(1)
Dyrektywa Rady 70/220/EWG z dnia 20 marca 1970 r. dotycząca zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich w sprawie środków przeciwko
zanieczyszczaniu powietrza przez spaliny samochodowe1;
(2)
Dyrektywa Rady 88/77/EWG z dnia 3 grudnia 1987 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do środków przeciwko
emisji zanieczyszczeń gazowych z silników Diesla w pojazdach2;
Dz.U. L 76 z 6.4.1970, str. 1.
Dz.U. L 36 z 9.2.1988, str. 33.
61
PL
(3)
Dyrektywa 94/63/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r.
w sprawie kontroli emisji lotnych związków organicznych (LZO) wynikających
ze składowania paliwa i jego dystrybucji z terminali do stacji paliw3;
(4)
Dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca
zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli4;
(5)
Dyrektywa 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich
odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń
gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach
samojezdnych nieporuszających się po drogach5;
(6)
Dyrektywa 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
13 października 1998 r. odnosząca się do jakości benzyny i olejów napędowych
oraz zmieniająca dyrektywę Rady 93/12/EWG6;
(7)
Dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia
emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych
rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach7;
(8)
Dyrektywa Rady 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. odnosząca się do
redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych oraz zmieniająca
dyrektywę 93/12/EWG8;
(9)
Dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia
2000 r. w sprawie spalania odpadów9;
(10) Dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń
do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania;
(11) Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych
rodzajów zanieczyszczenia powietrza;
(12) Dyrektywa 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
21 kwietnia 2004 r. w sprawie o graniczeń emisji lotnych związków
organicznych w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w
niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów, a
także zmieniająca dyrektywę 1999/13/WE10;
3
4
5
6
7
8
9
10
PL
Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 24.
Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 22.
Dz.U. L 59 z 27.2.1998, str. 1.
Dz.U. L 350 z 28.12.1998, str. 58.
Dz.U. L 85 z 29.3.1999, str. 1.
Dz.U. L 121 z 11.5.1999, str. 13.
Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 91.
Dz.U. L 143 z 30.4.2004, str. 87.
62
PL
(13) Dyrektywa […] Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie efektywności
wykorzystania energii przez odbiorców końcowych oraz usług energetycznych11;
(14) Dyrektywa […]
Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniająca
dyrektywę 1999/32/WE w odniesieniu do zawartości siarki w paliwach
okrętowych12.
3.
Informacje o środkach ograniczenia zanieczyszczenia powietrza, których wdrożenie
jest rozważane w związku z realizacją celów jakości powietrza, a w tym:
Na poziomie aglomeracji lub strefy:
11
12
13
PL
a)
Ograniczenie emisji ze źródeł stałych poprzez zapewnienie, że małe i średnie
stałe obiekty energetycznego spalania (łącznie z tymi do spalania biomasy) są
wyposażone w urządzenia do kontroli emisji lub zastąpione innymi.
b)
Ograniczenie emisji z pojazdów poprzez instalowanie w nich urządzeń do
kontroli emisji. Należy wziąć pod uwagę możliwość wykorzystania bodźców
ekonomicznych w celu przyspieszenia wdrożenia.
c)
W celu ograniczenia emisji, zamówienia na pojazdy, paliwa oraz urządzenia do
spalania powinny być realizowane przez władze publiczne zgodnie z
podręcznikiem na temat ekologicznych zamówień publicznych13, w tym także
zamówienia na zakup:
–
nowych pojazdów, w tym pojazdów o niskiej emisji;
–
usług transportowych z wykorzystaniem ekologicznie czystszych
pojazdów;
–
stałych źródeł energetycznego spalania o niskiej emisji;
–
paliw o niskiej emisji dla stałych i mobilnych źródeł.
d)
Środki podjęte w celu ograniczenia emisji z transportu poprzez planowe
zarządzanie ruchem na drogach (w tym wycena kosztów związanych z
zatorami drogowymi, zróżnicowanie opłat za parking lub inne bodźce
ekonomiczne, tworzenie „stref niskiej emisji”).
e)
Środki zachęcające do szerszego wykorzystania mniej zanieczyszczających
rodzajów transportu.
f)
Zapewnienie, aby paliwa o niskiej emisji były wykorzystwane w małych,
średnich i dużych źródłach stałych oraz mobilnych.
Dz.U. L […] z […], str. […].
Dz.U. L […] z […], str. […].
SEC(2004) 1050.
63
PL
Na poziomie regionu lub państwa:
g)
PL
Środki podjęte w celu ograniczenia zanieczyszczenia powietrza poprzez system
wydawanie zezwoleń na mocy dyrektywy 96/61/WE, poprzez plany krajowe
przewidziane na mocy dyrektywy 2001/80/WE i poprzez wykorzystanie
instrumentów ekonomicznych takich jak podatki, opłaty i handel
uprawnieniami do emisji.
64
PL
ZAŁĄCZNIK XVI
PODAWANIE INFORMACJI DO WIADOMOŚCI PUBLICZNEJ
1.
Państwa Członkowskie zapewnią społeczeństwu regularny dostęp do stale
aktualizowanych informacji na temat stężenia w powietrzu substancji
zanieczyszczających, podlegających uregulowaniom w ramach niniejszej dyrektywy.
2.
Stężenia w środowisku będą podawane jako wartości średnie zgodnie z
odpowiednim okresem uśredniania pomiarów, określonym w załącznikach VII i od
XI do XIV. Podawane informacje muszą co najmniej określać poziom
przekraczający wyznaczone cele jakości powietrza, uwzględniając przy tym wartości
dopuszczalne, pułapy stężenia, wartości docelowe, progi alarmowe, progi
informowania i cele długoterminowe dla substancji zanieczyszczającej podlegającej
uregulowaniom. Zawarta w nich będzie również krótka ocena realizacji celów
jakości powietrza i odpowiednie dane na temat wpływu na stan zdrowia, lub w
stosownych przypadkach, roślinności.
3.
Informacje na temat stężenia w środowisku dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu
zawieszonego, ozonu i tlenku węgla będą uaktualniane przynajmniej raz dziennie, a
tam gdzie to możliwe, informacje te będą uaktualniane co godzinę. Informacje na
temat stężenia w środowisku ołowiu i benzenu, przedstawiane jako wartość średnia
dla ostatnich 12 miesięcy, będą uaktualniane co 3 miesiące, a tam, gdzie to możliwe,
co miesiąc.
4.
Państwa Członkowskie zapewniają, że społeczeństwo będzie informowane na czas o
aktualnych lub przewidywanych przekroczeniach progów alarmowych, oraz że
wszelkie informacje na temat progów będą podane do publicznej wiadomości.
Szczegółowe dane zawierają co najmniej poniższe informacje:
a)
b)
PL
Informacje w sprawie zaobserwowanego(-ych) przekroczenia(-ń):
–
umiejscowienie lub obszar przekroczenia,
–
typ przekroczonego progu (informowania lub ostrzegawczego),
–
początek oraz czas trwania przekroczenia,
–
w odniesieniu do ozonu informacje na temat najwyższego stężenia w
ciągu 1 godziny a także najwyższą średnią stężenia z 8 godzin.
Prognoza na nadchodzące popołudnie/dzień (dni):
–
obszar geograficzny, na którym spodziewane są przekroczenia progu
informowania i/lub ostrzegawczego,
–
zmiany stężeń (poprawa, stabilizacja lub pogorszenie), razem z
przyczynami tych zmian.
65
PL
c)
PL
Informacje na temat narażonej ludności, możliwych skutków zdrowotnych i
zalecanego postępowania:
–
informacje w sprawie grup ludności objętych ryzykiem,
–
opis prawdopodobnych symptomów,
–
zalecane środki ostrożności, które ma podjąć zainteresowana ludność,
–
wskazanie, gdzie można uzyskać dalsze informacje.
d)
Iinformacje dotyczące działań zapobiegawczych, mających na celu
zmniejszenie zanieczyszczenia i/lub narażenia na jego działanie: wskazanie
sektorów stanowiących główne źrodła, zalecenia w sprawie działań mających
na celu ograniczenie emisji.
e)
W przypadku przewidywanych przekroczeń, Państwo Członkowskie podejmie
starania, aby na ile to możliwe, wszystkie wymienione, szczegółowe
informacje zostały przekazane.
66
PL
ZAŁĄCZNIK XVII
TABELA KORELACJI
Niniejsza
dyrektywa
Dyrektywa
96/62/WE
Dyrektywa
1999/30/WE
Dyrektywa
2000/69/WE
Dyrektywa
2002/3/WE
Art. 1
Art. 1
Art. 1
Art. 1
Art. 1
Art. 2 ust. 1 do 5 Art. 2 ust. 1 do 5 -
-
-
Art. 2 ust. 6 i 7
-
-
-
-
Art. 2 ust. 8
Art. 2 ust. 8
Art. 2 ust. 7
-
-
Art. 2 ust. 9
Art. 2 ust. 6
-
-
Art. 2 ust. 9
Art. 2 ust. 10
Art. 2 ust. 7
Art. 2 ust. 6
-
Art. 2 ust. 11
Art. 2 ust. 11
-
-
-
Art. 2 ust. 12
Art. 2 ust. 12 i
13
-
Art. 2 ust. 13 i
14
Art. 2 lit. a) i b)
-
Art. 2 ust. 14
-
-
-
Art. 2 ust. 10
Art. 2 ust. 15 i
16
Art. 2 ust. 9 i 10
Art. 2 ust. 8 i 9
-
Art. 2 ust. 7 i 8
Art. 2 ust. 17 i
18
-
Art. 2 ust. 11 i
12
-
-
Art. 2 ust. 19, 20 i 21
-
-
-
Art. 2 ust. 22
-
Art. 2 ust. 10
-
-
Art. 2 ust. 23 i
24
Art. 6 ust. 5
-
-
-
Art. 2 ust. 25
-
-
-
Art. 2 ust. 13
Art. 3 z
wyjątkiem ust. 1
lit. f)
Art. 3
-
-
-
-
-
-
Art. 2 ust. 9 i 10, Art. 6 ust. 1
-
-
Art. 3 ust. 1 lit. f) Art. 4
PL
67
PL
Art. 5
PL
-
Art. 7 ust. 1
Art. 5 ust. 1
-
Art. 6 ust. 1 do 4 Art. 6 ust. 1 do 4 -
-
-
Art. 6 ust. 5
-
-
-
-
Art. 7
-
rt.. 7 ust. 2 i 3 ze
zmianami
- Art. 5 ust. 2 i 3
ze zmianami
Art. 8
-
Art. 7 ust. 5
Art. 5 ust. 5
-
Art. 9
-
-
-
Art. 9 ust. 1
akapit pierwszy
i drugi
Art. 10
-
-
-
Artykuł 9 ust. 1
do 3 ze
zmianami
Art. 11 ust. 1
-
-
-
Art. 9 ust. 4
Art. 11 ust. 2
-
-
-
-
Art. 12
Art. 9
-
-
-
Art. 13 ust. 1
-
Art. 3 ust. 1, art.
4 ust. 1, art. 5
ust. 1 i art. 6
Art. 3 ust. 1 i
art. 4
-
Art. 13 ust. 2
-
Artykuł 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2
-
Art. 13 ust. 3
-
Art. 5 ust. 5
-
-
Art. 14
-
Art. 3 ust. 1 i
art. 4 ust. 1 ze
zmianami
-
-
Art. 15
-
-
-
-
Art. 16 ust. 1
-
-
-
Art. 3 ust. 1 i
art. 4 ust. 1
Art. 16 ust. 2
-
-
-
Art. 3 ust. 2 i 3
Art. 16 ust. 3
-
-
-
Art. 4 ust. 2
Art. 17
-
-
-
Art. 5
Art. 18
Art. 10 ze
zmianami
Art. 8 ust. 3
-
Art. 6 ze
zmianami
68
PL
PL
Art. 19
-
Art. 3 ust. 4 i
art. 5 ust. 4 ze
zmianami
-
-
Art. 20
-
-
-
-
Art. 21
Art. 8 ust. 1 do 4 ze zmianami
-
-
Art. 22
Art. 7 ust. 3 ze
zmianami
-
-
Art. 7 ze
zmianami
Art. 23
Art. 8 ust. 5 ze
zmianami
-
-
Art. 8 ze
zmianami
Art. 24
-
Art. 8 ze
zmianami
Art. 7 ze
zmianami
Art. 6 ze
zmianami
Art. 25
Art. 11 ze
zmianami
Art. 5 ust. 2
akapit drugi
-
Art. 10 ze
zmianami
Art. 26 ust. 1
Art. 12 ust. 1 ze
zmianami
-
-
-
Art. 26 ust. 2
Art. 11 ze
zmianami
-
-
-
Art. 26 ust. 3
-
-
-
-
Art. 26 ust. 4
-
Załącznik IX ze
zmianami
-
-
Art. 27
Art. 12 ust. 2
-
-
-
Art. 28
-
Art. 11
Art. 9
Art. 14
Art. 29
-
-
-
-
Art. 30
-
-
-
-
Art. 31
Art. 13
Art. 12
Art. 10
Art. 15
Art. 32
Art. 14
Art. 13
Art. 11
Art. 17
Art. 33
Art. 15
Art. 14
Art. 12
Art. 18
Załącznik I
-
Załącznik VIII
ze zmianami
Załącznik VI
Załącznik VII
Załącznik II
-
Załącznik V ze
zmianami
Załącznik III
69
PL
PL
Załącznik III
-
Załącznik VI
Załącznik IV
-
Załącznik IV
-
-
-
-
Załącznik V
-
Załącznik VII ze
zmianami
Załącznik V
-
Załącznik VI
-
Załącznik IX ze
zmianami
Załącznik VII
Załącznik VIII
Załącznik VII
-
-
-
Załącznik I,
załącznik III
sekcja II
Załącznik VIII
-
-
-
Załącznik IV
Załącznik IX
-
-
-
Załącznik V
Załącznik X
-
-
-
Załącznik VI
Załącznik XI
-
Załącznik I
sekcja I,
załącznik II
sekcja I oraz
załącznik III (ze
zmianami),
załącznik IV
(niezmieniony)
Załączniki I i II
-
Załącznik XII
-
Załącznik I
sekcja II,
załącznik II
sekcja II
-
Załącznik II
sekcja I
Załącznik XIII
-
Załącznik I
sekcja II,
załącznik II
sekcja I
-
-
Załącznik XIV
-
-
-
-
Załączniki XV
sekcja A
Załącznik IV
-
-
-
Załącznik XV
sekcja B
-
-
-
-
Załącznik XVI
-
Art. 8
Art. 7
Art. 6 ze
zmianami
70
PL