Stadion olimpijski w Stambule

Stadion olimpijski w Stambule
Mając nadzieję na powitanie igrzysk olimpijskich w 2004r., Turcja zbudowała stadion olimpijski z 80 000
miejscami, z czego 50 000 miejsc jest osłoniętych; stadion ten mógł stać się ukoronowaniem całego
miasteczka olimpijskiego, kilka kilometrów od Stambułu.
Zbudowana całość, umieszczona na okrągłej podstawie o 540 metrach, wpisuje się w kwadrat.
Ze strony dziedzińca dojazdowego unosi się wjazd i ogromne schody prowadzące na górny dziedziniec:
rodzaj tarasu unoszącego się nad krajobrazem i z którego można przejść jeszcze wyżej na górne trybuny.
Między dwoma dziedzińcami zagospodarowano 50 000 m2 stropu w celu przedstawienia różnych
programów towarzyszących w części zachodniej stadionu.
30 000 odkrytych miejsc odpowiada ławkom postawionym bezpośrednio na ziemi, częściowo wydrążonym,
rozmieszczonym wokół terenu gry. Różnica wysokości między poziomem trawnika a naturalnym poziomem
ziemi wynosi 12,4 metrów. Dwie przykryte trybuny znajdują się naprzeciw siebie. Zachodnia trybuna
zabezpieczona jest przykryciem wielkości 16 400 m2 w kształcie rogalika podwieszonego na linach do
dwóch stożkowatych słupów z betonu (część pod dachem) i ze stali (część górna).
Szkielet tego pokrycia przyczepiony do czterech statywów składa się z głównej belki kratowej o przekroju
skrzynkowym, której zakres wynosi 196 metrów i która opiera się na dwóch słupach. Z tyłu, okrągły
dźwigar podtrzymujący łączy wszystkie elementy konstrukcyjne. Szara gumowa okładzina zapewnia
szczelność a podsufitka wykonana jest z biało pomalowanych blach stalowych i stanowi płaską przestrzeń.
Wschodnia trybuna zabezpieczona jest przykryciem wielkości 9 000 m2 złożonym z pięciu wiązarów
kratowych, których zasięg może wynieść w środkowej części 47 i 30 metrów. Wiązary umieszczone wzdłuż
promieni korony opierają się na wsporniku ze zespawanych blach. Konstrukcje pokryć trybun Wschodniej i
Zachodniej zużyły razem około 4 560 ton stali - 1 210 ton (135 kg/m2) i 3 350 ton (205 kg/m2).
Konstrukcje te zostały wykonane na podstawie obliczeń obciążeń, którym zostały poddane, m.in. ich
własnemu ciężarowi jak również obciążeń wynikających z klimatu i wstrząsów sejsmicznych. Obydwa
pokrycia zostały skonstruowane według zupełnie różnych zasad i nadają dzięki temu asymetryczny wygląd
całości stadionu, który zdaje się być zakotwiony w rozwijającym się krajobrazie.
Tekst: Eve Jouannais
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved