JAK PRZECIWDZIAŁAĆ WZRASTAJĄCEJ AGRESJI

KONFERENCJA
„PROFILAKTYKA SZANSĄ WSPÓŁCZESNEJ SZKOŁY”
SP nr 1 w Bukownie – 19 maja 2005r
Referat:
mgr Danuta Pacia, mgr Anna Pęgiel
 Wykorzystanie elementów treningu zastępowania agresji w pracy grupowej
Od kilku lat w środkach masowego przekazu pojawiają się sygnały dotyczące
niewłaściwych zachowań wśród dzieci i młodzieży. Niektóre z nich mają wyjątkowo
drastyczny charakter. Wszyscy zastanawiają się, co jest przyczyną wciąż wzrastającej agresji
wśród młodych ludzi?
Przyczyny są różnorodne. Zdaniem psychologów, najważniejsze z nich mają związek z
rodziną oraz stylem wychowania dziecka. Rodzina jest najbliższym środowiskiem, w którym
kształtuje się osobowość dziecka. Wpływ rodziny na kształtowanie postawy dziecka jest
najważniejszy i najsilniejszy ze wszystkich. W rodzinnej atmosferze kształtuje się postawa
społeczna dziecka, wyrabia się szacunek do starszych, do ich autorytetu, umiejętność
podporządkowania się obyczajom i zwyczajom norm, zaleceniom i nakazom.
Szkoła jest miejscem, w którym setki dzieci przebywa w tym samym czasie przez
wiele godzin. Stwarza to okazje do zetknięcia się z zachowaniami ryzykownymi przez długi
okres czasu. Jednocześnie fakt ten jest dla szkoły ogromną szansą w profilaktyce zachowań
ryzykownych. Szkoła może podjąć wszelkie działania profilaktyczne obejmując swym
działaniem tę samą grupę młodych ludzi - ochronić ją przed podejmowaniem zachowań
dysfunkcjonalnych. Wstępna diagnoza jest źródłem sukcesu w programie profilaktyki.
Z naszych obserwacji wynika, że do uczniów nie trafiają suche wykłady, referaty
przekazywane na godzinach wychowawczych, dlatego nasz program proponuje różne formy
pracy.
Głównym czynnikiem stymulującym rozwój i sprawność fizyczną człowieka jest
ruch. Aktywność ruchowa pociąga za sobą doskonalenie czynności i funkcji pracujących
narządów, wzmacnia organizm dziecka, kształtuje i usprawnia wszystkie jego układy, głównie
układ ruchowy, ale też wegetatywny i nerwowy.
Ma to olbrzymie znaczenie także w działalności pedagogicznej, albowiem ruch
pobudzając do rozwoju układy wewnętrzne i motoryczność dziecka staje się też stymulatorem
życia psychicznego. Odświeża umysł i staje się ważnym, niezastąpionym środkiem
wychowania moralnego, estetycznego i społecznego.
Działalność ruchowa ma duży wpływ na rozwój życia psychicznego dziecka. Psychika
dziecka jest bowiem silnie połączona z jego motoryką. W toku działania, również i podczas
zajęć ruchowych, dziecko gromadzi wrażenia i spostrzeżenia, wzbogaca zasób własnych
doświadczeń, wyobrażeń, pojęć, kształci pamięć, uwagę, myślenie. Ćwicząc w grupie
podporządkowuje się ogółowi, wdraża do słuchania, przystosowuje się do przyjętych norm
współżycia, kształtuje swój charakter, uczucia i wolę.
Zajęcia fizyczne stanowią doskonałą okazję adaptacji do środowiska społecznego.
Postawa społeczna dziecka kształtuje się najlepiej poprzez działanie w grupie, przez
ćwiczenia z partnerem, stosowanie współzawodnictwa i walki sportowej, przez zabawy i gry
niwelujące jego agresję.
Jest wiele zabaw i gier, które wymagają współdziałania, przestrzegania ustalonych
reguł. W czasie tych zajęć i ćwiczeń, dzieci uczą się samodzielności, mają okazję
do umocnienia więzów przyjaźni, do integrowania się przez wspólne przeżycia.
Zabawy i gry ruchowe są też bardzo lubianą przez dzieci formą zajęć. Wynika
to bowiem z ich różnorodności, swobody działania, możliwości wyboru rozwiązań
i sprawdzenia się z ich rówieśnikami.