Znaki Czasu - Polska Misja Katolicka Saarland

Znaki Czasu
Marzec - Kwiecień 2016
nr 2 (82)
-1-
Spis Treści
1. Słowo Duszpasterza
2. Intencje Apostolstwa Modlitwy
3. Aktualności Misji
4. Rozważania na Wielki Post
5. Postać Św. Józefa
6. Okruszek – strona dla dzieci
7. Przepisy kulinarne
8. Humor
9. Stałe terminy Mszy świętych
10. Dane kontaktowe
-2-
....………….....……….3 -4
.…………………………5
.....…………………...5 - 7
.………...………….....8 - 9
....…………………...9 - 11
.......………………....11 -12
.……………………13 - 14
....……………………….14
......…………………......15
...…………………….....16
Słowo Duszpasterza
„Jezu, dajesz mi poznać i rozumieć,
na czym polega wielkość duszy: nie
na czynach wielkich, ale na wielkiej
miłości. Miłość ma wartość i ona
nadaje wielkość czynom naszym;
chociaż uczynki nasze są drobne
i pospolite same z siebie, to wskutek
miłości stają się wielkie i potężne
przed Bogiem (…)”
Tak pisała św. siostra Faustyna
Kowalska w swoim „Dzienniczku”
i sądzę, że trafność tego spostrzeżenia ma swoje źródło właśnie
w Miłości Boga, która najpełniej
i niedoskonalej objawiła się w zbawczym dziele Pana Jezusa. Często
słyszymy, że Chrystus oddał swoje życie, by nas zbawić, dokonał
tego, by podnieść nas – upadłych i umarłych na skutek grzechu. Tak
modlimy się w liturgii: „Byliśmy umarli z powodu grzechu i niezdolni
zbliżyć się do Ciebie, ale Ty dałeś nam najwyższy dowód swego
miłosierdzia, gdy Twój Syn, jedyny Sprawiedliwy, wydał się w nasze
ręce i pozwolił się przybić do krzyża” (Mszał Rzymski, I. Modlitwa
eucharystyczna o tajemnicy pojednania). Spektakularne wydarzenie
w dziejach świata: Bóg ofiarowuje się za człowieka. Pozwala się
przybić do krzyża! Wyobraźmy sobie, że dzieje się to w naszych
czasach. Nagłówki gazet, niczym tuba propagandowa krzyczałyby
wytłuszczonym drukiem: Bóg umiera za człowieka! Co za odwaga,
męstwo! Niezwykle wydarzenie w dziejach ludzkości…!
Owszem, to czego dokonał Pan Jezus na krzyżu nosi znamiona
męstwa, wielkiego samozaparcia. Jest na swój sposób spektakularne
i „widowiskowe”: są filmy, obrazy, spektakle, musicale, piękne krzyże
– dzieła sztuki. Jednakże tym, co zdeterminowało i nadal determinuje
Boże działanie, Jego łaskę, czyli życzliwe zaangażowanie się Jego
w życie każdego z nas, jest Miłość. To Miłość przynagla Go do tego,
aby oddać swoje życie za nas, to Miłość nadaje niezwykłości i donio-3-
słości Jego ofierze krzyżowej, to Miłość przynagla Jego samego do
tego, by pochylać się nad nami. To Miłość nie pozwala Mu nieproszonemu ingerować w nasze życie, to Miłość powoduje, że widząc nasze
cierpienia On sam na nowo wraca na Drogę Krzyżową, która jest
zarazem naszą drogą przez mękę. Grzech sam w sobie jest
cierpieniem, jest negacją Miłości, dlatego On cierpi razem z nami. Czy
można wyobrazić sobie większą Miłość? Można dokonywać czynów
wielkich, lecz gdy nie będą one powodowane Miłością, przeminie ich
chwilowa „wielkość”. Ofiara Jezusa, Miłosiernego Zbawcy jest
uniwersalna, ponadczasowa. Dokonana 2000 lat temu ma takie samo
zbawcze działanie teraz, jak i wtedy, gdy Pan Jezus konał na krzyżu
i trzeciego dnia zmartwychwstał.
Przypomnijmy sobie historię Abrahama (Rdz 22, 1-19), który miał
złożyć swojego jedynego syna Izaaka w ofierze Bogu. To
posłuszeństwo i bojaźń Boża determinowały działania Abrahama. Bóg
w końcowym efekcie nie chce takiej ofiary. Pokazuje nam w Swoim
Synu Jezusie Chrystusie, że Boską cechą jest miłować, że my, jako
Jego dzieci powołani jesteśmy do tego, by tą Miłością żyć i jej się
oddawać, ponieważ to właśnie Miłość przynagla nas do czynów
wielkich, jak o tym wspominał również św. Paweł Apostoł w 1 Kor
13, 1-13.
Należy jednak mieć na uwadze to, że pełnię Miłości odnajdziemy
tylko w Bogu samym, który jest Miłością (1 J 4, 8b). Możemy to
zauważyć na powyższym malowidle autorstwa Rembrandta „Powrót
syna marnotrawnego”. Zwróćmy uwagę na dłonie ojca obejmujące
klęczącego młodzieńca: są to dwie różne dłonie: kobieca i męska –
matczyna i ojcowska. Tym samym autor daje nam do zrozumienia, iż
w Bogu zawarta jest pełnia Miłości. Dlatego czyny dokonane w Bogu
i z Bogiem są naznaczone i pobłogosławione Miłością – Nim samym.
-4-
Intencje Apostolstwa Modlitwy
Marzec
Kwiecień
Ogólna
Aby rodziny przeżywające trudności otrzymywały konieczne
wsparcie, a dzieci mogły wzrastać
w zdrowym i pogodnym środowisku.
-
Misyjna -
Aby chrześcijanie dyskryminowani lub prześladowani z powodu
swojej wiary byli wciąż silni i
wierni Ewangelii dzięki nieustannej modlitwie całego Kościoła.
Ogólna -
Aby rolnicy indywidualni otrzymywali należyte wynagrodzenie
za swoją cenną pracę.
Misyjna - Aby chrześcijanie w Afryce
dawali świadectwo miłości i wiary w
Jezusa Chrystusa pośród konfliktów polityczno-religijnych.
Aktualności Misji
04.03.16 Pierwszy piątek miesiąca. Do południa odwiedzanie
chorych z Komunią św., 19.00 Msza św. i nabożeństwo Drogi
Krzyżowej.
05.03.16 sobota, Lebach, 15.00 spowiedź wielkopostna, 16.00 Msza
św. z piątej niedzieli Wielkiego Postu.
12.03.16 sobota, Neunkirchen, 15.00 spowiedź wielkopostna, 16.00
Msza św. z szóstej niedzieli Wielkiego Postu.
-5-
Rekolekcje Wielkopostne
Nauki rekolekcyjne w tym roku będzie głosił i będzie słuchać
wielkanocnej spowiedzi Ks. Grzegorz Góra, za co już teraz dziękujemy mu staropolskim „Bóg zapłać”.
18.03.16 piątek, godz.17.00 - katechizacja i nauka języka polskiego
w Centrum Misji,
Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz. 18.30 - Droga Krzyżowa dla dzieci i młodzieży,
godz. 19.00 - Msza św. na rozpoczęcie rekolekcji z nauką ogólną dla
wszystkich.
19.03.16 sobota,
Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz. 20.00 - Msza św. z nauką ogólną, słuchanie spowiedzi.
20.03.16 Niedziela Palmowa – zakończenie rekolekcji,
Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz. 9.00 – spowiedź św.
godz. 10.15 – suma parafialna z nauką rekolekcyjną,
Dillingen, Maria Trost – Kirche,
godz.12.30 – spowiedź św.
godz.13.00 – suma parafialna z nauką rekolekcyjną, ciąg dalszy
słuchania spowiedzi.
Święte Triduum Paschalne
24.03.16 Wielki Czwartek – Pamiątka ustanowienia Eucharystii
i Sakramentu Kapłaństwa,
Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz. 19.00 - Msza św. Wieczerzy Pańskiej.
25.03.16 Wielki Piątek Męki Pańskiej
Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz.17.00 – Liturgia Męki Pańskiej.
-6-
26.03.16 Wielka Sobota,
Święcenie pokarmów Wielkanocnych
godz.10.30 - Neunkirchen,
godz.12.30 - Dillingen,
godz.14.00 - Lebach,
godz.16.00 - Riegelsberg
Wigilia Paschalna w Wielką Noc
godz. 19.00 – Riegelsberg, St. Matthias – Kirche: poświęcenie ognia,
paschału, wody chrzcielnej, Msza św. rezurekcyjna oraz na
zakończenie poświęcenie jeszcze raz pokarmów wielkanocnych.
27.03.16 Niedziela Wielkanocna – Zmartwychwstanie Pańskie –
godz. 8.45 Msza św. – Riegelsberg, St. Matthias – Kirche (ponieważ
o godz. 10.15 odprawiana jest suma parafii niemieckiej),
godz. 13.00 suma parafialna – Dillingen, Maria – Trost – Kirche.
28.03.16 Poniedziałek Wielkanocny
godz. 10.15 suma parafialna – Riegelsberg, St. Matthias – Kirche,
godz. 13.00 suma parafialna – Dillingen, Maria –Trost – Kirche,
09.04.16 sobota, Riegelsberg, St. Matthias – Kirche, godz. 18.00
nasza Msza św. już z niedzieli jako „Vorabendmesse” – ponieważ
w niedzielę Uroczystość I Komunii św. parafii niemieckiej.
16.04.16 sobota, w katedrze w Trier o godz. 17.00 zostanie
odprawiona dla wiernych obcego języka uroczysta Msza św. pod
przewodnictwem biskupa, koncelebrowana przez wszystkich
duszpasterzy emigrantów tutejszej diecezji ku czci szaty Chrystusa w
ramach tzw. Heilig - Rock - Tage.
01.05.16. niedziela, Riegelsberg, 10.15 Uroczystość Pierwszokomunijna dzieci naszej Misji.
Spowiedź św. dzieci pierwszokomunijnych, rodziców i gości odbędzie
się w sobotę, 30. kwietnia. Dokładna godzina spowiedzi zostanie
ustalona.
-7-
Wielki Post
Czas Wielkiego Postu to czas upragniony, to czas powrotu do
Ojca, bogatego w miłosierdzie. W tym okresie, bardziej niż
kiedykolwiek, powinniśmy umieścić modlitwę na centralnym miejscu
naszego życia; dzielić się wszystkim z innymi (jałmużna) oraz zmienić
swoje przyzwyczajenia (post). Wszystko po to, abyśmy nie byli
zgorzkniali, lecz abyśmy radowali się życiem, a nie tylko znosili je po
stoicku.
Autentyczny post chrześcijański, podejmowany z natchnienia
Ducha Świętego, jest wymownym przypomnieniem, że są w życiu
rzeczy ważniejsze niż pożywienie. Takie przypomnienie może nam
pomóc w zwróceniu naszej uwagi ku Bogu. Post pomaga nam
uświadomić sobie obecność Boga w otaczającym nas świecie; otwiera
też nasze serca i oczy na braci cierpiących głód i niedostatek;
przestrzega, by nie stał się on praktyką czysto zewnętrzną. Autentyczny post otwiera nas na przyjęcie miłosierdzia Bożego. Bóg Ojciec
użycza swoich darów tym, którzy poszczą czystym sercem z miłości
do Niego.
Każdy z nas ma jakieś złe nawyki - wystarczy się chwilę
zastanowić: przejadanie się, zapominanie, niepanowanie nad sobą...
Czy chcesz zmienić swoje życie? Czas Wielkiego Postu jest idealny
do takiego przedsięwzięcia. Zastanów się, co chciałbyś podjąć, od
czego zacząć. Nie musi to być wielka rzecz. Nie myśl, że na przykład
odmawianie sobie słodyczy jest rzeczą zbyt trywialną. Jeśli sprawia ci
to trudność - właśnie nad tym pracuj! Nie łudź się, że od razu cały się
zmienisz. Wybierz coś na miarę twoich sił, a potem ćwicz ten zwyczaj
codziennie. Nie zrażaj się niepowodzeniami, czy nikłym skutkiem
twoich wysiłków. I pamiętaj - od czasu do czasu, zamiast szukać
uporczywie swoich błędów, warto wyłowić to, co szlachetne, dostrzec
darowane ci dobrodziejstwa i podziękować.
Każdy z nas nosi w sobie niezmierne skarby. Wielki Post jest po
to, abyśmy mogli odkryć to bogactwo i się nim ucieszyć.
Kościół wypracował przez wieki środki pomocne do wewnętrznej
przemiany człowieka. Są nimi: post, jałmużna i modlitwa.
– Post ma na celu opanowanie siebie, kontrolę nad swoimi
pragnieniami i dążeniami. Dotyczy on w pierwszym rzędzie
codziennego pokarmu, ale trzeba go także rozciągnąć na inne sfery
naszego życia: alkohol, tytoń, język, telewizja... Post jest ćwiczeniem,
-8-
które ma doprowadzić do tego, że człowiek będzie rzeczywiście
panem siebie, rozporządzającym mądrze swoimi siłami. Nauczy się
mówić pokusie „nie!”.
– Jałmużna otwiera nas na drugich, pomaga nam wyjść z ciasnego
kręgu egoizmu, dostrzec innych i konkretnie im pomóc w ich
potrzebach. Dzięki temu ćwiczeniu człowiek może zbliżyć się do
drugich, stworzyć wspólnotę.
– Modlitwa z kolei kieruje naszą uwagę na Boga, wyczula nasz
wewnętrzny słuch na Jego głos, pozwala się z Nim spotkać i zjednoczyć. Dzięki niej człowiek wchodzi w głęboką relację z Bogiem, on
sam i jego świat poszerzają się do wymiarów nieskończonych,
wszystko zostaje w nim oczyszczone i nasycone światłem, pięknem
i łaską. Niech też dewizą naszej codzienności stanie się zasada stosowana przez starożytnych mędrców: „Nulla dies sine linea”, co znaczy:
„żaden dzień bez kreski”, a kreską zaznaczali każdy dobry czyn,
jakiego dokonali.
Z życia Kościoła :
Święci i Błogosławieni: Św. Józef - Patron Kościoła i wzór ojca
„O szczęśliwy św. Józefie! Tobie zostało dane, żeś Boga, którego
wielu pragnęło widzieć, a nie widziało, słyszeć, a nie słyszało – nie
tylko oglądał i słuchał, ale nosił, całował, ubierał i strzegł” – tak św.
Bernard wołał do św. Józefa. Kim był św. Józef?
Św. Józef w Ewangeliach i Tradycji Kościoła
Bywają na świecie wielkie osobistości, o których głośno przez jakiś
czas, potem są zapominane, nieraz potępiane przez tysiące osób za
różne okrutne zbrodnie, nadużycia, wykorzystywanie władzy i stanowisk dla własnych celów. Na progu wiosny Kościół stawia przed nami
osobę św. Józefa, opiekuna Chrystusa. Patrząc na postać tego
Świętego, mimo woli mówimy: jaka cicha, ale prawdziwa jest jego
wielkość. Wielkość, której nic nie dorówna oprócz boskiej wielkości.
Wielkość, której nikt nigdy nie urągał, z której nikt się nie wyśmiewał.
Wielkość, którą błogosławią miliony serc ludzkich oddających się
przez wieki opiece św. Józefa.
Odnośnie do życia św. Józefa musimy polegać na tym, co przekazały
o nim Ewangelie. Poświęcają mu one łącznie 26 wierszy, a jego imię
-9-
wymieniają 14 razy. Osobą św. Józefa zajmują się wprawdzie bardzo
żywo także apokryfy: Protoewangelia Jakuba (z w. II), Ewangelia
Pseudo-Mateusza (w. VI), Ewangelia Narodzenia Maryi (w. IX),
Ewangelia Tomasza (w. II) i Historia Józefa Cieśli (w. IV). Interesują
się one rodziną św. Józefa, jego małżeństwem, rodzajem pracy
i śmiercią. Zbyt wiele w nich jednak legend, by można je było
traktować poważnie. Niewiele mówią one także o latach dzieciństwa
i wczesnej młodości św. Józefa.
Józef pochodził z rodu króla Dawida. Wykazuje to św. Mateusz
w genealogii przodków św. Józefa. Genealogię przytacza również św.
Łukasz. Ta jednak różni się zasadniczo od tej, którą nam przekazuje
św. Mateusz. Już Julian Afrykański (w. III) wyraża zdanie, że jest to
genealogia Najśw. Maryi Panny. Św. Łukasz, który tak wiele nam
podał szczegółów z Jej życia, mógł nam i jej rodowód również
przekazać. Na mocy prawa lewitatu św. Józef mógł być synem Jakuba,
a równocześnie adoptowanym synem Heli, noszącego także w tradycji
chrześcijańskiej imię Joachima, który był ojcem Najświętszej Panny.
Tak więc genealogia przytoczona przez św. Łukasza wyliczałaby
przodków Maryi rzeczywistych, a odnośnie Józefa jego przodków
zalegalizowanych. Taka jest dzisiaj opinia przez wielu biblistów
przyjęta.
Mimo wysokiego pochodzenia Józef nie posiadał żadnego majątku. Na
życie zarabiał stolarstwem i pracą jako cieśla. Zdaniem św. Justyna
(ok. 100 – ok. 166), który żył bardzo blisko czasów Apostołów, św.
Józef wykonywał sochy drewniane i jarzma na woły. Przygotowywał
więc narzędzia gospodarcze i rolnicze. Autor Pseudoewangelii Filipa
(w. III) nazywa Józefa stolarzem. Zaręczony z Maryją, Józef stanął
przed tajemnicą cudownego poczęcia. Św. Józef nie był według ciała
ojcem Chrystusa. Był nim jednak według prawa żydowskiego jako
prawomocny małżonek Maryi. Chociaż więc Maryja porodziła Pana
Jezusa dziewiczo, to jednak wobec prawa żydowskiego i otoczenia św.
Józef był uważany za ojca Pana Jezusa. Tak go też nazywają
Ewangelie. W takiej sytuacji trzeba było wykazać, że Józef pochodził
w prostej linii od króla Dawida, jak to zapowiadali prorocy.
Pochodziła też według św. Łukasza z rodu Dawida także Matka Boża.
Pan Jezus pochodził zatem z rodu Dawida i poprzez Matkę
(materialnie), i poprzez św. Józefa (prawnie).
- 10 -
Józef postanowił dyskretnie się usunąć z życia Maryi, by nie narazić
jej na zhańbienie i obmowy. Wprowadzony jednak przez anioła
w tajemnicę, wziął Maryję do siebie, do domu w Nazarecie (Mt 1-2;
13, 55; Łk 1-2). Podporządkowując się dekretowi o spisie ludności,
udał się z Nią do Betlejem, gdzie urodził się Jezus. Po nadaniu
Dziecku imienia i przedstawieniu Go w świątyni, w obliczu
prześladowania ucieka z Matką i Dzieckiem do Egiptu. Po śmierci
Heroda wraca do Nazaretu. Po raz ostatni Józef pojawia się na kartach
Pisma Świętego podczas pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do
Jerozolimy. Przy wystąpieniu Jezusa w roli Nauczyciela nie ma już
żadnej wzmianki o św. Józefie. Wynika z tego, że prawdopodobnie już
nie żył. Miał najpiękniejszą śmierć i pogrzeb, jaki sobie można na
ziemi wyobrazić, gdyż byli przy św. Józefie w ostatnich chwilach jego
życia: Jezus i Maryja. Oni też urządzili mu pogrzeb. Może dlatego
tradycja nazwała go patronem dobrej śmierci.
Ikonografia zwykła przedstawiać św. Józefa jako starca. W rzeczywistości św. Józef był młodzieńcem w pełni męskiej urody i sił.
Sztuka chrześcijańska zostawiła wiele tysięcy wizerunków św. Józefa
w rzeź-bie i w malarstwie.
Ojcowie i pisarze Kościoła podkreślają, że do tak bliskiego życia
z Jezusem i Maryją Opatrzność wybrała męża o niezwykłej cnocie.
Dlatego Kościół słusznie stawia św. Józefa na czele wszystkich
świętych i daje mu tak wyróżnione miejsce w hagiografii.
Dla dzieci młodszych i starszych
W Wielką Sobotę idziemy do kościoła z koszykami napełnionymi
różnymi pokarmami. W kościele kapłan prosi Boga, aby
pobłogosławił przyniesione przez nas pokarmy. Poświęcone pokarmy
zanosimy do domu i w poranek wielkanocny spożywamy je przy
wspólnym stole. Podczas tego świątecznego posiłku dziękujemy
dobremu Bogu za zmartwychwstanie Jezusa i za nowe życie, jakim
Jezus nas obdarza.
Z radością oczekujesz święta Zmartwychwstania, aby w Wielką
Sobotę udać się do kościoła z koszykiem napełnionym pokarmami.
Poproś rodziców, aby pozwolili Tobie wspólnie z nimi przygotować
potrawy, które kapłan poświęci.
- 11 -
.
Dokończ rysunek i pomaluj go kolorowymi kredkami.
Prośba do Rodziców!
Przed wielkanocnym posiłkiem odmówcie wspólnie z dzieckiem
modlitwę:
Wielki, dobry Boże, pobłogosławiłeś pokarmy, które znajdują się
na naszym stole. Spożyjemy je teraz i podziękujemy Ci za Zmartwychwstanie Jezusa oraz za nowe życie i radość, jaką Jezus nas obdarza.
- 12 -
Kuchnia Polska – na Wielkanoc
Babka świąteczna z polewą cytrynową.
Składniki: 5 jajek, ¼ l. ajerkoniaku, 200 g.
cukru, ¼ l. oleju, 300 g. mąki, 1 op. cukru
waniliowego, 1 op. proszku do pieczenia.
Przygotować odpowiednią formę na babkę
(forma powinna być duża)!
Sposób przygotowania: jajka, cukier, cukier waniliowy oraz szczyptę
soli ubić na puszystą masę. Wlać następnie olej i ajerkoniak. Na końcu
dodać mąkę i proszek do pieczenia. Wszystko dokładnie wymieszać.
Przygotowaną masę babkową wyłożyć do wysmarowanej i wysypanej
mąką formy, a następnie włożyć do podgrzanego piekarnika. Piec
1 godzinę w temperaturze 1700C. Po upieczeniu schłodzić, a
następnie wyciągnąć z formy. Ostudzoną babkę polać gotową polewą
cytrynową (Schwartau).
Świąteczny sos chrzanowy do wędlin i jajek
Składniki: 150 g. chrzanu, 150 g. majonezu, 300 g. gęstej śmietany
(24%), 5 jajek, sól, cukier, pieprz - do smaku.
Przepis na 1 litr sosu.
Sposób przygotowania: jajka ugotować na twardo, schłodzić, następnie pokroić bardzo drobno. Przełożyć do dużej salaterki. Dodać
chrzan, majonez, śmietanę oraz przyprawy do smaku. Wszystko
wymieszać. Schłodzić w lodówce.
Barszcz biały — żur postny przyrządzany na kwasie z żytniej mąki.
Jest to orzeźwiająca, lekko kwaśna zupa, którą nasi przodkowie jadali
przez cały Wielki Post, a już obowiązkowo w Środę Popielcową.
Składniki: włoszczyzna (bez kapusty); 1,5 1 barszczu białego; sól do
smaku; ząbek czosnku; 4—5 pokrojonych w kostkę ziemniaków; 2—3
suszone grzybki. Na kwas: 2 szklanki mąki razowej, żytniej; skórka
razowego chleba.
Kwas: mąkę żytnią zaparzyć gorącą wodą tak, aby powstało rzadkie
ciasto, dodać litr letniej przegotowanej wody, włożyć skórkę chleba.
Pozostawić w ciepłym miejscu. Po 3 dniach jest gotowy do użycia.
Wlany do butelek, szczelnie zakorkowany może być przechowywany
(w zimnym miejscu) do 2 tygodni.
- 13 -
Przygotowanie: ugotować wywar z włoszczyzny i namoczonych na
noc grzybów (ok. 1 l wywaru), do gorącego wlać 1,5 l kwasu, nie
cedzonego (zupa powinna być lekko zawiesista), doprowadzić do
wrzenia, dodać roztarty czosnek i pokrojone w kostkę ziemniaki, gdy
już będą miękkie posolić. Ziemniaki można ugotować i podać
oddzielnie z podsmażoną na oleju cebulą.
Smacznego!
Uśmiechnij się!
Stworzenie kobiety
Wieczorami wnuczka czytała babci Pismo św. Tym
razem kolej przypadła na historię stworzenia. Jednak
po przeczytaniu Rdz 2,21-22, kiedy doszła do końca
strony, nieopatrznie odwróciła dwie kartki dalej i zaczęła czytać od
końca wersetu 6,14. W tym momencie babcia z wrażenia przerwała
słuchanie i chwyciła za okulary. Tekst bowiem - w wykonaniu
wnuczki - przedstawiał się następująco: "Pan Bóg sprawił, że Adam
pogrążył się w głębokim śnie, potem wyjął jedno z jego żeber i
zbudował z niego niewiastę... powlókł ją smołą wewnątrz i zewnątrz.
Miała 300 łokci długości, 50 szerokości, a na wysokość 30 łokci..."
.................................................................................................................
Piotrek ma coś załatwić u księdza.
- Zachowuj się grzecznie! – upomina go matka. – Jak zobaczysz
księdza, powiedz ładnie: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”.
Kiedy Piotrek wraca, mama upewnia się: - Byłeś grzeczny?
Chłopiec na to:- Tak, tylko księdza nie było na plebani i otworzyła mi
pani sekretarka, więc jej powiedziałem: „Bądź pozdrowiona, łaski
pełna”.
.................................................................................................................
- Czego uczy nas przypowieść o robotnikach w winnicy, z których
każdy otrzymał jednakową zapłatę, bez względu na to, czy przyszedł
o godzinie pierwszej, czy o jedenastej? – pyta pani katechetka na
lekcji religii.
- Żeby się za bardzo nie spieszyć do pracy – odpowiadają szczęśliwe
dzieci.
- 14 -
TERMINY MSZY ŚW.
Riegelsberg, St. Matthias
Dillingen, Maria Trost
Neunkirchen, St. Marien
St.Wendel, St.Wendelin – Basilika
10.15 każda niedziela i święto
13.00 każda niedziela i święto
16.00, druga sobota miesiąca
16.00 czwarta sobota miesiąca
Merzig, St. Josef – Kirche i Lebach, St. Marien – Kirche, Msze św.
w Adwencie i Wielkim Poście – oraz po uzgodnieniu – czytaj
w „Aktualnościach”.
Nadto: Riegelsberg, St. Matthias, każdy piątek, o godz. 19.00 Msza
św. i nabożeństwo przed wystawionym do adoracji Panem
Jezusem w Najświętszym Sakramencie.
Przed każdą Mszą św. okazja do spowiedzi świętej.
W pierwszą niedzielę miesiąca Msze św. ukierunkowane są na
potrzeby serca głównie dzieci i młodzieży.
W każdy pierwszy piątek miesiąca przed południem Komunia św.
chorych – w domach lub w szpitalach na terenie całej Misji.
Katechizacja i nauka języka polskiego w oddzielnych grupach dla
dzieci przedszkolnych, szkolnych i młodzieży w centrum Misji –
Riegelsberg, każdy piątek w roku szkolnym, godz. 17.00 – 19.00.
W ramach tegoż nauczania odbywa się ćwiczenie śpiewu scholi,
która swoim występem m. in. ubogaca Msze św. w pierwsze niedziele miesiąca w Riegelsbergu.
Przygotowanie do Sakramentu Chrztu i Małżeństwa po uzgodnieniu terminu z ks. proboszczem.
- 15 -
Polska Misja Katolicka Kraju Saary
Ks. Marcin Sobiło, proboszcz
66292 Riegelsberg, Hixbergerstr. 1
tel. 0 6806/98 71 16, Fax: 0 6806/98 71 18
Strona internetowa:
e-mail Misji:
www.pmk-saar.de
[email protected]
Duszpasterz Misji:
Ks. Marcin Sobiło
e-mail do duszpasterza w sprawach pilnych:
[email protected]
Biuro parafialne:
mgr Jolanta Kiolbassa
poniedziałek godz. 11.00 - 13.00
środa
godz. 14.30 - 18.30
piątek
godz. 15.30 - 16.30
Redakcja: ks. Marcin Sobiło, Jolanta Kiolbassa; fotoskład: Jolanta Kiolbassa;
opracowanie strony internetowej: Andrzej Kiolbassa.
- 16 -